Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu XI Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2018 r. w Toruniu na rozprawie

sprawy z wniosku D. Z. (1)

z udziałem A. Z.

o podział majątku wspólnego

postanawia:

1.  stwierdzić, że w skład majątku wspólnego D. Z. (1) i A. Z. wchodzi wyłącznie nieruchomość lokalowa położona w T. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Toruniu prowadzi księgę wieczystą o numerze (...), o wartości 151 000 zł wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, wraz z udziałem w częściach wspólnych nieruchomości wyrażającym się ułamkiem (...) ( (...)) oraz ruchomości : telewizor, dwa odtwarzacze DVD, komputer, drukarka, monitor, gitara, mp3, biurko, krzesła, komplet wypoczynkowy, m. wieża, rower, maszyna do szycia.

2.  oddalić wniosek o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym;

3.  dokonać podziału majątku wspólnego D. Z. (1) i A. Z. – opisanego w punkcie pierwszym postanowienia, w ten sposób, że nieruchomość lokalową i prawo użytkowania wieczystego gruntu, opisane w punkcie pierwszym sentencji przyznać na wyłączną własność D. Z. (1);

4.  ustalić, że D. Z. (1) poczynił nakłady na lokal opisany w punkcie 1 sentencji w wysokości : 11 842 zł ( jedenaście tysięcy osiemset czterdzieści dwa tysiące) oraz 6 395,40 ( sześć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt pięć złotych 40/100) zł oraz 215,04 zł (dwieście piętnaście złotych 04/100) , oraz 126 zł (sto dwadzieścia sześć złotych), oraz 106,63 zł ( sto sześć złotych 63/100) , tj. łącznie 18 685,07 zł (osiemnaście tysięcy sześćset osiemdziesiąt pięć złotych 7/100);

5.  ustalić, że A. Z. poczyniła nakłady na lokal opisany w punkcie 1 sentencji w wysokości 24 414 zł ( dwadzieścia cztery tysiące czterysta czternaście złotych);

6.  zasądzić od D. Z. (1) na rzecz A. Z. tytułem spłaty i rozliczenia nakładów kwotę 24 414 zł ( dwadzieścia cztery tysiące czterysta czternaście złotych) oraz kwotę 57 372 zł (pięćdziesiąt siedem tysięcy trzysta siedemdziesiąt dwa złote), tj. łącznie: 81 786 zł ( osiemdziesiąt jeden tysięcy siedemset osiemdziesiąt sześć złotych) płatną w następujących ratach

rocznych:

a.  pierwsza rata w kwocie 40 000 zł ( czterdzieści tysięcy) płatna w terminie 1 miesiąca od dnia uprawomocnienia postanowienia w niniejszej sprawie,

b.  druga rata w kwocie 10 000 zł (dziesięć tysięcy) płatna do dnia 30 grudnia 2018 roku,

c.  trzecia rata w kwocie 10 000 zł (dziesięć tysięcy) płatna do dnia 30 grudnia 2019 roku,

d.  czwarta rata w kwocie 10 000 zł (dziesięć tysięcy) płatna do dnia 30 grudnia 2020 roku,

e.  piąta rata w kwocie 11 786 zł ( jedenaście tysięcy siedemset osiemdziesiąt sześć złotych) w terminie do 30 grudnia 2021r

z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

7.  zasądzić od A. Z. na rzecz D. Z. (1) kwotę 3 421,54 zł ( trzy tysiące czterysta dwadzieścia jeden złotych 54/100) płatną w terminie 1 miesiąca od dnia uprawomocnienia postanowienia w niniejszej sprawie, z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności.

8.  ustalić, że w skład majątku wspólnego wchodzą następujące ruchomości podlegające rozliczeniu : telewizor, komplet wypoczynkowy, które wnioskodawca D. Z. (1) wyda uczestniczce A. Z. w terminie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia postanowienia w niniejszej sprawie. W zakresie pozostałych ruchomości umorzyć postępowanie.

9.  oddalić wnioski w pozostałym zakresie

10.  zasądzić ze Skarbu Państwa ( Kasy Sądu Rejonowego w Toruniu ) na rzecz adw. A. G. kwotę 5400 zł ( pięć tysięcy czterysta złotych) plus 23 % VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej uczestniczce z urzędu.

11.  ustalić, że koszty postępowania, od których zwolnieni byli wnioskodawczyni i uczestnik ponosi Skarb Państwa. W pozostałej części każdy uczestnik ponosi koszty postepowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Sygn. akt XI Ns 28/16

UZASADNIENIE

Wnioskodawca D. Z. (1) wniósł o podział majątku wspólnego jego i byłej żony A. Z., w skład którego wchodzi lokal mieszkalny położony w T. przy ul. (...), wraz z oddanym w użytkowanie wieczyste gruntem pod budynkiem. Wartość tego składnika według wnioskodawcy to 50.000 zł. Ponadto, wniósł on o dokonanie podziału majątku wspólnego z uwzględnieniem nierównych udziałów poprzez przyznanie na rzecz wnioskodawcy prawa własności w/w nieruchomości z obowiązkiem spłaty na rzecz uczestniczki w wysokości 20.000 zł terminie 6 miesięcy licząc od dnia uprawomocnienia się postanowienia. Uzasadniając ten wniosek wskazał, że jego rodzice przekazali mu darowiznę w kwocie 2000 zł, co stanowiło ponad 20 % ceny zakupu lokalu przy ul. (...). Poza tym to z jego majątku osobistego pokrywane były koszty remontów przedmiotowej nieruchomości.

W odpowiedzi na wniosek uczestniczka wskazała, iż lokal mieszkalny przy ul. (...), którego wartość określiła na 180.000 zł , została zakupiony ze środków zgromadzonych na jej książeczce mieszkaniowej. Środki w kwocie ok. 24.600 zł zostały przelane w okresie od listopada 2005 roku do stycznia 2006 roku na konto wnioskodawcy i zostały spożytkowane na zakup oraz remont mieszkania. Ponadto, jej zdaniem w skład majątku wspólnego weszły również następujące ruchomości:

1.  telewizory – 2 szt., w tym LG 42 cale,

2.  odtwarzacz DVD – 2 szt.,

3.  komputer,

4.  drukarka,

5.  monitor,

6.  kierownica,

7.  pady,

8.  gry i bajki na płytach,

9.  gitara,

10.  MP3 - 2 szt.,

11.  burka- 2 szt.,

12.  krzesła – 2 szt.,

13.  kanapy – 2 szt.,

14.  m. wieża, 2 rowery,

15.  (...),

16.  komplet wypoczynkowy (kanapa + 2 fotele),

17.  złota biżuteria (3 pary kolczyków, 6 pierścionków, 2 obrączki),

18.  rasowy kot,

19.  oszczędności w gotówce w wysokości 2.000 zł.

Uczestniczka sprzeciwiła się ustaleniu nierównych udziałów, wskazała iż kwota 2.000 zł została darowana przez rodziców wnioskodawcy na rzecz wspólnych dzieci małżonków.

W toku postępowania uczestniczka zmodyfikowała swoje żądania i podczas przesłuchania w dniu 21 września 2017 roku wniosła o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym – 4/5 dla niej, 1/5 dla wnioskodawcy.

Sąd ustalił, co następuje:

A. Z. i D. Z. (1) zawarli związek małżeński w dniu 17 kwietnia 1993 roku w Urzędzie Stanu Cywilnego we W.. Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2014 roku, wydanym w sprawie toczącej się pod sygnaturą I C 776/13 Sąd Okręgowy w Toruniu rozwiązał związek małżeński uczestników. Orzeczenie uprawomocniła się 12 czerwca 2015 roku. Z małżeństwa pochodzi 3 dzieci : P. Z. (ur. (...)), D. Z. (2) (ur. (...)), Z. Z. (1) (ur. (...)). Najstarszy syn cierpi na schizofrenię, zdiagnozowano u niego (...), chorobę H., ma wadę nerki.

(dowód: odpis wyroku rozwodowego k. 39, zeznania uczestniczki k310-312, bezsporne)

Po ślubie strony zamieszkały w mieszkaniu przy ul. (...) w T.. Wnioskodawca był żołnierzem zawodowym, następnie przeszedł na rentę inwalidzką, po czym prowadził działalność gospodarczą – handel obuwiem na bazarze. Uczestniczka nie pracowała, zajmowała się dziećmi i pomagała wnioskodawcy w prowadzeniu działalności. Strony korzystały z pomocy opieki społecznej.

(bezsporne, ponadto zeznania J. Z. k. 99v, Z. Z. (2) k. 100, Z. Z. k. 100v)

Aktem notarialnym z dnia 9 listopada 2005 roku sporządzonym przed notariuszem D. S. ustanowiono odrębną własność lokalu mieszkalnego numer (...) położonego przy ulicy (...) w T.. Małżonkowie D. i A. Z. kupili w/w lokal wraz ze związanym z nim udziałem w częściach budynku za cenę 4.480,00 zł. Wartość lokalu na dzień 10 stycznia 2017 roku wynosiła 151.000,00 zł.

(dowód: akt notarialny z dnia 9 listopada 2005 roku sporządzony przed notariuszem D. S., k. 128 – 134, opinia biegłej z zakresu rzeczoznawstwa majątkowego k. 185)

A. Z. posiadała książeczkę oszczędnościową, która została zlikwidowana 10 listopada 2005 roku, w wyniku czego otrzymała ona kwotę 24.414,00 zł. Z rozwiązania swojej książeczki wnioskodawca uzyskał sumę 11.842,00 zł. Obie te kwoty wpłynęły na rachunek bankowy wnioskodawcy i zostały spożytkowane na zakup, remont oraz wyposażenie lokalu położonego na ulicy (...).

(dowód: poświadczenie odbioru k. 234, wyciąg z rachunku bankowego wnioskodawcy k. 262 zeznania wnioskodawcy k. 263)

Po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego wnioskodawca uiszczał opłatę za mieszkanie ustaloną na wysokość 225,22 zł. : od czerwca do sierpnia 2015 roku w pełnej wysokości, od września 2015 roku - w związku z przyznaniem dodatku mieszkaniowego w wysokości 138,17 zł – w wysokości 87,05 zł, następnie od lutego 2016 roku do marca 2017 roku w pełnej wysokości 225,22 zł, a od marca 2017 roku – z uwagi na podwyżkę opłaty – 226,86 zł. Łącznie opłaty te wyniosły 6.395, 40 zł (2 x 225,22 + 6 x 87,05 + 12 x 225,22 + 11 x 226,86). Poniósł również koszty z tyt. opłaty za użytkowanie wieczyste w łącznej kwocie 215,04 zł (opłata 71,68 zł uiszczana w latach 2015-2017), podatku od nieruchomości w wysokości 126 zł (42 zł w latach 2014-2017) oraz koszty remontów mieszkania przy ul. (...) w 2016 roku w wysokości 106,63 zł.

(dowód: decyzja o przyznaniu dodatku mieszkaniowego – k. 24, zawiadomienie o wysokości opłat za lokal k. 26 i 267, dowody wpłat opłat za użytkowanie wieczyste k. 268-271 oraz podatek od nieruchomości – k. 272 – 274, faktury VAT k. 275-277, ponadto bezsporne)

Wnioskodawca utrzymuje się obecnie z renty, natomiast uczestniczka ze świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad synem kwocie 1.400 zł miesięcznie, alimentów od byłego męża pobieranych na rzecz dzieci w łącznej wysokości 70 zł miesięcznie oraz renty socjalnej syna w wysokości 723 zł miesięcznie.

(dowód: bezsporne, zeznania uczestniczki k.310-312)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, opinii biegłej, zeznań świadków, wnioskodawcy i uczestniczki.

Żadna ze stron nie kwestionowała złożonych do sprawy dokumentów, nie wzbudziły one również wątpliwości Sądu, stąd zostały uznane za wiarygodne.

Sąd co do zasady uznał za wiarygodne zeznania J. Z., Z. Z. (2), Z. Z. na okoliczność uzyskiwania dochodów przez strony w trakcie trwania związku małżeńskiego.

Kwestią bezsporną w niniejszej sprawie była okoliczność, że w skład majątku wspólnego wchodzi lokal położony w T. przy ul. (...) oraz sposób podziału tego składnika. Wnioskodawca wyraził chęć przejęcia go na własność, a uczestniczka wnioskowi temu nie oponowała. Strony nie doszły jednak do porozumienia co do wartości przedmiotowego lokalu, w związku z czym Sąd, ustalając wartość rynkową lokalu mieszkalnego przy ul. (...), oparł się na opinii biegłej E. B., która określiła wartość w/w nieruchomości na 151.000,00 zł. Opinia ta została zakwestionowana przez wnioskodawcę, w ocenie którego wartość lokalu została przez biegłą znacznie zawyżona.

Wnioskodawca zarzucił biegłej, iż nie wzięła pod uwagę, ze mieszkanie wymaga kapitalnego remontu, a jego stan na chwilę obecną należy określić jako stan surowy zamknięty. W mieszkaniu należy wymienić instalację sanitarną, gazową, grzewczą i elektryczną oraz tynki, glazurę, podłogi i futryny. Biegła pominęła również inne okoliczności zmniejszające wartość nieruchomości – kiepski stan techniczny budynku, fakt że mieszkanie znajduje się w tzw. dobudówce, brak centralnego ogrzewania, bieżącej ciepłej wody. Potencjalni nabywcy szukają mieszkań niewymagających nakładów finansowych oraz położonych z dala od ruchu drogowego.

Z uwagi na zarzuty wnioskodawcy Sąd dopuścił dowód z zeznań biegłej, która podtrzymała swoją opinię w całości. Wskazała ona, iż uwzględniła wskazane przez wnioskodawcę usterki i przyjęła, ze lokal nadaje się do remontu kapitalnego, stąd też porównała go z innymi nieruchomościami do remontu położonymi w bezpośrednim sąsiedztwie. Mieszkanie przy ul. (...) posiada jednak przewagę sąsiednimi lokalami, gdyż ma zewnętrzny parking samochodowy oraz fakt, że jest położony na pierwszym piętrze. Stan samego budynku również należy jej zdaniem określić jako dobry – ma wymienione okna, jest ocieplony i naprawiony. Ruch na ulicy (...) nie jest natężony – nie jest to ruchliwa ulica, a do porównania przyjęte zostały lokale również położone na tej właśnie ulicy, w budynkach o podobnych cechach, o takim samym nasłonecznieniu.

W ocenie Sądu opinia biegłej sporządzona została w sposób rzetelny, pełny oraz prawidłowy, spełnia ona wymogi poprawności logicznej, odpowiada wymogom aktualnej wiedzy. Również wyjaśnienia biegłej na rozprawie nie budziły wątpliwości Sądu, który je podziela. Biegła w wyczerpujący sposób odniosła się do zarzutów wnioskodawcy i wykazała ich bezzasadność.

Sporną kwestią było również ustalenie czy i jakie ruchomości wchodzą w skład majątku wspólnego. Uczestniczka wskazała, iż strony posiadały szereg ruchomości i wniosła o przyznanie jej lodówki, telewizora, kompletu wypoczynkowego. Wnioskodawca wskazał, iż może oddać uczestniczce bez rozliczania odtwarzacze DVD, komputer, drukarkę, monitor oraz biurko, bajki i gry na płytach, gitara, krzesła, 2 kanapy, m. wieżę, rower, maszynę do szycia i komplet wypoczynkowy. Pozostałe ruchomości wskazane przez uczestniczkę w odpowiedzi na wniosek zostały już przez nią zabrane, jeden telewizor i kierownica zostały wyrzucone. Dla zapewnienia właściwej opieki nad kotem wnioskodawca powierzył go osobie trzeciej. W związku z tym, że spośród ruchomości, które chciała otrzymać uczestniczka, zdaniem wnioskodawcy w skład majątku wspólnego weszły tylko telewizor i komplet wypoczynkowy, Sąd postanowił przyznać te właśnie przedmioty uczestniczce. Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na sobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Uczestniczka nie udowodniła, iż część ruchomości wchodzi w skład majątku wspólnego, natomiast niektóre z nich wnioskodawca zaoferował się przekazać jej bez żadnych rozliczeń wzajemnych. W związku z tym postępowanie co do ruchomości z wyjątkiem telewizora i kompletu wypoczynkowego należało umorzyć.

Z chwilą zawarcia związku małżeńskiego – o ile nie postanowią oni inaczej – pomiędzy małżonkami powstaje wspólność majątkowa małżeńska. Została ona ukształtowana jako wspólność łączna i charakteryzuje się tym, że istnieje tak długo jak długo istnieje stosunek warunkujący jej istnienie oraz faktem, że nie wyodrębnia się udziałów w majątku wspólnym. Wspólność majątkowa małżeńska ustaje m.in. w wyniku ustania małżeństwa przez rozwód.

Po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej powstaje majątek, w którym udziały określa się w częściach. Zgodnie z art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, chyba że inaczej postanowiono w umowie majątkowej małżeńskiej. Ustalenie nierównych udziałów może nastąpić tylko z ważnych powodów, na wniosek zgłoszony przez jednego z małżonków. W niniejszym postępowaniu wniosek taki zgłosił wnioskodawca oraz uczestniczka. Wnioskodawca uzasadnił swój wniosek tym, że poniósł on wyższe nakłady na zakup i remonty nieruchomości wspólnej. Uczestniczka w zasadzie nie podała uzasadnienia swego stanowiska.

Oba wnioski o ustalenie nierównych udziałów nie zasługiwały na uwzględnienie. Z zeznań świadków wskazanych przez wnioskodawcę wynika, iż uczestniczka nie pracowała - to uczestnik zarabiał na utrzymanie rodziny, m.in. prowadząc działalność gospodarczą – handel obuwiem na bazarze. Uczestniczka natomiast zajmowała się dziećmi. Należy przy tym zwrócić uwagę, iż ustalenie nierównych udziałów może być uzasadnione wyłącznie „ważnymi powodami”. W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że nie każda sytuacja, gdy występuje dysproporcja w zakresie przyczyniania się małżonków do powstania majątku wspólnego, uzasadnia ustalenie nierównych udziałów. „Ważne powody" istnieją wówczas, gdy małżonek, przeciwko któremu zostało skierowane żądanie, w sposób rażący lub uporczywy nie przyczyniał się, w miarę swoich sił i możliwości zarobkowych, do powstania majątku wspólnego (tak postanowienie SN z 30 listopada 1972 r., III CRN 235/72, LexisNexis nr (...), OSNCP 1973, nr 10, poz. 174). Poza tym, warunkiem ustalenia nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, a mianowicie istnienia ważnych powodów oraz przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego w różnym stopniu (postanowienie SN z dnia 21 listopada 2002 r., III CKN 1018/00, LEX nr 77054). W doktrynie zwraca się również uwagę, że przyczynianie się do powstania majątku wspólnego nie ogranicza się do osiągania wymiernych korzyści ekonomicznych, ale może polegać także na podjęciu innych starań o należyte funkcjonowanie rodziny. Wynika to jednoznacznie z art. 47 § 3, nakazującego przy określaniu stopnia przyczynienia się do powstania majątku wspólnego uwzględniać także osobistą pracę przy wychowaniu dzieci i prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego. Małżonkowie mogą bowiem porozumieć się co do podziału obowiązków, jakie obciążają każdego z nich (Elżbieta Skowrońska-Bocian, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, LexisNexis, 2014).

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie sposób przyjąć, iż istnieją ważne powody uzasadniające ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym. Istotnie, to wnioskodawca uzyskiwał większe środki finansowe, zarówno z renty, jak i z prowadzonej działalności gospodarczej, przy prowadzeniu której uczestniczka – nawet jeżeli w niewielkim zakresie – pomagała. Nie można również pominąć faktu, iż zakup i remont mieszkania przy ul. (...) został sfinansowany ze środków pochodzących ze zlikwidowanej przez nią książeczki oszczędnościowej i środki te przekroczyły wysokość tych, które na ten cel przekazał wnioskodawca – suma przekazana przez A. Z. to 24.414 zł, podczas gdy D. Z. (1) przekazał 11.842 zł. Jak widać nakłady uczestniczki na ten składnik majątku wspólnego były nawet większe niż jej męża. Fakt, iż uczestniczka, oprócz pomocy wnioskodawcy w prowadzeniu działalności gospodarczej nie pracowała zarobkowo również nie stanowi przesłanki do zmniejszenia jej udziału w majątku wspólnym. Należy bowiem brać pod uwagę jej osobiste starania przy wychowywaniu dzieci, w tym jednego wymagającego stałej opieki i prowadzeniu gospodarstwa domowego. Wnioskodawca nie udowodnił więc, iż uczestniczka swoim działaniem nie przyczyniała się do powstania majątku wspólnego, którego głównym składnikiem jest przecież mieszkanie położone przy ul. (...). Również uczestniczka nie udowodniła swojego wniosku, nie wskazując na uzasadnienie swojej tezy jakiegokolwiek dowodu.

Do wspólności istniejącej między ustaniem wspólności majątkowej małżeńskiej a dokonaniem podziału majątku wspólnego znajdują zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące wspólności majątku spadkowego ( (...) k.c.) oraz przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych stosowane odpowiednio (art. 199 i n. w zw. z art. 1035 k.c.). Z kolei przepisy procedury cywilnej do spraw o podział majątku wspólnego odsyłają do odpowiedniego stosowania przepisów o dziale spadku (680 - 689 k.p.c.), które w art. 688 k.p.c. zawierają odesłanie w kwestiach w nich nie uregulowanych, do odpowiedniego stosowania przepisów o zniesieniu współwłasności, w szczególności art. 618 § 2 i 3 k.p.c.

Na mocy art. 45 § 1 i 2 k.r.o. każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. Zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego, jednakże sąd może nakazać wcześniejszy zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny.

Przechodząc do kwestii rozliczenia nakładów należy zauważyć, że wyrok rozwodowy uprawomocnił się 12 czerwca 2015 roku. Od tego miesiąca wnioskodawca uiszcza opłaty związane z mieszkaniem przy ul. (...), co łącznie daje kwotę 6.395,40 zł, poniósł również koszty z tytułu opłaty za użytkowanie wieczyste w łącznej kwocie 215,04 zł, podatku od nieruchomości w wysokości 126 zł oraz koszty remontów mieszkania przy ul. (...) w 2016 roku w wysokości 106,63 zł. Uczestniczka, jako współwłaścicielka w ½ części powinna ponosić koszty te wspólnie z wnioskodawcą stosownie do swego udziału w majątku wspólnym, czego jednak nie czyniła. Biorąc pod uwagę, że po 12 czerwca 2015 roku nakłady wnioskodawcy na majątek wspólny wyniosły 6843,07 zł, uczestniczka powinna zwrócić mu więc połowę tej sumy tj. 3421,54 zł. Tak też Sąd postanowił w pkt 7 sentencji.

Mieszkanie przy ul. (...) wraz z prawem użytkowania wieczystego, zgodnie z wolą stron zostało przyznane wnioskodawcy. Wartość tego składnika wyniosła 151.000 zł, a nakłady stron wyniosły 11.842 zł (wnioskodawca) oraz 24.414 (uczestniczka), co daje sumę 36.256 zł. Wymienione kwoty zostały przeznaczone na zakup nieruchomości oraz na nakłady na nieruchomość, które umożliwiły stronom zamieszkanie w niej i bez wątpienia poprawiły znacznie stan lokalu. Z uwagi na fakt, że obie kwoty spoczywały na jednym koncie trudno ustalić, które ze środków zostały przeznaczone na nabycie nieruchomości, a które na jej remont. Wobec powyższego należało zdaniem Sądu rozliczyć te kwoty nominalnie. Masa majątkowa do podziału to różnica pomiędzy wartością lokalu oraz sumą nakładów i wynosi ona 114.744 zł. Skoro udziały współmałżonków w majątku wspólnym były równe, każdemu z nich należy się połowa tej sumy czyli 57.372 zł. Lokal został przyznany na własność wnioskodawcy w związku z czym tytułem rozliczenia powinien on zwrócić uczestniczce połowę jego wartości oraz poczynione przez nią nakłady - łącznie 81.786 zł (57.372 + (...)). W myśl art. 212 § 3 zdanie pierwsze i drugie k.c., jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia. W razie rozłożenia dopłat i spłat na raty terminy ich uiszczenia nie mogą łącznie przekraczać lat dziesięciu. Kwotę, którą wnioskodawca ma zwrócić uczestniczce, Sąd postanowił rozłożyć na raty, biorąc pod uwagę sytuację finansową wnioskodawcy, jego niewielkie dochody, ale również fakt, iż może on liczyć na pomoc rodziny. Pierwsza rata w kwocie 40.000 zł powinna być zapłacona w terminie 1 miesiąca od dnia uprawomocnienia się postanowienia w niniejszej sprawie, a kolejne druga, trzecia, czwarta – każda w wysokości 10.000 zł - oraz piata w wysokości 11.786 zł – odpowiednio do dnia 30 grudnia 2018 roku, 30 grudnia 2019 roku, 30 grudnia 2020 roku oraz 30 grudnia 2021 roku wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

O kosztach zastępstwa procesowego za pomoc prawną udzieloną uczestniczce z urzędu przez adw. A. G. orzeczono na podstawie § 2 pkt 6 w zw. z § 4 ust. 1 pkt 8) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2017 r., poz. 1797). Jako podstawę obliczenia należnej opłaty Sąd przyjął wartość udziału wnioskodawczyni w majątku wspólnym.

O pozostałych kosztach postępowania orzeczono w punkcie 11 sentencji na podstawie art. 520§1 k.p.c., mając na uwadze, iż wnioskodawca oraz uczestniczka zostali zwolnieni od ponoszenia kosztów sądowych w niniejszej sprawie.