Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia SO Beata Stachowiak

: Sędzia SO Agnieszka Hreczańska-Cholewa (spr.)

Sędzia SR del. Katarzyna Tybur

Protokolant: Wojciech Langer

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z wniosku H. K.

przy udziale T. F.

o rozstrzygnięcie w przedmiocie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu rzeczy wspólnej

na skutek apelacji uczestniczki postępowania

od postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu

z dnia 27 kwietnia 2016 r.

sygn. akt VIII Ns 365/15

postanawia:

I.  zmienić zaskarżone postanowienie w punkcie II w ten sposób, że oddalić wniosek o zasądzenie na rzecz wnioskodawczyni kosztów postępowania;

II.  oddalić apelację;

III.  nie obciążać uczestniczki postępowania kosztami postępowania apelacyjnego.

SSO Agnieszka Hreczańska-Cholewa SSO Beata Stachowiak SSR del. Katarzyna Tybur

II Ca 2120/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu, Wydział VIII Cywilny zezwolił wnioskodawczyni H. K. na dokonanie czynności polegającej na wykonaniu obowiązku wynikającego z ostatecznej decyzji (...) Inspektora Nadzoru Budowlanego nr (...) r. z dnia 7 stycznia 2015 r. obejmującej:

- przeprowadzenie kontroli w budynku mieszkalno - usługowym przy ul. (...) we W. (obręb Plac (...), (...), działka (...)) w trybie art. 62 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm) polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych) i funkcjonowaniu wentylacji nawiewowo – wywiewnej w obiekcie, oraz

- sporządzenie ekspertyzy technicznej stanu technicznego kominów w budynku przy ul. (...) oraz zasądził od uczestniczki na rzecz wnioskodawczyni kwotę 357 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, że wnioskodawca H. K. jest właścicielką lokalu niemieszkalnego nr 1a składającego się z sali głównej i pomieszczenia gospodarczego o łącznej powierzchni 20,80 m ^{( 2)}, położonego na parterze budynku przy ul. (...) we W.. Z prawem własności lokalu, związany jest udział w nieruchomości wspólnej wynoszący 13,80 %. Uczestniczka T. F. jest właścicielką lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) we W., Z prawem własności tego lokalu, jest udział w nieruchomości wspólnej wynoszący 86,20 %. W wyniku kontroli budynku położonego we W. przy ul. (...) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta W. wydał w dniu 19 listopada 2014 r. decyzję, w której nakazał wnioskodawczyni i uczestniczce jako współwłaścicielom nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno – usługowym przy ul (...) we W. przeprowadzenie kontroli w trybie art. 62 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm) polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych) i funkcjonowaniu wentylacji nawiewowo – wywiewnej w obiekcie, oraz sporządzenie ekspertyzy technicznej stanu technicznego kominów w budynku przy ul. (...). Kontrola ta została przeprowadzona na skutek skarg uczestniczki T. F. z 9 listopada 2012 r. skierowanych do (...) Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej we W., a dotyczących nieprawidłowości związanych z przewodami kominowymi w budynku przy ul. (...) we W.. (...) Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją nr (...) r. z dnia 7 stycznia 2015 r. utrzymał w mocy decyzję z dnia 19.11.2014 r. Uczestniczka postępowania nie odpowiedziała na pismo wnioskodawczyni zawierające propozycję wspólnego wyboru wykonawców, przesyłając jej oferty potencjalnych wykonawców i deklarując, iż po uzyskaniu akceptacji uczestniczki co do wyboru wykonawcy podejmie wszelkie formalności związane z wykonaniem zaleceń (...). Sąd ten ustalił w dalszej kolejności, że po bezskuteczności wysłanych stronom upomnień, postanowieniem z 28 kwietnia 2015 r. nr (...) dla miasta W. nałożył na wnioskodawczynię grzywnę w celu przymuszenia w kwocie 3000 zł oraz wezwał do wykonania obowiązku w terminie 30 dni od daty otrzymania postanowienia zaś na uczestniczkę grzywnę w celu przymuszenia w kwocie 6000 zł oraz wezwał do wykonania obowiązku w terminie 30 dni od daty otrzymania postanowienia. W dniu 4 maja 2015 r. doszło do interwencji Straży Pożarnej oraz Policji w związku z zadymieniem piwnicy oraz klatki schodowej w budynku przy ul. (...) we W.. Jako przyczynę zadymienia wskazano rozpalenie w piecyku w lokalu usługowym należącym do wnioskodawczyni. Zalecono dokonanie przeglądu przewodów kominowych. Sąd Rejonowy ustalił, że uczestniczka T. F. dokonywała czyszczenia przewodów kominowych. Czynności te były wykonywane odpowiednio 9.10.2012 r., 16.11.2013 r. 17.12.2014 r. W toku postępowania przed Sądem I instancji, została wykonana kontrola okresowa przewodów kominowych oraz inwentaryzacja przewodów kominowych przez firmę (...) oraz ekspertyza dotycząca stanu technicznego kominów w budynku mieszkalno – usługowym we W. przy ul (...) przez inż. R. D., która została złożona do (...) dla miasta W.. W dniu 4 listopada 2015 r. uczestniczka odmówiła inż. R. D. ponownego udostępnienia należącego do niej lokalu celem doprecyzowania zapisów ekspertyzy. Pismem z 16 grudnia 2015 r. (...) dla miasta W. zawiadomił, że ekspertyza techniczna dotycząca stanu technicznego kominów w budynku mieszkalno – usługowym we W. przy ul (...) sporządzona przez inż. R. D. nie stanowi wywiązania się z obowiązku nałożonego ostateczną decyzją (...) Inspektora Nadzoru Budowlanego nr (...) r. z dnia 7 stycznia 2015 r. albowiem posiada ona braki formalne i merytoryczne bliżej opisane w w/w piśmie. W związku z powyższym (...) dla miasta W. wezwał zarówno wnioskodawczynię jak i uczestniczkę postępowania do niezwłocznego przedłożenia wymaganej ekspertyzy technicznej. Uczestniczka postępowania odmówiła wyrażenia zgody na udostępnienie zajmowanych przez siebie pomieszczeń w celu sporządzenia ekspertyzy.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał wniosek za uzasadniony. Wskazał, że jego podstawę stanowi przepis art. 201 k.c. stanowiący, że do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli. W braku takiej zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności. Sąd wydając rozstrzygnięcie w tym przedmiocie, w drodze analogii z art. 199 k.c. powinien rozważyć, czy dokonanie określonej czynności jest celowe ze względu na interes gospodarczy i czy nie prowadzi ono do pokrzywdzenia któregoś ze współwłaścicieli. Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd I instancji uznał, że fakt, że organ administracyjny, w którego zakresie obowiązków jest czuwanie nad stanem technicznym budynków i budowli oraz wydawanie w tym zakresie nakazów, widział konieczność wykonania określonych prac i wydał w tym zakresie ostateczną decyzję administracyjną przesądza o tym że celowe jest wyjaśnienie przyczyn zgłaszanych nie przez wnioskodawczynię, ale, co należy podkreślić, właśnie przez uczestniczkę, nieprawidłowości, które stanowić mogą zagrożenie dla bezpieczeństwa dla stron postępowania, w tym zwłaszcza odczuwającej lęk przed zagrożeniem uczestniczki. Odnosząc się do interesu wszystkich współwłaścicieli Sąd stanął na stanowisku, iż przeprowadzenie wnioskowanych czynności leży w interesie wszystkich współwłaścicieli. Z akt sprawy wynika, że wykonanie obowiązku nałożonego ostateczną decyzją (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego nr (...) r. z dnia 7 stycznia 2015 r., jest dla obu stron koniecznością albowiem dalsze zaniechanie działań wyszczególnionych w decyzji administracyjnej skutkować będzie wykonaniem zstępczym, o którym mowa w art. 127-135 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Obecnie zaś zarówno na H. K., jak i T. F. nałożone zostały grzywny w celu przymuszenia odpowiednio w kwocie 3000 zł i 6000 zł. W związku z tym uczestniczka nie ma żadnego interesu, aby przedłużać rozpoczęte przez wnioskodawczynię działania w kierunku realizacji nakazu zawartego w decyzji administracyjnej. W tych okolicznościach Sąd Rejonowy uznał że wszystkie przesłanki z art. 201 k.c. zostały spełnione. Za niezasadne uznał pryz tym zarzuty uczestniczki, iż dysponuje ważnymi przeglądami budynku i instalacji kominowych, na dowód czego przedłożyła protokół okresowej kontroli przewodów kominowych z 16.12.2009 r. (k. 116), opinię z 11.09.1995 r. (k. 118), protokół nr (...) r. dotyczący pomiarów ochrony przeciwporażeniowej (k. 126-129) i dokumenty, z którego wynika, iż dokonywała czyszczenia przewodów kominowych odpowiednio w dniach 9.10.2012 r., 16.11.2013 r. 17.12.2014 r.(k. 130-133). Żaden z dokumentów złożonych przez uczestniczkę nie dowodzi, iż istotnie uczyniła ona zadość nałożonym na nią przez (...) obowiązkom.

Apelację od powyższego postanowienia wniosła uczestniczka postępowania.

Podniosła zarzut naruszenia:

- art. 201 k.c. poprzez zezwolenie wnioskodawczyni na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu, podczas gdy brak było przesłanek do wydania orzeczenia tej treści;

- art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez wydanie zaskarżonego orzeczenia pomimo istnienia przesłanek do umorzenia postępowania albowiem było ono zbędne, co wskazał sam Sąd stwierdzając, że w toku postępowania sporządzona została kontrola okresowa oraz inwentaryzacja przewodów kominowych, jak też ekspertyza dotycząca stanu technicznego kominów;

- art. 299 k.p.c. poprzez oddalenie wniosku uczestniczki postępowania o dopuszczenie dowodu z przesłuchania stron, podczas gdy dowód ten miał istotne znaczenie dla sprawy;

- art. 520 § 2 k.p.c. w zw. z art. 328 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. poprzez brak motywów orzeczenia o kosztach i stosownych wyliczeń z lakonicznym powołaniem się na przepis art. 520 § 2 k.p.c., co uniemożliwia weryfikację prawidłowości tego orzeczenia;

- art. 520 § 2 k.p.c. w zw. z art. 102 k.p.c. poprzez zasądzenie od uczestniczki postępowania kosztów postępowania na rzecz wnioskodawczyni, pomimo istnienia szczególnie uzasadnionego wypadku, przemawiającego za nieobciążaniem uczestniczki postępowania tymi kosztami.

W oparciu o tak skonstruowane zarzuty uczestniczka postępowania wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez jego uchylenie i oddalenie wniosku, jak też zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestniczki postępowania kosztów postępowania a także zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Uczestniczka postępowania wskazała, że z uwagi na nieprawidłowe działanie kominów wentylacyjnych zwracała się o pomoc do różnych organów – prokuratury, organów administracyjnych, w tym, do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Mimo jej próśb nie wykonano stosownej ekspertyzy. Ekspertyzę sporządził na zlecenie wnioskodawczyni R. D.. Żądanie wnioskodawczyni zapłaty za tą ekspertyzę uczestniczka traktuje jako próbę wyłudzenia pieniędzy. Sąd Rejonowy, przed którym toczyła się sprawa także odmówił zlecenia sporządzenia stosownej ekspertyzy. Zarzuciła, że Sąd ten powierzchownie i bezkrytycznie przyjął za prawdziwe argumenty wnioskodawczyni, stwierdzając, że decyzja (...) nie została wykonana wskutek braku zgody uczestniczki postępowania, oddalając wniosek o przesłuchanie stron, który tę sytuację miałby wyjaśniać. Uczestniczka postępowania czuje się zagrożona i poszkodowana działaniami wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wniosła o oddalenie apelacji oraz zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja uczestniczki postępowania nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe, prawidłowo też dokonał oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wydając postanowienie odpowiadające prawu. Dokonane przez Sąd Rejowy ustalenia Sąd Okręgowy przyjął za własne i w pełni podzielił przedstawioną w uzasadnieniu Sąd Rejonowego argumentację prawną.

Apelacja uczestniczki postępowania zmierzała do zakwestionowania dokonanego przez Sąd I instancji ustalenia konieczności wydania rozstrzygnięcia merytorycznego a to wobec sporządzenia kontroli okresowej i inwentaryzacji przewodów kominowych w budynku, którym współwłaścicielkami są strony postępowania. Zarzut ten nie mógł odnieść zamierzonego skutku. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że mocą decyzji administracyjnej z dnia 19.11.2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał T. F. i H. K. – współwłaścicielkom nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym pryz ul. (...) we W. przeprowadzenia kontroli ww. budynku w trybie art. 62 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 07.07.1994 r. - Prawo budowlane, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego przewodów kominowych i funkcjonowania wentylacji nawiewno – wywiewnej w obiekcie i porządzenia z przeprowadzonych czynności stosownych protokołów a także sporządzenie ekspertyzy technicznej dotyczącej stanu technicznego kominów w budynku, zawierającej inwentaryzację przewodów kominowych w obiekcie z opisem podłączeń do przewodów kominowych i oceną drożności i szczelności przewodów, prawidłowości osadzenia kratek wentylacyjnych, prawidłowości wyprowadzenia przewodów ponad dach i prawidłowości ciągi w przewodach a także zawierającej ocenę prawidłowości podłączeń do przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych oraz skuteczności działania wentylacji nawiewno-wywiewnej w poszczególnych lokalach, w ekspertyzie należy wskazać w sposób jednoznaczny, jakie roboty należy wykonać w celu doprowadzenia przewodów kominowych oraz wentylacji nawiewno-wywiewnej do zgodności z obowiązującymi przepisami techniczno – budowlanymi. Co najważniejsze, a czego zdaje się uczestniczka postępowania nie zauważać, decyzję tą wydano w następstwie skargi samej uczestniczki postępowania z dnia 09.11.2012 r. skierowanej do (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz K. Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej we W. a dotyczącej nieprawidłowości związanych z przewodami kominowymi. Innymi słowy, to właśnie w odpowiedzi na skargi uczestniczki postępowania a także w następstwie wpłynięcia do tego organu pisma K. Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej we W. z dnia 19.12.2012 r. informującego o interwencji podjętej w budynku przy ul. (...) we W. z powodu zadymienia spowodowanego najprawdopodobniej nieszczelnym lub niedrożnym przewodem kominowym organ państwowy, postanowieniem z dnia 21.12.2012 r. wezwano właścicielki wspomnianej nieruchomości – wnioskodawczynię i uczestniczkę postępowania, do przedłożenia protokołu kontroli bezpiecznego użytkowania budynku wykonanej w trybie art. 62 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.), protokołu okresowej kontroli budynku, o której mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1 lit. c cytowanej ustawy, przeprowadzanie co najmniej jeden raz w roku, posiadanej aktualnej inwentaryzacji przewodów kominowych ze szkicami podłączeń do przewodów kominowych oraz dokumentów uprawniających osoby dokonujące kontroli do jej przeprowadzenia, w tym dokumentów uprawniających do sprawowania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. W odpowiedzi na wspomnianą decyzję, zarówno wnioskodawczyni H. K. jak i uczestniczka postępowania T. F., przedłożyły organowi administracyjnemu szereg dokumentów. Po ich analizie (...) uznał, że nadal nie przedłożono protokołu kontroli bezpieczeństwa użytkowania budynku, protokołu z ostatniej, aktualnej, sporządzanej nie później iż rok temu okresowej kontroli budynku, w skazując, że ostatni przegląd wykonano w 2009 r a także dokumentów uprawniających osoby dokonujące kontroli do jej przeprowadzania. Na podstawie kolejnych przedłożonych przez strony dokumentów (...) uznał, że w obiekcie (budynku stron) występują nieprawidłowości związane ze stanem technicznym przewodów kominowych: powtarzające się zadymienie i ulatnianie się tlenku węgla w pomieszczeniu piwnicznym z kotłem CO etażowego przynależnym do lokalu nr (...) może wynikać z nieszczelności i niedrożności przewodów kominowych. Dodatkowo dochodzi do częstego zasmołowania przewodu dymowego. W tych okolicznościach zapadła wspominana już decyzja (...) z dnia 19.11.2014 r. Decyzję tę utrzymał w mocy (...) Inspektor Nadzoru Budowlanego. W tym miejscy należy wyraźnie podkreślić, że sąd powszechny, przed którym toczy się rozpoznawana sprawa nie ma uprawnień nie tylko do ingerencji ale nawet oceny prawidłowości decyzji wydanych w postępowaniu administracyjnym. Okoliczności pozwalające na ich zaskarżenie uregulowane zostały wyczerpująco w Kodeksie postępowania administracyjnego zaś sąd powszechny decyzjami tymi jest związany. W żaden sposób nie mógł w związku z tym ocenić podnoszoną w apelacji niezasadności nałożenia przez ten organ na uczestniczkę postępowania grzywny w celu przymuszenia wykonania powyższych decyzji. Wspomniane decyzje stanowią natomiast element stanu faktycznego będący podstawą rozstrzygnięcia wydanego przez Sąd I instancji. Nie można zgodzić się z uczestniczką postępowania, iż nie było potrzeby wydawania postanowienia w przedmiocie wyrażenia zgody na dokonanie czynności wskazanych we wniosku albowiem wyraziła ona zgodę na wykonanie ekspertyzy, z tym, że nie wyraża zgody na przeprowadzenie przeglądu przez osoby wskazane przez wnioskodawczynię. Twierdzenia te pozostają w oczywistej sprzeczności z treścią zgromadzonego materiału dowodowego. Jego analiza pozwoliła Sądowi Okręgowemu uznać, że Sąd I instancji prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego, w tym art. 201 k.c. albowiem w sprawie zaistniały przesłanki wyrażenia sądowej zgody na dokonanie czynności określonych w decyzji (...) z dnia 19.11.2014 r. Kwestie te Sąd Rejonowy szczegółowo wyjaśnił w obszernym uzasadnieniu. Strony postępowania nadal nie wykonały ciążącego na nich obowiązku wynikającego z tej decyzji, w następstwie czego na obie strony organ administracyjny nałożył grzywnę w celu przymuszenia jej wykonania. W toku postępowania uczestniczka wyraziła zgodę na przeprowadzenie wskazanych we wspomnianej decyzji czynności oraz sporządzenie stosownej dokumentacji przez inż. R. D.. W dniu 04.11.2015 r. odmówiła ponownego udostępnienia należącego do niej lokalu celem doprecyzowania zapisów ekspertyzy. Uniemożliwiło to sporządzenie prawidłowej ekspertyzy, w następstwie czego złożone do (...) dokumenty nie zostały uznane za wystarczające, o czym (...) zawiadomił strony pismem z dnia 16.12.2015 r. Wnioskodawczyni nie wyraziła zgody na ponowne udostępnienie swojego lokalu, czym uniemożliwiła sporządzenie wymaganej ekspertyzy. Słusznie więc Sąd Rejonowy przyjął, że nadal istnieje potrzeba wydania stosownego postanowienia. Prawidłowo przy tym przyjął, że przemawiają za tym interesy obu współwłaścicielek, albowiem nałożony przez organ administracyjny obowiązek jest związany nie tylko z substancją budynku lecz także ze zdrowiem życiem stron, nie wspominając o dolegliwościach natury finansowej związanej z nałożonymi na strony grzywnami. Wbrew zarzutom uczestniczki nie dysponuje ona odpowiednią dokumentacją, która może być uznana za wykonanie opisanego wyżej obowiązku. Należy wyraźnie podkreślić, że to nie do oceny uczestniczki postępowania należy, które z posiadanych przez nią dokumentów czynią zadość temu obowiązkowi. Oceny tej dokonuje organ administracyjny a z jego decyzji wynika obowiązek przedłożenia ściśle określonej dokumentacji, która do tej pory nie została przez strony złożona. W żadnym razie nie było możliwe powołanie w sprawie dowodu z opinii biegłych sądowych na okoliczności zawnioskowane przez uczestniczkę postępowania. Przedmiotem niniejszego postępowania nie jest bowiem ani ustalenie stanu przewodów kominowych w budynku stanowiącym własność stron ani tym bardziej wykonanie nałożonego na strony obowiązku o charakterze administracyjnoprawnym. Z tych przyczyn Sąd Rejonowy słusznie oddalił wniosek dowodowy uczestniczki o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sądowych. Za chybiony także należy uznać zarzut uczestniczki postępowania naruszenie przez Sąd I instancji przepisów postępowania poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron. Dowód z przesłuchania stron ma bowiem jedynie subsydiarny charakter, a decyzja o jego dopuszczeniu ma fakultatywny charakter. Jeżeli zatem fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy zostały wyjaśnione w toku dotychczasowego postępowania dowodowego, to brak jest podstaw do przesłuchania stron. Dowód z przesłuchania w charakterze strony ma charakter jedynie uzupełniający, nie jest on obligatoryjny. Zarzut naruszenia art. 299 k.p.c. wymaga wykazania, że mimo wyczerpania środków dowodowych pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, a mimo to sąd zrezygnował z dowodu z przesłuchania stron, co mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Taka sytuacja w rozpoznawanej sprawie nie zaistniała albowiem Sąd Rejonowy dysponował pełnym materiałem dowodowym pozwalającym na merytoryczna ocenę zasadności złożonego wniosku. Ocena zachowania wnioskodawczyni w tym zakresie pozostaje bez znaczenia dla uznania wniosku za uzasadniony.

Mając powyższe na uwadze, apelację uczestniczki postępowania w zakresie punktu I postanowienia jako bezzasadną należało oddalić, na podstawie art. 385 k.p.c.

W ocenie Sądu Okręgowego na uwzględnienie zasługuje natomiast zarzut w zakresie orzeczenia o kosztach postępowania. Takie okoliczności jak pierwotne udostępnienie swojego lokalu rzeczoznawcy sporządzającego ekspertyzę i odmowa będąca następstwem uznania wykonanej ekspertyzy za niedostateczną a także wiek i sytuacja finansowa uczestniczki postępowania a nadto specyfika postępowania nieprocesowego (art. 520 § 2 k.p.c.) uzasadniała zmianę postanowienia w zakresie kosztów postępowania poprzez oddalenie wniosku wnioskodawczyni o zasądzenie kosztów postępowania, o czym orzeczono na podstawie art. 386 § 1 k.p.c.

Orzeczenie o kosztach zawarte w pkt. III wydano na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

SSO Agnieszka Hreczańska – Cholewa SSO Beata Stachowiak SSR del. Katarzyna Tybur