Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 3 sierpnia 2015 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. kwoty 116.495,63 złote z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 listopada 2014 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu żądań pozwu powódka wskazała, iż strony współpracowały ze sobą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Pozwana składała powódce zamówienia a następnie powódka sprzedawała pozwanej zamówiony towar

W dniu 13 października 2013 roku powódka przeniosła na pozwaną własność oraz wydała zamówiony wcześniej towar w postaci owoców granatu o łącznej masie 37.800 kg. o wartości 235.758, 60 złotych. Na powyższą transakcję powódka wystawiała fakturę VAT numer (...) z dnia 12 listopada 2014 roku. Odbiór towaru został przez pozwanego potwierdzony. Pozwana za dostarczony jej towar nie zapłaciła.

( pozew k. 3 – 6)

W złożonej w dniu 8 października 2015 roku odpowiedzi na pozew pozwana spółka nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie i zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów procesu. Jednocześnie przyznała, iż jest zobowiązana do zapłaty na rzecz powódki kwoty 29.641,23 złote z tytułu środków uzyskanych ze sprzedaży części owoców.

Odnosząc się do twierdzeń pozwu pozwana zaprzeczyła, aby doszło do przeniesienia własności towaru objętego fakturą numer (...) jak twierdzi powódka. Towaru tego pozwana nie zamawiała i od powódki nie zakupiła. Dokonanie sprzedaży części owoców granatu przez pozwaną za cenę 29.654,23 złote zgodne zbyło ze stosowaną przez strony praktyką dokonywania sprzedaży towaru odpowiednio do ceny, za jaką udało się pozwanej towar sprzedać. Gdyby nie postawa powódki, która cały czas czuła się właścicielem towaru udałoby się sprzedać jego całość, jednakże powódka nie wyraziła na to zgody.

Jednocześnie pozwana podniosła zarzut potrącenia kwoty 16.652,65 złotych i oświadczyła, iż kwotę tą potrąca z należności dochodzonej przez powódkę.

Na potrącaną kwotę składają się należności z tytułu kosztów magazynowania i utylizacji owoców, jakie poniosła pozwana. Pozwana nie zamawiała od powódki więcej towaru niż dostarczone jej wcześniej dwa kontenery. Powódka na własne ryzyko i wbrew woli pozwanej dostarczyła kolejne partie towaru i to z tej kolejnej, niezamawianej partii towaru wywodzi swoje bezpodstawne roszczenia. Warunkowa zgoda pozwanej na rozładownie towaru została wykorzystana przez powódkę sprzecznie z zasadami etyki biznesowej.

Pozwana w myśl poczynionych ustaleń podjęła się pomocy w sprzedaży niezamawianego towaru. Udało się jej sprzedać 22.005 kg towaru, ponieważ powódka zakwestionowała cenę, po jakiej pozwana sprzedała towar.

( odpowiedź na pozew k. 43 – 52)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony zawiązały współpracę gospodarczą. Polegała ona na tym, iż przedstawiciele powodowej spółki zamawiali towar w postaci warzyw o owoców za granicą tj. w Egipcie i sprowadzali go do Polski. Towar ten był przechowywany w magazynach pozwanej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowego handlu warzywami i owocami i posiada przystosowane do tego magazyny.

Towar ten był również przez pozwaną sprzedawany na rynku polskim do różnych krajowych odbiorców, sklepów, na rynkach i giełdach owocowo – warzywnych.

Po sprzedaży towaru przez pozwaną strony rozliczały się za zakup towaru przez powódkę.

Płacona powódce cena była zależna od tego, za jaką cenę pozwanej udało się sprzedać sprowadzony przez powódkę towar.

Z tytułu ustalonej ceny powódka wystawiała dla pozwanej faktury VAT na uzgodnioną kwotę, które ta regulowała. ( faktury k/. 56 57, potwierdzenia przelewu k. 58, faktury k. 59, przelew k. 60, faktura k. 61 odwrót, faktura korygująca k. 64 odwrót, faktura k. 65 odwrót, 67 odwrót, 68 odwrót, 70 odwrót, korespondencja mailowa pomiędzy stronami k. 72 odwrót – korespondencja mailowa k. 87 – 92,zeznania świadka D. G., protokół rozprawy k. 1143 odwrót, nagranie rozprawy transkrypcja k. 157 – 158, zeznania świadka K. B. (1) k. 234 - 235)

W dniu 2 września 2014 roku pozwana złożyła u powódki zamówienie na owoce granatu pochodzenie Egipt w ilości 10 palet x 210 opakowań x 10 -12 sztuk / 4,5 kg netto i w ilości 10 palet x 210 opakowań x 12-14 sztuk 4,5 kg netto. Termin dostawy do K. nie później niż 20 września 2014 roku. Cena towaru 1525 dolarów USA za tonę przy kursie z dnia dostawy, czyli dnia 20 września 2014 roku. Na zamówieniu znajduje się potwierdzenie ilości 2 kontenerów. ( zamówienie mailowe k. 55 zeznania świadka D. G., nagranie rozprawy transkrypcja k. 157 - 159)

Działający w imieniu powodowej spółki (...) zamówił w Egipcie większa ilość granatu tj. około 10 kontenerów z uwagi na korzystną cenę. ( zeznania świadka D. G., protokół rozprawy k. 143 odwrót, nagranie rozprawy transkrypcja k. 157 - 159)

Po przekazaniu przez przedstawicieli powodowej spółki prezesowi pozwanej spółki (...) informacji o zamówionej większej ilości owoców granatu poinformował on D. G., że nie ma w tej chwili możliwości sprzedaży na rynku polskim większej ilości tego towaru. Wówczas D. G. poinformował prezesa K., ze towar w Egipcie jest już zamówiony, jest już na morzu i nie ma możliwości cofnięcia jego transportu.

W grudniu 2014 roku D. G. otrzymał od M. K. sms z informacją o możliwości sprzedaży granatów. Nie zaakceptował wskazanej ceny, gdyż uważał, iż towar nie jest jego własnością i nie ma możliwości decydowania o cenie jego sprzedaży (zeznania świadka świadka D. G., protokół rozprawy k. 143 odwrót, nagranie rozprawy transkrypcja k. 157 – 161, świadka J. M. k. 213 – 214, zeznania M. K. (2) w charakterze strony pozwanej protokół rozprawy k. 236 – 237, świadka M. R. k. 233 odwrót)

Pierwsze dostawy owoców granatu do firmy pozwanej został przyjęte, owoce zostały sprzedane przez pozwaną a należność z tego tytułu ujęta została w wystawionych przez powoda fakturach i po ich korekcie należność ta została zapłacona.

W dniu 3 października 2014 roku odbyła się dostawa owoców granatu do magazynu pozwanej spółki ( listy przewozowe k. 79, 80)

W dniu 14 i 18 października 2014 roku do magazynu pozwanego dostarczono kolejną dostawę owoców granatu, która nie była przez pozwanego zamówiona ani z nim uzgodniona.

Na wszystkich listach przewozowych poczyniono adnotację o stanie dostarczonych owoców tj. iż noszą one cechy zmian gnilnych, przebarwienia, uszkodzenia mechaniczne, odgniecenia. Jak również, iż towar przyjęto warunkowo, odbiór jakościowy odbędzie się w dniu 14 października ( list przewozowy k. 76, 79, 80,)

Pozwany warunkowo przyjął dostawę granatów. Była ona spóźniona o 2 tygodnie. Prezes zarządu pozwanej spółki ustalił wspólnie z D. G., że przyjmie granaty i podejmie działania w celu ich dalszej odsprzedaży. ( zeznania M. K. k. 236 – 237, zeznania świadka K. B. (1) k. 234 - 235)

W dniu 12 listopada 2014 roku powód wystawił fakturę numer (...) dla pozwanego za owoce granatu na kwotę 235.758,60 złotych ( faktura k. 28)

W korespondencji mailowej pozwany poinformował powoda o ilości sprzedanych owoców granatu i o ilości opakowań przekazanych do utylizacji z uwagi na zły stan i złą jakość dostarczonych owoców. ( mail k. 87)

W ten sam sposób rozliczono wcześniejszą transakcję dotycząca dostarczonych przez powoda pomarańczy. ( mail k. 88)

W piśmie z dnia 12 grudnia 2014 roku pozwany poinformował powoda o nie przyjęciu faktury numer (...) z dnia 13 października i numer 174/14/ (...) z dnia 18 października 2014 roku wystawionych przez powoda za dostarczone owoce granatu.

Poinformował również, iż sprzedał granaty za kwotę 29.641, 23 złote i prosi o wystawienie faktury na taką kwotę. Jednocześnie wzywa do odebrania pozostałej ilości towaru zgromadzonego w magazynie i niesprzedanego. ( pismo k. 93, mail k. 28)

W dniu 29 grudnia 2014 roku pozwany wezwał ponownie powodową spółkę do odebrania w terminie do dnia 5 stycznia 2015 roku owoców granatu dostarczonych w dniach 13 października i 18 października 2014 roku z zastrzeżeniem, iż po tym terminie owoce zostaną poddane utylizacji a powód obciążony zostanie kosztami z tym związanymi ( pismo k. 30)

Powód wystosował pismo z dnia 20 stycznia 2015 roku, w którym zaprzeczył, aby zawierał z pozwanym umowę przechowania owoców i zawezwał do zapłaty kwoty 346.901,94 złote z tytułu ceny dostarczonych owoców. ( pismo k. 31)

W dniu 23 stycznia 2015 roku na zlecenie pozwanego dokonano badania owoców granatu zgromadzonych w magazynie pozwanego. W trakcie dokonywania oceny przez pracowników (...) w K. stwierdzono m. in, iż owoce posiadają widoczne objawy gnicia, brązowe przebarwienia i plamy na łupinie. Obecna pleść. Wewnątrz ziarna o niejednorodnej barwie oraz z widocznymi fragmentami nadpsucia Błony pomiędzy ziarnami o zmienionej barwie częściowo nadgniłe. Smak i zapach częściowo zmienione.

( ocena k. 11 – 112)

Za dokonanie badania pozwany uiścił należność w wysokości 192, 86 złotych. ( faktura k. 113)

W piśmie z dnia 15 maja 2015 roku pozwany poinformował powoda o przekazaniu owoców do utylizacji. Wezwał jednocześnie do zapłaty kosztów badania i utylizacji owoców i załączył di pisma faktury: na kwotę 4.352,65 złotych wystawioną przez Przedsiębiorstwo (...) spółkę z o.o. za wykonana usługę odbioru odpadow i unieszkodliwienia odpadów ( k. 117) oraz na kwotę 12 300 złotych z tytułu wykonania usługi przechowania, załadunku i rozładunku towaru ( faktura k. 116)

Powyższy stan faktyczny został ustalony przez sąd na podstawie załączonych do akt sprawy dokumentów prywatnych, których treść, wiarygodność ani moc dowodowa nie była przez strony kwestionowana w postaci faktur, faktur korygujących, korespondencji w tym korespondencji mailowej pomiędzy stronami prowadzonej w związku z przedmiotową dostawą oraz na podstawie zeznań świadków wyżej wskazanych.

Przy dokonywaniu ustaleń faktycznych, co do okoliczności istotnych dla jej rozstrzygnięcia sąd pominął zeznania świadków M. F. i D. W. oraz strony powodowej. Zarówno wskazani świadkowie jak i przesłuchany w charakterze strony powodowej S. J. nie posiadali żadnych bezpośrednich informacji na temat okoliczności faktycznych sprawy. Nie brali udziału bezpośrednio w żadnych rozmowach i ustaleniach pomiędzy stronami dotyczącymi treści zawartej umowy, zamówień, dostaw i rozliczeń z tego tytułu.

Sąd odmówił natomiast wiary zeznaniom świadka D. G., co do tego, iż; pomiędzy stronami zawarta była umowa sprzedaży granatów, że pozwany przyjął owoce bez zastrzeżeń i w dacie ich wydania stały się one jego własnością oraz zobowiązał się do zapłaty za nie ceny wynikającej z wystawionej przez powoda faktury.

Zeznania te pozostają w sprzeczności praktycznie z całym, zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Przede wszystkim z treścią zeznań świadków strony pozwanej przede wszystkim K. B. (1) i samej strony pozwanej w osobie M. K. (4) jak również z treścią załączonych do akt sprawy dokumentów. Z zeznań wszystkich przesłuchanych przez sąd świadków strony pozwanej wynika, iż przedmiotowe owoce nie były przez pozwanego zamawiane. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie w treści pisemnego zamówienia jak również w zeznaniach D. G., który przyznał, iż początkowo zasady współpracy pomiędzy spółkami były takie, jak przedstawia to strona pozwana tzn. strony rozliczały się po sprzedaży owoców przez pozwanego. Okoliczność tę potwierdza również treść faktur i faktur korygujących oraz dokumentów, w których strona pozwana przedstawia rozliczenie sprzedanego towaru. Faktury wystawiane były przez pozwanego dopiero po sprzedaży towaru dostarczonego przez powoda i za cenę inną niż początkowo wskazana w wystawionych fakturach.

Dowody te w sposób jednoznaczny przeczą twierdzeniu powoda, iż towar w momencie dostawy i wydania pozwanemu przechodził na jego własność i ponosił on całkowite i wyłączne ryzyko związane z jego sprzedażą.

Żadne dowody nie pozwalają uznać za udowodnione twierdzenia strony powodowej, co do tego, iż w jakimś momencie współpracy zasady wspólnego ponoszenia ryzyka związanego ze sprzedażą towaru uległy zmianom.

Zeznania świadka K. B. (1) jednoznacznie potwierdzają, iż pozwany nie chciał początkowo przyjąć dostarczonych do magazynów pozwanej spółki granatów. Towar ten nie był zamówiony, dostarczony był z opóźnieniem względem terminu, jaki był określony w zamówieniu, które dotyczyło wyłącznie 2 kontenerów.

Prezes pozwanej spółki zgodził się przyjąć przywiezione owoce wyłącznie na prośbę D. G. i w celu podjęcia próby ich sprzedaży i zminimalizowania strat z tym związanych. Brak dowodów świadczących, iż stan sprawy przedstawiał się odmiennie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne jedynie, co do kwoty 25.095,72 złote. W pozostałym zakresie jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Twierdzenia strony powodowej, na których opiera ona żądanie pozwu, co do tego, że pomiędzy stronami zawarta została umowa sprzedaży przedmiotowych owoców granatu dostarczonych w dniach 13 i 18 października 2014 oraz, iż pozwany zamówił ten towar a następnie przyjął go bez żadnych zastrzeżeń w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego należy uznać za nieudowodnione.

Tezie tej przeczy zarówno treść samego pisemnego zamówienia, z którego wynika, iż pozwany zamówił jedynie 2 kontenery tych owoców, zeznania świadków strony pozwanej, w tym przede wszystkim świadka K. B. i Prezesa pozwanej spółki (...). Okoliczność ta wynika również z treści zeznań D. G., który w swych zeznaniach potwierdził, iż otrzymał mail pozwanego, z którego wynika, iż zamawia on wyłącznie 2 kontenery owoców. Stwierdził jednak wówczas, że towar był już przez niego zakupiony w Egipcie, był na morzu i nie dało się już tego odwołać.

W tych okolicznościach faktycznych trudno uzna za udowodnione twierdzenie, iż pomiędzy stronami zawarta była umowa sprzedaży przedmiotowych owoców, skoro pozwany towaru tego nie zamawiał a zgodził się go przyjąć jedynie na prośbę przedstawiciela powodowej spółki.

Nieudowodnione są również twierdzenia strony pozwanej, co do tego, iż w odniesieniu do przedmiotowych owoców pomiędzy stronami zawarta została umowa przechowania.

Brak dowodów na to, iż strony poczyniły kiedykolwiek, w jakiejkolwiek formie ustalenia. co do zawarcia tego rodzaju umowy i jej istotnych postanowień.

Tezie tej przeczy przede wszystkim okoliczność, iż pozwany podejmował we własnym zakresie działania w celu znalezienia nabywcy na te owoce. Tego rodzaju działania nie mieszczą się w zakresie zobowiązań przechowawcy określonych w art. 835 kc.

Współpraca stron, jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń, nigdy nie polegała ani na zawieraniu umowy sprzedaży w czystej postaci, ani też na zawarciu umowy przechowania. Polegała ona na tym, iż powód zamawiał owoce i warzywa i sprowadzał je do Polski z Egiptu a pozwany, który dysponował magazynem przechowywał je i sprzedawał poszukując odbiorców. Po sprzedaży owoców, czy też we wcześniejszym okresie warzyw, strony rozliczały się z uzyskanej w ten sposób ceny przy uwzględnieniu wyłącznie faktycznie sprzedanej ilości owoców i uzyskanej za nie ceny. Świadczy o tym treść dokumentów rozliczeniowych w postaci faktur, faktur korygujących, rozliczenia sprzedanych owoców, jakie pozwany przekazywał powodowi.

Ten stosunku prawny ocenić należy, jako umowę o charakterze mieszanym zawierającą zarówno elementy umowy sprzedaży, pośrednictwa handlowego i przechowania.

Jako całkowicie niezasadne wobec powyższych ustaleń ocenić należy żądanie powoda zapłaty ceny dostarczonych owoców w wysokości dochodzonej pozwem.

Przy czym powód w żąden sposób nie uzasadnił dlaczego dochodzi jedynie kowty wskazanej w pozwie , skoro należność za granaty wynikająca z faktury jest znacznie wyższa.

Z dochodzonej należności pozwany uznał de facto powództwo do kwoty 29.641, 23 złote.

Poinformował pozwanego na piśmie, iż sprzedał granaty za kwotę 29.641, 23 złote i prosi o wystawienie faktury na taką kwotę.

Oświadczenie to można traktować jako uznanie roszczeń powoda o zapłatę do tej właśnie kwoty. Gdyby nie zgłoszony i częściowo zasadny zarzut potrącenia powództwo podlegałoby uwzględnieniu do tej właśnie kwoty.

Uznając zasadność żądań do tej kwoty pozwany jednocześnie powołał się na dokonanie potrącenia kwoty 16.652,65 złotych i oświadczył, iż kwotę tą potrąca z należności dochodzonej przez powódkę. Na potrącaną kwotę składają się należności z tytułu kosztów magazynowania i utylizacji owoców, jakie poniosła pozwana.

Odnosząc się natomiast do oświadczenia o potrąceniu dokonanego przez pozwanego jak i zarzutu potrącenia podniesionego w toku niniejszego procesu, należy wskazać, że stosownie do treści art. 498 k.c, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko, co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym; na skutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Oświadczenie o potrąceniu, o którym mowa w art. 499 k.c., jest czynnością materialnoprawną powodującą - w razie wystąpienia przesłanek określonych w art. 498 § 1 k.c. - odpowiednie umorzenie wzajemnych wierzytelności. Natomiast skuteczność i ważność potrącenia zależy od kilku elementów, w ramach których należy odróżnić zaistnienie przesłanek do potrącenia (określonych w art. 498 § 1 k.c.) od prawidłowości oświadczenia o potrąceniu (co do formy, treści, uprawnienia osoby składającej oświadczenie i właściwego adresata) oraz od skutków oświadczenia o potrąceniu (art. 498 § 2 k.c. i art. 499 zd. II k.c.). Aby było możliwe było złożenie skutecznie oświadczenia o potrąceniu to wierzytelności muszą spełniać określone wymogi (wzajemność, jednorodzajowość, wymagalność oraz zaskarżalność).

Jak z powyższego wynika podstawową przesłanką skuteczności dokonanego potrącenia jest wykazanie istnienia wierzytelności przedstawionej do potrącenia po stronie podmiotu dokonującego tej czynności.

Złożone przez pozwanego oświadczenie o potrąceniu należy uznać za zasadne w odniesieniu do kwoty 4.353,65 złotych z tytułu kosztów utylizacji owoców oraz co do kwoty 192,86 złote za wykonanie badań owoców przez pracowników (...) w K..

W dniu 23 stycznia 2015 roku na zlecenie pozwanego dokonano badania owoców granatu zgromadzonych w magazynie pozwanego. W trakcie dokonywania oceny przez pracowników (...) w K. stwierdzono m. in, iż owoce posiadają widoczne objawy gnicia, brązowe przebarwienia i plamy na łupinie. Obecna pleść. Wewnątrz ziarna o niejednorodnej barwie oraz z widocznymi fragmentami nadpsucia Błony pomiędzy ziarnami o zmienionej barwie częściowo nadgniłe Smak i zapach częściowo zmienione. Za dokonanie badania pozwany uiścił należność w wysokości 192, 86 złotych. ( faktura k. 113)

W piśmie z dnia 15 maja 2015 roku pozwany poinformował powoda o przekazaniu owoców do utylizacji. Wezwał jednocześnie do zapłaty kosztów badania i utylizacji owoców i załączył do pisma faktury: na kwotę 4.352,65 złotych wystawioną przez Przedsiębiorstwo (...) spółkę z o.o. za wykonaną usługę odbioru odpadów i unieszkodliwienia odpadów ( k. 117)

Pozwany ma prawo do potrącenia z uzyskanej ceny ze sprzedaży owoców poniesionych przez siebie kosztów związanych z utylizacją owoców.

Fakt poniesienia tych kosztów jest udokumentowany wystawionymi fakturami przez Stację Sanitarno - Epidemiologiczną i Przedsiębiorstwo (...) spółkę z o.o. za wykonana usługę odbioru odpadów i unieszkodliwienia odpadów ( k. 117)

Zasadność obciążenia tym kosztami powoda wynika z treści umowy łączącej strony oraz z udowodnionego faktu, iż powód nie wyraził zgody na sprzedaż owoców za cenę, jaką udało się uzyskać pozwanemu.

Okoliczność informowania przez pozwanego D. G. o istnieniu możliwości takiej sprzedaży potwierdza sam świadek w swoich zeznaniach mówiąc, iż otrzymał sms informujący go o takiej możliwości od pracownika pozwanego czy też Prezesa pozwanej spółki i nie wyraził na to zgody.

Świadek podał, co prawda nieco inne uzasadnienie swojej odmowy niż wynika to z zeznań świadka K. B. i M. K..

Powody, dla których powód nie zgodził się na sprzedaż owoców przechowywanych w magazynie pozwanego nie mają jednakże w sprawie znaczenia.

Faktem jest, że odmawiając zgody na sprzedaż owoców powód naraził pozwanego na konieczność poniesienia kosztów związanych z ich przechowywaniem i utylizacją.

Brak natomiast jakichkolwiek podstaw, czy to prawnych czy faktycznych do obciążania pozwanego tymi kosztami w sytuacji, gdy jak wyżej wskazano pomiędzy stronami nie został zawarta umowa ich sprzedaży, własność towaru nie została przeniesiona na pozwanego w momencie jego wydania a tym samym nie przeszły na pozwanego stosownie do treści przepisu art. 548 kc. korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej ich utraty lub uszkodzenia. Ryzyko to przechodzi bowiem na nabywcę wyłącznie w sytuacji zawarcia ważnej umowy sprzedaży, z chwilą wydania mu rzeczy. ( patrz art. 548 kc. )

Daje idący zarzut potrącenia tj. co do kwoty 12. 988, 58 złotych nie jest skuteczny.

Pozwany bowiem nie udowodnił, ze faktycznie poniósł koszty przechowania, załadunku i rozładunku owoców w tej właśnie wysokości. Choć co do zasady należy uznać za zasadne twierdzenia pozwanego ,iż tego rodzaju koszty poniósł . J. przedstawione przez pozwanego dokumenty ( wyłącznie faktura ) nie dają sądowi możliwości weryfikacji ich wysokości. Dla wykazania wysokości tych kosztów złożył jedynie własną refakturę, która nie zawiera żadnych wskazań, co do tego, według jakich cen, stawek czy kosztów należność ta została wyliczona i czy faktycznie poniósł koszty w deklarowanej wysokości.

Skoro nie została wykazana wysokość przedstawionej do potrącenia wierzytelności potrącenie nie może być uznana za skuteczne. Z tego względu zasądzona została na rzecz powoda należność w wysokości 25.095, 72 złote. tj. 29 641,23 – 4.352, 65 – 192 złote.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 359 § 2 k.c. przyjmując za datę początkową biegu odsetek, 12 grudnia 2014 roku. Roszczenie to jest uzasadnione na podstawie art. 481 k.c. regulującego kwestię odsetek za opóźnienie. Zgodnie z treścią przywołanego artykułu, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, choćby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeśli wysokość odsetek nie została zastrzeżona przez strony, zgodnie z § 2 art. 481 k.c. należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych.

Ustawą z dnia 9 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. poz.1830) nadano brzmienie art. 6 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych zgodnie z którym - jeżeli strony transakcji handlowej nie przewidziały w umowie terminu zapłaty, wierzycielowi bez wezwania przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych po upływie 30 dni liczonych od dnia spełnienia przez niego świadczenia, do dnia zapłaty.

Jednocześnie przepisami tej ustawy dokonano zmiany przepisu art. 359 par. 2 i 2 ( 1) kc., którym nadano brzmienie, „ jeżeli wysokość odsetek nie jest w inny sposób określona należą się odsetki ustawowe w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5 punktów procentowych. Maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych ( odsetki maksymalne)”

Ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 roku za wyjątkiem art. 50,51, i 54 które weszły w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Jednocześnie w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych dodano art. 4a, zgodnie z którym do transakcji handlowych nie stosuje się przepisu art. 481 par. 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny.

Powyższe oznacza, iż po dniu 1 stycznia 2016 roku tj. po dniu wejścia w życie tej ustawy podstawą orzeczenia o odsetkach ustawowych jest przepis art. 359 kc. wobec braku żądania odsetek w wysokości wynikającej z ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Stosownie bowiem do przepisu art. 321 kpc. sąd nie może wyrokować, co do żądania nieobjętego żądaniem pozwu.

W piśmie z dnia 12 grudnia 2014 roku pozwany poinformował powoda o nie przyjęciu faktury numer (...) z dnia 13 października i numer 174/14/ (...) z dnia 18 października 2014 roku wystawionych przez powoda za dostarczone owoce granatu.

Poinformował również, iż sprzedał granaty za kwotę 29.641, 23 złote i prosi o wystawienie faktury na taką kwotę. Jednocześnie wzywa do odebrania pozostałej ilości towaru zgromadzonego w magazynie i niesprzedanego. ( pismo k. 93, mail k. 28)

W tej dacie zatem należność powoda za sprzedane owoce była już wymagalna i od tej daty należą się powodowi odsetki.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc. dokonując ich stosunkowego rozdzielenia pomiędzy stronami stosownie do wyniku procesu przy przyjęciu, iż powód wygrał proces w 21 % w odniesieniu do wartości przedmiotu sporu, w 79 % natomiast przegrał i w tym zakresie zobowiązany jest do poniesienia kosztów procesu.

C. koszty procesu zamknęły się kwotą 13. 059 złotych i obejmują opłatę od pozwu 5.825 zlotych i koszty zastępstwa procesowego stron w wysokości po 3. 617 złotych.

Z tej kwoty powód powinien ponieść 10.316,61 złotych ( 79 %) a poniósł 9.442 złote ( 5.825 i (...)).

Powód dopłaca zatem pozwanemu tytułem rozliczenia kosztów kwotę 874,61 złotych.

Na podstawie przepisu art.113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U nr 167, poz. 1398) Sąd nakazał pobrać od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Sąd Okręgowy w Łodzi kwotę 82,31 zł tytułem kosztów poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa (wydatki na koszty stawiennictwa świadka).