Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Pawliczak

Protokolant: Patrycja Zielińska

przy udziale prokuratora Bartłomieja Daszuty

po rozpoznaniu w dniach 6.07.2017r., 7.11.2017 r. sprawy:

M. W.

syna P. i M.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o. w okresie od dnia 02.01.2016r. do dnia 21.03.2016r. na automacie do gry A. G. nr (...) w lokalu (...) znajdującym się przy ul. (...)/U3 w S. urządzał gry wbrew przepisom Ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych,

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks

M. C.

syna W. i J.

urodzonego (...) we W.

oskarżonego o to, że:

pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki (...) sp. z o. o. w okresie nie dłuższym niż od dnia 01.03.2016r. do dnia 21.03.2016r. na automatach do gry N. L. nr (...), N. L. nr (...), N. L. nr (...) w lokalu (...) znajdującym się przy ul. (...)/U3 w S. urządzał gry wbrew przepisom Ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych,

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks

I.  uznaje oskarżonego M. W. za winnego popełnienia zarzuconego mu przestępstwa skarbowego i za jego popełnienie, na podstawie art. 107 § 1 kks, wymierza mu karę 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych grzywny po 100 (sto) zł,

II.  uznaje oskarżonego M. C. za winnego popełnienia zarzuconego mu przestępstwa skarbowego i za jego popełnienie, na podstawie art. 107 § 1 kks, wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 100 (sto) zł,

III.  na podstawie art. 30 § 5 kks i art. 31 § 5 kks orzeka przepadek zatrzymanych w sprawie automatów do gry wraz z kluczami i przewodami zasilającymi oraz pochodzącymi z nich pieniędzmi oraz zarządza zniszczenie automatów do gry i przynależnych kluczy oraz przewodów zasilających,

IV.  na podstawie art. 627 kpk, art. 633 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądza od każdego oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w ½ części, w tym, na podstawie art.3 ust. 1 Ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. , Nr 49 poz. 223 ze zm.), opłaty: od M. W. w kwocie 700 (siedmiuset) zł, od M. C. w kwocie 1000 (tysiąca) zł.

sygn. akt V K 435/17

UZASADNIENIE

M. W. w 2016 r. pełnił i nadal pełni funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o.

Wymieniona spółka była właścicielem automatu do gier hazardowych A. G. nr (...). Automat był wykorzystywany do urządzania przez spółkę gier hazardowych w okresie od dnia 2.01.2016 r. do dnia 21.03.2016 r. w lokalu (...) znajdującym się przy ul. (...)/U3 w S., którego część powierzchni została w tym celu wynajęta przez spółkę reprezentowaną przez M. W. w dniu 2.01.2016 r.

W dniu 21 marca 2016 r. funkcjonariusze służby celnej dokonali kontroli wymienionego lokalu, w którym ujawnili wskazany automat w stanie umożliwiającym prowadzenie gier.

W toku kontroli przeprowadzono czynność odtworzenia możliwości przeprowadzenia gier. Eksperyment wykazał losowy charakter gier, a także możliwość uzyskiwania wygranych i przedłużenia rozgrywania gier za uzyskane wygrane w poprzednich grach.

dowód: wypis KRS k. -50-52

umowa dzierżawy k. 73-76

protokół oględzin k. 10-12, 27-28, 31-37

protokół eksperymentu k. 13-16

protokół przeszukania k. 16-20

protokół zatrzymania rzeczy k. 21-26

protokół przesłuchania świadka P. A. k. 728-729, 466-467

protokół przesłuchania świadka S. G. k. 728

M. W. w dalszym ciągu zajmuje stanowisko prezesa spółki H. F., uzyskuje dochód 10 000 zł netto miesięcznie. W przeszłości był sześciokrotnie skazywany za czyn z art. 107 § 1 kks na karę grzywny.

dowód: dane o karalności k. 527-528

dane o oskarżonym k. 457

M. W. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień.

Zdaniem Sądu nie budzi wątpliwości fakt, iż oskarżony w lokalu (...), wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych, urządzał gry na wskazanych automatach, które miały charakter losowy.

Oskarżony nie kwestionował, że udostępnił automat w celu prowadzenia na nim gier, a fakt ten znajduje potwierdzenie w przedłożonej przez pełnomocnika spółki umowie dzierżawy. Ponadto oskarżony, składając za pośrednictwem pełnomocnika, zażalenie na zatrzymanie automatu potwierdził, że reprezentowana przez niego spółka jest jego właścicielem.

Według definicji zawartej w ustawie o grach hazardowych, w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości (art. 2 ust. 3). Zgodnie z art. 2 ust. 4 ww. ustawy „wwygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużania gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze”. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, urządzanie gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry.

W wyniku eksperymentu wykonanego przez funkcjonariuszy celnych wykazano, że automat oferuje gry zawierające element losowości.

Z eksperymentu przeprowadzonego przez funkcjonariuszy celnych wynika, że automaty oferowały również uzyskania wygranych, w tym wygraną w postaci możliwości dalszej gry.

Gry prowadzone na zatrzymanych automatach wypełniały zatem ustawową definicję gier na automatach.

Udostępnianie automatów innym osobom w celu prowadzenia na nich gier należy uznać za urządzanie gier. Oskarżony udostępniając te urządzenia w tym celu zapewniał warunki do prowadzenia gier hazardowych. Takie zachowanie stanowi urządzanie gier.

Oskarżony w ten sposób wyczerpał znamiona czynu zabronionego opisane wart. 107 §1 kks.

Odnosząc się do oświadczenia oskarżonego W. (k. 672 i n.) należy wskazać, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 13 października 2016 roku orzekł, że artykuł 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak ten będący przedmiotem postępowania głównego, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu.” Stwierdzono zatem, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi „przepisu technicznego” w rozumieniu dyrektywy 98/34. W tych okolicznościach nie ma konieczności badania skutków naruszenia obowiązku zgłoszenia przepisów technicznych.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone po dokonaniu przez oskarżonego czynu ale jest w pełni zgodne z poglądem prawnym wyrażonym przez pełny skład Trybunału Konstytucyjnego w wyroku z 11 marca 2015 r. sygn. P 4/14.

Trybunał Konstytucyjny uznał w szczególności, że notyfikacja tzw. przepisów technicznych, o której mowa w dyrektywie 98/34/WE, implementowanej do polskiego porządku prawnego rozporządzeniem w sprawie notyfikacji, nie stanowi elementu konstytucyjnego trybu ustawodawczego. Jest oczywiste, że żaden z przepisów Konstytucji nie normuje tej kwestii ani też nie odwołuje się do niej wprost czy nawet pośrednio. Zwrócił również uwagę, że sam fakt ujęcia obowiązku notyfikacji w dyrektywie unijnej nie oznacza jeszcze, że mamy do czynienia ze szczególnie wysoką, bo międzynarodową i ponadustawową, rangą procedury notyfikacji. Dyrektywy nie mają zatem z natury rzeczy rangi hierarchicznie wyższej niż ustawy, co oznacza, że wymóg notyfikacji wynikający z dyrektywy 98/34/WE nie jest ważniejszy lub bardziej istotny niż analogiczny obowiązek wynikający z ustawy zwykłej.

Uwzględniając powyższe, Trybunał Konstytucyjny uznał, że obowiązek notyfikacji Komisji i innym państwom członkowskim, o którym mowa w dyrektywie 98/34/WE, nie jest uprzywilejowany w stosunku do wszelkich innych podobnych obowiązków opiniowania i konsultowania wynikających z ustaw zwykłych. Z tej tylko racji, że został ujęty w dyrektywie 98/34/WE, nie może być podniesiony, czy też zrównany z wymogami konstytucyjnego trybu ustawodawczego. Co więcej, z perspektywy prawa krajowego wymóg uprzedniej notyfikacji wynika przede wszystkim z rozporządzenia w sprawie notyfikacji, które korzysta w tym względzie z domniemania prawidłowej implementacji, jego ranga jest jednak niższa niż ustawy.

Nie sposób jest również znaleźć argumenty, które przemawiałyby za rozważaniem możliwości działania przez oskarżonego w błędzie co do prawa. Wyselekcjonowane przez pełnomocnika spółki i obrońcę oskarżonego orzeczenia sądów rejonowych, zajmujące przeważającą część akt sprawy nie mogą mieć istotnego znaczenia, skoro sądy wydawały w tamtym czasie orzeczenia utrzymujące w mocy postanowienia o zatrzymaniu automatów, które służyły do prowadzenia gier o charakterze hazardowym poza kasynami i skazujące sprawców takich czynów. Tego rodzaju orzeczenia wydawał również sąd (...), które, w części dotyczącej automatów spółki (...), zapewne docierały do oskarżonego.

Nie sposób jest również znaleźć argumenty, które przemawiałyby za rozważaniem możliwości działania przez oskarżonego w błędzie co do prawa. Wyselekcjonowane przez pełnomocnika spółki orzeczenia sądów rejonowych, zajmujące przeważającą część akt sprawy, nie mogą mieć istotnego znaczenia, skoro sądy wydawały w tamtym czasie orzeczenia utrzymujące w mocy postanowienia o zatrzymaniu automatów, które służyły do prowadzenia gier o charakterze hazardowym poza kasynami i skazujące sprawców takich czynów. Tego rodzaju orzeczenia wydawał również sąd (...), które, w części dotyczącej automatów spółki (...), zapewne docierały do oskarżonego.

Wymierzając oskarżonym karę za przypisane przestępstwa Sąd kierował się treścią art. 12 § 2 kks i art. 13 § 1 kks.

Po uwzględnieniu wymienionych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych prze­stępstwa przypisanego oskarżonemu, Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a zarazem spełniającą cele zarówno wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć wobec oskarżone­go, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, będzie kara 100 stawek dziennych grzywny po 100 złotych.

Wymierzenie stosunkowo surowej kary jest uzasadnione z uwagi na przywołaną, 6- krotną karalność za czyny z art. 107 § 1 kks.

Na podstawie art. 30 § 5 kks i art. 31 § 5 kks orzeczono przepadek automatów do gier z przynależnościami oraz pochodzącymi z nich pieniędzmi bowiem ustalono, że służyły do popełnienia przestępstwa bądź, w przypadku pieniędzy, pochodziły bezpośrednio z przestępstwa.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisów powołanych w wyroku.