Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Monika Machulec

w obecności Ewy Świątkowskiej-Stec Prokuratora Prokuratury Rejonowej

w W.

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 r.

sprawy: B. M. /M./

syn A. i H.

ur. (...) w P.

oskarżonego o przestępstwo z art. 207 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 24 sierpnia 2017r. sygn. akt II K 726/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. K. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych oraz 23% podatku VAT w kwocie 96,60 złotych (dziewięćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt groszy), łącznie kwotę 516,60 złotych (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V.2 Ka 564/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim uznał B. M. za winnego tego, że w okresie od 30 czerwca 2014r. do 18 czerwca 2015r. w domu w P. poprzez wszczynanie awantur w stanie po spożyciu alkoholu, wyzywanie słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i wulgarne, poniżanie, opluwanie, zakłócanie spoczynku nocnego, szarpanie za ręce znęcał się psychicznie i fizycznie nad córką J. M. oraz w tym samym czasie i miejscu poprzez wszczynanie awantur w stanie po spożyciu alkoholu, wyzywanie słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i wulgarne, poniżanie, opluwanie, zakłócanie spoczynku nocnego oraz grożenie pozbawieniem życia znęcał się psychicznie nad żoną D. M., tj. za winnego popełnienia czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 207 § 1 kk i za to na podstawie art. 207 § 1 kk skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk , art. 70 § 1 pkt 1 kk i przy zast. art. 4 § 1 kk wykonanie wymierzonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 3 lat.

Na podstawie art. 73 § 1 kk przy zast. art. 4 § 1 kk oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk przy zast. art. 4 § 1 kk zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się w okresie próby od nadużywania alkoholu.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 7a kk przy zast. art.4 § 1 kk zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się od kontaktowania się z pokrzywdzonymi D. M. i J. W. w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.

Na podstawie art. 29 ustawy Prawo o Adwokaturze i § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. K. kwotę brutto 1033,20zł tytułem pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego B. M., który zaskarżył wyrok w całości i zarzucił :

1.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który mógł mieć wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, jakoby oskarżony B. M. dopuścił się na szkodę D. i J. M. czynu z art. 207 § 1 kk, w sytuacji, gdy z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wynika w sposób nie budzący wątpliwości i logiczny, by oskarżony czynu tego się dopuścił, zaś ewentualne nieporozumienia i scysje między oskarżonym a córką i żoną były generowane przez pokrzywdzone na potrzeby toczącego się postępowania rozwodowego oskarżonego i D. M.,

2. przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie – wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków, dowodów z opinii lekarskich, poprzez odmówienie waloru wiarygodności dowodom przemawiającym za wersją prezentowaną przez oskarżonego.

W oparciu o w/w zarzuty obrońca oskarżonego wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Podniesiony przez obrońcę w apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych byłyby zasadny jedynie wówczas, gdyby sąd I instancji oparł swój wyrok na faktach , które nie znajdują potwierdzenia w wynikach postępowania dowodowego, albo też z faktów tych wyciągnął wnioski niezgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Takich uchybień sąd rejonowy w przedmiotowej sprawie się nie dopuścił, albowiem wskazał dowody , na których oparł swoje ustalenia jednocześnie wskazując przesłanki, którymi się kierował odmawiając wiary dowodom przeciwnym przy czym dokonanych ustaleń dokonał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów. Obrońca oskarżonego w swojej apelacji powiela linię obrony oskarżonego prezentowaną w trakcie trwania postępowania sądowego, polegająca na twierdzeniu, że to żona i córka oskarżonego wszystko to wymyślają na potrzeby sprawy rozwodowej. Jednak sąd rejonowy dokonał weryfikacji wyjaśnień oskarżonego wskazując w swoim uzasadnieniu, że pokrzywdzone D. M. i J. M. wielokrotnie dawały szansę oskarżonemu aby zmienił swoje postępowanie wobec nich jednak nie dało to rezultatu. Świadkowie D. M. i J. M. w swoich zeznaniach szczegółowo opisywały zachowanie wobec nich oskarżonego. Te zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków M. K., D. W., W. D. oraz C. K.. Świadkowie ci potwierdzili, że oskarżony wszczynał awantury , wyzywał pokrzywdzone słowami wulgarnymi, poniżał je, groził, szarpał. Powołani na świadków przez oskarżonego jego bracia i siostra oraz jej syn jak słusznie zauważył sąd rejonowy nie posiadali wiedzy co się działo w domu oskarżonego. Sąd rejonowy dysponował ponadto informacjami policji na temat interwencji w domu oskarżonego , protokołem zatrzymania oskarżonego oraz dokumentami prowadzonych procedur ‘niebieska karta’, które nie były kwestionowane przez strony. Sąd rejonowy dokonał oceny dowodów zgromadzonych zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego w sposób bezstronny, nie przekraczając granic swobodnej oceny dowodów, a przy tym uwzględnił zasady doświadczenia życiowego, a swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Tym samym zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonej mają w ocenie Sądu Okręgowego charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwych ocen i ustaleń sądu, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego. W tych okolicznościach w ocenie Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego B. M. wyczerpało znamiona zarzucanego mu czynu z art.207 § 1 kk. Ponieważ apelacja obrońcy oskarżonego skierowana jest co do całości orzeczenia, obowiązkiem Sądu Okręgowego jest również sprawdzenie, czy wymierzona oskarżonemu kara nie jest rażąco surowa. W niniejszej sprawie sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności o zastosował art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk i warunkowo zawiesił wykonanie oskarżonemu orzeczoną karę pozbawienia wolności na okres próby 3 lat, nie naruszył zasady i dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Przy wymiarze kary sąd rejonowy miał na uwadze zarówno przesłanki negatywne -dotychczasową karalność oskarżonego jak i pozytywne dotyczące oskarżonego. Dolegliwość tej kary nie przekracza zdaniem sądu odwoławczego stopnia winy oskarżonego i prawidłowo realizuje cele zapobiegawcze w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Z tych też względów nie uznając zasadności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego, nie podzielając przytoczone na ich poparcie argumentów Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, zasądzając na rzecz adw. Ł. K. zwrot kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym. O kosztach postępowania orzeczono na postawie art. 624 § 1 kpk.

SSO Sławomir Klekocki