Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2017 roku

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Robert Grygiel

Protokolant Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2017 roku w Częstochowie na rozprawie

sprawy Z. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania Z. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 12 września 2016 roku Nr (...)

z dnia 19 października 2016 roku Nr (...)

oddala odwołania

Transkrypcja uzasadnienia wygłoszonego
w dniu 8 lutego 2017 roku w sprawie IV U 1447/16 – po korekcie

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 12 września 2016 roku i 19 października 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił przyznania ubezpieczonemu Z. D. prawa do emerytury.

W uzasadnieniach decyzji organ rentowy wskazał, iż na dzień 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony legitymuje się wymaganym 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym, jednakże nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Odwołania od obu tych decyzji wniósł ubezpieczony domagając się ich zmiany poprzez przyznanie mu prawa do emerytury.

W odpowiedziach na odwołanie organ rentowy wnosił o ich oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. Sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania
i orzekania.

Rozpoznając sprawę Sąd Okręgowy ustalił, co następuje.

Ubezpieczony Z. D. urodził się w dniu (...). W dniu
31 sierpnia 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury.
W związku z tym wnioskiem zostały wydane 2 zaskarżone decyzje w zasadzie tożsamej treści. W istotnym dla sprawy okresie do 31 grudnia1998 roku wnioskodawca legitymuje się wymaganym okresem 25-letniego zatrudnienia. Okres składkowy i nieskładkowy ustalony
w zaskarżonych decyzjach organu rentowego wynosi 27 lat i 4 dni, co znajduje potwierdzenie w dokumentacji znajdującej się w aktach organu rentowego. Łączne zestawienie tych okresów udokumentowane jest w karcie przebiegu zatrudnienia znajdującej się na stronie
27 akt organu rentowego. Organ rentowy w zaskarżonych decyzjach uznał, że ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych w okresie 1 roku 8 miesięcy i 18 dni.

Sąd Okręgowy ustalił, iż w okresie od 13 marca 1978 roku do 14 kwietnia 1986 roku odwołujący zatrudniony był w Spółdzielni (...) w Z., przy czym
w podokresach od 13 marca 1978 roku do 14 marca 1979 roku, to jest w okresie 1 roku i 3 dni zatrudniony był jako pomoc murarza.

W okresie od 15 marca 1979 roku do 8 listopada 1979 roku, a więc w okresie 7 miesięcy
i 25 dni zatrudniony był jako pomoc konserwatora centralnego ogrzewania.

W okresie od 9 listopada 1979 roku do 10 grudnia 1979 roku, to jest w okresie 1 miesiąca
i 2 dni odwołujący przebywał w areszcie tymczasowym, a więc nie świadczył pracy.

W okresie od 11 grudnia 1979 roku do 31 grudnia 1979 roku to jest w okresie 21 dni zatrudniony był na stanowisku pomocy konserwatora CO. Jest to okres przypadający bezpośrednio po ustaniu aresztu tymczasowego.

W okresie od 1 stycznia 1980 roku do 11 stycznia 1981 roku, to jest w okresie jednego roku
i 11 dni ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku konserwatora urządzeń centralnego ogrzewania.

W okresie od 12 stycznia 1981 roku do 30 czerwca 1984 roku, to jest w okresie 3 lat
5 miesięcy i 20 dni ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku konserwatora urządzeń sanitarnych.

W okresie od 1 lipca 1984 roku do 31 sierpnia 1985 roku, to jest w okresie 1 roku i 2 miesięcy ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku konserwatora urządzeń gazowych.

W okresie od 1 września 1985 roku do 14 kwietnia 1986 roku, to jest do dnia ustania stosunku pracy jest to okres 7 miesięcy i 14 dni ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku konserwatora wodno-kanalizacyjnego spawacza.

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach osobowych ze Spółdzielni (...) w Z., jak i w części w oparciu o zeznania J. P. i B. S. oraz wyjaśnienia ubezpieczonego złożone na rozprawie
w dniu 8 lutego 2017 roku. W dniu 25 czerwca 1980 roku ubezpieczony zakończył kurs spawania gazowego, co potwierdza kopia książeczki spawacza znajdująca się na karcie 7
akt sprawy. W okresie zatrudnienia w Spółdzielni (...) w Z. ubezpieczony zatrudniony był początkowo przy pracach budowlanych, a następnie przy pracach remontowo-montażowych na terenie obiektów Spółdzielni (...). Były to prace związane z konserwacją i wymianą urządzeń centralnego ogrzewania instalacji wodociągowej i instalacji sanitarnej, przy czym z uwagi na uzyskanie uprawnień spawacza ubezpieczony
po 25 czerwca 1980 roku formalnie najwcześniej mógł wykonywać również prace spawalnicze, które to prace niewątpliwie były konieczne zwłaszcza przy remontach w sieci centralnego ogrzewania i przy usuwaniu awarii centralnego ogrzewania. W ocenie Sądu Okręgowego biorąc pod uwagę treść angaży i biorąc pod uwagę specyfikę prac jak i pewne doświadczenie życiowe i specyfikę pracy przy remontach tego typu instalacji i przy usuwaniu usterek w zasobach spółdzielni (...) nie sposób uznać, by czynności spawalnicze wykonywane po uzyskaniu przez odwołującego uprawnień spawacza wykonywane były
w pełnym wymiarze czasu pracy. W ocenie Sądu Okręgowego brak było podstaw do uznania za wiarygodne w tym zakresie zeznań świadków J. P. i B. S.,
jak i wyjaśnień ubezpieczonego, że prace spawalnicze w praktyce wypełniały cały dzień pracy. Biorąc pod uwagę fakt, iż te prace spawalnicze w przypadku konserwatora urządzeń centralnego ogrzewania, urządzeń sanitarnych czy urządzeń gazowych, w przypadku akurat urządzeń gazowych to w ogóle za bardzo w grę nie wchodziło, mogły mieć w ocenie Sądu charakter uzupełniający i charakter pomocniczy w stosunku do prac montażowych
i konserwacyjnych. W ocenie Sądu Okręgowego należało uznać, iż niewątpliwie ubezpieczony mógł po 25 czerwca 1980 roku, to jest po uzyskaniu uprawnień spawacza gazowego wykonywać prace spawalnicze, jednak były to tylko prace wykonywane
w niewielkim wymiarze czasu pracy stosownie do potrzeb jakie występowały w trakcie remontu przy demontażu uszkodzonych urządzeń, bądź wymianie urządzeń i przy montażu nowych. Potwierdza to zresztą pośrednio ostatni angaż, gdzie stanowisko spawacza
jest wpisane dodatkowo do konserwatora wodno-kanalizacyjnego. Prace te były w ocenie Sądu wykonywane w wymiarze, który nie pozwala na uznanie, iż były to prace wykonywane
w pełnym wymiarze czasu pracy.

W kolejnym okresie od 17 kwietnia 1986 roku do 30 listopada 1996 roku ubezpieczony zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) w Spółce Akcyjnej w D., przy czym w okresie od 17 kwietnia 1986 roku
do 21 sierpnia 1989 roku, to jest w okresie 3 lat 4 miesięcy i 5 dni zatrudniony był jako spawacz, następnie w okresie od 22 sierpnia 1989 roku do 31 grudnia 1990 roku, to jest
w okresie 1 roku i 10 miesięcy (powinno być 1 roku 4 miesięcy i 10 dni) ubezpieczony pracował, jako spawacz na budowie w N., pracował również od 15 lipca 1991 roku do 22 listopada 1991 roku, a więc w okresie 4 miesięcy i 9 dni w A., a w okresie
od 16 września 1993 roku do 23 grudnia 1993 roku, to jest w okresie 3 miesięcy i 8 dni zatrudniony był na budowie eksportowej w N.. We wszystkich okresach przerwy ubezpieczony zatrudniony był w przedsiębiorstwie macierzystym, to jest w Przedsiębiorstwie (...) Spółka Akcyjna w D. na stanowisku spawacza, przy czym w okresie od 20 stycznia 1994 roku do 28 lutego 1994 roku, to jest
w okresie 1 miesiąca i 12 dni ubezpieczony korzystał z urlopu bezpłatnego, przebywał
na urlopie bezpłatnym. W okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w D., jak i w okresie wykonywania pracy na kontraktach zagranicznych w N. i w A. odwołujący zatrudniony był na stanowisku
spawacza.

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach osobowych, które potwierdzają generalnie zatrudnienie ubezpieczonego w kraju na stanowisku spawacza, w oparciu o zeznania świadka A. J. i wyjaśnienia odwołującego złożone
na rozprawie w dniu 8 lutego 2017 roku. Należy zwrócić uwagę, że zeznania świadka, wyjaśnienia ubezpieczonego są w tym zakresie w pełni zgodne z dokumentacją znajdującą się w aktach osobowych ubezpieczonego. Tym samym okres zatrudnienia na stanowisku spawacza w czasie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie(...) Spółka Akcyjna w D. wynosi 10 lat 5 miesięcy i 3 dni. Są to tak naprawdę 2 okresy, to jest okres od 17 kwietnia 1986 roku do 19 stycznia 1994 roku, to jest do dnia poprzedzającego rozpoczęcie urlopu bezpłatnego oraz okres od 1 marca 1994 roku
do 30 listopada 1996 roku, to jest okres po powrocie z urlopu bezpłatnego. Sam urlop bezpłatny udokumentowany jest w świadectwie pracy wystawionym odwołującemu
i w ocenie Sądu Okręgowego, nie podlega tutaj dyskusji. Tą pracę spawacza
w Przedsiębiorstwie (...) odwołujący wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z postanowieniami artykułu 184 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2016 roku pozycja 887) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w artykule 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli, po pierwsze okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, lub szczególnym charakterze, wymaganych w przepisach dotychczasowych
do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz po drugie okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w artykule 27. Emerytura,
o której mowa w ustępie 1 przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego, albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych
na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa, co wynika z ustępu 2 tego przepisu. W myśl artykułu 32 ustęp 1 ustawy emerytalnej, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ustępie 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku niższym, niż określony
w artykule 27 ustęp 2 i 3. Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ustępie 1,
za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu
na bezpieczeństwo własne lub otoczenia, co wynika z ustępu 2 tego przepisu. Wiek emerytalny, o którym mowa w ustępie 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki,
na podstawie, których osobom wymienionym w ustępie 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, co wynika z ustępu 4 przepisu.
Co należy rozumieć pod pojęciem przepisów dotychczasowych rozstrzygnięte zostało
w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2002 roku w sprawie III ZP 30/01, w której wskazano, iż zawarte w artykule 32 ustęp 4 ustawy odesłanie
do przepisów dotychczasowych sankcjonujących obowiązywanie rozporządzenia można odnosić tylko do tych przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze (Dziennik Ustaw Numer 8, pozycja 43 ze zmianami),
które regulują materię określoną w przepisie ustawy, a więc wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na jakich osobom wykonującym te prace przysługuje prawo
do emerytury. Zachowały, zatem moc przepisy paragrafu od 4 do 8a określające wiek emerytalny i okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach pracowników wykonujących prace wyszczególnione w wykazach stanowiących załącznik
do rozporządzenia, przepisy paragrafu od 9 do 15 określające wiek emerytalny i warunki przechodzenia na emeryturę osób zatrudnionych w szczególnym charakterze, a ponadto przepis paragrafu 3, określający ogólny wymagany okres zatrudnienia oraz przepis paragrafu 2 ustęp 1 stanowiący, że okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zgodnie z paragrafem 3 wyżej wymienionego rozporządzenia do uzyskania prawa
do emerytury wymagany jest dla mężczyzny okres zatrudnienia w wymiarze 25 lat. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienionych w Wykazie A nabywa prawo do emerytury, jeżeli osiągnie wiek emerytalny wynoszący dla mężczyzn
60 lat, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym, co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, wynika to z paragrafu 4 ustęp 1 rozporządzenia. Praca w warunkach szczególnych winna być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, co wynika z paragrafu 2 ustęp 1 rozporządzenia.

W ocenie Sądu Okręgowego ubezpieczony nie spełnia wszystkich powołanych wyżej warunków do uzyskania prawa do emerytury, albowiem aktualnie, mimo osiągnięcia wieku 60 lat, mimo tego, że aktualnie nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego i mimo tego, że według stanu na dzień 1 stycznia 1999 roku posiada okres pracy w wymiarze ponad 25 lat, to jednak nie legitymuje się okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Należy w tym miejscu podnieść, iż okresy pracy w warunkach szczególnych wskazane
w powołanym wyżej rozporządzeniu w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach mogą być wykazywane przez zainteresowanego przed Sądem wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi przez Kodeks postępowania cywilnego, a w szczególności dokumentami z osobowych akt pracowniczych, zeznaniami świadków, wyjaśnianiami stron. W obecnym stanie prawnym zarządzenia resortowe zawierające uściślenia dokonane w innym okresie przez właściwych ministrów, polegające
na ustaleniu wykazów stanowisk, w powołanych świadectwach wykonywania prac
w warunkach szczególnych nie mają wartości normatywnych, lecz jedynie informacyjne,
w państwie prawnym nie jest dopuszczalne zamieszczanie w rozporządzeniu, jako akcie wykonawczym upoważnienia do podejmowania określonych działań przez inny podmiot
i wyposażenie go w kompetencje wykonawcze. W świetle Konstytucji z 1997 roku rozporządzenie, jako akt wykonawczy oparty na ustawie nie może zawierać subdelegacji,
w konsekwencji przedmiotem wykładni są wyłącznie przepisy ustawy i wydane na jej podstawie akty wykonawcze. W rezultacie, zatem o spełnieniu przesłanki: praca
w szczególnych warunkach, przesądza wykonywanie pracy wymienionej w załącznikach
A i B do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku, które stanowią integralną część rozporządzenia, jako aktu wykonawczego, niezależnie od tego, w jakim zakładzie praca taka jest, lub była wykonywana.

W ocenie Sądu Okręgowego z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że w spornym okresie, to jest od 17 kwietnia 1986 roku do 30 listopada 1996 roku,
z wyłączeniem okresu przerwy przypadającej od 20 stycznia 1994 roku do 28 lutego 1994 roku, kiedy to ubezpieczony przebywał na urlopie bezpłatnym, to jest łącznie w okresie 10 lat 5 miesięcy i 3 dni ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych, o jakiej jest mowa w punkcie 12 działu XIV Wykazu A, to są prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowowodorowym.

Jednocześnie, w ocenie Sądu Okręgowego, idąc w ślad za ustaleniami organu rentowego należało uznać, iż ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych w okresie przyjętym przez organ rentowy, to jest od 2 stycznia 1997 roku do 31 grudnia 1998 roku, było to zatrudnienie w (...) spółce z o.o. w K., przy czym w ocenie Sądu Okręgowego prawidłowo ustalony okres wykonywania pracy w warunkach szczególnych
w tym czasie powinien wynosić dokładnie 2 lata, a nie, jak przyjął to organ rentowy
1 miesiąc, 1 rok 8 miesięcy i 18 dni. W ocenie Sądu Okręgowego przyjęcie wymiaru pracy
w warunkach szczególnych w zakresie 1 roku 8 miesięcy i 18 dni wiązało się
z pomniejszeniem okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych o okresy pobierania
przez odwołującego świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu choroby, potwierdza to świadectwo za okres zatrudnienia oraz zestawienie zwolnień znajdujące się na karcie 10 i 12 akt organu rentowego. W ocenie Sądu Okręgowego pogląd organu rentowego,
iż przy obliczaniu stażu pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik po dniu 14 listopada 1991 roku otrzymał wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa jest całkowicie błędny i sprzeczny z orzecznictwem Sądu Najwyższego
i sądów powszechnych oraz jednolitym w tym zakresie poglądem doktryny. Zgodnie
z wielokrotnie wyrażanym przez Sąd Najwyższy poglądem, który Sąd Okręgowy w pełni akceptuje i przyjmuje za własny, wykazanie w dniu 1 stycznia 1999 roku określonego
w artykule 184 ustawy z 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach wyłącza ponowne ustalenie tego okresu po osiągnięciu wieku emerytalnego według zasad przewidzianych
z artykułu 32 ustęp 1a punkt 1 obowiązujących po dniu 1 lipca 2004 roku,
czyli z pominięciem okresów zasiłków chorobowych. Sytuacja osób wymienionych
w artykule 184 ustawy opisywana, jako ekspektatywa prawa podmiotowego polega
na spełnieniu się tylko części stanu faktycznego koniecznego do nabycia prawa, które poprzedza i zabezpiecza przyszłe prawo podmiotowe. Ochrona ekspektatywy może wynikać
z jej istoty, lecz może także zyskiwać wzmocnienie w prawie. Funkcje takiego wzmocnienia spełnił artykuł 184 ustawy emerytalno - rentowej wobec pozostających w toku stosunków nabywania prawa do emerytury z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach przed dniem 1 stycznia 1999 roku. W przepisie tym ustawodawca utrwalił sytuację osób, które w dniu wejścia w życie ustawy wypełniły warunki stażu szczególnego i ogólnego
i zadeklarował ich przyszłe prawo do emerytury w wieku wcześniejszym. Przez wydanie tego przepisu nastąpił stan związania, to jest zobowiązania się przez państwo do powstrzymywania się od jakiejkolwiek ingerencji w istniejące prawo tymczasowe. Wobec tego przewidziana
w ustawie ekspektatywa nie mogła wygasnąć w skutek nowej regulacji ustalania stażu pracy w szczególnych warunkach. W tym zakresie można się odwoływać do wyroków Sądu Najwyższego z 23 kwietnia 2010 roku w sprawie II UK 313/09, z dnia 13 lipca 2011 roku
w sprawie I UK 12/11, z dnia 18 maja 2012 roku w sprawie III UK 99/11, jak i z dnia 9 marca 2012 roku, w tym przypadku chodzi o postanowienie w sprawie I UK 367/11.

W konsekwencji prawidłowo ustalony okres pracy w warunkach szczególnych
w okresie zatrudnienia w (...) spółce z o.o. w K. wynosi 2 lata, jednak wraz z ustalonym przez Sąd okresem 10 lat 5 miesięcy i 3 dni z tytułu okresu zatrudnienia
w Przedsiębiorstwie (...) Spółka Akcyjna w D. okres ten nie osiąga wymiaru wymaganych 15 lat.

W ocenie Sądu Okręgowego, jak już to zostało wskazane w ramach ustaleń faktycznych brak jest podstaw do zaliczenia ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Spółdzielni (...) w Z. przypadającego od 13 marca 1978 roku do 14 kwietnia 1986 roku, tak w całości, jak i w części. Niewątpliwie, co przyznaje sam ubezpieczony, do momentu zakończenia kursu spawacza, a ten kurs,
jak zostało to ustalone w stanie faktycznym sprawy zakończył się w dniu 25 czerwca 1980 roku, ubezpieczony nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy żadnych prac, które mieściłyby się w Wykazie A rozporządzenia z 1983 roku. Ubezpieczony zgodnie
z angażami w tym okresie zatrudniony był, jako pomoc murarza, pomoc konserwatora CO, także przebywał przez okres 1 miesiąca i 2 dni w areszcie tymczasowym, generalnie jego prace wiązały się z pracami na budowach, przy czym tylko w części były to prace zbrojarskie, które potencjalnie mogły być rozważane, jako prace w warunkach szczególnych, ale były to tylko prace wykonywane przy okazji prac wykonywanych na budowie, a nie praca w pełnym wymiarze czasu pracy. Po dacie ukończenia kursu spawacza, jak już zostało to ustalone
przez Sąd Okręgowy w ramach ustaleń faktycznych, w ocenie Sądu Okręgowego ubezpieczony niewątpliwie wykonywał prace spawalnicze, jednak nie były to prace w pełnym wymiarze czasu pracy, jak wymaga tego przepis paragrafu 2 rozporządzenia z 1983 roku.

W konsekwencji w ocenie Sądu Okręgowego ubezpieczony nie spełnił wszystkich wymaganych prawem przesłanek warunkujących przyznanie prawa do spornego świadczenia, co spowodowało oddalenie odwołań od obu zaskarżonych decyzji. Orzeczono na podstawie artykułu 477(14) paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego oraz przepisów szczegółowo wskazanych w treści uzasadnienia.

Przepisywanie.pl SERWER - Automatyzacja Przepisywania Nagrań