Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 marca 2017 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołania W. L. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. z dni:

- 4 października 2016 roku znak (...)

- 11 października 2016 roku znak (...)

- 21 października 2016 roku znak (...)

- 22 listopada 2016 roku znak (...)

- 6 grudnia 2016 roku znak (...)

- 22 grudnia 2016 roku znak (...)

- 10 stycznia 2017 roku znak (...)

Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne.

A. W. podlega ubezpieczeniu społecznemu, w tym ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności gospodarczej wnioskodawcy jest transport w ruchu międzynarodowym.

Wnioskodawca był niezdolny do pracy w następujących okresach :

- od 23 lutego 2015 roku do 16 marca 2015 roku,

- od 17 marca 2015 roku do 15 kwietnia 2015 roku,

-od 16 kwietnia 2015 roku do 15 maja 2015 roku,

- od 16 maja 2015 roku do 14 czerwca 2015 roku,

-od 15 czerwca 2015 roku do 13 lipca 2015 roku,

- od 14 lipca 2015 roku do 12 sierpnia 2015 roku,

- od 13 sierpnia 2015 roku do 23 sierpnia 2015 roku

Wszystkie zaświadczenia lekarskie wystawione wnioskodawcy z tego okresu wystawione zostały z numerem statystycznym choroby G 93 .

Decyzjami z dnia 7 września 2015 roku i z dnia 9 lutego 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał wnioskodawcy W. L. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na łączny okres od 24 sierpnia 2015 roku do 17 sierpnia 2016 roku. W dniu 1 września 2015 roku u wnioskodawcy rozpoznano zespół bólowy kręgosłupa szyjno-piersiowego zaostrzony w przebiegu dyskopatii C5-C6 TH-7-TH8, nadciśnienie tętnicze, łagodny guz móżdżku/ torbiel prawej półkuli móżdżku bez objawów ogniskowego uszkodzenia (...) i bez progresji zmian, wskazując numer statystyczny G-54.Lekarz Orzecznik ZUS orzekając o uprawnieniach wnioskodawcy do świadczenia rehabilitacyjnego w dniu 5 lutego 2016 roku rozpoznawał przewlekły zespół bólowy szyjno- piersiowy w przebiegu zmian zwyrodnieniowo- dyskopatycznych, łagodny guz móżdżku, nadciśnienie tętnicze, zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego lewego z zaburzeniami funkcji . Jako numer statystyczny wskazano G 54.

Wnioskodawca w dniu 18 sierpnia 2016 roku świadczył pracę .

W dniu 19 sierpnia 2016 roku wnioskodawca stał się ponownie niezdolny do pracy. Zaświadczenie lekarskie za okres niezdolności do pracy od 19 sierpnia 2016 roku do 9 września 2016 roku i od 10 września 2016 roku do 26 września 2016 roku wystawione zostało wnioskodawcy z numerem statystycznym choroby M47 .

Kolejne zwolnienia lekarskie wystawiane wnioskodawcy były od 27 września 2016 roku do 13 stycznia 2017 roku w ciągłości .

U wnioskodawcy , z punktu widzenia lekarza neurologa , rozpoznaje się łagodny guz móżdżku oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego i lewego biodra z zespołem bólowym. Zgodnie z danymi zawartymi w dokumentacji ZUS- zgodnie z orzeczeniami Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 1 września 2015 roku oraz 5 lutego 2016 roku u wnioskodawcy orzekano świadczenie rehabilitacyjne z powodu przewlekłego zespołu bólowego szyjnego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych dyskopatycznych oraz łagodnego guza móżdżku (torbiel prawej półkuli).Świadczenie orzekano zgodni z numerem statystycznym choroby zasadniczej G-54. Świadczenia tego nie otrzymywał więc z powodu numeru statystycznego G-93.Dalsze zwolnienie lekarskie w okresie od 19 sierpnia 2016 roku do 29 września 2016 roku otrzymywał z powodu powikłań zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa (M47) i od 20 września 2016 roku z powodu objawów choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych (M-16).Przyczyną z powodu, której wnioskodawca otrzymywał świadczenie rehabilitacyjne w okresie do 17 sierpnia 2016 roku były dolegliwości ze strony narządu ruchu. Z tego samego powodu otrzymał zwolnienie lekarskie w okresie od 19 sierpnia 2016 roku. Brak zapisów w dokumentacji świadczących o niezdolności do pracy wnioskodawcy w dniu 18 sierpnia 2016 roku. Świadczenie rehabilitacyjne nie mogłoby być przyznane z powodu jednostki G93, albowiem schorzenie to nie rokuje ustąpienia. Klasyfikacja Chorób (...) ma znaczenie jedynie statystyczne. Dla celów orzecznictwa lekarskiego znaczenia ma ocena dotycząca dolegliwości z poszczególnych układów, na przykład narządu ruchu w przypadku dolegliwości ze strony kręgosłupa. Zespół bólowy kręgosłupa sam czy powikłany zespołem bólowym korzeniowym może powodować zwolnienie lekarskie z nr statystycznym G-54 bądź M-47 lub nawet M-50. We wszystkich tych przypadkach przyczyna zwolnienia lekarskiego pozostaje ta sama .

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów, zgromadzonych w aktach sprawy, których strony nie kwestionowały.

Podstawę ustaleń stanowiły także opinie biegłego lekarza neurologa: podstawowa i uzupełniająca , których strony nie podważyły , w sposób wyłączający ich wartość dowodową.

Sąd oddalił wniosek wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurologa uznając, wydane opinie biegłego neurologa, za spójne, logiczne i odpowiadające, zakreślonej tezie dowodowej. Sąd uznał, że opinie biegłego neurologa nie zawierają braków i wyjaśnia wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, odnoszą się w do zastrzeżeń wnioskodawcy zgłoszonych do opinii. Okoliczność, że wnioski orzecznicze, zawarte w opiniach biegłego, nie odpowiadają wnioskodawcy, nie może mieć znaczenia, gdyż -odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona. Sąd uznał, iż zgłoszone przez wnioskodawcę wnioski dowodowe zmierzały jedynie do zwłoki postępowania i je oddalił na podstawie art. 217§3 kpc. Biegły neurolog wyjaśnił charakter klasyfikacji Chorób (...), podnosząc, iż dla celów orzecznictwa lekarskiego znaczenia ma ocena dotycząca dolegliwości z poszczególnych układów, na przykład narządu ruchu w przypadku dolegliwości ze strony kręgosłupa. Zespół bólowy kręgosłupa sam czy powikłany zespołem bólowym korzeniowym może powodować zwolnienie lekarskie z nr statystycznym G-54 bądź M-47.

Reasumując, Sąd I instancji podniósł, że stan faktyczny sprawy został dostatecznie wyjaśniony do rozstrzygnięcia dowodami wskazanymi powyżej. Opinie biegłego neurologa dra n. med. J. Z., stały się podstawą orzekania w sprawie.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał, iż odwołania wnioskodawcy nie zasługują na uwzględnienie. Sąd powołał się na regulacje prawne, zawarte w Ustawie z 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.Nr 60 poz 636) ustala długość okresu zasiłkowego. Zgodnie z art. 8 ustawy zasiłek przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została gruźlicą - nie dłużej niż przez 270 dni. Zgodnie z art. 18 ustawy ubezpieczony, który po wyczerpaniu okresu zasiłkowego nadal jest niezdolny do pracy, ale rokuje odzyskanie zdolności do pracy może ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne.

Zgodnie z art. 9 ust 1 ustawy do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2.

Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust 2).

Za nieprzerwaną niezdolność do pracy z powodu określonej choroby, uważa się niezdolność do pracy, spowodowaną tą samą chorobą, jeżeli przerwy pomiędzy poszczególnymi okresami niezdolności nie były dłuższe niż 60 dni. Okres zasiłkowy zaczyna jednak bieg od początku, jeżeli niezdolność do pracy z powodu tej samej choroby wystąpiła po przerwie dłuższej niż 60 dni. Regułę rozpoczynania biegu okresu zasiłkowego wraz z niezdolnością do pracy z powodu każdej choroby zakłóca jednak konieczność sumowania okresów niezdolności do pracy z powodów różnych „ innych” chorób, jeżeli wystąpią one bezpośrednio po sobie, to jest bez żadnego dnia przerwy. Ponadto bieg okresu zasiłkowego liczy się zawsze od początku, jeżeli nowa niezdolność do pracy ma inną przyczynę niż poprzednia i wystąpiła po przerwie co najmniej jednodniowej.

W przypadku występowania przerw pomiędzy poszczególnymi okresami niezdolności do pracy do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowane tylko tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Celem prawidłowego ustalenia okresu zasiłkowego przez płatników składek, lekarz wystawiając zaświadczenie lekarskie spowodowane tą samą chorobą przypadającą po przerwie nie dłuższej niż 60 dni, powinien wpisać w nim kod literowy A.

Nowy okres zasiłkowy liczony jest na nowo wówczas, gdy niezdolność do pracy, która wystąpiła po przerwie (minimum jednodniowej) , zostanie spowodowana inną chorobą, niż poprzedni okres niezdolności do pracy lub gdy przerwa pomiędzy okresami niezdolności do pracy spowodowana tą samą choroba przekroczy 60 dni. Natomiast ustanie „poprzedniej niezdolności do pracy”, oznacza ustanie niezdolności w znaczeniu medycznym. W przypadku każdej niezdolności do pracy powstaje prawo do nowego okresu zasiłkowego, którego długość określa art. 9 ust. 2 ustawy. O tym czy będzie to pierwszy dzień okresu zasiłkowego, czy kolejny decyduje rodzaj choroby, a w razie takiej samej choroby – długość przerwy między obiema niezdolnościami. Do kolejnego okresu zasiłkowego, należy doliczać te okresy niezdolności do pracy, z powodu tej samej choroby, które zakończyły się w okresie krótszym niż 60 dni, licząc od dnia powstania kolejnej niezdolności.

Sąd I instancji uznał, że zgromadzony materiał dowodowy potwierdził, iż wnioskodawca, w okresach od 23 lutego 2015 roku do 23 sierpnia 2015 roku , przyczyną niezdolności do pracy wnioskodawcy była jednostka chorobowa G-93 związana ze schorzeniem guza móżdżku, a następnie okres za jaki przyznano wnioskodawcy świadczenie rehabilitacyjne od 24 sierpnia 2015 roku do 17 sierpnia 2016 roku spowodowany był z niezdolnością związaną z chorobą G-54, w związku z przewlekłym zespołem bólowym szyjno- piersiowym, w przebiegu zmian zwyrodnieniowo- dyskopatycznych oraz zmianami zwyrodnieniowymi stawu biodrowego lewego, z zaburzeniami funkcji. W spornych okresach, przyczyną niezdolności do pracy wnioskodawcy była ta sama choroba , to jest G-54 i M-47, związana z chorobą narządu ruchu w postaci choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa i zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego, które stanowiły podstawę niezdolności do pracy w okresie świadczenia rehabilitacyjnego do 17 sierpnia 2016 roku i od 19 sierpnia 2016 roku. Jednostka chorobowa G-93 związana z guzem móżdżku stanowiąca podstawę do orzekania niezdolności do pracy w podstawowym okresie zasiłkowym nie mogła stanowić podstaw do orzekania o świadczeniu rehabilitacyjnym, wobec brak rokowań co do wyleczenia i odzyskania zdolności do pracy z powodu tej choroby.

W dniu 19 sierpnia 2016 roku zatem nie otworzył się nowy okres zasiłkowy, a zatem wnioskodawcy wobec wyczerpania 182 – dni okresu zasiłkowego nie przysługiwało prawo do zasiłku chorobowego za okres od 19 sierpnia 2016 roku do 13 stycznia 2017 roku.

Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy oddalił odwołania od zaskarżonych decyzji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. , orzekając, jak w sentencji wyroku.

Powyższe orzeczenie zostało zaskarżone w całości przez W. L..

Zaskarżonemu orzeczeniu, apelujący zarzucił, naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy w zakresie odmowy powołania innego biegłego neurologa, celem ustalenia czy jednostka chorobowa G 54 obejmuje, również, niesprawność organizmu, określaną przeze jednostkę chorobową M 47 .

W uzasadnieniu apelacji, skarżący przedstawił własną analizę opinii ( podstawowej i uzupełniającej ) , wydanych przez biegłego neurologa dra J. Z. , podnosząc, że opinie są niespójne i niekompletne, gdyż np. na rozprawie w dniu 13.03.2017r. biegły sadowy odpowiadając na pytanie: czy wnioskodawca odzyskał zdolność do pracy po dniu 17.08.2017r. , odpowiedział (...), a Sąd tego faktu nie zauważył. Skarżący formułuje własne pytania do biegłego neurologa, polemizując ze, wskazanym przez biegłego neurologa, stwierdzeniem, że jednostki G-54 i M 47 dotyczą tego samego narządu oraz z twierdzeniem biegłego , że wnioskodawca nie mógłby otrzymać świadczenia rehabilitacyjnego z jednostki chorobowej G 93, gdyż to schorzenie nie rokuje ustąpienia; otrzymał je z jednostki G 54, a po okresie świadczenia rehabilitacyjnego, dalsze zwolnienia lekarskie były wystawiane z uwagi na jednostkę M 47 i M 16. Wnioskodawca oba zwolnienia otrzymał z uwagi na zespół bólowy kręgosłupa . Skarżący wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurologa, celem wyjaśnienia wątpliwości , zasygnalizowanych w apelacji i przyznanie zasiłku chorobowego, w okresie, będącym przedmiotem sporu tj. od 19.08. 2016r. do 31.01.2017r. , zgodnie z art. 383 k.p.c .

Skarżący , załączył, do akt sprawy, dwie opinie biegłego neurochirurga : z dnia 16.12.2016r. , wydaną w sprawie VIII Uo 97/16 ( k. 144-147) i z dnia 24.02.2017r. , wydaną w sprawie VIII U 666/15 (k. 148-149)

Sąd Okręgowy w Łodzi na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2017r. , wydał postanowienie , mocą którego dopuścił dowód z opinii biegłego neurologa , innego niż dr J. Z. ,zobowiązując do wydania opinii, w której wskaże, w oparciu o akta sprawy, dokumentację lekarską i zbadanie wnioskodawcy , czy wnioskodawca odzyskał zdolność do pracy po dniu 17 sierpnia 2016 roku oraz do wskazania przyczyn niezdolności do pracy wnioskodawcy w okresach od 23 lutego 2015 roku do 17 sierpnia 2016 roku i od 19 sierpnia 2016 roku do 11 października 2016 roku, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 15.11.2016 roku – k. 22 akt sprawy,

Sąd Okręgowy w Łodzi , po przeprowadzeniu uzupełniającego postępowania dowodowego poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłego neurologa J. B. , ustalił i zważył co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, choć zarzut nieprzeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego neurologa, okazał się zasadny.

Na wstępie zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Ta strona, która twierdzi, że określona okoliczność miała miejsce, obowiązana jest, zatem, zgłosić dowód lub dowody wykazujące jej istnienie.

Natomiast w art. 217 § 1 k.p.c. został zakreślony przez ustawodawcę termin przedstawienia faktów i dowodów. W świetle tego przepisu, strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swych wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, jakie według przepisów niniejszego kodeksu mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę lub niezastosowania się do zarządzeń przewodniczącego i postanowień sądu. Dodatkowo w świetle uregulowań art. 381 k.p.c. strona, która powołuje, w postępowaniu apelacyjnym, nowe fakty lub dowody, powinna wykazać, że nie mogła ich powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji lub że potrzeba powołania się na nie, wynikła później.

W niniejszej sprawie wnioskodawca na etapie postępowania przed Sądem I instancji, kwestionując wnioski orzecznicze biegłego neurologa dra J. Z., przedstawione w opiniach : podstawowej i uzupełniającej , złożył wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurologa . Skarżący zwrócił uwagę, że opinie są niespójne i niekompletne, gdyż np. na rozprawie w dniu 13.03.2017r. biegły sądowy, odpowiadając na pytanie: czy wnioskodawca odzyskał zdolność do pracy po dniu 17.08.2017r. , odpowiedział (...), a Sąd tego faktu nie zauważył. Skarżący polemizuje ze, wskazanym przez biegłego neurologa, stwierdzeniem, że jednostki G-54 i M 47 dotyczą tego samego narządu oraz z twierdzeniem biegłego , że wnioskodawca nie mógłby otrzymać świadczenia rehabilitacyjnego z jednostki chorobowej G 93, gdyż to schorzenie nie rokuje ustąpienia; otrzymał je z jednostki G 54, a po okresie świadczenia rehabilitacyjnego, dalsze zwolnienia lekarskie były wystawiane z uwagi na jednostkę M47 i M 16. Wnioskodawca oba zwolnienia otrzymał z uwagi na zespół bólowy kręgosłupa.

Sąd Okręgowy - uwzględniając zarzut apelacyjny - dopuścił dowód z opinii innego biegłego neurologa, któremu zlecił, po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską, dokumentacją załączoną do akt sprawy, wcześniejszymi opiniami biegłych, po dokonaniu ewentualnego badania wnioskodawcy (jeżeli biegły uzna za konieczne), wydanie opinii na okoliczność: czy wnioskodawca był niezdolny do pracy z przyczyn kardiologicznych przed dniem 7 lutego 2015 roku, jeżeli tak w jakich okresach, należy również wskazać na podstawie konkretnie jakich zapisów dokumentacji stwierdzono tą niezdolność do pracy; czy wnioskodawca był niezdolny do pracy z przyczyn kardiologicznych w okresie od 8 do 19 lutego 2015 roku oraz czy wnioskodawca był zdolny do pracy w dniu 5 lutego 2015 roku z przyczyn kardiologicznych czy też był niezdolny do pracy z tych przyczyn.

Przeprowadzone, w ramach postępowania apelacyjnego, dowody, pozwalają na poczynienie przez Sąd II instancji następujących ustaleń własnych, które uzupełniają stan faktyczny sprawy.

Z przedłożonej opinii – podstawowej - biegłego neurologa J. B. oraz z opinii uzupełniającej , wynika, że wnioskodawca , od wielu lat, jest leczony w powodu zespołów bólowych kręgosłupa w przebiegu choroby zwyrodnieniowo-dyskopatycznej kręgosłupa oraz objawowych bólów i zawrotów głowy . Przyczyna niezdolności do pracy wnioskodawcy w okresie od 23.02.2015 do 23.08.2015 to bóle i zawroty głowy w przebiegu torbielowatego guza móżdżku. W/ tym okresie zwolnienie było wystawione w numerem G93. Podłym numerem statystycznym występują inne zaburzenia mózgu. W okresie od 24.08.2015 do 17.08.2016 wnioskodawca pobierał świadczenie rehabilitacyjne z numerem statystycznym G 54, czyli pobierał świadczenie z powodu zespołu bólowego szyjno-piersiowego, występującego w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa. W rozpoznaniu podawano także łagodny guz móżdżku bez objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego i bez progresji zmian, nadciśnienie tętnicze oraz łuszczycę. Przyczyną niezdolności do pracy od 19.08.2016 do 26.09.2016, to według dokumentacji i numerów statystycznych choroby, choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa i choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych i zespół bólowy kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego. Taka sama przyczyna niezdolności do pracy występowała od 27.09.2016 do 11.10.2016r. Wnioskodawca pobierał świadczenie rehabilitacyjne do 17.08.2016 z powodu bólów kręgosłupa w przebiegu choroby zwyrodnieniowo-dyskopatycznej. Łagodny guz móżdżku (torbiel prawej półkuli móżdżku) bez objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego i bez progresji zmiany nie stanowi podstawy, po 182 dniach, (...) do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego. Dlatego podstawą przyznania świadczenia rehabilitacyjnego był zespół bólowy korzeniowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo- dyskopatycznych G. 54 ; lekarz neurolog , kierujący wnioskodawcę na świadczenie rehabilitacyjne, uzasadnieniu podał. że schorzenie ruchu postępuje.

Po wykorzystaniu świadczenia rehabilitacyjnego, brak jest w dokumentacji informacji na temat, iż wnioskodawca odzyskał zdolność do pracy po 17.08.2016 r. Od 19.08.2016r. wnioskodawca miał wystawiony (...) z numerem statystycznym M47 Jak wynika z dokumentacji, co analizuje biegła, zaświadczenie o niezdolności do pracy wysławiał lekarz POZ, nie - neurolog. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa jest to choroba zużycia i wytarcia kręgosłupa, sama w sobie nie stanowi podstawy do niezdolności do pracy. Dopiero zespół bólowy, w przebiegi tej choroby, stanowi podstawy do wystawienia (...) przez lekarza. Zmiana numeru G54 na M 47 i M16 , nic nie mówi o zespole bólowym korzeniowym. Czyli, według biegłej neurolog J. B., z przyczyn neurologicznych wnioskodawca nie odzyskał zdolności do pracy. Biegła zgodziła się z opinią biegłego sądowego dr J. Z. z dnia 29.11.2016 , że świadczenia rehabilitacyjnego nie otrzymuje pacjent Z powodu numeru , statystycznego G93, natomiast z numerem G 54. -

Numer statystyczny G54 zawiera w sobie wszystkie objawy choroby z numerem M 47 . Lekarze używają zamiennie numerów: G 54 i M 47 . Z dokumentacji medycznej z POZ-u wynika, z dnia 22.08.2016, że wnioskodawca zgłaszał bóle stawów biodrowych i kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego. Lekarz POZ-u pisze , że pacjent jest w trakcie rehabilitacji i wystawia zwolnienie na okres 19.08-9.09.2016r. Na następnej wizycie , w dniu 12.06.2016r., lekarz opisuje, że nadal występują, bóle stawów biodrowych także nadal występują, bóle kręgosłupa, i stwierdza objawy korzeniowe. Podaje numer choroby M47 i (...) oraz wystawia (...) na okres 10.09-26.09.2016r. czyli lekarz POZ stwierdza objawy korzeniowe i, ale podaje numer statystyczny choroby M 47, nie G 54 . Z analizy kart POZ wynika, ze jednak objawy korzeniowe były i biegła nie zgadza się z wnioskami końcowymi opinii biegłego Z. , podanymi na rozprawie w dniu 13.03.2017r., że wnioskodawca , w okresie , gdy było wystawiane (...), był zdolny do pracy z punktu widzenia neurologii.

Biegła, po zapoznaniu się z opinią neurochirurga z dnia 16.12.2016. w przedmiocie niezdolności do pracy wnioskodawcy, w myśl ustawy o rentach i emeryturach, w której neurochirurg uznał wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do wykonywania pracy zarobkowej od daty złożenia wniosku tj. 19.11.2014r. do 30.11. 2017.

W opinii uzupełniającej z dnia 24.02.2017 biegły neurochirurg, co podkreśla biegła J. B., wypowiada się na temat ewentualnego pogorszenia stanu zdrowia wnioskodawcy w następstwie wykonywania pracy zarobkowej.

Biegła sformułowała wniosek orzeczniczy : że według mnie opisywane przez lekarza POZ objawy korzeniowe po przeciążeniu kręgosłupa w pierwszym dniu pracy po wykorzystaniu świadczenie rehabilitacyjnego świadczyły o korzeniowym charakterze dolegliwości , a nie uszkodzeniu mięśni, więzadeł , powięzi.

(pisemna opinia biegłej neurolog J. B. – podstawowa k. 155-158, uzupełniająca k. 172)

Sąd Okręgowy podziela wnioski orzecznicze, zawarte w opinii biegłej neurolog , uznając je za logiczne, spójne, oparte na dokumentacji lekarskiej, osobistym zbadaniu wnioskodawcy przez biegłą , a także na fachowej wiedzy i doświadczeniu zawodowym biegłej sądowej.

Analizując, szczegółowo , treści obu opinii : podstawowej i uzupełniającej oraz wnioski orzecznicze , w opiniach zawarte, Sąd Okręgowy miał na uwadze, że sporna w sprawie była kwestia przyczyny niezdolności do pracy wnioskodawcy od 23.02.2015r. do 23.08.2015r. oraz od 24.08.2015r. do 17.08. 2016 roku, w związku z okresami niezdolności do pracy wnioskodawcy od 19 sierpnia 2016 roku do 13 stycznia 2017r. albowiem nie minął okres 60 dni , co pomiędzy okresami niezdolności do pracy wnioskodawcy do 17 sierpnia 2016 roku i od 19 sierpnia 2016r. A ma to znaczenie, gdyby pomiędzy okresami niezdolności do pracy wnioskodawcy w tych okresach pozostawał związek, w tym z uwagi na numery statystyczne choroby we wcześniejszym okresie, które stanowiły podstawę niezdolności do pracy wnioskodawcy od dnia 23 lutego 2015 roku.

Biegli neurolodzy : w I instancji dr J. Z. i w II instancji J. B. , ocenili stan zdrowia wnioskodawcy , wskazując konkretnie, na jakiej dokumentacji się oparli, formułując wnioski orzecznicze w postaci uznania wnioskodawcy za niezdolnego do pracy w analizowanych przedziałach czasowych.

Wnioskodawca w okresach od 23 .02.2015r. do 23.08.2015r. był niezdolny do pracy , a przyczyną była jednostka chorobowa G 93 . Schorzenie rehabilitacyjne przyznano w okresie 24.08.2015r-17.08.2016r. z przyczyny G 54 . w związku z przewlekłym zespołem bólowym szyjno- piersiowym w przebiegu zmian zwyrodnieniowo- dyskopatycznych oraz zmianami zwyrodnieniowymi stawu biodrowego lewego z zaburzeniami funkcji. Także od 19.08.2016r. do 26.09.2016r. wnioskodawca był niezdolny do pracy z powodu powikłań zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Zatem , w dniu 19.08.2016r. nie otworzył się nowy okres zasiłkowy, a w konsekwencji wyczerpania 182 dni okresu zasiłkowego , wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do zasiłku chorobowego za okres od 19.08.2016r. do 13.021.2017r.

W powyższych warunkach, Sąd Okręgowy zważył, że zaskarżony wyrok jest zgodny z prawem.

Mając to na względzie Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

Przewodniczący: Sędziowie: