Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Hetnarowicz-Sikora

Protokolant: Paulina Sobczak

przy udziale Prokuratora: -------------------

po rozpoznaniu w dniu 08 listopada 2017 r.

sprawy K. S. (S.)

syna S. i J. z d. K.

ur. (...) w S.

oskarżonej o to, że

w dniu 26 lipca 2017 r. w S., przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy, uprawiał osiem krzaków konopi innych niż włókniste,

tj. o czyn z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

1.  uznaje oskarżonego K. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu oskarżeniem czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za jego popełnienie na podstawie art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 37a k.k. w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k. skazuje oskarżonego na karę grzywny w wymiarze 30 (trzydzieści) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych;

2.  na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych bliżej w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/87/17/P pod poz. 1 (k. 39 akt), nakazując ich zniszczenie;

3.  na podstawie art. 63 § 1 i § 5 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary ograniczenia wolności okres jego zatrzymania od dnia 26 lipca 2017 r. (godz. 18:35) do dnia 26 lipca 2017 r. (godz. 21:00), przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

4.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.100 zł (tysiąc sto) tytułem kosztów sądowych – wydatków i wymierza mu opłatę w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) zł.

Sygn. akt XIV K 480/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. S. ma 38 lat. Zamieszkuje w S. przy ul. (...). Jest rozwiedziony. Na jego utrzymaniu pozostaje dwoje małoletnich dzieci, na które zobowiązany jest alimentacyjnie.

K. S. utrzymuje się z prac dorywczych i z tego tytułu uzyskuje dochód w kwocie 1.000 zł netto miesięcznie.

K. S. jest osobą zażywającą sporadycznie marihuanę.

Dowód: protokół wyjaśnień K. S. k. 17-19 i k. 36-37;

K. S. jest osobą karaną sądownie.

Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 28 września 2016 r. w sprawie o sygn.. akt XIV K 490/16 K. S. został skazany za czyn z art. 65 § 1 k.k.s. w zw. z art. 65 § 3 k.k.s. na karę grzywny.

Wyrok uprawomocnił się w dniu 26 października 2016 r.

Dowód: odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 28 września 2016 r. sygn. akt XIV K 490/16 k. 25

W miejscu swego zamieszkania w S. przy ul. (...), w pomieszczeniu kuchennym, K. S. uprawiał 8 sztuk konopi innych niż włókniste o wysokości od 30 do 35 cm. Rośliny umieszczone były w plastikowych pojemnikach.

Dowód: protokół przeszukania k. 8-12; protokół użycia te4stra narkotykowego k. 15, wyjaśnienia oskarżonego k. 17-19, opinia z zakresu badań chemicznych k. 27-30;

Do dnia 26 lipca 2017 r. funkcjonariusze policji zabezpieczyli krzewy konopi indyjskich. Zasiane konopie znajdowały się we wstępnej fazie wzrostu. Po ich ścięciu, odrzuceniu korzeni, wysuszeniu liści i łodyg i zhomogenizowaniu masa roślin wyniosła odpowiednio: 0,86 grama, 0,99 grama, 1,03 grama, 0,56 grama, 1,21 grama, 1,14 grama, 1,01 grama i 0,01 grama, a zatem łącznie 7,81 grama.

Zawartość substancji czynnej (...) w 8 zabezpieczonych roślinach wynosiła 0,37% do 1,19%.

Rośliny znajdowały się we wstępnej fazie wzrostu, przed stadium kwitnienia, nie nadając się jeszcze do zbioru.

Gdyby rośliny te były uprawniane w dalszym ciągu, w ramach profesjonalnej uprawy, to można by z każdej z roślin otrzymać 176 grama ziela konopi innych niż włókniste, co dałoby możliwość uzyskania z nich od 176 do 586 porcji konsumpcyjnych.

Dowód: protokół przeszukania k. 8-12; protokół użycia te4stra narkotykowego k. 15, wyjaśnienia oskarżonego k. 17-19, opinia z zakresu badań chemicznych k. 27-30;

Następujący stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

wyjaśnień oskarżonego K. S. (k. 17-20, k. 36-37);

⚫

protokołu użycia testera narkotykowego (k. 15);

⚫

opinii kryminalistycznej z zakresu badań chemicznych Laboratorium Kryminalistycznego KWP w G. (k. 27-30);

⚫

pozostałego materiału dowodowego w tym dowodów z dokumentów z kart (1, 3, 4-14, 23-24, 25, 50-51).

W toku postępowania przygotowawczego w dniu 26 lipca 2017 r. (k. 17-20) oskarżony K. S. przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że marihuanę posiadał na własny użytek, nie miał zamiaru handlować uzyskaną w ten sposób marihuaną ani nikogo częstować. Jednocześnie zapewnił, że jest mu przykro, że taka sytuacja miała miejsce.

Słuchany następnie dnia 29 sierpnia 2017 roku (k. 36-37) K. S. przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Następnie po przedstawieniu mu propozycji sformułowanej przez Prokuratora Rejonowego w Słupsku co do sposobu zakończenia postępowania, podejrzany oświadczył, że wyraża zgodę na zaproponowaną mu karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych, przepadek zabezpieczonych roślin i opakowań oraz zasądzenie kosztów sądowych.

W dniu 31 sierpnia 2017 roku Prokuratura Rejonowa w Słupsku wniosła wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego wobec K. S. za popełnienie czynu z art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i orzeczenie wobec niego kary grzywny w wysokości 30 stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych, przepadek zabezpieczonych roślin i opakowań oraz zasądzenie kosztów sądowych.

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie należało ocenić wartość dowodową zgromadzonych w sprawie materiałów dowodowych, w celu dalszego ich wykorzystania przy ustalaniu stanu faktycznego.

Wskazać trzeba, że oskarżony K. S. składając krótkie wyjaśnienia przyznał się do stawianego mu zarzutu, przyznając, iż to on sam uprawiał krzewy konopi innych niż włókniste na własny użytek i w celach niekomercyjnych.

W ocenie Sądu jego wyjaśnienia są wiarygodne, ponieważ w sposób spójny i rzeczowy opisują przebieg przedsięwzięcia zamiaru uprawy konopi i następne wdrożenie zamiaru w życie. Treść wyjaśnień oskarżonego potwierdza przy tym protokół przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego oraz opinia kryminalistyczna wskazująca n to, że zatrzymane u K. S. rośliny to krzewy konopi innych niż włókniste. Brak przy tym podstaw do podważenia twierdzeń oskarżonego odnoszących się do tego, że miał on uprawiać krzewy w celu uzyskania marihuany na własny użytek. Sąd nie dopatrzył się żadnych dowodów na komercyjny charakter uprawy marihuany przez oskarżonego.

Sporządzona w sprawie opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP w G. jest jasna i spójna oraz zawiera opis kolejnych etapów jej sporządzania, co pozwoliło odtworzyć ciąg rozumowania biegłych ustalając wiarygodność i miarodajność tejże opinii. Z całą mocą podkreślić przy tym należy, że w opinii biegli wyraźnie wskazali, że masa roślin po wysuszeniu wynosiła łącznie 7,81 grama, a rośliny znajdowały się we wczesnej fazie wzrostu i nie były w wieku właściwym do zbioru. Dopiero gdyby osiągnęły wiek dojrzały, przy profesjonalnej uprawie, można by z nich uzyskał łącznie 176 gram ziela konopi innych niż włókniste.

Sąd dał również wiarę pozostałym dowodom zgromadzonym w sprawie, w tym zaliczonym w poczet materiału dowodowego dowodom z dokumentów, albowiem sporządzone zostały one przez osoby bądź organy do tego uprawnione, a żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości.

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym przede wszystkim wyjaśnienia oskarżonego, dowody z dokumentów oraz pisemna opinia laboratorium kryminalistycznego przekonały Sąd o tym, iż oskarżony popełnił zarzucany mu w akcie oskarżenia czyn.

Wyjaśnienia oskarżonego potwierdzają z kolei jego zamiar w zakresie uprawy konopi. Protokół przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego wskazał na to, że uprawiał on osiem młodych krzewów o wielkości od 26 do 35 cm. Z kolei opinia laboratorium kryminalistycznego KWP wskazała w sposób nie budzący wątpliwości, iż krzewy zabezpieczone u oskarżonego to konopie inne niż włókniste o średniej zawartości (...) i kwasu (...) na poziomie od 0,37 % do 1,19 %.

Odnosząc się z kolei do zamiaru dalszego wykorzystania przez oskarżonego tych krzewów, należy podkreślić, że – stosownie do twierdzeń oskarżonego – Sąd przyjął, iż uzyskany z zabezpieczonych krzewów susz w ilości 7,81 gramów (zabezpieczony na etapie postępowania przygotowawczego przed pełnym wyrośnięciem roślin i zawiązaniem wiechy kwiatowej), miał służyć oskarżonemu tylko i wyłącznie na własne potrzeby.

W tym miejscu dodatkowo uwypuklić jedynie trzeba, że przyjmując wielkość działki użytkowej w wymiarze maksymalnym, tj. 1 grama, z faktycznie zabezpieczonej ilości krzewów K. S. uzyskałby 8 porcji środka odurzającego.

Rozważając zatem wszystkie zgromadzone w sprawie dowody w ich wzajemnym powiązaniu, Sąd ustalił za oskarżycielem publicznym, iż oskarżony dnia 26 lipca 2017 r. w S. przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy, prowadził uprawę 8 krzewów konopi innych niż włókniste we wczesnej fazie wzrostu, z której uzyskano 7,81 grama suszu.

W celu ustalenia właściwej kwalifikacji prawnej popełnionego przez oskarżonego czynu należało wskazać i wyjaśnić podstawy prawne inkryminujące czyn związany z nielegalną uprawa konopi innych niż włókniste. Materię tą reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, zawierając przepisy karne inkryminujące zachowania niezgodne z treścią tej ustawy.

I tak, na wstępie wskazać należy na definicję ziela konopi innych niż włókniste zawartej w art. 4 pkt 37 tejże ustawy. Zgodnie z tym przepisem zielem konopi innych niż włókniste jest każda naziemna część rośliny konopi (pojedynczą lub w mieszaninie), z wyłączeniem nasion, zawierająca powyżej 0,20% sumy delta-9-tetrahydrokannabinolu oraz kwasu tetrahydrokannabinolowego (kwasu delta-9 - (...)2-karboksylowego).

Dokonując już w tym miejscu krótkiej subsumpcji, wskazać należy, że oskarżony prowadził uprawę konopi innych niż włókniste, ponieważ zawierały one, zgodnie z opinią laboratorium kryminalistycznego, średnio 0,84 % (od 0,37 % do 1,19%) (...), przekraczając tym samym wskazany próg 0,20% (...) przeznaczony dla konopi włóknistych.

W myśl art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełni czyn zabroniony ten, kto uprawia wbrew przepisom ustawy ( tj. art. 45 ust. 4 ustawy zakazującej uprawy konopi innych niż włókniste, wyjąwszy prowadzenie takiej uprawy przez jednostkę naukową lub Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych po uprzednim uzyskaniu zezwolenia od Głównego Inspektora Farmaceutycznego tj. zgodnie z art. 49 ustawy) konopie inne niż włókniste. Nadto w ust. 3 tego artykułu przewidziany został typ kwalifikowany tego przestępstwa, polegający na prowadzeniu uprawy mogącej dostarczyć znacznych ilości ziela konopi innych, niż włókniste.

Odnosząc się do czynności wykonawczej tego czynu tj. „uprawy” – należy przez nią rozumieć cykl zabiegów od zasiewu lub zasadzenia rośliny do momentu zbioru, gdzie czynności sprawcze koncentrują się na planowej opiece nad wzrostem i rozwojem roślin.

Wyjaśniając rozumienie znamienia „znacznej ilości ziela” wskazać trzeba, że w orzecznictwie wskazuje się na miarę „znaczności”, poprzez stosunek ilości określonych środków lub substancji do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków, wskazując, że jeżeli przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłaby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna ilość ( wyrok SN z 01.03.2006 r. (...) 47/0, OSNKW 2006/6/57).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stwierdzonego zachowania oskarżonego stwierdzić należy, że oskarżony – na dzień zatrzymania u niego krzewów konopi – uprawiał krzewy konopi innych niż włókniste w ilości pozwalającej realnie w tym momencie na uzyskanie 8 porcji konsumpcyjnych. Podjął on bowiem wszakże czynności uprawy takie jak przygotowanie miejsca ich uprawy, zasiał nasiona tych roślin oraz doglądał je w fazie wzrostu, ale zatrzymane u oskarżonego rośliny znajdowały się dopiero we wstępnej fazie wzrostu. Dopiero dalsza profesjonalna uprawa mogłaby doprowadzić w.w. rośliny do fazy właściwej dla zbiorów i dopiero z dojrzałych roślin oskarżony mógłby osiągnąć 176 gram ziela konopi innych niż włókniste, które to mogłyby dostarczyć od 176 do 586 porcji narkotyku, pozwalających odurzyć co najmniej kilkadziesiąt osób. Mowa tu jednak o ekspektatywie zbioru, będącego okolicznością przyszłą i niepewną. Rzeczą organów ścigania jest zatem ocenić możliwość uzyskania porcji narkotyku z tego stanu uprawy, jaki rośliny osiągnęły w dniu 26 lipca 2017 roku. Na ten zaś czas z wymienionych krzewów konopi osiągnąć można by jedynie do 8 porcji jednogramowych marihuany.

Sąd ustalił zatem, że popełnił on zarzucany mu czyn zabroniony, wskazany w art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Czyn oskarżonego popełniony został umyślnie i cechował się znacznym stopniem winy.

Sąd ocenił, iż stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest większy niż nieznaczny z uwagi na fakt, iż oskarżony swoim zachowaniem naruszył zasady bezpieczeństwa dla zdrowia powszechnego.

Przystępując do wymiaru kary, wskazać trzeba, że Sąd miał na względzie dyrektywy jej wymiaru opisane w art. 53 i 58 § 1 k.k., w tym przede wszystkim wychowawcze działanie kary oraz cele zapobiegawcze wyrażające się w dążeniu do wyeliminowania u oskarżonych zachowań godzących w przyjęty porządek prawny, a mających swe źródło przyczynowe w lekceważącym podejściu do norm i zakazów obowiązujących w społeczeństwie.

Wymierzając karę, Sąd uwzględnił wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające po stronie oskarżonego. W zakresie okoliczności łagodzących Sąd za takie przyjął fakt, iż oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, nie utrudniał postępowania karnego, a nadto wyraził skruchę z powodu popełnienia tego czynu. Oskarżony jest przy tym osobą wykonująca pracę zarobkową, a nadto prowadzi ustabilizowany tryb życia, prawidłowo wywiązując się z ról społecznych, do jakich z racji wieku i płci jest powołany. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył natomiast dotychczasową karalność oskarżonego, z uwzględnieniem, iż skazany był on za czyn karno-skarbowy.

Z uwagi na powyższe Sąd wymierzył oskarżonemu karę uzgodnioną z Prokuratorem Rejonowym w Słupsku dnia 29 sierpnia 2017 roku (a więc po napływie do akt postępowania opinii z zakresu badań chemicznych, która została sporządzona dnia 05 sierpnia 2017 roku), tj. karę grzywny w wymiarze 30 (trzydzieści) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych. Karę ową wymierzono w oparciu o treść art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 37a k.k. w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k.

Orzeczona kara osiągnie pokładane w niej cele w zakresie oddziaływania społecznego i wpłynie wychowawczo i zapobiegawczo wobec oskarżonego na przyszłość, stanowiąc nadto czynnik kształtujący świadomość prawną społeczeństwa i informując o normach sankcjonowanych oraz karach orzekanych za ich naruszenie. Wymierzając karę grzywny, Sąd kierował się przy tym przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować i uświadomić mu, że czyny bezprawne są wysoce naganne, piętnowane społecznie i prawnie, a przestępstwo nie popłaca. W ocenie sądu tak ukształtowana kara nie tylko osiągnie pokładane w niej cele, ale nadto istotnie zmobilizuje oskarżonego do unikania nagannych prawnie zachowań.

Podejmując rozważania na temat kary wymierzonej oskarżonemu, należy w tym miejscu wskazać, że Sąd zastosował wobec oskarżonego instytucję przewidzianą w art. 37a k.k., uznając w niniejszej sprawie, iż warunki osobiste oskarżonego i fakt, iż przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyrażając przy tym skruchę i żal z powodu jego popełnienia, dają podstawy do wymierzenia oskarżonemu kary innej niż kara pozbawienia wolności. W ocenie sądu, kara grzywny jako kara samoistna wymierzona za przypisany oskarżonemu czyn jest adekwatna do faktu wagi popełnionego prze oskarżonego przestępstwa, odpowiadając nadto społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Odnosząc się do rozstrzygnięcia w przedmiocie dowodów rzeczowych, stwierdzając, iż posiadanie krzewów konopi jest zakazane prawem, a pozostałe dowody rzeczowe służyły oskarżonemu do popełnienia przestępstwa, Sąd orzekł na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przepadek dowodów rzeczowych opisanych bliżej w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/87/17/P pod poz. 1 (k. 39 akt), nakazując ich zniszczenie.

Na podstawie art. 63 § 1 i § 5 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary ograniczenia wolności okres jego zatrzymania od dnia 26 lipca 2017 r. (godz. 18:35) do dnia 26 lipca 2017 r. (godz. 21:00), przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.100 zł (tysiąc sto) tytułem kosztów sądowych – wydatków i wymierzył mu opłatę w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) zł.

S., dnia 16 listopada 2017 roku

Sędzia Sądu Rejonowego w Słupsku

Joanna Hetnarowicz-Sikora