Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2017r. w Gliwicach

sprawy z odwołania F. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek apelacji ubezpieczonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 10 listopada 2016 r. sygn. akt VI U 183/16

oddala apelację.

(-) SSO Grzegorz Tyrka (-) SSO Mariola Szmajduch (spr.) (-) SSO Jolanta Łanowy-Klimek

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt VIII Ua 2/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 lutego 2016r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił F. O. prawa do jednorazowego odszkodowania
z tytułu wypadku przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r. wobec niestwierdzenia uszczerbku na zdrowiu spowodowanego tym wypadkiem.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od powyższej decyzji domagając się jej zmiany i przyznania mu jednorazowego odszkodowania. W uzasadnieniu podniósł, że zaskarżona decyzja jest oparta na niemiarodajnym badaniu komisji lekarskiej ZUS, które zostało wykonane w jej niepełnym składzie, tj. jedynie przez dwóch lekarzy. Nadto podniósł, że wszystkie jego dolegliwości zdrowotne, które nastąpiły po dniu
17 grudnia 2009r., a także konieczność podjęcia leczenia i rehabilitacji związane były z wypadkiem przy pracy.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując dotychczasowe stanowisko. Dodatkowo w uzasadnieniu podał, że zaskarżona decyzja została wydana na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 9 lutego 2016r., która nie stwierdziła u odwołującego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r.

Wyrokiem z dnia 10 listopada 2016r. (sygn. akt (...) Sąd Rejonowy
w G. oddalił odwołanie.

Orzeczenie powyższe Sąd Rejonowy wydał w oparciu o następujący stan faktyczny.

Odwołujący, będąc zatrudnionym w Przedsiębiorstwie (...)
Sp. z o.o. w G. na stanowisku mechanika autobusów, uległ w dniu 17 grudnia 2009r. wypadkowi przy pracy. W trakcie montażu drążka kierowniczego w autobusie drążek ten obsunął się i uderzył odwołującego w głowę. W następstwie tego zdarzenia odwołujący doznał rany ciętej głowy.

Pracodawca uznał zdarzenie z dnia 17 grudnia 2009r. za wypadek przy pracy.

W związku ze zdarzeniem z dnia 17 grudnia 2009r. odwołujący przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim, a następnie korzystał przez okres 2 miesięcy ze świadczenia rehabilitacyjnego. Przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego w związku z wypadkiem przy pracy nastąpiło na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS
z dnia 8 czerwca 2010r., który uznał występujący u odwołującego zespół bólowy szyjny z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa jako skutek wypadek przy pracy.

Podczas podjętego przez odwołującego leczenia po dniu wypadku przy pracy stwierdzono u niego (w dniu 10 czerwca 2010r.) spondylozę szyjną w stopniu miernie nasilonym, dyskretne zmiany przeciążeniowo-zwyrodnieniowe stawów międzykręgowych.

Orzeczeniem z dnia 21 stycznia 2016r. lekarz orzecznik ZUS nie stwierdził u odwołującego uszczerbku na zdrowiu w następstwie wypadku przy pracy z dnia
17 grudnia 2009r.

Orzeczeniem z dnia 9 lutego 2016r. komisja lekarska ZUS podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika ZUS w zakresie braku uszczerbku na zdrowiu
w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r.

Zaskarżoną decyzją z dnia 15 lutego 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił odwołującemu prawa do jednorazowego odszkodowania w związku z wypadkiem z dnia 17 grudnia 2009r.

Postanowieniem z dnia 24 maja 2016r. Sąd Rejonowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych ortopedy i neurologa na okoliczność, czy u odwołującego doszło do uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r., a jeśli tak, to jaki jest procentowy uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu, czy ma on charakter stały czy długotrwały.

W opinii z dnia 2 lipca 2016r. biegli: z zakresu ortopedii R. H. oraz neurolog M. W., po przeprowadzeniu badania lekarskiego (ortopedycznego i neurologicznego) i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną rozpoznali
u odwołującego: stan po urazie głowy ze zranieniem okolicy ciemieniowej – bez utrwalonych następstw, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego w wywiadzie na tle zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych o podłożu samoistnym bez utrwalonych objawów korzeniowych. W ocenie biegłych u odwołującego nie doszło do stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia
17 grudnia 2009r. W uzasadnieniu biegli podali, że uraz jakiego doznał odwołujący
w dniu wypadku miał charakter lekki i niskoenergetyczny. (...) urazu ograniczyła się wyłącznie do powłok czaszki i nie spowodowała ona innych obrażeń. Natomiast powstała blizna okolicy ciemieniowej nie powoduje żadnych zaburzeń funkcji, jest ona niewielka a tym samym nie podlega ocenie uszczerbkowej. Biegli podkreślili, że brak innych, możliwych do udowodnienia następstw urazu głowy. Dodali, że wyniki badań dodatkowych obrazują wyłącznie obecność przewlekłych samoistnych zmian, chorobowych, brak jest jednak w nich jakichkolwiek zmian pourazowych.

Organ rentowy nie kwestionował opinii z dnia 2 lipca 2016r. natomiast odwołujący się z nią nie zgodził podnosząc, że skoro w następstwie wypadku przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r. utracił zdolność do pracy i przebywał na świadczeniu rehabilitacyjnym, to musiał doznać uszczerbku na zdrowiu.

Powyższych ustaleń Sąd Rejonowy dokonał na podstawie dowodów z akt orzeczniczych ZUS, opinii biegłych R. H. i M. W. (k. 90-94). Oceniając zebrany materiał dowodowy Sąd merytoryczny w pełni podzielił opinię biegłych R. H. i M. W., jako opinię w pełni przekonującą i zawierającą stanowcze wnioski. W ocenie Sądu Rejonowego opinia ta została sporządzona rzetelnie, zgodnie z tezą dowodową, na podstawie akt sprawy i badań dodatkowych. Brak jest natomiast jakichkolwiek podstaw do kwestionowania tej opinii. Zgodnie z poglądami orzecznictwa kryteria oceny opinii biegłych stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień staranności wyrażonych w niej wniosków (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 7 lutego 2013 roku, w sprawie V ACa 668/12).

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd Rejonowy poczynił następujące rozważania:

W oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe Sąd I instancji uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności Sąd Rejonowy powołując się na stanowisko doktryny zauważył, że uszczerbek na zdrowiu należy definiować jako "zakłócenie (uszkodzenie) zdolności do wykonywania określonej czynności organizmu, powodujące ograniczenie w zakresie jego funkcjonowania" ( W. W. , Jednorazowe odszkodowanie, rozdział VI, pkt 3). Uszczerbku w rozumieniu przepisu art. 11 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych nie można utożsamiać z urazem, stanowiącym element definicji wypadku przy pracy, czy niezdolnością do wykonywania pracy. Może się bowiem zdarzyć, że dojdzie do urazu, ale ulegnie on całkowitemu wyleczeniu przed upływem 6 miesięcy, co oznacza, że ubezpieczony nie będzie miał prawa do jednorazowego odszkodowania.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd Rejonowy uznał, że postępowanie dowodowe wykazało w sposób niebudzący wątpliwości, iż wprawdzie odwołujący w następstwie wypadku przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r. doznał urazu głowy, to jednak uraz ten był niegroźny i powierzchowny, a tym samym nie wywołał on stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Z kolei sam fakt przebywania przez odwołującego na zasiłku chorobowym i dwumiesięcznym świadczeniu rehabilitacyjnym po dniu 17 grudnia 2009r. nie przesądza o tym, że występujące wówczas u niego upośledzenie czynności organizmu było następstwem wypadku przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r. Co istotne, świadczenie rehabilitacyjne przyznano odwołującemu na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia
8 czerwca 2010r., który nie posiadał wówczas wiedzy o samoistnym charakterze zmian chorobowych w obrębie kręgosłupa szyjnego (MR kręgosłupa szyjnego wykonano bowiem dopiero w dniu 10 czerwca 2010r.).

W tej sytuacji Sąd Rejonowy uznał, że decyzja organu rentownego jest zasadna i orzekł jak w zaskarżonym wyroku, tj. oddalił odwołanie.

Apelację od powyższego wyroku wniósł ubezpieczony.

Wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego pod poprzez błędną ocenę zebranych dowodów i niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności.

Dalej zarzucił również naruszenie przepisów prawa materialnego , a to art. 11, ust. 3 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U.2009.167.1322 ze zm.), poprzez błędne przyjęcie, że odwołujący nie ma prawa do jednorazowego odszkodowania w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i przyznanie mu jednorazowego odszkodowania w kwocie 18.000,00 zł.

W uzasadnieniu wskazał, iż w jego ocenie, skoro specjaliści z zakresu medycyny pracy, po zakończeniu leczenia następstw przedmiotowego wypadku, nie dopuścili go do pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku właśnie ze względu na ograniczenie ruchomości głowy, to jego urazu nie można uznać za lekki i nie powodujący uszczerbku na zdrowiu. Dalej podkreślił, że nie bez znaczenia jest też okoliczność, iż po wypadku był na długotrwałym zasiłku chorobowym przedłużonym świadczeniem rehabilitacyjnym.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja F. O. nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji dokonał prawidłowych, starannych ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie oraz wywiódł logiczne i znajdujące oparcie w prawie materialnym wnioski.

Niesłusznie zarzucał apelujący Sądowi Rejonowemu sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a tym samym naruszenie art. 233 k.p.c. Przepis ten nakazuje sądowi dokonanie oceny zebranego
w sprawie materiału dowodowego według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Zarzut naruszenia tego przepisu tylko wtedy może być uznany za usprawiedliwiony, jeżeli sąd zaprezentuje rozumowanie sprzeczne z regułami logiki, z zasadami wiedzy, bądź z doświadczeniem życiowym. Sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału zachodzi bowiem jedynie wtedy, gdy powstaje dysharmonia pomiędzy materiałem zgromadzonym w sprawie, a konkluzją, do jakiej dochodzi sąd na jego podstawie. Jeżeli natomiast sąd z określonego materiału dowodowego wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów to musi się ostać, chociażby w równym stopniu na podstawie tego materiału dowodowego dawały się wysnuć wnioski odmienne (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 27 września 2002r., sygn. akt II CKN 817/00 LEX nr 56906).

Także rozstrzygnięcie i rozważania, przedstawione na jego uzasadnienie, nie budzą wątpliwości Sądu odwoławczego, dlatego w całości przyjmuje je za swoje, bowiem Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w sposób odpowiadający wymogom art. 328 § 2 k.p.c. ustalił fakty, które uznał za udowodnione, wskazał dowody, na których się oparł i przyczyny, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz wyjaśnił podstawę prawną wyroku
z przytoczeniem przepisów prawa.

W szczególności Sąd Okręgowy podziela ustalenia Sądu Rejonowego
w zakresie ustalenia, na podstawie opinii biegłych lekarzy, że w wyniku wypadku przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r. skarżący nie doznał długotrwałego ani stałego uszczerbku na zdrowiu, pozostającego w związku z tym wypadkiem.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy przeprowadził wystarczające postępowanie dowodowe. Swoje ustalenia oparł o opinię biegłych lekarzy o specjalnościach właściwych ze względu na przedmiot rozpoznania. Dowód ten nie pozwalał na poczynienie odmiennych ustaleń, niż te, jakich dokonał Sąd Rejonowy.

Sąd Rejonowy nie naruszył zasad logicznego rozumowania i wnioskowania zgodnego z zasadami doświadczenia życiowego, ustalając, iż następstwa wypadku
w pracy z dnia 17 grudnia 2009r. nie spowodowały uszczerbku na zdrowiu
w rozumieniu ustawy wypadkowej.

Pozostaje w sprawie bezspornym, iż odwołujący w wyniku przedmiotowego wypadku przy pracy doznał urazu głowy oraz, że po wypadku tym wykorzystał pełny okres zasiłkowy, po zakończeniu którego orzecznicy ZUS uznali celowość przyznania mu świadczenia rehabilitacyjnego na kolejne 2 miesiące. Z kolei z opinii biegłych sądowych wynika jednoznacznie, iż uraz jakiego doznał odwołujący, miał lekki niskoemisyjny charakter. Zaś energia urazu ograniczyła się wyłącznie do naruszenia powłok czaszki nie powodując innych obrażeń. Powstała natomiast blizna okolicy ciemieniowej nie powoduje żadnych zaburzeń funkcji i jest niewielka. Z kolei wyniki badań dodatkowych obrazują jedynie obecność przewlekłych samoistnych zmian chorobowych. Równocześnie nie potwierdzają istnienia zmian pourazowych.

Z tych względów, również w ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy daje pełne podstawy do ustalenia, iż następstwa wypadku przy pracy z dnia 17 grudnia 2009r. nie wywołały u skarżącego żadnego uszczerbku na zdrowiu.

Z uwagi na powyższe, zarzuty apelacji dotyczące naruszenia przepisów prawa procesowego, uznać należy za chybione.

Wyrok Sądu I instancji jest trafny i odpowiada prawu, a dokonane ustalenia faktyczne Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne.

W konsekwencji, nie zachodzi także podnoszony w apelacji zarzut naruszenia prawa materialnego, a przedstawiona w opozycji do Sądu Rejonowego własna wykładnia wskazanych w apelacji przepisów przez ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Przechodząc do dalszych rozważań nad niniejszą sprawą, podkreślić należy, że art. 11 ustawy z ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (zwanej dalej ustawą wypadkową), przewiduje przypadki, w których ustawodawca przewiduje możliwość przyznania jednorazowego odszkodowania.

Przepis ten w ust. 1 przewiduje, że jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Z kolei w ust. 2 tego przepisu zawarto definicję uszczerbku na zdrowiu. I tak za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie.

W przedmiotowej sprawie apelujący kwestionował zaliczenie do następstw spornego wypadku przy pracy, jedynie naruszenia powłok czaszki, które Sąd uznał za nieistotne z punktu widzenia orzeczniczego. W ocenie apelującego, skoro jego leczenie po wypadku przebiegało w trakcie pełnego okresu pobierania zasiłku chorobowego, a następnie przez orzeczników ZUS zostało przedłużone o kolejne
2 miesiące, to nie można przyjąć, iż następstwa wypadku były lekkie. Dalej argumentował, że o ciężarze następstw tego wypadku świadczy też okoliczność, iż badający go, po zakończeniu świadczeń chorobowych, lekarz medycyny pracy, nie dopuścił go do pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku pracy. Sąd Okręgowy
w tym zakresie podziela rozważania poczynione przez Sąd Rejonowy , a dodatkowo zauważa, że jedynie część z całego okresu leczenia po wypadku, była związana z niwelowaniem jego następstw. Wprawdzie decyzją z dnia 4 listopada 2010r. (...) Oddział w Z. odmówił rozpoznania jego wniosku o jednorazowe odszkodowanie argumentując, że nie zakończył się jeszcze proces leczenia następstw tego wypadku. Jednak z akt orzeczniczych ZUS wynika jednoznacznie, że już w kwietniu 2010r. Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u odwołującego zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka C kręgosłupa z objawowym zespołem bólowym i ograniczeniem ruchomości, cukrzycę typu II, astmę oskrzelową, a także otyłość i w związku z ograniczeniem sprawności ruchowej orzekł o celowości skierowania odwołującego na rehabilitację ruchową, w ramach prewencji rentowej.
Z tych samych przyczyn orzekano dla niego prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na kolejne okresy.

Następnie odwołujący po zaprzestaniu pobierania świadczeń rehabilitacyjnych, starał się o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku
z przedmiotowym wypadkiem przy pracy. W toku rozpoznawania jego wniosku w tym zakresie, ZUS zwrócił się do specjalisty neurologa o przeprowadzenie konsultacji medycznej. W swojej opinii z dnia 10 sierpnia 2010r .konsultant neurolog rozpoznał u odwołującego stan po błahym powierzchownym urazie głowy w dniu 18 grudnia 2009r., bez następstw, cukrzycę typu II, leczone nadciśnienie tętnicze, bezobjawową dyskopatię szyjną, dnę moczanową bez objawów stawowych i nadwagę. W postępowaniu orzeczniczym przed ZUS odwołujący w roku 2010 oświadczył, że po zakończeniu leczenia w ramach świadczenia rehabilitacyjnego, otrzymał zdolność do pracy od służb medycznych swojego pracodawcy. W efekcie ZUS w dniu 14 września 2010r. wydał decyzję odmawiającą ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W postępowaniu sądowym z odwołania F. O. od tej decyzji, sygn. akt (...) biegli sądowi z zakresu ortopedii i neurologii w opinii z dnia 18 listopada 2010r. rozpoznali u niego stan po stłuczeniu głowy w okolicy ciemieniowej, w chwili obecnej bez zniekształceń głowy, bez objawów bólowych i objawów neurologicznych, zmiany zwyrodnieniowe kręgów C4 – C6 z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa średniego stopnia, bez zespołu bólowego i bez objawów korzeniowych. Biegli stwierdzili, że w badaniach radiologicznych kręgosłupa szyjnego przeprowadzonych w dniu wypadku, jak i w badaniu rezonansu magnetycznego w czerwcu 2010r. nie stwierdzono zmian pourazowych w kręgosłupie a jedynie zmiany zwyrodnieniowe w odcinkach C4, C5, C6. Zmiany te, zdaniem opiniujących występowały już przed wypadkiem i nie można przyjąć, że są one następstwem wypadku przy pracy. Tym samym biegli nie stwierdzili u odwołującego niezdolności do pracy w związku z wypadkiem.

Również obecnie oceniający stan zdrowia odwołującego biegli ortopeda
i neurolog rozpoznają stan po urazie głowy ze zranieniem okolicy ciemieniowej – bez utrwalonych następstw, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego na tle zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych o podłożu samoistnym bez utrwalonych objawów korzeniowych. Podkreślić więc trzeba, że wszyscy specjaliści z zakresu neurologii i ortopedii, badający dotąd odwołującego wykluczyli, aby zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa miały charakter zmian pourazowych i były skutkiem przedmiotowego wypadku przy pracy.

Sąd odwoławczy zwraca nadto uwagę, że jednorazowe odszkodowanie może zostać przyznane jedynie w wypadku stwierdzenia następstw wypadku określonych
w tzw. tabeli uszczerbkowej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy
i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (tekst jednolity Dz.U.2013,poz.954). Zgodnie z § 8ust.1 rozporządzenia Lekarz orzecznik ustala w procentach stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu według oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zwanej dalej ,, oceną procentową”, która jest

określona w załączniku do rozporządzenia. W zakresie uszkodzeń głowy, załącznik ten przewiduje następujące pozycje:

1.  uszkodzenie powłok czaszki (bez uszkodzeń kostnych):

a.  znaczne uszkodzenie powłok czaszki, rozległe, ściągające blizny -
w zależności od rozmiaru,

b.  oskalpowanie,

2.  uszkodzenie kości sklepienia i podstawy czaszki (wgłobienia, szczeliny, fragmentacja) - zależnie od rozległości uszkodzeń,

3.  ubytek w kościach czaszki:

a.  średnicy poniżej 2,5 cm,

b.  średnicy powyżej 2,5 cm - w zależności od rozmiarów.

U odwołującego nie stwierdzono żadnego z powyższych obrażeń, a jedynie rozcięcie powłok czaszki, które uległo prawidłowemu zrośnięciu bez powstania rozległych ściągających blizn. Nie doszło też do uszkodzenia czaszki. Tym samym Sąd Okręgowy, podobnie jak Sąd Rejonowy uznał, że następstwa wypadku przy pracy, jakiemu w dniu 17 grudnia 2009r. uległ F. O., nie spowodowały u niego uszczerbku na zdrowiu, który uprawniałby go do jednorazowego odszkodowania.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd Okręgowy uznał, że zarzuty apelującego są bezzasadne i na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił.

(-) SSO Grzegorz Tyrka (-) SSO Mariola Szmajduch (spr.) (-) SSO Jolanta Łanowy Klimek

Sędzia Przewodniczący Sędzia