Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 listopada 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2017 roku

sprawy z wniosku D. Z.

z udziałem B. Z. (1)

o dział spadku

na skutek apelacji uczestniczki

od postanowienia Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 10 lutego 2017 roku, sygn. akt I Ns 1102/13

postanawia:

1.  oddalić apelację,

2.  ustalić, iż każdy z uczestników ponosi koszty postępowania odwoławczego związane ze swoim udziałem w sprawie.

SSA w SO Grzegorz Ślęzak

SSO Dariusz Mizera SSO Beata Grochulska

Sygn. akt II Ca 540/17

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 10 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz. po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2017 r. sprawy z wniosku D. Z. z udziałem B. Z. (1) o dział spadku postanowił :

1. stwierdzić, że przedmiotem działu spadku po B. Z. (2), córce W. i S., zmarłej w dniu (...) w A., ostatnio stale zamieszkałej w T., jest odrębna własność lokalu mieszkalnego numer (...), położonego przy ulicy (...) w T., województwie (...), o powierzchni użytkowej 59,90 m. kw. ( pięćdziesiąt dziewięć metrów kwadratowych dziewięćdziesiąt setnych metra kwadratowego ), z pomieszczeniem przynależnym w postaci komórki o powierzchni 2,39 m. kw. ( dwa metry kwadratowe trzydzieści dziewięć setnych metra kwadratowego ), dla którego to lokalu prowadzona jest w Sądzie Rejonowym w Tomaszowie Maz. księga wieczysta nr (...), wraz z udziałem związanym z własnością lokalu wynoszącym (...) części w częściach wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali, i takim samym udziałem we współużytkowaniu wieczystym działki nr (...) położonej przy ulicy (...) w T., dla której to nieruchomości założona jest w Sądzie Rejonowym w Tomaszowie Maz. księga wieczysta nr (...);

2. dokonać działu spadku w ten sposób, że prawo własności lokalu mieszkalnego opisanego w punkcie 1. ( pierwszym ) postanowienia wraz z pomieszczeniem przynależnym i udziałem związanym z własnością lokalu przyznać D. Z., synowi P. i R.;

3. zasądzić od D. Z. na rzecz B. Z. (1) tytułem spłaty i wzajemnych rozliczeń kwotę 66.634,82 zł ( sześćdziesiąt sześć tysięcy sześćset trzydzieści cztery złote 82/100 ), którą rozłożyć na 7 ( siedem ) rocznych rat, przy czym pierwsza rata w wysokości 9.034,82 zł ( dziewięć tysięcy trzydzieści cztery złote 82/100 ) płatna w terminie do dnia 30 kwietnia 2018 r., a pozostałe raty w kwotach po 9.600 ( dziewięć tysięcy sześćset ) złotych każda z nich płatne do dnia 30 kwietnia każdego kolejnego roku następującego po sobie, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

4. nakazać B. Z. (1) wydanie D. Z. lokalu mieszkalnego numer (...), położonego przy ulicy (...) w T. wraz z pomieszczeniem przynależnym w terminie do dnia 30 kwietnia 2018 r.;

5. wartość przedmiotu sprawy ustalić na kwotę 135.033 ( sto trzydzieści pięć tysięcy trzydzieści trzy ) złote;

6. ustalić, że każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie;

7. odstąpić od obciążenia stron opłatą od wniosku oraz wydatkami, od uiszczenia których zostały zwolnione, które przejąć na rachunek Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz.

Podstawą rozstrzygnięcia były przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

B. Z. (2), córka W. i S., zmarła w dniu(...) r. w A., a na stałe zamieszkiwała przed śmiercią w T.

Z mocy ustawy spadek po wyżej wymienionej nabyli z dobrodziejstwem inwentarza : córka B. Z. (1) i wnuk D. Z., po l/2części każde z nich. ( dowód : Akt Poświadczenia Dziedziczenia k 9, protokół dziedziczenia k 10 - 11).

W skład spadku po B. Z. (2) wchodzi odrębna własność lokalu mieszkalnego numer (...), położonego przy ulicy (...) w T., o powierzchni użytkowej 59,90 metrów kwadratowych, składającego się z trzech pokoi, kuchni, przedpokoju, łazienki i WC, z pomieszczeniem przynależnym w postaci komórki o powierzchni 2,39 metra kwadratowego, dla którego to lokalu prowadzona jest w Sądzie Rejonowym w Tomaszowie Maz. księga wieczysta nr (...), wraz z udziałem związanym z własnością lokalu wynoszącym (...) części w częściach wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali, i takim samym udziałem we współużytkowaniu wieczystym działki nr (...), położonej przy ulicy (...) w T., dla której to nieruchomości założona jest w Sądzie Rejonowym w Tomaszowie Maz. księga wieczysta nr (...).

Wartość prawa do wymienionego lokalu mieszkalnego i praw z nim związanych wynosi 135.033 złotych.

W czerwcu 2009 r. B. Z. (1), przebywająca od 1999 r. w A., wynajęła przedmiotowe mieszkanie A. K. (1), która od tego czasu samotnie w nim zamieszkuje. Strony ustnej umowy najmu uzgodniły wysokość czynszu najmu na kwotę po 3500 złotych rocznie, przekazywaną B. Z. (1) w czasie jej sporadycznych pobytów w Polsce - średnio raz w roku. Po raz ostatni czynsz został uregulowany w kwietniu 2016 r.

B. Z. (1) nie dzieliła się wpływami z czynszu najmu z matką małoletniego w dacie otwarcia spadku D. Z., ani z nim samym, kiedy już osiągnął pełnoletność. Nie uzgadniała z matką bratanka zamiaru wynajęcia spadkowego mieszkania.

A. K. (1) ponosi we własnym zakresie opłaty eksploatacyjne na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) „ w T. w wysokości po 405,02 złotych miesięcznie, które to opłaty związane są z przedmiotowym lokalem. W ramach udzielonego jej przez wynajmującą upoważnienia uiszcza również podatek od nieruchomości położonej przy ulicy (...) i opłaty za użytkowanie wieczyste, po czym rozlicza się z tego tytułu z B. Z. (1), która z własnych zasobów pieniężnych zwraca najemcy wydatkowane przez nią kwoty.

Wysokość podatku od nieruchomości poniesionego przez B. Z. (1) za lata 2013 - 2015 wyniosła 144 złote, a wysokość opłat za użytkowanie wieczyste w okresie od 2012 r. do 2016 r., pokrytych przez wyżej wymienioną, wyniosła 304,90 złotych.

W związku z demontażem piecyków gazowych w 2013 r. przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) „w T. A. K. (1) poniosła koszty remontu łazienki i WC na kwotę 623,52 złotych, zwróconą jej następnie przez B. Z. (1).

B. Z. (1) poniosła koszty pogrzebu matki oraz koszty postępowania spadkowego i opłat wieczystoksięgowych na łączną kwotę 18.233,80 złotych, z wykorzystaniem zasiłku pogrzebowego, przy czym zasiłek ten był jej wypłacony w wysokości 1.244,19 złotych, a jej matce chrzestnej I. K. - w wysokości 4.948,91 złotych. W kosztach pogrzebu mieściła się m.in. kwota 3000 euro ( 13.204,80 złotych ) wydatkowana na pokrycie kosztów przewozu zwłok B. Z. (2) do P. i na zakup trumny. Do przeliczenia kosztów transportu zwłok Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyjął wartość euro w wysokości 4,4016 złotych. Formalności związane z pogrzebem załatwiała w P. I. K. na podstawie upoważnienia udzielonego jej przez B. Z. (1).

W dniu 23 sierpnia 2010 r. B. Z. (1) zawarła z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. ugodę, na mocy której spłaciła Bankowi zadłużenie matki, wynoszące 13.595,49 złotych, a wynikające z umowy pożyczki gotówkowej z dnia 15 stycznia 2009 r., w zakresie kwoty 9000 złotych; pozostała suma została jej umorzona.

D. Z., lat 25, z zawodu kucharz, zamieszkuje w wynajętym lokalu mieszkalnym, o powierzchni 38 metrów kwadratowych, składającym się z dwu pokoi, kuchni, łazienki i WC, wraz z konkubiną N. D. i ich wspólnym dzieckiem - N., lat 2, oraz z dzieckiem konkubiny z jej poprzedniego związku, lat 6. Uiszcza on czynsz najmu w kwocie 700 złotych oraz opłaty eksploatacyjne związane z tym lokalem w wysokości 230 złotych. Utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie 2.000 złotych netto.

B. Z. (1), lat 47, zamieszkuje z synem, lat 17, w wynajmowanym mieszkaniu w A., o powierzchni 49 metrów kwadratowych, składającym się z 2,5 pokoju, kuchni i łazienki. Uiszcza czynsz najmu w kwocie po 200 euro miesięcznie. Utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie po 600 euro netto miesięcznie oraz z alimentów zasądzonych na syna w kwocie po 400 złotych, egzekwowanych za pośrednictwem komornika. Nie ma ona możliwości pobrania pożyczki, ani kredytu. Posiada rachunek oszczędnościowo - rozliczeniowy w Powiatowym Banku Spółdzielczym Oddział w T. Rocznie jest w stanie przeznaczyć kwotę 4.000 złotych na spłatę bratanka.

Mając takie ustalenia Sąd zważył, iż w skład spadku po B. Z. (2) wchodzi odrębna własność przedmiotowego lokalu mieszkalnego o wartości 135.033 złotych, wynikającej z niekwestionowanej przez strony opinii biegłej A. K. (2).

Ponieważ żadna ze stron nie wyrażała zgody na sprzedaż prawa, to Sąd przyznał je wnioskodawcy, mając na względzie sytuację życiową jego samego i uczestniczki postępowania. Za przyznaniem prawa wnioskodawcy przemawia fakt założenia przez niego rodziny, liczącej cztery osoby, i konieczność zaspokojenia jej potrzeb mieszkaniowych, większe od uczestniczki możliwości spłaty drugiego współwłaściciela nieruchomości, w tym możliwość zaciągnięcia pożyczki lub kredytu i uzyskania wsparcia finansowego ze strony babki i partnera matki, pracujących w N. i S., oraz fakt zamieszkiwania B. Z. (1) i jej syna aż od 17 lat w A..

W ocenie Sądu, jest mało prawdopodobne, by uczestniczka powróciła na stałe do P. w sytuacji, gdy dla jej prawie pełnoletniego syna to właśnie G. jest krajem ojczystym i powątpiewać należy, by zechciał z niego wyemigrować, i to do P.. Uczestniczka nie ma żadnej bliskiej rodziny w P., ani realnych szans na poprawę swojej sytuacji finansowej po ewentualnym powrocie do kraju, bowiem sytuacja kobiet na rynku pracy w T. nadal jest trudna. Zdaniem Sądu, B. Z. (1) nie pozostawi syna w G. i nie powróci do P. albo wcale, albo przynajmniej w najbliższych latach. Tymczasem z racji jej sentymentu do mieszkania spadkowego korzysta z niego wyłącznie osoba trzecia, która zajmuje go w zamian za czynsz najmu w niskiej wysokości, gdy tymczasem wnioskodawca jako współwłaściciel lokalu zmuszony jest wynajmować małe mieszkanie, płacąc czynsz w większej wysokości, aniżeli wysokość czynszu uiszczanego przez A. K. (1). Uczestniczka przyjeżdża do P. średnio tylko raz w roku, a zatem nie jest konieczne przyznanie jej przedmiotowego lokalu.

Wnioskodawca winien spłacić uczestniczkę z połowy wartości prawa, czyli zapłacić kwotę 67.516,50 złotych, która podlega podwyższeniu o połowę wysokości podatku od nieruchomości, uiszczonego przez B. Z. (1) i zgłoszonego do rozliczenia, tj. o kwotę 72 złote, oraz o połowę wysokości opłat za użytkowanie wieczyste przez nią poniesionych, czyli o kwotę 152,45 złotych. Ciężarami w rozumieniu art. 207 k.c. są bowiem podatki i inne świadczenia o charakterze publicznoprawnym obciążające współwłaścicieli nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

Ponieważ uczestniczka spłaciła zadłużenie spadkodawczyni na kwotę 9000 złotych, to zasadne jest w świetle art. 1034 par. 1 k.c. roszczenie o zapłatę przez wnioskodawcę kwoty 4.500 z powyższego tytułu.

Wysokości uiszczonych przez uczestniczkę : podatku od nieruchomości i opłaty za użytkowanie wieczyste oraz spłaconego przez nią zadłużenia, wchodzącego w skład spadku po B. Z. (2) jako pasywa spadkowe, wynikają z niebudzących wątpliwości dowodów z dokumentów.

Strony zgodnie przyjęły, że nakład uczestniczki na przedmiotowy lokal, poniesiony pierwotnie przez A. K. (1), wynosi 623,52 złotych, a ponieważ wnioskodawca otrzymuje mieszkanie, to winien spłacić B. Z. (1) z wartości nakładu dokonanego po dacie otwarcia spadku, który przejmuje w całości.

Koszty pogrzebu B. Z. (2) oraz koszty postępowania spadkowego i opłat wieczystoksięgowych zgłoszonych do rozliczenia opiewają na sumę 18.233,80 złotych ( 2.750 + 600 + 1.500 + 132 + 47 + 13.204,80 ). Sporna była jedynie ostatnia z wymienionych pozycji, tj. koszty sprowadzenia zwłok i zakupu trumny w G.. Z dowodów z dokumentów i pisma (...) Oddział w T. wynika, że koszty te wyniosły 3.000 euro, a przyjęty przez ZUS O/T. M.. przelicznik walut wynosił 4,4016 złotych, czyli 3000 euro x 4,4016 złotych = 13.204,80 złotych.

Z wiarygodnych zeznań I. K. wynika, że tylko uczestniczka postępowania poniosła koszty pogrzebu i ona też - na zasadzie wyłączności - skorzystała z wypłaconego w dwu częściach zasiłku pogrzebowego. Ponieważ B. Z. (1) otrzymała od ZUS O/T. M.. kwotę 1.244,19 złotych z omawianego tytułu, a I. K. uzyskała od niego kwotę 4.948,91 złotych, którą przekazała uczestniczce, to łączna wysokość tegoż zasiłku wykorzystanego przez B. Z. (1) wyniosła 6.193,10 złotych. Do rozliczenia kosztów pogrzebu należy zatem przyjąć sumę 12.040,70 złotych ( 18.233,80 - 6.193,10 ). Tym samym wnioskodawca winien zwrócić uczestniczce kwotę 6.020,35 złotych tytułem połowy poniesionych przez nią kosztów z omawianego tytułu.

D. Z. jest zatem zobowiązany do uiszczenia na rzecz B. Z. (1) następujących kwot : 67.516,50 złotych + 72 złote + 152,45 złotych + 4.500 złotych + 623,52 złotych + 6.020,35 złotych = 78.884,82 złotych.

Natomiast B. Z. (1) jest zobowiązana do podzielenia się z wnioskodawcą wpływami z czynszu najmu, osiąganymi od czerwca 2009 r. do czerwca 2016 r. , wynoszącego po 3.500 złotych rocznie, w łącznej wysokości 24.500 złotych ( 7 x 3.500 ). Tym samym jest zobowiązana do uiszczenia na jego rzecz połowy tej kwoty, czyli sumy 12.250 złotych.

Uczestniczka jest zobowiązana do podzielenia się ze współwłaścicielem lokalu przychodami z rzeczy wspólnej faktycznie przez siebie uzyskanymi, które wynikają z zeznań jej samej, jak i A. K. (1), uznanych za wiarygodne, nie zaś wpływami hipotetycznie możliwymi do osiągnięcia. Powyższe wynika z treści art. 207 k.c. w zw. z art. 1035 k.c. , jak i ze stanowiska Sądu Najwyższego, zaprezentowanego w punkcie 2. postanowienia z dnia 7 stycznia 2009 r., II CSK 390/08, Lex nr 490512, o treści następującej : „ Za podstawę rozliczenia pożytków nie sposób przyjąć pożytków potencjalnych ( możliwych do uzyskania w świetle opinii biegłego ), lecz jedynie pożytki rzeczywiste ( realnie uzyskane ). „ . Z tych względów Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego w celu ustalenia wysokości pożytków, jakie można byłoby uzyskać z wynajmu przedmiotowego lokalu. Oddalił również roszczenia uczestniczki o zasądzenie wynagrodzenia za sprawowanie zarządu i o zwrot kosztów podróży do P. jako niezasadne.

Po pomniejszeniu zobowiązania wnioskodawcy o należną mu od B. Z. (1) kwotę 12.250 złotych z tytułu partycypowania w przychodach z rzeczy wspólnej zasądzeniu na rzecz uczestniczki podlega kwota 66.634,82 złotych ( 78.884,82 - 12.250 ).

Mając na względzie sytuację finansową i rodzinną wnioskodawcy, w tym jego dotychczasowe obciążenie z tytułu zamieszkiwania w wynajmowanym lokalu, Sąd rozłożył spłatę na 7 rocznych rat. Odroczył również termin wydania przez B. Z. (1) lokalu mieszkalnego o ponad rok, zapewniając jej samej, jak i najemcy, należyty czas niezbędny do jego opróżnienia.

Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 1035 k.c., art. 212 par. 2 i 3 k.c., art. 680 par. 1 i 2 k.p.c., art. 684, 686 i 688 k.p.c. oraz art. 624 k.p.c. i przepisów wcześniej powołanych orzeczono jak w sentencji. Postanowienia o kosztach zostały wydane na podstawie art. 520 par. 1 k.p.c. oraz na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. : Dz. U. z 2016 r., poz. 623 ze zm).

Apelację od powyższego orzeczenia za pośrednictwem swojego pełnomocnika wywiodła uczestniczka zaskarżając orzeczenie w części, tj. w zakresie pkt. 2, 3 i 4.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła:

a. naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc poprzez sprzeczną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oraz błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień wnioskodawcy, co skutkowało uznaniem przez Sąd Rejonowy, że wnioskodawca ma możliwości finansowe, aby spłacić uczestniczkę;

b. naruszenie prawa materialnego tj. art. 212 § 2 kc poprzez przyznanie wnioskodawcy prawa własności lokalu mieszkalnego opisanego w pkt. 1 zaskarżonego postanowienia wraz z pomieszczeniami przynależnymi i udziałem związanym z własnością lokalu, podczas gdy z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że przedmiotowe prawo własności lokalu mieszkalnego powinno zostać przyznane uczestniczce;

Powołując się na powyższe zarzuty skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia:

a. w pkt 2, poprzez dokonanie działu spadku w ten sposób, że prawo własności lokalu mieszkalnego opisanego w pkt. 1 zaskarżonego postanowienia wraz z pomieszczeniami przynależnymi i udziałem związanym z własnością lokalu przyznać uczestniczce B. Z. (1);

b. w pkt 3, poprzez zasądzenie od uczestniczki B. Z. (1) na rzecz wnioskodawcy D. Z. tytułem spłaty i wzajemnych rozliczeń, kwoty 58.276,90 zł, którą rozłożyć na 10 rocznych rat po 5827,69 zł każda, płatnych do 31 grudnia, rozpoczynając od 2018 roku, z ostatkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

c. poprzez uchylenie rozstrzygnięcia zawartego w pkt 4 zaskarżonego postanowienia.

Wniosła ponadto o zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja uczestniczki jest bezzasadna.

Sad Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjmuje je za własne czyniąc je podstawą swojego rozstrzygnięcia.

Nie można bowiem podzielić zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c. Zarzut ten skarżąca formułuje w związku z faktem, iż Sąd ustalił, że wnioskodawca ma możliwości majątkowe aby spłacić uczestniczkę. Sąd Rejonowy tym zakresie dokonał prawidłowego ustalenia które znajduje swoje uzasadnienie w zebranym materiale dowodowym. Twierdzenia uczestniczki jakoby wnioskodawcy nie było stać na roczną spłatę w kwocie ok. 9000 zł wydają się być nieuprawnione zwłaszcza w kontekście tego, że obecnie wnioskodawca także wynajmuje mieszkanie i zobowiązany jest do opłacania czynszu. Skoro zatem obecnie wnioskodawca jest w stanie przy swoich dochodach wygospodarować kilka tysięcy rocznie na czynsz to z pewnością będzie w stanie zgromadzić środki na spłatę uczestniczki tym bardziej, że nie będzie już obciążony czynszem najmu.

Kolejnym zarzutem bezpośrednio powiązanym z oceną stanu majątkowego wnioskodawcy jest zarzut naruszenia art. 212 § 2 k.c. poprzez przyznanie lokalu mieszkalnego z pomieszczeniem przynależnym wnioskodawcy podczas gdy zdaniem skarżącej to ona winna zostać właścicielką lokalu.

Na uzasadnienie swojego stanowiska uczestniczka podkreśla, iż za przyznaniem jej lokalu przemawia fakt, że deklaruje chęć powrotu do Polski i jest sentymentalnie związana z lokalem i to ona zajmowała się lokalem po śmierci spadkodawczyni.

Dokonując prawidłowej wykładni przepisu art. 212§ 2 k.c. należy ustalić i rozważyć okoliczności które w danym stanie sprawy przemawiają za wyborem jednego z ubiegających się o przyznanie lokalu współwłaścicieli. Do naruszenia tego przepisu dojść może w wypadku zaniechania ustalenia takich okoliczności, bądź zaniechania ich rozważenia jako przesłanek orzeczenia, czy też sprzeczności pomiędzy przesłankami faktycznymi, a przyjętym sposobem podziału.

Tymczasem Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych co do obu stron, ocenił ich znaczenie z punktu widzenia sposobu podziału i uwzględniając przesłanki z art. 212§ 2 k.c. orzekł o przyznaniu lokalu wnioskodawcy. Okoliczność, iż uczestniczka inaczej niż Sąd ocenia wagę argumentów zaprezentowanych w toku procesu przez strony nie może stanowić skutecznej podstawy do zakwestionowania rozstrzygnięcia. Ocena tego rodzaju przesłanek należy bowiem do prerogatyw Sądu I instancji i może być podważona jedynie wtedy gdy w sposób oczywisty jest sprzeczna z dyspozycją art. 212§ 2 k.c.

Sąd Rejonowy dokonał niezbędnej oceny, swoje stanowisko szeroko i wnikliwie uzasadnił. Okoliczności przytoczone przez skarżąca w apelacji stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji. Nie sposób bowiem znaleźć argumentów które by przemawiały za przyznaniem lokalu osobie przebywającej za granicą która ma tam ustabilizowaną sytuację mieszkaniową i której w istocie lokal ten nie jest niezbędny i jednoczesne pozbawienie prawa do takiego lokalu tego współwłaściciela który przebywa w kraju i boryka się z problemami mieszkaniowymi.

Reasumując apelacja uczestniczki nie zawiera uzasadnionych podstaw dlatego tez podlegała oddaleniu, a to na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 520 k.p.c. mając na uwadze fakt , iż w sprawach działowych to obie strony są zainteresowane wyjściem ze współwłasności.

SSO Grzegorz Ślęzak

SSO Dariusz Mizera SSO Beata Grochulska