Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2017r.

Sąd Rejonowy w Lesku, Zamiejscowy Wydział VI Karny z siedzibą w Ustrzykach Dolnych w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Różycka -Sroka

Protokolant Izabela Malinowska

po rozpoznaniu w dniach 07.02,14.03.25.04.,13.06.2017r. w Ustrzykach Dolnych, na rozprawie

sprawy

M. W. (1) - s. P. i M. z domu K. ur. (...) adres dla dpr. (...)-(...) W. ul. (...), obywatelstwa polskiego, karanego, pesel (...)

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od dnia 01.07.2015r. do dnia 06.11.2015r. w m. U. , powiat (...), woj. (...) w lokalu (...) Kebab (...) ul. (...), (...)-(...) U., pełniąc funkcje Prezesa Zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. przy ul. (...). J. K. 2 zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym (dokładny wpis w KRS 29.05.2015r.pod numerem KRS (...)) urządzał gry na automacie do gier o nazwie A. G. o nr (...) z naruszeniem przepisów art. 14 ust. i art. 23a ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U z 2015r. poz. 612 z póź.zm.) tj. poza kasynem gry, bez wymaganej koncesji i bez rejestracji przedmiotowego automatu do gier przez właściwego naczelnika urzędu celnego

tj. o czyn z art. 107 §1 kks

II. w okresie od dnia 01.07.2015r. do dnia 06.08.2015r. w m. U. , powiat (...), woj. (...) w lokalu (...) Kebab (...) ul. (...), (...)-(...) U., pełniąc funkcje Prezesa Zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. przy ul. (...). J. K. 2 zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym (dokładny wpis w KRS 29.05.2015r.pod numerem KRS (...)) urządzał gry na automacie do gier o nazwie A. (...) o nr (...) z naruszeniem przepisów art. 14 ust. i art. 23a ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( Dz. U z 2015r. poz. 612 z póź.zm.) tj. poza kasynem gry, bez wymaganej koncesji i bez rejestracji przedmiotowego automatu do gier przez właściwego naczelnika urzędu celnego

tj. o czyn z art. 107 §1 kks

I. u z n a j e oskarżonego M. W. (1) za winnego tego, że w okresie od dnia 01.07.2015r. do dnia 06.11.2015r. w m. U., powiat (...), woj. (...) w lokalu (...) Kebab (...) ul. (...), (...)-(...) U., pełniąc funkcje Prezesa Zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. przy ul. (...). J. K. 2 zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym (dokładny wpis w KRS 29.05.2015r.pod numerem KRS (...)) urządzał gry na automacie do gier o nazwie A. G. o nr (...) z naruszeniem przepisów art. 6 ust.1 i art. 23a ust 1, a od dnia 3 września 2015r. dodatkowo z naruszeniem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( Dz. U z 2015r. poz. 612 z póź.zm.) tj. poza kasynem gry, bez wymaganej koncesji i bez rejestracji przedmiotowego automatu do gier przez właściwego naczelnika urzędu celnego w ten sposób, że wydzierżawiał powierzchnię użytkową części lokalu o nazwie (...) Kebab (...), gdzie wstawił ww. automat udostępniając go nieokreślonemu kręgowi osób, co stanowi przestępstwo skarbowe z art. 107 §1 kks i za to na podstawie art. 107 §1 kks w zw. z ar. 23 §1 i §3 kks

s k a z u j e

go na karę grzywny w liczbie 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych,

II.u z n a j e oskarżonego M. W. (1) za winnego tego, że w okresie od dnia 01.07.2015r. do dnia 06.08.2015r. w m. U., powiat (...), woj. (...) w lokalu (...) Kebab (...) ul. (...), (...)-(...) U., pełniąc funkcje Prezesa Zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. przy ul. (...). J. K. 2 zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym (dokładny wpis w KRS 29.05.2015r.pod numerem KRS (...)) urządzał gry na automacie do gier o nazwie A. (...) o nr (...) z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1 i art. 23a ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( Dz. U z 2015r. poz. 612 z póź.zm.) tj. poza kasynem gry, bez wymaganej koncesji i bez rejestracji przedmiotowego automatu do gier przez właściwego naczelnika urzędu celnego w ten sposób, że wydzierżawiał powierzchnię użytkową części lokalu o nazwie (...) Kebab (...), gdzie wstawił ww. automat udostępniając go nieokreślonemu kręgowi osób, co stanowi przestępstwa z art. 107 §1 kks i za to na podstawie art. 107 §1 kks w zw. z art. 23 §1 i §3 kks

s k a z u j e

go na karę grzywny w liczbie 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100(sto) złotych,

III. na podstawie art. 20 §2 kks w zw. z art. 85 §1 i §2 kk i art. 39 §1 kks w zw. z art. 86 §2 kk w miejsce wyżej orzeczonych jednostkowych kar grzywny wymierza oskarżonemu M. W. (1) karę łączną grzywny w liczbie 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych,

IV. na podstawie art. 30 §1 i § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci:

- automatu do gier o nazwie A. G. o nr (...) z zawartością środków pieniężanach w kwocie 540,00 złotych,

- ramowej umowy dzierżawy powierzchni z dnia 01.07.2015r.poprzez pozostawienie w aktach sprawy,

- automatu do gier o nazwie A. (...) o nr (...) z zawartością środków pieniężanach w kwocie 1.490,00 złotych,

- ramowej umowy dzierżawy powierzchni z dnia 01.07.2015r. poprzez pozostawienie w aktach sprawy,

V. na podstawie art. 627 kpk oraz art. 3 ust. 1 ustawy „o opłatach w sprawach karnych” z dnia 23.06.1973 r. (Dz.U. z 1983r. Nr49, poz.223 z zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 120,00 (sto dwadzieścia) złotych oraz opłatę w kwocie 1.200,00 (jeden tysiąc dwieście) złotych.

Sygn. akt. VI K 217/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 13 czerwca 2013r.

Zarządzeniem z dnia 10 stycznia 2017r. połączono do wspólnego rozpoznania sprawy o sygn. akt. VI K 217/16 i VI K 227/17 z uwagi na ten sam przedmiot postępowania i tego samego oskarżonego. Sprawę prowadzono dalej pod sygnatura VI K 217/16.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 1 lipca 2015r. M. W. (1) pełniący funkcje prezesa jednoosobowego zarządu (...) Sp. z o.o. z siedziba w R. zawarł z A. S. umowę dzierżawy powierzchni w lokalu (...) Kebab (...) w U., za czynsz wynoszący 300 zł miesięcznie. Na wynajętej powierzchni lokalu zainstalowany został przez spółkę automat do gier o nazwie A. (...) o nr (...). Automat w godzinach otwarcia lokalu był dostępny dla nieokreślonego kręgu osób. W dniu 6 sierpnia 2015r. Funkcjonariusze Urzędu Celnego w K. na podstawie upoważnienia wydanego przez Naczelnika ww. (...) przeprowadzili w lokalu (...) Kebab (...) w U. kontrolę w zakresie przestrzegania przepisów ustawy o grach hazardowych. Podczas kontroli obecny był w barze (...) oraz A. S..

Podczas kontroli , w tym w oparciu o przeprowadzony eksperyment gry na urządzeniu A. I. o nr (...) funkcjonariusze stwierdzili, iż automat ten jest urządzeniem elektronicznym, wyposażonym w element – tzw. hopper, pozwalający na wypłatę środków pieniężnych bezpośrednio z automatu. Ponadto automat był wyposażone w podajniki do przyjmowania wpłat w banknotach i bilonie. Przebieg gry na tym automacie miał charakter losowy, a wyniki gry były nieprzewidywalne i uzależnione wyłącznie od przypadku. Automat ten wypełniał zatem definicję „automatów” w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych. Po otwarciu automatu zatrzymano znajdujące w nim środki pieniężne w kwocie 1.490,00 złotych. Automat o nazwie A. (...) o nr (...). został przewieziony na przechowanie do magazynu depozytowego Urzędu Celnego w K.. W dniu 20 lipca 2016r. Wydział Laboratorium (...) Izby Celnej w P. przeprowadził badanie urządzenia A. I. o nr (...). W sprawozdaniu z badania stwierdzono, że rozgrywane na automacie gry o wygrane pieniężne oraz rzeczowe maja charakter losowy, zawierając jednocześnie elementy losowości, a otrzymane wyniki gier są nieprzewidywalne i niezależne od woli grającego, przez co gry prowadzone na automacie zawierają się w definicji gier na automatach określonej w art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych, zaś możliwość rozpoczęcia nowych gier za punkty otrzymane w wyniku wygranej zawiera się w definicji wygranej rzeczowej określonej w art. 2 ust. 4 ustawy o grach hazardowych. Również w dniu 1 lipca 2015r. M. W. (1) pełniący funkcje prezesa jednoosobowego zarządu (...) Sp. z o.o. z siedziba w R. zawarł z A. S. kolejną umowę dzierżawy powierzchni w lokalu (...) Kebab (...) w U., za czynsz wynoszący 300 zł miesięcznie. Na wynajętej powierzchni lokalu zainstalowany został przez spółkę automat do gier o nazwie A. (...) nr (...). Automat w godzinach otwarcia lokalu był dostępny dla nieokreślonego kręgu osób. W dniu 6 listopada 2015r. Funkcjonariusze Urzędu Celnego w K. przeprowadzili w lokalu (...) Kebab (...) w U. kontrolę w zakresie przestrzegania przepisów ustawy o grach hazardowych. Podczas kontroli obecny był w barze (...) oraz A. S.. Podczas kontroli, w tym w oparciu o przeprowadzony eksperyment gry na urządzeniu A. G. nr (...) funkcjonariusze stwierdzili, iż automat ten jest urządzeniem elektronicznym, wyposażonym w element – tzw. hopper, pozwalający na wypłatę środków pieniężnych bezpośrednio z automatu. Ponadto automat był wyposażone w podajniki do przyjmowania wpłat w banknotach i bilonie. Przebieg gry na tym automacie miał charakter losowy, a wyniki gry były nieprzewidywalne i uzależnione wyłącznie od przypadku. Automat ten wypełniał zatem definicję „automatów” w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych. Po otwarciu automatu zatrzymano znajdujące w nim środki pieniężne w kwocie 540,00 złotych. Automat o nazwie A. (...) nr (...) został przewieziony na przechowanie do magazynu depozytowego Urzędu Celnego w K.. W dniu 14 października 2016r. Wydział Laboratorium (...) Izby Celnej w P. przeprowadził badanie urządzenia A. G. nr (...). W sprawozdaniu z badania stwierdzono, że rozgrywane na automacie gry o wygrane pieniężne oraz rzeczowe maja charakter losowy, zawierając jednocześnie elementy losowości, a otrzymane wyniki gier są nieprzewidywalne i niezależne od woli grającego, przez co gry prowadzone na automacie zawierają się w definicji gier na automatach określonej w art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych, zaś możliwość rozpoczęcia nowych gier za punkty otrzymane w wyniku wygranej zawiera się w definicji wygranej rzeczowej określonej w art. 2 ust. 4 ustawy o grach hazardowych. Spółka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. nie uzyskała koncesji ani zezwolenia na urządzenie lub prowadzenie gier na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: upoważnienia (k- 3 z akt. VI K 217/16), protokołu eksperymentu procesowego ( k. 4-5 z akt.VI K 217/16), protokołu kontroli doraźnej ( k. 6-7 z akt.VI K 217/16), protokołu przeszukania , spisu i opisu rzeczy ( k. 13-15 z akt.VI K 217/16), ramowej umowy dzierżawy powierzchni z dnia 01.07.2015r. ( k. 16-17 z akt.VI K 217/16), dokumentacji filmowej z eksperymentu ( k. 20 z akt.VI K 217/16), sprawozdania z badań automatu A. I. o nr (...). ( k. 105-109 z akt.VI K 217/16) oraz protokołu eksperymentu procesowego ( k. 8-10 z akt.VI K 227/16), protokołu przeszukania, spisu i opisu rzeczy ( k. 5-7 z akt.VI K 227/16), ramowej umowy dzierżawy powierzchni z dnia 01.07.2015r. ( k. 11-12 z akt.VI K 227/16), sprawozdania z badań automatu A. G. nr (...) (k. 273-277 z akt.VI K 227/16) zeznań świadków A. S. (k- 164a,165), P. P. (2) (k- 165a,166), M. F. (k.13-15 z akt. VI K 227/16) oraz wyjaśnień oskarżonego M. W. (1) (k- 318a,319).

Opisane powyżej dowody z dokumentów potwierdzają dokonanie czynności służbowych przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego w K. związane z zatrzymaniem automatów do gier, opisu ich zawartości oraz charakteru urządzanych na nich gier. Natomiast zeznania świadków są wiarygodne w zakresie, w którym potwierdzają, iż automaty były udostępnione dla nieoznaczonego kręgu osób i faktycznie prowadzono na nich gry.

Oskarżony M. W. (1) nie przyznał się do popełnia czynów zarzucanych mu aktami oskarżenia. W swoich wyjaśnieniach podał, iż działalność jaką prowadził jako prezes spółki H. F. (...) polegająca na wstawianiu stacjonarnych urządzeń do gier do lokali na podstawie umów dzierżawy powierzchni była legalna, że działalność taką prowadził od 2010r,. że w tym okresie obowiązywała ustawa o grach hazardowych z 2009r., że od początku prowadzenia działalności zdawał sobie sprawę, że ustawa ta była wadliwa, co wynikało z braku notyfikacji ustawy Komisji Europejskiej, w związku z czym przepisów z tej ustawy, uznawanych za techniczne, jak art. 14 czy 6 nie można było stosować i nie mogły być podstawą sankcji prawnej wobec osób prowadzących taką działalność. Wyjaśnił ponadto, iż w roku 2009 pełniący funkcję koordynatora do spraw notyfikacji rządu polskiego minister W. P. przesłał do ówczesnego Ministra Finansów J. R. pisma, w których wskazywał obowiązek notyfikacji przepisów technicznych ustawy o grach hazardowych, jak również konsekwencje wynikające z braku notyfikacji przepisów. Oskarżony podał również, iż w okresie późniejszym Sąd Najwyższy wypowiadał się wielokrotnie w tej kwestii np. w postanowieniu II KK 55/14, a na terenie kraju sądy umarzały postępowania bądź wydawały wyroki uniewinniające w sprawach z oskarżenia o czyn z art. 107 §1 kks, polegający na urządzaniu gier na automatach. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że wraz z nowelizacją ustawy o grach hazardowych, która weszła w życie 3 września 2015r. ustawodawca zagwarantował okres przejściowy w art. 4, który obejmował przedsiębiorców działających w zakresie gier na automatach. Oskarżony wyjaśnił, że konsultował się z prawnikami współpracującymi ze spółką i oni potwierdzali, że działalność, którą prowadził była legalna i nie łamał prawa. Podał również, iż w latach 2010-2016 spółka , którą zarządzał odprowadzała wszelkie należne podatki, natomiast w roku 2013 jako prezes tej spółki zwrócił się do Ministra Finansów o indywidualną interpretację podatkową, gdzie informował jakiego rodzaju działalność prowadzi i uzyskał informację, że od tego typu działalności należy odprowadzać podatek VAT, co odebrał jako uznanie tej działalności jako legalną przez Ministra Finansów oraz Urząd Skarbowy. Podał ponadto, iż z dniem 30 czerwca 2016r. zakończył wszelka działalność związaną z urządzaniem gier. Na dowód pozostawania w przekonaniu o prawidłowości swojego stanowiska oskarżony złożył do akt listę orzeczeń sądów i orzeczeń prokuratur i Urzędów Celnych, które są prawomocne oraz interpretację indywidualną otrzymaną z Ministerstwa Finansów z dnia 08.11.2013r. (wyjaśnienia oskarżonego M. W. k- 318a,319, kopie orzeczeń i interpelacji k. od 220 do 316)

Ustalony w przedmiotowej sprawie stan faktyczny jest bezsporny i przez żadną ze stron nie był kwestionowany. Wynika z niego wbrew twierdzeniom M. W. (1), że oskarżony ten dopuścił się popełnienia zarzucanych mu aktami oskarżenia czynów.

Zdaniem sądu oskarżony M. W. (1), będąc prezesem zarządu spółki H. F. (...) z siedzibą w R. w okresie od 01.07.2015r. do dnia 06.08.2015r. w miejscowości U. w lokalu (...) Kebab (...) urządzał gry na automacie do gier o nazwie A. (...) o nr (...) oraz w okresie od 01.07.2015r. do dnia 06.11.2015r. w U. w lokalu (...) Kebab (...) urządzał gry na automacie do gier o nazwie A. G. o nr (...). W ocenie sadu dopuścił się zatem przestępstw z art. 107 §1 kks. Zgodnie z tym artykułem „Kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową ,grę na automacie lub zakład wzajemny” podlega odpowiedzialności karnej. Przepis ten ma charakter blankietowy, a jego zakres zastosowania wynika z regulacji zawartych przede wszystkim w ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tj. Dz.U. 2009, Nr 2001 poz. 1540, ze zm.). Regulacjami tej ustawy, które miały zastosowanie do działalności prowadzonej przez oskarżonego były przepisy art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1. Przy czym art. 14 ust. 1 w brzmieniu ustalonym nowelizacją z dnia 12 czerwca 2015r. tj. ustawą o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1201), która weszła w życie w dniu 3 września 2015r. Treść art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, w brzmieniu ustalonym wskazaną nowelizacją została prawidłowo notyfikowana (numer powiadomienia (...)) i jej zastosowanie do czynu oskarżonego zarzucanego aktem oskarżenia w sprawie VI K 227/16, popełnionego w okresie od 3.09.2015r. do dnia 06.11.2015r. nie budzi w ocenie sądu wątpliwości. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej oskarżony urządził w wynajętym lokalu w U. gry na automatach. Lokal ten nie stanowił kasyna gry w rozumieniu ustawy, a urządzone w nim gry na automatach nie zostały uregulowane przez wymagane ustawą o grach hazardowych, regulamin i udzieloną koncesją lub udzielonym zezwoleniem. Tym samym gry na automatach urządzone były również w powyżej podanym okresie wbrew art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych ( Dz. U. 2009. Nr 201,poz.1540) działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry . Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych ( Dz. U. 2009. Nr 201, poz.1540) grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Oskarżony pomimo faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie urządzania gier na automatach nie uzyskał na ten rodzaj działalności gospodarczej wymaganej koncesji lub zezwolenia. Do działalności gospodarczej prowadzonej przez oskarżonego nie miał zatem zdaniem sądu zastosowania art. 4 ustawy nowelizującej ustawę o grach hazardowych z dnia 12 czerwca 2015r. Zgodnie z tym artykułem podmioty prowadzące działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6 ust. 1–3 lub w art. 7 ust. 2 (ustawy o grach hazardowych), w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy mają obowiązek dostosowania się do wymogów określonych w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejsza ustawą (ustawą nowelizującą), do dnia 1 lipca 2016 r. Artykuł ten w ocenie sądu dotyczył podmiotów, które w dniu wejścia w życie ww. ustawy tj. 3 września 2015 r. prowadziły legalnie działalność w zakresie gier hazardowych na podstawie uzyskanej koncesji lub zezwolenia. Natomiast oskarżony działalność rozpoczął przed 3 września 2015r. i od początku była ona prowadzona wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych, gdyż swoją działalność w zakresie prowadzenia gier na automatach powinien prowadzić w oparciu o koncesję lub zezwolenie na prowadzenie gier hazardowych, tzn. w kasynie gry. Treść uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r., wydanej w sprawie I KZP 17/16 potwierdza stanowisko sądu o możliwości pociągnięcia do odpowiedzialności sprawcy przestępstwa karnoskarbowego z art. 107 § 1 kks, polegającego na naruszeniu przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych. Konsekwencją naruszenia w/w przepisów tj. art. 6 ust 1 i art. 14 ust 1 ustawy o grach hazardowych było używanie automatów przez oskarżonego wbrew art. 23a ust. 1 ustawy o grach hazardowych ( Dz. U. 2009. Nr 201,poz.1540), który stanowił, że automaty i urządzenia do gier (…) mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

W postępowaniu sądowym oskarżony przyjął linię obrony polegającą na powołaniu się na to, że działał w usprawiedliwionej nieświadomości bezprawności zarzuconego mu czynu (art. 10 § 3 kks). Miała ona wynikać z wiedzy oskarżonego o wadliwości uchwalenia ustawy o grach hazardowych w zakresie art. 6 i art. 14 oraz znanego oskarżonemu stanowiska organów stosujących przepisy art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych. Co miało również potwierdzać przekonanie oskarżonego o legalności prowadzonej działalności, tj. braku możliwości stosowania do niej w/w przepisów uznawanych za techniczne, na skutek braku ich notyfikacji Komisji Europejskiej. Istnienie tych wątpliwości w stosowaniu przepisów ustawy o grach hazardowych, których naruszenie przez oskarżonego było podstawą sformułowania wobec niego zarzutu z art. 107 §1 kks, nie budziło wątpliwości i było udokumentowane między innymi licznymi orzeczeniami organów ścigania i sądów, w których zajmowane stanowisko było zbieżne ze stanowiskiem oskarżonego. Jednakże w chwili wyrokowania przez sąd w niniejszej sprawie, zastosowanie art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, jako norm, których naruszenie wypełniało znamiona czynu z art. 107 §1 kks nie budzi już wątpliwości. Zostało to potwierdzenie w uchwale z dnia 19 stycznia 2017 r. w sprawie I KZP 17/16, w której Sąd Najwyższy stwierdził, że „kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 kks przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 kks”. Wcześniej zapadały wprawdzie orzeczenia, które wskazywały na techniczny charakter także przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, brak jego notyfikacji i w konsekwencji niedopuszczalności jego stosowania, lecz nie zostało wydane żadne orzeczenie Sądu Najwyższego, Trybunału Konstytucyjnego, czy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które w sposób wiążący dla sądów powszechnych lub organów państwa, wskazywałoby na techniczny charakter tego przepisu, a w konsekwencji brak możliwości jego stosowania. Orzeczeniami w indywidualnych sprawach, które wpisywały się w linię obrony oskarżonego, było np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2013 r., w sprawie I KZP 15/13 (OSNKW 2013/12/101). W orzeczeniu tym Sąd Najwyższy stwierdził, że naruszenie trybu ustawodawczego nie uprawnia sądów do ich niestosowania, a jedynie do zawieszenia postępowania i skierowania stosownego pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego, który jako jedyny organ może badać konstytucyjność naruszenia trybu ustawodawczego. W postanowieniu z dnia 27 listopada 2014r. Sąd Najwyższy w sprawie II KK 55/14 uznał, iż przepis art. 6 ust 1 ustawy o grach hazardowych jest przepisem technicznym w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE, a konsekwencją braku jego notyfikacji Komisji Europejskiej jest brak możliwości jego stosowania przez sądy (OSNKW 2015/4/37). Było to jednak jedno z wielu orzeczeń wydawanych w indywidualnych sprawach i nie zmienia to oceny, że oskarżony z premedytacją działał niezgodnie z literalnym brzmieniem ustawy i jako uzasadnienie swojej działalności, dowolnie, w sposób dla siebie wygodny przyjął jedną z możliwych interpretacji prawa, która jednakże okazała się błędna. Ostatecznie kategoryczne stanowisko co do charakteru art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych zajął Trybunał Sprawiedliwości UE, który orzekł o braku technicznego charakteru tego przepisu i braku konieczności jego notyfikacji Komisji Europejskiej. Wyrok zapadł w dniu 13 października 2016r. w sprawie nr C-303/15 i dotyczył wykładni art. 8 ust. 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego, zmienionej dyrektywą 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. i technicznego charakteru art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 471). W wyroku Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że artykuł 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak ten będący przedmiotem postępowania głównego (art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych), nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych" w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu." Natomiast art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych został prawidłowo notyfikowany i ma zastosowanie do działalności w zakresie urządzania gier hazardowych od dnia 3 września 2015r.

W opisanej sytuacji prawnej, w tym nawet w kontekście oczywistych rozbieżności w orzecznictwie dot. stosowania art. 6 i art. 14 ustawy o grach hazardowych, oskarżony nie może skutecznie bronić się tym, że działał w usprawiedliwionej nieświadomości bezprawności prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie urządzania gier na automatach.

Przy ocenie tego zarzutu oskarżonego istotne były dwie kwestie: czy oskarżony prowadząc działalność w zakresie urządzania gier na automatach mógł być nieświadomy bezprawności tej działalności, a jeżeli tak to, czy nieświadomość ta była usprawiedliwiona. Okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują, że w przypadku oskarżonego nie było mowy o nieświadomości bezprawności. Przede wszystkim dlatego, że oskarżony działał wbrew literalnej treści przepisów ustawy, które wprost, w sposób nie budzący wątpliwości określały, jakie warunki muszą być spełnione, aby można było urządzać gry na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Oskarżony podejmując i prowadząc taką działalność liczył natomiast na to, że pomimo oczywistego prowadzenia działalności wbrew przepisom ustawy, nie zostanie z tego tytułu pociągnięty do odpowiedzialności karnej, mając na uwadze wątpliwości, co do prawidłowości trybu legislacyjnego ustawy. Podjął zatem ryzyko działania niezgodnego z literą ustawy, dokonując samodzielnej oceny skuteczności ustanowionego prawa. O stronie podmiotowej działania oskarżonego, świadczyło też to, że pomimo prawidłowego uchwalenia nowelizacji do ustawy o grach hazardowych, która weszła w życie w dniu 3 września 2015r., co spowodowało, że zostały usunięte jakiekolwiek wątpliwości dotyczące możliwości stosowania art. 14 ust. 1 ustawy, oskarżony w dalszym ciągu prowadził działalność w zakresie urządzania gier na automatach. Tutaj znowu oskarżony bronił się przekonaniem, że mają do niego zastosowanie przepisy przejściowe ustawy nowelizującej, pozwalające mu na kontynuowanie działalności. Jak już wcześniej wskazano, do działalności gospodarczej prowadzonej przez oskarżonego nie miał zastosowania art. 4 ustawy nowelizującej ustawę o grach hazardowych z dnia 12 czerwca 2015r, gdyż dotyczył on podmiotów, które w dniu wejścia w życie ww. ustawy tj. 3 września 2015 r. prowadziły legalnie działalność z zakresu gier hazardowych na podstawie uzyskanej koncesji lub zezwolenia. Regulacja ta nie miała charakteru abolicyjnego, lecz jedynie wprowadzała okres dostosowawczy dla podmiotów prowadzących działalność zgodnie z uprzednio obowiązującym prawem.

Dlatego też, Sąd uznał oskarżonego M. W. (1) za winnego tego, że w okresie od dnia 01.07.2015r. do dnia 06.11.2015r. w m. U., powiat (...), woj. (...) w lokalu (...) Kebab (...) ul. (...), (...)-(...) U., pełniąc funkcje Prezesa Zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. przy ul. (...). J. K. 2 zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym (dokładny wpis w KRS 29.05.2015r.pod numerem KRS (...)) urządzał gry na automacie do gier o nazwie A. G. o nr (...) z naruszeniem przepisów art. 6 ust.1 i art. 23a ust 1, a od dnia 3 września 2015r. dodatkowo z naruszeniem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( Dz. U z 2015r. poz. 612 z póź.zm.) tj. poza kasynem gry, bez wymaganej koncesji i bez rejestracji przedmiotowego automatu do gier przez właściwego naczelnika urzędu celnego w ten sposób, że wydzierżawiał powierzchnię użytkową części lokalu o nazwie (...) Kebab (...), gdzie wstawił ww. automat udostępniając go nieokreślonemu kręgowi osób, co stanowi przestępstwo skarbowe z art. 107 §1 kks i za to na podstawie art. 107 §1 kks w zw. z ar. 23 §1 i §3 kks skazał go na karę grzywny w liczbie 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych.

Sąd uznał oskarżonego M. W. (1) za winnego tego, że w okresie od dnia 01.07.2015r. do dnia 06.08.2015r. w m. U., powiat (...), woj. (...) w lokalu (...) Kebab (...) ul. (...), (...)-(...) U., pełniąc funkcje Prezesa Zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. przy ul. (...). J. K. 2 zarejestrowanej w Krajowym Rejestrze Sądowym (dokładny wpis w KRS 29.05.2015r.pod numerem KRS (...)) urządzał gry na automacie do gier o nazwie A. (...) o nr (...) z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1 i art. 23a ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( Dz. U z 2015r. poz. 612 z póź.zm.) tj. poza kasynem gry, bez wymaganej koncesji i bez rejestracji przedmiotowego automatu do gier przez właściwego naczelnika urzędu celnego w ten sposób, że wydzierżawiał powierzchnię użytkową części lokalu o nazwie (...) Kebab (...), gdzie wstawił ww. automat udostępniając go nieokreślonemu kręgowi osób, co stanowi przestępstwa z art. 107 §1 kks i za to na podstawie art. 107 §1 kks w zw. z art. 23 §1 i §3 kks skazał go na karę grzywny w liczbie 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100(sto) złotych.

Na podstawie art. 20 §2 kks w zw. z art. 85 §1 i §2 kk i art. 39 §1 kks w zw. z art. 86 §2 kk w miejsce wyżej orzeczonych jednostkowych kar grzywny sąd wymierzył oskarżonemu M. W. (1) karę łączną grzywny w liczbie 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych.

Równocześnie na podstawie art. 30 §1 i § 5 kks sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci: automatu do gier o nazwie A. G. o nr (...) z zawartością środków pieniężanach w kwocie 540,00 złotych, ramowej umowy dzierżawy powierzchni z dnia 01.07.2015r.(poprzez pozostawienie w aktach sprawy), automatu do gier o nazwie A. (...) o nr (...) z zawartością środków pieniężanach w kwocie 1.490,00 złotych, ramowej umowy dzierżawy powierzchni z dnia 01.07.2015r. (poprzez pozostawienie w aktach sprawy). Orzeczenie przepadku w/w przedmiotów było obligatoryjne.

Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu jest adekwatna do winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu jakiego się dopuścił, a przede wszystkim spełni wobec niego cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Wysokość kary grzywny uwzględniała niewielki rozmiar działalności oskarżonego, będącej przedmiotem aktów oskarżenia w niniejszej sprawie, tj. urządzanie gier na dwóch automatach o stosunkowo małych przychodach oraz krótki okres ich użytkowania.

Zdaniem sądu społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu powinna być rozważana przede wszystkim na gruncie naruszenia przepisów o charakterze formalnym, służących regulacji i nadzorowi państwa nad urządzaniem gier hazardowych, a ten aspekt społecznej szkodliwości uwzględnia wymierzona kara grzywny.

Jako okoliczność obciążającą przy określaniu wysokości wymierzanej kary Sąd przyjął to, że oskarżony był już karany ( karta karna -336,337,338 )

Orzeczenie o kosztach sądowych i opłacie oparto na powołanych w pkt. V wyroku przepisach prawa.