Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 17 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Elżbieta Majewska

Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Alina Darul

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 r. w Koninie

sprawy M. B. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania M. B. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 04 października 2017r. znak: (...)

O d d a l a odwołanie.

SSO Elżbieta Majewska

Sygn. akt III U 983 / 17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 04 października 2017 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. Inspektorat w K. odmówił M. B. (2) prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy stwierdził, że wnioskodawczyni nie spełnia warunków do nabycia świadczenia przedemerytalnego bowiem nie zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 60 dni od dnia ustania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Z decyzją tą nie zgodziła się M. B. (2) wnosząc odwołanie. Odwołująca domagała się zmiany decyzji i przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego wskazując, że świadczenie pielęgnacyjne na córkę B. pobierała do dnia (...) tj. do dnia jej śmierci. Miejsko – Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w T., który wypłacał świadczenie nie poinformował odwołującej, że powinna się zarejestrować w urzędzie pracy tak więc o tym wnioskodawczyni nie wiedziała. Ponadto po śmierci córki byłą w takiej rozpaczy , że nie myślała o sobie i swojej przyszłości. Odwołująca podniosła, że obecnie nie ma z czego żyć, jest na utrzymaniu dzieci i nie ma za co rozpocząć leczenia. Opiekowała się córką przez 24 lata i powołując się na zasady współżycia społecznego wniosła o przyznanie przedemerytalnego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania powołując się na argumenty podniesione w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

M. B. (2), ur. (...), złożyła w dniu 14.08.2017 r. wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego. Do wniosku dołączyła zaświadczenie Burmistrza Gminy i Miasta T. z dnia 11.08.2017 r. , w którym potwierdzono, że wnioskodawczyni była uprawniona w okresie od 01.05.2004 r. do 22.08.2016 r. do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad osobą legitymującą się znacznym stopniem niepełnosprawności tj. nad córką B.. Jednocześnie potwierdzono, że Burmistrz Gminy i Miasta T. opłacał składki na ubezpieczenie społeczne przez okres niezbędny do uzyskania okresu ubezpieczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Ponadto odwołująca dołączyła zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy w T. z dnia 08.08.2017 r. stwierdzające, że M. B. (2) jest zarejestrowana w tut. Urzędzie jako bezrobotna od dnia 19.01.2017 r. do nadal i otrzymała zasiłek w okresie od 19.01.2017 r. do 17.07.2017 r. W okresie zarejestrowania nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia. Ubezpieczona powołała się także na dokumenty złożone już wcześniej w ZUS przy wniosku o emeryturę z tytułu opieki nad dzieckiem.

Na podstawie powyższych dokumentów organ rentowy przyjął, że ubezpieczona wykazała : 16 lat , 6 miesięcy i 25 dni okresów składkowych , 5 lat , 6 miesięcy i 9 dni okresów nieskładkowych. Łącznie więc pozwany przyjął , że wnioskodawczyni legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym 22 lata, 1 miesiąc i 4 dni.

W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości , że M. B. (2) sprawowała opiekę nad dzieckiem wymagającym stałej opieki tj. córką B. ur. (...). W związku z powyższym w okresie od 01 maja 2004 r. do 22.08.2016 r. była uprawniona do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnieni lub innej pracy zarobkowej i świadczenie to było wypłacane przez Burmistrza Gminy i Miasta w T.. B. B. (2) zmarła w dniu (...). i ustało także prawo ubezpieczonej do pobierania świadczenia pieniężnego. Świadczenie to zostało jednak wypłacone za cały miesiąc sierpień 2016 r. i następnie decyzją z dnia 19.10.2016 r. Burmistrz Gminy i Miasta w T. odwołująca została zobowiązana do zwrotu kwoty 377,40 za okres od 23.08.2016 r. do 31.08.2016 r. jako nienależnego świadczenia.

Odwołująca w okresie 60 dni od ustania pobierania świadczenia pielęgnacyjnego nie zarejestrowała się w urzędzie pracy. Dopiero w dniu 19 stycznia 2017 r. M. B. (2) zgłosiła się do Powiatowego Urzędu Pracy w T., gdzie została zarejestrowana jako bezrobotna oraz pobierała zasiłek dla bezrobotnych w okresie od 19.01.2017 r. do 17.07.2017 r.

Obecnie od dnia 01.10.2017 r. wnioskodawczyni jest uprawniona do emerytury.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach ZUS oraz zeznań odwołującej i nie był on sporny pomiędzy stronami.

Zgodnie treścią art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2148)

prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

1) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

2) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 1065, 1292, 1321, 1428 i 1543), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub

3) do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778), zwanej dalej „ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych”, i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4) zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat, i do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4a) zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 60 dni od dnia ustania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1952 ), lub zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2016 r. poz. 162 i 972 oraz z 2017 r. poz. 1428 ), pobieranych nieprzerwanie przez okres co najmniej 365 dni, jeżeli utrata prawa do nich była spowodowana śmiercią osoby, nad którą opieka była sprawowana, i do dnia, w którym ustało prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

5) do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub

6) do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

W myśl przepisu ust. 3 powołanego artykułu świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Termin złożenia wniosku, o którym mowa w punkcie 3 może być przywrócony przez ZUS na wniosek osoby zainteresowanej w szczególnie uzasadnionych przypadkach – art. 2 ust. 4 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie było sporne, że w przypadku odwołującej istnieje jedynie możliwość przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego na podstawie art. 2 ust. 4 a i częściowo warunki określone w tym przepisie zostały przez nią spełnione. Wnioskodawczyni pobierała bowiem świadczenie pielęgnacyjne , o którym mowa w ustawie o świadczeniach rodzinnych nieprzerwanie przez okres co najmniej 365 dni, a utrata tego świadczenia była spowodowana śmiercią osoby , nad którą opieka była sprawowana. Ponadto do dnia , w którym ustało prawo do świadczenia odwołująca ukończyła co najmniej 55 lat i osiągnęła okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat. Odwołująca jednak nie zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 60 dni od ustania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego , a więc nie spełniła jednej z przesłanek określonej w powołanych przepisie. Podkreślić w tym miejscu należy, że do skutecznego nabycia prawa do świadczenia niezbędne jest spełnienie łącznie wszystkich wymaganych przesłanek określonych w przepisie , a brak choćby jednej przesłanki skutkuje brakiem prawa do świadczenia. Jak wynika z literalnej treści powołanego przepisu (art. 2 ust. 1 pkt 4 a) koniecznym warunkiem nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego przez osobę, która pobierała świadczenie pielęgnacyjne i które ustało z powodu śmierci tej osoby jest m.in. zarejestrowanie się we właściwym urzędzie pracy w ciągu 60 dni od ustania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, przy czym przepis ten nie przewiduje możliwości przywrócenia wskazanego terminu. Wskazany w powołanym przepisie termin jest terminem prawa materialnego, terminem zawitym, który nie podlega przywróceniu , a uchybienia tego terminu skutkuje utratą prawa do świadczenia. Brak jest też podstaw by przyjąć, że istnieje możliwość przywrócenia tego terminu tak jak w przypadku terminu określonego w art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy bowiem możliwość przywrócenia dotyczy terminu do złożenia wniosku o świadczenie przedemerytalne , jego charakter prawny jest inny i przepis ten nie może być interpretowany rozszerzająco.

Podkreślić także należy, że trudna sytuacja materialna , brak środków do życia nie mogą stanowić podstawy do odstąpienia od ustawowych wymogów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 4a ustawy o świadczeniach przedemerytalnych . Na marginesie wskazać też należy, że sytuacja materialna odwołującej uległa już poprawie bowiem od dnia 01.10.2017 r. jest uprawniona do emerytury.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, na podstawie art.477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił wniesione odwołanie i orzekł jak w wyroku.

SSO Elżbieta Majewska