Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie – XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR (del.) Iwona Strączyńska

Ławnicy Halina Barbara Krzemińska

Anna Gołąbek

Protokolant: Mirosław Grzęda, Aleksandra Adamska

przy udziale Prokuratora: Damiana Wójcika

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 roku i 28 listopada 2017 roku sprawy:

D. C., syna D. i L. z d. N., urodzonego (...) w H. w Wietnamie;

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie czasu od maja 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku w miejscowości J., gmina P., powiat (...), województwo (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posiadając prekursory w postaci pseudoefedryny, acetonu, toluenu i kwasu solnego w celu niedozwolonego wytworzenia substancji psychotropowej w postaci chlorowodorku metaamfetaminy, wbrew przepisom rozporządzenia nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych, działając wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2016 roku poz. 224), wytworzyli znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci chlorowodorku metaamfetaminy w ilości co najmniej 157,85 grama oraz usiłowali wytworzyć substancję psychotropową w postaci chlorowodorku metaamfetaminy w ilości co najmniej 22,18 grama, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy policji, tj. o czyn z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2016 roku poz. 224) i z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2016 roku poz. 224) w zw. z art. 12 k.k.;

2.  w czasie od daty bliżej nieustalonej do dnia 1 stycznia 2017 roku w W. przy ul. (...), województwo (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2016 roku poz. 224), posiadał środek odurzający w postaci zioła konopi innych niż włókniste w ilości 16,938 grama, tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2016 roku poz. 224);

3.  w czasie od daty bliżej nieustalonej do 1 stycznia 2017 roku w W. przy ul. (...), województwo (...), posiadał przyrząd w postaci wagi elektronicznej służącej do niedozwolonego wytwarzania środków oduczających i substancji psychotropowych, tj. o czyn z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2016 roku poz. 224).

orzeka

1.  Oskarżonego D. C. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia, przyjmując, że wyczerpuje on znamiona przestępstwa z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§ 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., oraz przyjmując, że działał on wspólnie i w porozumieniu z T. V. (...) w bliżej nieustalonym okresie czasu od lipca 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku, i za czyn ten skazuje go a na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§ 3 k.k. i art. 33 § 1 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych ustalając na podstawie art. 33 § 3 k.k. wysokości jednej stawki na kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych;

2.  Oskarżonego D. C. uznaje za winnego tego, że w czasie od daty bliżej nieustalonej do dnia 31 grudnia 2016 roku w W. przy ul. (...), województwo (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2016 roku poz. 224), posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 16,938 grama, tj. popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego stanowiącego występek z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go i wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

3.  Oskarżonego D. C. uznaje za winnego tego, że w czasie od daty bliżej nieustalonej do 31 grudnia 2016 roku w W. przy ul. (...), województwo (...), posiadał przyrząd w postaci wagi elektronicznej służącej do niedozwolonego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych, tj. popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego stanowiącego występek z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go i wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 85§ 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. kary pozbawienia wolności orzeczone wobec D. C. w punktach 1, 2, 3 wyroku łączy i wymierza mu karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

5.  Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego D. C. kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 31 grudnia 2016 roku, godzina 20:00 do dnia 6 grudnia 2017 roku, przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

6.  na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 1-65, w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 72-77, w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 78-102, oraz w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 1-2 poprzez ich zniszczenie;

7.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983, Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem opłaty oraz kwotę 5.000 (pięć tysięcy) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych, na podstawie art. 624§1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia pozostałych kosztów sądowych przejmując je w tej części na rachunek Skarbu Państwa.

Halina Barbara Krzemińska Iwona Strączyńska Anna Gołąbek

Sygn. akt XII K 224/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w postępowaniu przygotowawczym i ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego ustalono następujący stan faktyczny:

Obywatel Wietnamu D. C. pozostaje w związku małżeńskim z A. C., przy czym od kilku lat małżeństwo nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego. D. C. posiada dwoje dzieci w wieku 17 i 22 lat. Od kilku lat pozostaje on w nieformalnym związku z T. T. (...), która nie pracuje i nie osiąga żadnych dochodów, w związku z czym D. C. płaci czynsz za najem mieszkania w W. przy ul. (...), w którym razem mieszkają. Ponadto przekazuje on swojej konkubinie pieniądze na bieżące zakupy (w skali miesiąca kwotę około 1.000 zł). Poza tym D. C. nie kupował swojej konkubinie żadnych prezentów, zdarzało się jedynie, że wręczał jej kwiaty z okazji urodzin. Na rzecz swoich dzieci przekazywał sporadycznie drobne kwoty.

D. C. utrzymywał stosunki towarzyskie ze znajomym, również obywatelem Wietnamu, V. T. (...), zamieszkałym w podnajmowanym mu przez T. T. (...), mieszkaniu przy ul. (...) w W.. D. C. i V. T. (...) wzajemnie odwiedzali się w miejscach swojego zamieszkania. Obaj znali mężczyznę przedstawiającego się jako H., na polecenie którego wykonywali szereg różnych czynności i u którego znaleźli zatrudnienie. D. C. został zatrudniony na wniosek H., między innymi jako kierowca, gdyż V. T. (...) nie dysponował prawem jazdy, mimo iż posiadał samochód.

T. S. – właściciel działki zabudowanej w miejscowości J. (...), gmina P. - w dniu 28 maja 2016 roku zawarł z firmą (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. (...), reprezentowaną przez osobę podającą się za N. V. (...), umowę najmu swojej nieruchomości. Podpis na umowie złożyła nieustalona osoba przedstawiająca się jako N. V. (...), podająca się właściciela ww. spółki. Działka miała być użytkowana przez N. V. (...) w celach mieszkalnych. Miesięczny czynsz najmu strony ustaliły na kwotę 900 zł. W okresie trwania ww. umowy T. S. dwukrotnie pojawił się na terenie swojej posesji – w lipcu 2016 roku, by odebrać swoje rzeczy, które tam przechowywał i kolejny raz w sierpniu 2016 roku w celu wyegzekwowania zaległości z tytułu czynszu najmu. Każdorazowo na miejscu spotykał D. C. przedstawiającego się jako (...). Na terenie swojej nieruchomości za każdym razem widział zaparkowany samochód marki M.. T. S. miał świadomość, że mężczyzna wprowadza go w błąd co do swoich danych, bowiem osoba, z którą podpisał umowę najmu, przedstawiająca się jako N. V. (...) – w przeciwieństwie do D. C. – praktycznie nie znała języka polskiego, dlatego korzystała wówczas z pomocy T. T. (...) przy tłumaczeniu. D. C. podczas sierpniowego spotkania z T. S. zachowywał się tak jakby zarządzał wynajętą nieruchomością, od ręki, bez konsultacji z kimkolwiek, uregulował zaległy czynsz i dodatkowo zapłacił niewymagalną, bo za wrzesień opłatę za najem. Po spotkaniach, do jakich doszło między ww. latem 2016 roku T. S. kontaktował się telefonicznie z D. C. w celu uregulowania dalszych płatności za najem. Na skutek telefonicznych ponagleń T. S. należny mu czynsz otrzymywał na swój rachunek bankowy (środki pochodziły z wpłat gotówkowych dokonywanych bezpośrednio na konto T. S.).

Karta pobytu przedłożona T. S. w dniu zawarcia umowy najmu na dane N. V. (...) o numerze (...) nie była oryginalną kartą pobytu przyznaną właścicielowi (...) sp. z o.o. N. V. (...). Z danych na ww. karcie pobytu zgadzało się jedynie imię i nazwisko, PESEL, organ wydający, data i miejsce urodzenia.

W ramach podjętych przez funkcjonariuszy Policji czynności sprawdzających rozpoczęto obserwację działki zabudowanej w miejscowości J. (...), gmina P. w związku z podejrzeniem wytwarzania na tym obszarze narkotyków. Trwała ona kilka tygodni. W okresie tym ujawniono, że D. C. i V. T. (...) samochodem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) dostarczali do wynajętego domu różne substancje chemiczne, które następnie wykorzystywane były do produkcji narkotyków. D. C. wielokrotnie pełnił rolę kierowcy przywożąc na wynajmowaną nieruchomość nieustalone osoby. Ponadto D. C. i V. T. (...) wspólnie z nieustalonym mężczyzną, o którym mówili, że ma na imię H. (zlecającym im różne czynności) jeździli po zakup substancji chemicznych.

W dniu 31 grudnia 2016 roku około godziny 13:00 asp. T. Z. z polecenia Zastępcy Komendanta Powiatowego Policji w G. wspólnie z asp. szt. J. T. udali się w okolice miejscowości J. (...) w związku z podejrzeniem wytwarzania w tym miejscu narkotyków. Po kilku godzinach, od podjętej przez funkcjonariuszy Policji, obserwacji posesji, tj. o godzinie 20:00 dokonano zatrzymania dwóch obywateli Wietnamu D. C. i V. T. (...). W czasie prowadzonej w dniu 31 grudnia 2016 roku obserwacji funkcjonariusze Policji byli świadkami, jak ww. kręcą się po terenie posesji. Poza D. C. i V. T. (...) na miejscu nikogo więcej nie zauważono. W wyniku przeszukania budynku mieszkalnego w miejscowości J. (...) ujawniono szereg substancji chemicznych, w tym pseudoefedrynę i toluen oraz przedmioty, tj. mieszadła, sączki, lejki, które nosiły ślady użytkowania, służące do oddzielania masy tabletkowej od rozpuszczalnika. Na miejscu ujawniono również odczynniki chemiczne, które są potrzebne do przeprowadzenia syntezy otrzymywania metamfetaminy z pseudoefedryny. W pomieszczeniach domu jednorodzinnego (w dwóch pokojach i kuchni) stwierdzono silne stężenie związków chemicznych unoszących się w powietrzu, znaczne zadymienie oraz ciepłą kuchenkę elektryczną, co jednoznacznie wskazywało na podejmowane chwilę wcześniej czynności związane z produkcją narkotyków.

Na posesji należącej do T. S. ujawniono też samochód marki M. o numerze rejestracyjnym (...) należący do V. T. (...), którego kierowcą był D. C., a w nim m.in. butelkę 300 ml z zawartością cieczy, w której stwierdzono obecność wodnego roztworu metamfetaminy w postaci soli oraz kartkę z odręcznymi zapiskami – listy przedmiotów i reagentów (wraz z ich nazwą, wagą, ilością oraz ceną), a które to przedmioty i reagenty stanowiły odczynniki chemiczne oraz szkło laboratoryjne niezbędne do wytwarzania metamfetaminy z pseudoefedryny. W samochodzie ujawniono też umowę najmu lokalu mieszkalnego z 28 maja 2016 roku podpisaną z T. S..

Materiał genetyczny uzyskany z maski przeciwpyłowej zabezpieczonej na ww. posesji okazał się być mieszaniną pochodzącą od co najmniej dwóch osób, przy czym jedną ze składowych uzyskanej mieszaniny z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością jest DNA D. C.. Na zabezpieczonej parze rękawiczek materiałowo-gumowych, również znalezionych w miejscu zatrzymania D. C. i V. T. (...), ujawniono DNA V. T. (...).

Badania przeprowadzone na zabezpieczonych na terenie posesji w miejscowości J. przedmiotach wykazały, iż z zabezpieczonej w ilości 300 ml ww. cieczy realnie można uzyskać 0,34 grama metamfetaminy w postaci soli w proszku. Badanie ujawnionego proszku znajdującego się w pojemniku z napisem „flavamed” oraz zabezpieczonych szklanych rurek z zawartością proszku wykazało obecność metamfetaminy w postaci soli w łącznej ilości 1,611 grama. Ustalono, że z ujawnionej na terenie posesji masy tabletkowej w ilości 51,30 litrów, możliwe jest uzyskanie od 562-2.250 gramów chlorowodorku metamfetaminy. Stwierdzono też, że użyty do ekstrakcji chlorowodorek pseudoefedryny z tabletek – toluen nie jest rozpuszczalnikiem, który umożliwia maksymalne wydzielenie z tabletek chlorowodorku pseudoefedryny. Ponadto ustalono, że zastosowaną przez D. C. i V. T. (...) metodą produkcji można otrzymać znacznie mniejszą ilość chlorowodorku metamfetaminy, ale nie mniej niż 180 gramów. Z zabezpieczonego na terenie ww. posesji proszku z zawartością chlorowodorku pseudoefedryny w ilości 6,088 grama oraz cieczy 50,48 litrów z zawartością chlorowodorku pseudoefedryny możliwe jest uzyskanie nie więcej niż 28,04 gramów chlorowodorku pseudoefedryny w postaci proszku. Natomiast z zabezpieczonej pseudoefedryny – gdyby przeprowadzić dalszy etap syntezy – możliwe by było otrzymanie 22,18 grama chlorowodorku metamfetaminy, której wobec zatrzymania D. C. i V. T. (...) nie zdołano wytworzyć.

Wśród zabezpieczonych od D. C. rzeczy znalazł się pęk kluczy, z których jeden pasował do kłódki zabezpieczonej w toku przeszukania posesji w miejscowości J. (...).

W dniu 1 stycznia 2017 roku dokonano przeszukania mieszkania zajmowanego przez D. C. i jego konkubinę T. T. (...), znajdującego się na ul. (...) w W., gdzie zabezpieczono m.in. elektroniczną wagę ze śladami proszku o wadze 0,002 grama netto, w którym stwierdzono obecność amfetaminy, metamfetaminy oraz kofeiny. Obecność ujawnionych substancji na powierzchni wagi może świadczyć o zanieczyszczeniu bądź wykorzystywaniu wagi do ich rozważania. Znaleziony w ww. mieszkaniu susz roślinny koloru zielonobrunatnego, znajdujący się w czterech torebkach foliowych z zamknięciem strunowym o łącznej masie 16,938 grama (nabyty przez D. C. na terenie W. z przeznaczeniem na własny użytek) został zidentyfikowany jako ziele konopi innych niż włókniste. Ujawniono również m.in. substancje zawierające metamfetaminę w postaci soli oraz pseudoefedrynę w postaci soli. Ponadto w wyniku przeszukania mieszkania zajmowanego przez D. C. zabezpieczono przyrządy służące do wytwarzania narkotyków, kwas solny, kwas ortofosforowy, aceton, toluen oraz wydruki komputerowe z instrukcją otrzymywania metamfetaminy z pseudoefedryny „metamfetamina – synteza z efedryny lub pseudoefedryny”. Substancje i przedmioty zabezpieczone w ww. lokalu przy ul. (...) mogą świadczyć o tym, że odbywał się tam eksperymentalny proces wytwarzania chlorowodorku metamfetaminy w postaci proszku z ciekłej zasadowej metamfetaminy, która mogła być wytworzona w innym miejscu. Eksperymentalny proces mógł mieć na celu dobranie odpowiednich proporcji dodawania skrystalizowanego chlorowodorku metamfetaminy.

W toku przeszukania miejsca zamieszkania V. T. (...) przy ul. (...) w W. zabezpieczono m.in. wagę elektroniczną zawierającą ślady metamfetaminy oraz różnego rodzaju przyrządy, tj. m.in. sitka, widelec, pojemniki, które pokryte były metamfetaminą. Ustalono, że zabezpieczone w ww. lokalu mieszkalnym substancje chemiczne, urządzenia i przedmioty mogą być wykorzystywane do produkcji metamfetaminy z pseudoefedryny przy użyciu jodu i czerwonego fosforu.

D. C. był dwukrotnie karany:

- wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 22 grudnia 2014 roku za czyn z art. 177 § 1 k.k.;

- wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 28 września 2016 roku za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

W toku prowadzonego przez Prokuraturę postępowania pod sygnaturą (...) wyłączono do odrębnego postępowania materiały w sprawie wytwarzania przez nieustalonego sprawcę znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci meamfetaminy w miejscowości J. (...) w okresie od maja 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku oraz w sprawie podrobienia karty pobytu na dane N. V. (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonego D. C. (k. 99, k. 108v-109, k. 126-127, k. 209-209v, k. 502, k. 963-964), częściowo zeznań świadka V. T. (...) (k. 98-99, k. 108-109, k. 125-127, k. 208-210, k. 501-502, k. 963v-964v), zeznań A. C. (k. 44v-45, k. 965-965v), zeznań T. S. (k. 84v-85, k. 251-252, k.965v-966), zeznań T. Z. (k. 60v-61, k. 281v, k. 966-966v), zeznań J. T. (k. 63v-64, k. 967), zeznań T. T. (...) (k. 76v, k. 997v-998), zeznań T. T. (...) (k. 79v, k. 998-998v), zeznań N. V. (...) (k. 243-244), protokołów zatrzymania (k. 2, k. 5), protokołów przeszukania (k. 8-10, k. 11-13, k. 29-31, k. 32-34, k. 38-40), protokołów oględzin (k. 14-26, k. 46-47, k. 41-42, k. 48-49, k. 193-194, k. 200-204, k. 259-269, k. 271-279, k. 425-455), protokołów użycia testera narkotykowego (k. 54, k. 56, k. 58, k. 73, k. 75), kopii pisma biegłego z zakresu badań chemicznych (k. 82-83), kopii umowy najmu (k. 87-89), danych o karalności (k. 150-151), materiału poglądowego (k. 190, k. 284, k. 456), informacji od operatora telekomunikacyjnego (k. 215-236), protokołów pobrania materiału porównawczego (k. 211, k. 240, k. 250), opinii z badań daktyloskopijnych (k. 377-383), opinii z zakresu badań genetycznych (k. 387-392), opinii z przeprowadzonych badań chemicznych (k. 418-423, k. 457-479, k. 481-489), opinii ustnej biegłego (k. 491-493).

Oskarżony D. C. przesłuchany w dniu 2 stycznia 2017 roku przyznał się do tego, że posiadał substancję psychotropową w postaci metamfetaminy oraz marihuanę i wagę elektroniczną służącą do niedozwolonego przetwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych. Nie przyznał się do wytworzenia znacznej ilości substancji psychotropowych w postaci metamfetaminy. Odnośnie posiadania narkotyków podał, że nabył je na własny użytek w dniu 20-21 grudnia 2016 roku w centrum handlowym położonym w W. od nieznanych wcześniej obywateli Wietnamu. Wyjaśnił, że kupił około 20 gram marihuany i 2 gramy metamfetaminy. Zaprzeczył, aby kogokolwiek częstował tymi narkotykami. Podał, że narkotyki przechowywał w mieszkaniu swojej konkubiny T. T. (...). Przyznał, że do miejscowości J. przywoził środki chemiczne. Zaznaczył jednak, że brał udziału w produkcji, jednakże podał, że gdy go proszono, to wykonywał polecenia, na przykład dosypywał jakieś składniki. Zdarzało się również, że „w celach naukowych” dodawał jakiś środek chemiczny. Wskazał, iż produkcją płynnej substancji zajmował się mężczyzna o imieniu H.. Oskarżony zaznaczył, by on lub jego znajomy V. T. (...) zali się na produkcji metamfetaminy. Przyznał, że z internetu ściągnął instrukcję produkcji narkotyku, bowiem chciał nauczyć się go produkować samodzielnie, aby w przyszłości nie musieć go kupować.

Oskarżony D. C. ponownie przesłuchany 2 stycznia 2017 roku przyznał się do wytwarzania narkotyków oraz do posiadania środka odurzającego w postaci marihuany oraz substancji psychotropowej w postaci metamfetaminy. Zaprzeczył, aby posiadał przyrząd w postaci wagi, która służyć miała do przerobu środków odurzających i substancji psychotropowych. Wskazał, że wagę tę zakupił około roku wcześniej dla swojej konkubiny, aby ta mogła piec ciasta. Wyjaśnił, że nieruchomość w miejscowości J. wynajęło dwóch Wietnamczyków, którzy przebywają na terenie Czech. Podał, że zna język polski. Posiada prawo jazdy i dlatego na polecenie V. T. (...) i mężczyzny o imieniu H. przewoził substancje chemiczne, za co otrzymywał wynagrodzenie. Substancje kupował V. T. (...) i H., a on na nich czekał, w zaparkowanym nieopodal sklepu z substancjami chemicznymi, samochodzie. Pomagał też w pakowaniu zakupów do samochodu. Wskazał, że część substancji znajdująca się w wynajętym domu została zakupiona w Czechach i w transporcie tych substancji on nie brał udziału. D. C. przyznał, że od lipca 2016 roku bywał w wynajętym domu, ale nie wiedział, co jest tam wytwarzane, gdyż odbywało się to w innym pokoju. Przyznał, że czuł zapach w domu. Potwierdził też, że chciał nauczyć się produkcji narkotyków, ale informacje na temat procesu produkcji trzymano przed nim w tajemnicy. Potwierdził, że wielokrotnie jeździł na wynajętą posesję z V. T. (...). Zaznaczył, że w dniu, w którym został zatrzymany pojechał tam na polecenie V. T. (...) jedynie po to, aby sprawdzić, co tam jest i żeby móc to wykorzystać. Zaprzeczył, aby cokolwiek wywoził z posesji. W dalszej części przesłuchania przyznał, że 24 grudnia 2016 roku V. T. (...) prosił go o pomoc w przewiezieniu fosforu i jodu na ul. (...). Dodał, że mężczyzna o imieniu H. to prawdopodobnie osoba, która podpisała umowę najmu lokalu mieszkalnego w miejscowości J.. Wyjaśnił, że znalezione w jego mieszkaniu narkotyki kupił na własny użytek. Ich zakupu dokonał w W. od nieznanych wcześniej osób. Narkotyki chciał spożyć z okazji swoich urodzin (20 gramów marihuany i 2 gramy „białego”).

Oskarżony D. C. przesłuchany w dniu 3 stycznia 2017 roku przyznał się do wszystkich zarzuconych mu czynów. Wskazał, że pod koniec lipca lub na początku sierpnia uzyskał prawo jazdy i został zatrudniony do podwożenia ludzi. Nie wiedział, czym te osoby się zajmują. Podał, że po miesiącu tych ludzi już nie było, dlatego postanowił sprawdzić, co tam się stało. Na miejscu był trzy razy z V. T. (...). Pojechali tam na prośbę znajomego, aby sprawdzić, czy nic tam nie zostało. Podał, że zajrzał do jednego pokoju, kolega do drugiego, ale nic tam nie znaleźli. Po opuszczeniu budynku zostali zatrzymani. Przyznał, że wcześniej zawoził tam różne rzeczy. Zaprzeczył, aby wytwarzał metamfetaminę. Podkreślił, że jedynie podwoził ludzi na teren posesji. Stwierdził, że domyślał się, co tam się dzieje. Przyznał, że był w sklepie przy ul. (...), gdzie kupowali benzynę i aceton, a następnie zawozili te substancje na wynajętą posesję. Przyznał, że posiadał marihuanę, gdyż zakupił ją na własny użytek – w ten sposób sprawił sobie prezent z okazji urodzin. Zakupił również metamfetaminę. Wszystkie narkotyki kupił w W.. Odnośnie zabezpieczonej na ul. (...) wagi stwierdził, że należy ona do jego przyjaciółki, która lubi robić ciasta. Wskazał, że pełnił rolę taksówkarza, a V. T. (...) miał za zadanie sprzątać po ludziach, gdy ci „już zrobili swoje”.

Oskarżony D. C. przesłuchany 6 czerwca 2017 roku przyznał się do posiadania narkotyków, które przeznaczone były na jego własny użytek. Do pozostałych czynów nie przyznał się. Podtrzymał uprzednio złożone wyjaśnienia.

Oskarżony D. C. przesłuchany na rozprawie w dniu 15 listopada 2017 roku przyznał się do posiadania w miejscu swojego zamieszkania narkotyków z przeznaczeniem na użytek własny. Nie przyznał się do pozostałych czynów. Odmówił udzielania odpowiedzi na pytania. Po odczytaniu wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym potwierdził je.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W przedmiotowym postępowaniu kluczowymi dowodami dla oceny zgromadzonego materiału dowodowego i dokonania ustaleń faktycznych stały się depozycje funkcjonariuszy Policji T. Z. i J. T., zeznania T. S., częściowo wyjaśnienia D. C. oraz zaliczone w poczet materiału dowodowego zeznania V. T. (...) przesłuchiwanego uprzednio w charakterze podejrzanego i oskarżonego. Sąd uznając winę oskarżonego w zakresie przypisanych mu czynów oparł się przede wszystkim na zeznaniach ww. osób oraz na sporządzonych w niniejszej sprawie opiniach z zakresu badań daktyloskopijnych, genetycznych i chemicznych.

W ocenie Sądu złożone przez oskarżonego D. C. wyjaśnienia w dużej mierze stanowiły przyjętą przez niego linię obrony (i to dość zmienną). Jego depozycje co do szeregu podnoszonych okoliczności nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom D. C. złożonym 2 stycznia 2017 roku, w których oskarżony przyznał się do zakupu około 20 gram marihuany, jej posiadania na własny użytek oraz do posiadania wagi elektronicznej z przeznaczeniem do przetwarzania środków odurzających. Mając jednak na względzie, że w mieszkaniu oskarżonego zabezpieczono jedynie 16,938 grama ziela konopi innych niż włókniste Sąd przyjął, że właśnie taka ilość narkotyku była w posiadaniu D. C. na dzień jego zatrzymania w przedmiotowej sprawie. W tym miejscu należy wskazać, że Sąd orzekający w danej sprawie ma możliwość skazania oskarżonego jedynie za przestępstwo zarzucone mu aktem oskarżenia. Mimo przyznania się D. C. na każdym etapie postępowania do posiadania metamfetaminy – mając na względzie treść aktu oskarżenia sporządzonego w niniejszej sprawie (nieobjęcie aktem oskarżenia substancji psychotropowej w postaci metaamfetaminy) – Sąd nie miał możliwości orzekania w tym przedmiocie, bowiem ww. substancja psychotropowa nie była wskazana w akcie oskarżenia, a Sąd orzekający bezwzględnie związany jest granicami aktu oskarżenia. Granice te, a to: identyczność zamachu, identyczność osób oskarżonych oraz czas i miejsce zdarzenia - wyznaczają zakres tożsamości „zdarzenia historycznego”, które w zależności od konkretnej sytuacji faktycznej, może być podciągnięte pod właściwe przepisy prawa karnego materialnego. Ramy postępowania sądowego zakreślone skargą oskarżyciela określa zatem zdarzenie faktyczne opisane w akcie oskarżenia. Przedmiotem procesu karnego jest bowiem kwestia odpowiedzialności karnej osoby oskarżonej przez Prokuratora o zarzucany jej czyn zabroniony, opisany i zakwalifikowany w zarzucie aktu oskarżenia jako przestępstwo. Z chwilą skutecznego wniesienia aktu oskarżenia do Sądu, Sąd staje się “gospodarzem sprawy” i to on zobowiązany jest przepisami procedury karnej do określonego postępowania, mającego na celu dalsze realizowanie celów procesu karnego. Sąd związany jest podstawą faktyczną oskarżenia tj. czynem opisanym i zakwalifikowanym w zarzucie aktu oskarżenia. Ten bowiem czyn wyznacza ramy rozpoznania sprawy. Jedynie w granicach oskarżenia Sąd jest władny dokonać zmiany opisu czynu oskarżonego oraz kwalifikacji prawnej. Skazanie oskarżonego D. C. za posiadanie metamfetaminy skutkowałoby rozszerzeniem zakresu oskarżenia, które byłoby równoznaczne ze stwierdzeniem, iż Sąd orzekł poza podstawą faktyczną aktu oskarżenia, a więc w istocie co do innego, niż ten zarzucony, czyn.

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego, w których zaprzeczał, aby brał udział w wytwarzaniu substancji psychotropowych Sąd doszedł do przekonania, iż brak było podstaw do przyznania im waloru wiarygodności. Jak wynika bowiem z dalszych wyjaśnień oskarżonego, które Sąd uznał w tej części za wiarygodne D. C. przywoził do miejscowości J. środki chemiczne, a gdy go proszono, to wykonywał polecenia i „w celach naukowych” dodawał środki chemiczne. Powyższe, w połączeniu z faktem, że oskarżony wydrukował z internetu instrukcję produkcji metamfetaminy – gdyż jak sam przyznał chciał nauczyć się wytwarzania narkotyku, aby móc samodzielnie go produkować – wskazuje na czynny udział D. C. w procederze, jaki prowadzony był na posesji w miejscowości J.. Zaangażowanie oskarżonego w proceder potwierdziły ponadto zeznania V. T. (...) (przesłuchanego wcześniej w charakterze podejrzanego, a następnie - oskarżonego), który przyznał, że podjął pracę w miejscowości J., że prosił D. C., aby go woził na teren wynajętej w ww. miejscowości posesji, że w J. używał różnych narzędzi, przedmiotów, beczek – wykonując razem z D. C. zleconą mu pracę. Przyznanie się V. T. (...) do używania narzędzi, przedmiotów, beczek (ujawnionych na posesji) w związku z realizacją poleceń mężczyzny o imieniu H. przeczy wyjaśnieniom D. C., że nie miał nic wspólnego w wytwarzaniem substancji psychotropowych – zwłaszcza, że obaj zostali jako jedyni zatrzymani na terenie ww. nieruchomości położonej w miejscowości J., gdzie ujawniono świeży proces produkcji. Obecność oskarżonego na tej posesji i jego pozycję w procederze potwierdziły uznane za wiarygodne zeznania T. S. – właściciela działki w miejscowości J., który wskazał D. C. jako mężczyznę, którego widział na swojej posesji już od początku lipca 2016 roku i który osobiście uregulował zaległy i przyszły czynsz za najem nieruchomości i z którym miał kontakt telefoniczny. Co istotne, również w sprawie płatności czynszu za kolejne miesiące T. S. kontaktował się z oskarżonym D. C. (telefonicznie). Powyższe przeczy twierdzeniom oskarżonego, zaprezentowanym w toku przesłuchania 2 i 3 stycznia 2017 roku, że jego rolą było jedynie wożenie różnych osób, wykonywanie zadań typowych dla taksówkarza oraz że o produkcji narkotyków nie miał pojęcia. Skoro bowiem D. C. dysponował pieniędzmi i samodzielnie nimi rozporządzał płacąc od ręki po pierwszym ponagleniu T. S., to zgodnie z zasadami logicznego rozumowania nie sposób przyjąć, że był jedynie podrzędnym pracownikiem, którego praca sprowadzała się do przewożenia osób. Wyjaśnienia te Sąd uznał za przyjętą przez oskarżonego linię obrony nakierowaną na uniknięcie odpowiedzialności karnej za zarzucony mu czyn. Wyjaśnienia D. C. przeczące wytwarzaniu substancji psychotropowych stoją ponadto w sprzeczności z uznanymi za wiarygodne opiniami sporządzonymi przez P. C. oraz z zeznaniami funkcjonariuszy Policji T. Z. i J. T., z których wynika, że zabezpieczone w miejscu zatrzymania D. C. i V. T. (...) substancje chemiczne jednoznacznie wskazywały, że na terenie posesji w miejscowości J. odbywała się produkcja substancji zabronionych. Co więcej zeznania funkcjonariuszy przeczą wyjaśnieniom oskarżonego złożonym 2 stycznia 2017 roku, w których zapewniał, że nie posiadał wiedzy, co jest w wynajmowanym domu wytwarzane, gdyż odbywało się to w innym pokoju. Z zeznań T. Z. wprost wynika, że w toku prowadzonej obserwacji nieruchomości należącej do T. S. ujawniono, iż wewnątrz całego budynku, w którym przebywał jedynie D. C. i V. T. (...) paliło się światło – w tym w pomieszczeniu narożnym, w którym ujawniono następnie produkcję narkotyków, a gdy ww. opuszczali budynek (tuż przed ich zatrzymaniem) wszystkie światła pogasili. Ponadto na zabezpieczonej w miejscowości J. masce przeciwgazowej ujawniono DNA D. C., zatem jego wersja, iż był kierowcą jawi się jako niewiarygodna – po co bowiem kierowcy maska. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że D. C. miał pełną świadomość, jakie czynności podejmowane były w wynajmowanym domu, a co istotniejsze sam w nich czynnie partycypował, zwłaszcza, że jak sam przyznał – składając po raz drugi w dniu 2 stycznia 2017 roku wyjaśnienia – do miejscowości J. przywoził środki chemiczne, a chcąc nauczyć się wytwarzania narkotyków, wydrukował sobie instrukcję produkcji metaamfetaminy i „w celach naukowych” dodawał w wynajmowanym domu środki chemiczne w trakcie procesu produkcji. Ponadto przesłuchany w dniu 3 stycznia 2017 roku wyjaśnił, że był świadkiem zakupu różnych substancji chemicznych, tj. benzyna, aceton oraz przyznał, że „domyślał się, co tam – czyli na posesji - się dzieje”. Sąd odmówił wiarygodności części wyjaśnień oskarżonego złożonym 3 stycznia 2017 roku, które zdaniem Sądu stanowiły przyjętą przez oskarżonego linię obrony, nakierowaną na umniejszenie swojej roli w przestępczym procederze. Nie jest bowiem prawdą, że w dniu zatrzymania oskarżony jedynie podjechał z V. T. (...) na teren posesji w miejscowości J., aby „sprawdzić, czy nic tam nie zostało” oraz by jedynie „zajrzeć do jednego pokoju”. Z wiarygodnych zeznań funkcjonariuszy Policji wynika, że oskarżony razem z V. T. (...) w dniu ich zatrzymania przebywali tam już od godziny 13:30, a w budynku zastano rozpoczęty etap produkcji narkotyków. Sprawstwo D. C. – wbrew twierdzeniom oskarżonego, jeśli chodzi o produkcję substancji psychotropowej potwierdziły przeprowadzone badania chemiczne z zabezpieczonych na miejscu zdarzenia substancji, jak również okoliczność, że tuż po zatrzymaniu D. C. i V. T. (...) ujawniono w pomieszczeniu mieszkalnym w miejscowości J. znaczne zadymienie i silne stężenie związków chemicznych unoszących się w powietrzu oraz kuchenkę elektryczną, która była jeszcze ciepła. Należało odmówić wiarygodności wyjaśnieniom D. C. złożonym po raz drugi 2 stycznia 2017 roku w części, w jakiej zaprzeczył, aby zabezpieczona waga służyła mu do przerobu środków odurzających i substancji psychotropowych oraz jego wyjaśnieniom wskazującym na to, że wagę kupił jako prezent dla swojej konkubiny. Powyższe stoi w sprzeczności z wcześniejszymi wyjaśnieniami oskarżonego, w których przyznał się do zarzutu związanego z posiadaniem wagi w ww. celu oraz z uznanymi za wiarygodne zeznaniami T. T. (...), która zaprzeczyła, aby otrzymywała od oskarżonego jakiekolwiek prezenty (za wyjątkiem kwiatów np. z okazji urodzin). Co istotne, przeprowadzone badania chemiczne wykazały, że na ww. wadze ujawniono ślady amfetaminy, metamfetaminy oraz kofeiny, co potwierdza, że urządzenie to służyło oskarżonemu do przerobu środków odurzających i substancji psychotropowych. Brak było tym samym podstaw do przyjęcia – zgodnie z depozycjami D. C. – że zabezpieczona w mieszkaniu zajmowanym przez D. C. i T. T. (...) waga należała do konkubiny oskarżonego i służyła jej – jak podał oskarżony - do pieczenia ciast. Sąd – mając na względzie ilość zabezpieczonego narkotyku w domu oskarżonego - dał wiarę konsekwentnym wyjaśnieniom D. C., w których na każdym etapie postępowania przyznawał się do posiadania marihuany/ziela konopi innych niż włókniste, która przeznaczona była na jego własny użytek. Przymiotem wiarygodności Sąd obdarzył ponadto te wyjaśnienia oskarżonego, w których podtrzymywał swoje uprzednio złożone wyjaśnienia, a którym Sąd dał wiarę.

Zeznania funkcjonariusza T. Z. i J. T., które posłużyły do ustalenia stanu faktycznego w sprawie, były wewnętrznie i wzajemnie spójne, do tego tworzyły logiczną całość i korespondowały z opiniami i pismem sporządzonymi przez P. C.. Policjanci stanowczo i konsekwentnie opisali okoliczności zatrzymania oskarżonego, przeszukania posesji w miejscowości J. (w tym ujawnienia różnych rzeczy i substancji, zapalonego światła w budynku, ciepłej kuchenki) oraz przeszukania mieszkania przy ul. (...) w W. i ujawnienia tam m.in. ziela konopi innych niż włókniste oraz wagi elektronicznej. Zdaniem Sądu, brak było jakichkolwiek powodów, aby funkcjonariusze Policji swoimi zeznaniami chcieli bezpodstawnie obciążać oskarżonego. W postępowaniu nie ujawniły się przy tym żadne okoliczności, które świadczyłyby o negatywnym nastawieniu funkcjonariuszy wobec niego.

Zeznania właściciela nieruchomości położonej w miejscowości J. T. S., złożone w postępowaniu przygotowawczym, jak również zaprezentowane w toku postępowania sądowego, Sąd w całości uznał za wiarygodne. Spontaniczne zeznania świadka, jak już wyżej wspomniano, ujawniły - w przeciwieństwie do informacji przekazanych przez oskarżonego - znaczącą rolę D. C. w procederze, jaki miał miejsce na posesji w miejscowości J.. Fakt, że D. C. samodzielnie, tj. bez konsultacji z kimkolwiek, na pierwsze wezwanie świadka udał się do domu po pieniądze i zapłacił T. S. zaległy oraz przyszły czynsz za najem nieruchomości przeczy pełnieniu przez oskarżonego roli jedynie taksówkarza, wykonującego proste prace na zlecenie bliżej nieznanych mu osób. Gdyby rzeczywiście oskarżony pełnił podrzędną rolę w omawianym procederze, tj. woził ludzi, to by nie dysponował w sposób samodzielny cudzymi pieniędzmi. Za wiarygodne Sąd uznał również te zeznania T. S., w których wskazał na datę, kiedy po raz pierwszy spotkał na terenie swojej posesji D. C., tj. lipiec 2016 roku, co skutkowało dokonaniem przez Sąd zmiany opisu czynu zarzuconego oskarżonemu – o czym poniżej.

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego wyjaśnienia V. T. (...) wskazujące na udział w procederze mężczyzny o imieniu H., który posługiwał się językiem czeskim, na używanie przez D. C., jego samochodu M., z uwagi na nie posiadanie przez niego prawa jazdy (okoliczności te potwierdził oskarżony). Jako wiarygodne jawią się także depozycje V. T. (...) złożone na rozprawie, w których przyznał się do działania wspólnie i w porozumieniu z D. C. przy wytwarzaniu substancji psychotropowej oraz do używania na terenie posesji w miejscowości J. różnych narzędzi, przedmiotów, jak również do wykonywania poleceń bliżej nieznanych osób. Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadka wskazującym na podrzędną rolę D. C. (kierowcy), bowiem zgromadzony materiał dowodowy (zeznania funkcjonariuszy Policji i T. S.) w sposób niebudzący wątpliwości ujawniły rzeczywistą rolę oskarżonego. Podobnie Sąd ocenił zeznania, w których świadek wskazywał, że jego rolą było sprzątanie posesji w miejscowości J. oraz jego zapewnienia, że nie jeździł z oskarżonym po zakup środków chemicznych – przeczą temu uznane za wiarygodne wyjaśnienia D. C.. Zeznania ww. świadka, w zakresie w jakim Sąd odmówił im wiarygodności, uznać należało za przyjętą przez V. T. (...), będącego wówczas oskarżonym, linię obrony, który wprawdzie przyznawał się do zarzuconego mu czynu popełnionego wspólnie i w porozumieniu z D. C., ale usiłował umniejszyć zarówno swoją jak i swojego znajomego rolę w procederze, jakim była produkcja narkotyków.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania T. T. (...) – konkubiny oskarżonego D. C., która zeznawała na okoliczność znajomości z oskarżonym, ujawnienia w mieszkaniu przy ul. (...) w W. narkotyków oraz wagi. Na wiarę zasługiwały spontaniczne zeznania świadka złożone na rozprawie, kiedy podała, że D. C. poza kwiatami na okazje typu urodziny nie kupował jej żadnych prezentów. Ww. depozycje świadka skutkowały uznaniem za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego, który wielokrotnie zapewniał, że znaleziona w mieszkaniu przy ul. (...) waga należy do jego konkubiny i jest wykorzystywana w celach kulinarnych.

Brak było podstaw do odmówienia przymiotu wiarygodności zeznaniom T. T. (...) (znajoma V. T. (...)) i A. C. (żona oskarżonego) choć zeznania tych świadków nie miały większego znaczenia dla poczynienia kluczowych ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Ujawnione na rozprawie w dniu 28 listopada 2017 roku zeznania N. V. (...) Sąd również ocenił jako wiarygodne. Zeznania tego świadka ujawniły bowiem, że w dniu 28 maja 2016 roku doszło do podania się przez nieustaloną osobę za ww. świadka i podpisania rzekomo w imieniu jego firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowy najmu z T. S.. Zeznania N. V. (...) wykazały również, że doszło do podrobienia jego karty stałego pobytu.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia pozostałych zgromadzonych dowodów, ujawnionych i zaliczonych w poczet materiału dowodowego, też nie budziła wątpliwości Sądu. Dokumenty, tj. m. in. opinie z zakresu badań daktyloskopijnych, genetycznych, chemicznych (w tym również opinia ustna) zostały sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, przez uprawnione do tego podmioty, a wnioski końcowe zostały przedstawione przez biegłych w sposób przejrzysty. Jednocześnie wskazane wyżej opinie nie wykluczają się wzajemnie, są jasne, pełne i nie zawierają sprzeczności oraz wydane zostały przez osoby posiadające wiedzę specjalistyczną w zakresie niezbędnym do wydania opinii w tym przedmiocie. Protokoły sporządzonych w toku postępowania przygotowawczego czynności procesowych zostały uznane przez Sąd za wiarygodny i spójny materiał dowodowy. Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała któregokolwiek z protokołów załączonych do akt przedmiotowej sprawy.

Jeżeli chodzi o czyn z punktu I aktu oskarżenia, tj. wytworzenie przez oskarżonego wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, czyli V. T. (...), znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci chlorowodorku metamfetaminy w ilości 157,85 grama i usiłowanie wytworzenia chlorowodorku metamfetaminy w ilości 22,18 grama, to materiał dowodowy – szczegółowo wyżej omówiony - w szczególności w postaci protokołów przeszukania, zeznań funkcjonariuszy Policji, V. T. (...), T. S., opinii biegłych z zakresu badań chemicznych, genetycznych, jednoznacznie wskazuje, że D. C. jest współsprawcą przypisanego mu czynu. Podkreślenia wymaga, że udział w produkcji nie musi oznaczać wykonywania wszystkich możliwych czynności przy produkcji narkotyków, wystarczy, że dana osoba wykonuje jakiekolwiek czynności w procesie produkcji. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, iż działania oskarżonego, tj. przywożenie ludzi na teren posesji w miejscowości J. (w tym V. T. (...)), dowożenie różnych substancji chemicznych, które następnie wykorzystywane były do produkcji narkotyków, dodawanie środków chemicznych oraz samodzielne regulowanie należności za czynsz na rzecz T. S., za posesję, gdzie produkcja środków odurzających miała miejsce, świadczyły o czynnym udziale D. C. w procesie produkcji narkotyków i jego znaczącej roli w tym procederze.

Jeśli chodzi o posiadanie przez D. C. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 16,938 grama (czyn z punktu III aktu oskarżenia), wskazać należy, że oskarżony przyznał się, że w swoim mieszkaniu posiadał ziele konopi innych niż włókniste z przeznaczeniem na własny użytek. Nie ma dowodów na to, aby oskarżony sprzedawał ww. narkotyk i dlatego należało przyjąć jego wyjaśnienia w tym zakresie za w pełni wiarygodne. Posiadanie przez D. C. wagi elektronicznej służącej do niedozwolonego wytwarzania substancji zabronionych (co wynika z przeprowadzonych badań chemicznych, które na urządzeniu ujawniły ślady proszku o wadze 0,002 grama netto z zawartością amfetaminy, metaamfetaminy oraz kofeiny) w zestawieniu z zeznaniami konkubiny oskarżonego również nie budziło wątpliwości odnośnie winy oskarżonego w zakresie czynu z punktu IV aktu oskarżenia.

Opisane wyżej zachowania D. C. wyczerpują zatem znamiona przestępstwa z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (zarzut I z aktu oskarżenia); z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (zarzut III z aktu oskarżenia); z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (zarzut IV z aktu oskarżenia).

Odnośnie czynu przypisanego D. C. w punkcie 1 wyroku zachowanie oskarżonego polegało na udziale w przeprowadzaniu procesów chemicznych, które doprowadziły do wyprodukowania chlorowodorku metamfetaminy w ilości 157,85 grama oraz zmierzały do wytworzenia ww. substancji psychotropowej w ilości 22,18 grama, które jednak nie nastąpiło z uwagi na ujawnienie procederu przez funkcjonariuszy Policji i zatrzymanie oskarżonego oraz V. T. (...). Takie działanie wyczerpywało, więc znamiona zbrodni wytworzenia i usiłowania wytworzenia substancji psychotropowej. D. C. czynności tych dokonywał w zamiarze bezpośrednim, gdyż jego zachowanie miało charakter celowy, było nakierunkowane na wytworzenie substancji psychotropowej i do takiego skutku doprowadziło, tj. wytworzone zostało 157,85 grama chlorowodorku metamfetaminy. Gdyby oskarżony nie został zatrzymany doszłoby również do wytworzenia dodatkowych 22,18 gram ww. substancji psychotropowej. Ponadto oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ponieważ celem działania było uzyskanie określonego zysku ze sprzedaży wyprodukowanego narkotyku. W celu uzyskania ww. narkotyku oskarżony podejmował działania z inną ustaloną osobą, tj. V. T. (...). Czynności obu mężczyzn zmierzały do osiągnięcia tego samego celu, więc były one dokonywane wspólnie, a dla koordynacji tych działań konieczne było również porozumienie, przy czym Sąd doszedł do przekonania, że osoby te w takim porozumieniu działały.

Substancja psychotropowa jaką oskarżony wspólnie i w porozumieniu z V. T. (...) wyprodukował i usiłował wyprodukować znajduje się w wykazie substancji psychotropowych grupy II-P stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Wskutek działania oskarżonego i V. T. (...) wytworzone zostały znaczne ilości tej substancji. Znaczna ilość to taka waga substancji, która pozwala na odurzenie kilkudziesięciu osób. W odniesieniu do znamienia „znaczna ilość” zawartego w art. 53 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii należy mieć na względzie, że ustawa nie zawiera definicji legalnej tego pojęcia, dlatego też ma ono charakter ocenny. Jednakże wypracowane dotychczas stanowiska orzecznictwa i doktryny doprowadziły do przyjęcia kryteriów według, których należy ocenić, czy w odniesieniu do konkretnego czynu występuje znamię „znacznej ilości”, a są to kryteria: ilościowe, jakościowe, tj. rodzaj środka oraz przeznaczenie środka (na własny użytek lub do sprzedaży). Zgodnie z poglądem, wyrażonym przez Sąd Najwyższy miarą "znaczności" może być także stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Jeżeli zatem przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłaby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna ilość (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2006 roku, II KK 47/05, OSNKW 2006, z. 6, poz. 57). W oparciu o ten pogląd za znaczną ilość środka odurzającego z całą pewnością można uznać 157,85 gram chlorowodorku metamfetaminy.

D. C. zarzucono również popełnienie czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Środki odurzające lub substancje psychotropowe, o których mowa w art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii muszą spełniać nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załącznikach do tego aktu prawnego, ale również kryterium ilościowe, pozwalające na co najmniej jednorazowe użycie w celu osiągnięcia efektu odurzenia lub innego, charakterystycznego dla działania substancji psychotropowej. Dla przypisania przestępstwa polegającego na posiadaniu środków odurzających nie jest zatem wystarczające ustalenie, iż oskarżony jakąś ilość tych środków posiadał, lecz konieczne jest wykazanie, iż była to taka ilość tych środków, która pozwalała na ich użycie i osiągnięcie efektu odurzenia. Jak wynika z ustaleń tutejszego Sądu opartych na opinii biegłego z zakresu badań chemicznych posiadana przez oskarżonego w miejscu jego zamieszkania przy ul. (...) w W. ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, tj. 16,938 grama mogła doprowadzić do jego odurzenia. Sąd przypisał oskarżonemu posiadanie ujawnionej w miejscu jego zamieszkania, ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste – który znajduje się wykazie środków odurzających grup I-N i IV-N stanowiącym załącznik nr(...) ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii - którą oskarżony nabył na własny użytek (do czego się przyznał), gdyż brak było jakichkolwiek dowodów, które wskazywałyby na inne przeznaczenie tegoż środka odurzającego.

Swoim zachowaniem oskarżony wypełnił także dyspozycję art. 54 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, bowiem w miejscu swojego zamieszkania przy ul. (...) w W. posiadał przyrząd w postaci wagi elektronicznej, które to urządzenie służyło do niedozwolonego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych, o czym świadczą ujawnione na powierzchni wagi ślady proszku o wadze 0,002 grama netto, w którym stwierdzono obecność amfetaminy, metamfetaminy oraz kofeiny. Wersja prezentowana przez D. C., iż ww. waga była prezentem, jaki oskarżony sprawił swojej konkubinie nie znalazła potwierdzenia w zeznaniach T. T. (...), a tym samym – wobec faktu, że w mieszkaniu przy ul. (...) w W. mieszkał jedynie oskarżony i T. T. (...) – Sąd doszedł do przekonania, że zabezpieczona waga elektroniczna należała do oskarżonego i to on z niej korzystał w ww. celu.

Odnośnie czynu z punktu I a/o Sąd dokonał kosmetycznej zmiany kwalifikacji prawnej czynu eliminując spójnik łączny „i”, bowiem polski proces karny rozróżnia jedynie pozostawanie danego przepisu w związku bądź w zbiegu z innym przepisem, nie przewiduje natomiast kwalifikacji opisanej przez Prokuratora w akcie oskarżenia. Tym samym przyjmując, że ww. zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona więcej niż jednego czynu należało dodać do przyjętej kwalifikacji prawnej art. 11 § 2 k.k. w podstawie skazania, a art. 11 § 3 k.k. w podstawie wymiaru kary. Okoliczności popełnienia czynu związanego z wytwarzaniem substancji psychotropowej uzasadniały – jak słusznie wskazał Prokurator - uwzględnienie w opisie czynu znamion charakterystycznych dla art. 12 k.k. Ponadto Sąd uznał za konieczne uzupełnienie podstawy prawnej wymiaru kary grzywny o art. 33 § 1 § 3 k.k., który określa minimalną i maksymalną liczbę i wysokość jednej stawki dziennej oraz okoliczności, jakie należy brać pod uwagę przy ustalaniu wysokości stawki dziennej.

Sąd dokonał modyfikacji opisu ww. czynu, uznając, że skoro oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, którą był V. T. (...), to należało go uwzględnić w opisie czynu przypisanego oskarżonemu, szczególnie, że przed wyłączeniem sprawy V. T. (...) do odrębnego rozpoznania, obaj oskarżeni stanęli pod zarzutem działania wspólnie i w porozumieniu. Postępowanie przeciwko V. T. (...) zostało wyłączone do odrębnego rozpoznania, gdyż oskarżony ten złożył wniosek o wydanie wobec niego wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy. Mając natomiast na względzie uznane za wiarygodne zeznania T. S. Sąd doszedł do przekonania, iż należy dokonać modyfikacji daty popełnienia i usiłowania popełnienia czynu z punktu I aktu oskarżenia poprzez przyjęcie, że czyn ten został popełniony przez oskarżonego w okresie czasu od lipca 2016 roku (w lipcu 2016 roku T. S. pierwszy raz widział oskarżonego na swojej posesji). Końcowa data wskazana przez oskarżyciela publicznego została prawidłowo określona – jest ona tożsama z datą zatrzymania oskarżonego i V. T. (...).

Mając na względzie fakt, że oskarżony został zatrzymany w dniu 31 grudnia 2016 roku Sąd uznał, że konieczne było dokonanie zmiany opisu czynu z punktu III i IV a/o, poprzez przyjęcie, że czyny te zostały popełnione od daty bliżej nieustalonej do dnia 31 grudnia 2016 roku, a nie jak wskazał Prokurator do 1 stycznia 2017 roku, bowiem tego dnia oskarżony nie był już w posiadaniu ani narkotyku ani wagi elektronicznej.

Uwzględniając powyższe ustalenia i rozważania nie ulega wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przypisanych mu przestępstw. Sąd wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe, jak również karę łączną, kierował się dyrektywami wymiaru kary wskazanymi w art. 53 k.k. i uwzględnił wszystkie okoliczności przedmiotowej sprawy tak związane z samym czynem jak i osobą sprawcy. Okolicznościami obciążającymi była dotychczasowa karalność oskarżonego (w tym z ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii), a także znaczna społeczną szkodliwość czynu przypisanego mu w punkcie 1 wyroku oraz nieprzyznanie się w tym zakresie do winy. Działanie oskarżonego było skierowane na uzyskanie korzyści majątkowej, a takowa z obrotu narkotykami jest znaczna i szybka, tym samym tę okoliczność Sąd również uznał za okoliczność obciążającą.

W zakresie zarzutu przypisanego oskarżonemu w pkt 2 wyroku, biorąc pod uwagę ilość posiadanego przez D. C. ziela konopi innych niż włókniste, którego masa wynosiła 16,938 grama, a także biorąc pod uwagę wiarygodność wyjaśnień oskarżonego co do posiadania narkotyku wyłącznie na własne potrzeby, Sąd uznał, że społeczna szkodliwość tego czynu nie jest duża.

Odnośnie zarzutu przypisanego D. C. w pkt 3 wyroku Sąd miał na względzie ilość przyrządów znalezionych w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego przy ul. (...) w W., tj. znalezienie jedynie jednego przyrządu służącego oskarżonemu do niedozwolonego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych. Powyższe skutkowało orzeczeniem wobec D. C. kary pozbawienia wolności za ww. czyn w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Sąd uznał, że kary jednostkowe pozbawienia wolności, tj. 4 lata, 1 rok, 6 miesięcy oraz kara łączna pozbawienia wolności w wymiarze 4 lat odzwierciedla zarówno stopień społecznej szkodliwości czynów jak również, że spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, tak w zakresie prewencji ogólnej jak i indywidualnej. Sąd ponadto – uwzględniając dyspozycję art. 53 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i fakt działania D. C. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej - wymierzył oskarżonemu za czyn przypisany mu w punkcie 1 wyroku karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 70 złotych. Zdaniem Sądu kara grzywny została wymierzona w wysokości stanowiącej realną dolegliwość dla oskarżonego, a zarazem nie przekracza jego możliwości zarobkowych.

Ustalając wysokość kary łącznej pozbawienia wolności w wysokości 4 lat Sąd kierował się zasadą absorpcji, co sprowadza się do pochłonięcia kar niższych przez karę najwyższą. W orzecznictwie ugruntowana jest zasada, iż im bliższe są związki czasowe i rodzajowe pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami, tym bardziej wskazane jest zastosowanie przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji, natomiast im związki te są odleglejsze, tym pełniejsze winno być zastosowanie zasady kumulacji. Z kolei pośrednia zasada asperacji z jednej strony pozwala uniknąć nieuzasadnionego premiowania sprawcy popełniającego kilka przestępstw, do czego prowadzi dyrektywa absorpcji oznaczająca w istocie wymiar kary za jedno z przestępstw pozostających w zbiegu oraz praktyczną bezkarność w zakresie pozostałych, a z drugiej strony pozwala uniknąć konsekwencji w postaci kumulacji dolegliwości wynikającej z orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasad racjonalności wymiaru kary i zasad humanitaryzmu stosowania kar i środków karnych. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż przy wymiarze ww. kary łącznej wobec D. C. za zastosowaniem zasady absorpcji przemawiała bliskość czasowa przestępstw będących przedmiotem rozpoznania przez tutejszy Sąd, kwalifikacja prawna czynów przypisanych oskarżonemu i rodzaj dóbr, które naruszył oskarżony, a które wskazują na bliski związek przedmiotowy między popełnionymi czynami.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. oskarżonemu D. C. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczony został okres od dnia 31 grudnia 2016 roku godzina 20:00 do dnia 6 grudnia 2017 roku, w którym był on tymczasowo aresztowany w sprawie.

W oparciu o przepis art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek zabezpieczonych w sprawie substancji, narkotyków i przedmiotów, z pominięciem dowodów, których przepadek orzeczono w sprawie (...) V. T., która została wyłączona do odrębnego rozpoznania, a w której w dniu 5 grudnia 2017 roku zapadł wyrok skazujący.

Odnośnie kosztów postępowania, działając na podstawie art. 627 k.p.k., Sąd orzekł obowiązek ich uiszczenia wobec oskarżonego w części (rozdzielając znaczne koszty przedmiotowego postępowania na dwóch oskarżonych) uznając, że w zasądzonej części nie będą one dla oskarżonego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację rodzinną i majątkową. Kształtując orzeczenie w ten sposób Sąd wziął pod uwagę to, że oskarżony będzie w najbliższym czasie posiadał ograniczone możliwości zarobkowe skoro przebywał będzie w warunkach izolacji, a jednocześnie fakt, że orzeczono wobec niego karę grzywny. Z tych względów w oparciu o art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w pozostałej części przejmując je w tym zakresie na rachunek Skarbu Państwa.