Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 kwietnia 2017 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił A. K. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w dniu 16 czerwca 2015r. powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 11 kwietnia 2017r. o braku uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego stanowiącego następstwo zdarzenia. (decyzja – k. 45 pliku IV akt organu rentowego stanowiącego załącznik do akt sprawy, zwanego dalej aktami odszkodowawczymi)

A. K. wniósł odwołanie od wymienionej decyzji wskazując, iż po doznanym w dniu 16 czerwca 2015r. złamaniu żebra wielokrotnie korzystał z porad lekarskich w związku z dolegliwościami ze strony kręgosłupa, co mogło być warunkowane pogłębieniem istniejących wcześniej zmian chorobowych wskutek wypadku. Kwestii tej, pomimo jej podnoszenia przez poszkodowanego, nie badały organy orzecznicze ZUS, powinien więc ją ocenić biegły sądowy, tym bardziej że w karcie informacyjnej leczenia szpitalnego po zdarzeniu znalazło się rozpoznanie: „Złamanie żebra (żeber), mostka i odcinak piersiowego kręgosłupa. Złamanie żebra”. Ubezpieczony zauważył nadto, iż leczenie po wypadku trwało rok i cztery miesiące, co samodzielnie świadczy o długotrwałym (przekraczającym sześć miesięcy) uszczerbku na zdrowiu. Wreszcie zaś wnoszący odwołanie wskazał na celowość zastosowania w jego przypadku §8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania pozwalającego, w sytuacji, gdy w tabeli oceny uszczerbkowej znajduje się pozycja dotycząca złamania dwóch żeber, przyjęcia odpowiednio pomniejszonego uszczerbku na zdrowiu przy złamaniu tylko jednego żebra. (k. 2 – 6)

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, iż w związku z treścią orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 11 kwietnia 2017r. wydanego w wyniku rozpoznania sprzeciwu od uprzedniego orzeczenia lekarza orzecznika, zaskarżona decyzja jest prawidłowa. (k.38 – 38v)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 16 czerwca 2015 r. A. K. uległ wypadkowi w czasie wykonywania obowiązków wynikających z umowy zlecenia wiążącej go z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Ubezpieczony uczestniczył jako hakowy w załadunku odlewów stalowych na wagony za pomocą dźwigu samojezdnego. W czasie tego załadunku został przyciśnięty znajdującym się na wysokości jego klatki piersiowej unosem do burty wagonu.

Niesporne, nadto dokumentacja powypadkowa – k. 9 – 18 akt odszkodowawczych

W wyniku zdarzenia u ubezpieczonego doszło do złamania żebra V po stronie prawej w linii łopatkowej.

Wykonane badania specjalistyczne nie wykazały złamań w obrębie mostka, cech odmy opłucnowej czy płynu w jamach opłucnowych ani innych zmian płucnych pourazowych.

W karcie informacyjnej z leczenia szpitalnego w okresie 16 – 18 czerwca 2015r. w części rozpoznanie znalazł się zapis następującej treści:

„Złamanie żebra V po stronie prawej w linii łopatkowej.

S22.3 – Złamanie żebra (żeber), mostka i odcinka piersiowego kręgosłupa; Złamanie żebra

W22.8 – Uderzenie przez lub o inny przedmiot; Uderzenie przez lub o inny przedmiot (inne określone miejsce)”

Pierwszy wiersz tego zapisu sporządzono pogrubionym drukiem.

Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 7 – 8 pl. II stanowiącej załącznik do akt sprawy, a dotyczącej ubezpieczonego dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS (także k. 17 – 18), zaświadczenie o stanie zdrowia – k. 1 tego pliku

A. K. cierpi na schorzenia układu ruchu, w tym kręgosłupa.

W grudniu 2001r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu doznając wieloodłamowego złamania obu kości podudzia prawego. W czasie leczenia doszło do powikłań w postaci stawu rzekomego.

W związku z rwącym bólem prawej nogi ubezpieczony zgłaszał się do lekarza pierwszego kontaktu w lutym, kwietniu i maju 2015r. Badania kliniczne potwierdzały zespół korzeniowy z odcinka lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa. Wizyty skutkowały zleceniem pacjentowi dalszej diagnostyki w związku z bólem kręgosłupa oraz wystawieniem mu zaświadczeń o niezdolności do pracy obejmujących okresy: 24 lutego 2015r. – 9 marca 2015r., 8 – 17 maja 2015r.

Wykonane przed 15 maja 2015r. badanie rtg wykazało: pogłębienie lordozy w odcinku lędźwiowo – krzyżowym kręgosłupa i pojedyncze osteofity, nadto zaś sklerotyzację stropu panewki lewego stawu biodrowego.

Dowód: dokumentacja medyczna z (...) w C. – k. 24 – 28, dokumentacja dotycząca urazu z 2001r. – k. 10 – 13, 17, 22, 35, 43 nieoznaczonego numerem pliku akt organu opatrzonego symbolem 17 – (...)

Po raz pierwszy po wypadku przy pracy ubezpieczony zgłosił się do lekarza pierwszego kontaktu w dniu 2 lipca 2015r. Otrzymał wówczas zaświadczenie o niezdolności do pracy obejmujące okres 3 – 16 lipca 2015r. z numerem statystycznym choroby powodującej tę niezdolność M 71.2 (cysta podkolanowa). W historii choroby pod datą wizyty nie ujęto ani skarg pacjenta ani wyniku badania klinicznego.

Również pod datą kolejnej wizyty ubezpieczonego - 16 lipca 2015r., skutkującej wystawienia zwolnienia lekarskiego na okres 17 – 20 lipca 2015r., z tym samym co wcześniej symbolem schorzenia, nie wyszczególniono wskazanych kwestii.

W dniu 30 lipca 2015r. lekarz pierwszego kontaktu skierował ubezpieczonego na dalsze badania diagnostyczne – rtg kręgosłupa szyjnego i prawego stawu ramieniowego.

Badanie te wykazały zwężenie szpar międzykręgowych na poziomach C5/C6 i C6/C7 kręgosłupa oraz brzeżną osteofitozę, a w stawie barkowym drobne zwapnienia w tkankach miękkich guzka większego kości ramiennej.

Dowód: historia choroby – k. 23 – 24, 28

Ubezpieczony zgłaszał się do lekarza w dniach: 31 lipca 2015r. 17 sierpnia 2015r., 19 sierpnia 2015r., 7 września 2015r., 23 września 2015r., 2 listopada 2015r.

W czasie tych wizyt prezentował (przemiennie) skargi na bóle odcinka lędźwiowo – krzyżowego promieniujące do pachwin oraz uczucie drętwienia kończyn górnych z bólem prawej kończyny górnej przy podnoszeniu do barku. W badaniu klinicznym lekarz stwierdzał wówczas objawy podrażnienia korzonków nerwowych z tego odcinka kręgosłupa, którego dotyczyły zgłaszane skargi.

Ostatnie wystawione wówczas zaświadczenie o niezdolności do pracy obejmowało okres 18 – 31 sierpnia 2015r.

Dowód: historia choroby – k. 28 – 30

Kolejna wizyta miała miejsce dopiero w dniu 20 września 2016r.

Dowód: historia choroby – k. 29

W dniu 19 grudnia 2016r. ubezpieczony, za pośrednictwem płatnika składek, wystąpił z wnioskiem o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy po ustaleniu procentowego uszczerbku na jego zdrowiu.

Niesporne, nadto wniosek ubezpieczonego – k. 7 - 8 akt odszkodowawczych

Jednym z załączonym do wniosku dokumentów było zaświadczenie lekarskie z dnia 13 grudnia 2016r. wystawione przez lekarza pierwszego kontaktu, w którym odnotowane zostało, że z dniem 26 października 2016r. zakończono leczenie i rehabilitację układu ruchu po wypadku w dniu 16 czerwca 2015r.

Dowód: zaświadczenie lekarskie – k. 2 pl. II dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej

W zaświadczeniu N – 9 wystawionym dla celów odszkodowawczych ten sam lekarz jako rozpoznanie podał wyłącznie stan po złamaniu żebra 06. 2015r.

Dowód: zaświadczenie N – 9 – k. 1 pl. II dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS

Badający ubezpieczonego na potrzeby wniosku w dniu 14 marca 2017r. lekarz orzecznik ZUS, stwierdzając u badanego brak objawów dysfunkcji pourazowej ustroju uznał, iż ten w wyniku wypadku przy pracy doznał uszczerbku na zdrowiu w wysokości 0%.

Niesporne, nadto: opinia lekarska z dnia 14 marca 2017r. – k. 22 pliku II dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z tej samej daty – k. 42 akt odszkodowawczych,

W dniu 27 marca 2017r. ubezpieczony zgłosił sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, w którym to sprzeciwie wskazywał na pogorszenie schorzeń kręgosłupa i wystąpienie dolegliwości ze strony tego narządu wskutek doznanego w wypadku przy pracy urazu.

Niesporne, nadto sprzeciw – k. 26 – 29 pliku II dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS

Badająca ubezpieczonego w związku z tym sprzeciwem w dniu 11 kwietnia 2017r. komisja lekarska ZUS podzieliła stanowisko lekarza orzecznika ZUS.

Niesporne, nadto: opinia lekarska z dnia 11 kwietnia 2017r. – k. 43 pliku II dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej ZUS, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z tej samej daty – k. 43 akt odszkodowawczych,

W wyniku wypadku w dniu 16 czerwca 2015 r. A. K. nie doznał stałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Wysklepienie klatki piersiowej jest u ubezpieczonego prawidłowe. Nie występuje bolesność palpacyjna żeber. Tor oddychania pozostaje prawidłowy, nie ma objawów duszności.

Przebyty uraz nie spowodował długotrwałego naruszenia funkcji kręgosłupa, pogorszenia istniejących wcześniej zmian zwyrodnieniowych, ani zaburzeń funkcji tego narządu. Nie doszło w wypadku do obrażeń kręgosłupa.

Po wypadku z 2001r. występuje u A. K. skrócenie prawej kończyny dolnej o 4 cm z końskim ustawieniem stopy, warunkujące prawostronne skrzywienie kręgosłupa w odcinku piersiowo – lędźwiowym. Daje się zauważyć nieznaczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa w odcinku szyjnym (broda – mostek 1 cm) i lędźwiowym (palce – podłoga 15 cm). Ograniczeniu temu nie towarzyszą jednak objawy rozciągowe.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. G. – k. 92 – 94

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. 2017. (...)), zwanej dalej ustawą wypadkową, jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Definicja stałego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zawarta została w art. 11 ust. 2 i 3 ustawy. W myśl wymienionych przepisów stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie jego czynności nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie sprawności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie. Za wypadek przy pracy uważa się m.in. nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego podczas wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia (art. 3 ust. 3 pkt 6 ustawy wypadkowej)

W rozpoznawanej sprawie poza sporem leżało, iż ubezpieczony uległ w dniu 16 czerwca 2015r. wypadkowi przy pracy (stanowisko organu w tym przedmiocie - k. 41 akt odszkodowawczych), spornym natomiast pozostawało jego prawo do odszkodowania z tego tytułu. Spór ten warunkowała odmienna ocena stron co do zaistnienia co najmniej długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego.

Analiza zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego nie dała podstaw do zakwestionowania stanowiska organu.

Z wydanej w niniejszej sprawie na zlecenie sądu opinii biegłego z zakresu ortopedii M. G. wynika bowiem, iż uraz doznany wskutek wypadku przy pracy zaistniałego w dniu 16 czerwca 2015r. nie spowodował stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu A. K.. Opinia biegłego jest jasna, pełna i spójna, a jej wnioski w sposób logiczny i przekonujący umotywowane, wreszcie wydana została przez wysokiej klasy fachowca o wieloletnim doświadczeniu klinicznym, wieloletnim doświadczeniu orzeczniczym i specjalności odpowiedniej do schorzeń ubezpieczonego, po badaniu przedmiotowym oraz analizie dokumentacji medycznej, której rzetelność i wiarygodność nie były podważane przez strony i w przeważającej mierze nie budziły wątpliwości sądu (do zapisów błędnych czy wątpliwych z innej przyczyny będzie odniesienie w dalszej części rozważań). Biegły opisał dokładnie stan kliniczny ubezpieczonego z daty badania ze szczególnym uwzględnieniem klatki piersiowej oraz przekonująco wyjaśnił przyczyny niewiązania istniejących odchyleń od stanu prawidłowego w układzie ruchu ze zdarzeniem, powołując się na wcześniejszy uraz w 2001r. oraz brak obrażeń kręgosłupa w dniu 16 czerwca 2015r. (w tym zakresie wskazał na dokumentację z hospitalizacji i odnotowane tam wyniki badań obrazowych). W tych warunkach uznając opinię za rzetelną i wiarygodną należało podzielić jej wnioski nie znajdując podstaw do ich zakwestionowania.

Do odmówienia wiary opinii biegłego nie mogły prowadzić zarzuty ubezpieczonego zgłoszone do tej opinii. Nie rodziły one też konieczności uzupełniania opinii, o co wnosił odwołujący się. Odniesienie się do nich nie wymaga bowiem specjalistycznej wiedzy medycznej.

A. K. wskazywał, iż biegły nie wyjaśnił wpływu wypadku na postęp dolegliwości bólowych w rejonie kręgosłupa, choć ubezpieczony wielokrotnie po zdarzeniu zgłaszał się z tymi dolegliwościami do lekarza pierwszego kontaktu. Rzeczywiście, w dokumentacji medycznej ubezpieczonego pojawiają się po dniu 16 czerwca 2015r. zapisy o dolegliwościach bólowo – korzeniowych ze strony zarówno odcinka lędźwiowego jak i szyjnego kręgosłupa. Dolegliwości te odnotowane są jednak w okresie nieprzekraczającym sześć miesięcy od dnia wypadku (do 2 listopada 2015r.) Zapisy w dokumentacji medycznej nie świadczą zatem o ich długotrwałym (przekraczającym sześć miesięcy) charakterze. Biegły podczas badania nie odnotował objawów rozciągowych ani z kończyn górnych ani dolnych, ubezpieczony zaś nie przedstawił żadnej dokumentacji, z której można byłoby wnioskować o zespole bólowym korzeniowym i jego nasileniu po 2 listopada 2015r. Wprawdzie w historii choroby są odnotowane jeszcze 2 wizyty z września 2016r., nie ma w nich jednak żadnego opisu stanu klinicznego ani nawet skarg pacjenta. Dokonany przez lekarza w dniu 20 września 2016r. zapis „w badaniu fizykalnym jak przy poprzedniej wizycie” nie stanowi podstawy do ustaleń w zakresie stanu klinicznego, skoro poprzednia wizyta była nieomal rok wcześniej i choć mowa w niej o podrażnieniu korzonków nerwowych odcinka lędźwiowego to bez podania stopnia nasilenia, choć ogólnie przyjętym jest, iż np. objaw L.’a podaje się ze wskazaniem kąta lub nasilenia (od jednego do trzech znaków +). Lekarz prowadzący przy tak ogólnym zapisie nie miał możliwości porównania wiele miesięcy później stanu klinicznego pacjenta do wówczas występującego. Warto zresztą zauważyć, iż ubezpieczony nie przedstawił historii choroby z dalszego okresu nie wykazując tym samym, by ewentualny zespół bólowy utrzymywał się w 2016 roku dłużej. Wprawdzie w zaświadczeniu lekarskim przedłożonym wraz z zaświadczeniem N- 9 lekarz prowadzący wskazał na zakończenie leczenia i rehabilitacji po urazie dopiero z dniem 26 października 2016r., nie wiadomo jednak na jakiej podstawie wydano to zaświadczenie, tak długiego leczenia nie potwierdza historia choroby, ubezpieczony nie przedstawił też żadnych dokumentów potwierdzających odbywanie rehabilitacji po 2 listopada 2015r. ani w toku postępowania sądowego ani wcześniej w toku postępowania przed organem. Nawet zatem, gdyby wypadek z dnia 16 czerwca 2015r. wpłynął na pojawienie się dolegliwości bólowych kręgosłupa, dolegliwości te, z uwagi na krótki czas ich trwania, nie powodowałyby warunkującego odszkodowanie uszczerbku na zdrowiu. Nie ma jednak dostatecznych podstaw do wiązania tych dolegliwości z urazem. Wskazał na to wyraźnie biegły podkreślając, że w wyniku zdarzenia nie doszło do obrażeń kręgosłupa. Stanowisko to znajduje oparcie w zapisach karty informacyjnej leczenia szpitalnego, a w szczególności badań obrazowych. Badania te ujawniły uraz miejscowy niewielkiego obszaru (złamanie górnego brzegu V żebra po stronie lewej bez uszkodzeń innych żeber i mostka, bez cech urazu klatki piersiowej w echokardii, bez zmian w układzie oddechowym). Opis ten świadczy o małym urazie, niewielki obszar obrażeń koresponduje zaś z przebiegiem wypadku opisanym w dokumentacji powypadkowej. Trudno byłoby powiązać dysfunkcję kręgosłupa z takim złamaniem żebra nawet u osoby która wcześniej nie zgłaszała dolegliwości ze strony układu ruchu. Tym bardziej nie ma podstaw do takiego powiązania w przypadku ubezpieczonego, który wcześniej przebył poważny wypadek skutkujący skróceniem kończyny, a w konsekwencji skrzywieniem kręgosłupa i który skarżył się jeszcze przed 16 czerwca 2015r. na zespół korzeniowy z odcinka lędźwiowego i był poddawany diagnostyce (choć w historii choroby przy opisie badania rtg odcinka L/S wskazano datę 16.06.2015r. to zapisy w tym dokumencie wskazują na wcześniejszą datę badania, jako że opis badania jest odnotowany już w dniu 15 maja 2015r.). Skargi na dolegliwości z odcinka szyjnego kręgosłupa pojawiły się w dokumentacji medycznej ubezpieczonego wprawdzie dopiero po wypadku, ale nie bezpośrednio tylko ponad dwa miesiące później, co przeczy ich związkowi ze zdarzeniem, zwłaszcza gdy badanie rtg ujawniło zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne, a zatem nie świeże pourazowe, a narastające przez dłuższy czas). Podkreślenia wymaga, iż ubezpieczony nie przedstawił żadnej dokumentacji, z której wynikałoby, że w okresie hospitalizacji występowały u niego dolegliwości ze strony kręgosłupa, a w karcie informacyjnej nie odnotowano żadnej diagnostyki w tym zakresie. Dokumentacja z leczenia też nie pochodzi od specjalistów zajmujących się układem ruchu (ortopedy, neurologa), a jedynie od lekarza pierwszego kontaktu. Pierwsza wizyta po zdarzeniu miała miejsce 2 lipca 2015r. i nie odnotowano podczas niej skarg pacjenta mogących świadczyć o innych niż w przeszłości dolegliwościach. Dopiero 31 lipca 2015r. w dokumentacji pojawił się zapis o objawach podrażnienia korzeni nerwowych z odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Wszystko to przeczy wystąpieniu warunkowanej zdarzeniem zmiany w zaawansowaniu schorzeń układu ruchu po 16 czerwca 2015r. Za przyjęciem, że wypadek spowodował inne jeszcze urazy niż złamanie V żebra po stronie prawej nie sposób wnioskować z rozpoznania zawartego w szpitalnej karcie informacyjnej. Rzeczywiste rozpoznanie odpowiada opisanemu tam pogrubionym drukiem, dalsze zapisy to tylko przytoczenie brzmienia ogólnych (S22 i W22), a potem uściślonych (S22.3 i W 22.8) pozycji z Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ( (...) 10). Poz. S22.3 dotyczy właśnie złamania żebra, a mieści się w poz. S22 dotyczącej złamania żebra (żeber), mostka i odcinka piersiowego kręgosłupa.

Wbrew stanowisku wnoszącego zarzuty nie wymagała dalszego wyjaśniania przez biegłego kwestia braku ograniczenia funkcji oddechowych ubezpieczonego po przebytym złamaniu. A. K., na którym ciążył w tej sprawie ciężar dowodu, nie przedstawił jakiejkolwiek dokumentacji z leczenia u specjalisty z zakresu schorzeń układu oddechowego. W historii choroby od lekarza pierwszego kontaktu nie ma zapisów o skargach w zakresie tego układu, również w karcie informacyjnej leczenia szpitalnego nie stwierdzono żadnych odchyleń w tym zakresie.

Nie jest również trafny zarzut niezastosowania przez biegłego w niniejszej sprawie § 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U 2013.954). W oparciu o przepisy wskazanego rozporządzenia dokonuje się oceny uszczerbku na zdrowiu. Stanowiąca załącznik do tego rozporządzenia tabel (ocena procentowa) obejmuje wyszczególnienie urazów czy zaburzeń i możliwą wysokość uszczerbku w razie ich zaistnienia.

Zgodnie z §8 ust. 1 rozporządzenia stopień uszczerbku ustala się w procentach według oceny procentowej (tabeli, o której była tu już mowa) określonej w załączniku do rozporządzenia. Jeżeli dla danego rodzaju uszczerbku ocena procentowa określa dolną i górną granicę, uszczerbek ocenia się w tych granicach, biorąc pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu lub układu oraz towarzyszące powikłania (§8 ust. 2 rozporządzenia). Jeśli natomiast w ocenie procentowej brak jest odpowiedniej pozycji dla danego przypadku, przypadek ten ocenia się według pozycji najbardziej zbliżonej, przy czym stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu można ustalić w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem przedmiotowym a stanem w niej przewidzianym (§8 ust. 3 rozporządzenia).

Uszkodzeń klatki piersiowej dotyczącą pozycje 56 – 64 tabeli. Do złamania żeber odnosi się poz. 58. Przewiduje ona w przypadku uszkodzenia przynajmniej 2 żeber (złamania itp.)

a)  z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i bez zmniejszenia pojemności życiowej płuc uszczerbek w wysokości 10%,

b)  z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i z obecnością zmniejszenia pojemności życiowej płuc uszczerbek na zdrowiu w granicach 15 – 25% w zależności od stopnia zmniejszenia pojemności życiowej płuc.

U ubezpieczonego doszło nie tylko do złamania wyłącznie jednego żebra, ale dodatkowo uraz nie pociągnął za sobą zniekształceń klatki piersiowej. W tej sytuacji nie było w ogóle podstaw do przyznania A. K. uszczerbku na zdrowiu. Uszczerbek na zdrowiu nie zależy co do zasady od samego urazu, a następstw, jakie ten pozostawił – zaburzenia funkcji organizmu, co wynika już z samej definicji stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zawartej w ustawie wypadkowej. W rozporządzeniu, w oparciu o które dokonywana jest ocena uszczerbku, przyjmowane jest przy niektórych urazach, iż samo ich wystąpienie powoduje już uszczerbek. Tak rzecz ma się np. z uszkodzeniem wątroby czy trzustki, nawet gdy nie doszło do upośledzenia ich funkcji. Jest to jednak wyraźnie zaznaczone przy odpowiedniej pozycji.

W przypadku uszkodzeń kostnych w odpowiednich pozycjach tabeli nie poprzestano jednak na wskazaniu urazów, a odwołano się do rodzaju dysfunkcji. Tak też jest w pozycji 58 tabeli uszczerbkowej. Skoro biegły nie stwierdził żadnych (długotrwałych) następstw złamania, nie można mówić o uszczerbku na zdrowiu. Warto też zauważyć, iż poz. 58 tabeli warunkuje uszczerbek złamaniem co najmniej dwóch żeber wprowadzającym tym samym swoiste minimum urazu. Nie jest to jedyny przypadek, gdy pozycje tabeli uszczerbkowej przewidują uszczerbek dopiero przy określonym rozmiarze urazu. Przykładem może być tu poz. 21b tabeli przewidująca uszczerbek na zdrowiu w przypadku utraty innych zębów niż siekacze i kły w wysokości 1% za każdy ząb począwszy od dwóch. Także przy upośledzeniu ostrości słuchu mniejszym niż o 25db, gdy dla drugiego ucha ostrość ta nie jest upośledzona w wyższym stopniu, w rozporządzeniu określono 0% uszczerbku (poz. 42 tabeli uszczerbkowej). Wreszcie powołać można poz. 155 tabeli dotyczącą ograniczenia ruchomości w stawie kolanowym przewidującą uszczerbek tylko przy ograniczeniu w przedziale 0 – 120 ⁰ uznając ten zakres (mniejszy od zwykłego) za prawidłowo funkcjonalny. Takie regulacje wskazują, iż nie było wolą je tworzącego objęcie ochroną odszkodowawczą mniejszych od opisanych urazów np. niepowikłanego złamania tylko jednego żebra. W razie takiej woli ustaliłby on wszak dolną i górną granicę uszczerbku w przypadku złamania żeber zamiast określać stałą jego wartość i minimalną liczbę żeber złamanych tak jak zostało to uczynione.

Mając na uwadze powyższe sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

Dokonując ustaleń faktyczny sąd oparł się na zgromadzonych dokumentach nie znajdując podstaw do ich kwestionowania z wyjątkiem dwóch omówionych dokumentów (historii choroby co do daty badania rtg kręgosłupa lędźwiowego i zaświadczenia o stanie zdrowia co do daty zakończenia leczenia). Orzeczenia organów orzeczniczych ZUS stanowiły jedynie podstawę do ustalenia, jak określali stan zdrowia badanego orzecznicy, nie zaś, jak kształtował się uszczerbek na jego zdrowiu.

Sygn. akt IX U 312/17

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)