Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 stycznia 2015 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził ,że ubezpieczona L. P. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu , rentowemu i wypadkowemu w okresie od dnia 1 maja 2007 roku do dnia 31 grudnia 2007 roku z tytułu umowy zlecenia zawartej z Centrum (...). W decyzji organ rentowy wskazał miesięczne podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za miesiące maj 2007 roku , październik 2007 roku i grudzień 2007 roku . W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał ,że ubezpieczona w okresach od 1 maja 2007 roku do 31 grudnia 2007 roku była zgłoszona do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu wykonywania umowy zlecenia u płatnika składek Centrum (...) ( poprzednia nazwa (...)) i z tego tytułu zostały rozliczone składki na powyższe ubezpieczenie. Z dokumentów zaewidencjonowanych w systemie informatycznym ZUS wynika ,że ubezpieczona Ł. P. w okresie od 1 października 2004 roku do 31 grudnia 2009 roku do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę u innego płatnika składek. Z tego tytułu w miesiącach od maja do grudnia 2007 roku nie osiągnęła wynagrodzenia w kwocie wyższej niż obowiązująca wówczas kwota minimalnego wynagrodzenia ( wówczas była to kwota 936 zł . Wobec powyższego płatnik powinien dokonać zgłoszenia ubezpieczonej do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu wykonywania zlecenia i z tego tytułu rozliczyć należne składki. / decyzja w aktach ZUS/.

Odwołanie od powyższej decyzji w dniu 27 stycznia 2016 roku złożyła wnioskodawczyni M. M. reprezentowana przez pełnomocnika. W odwołaniu pełnomocnik wskazał ,ze wnosi o zmianę zaskarżonej decyzji przez wskazanie ,że L. P. nie podlega ubezpieczeniom społecznym w okresie wskazanej w decyzji. Ponadto wniosła o przywrócenie terminu do złożenia odwołania wobec wniesienia go z przekroczeniem terminu gdyż nie jest ono nadmierne i nastąpiło z przyczyn od niej niezależnych. Podniesiono ,że decyzja została doręczona na adres w Ł. , ul. (...) nie na adres zamieszkania M. M., czy adres jej działalności , który jest w Ł. u.Fasolowa 22.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego odrzucenie . Wskazał ,że odwołanie wniesiono w dniu 27 stycznia 2016 roku natomiast decyzja została skutecznie doręczona w dniu 23 stycznia 2015 roku , pod adresem w Ł. ul. (...) i odebrana przez dorosłego domownika./ odpowiedź na odwołanie k- 7-8/.

Postanowieniem z dnia 14 listopada 2017 roku Sąd powiadomił o toczącym się procesie Centrum (...) Spółkę z o. o w Ł. o toczącym się postępowaniu / protokół z dnia 14 .11.2017 r 00:01:11 CD k-85/

Pismem z dnia 28 listopada 2017 roku (...) Spółka z o.o. w Ł. przystąpiło do procesu w charakterze zainteresowanego po stronie wnioskodawczyni / pismo k-91/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Ubezpieczona L. P. została zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę w Zakładzie Usług (...) w okresie od 1 października 2004 roku do 31 grudnia 2009 roku. Z dniem 1 stycznia 2010 roku L. P. została wyrejestrowana z ubezpieczenia / druk (...) k- 36, (...) k- 37/. W spornym okresie czasu minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 1317 zł natomiast ubezpieczona osiągała wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek 470 zł / informacja ZUS k- 37 odw/

W okresie od 1 maja 2007 roku do 31 grudnia 2007 roku L. P. została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy zlecenia przez płatnika M. M.. Z tego tytułu zostały rozliczone składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne/ dane z systemu informatycznego ZUS/.

W dniu 20 stycznia 2015 roku ZUS wydal zaskarżoną decyzję i przesłał ją na adres wskazany jako adres siedziby płatnika składek i adres do korespondencji – Ł. , ul. (...). Pod wskazanym adresem decyzję w dniu 23 stycznia 2015 roku odebrała osoba pełnoletnia – M. W./ odpis potwierdzenia odbioru z akt ZUS k-5 /.

Płatnik składek M. M. w spornym okresie na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą Centrum (...) w Ł.. W dniu 31 grudnia 2007 r. M. M. wniosła aportem całość prowadzonego przedsiębiorstwa do spółki Centrum (...)
z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka ta nabyła przedsiębiorstwo obejmując całość dokumentacji księgowej i ubezpieczeniowej oraz przejęła wszystkich pracowników i współpracowników, a także stała się odpowiedzialna za wszystkie zobowiązania wynikające z dotychczasowej działalności. /bezsporne, akt notarialny /.

Od dnia 1 kwietnia 2013 roku wnioskodawczyni rozpoczęła wykonywanie działalności gospodarczej pod nazwą Centrum (...) / wpis do (...) k- 14/

Powyższy stan faktyczny Sad ustalił na podstawie dokumentów załączonych do akt sprawy, w tym załączonych do akt ZUS. Sad pominął dowód z przesłuchania ubezpieczonej L. P. wobec wykazania przez organ rentowy dokumentami spornych okoliczności. Nie ulega wątpliwości ,że wnioskodawczyni M. M. zgłosiła L. P. do ubezpieczenia zdrowotnego w spornym okresie czasu, co wynika z dokumentacji elektronicznej prowadzonej przez ZUS i rozliczyła za nią składki. Również z dokumentów składanych w ZUS – zgłoszenia do ubezpieczenia , wyrejestrowania i odprowadzanych składek wynika za jaki okres czasu ubezpieczona była zatrudniona u innego płatnika E. S.. Podnieść należy ,że ubezpieczona L. P. nie brała czynnego udziału w postępowaniu, nie złożyła dokumentów do złożenia których była zobowiązana przez Sąd. Nie mniej jednak w procesie ubezpieczona ma prawa strony i nie musi aktywnie brać w nim udziału. Natomiast na wnioskodawczyni ciąży obowiązek udowodnienia wszystkich okoliczności, z których wywodzi skutki prawne. Wnioskodawczyni reprezentowana przez pełnomocnika ani razu nie była obecna na rozprawie, nie zgłosiła żadnych osobowych wniosków dowodowych. Organ rentowy przedłożył natomiast dokumenty w oparciu o które należało przyjąć za udowodnione okoliczności , z których wywodził skutki prawne.

Sąd zważył , co następuje

Odwołanie podlega odrzuceniu.

Zgodnie z treścią art. 477 ⁹ § 1 k.p.c. odwołanie od decyzji organów rentowych wnosi się na piśmie do organu, który wydał decyzję, lub do protokołu sporządzonego przez ten organ, w terminie miesiąca od doręczenia odpisu decyzji.

W myśl przepisu art. 477 ⁹ § 3 k.p.c. Sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż odwołanie wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego zostało wniesione po upływie przepisanego prawem terminu.

Decyzja w ocenie Sądu została skutecznie doręczona wnioskodawczyni w dniu 23 stycznia 2015 roku , wraz z pouczeniem o przysługujących środkach odwoławczych i terminie do jej zaskarżenia. Decyzję organ rentowy przesłał na wskazany przez odwołującą się adres. Została ona odebrana przez upoważnioną osobę ( dorosłego domownika). Adres działalności przy ul. (...) w Ł. został wskazany w dokumentach składanych przez płatnika i nigdy potem nie był korygowany. W toku postępowania nie przedłożono żadnych dokumentów które świadczyłyby o tym.

Odwołanie zostało złożone w dniu 27 stycznia 2016 roku. Opóźnienie we wniesieniu odwołania w ocenie Sądu jest znaczne ponieważ wynosi ponad roku od doręczenia spornej decyzji.

W myśl przepisu art. 477 ⁹ § 3 k.p.c. odwołanie wnioskodawczyni podlegało, jako wniesione po terminie odrzuceniu. W ocenie Sądu nie zachodzą żadne okoliczności pozwalające na przywrócenie terminu do złożenia odwołania i nie uwzględniania opóźnienia. Przede wszystkim należy wskazać ,że poza twierdzeniami ,że wnioskodawczyni faktycznie nie otrzymała spornej decyzji, strona nie przedstawiła żadnych przekonywujących argumentów świadczących ,że opóźnienie w złożeniu odwołania było przez nią niezawinione.. Za przyczyny niezależne od ubezpieczonego w złożeniu spóźnionego odwołania uważa się zwykle chorobę, nieporadność, brak właściwej porady i opieki, czy wprowadzenie w błąd przez organ rentowy. Stosownie do oceny tych okoliczności, odwołanie podlega odrzuceniu albo nadaje mu się bieg. Okoliczność ,że faktycznie wnioskodawczyni mogła nie otrzymać spornej decyzji bo nie odebrała jaj osobiście nie ma znaczenia w sprawie a doręczenie należy uznać za skuteczne.

Sąd dokonując takiej oceny w rozpoznawanej sprawie uznał, iż brak jest podstaw do nieuwzględnienia przekroczenia terminu do wniesienia odwołania, W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie nie zaszły obie przesłanki pozwalające na nieuwzględnienie opóźnienia w złożeniu odwołania. Opóźnienie w złożeniu odwołania Sąd ocenia jako znaczne i brak jest okoliczności świadczących o niezawinionym opóźnieniu. Obie przesłanki wskazane w treści przepisu art. 477 ⁹ § 3 k.p.c. muszą wystąpić łącznie co wielokrotnie było podnoszone w orzecznictwie Sądów Apelacyjnych jak i Sądu Najwyższego ( vide : postanowienie SA w Katowicach z dnia 10 .02.2014 roku w sprawie sygnatura akt IIIA Uz 3/14 Lex nr 1425405, postanowienie SA w Rzeszowie z dnia 27.09.2012 roku w sprawie sygnatura akt III AUz 73/12 Lex nr 1217762 , postanowienie SN z dnia 1 06.2010 roku w sprawie sygnatura akt II UK 404/09 Lex nr 611422 ). Brak spełnienia obu przesłanek jednocześnie uniemożliwia nieuwzględnienie opóźnienia w złożeniu odwołania co skutkuje jego odrzuceniem. W okresie miesiąca od otrzymania decyzji nie miały miejsca żadne okoliczności wskazujące na brak winy wnioskodawcy w terminowym złożeniu odwołania. W ocenie Sądu należy podkreślić ,że w żaden sposób nie usprawiedliwia opóźnienia okoliczność ,że decyzję wysłano nie na adres prowadzonej działalności . Jeżeli adres ten na przestrzeni lat uległ zmianie to na stronie ciąży obowiązek powiadomienia o tym organu rentowego. W toku postępowania nie przedstawiono żadnych dowodów potwierdzających taką okoliczność. W dokumencie (...) z dnia 21 marca 2013 roku wnioskodawczyni wskazała jako adres do korespondencji i adres siedziby płatnik składek u. Borówkową 4 w Ł.. Podnieść również należy ,że sam pełnomocnik w swoim piśmie procesowym wskazał jako adres prowadzenia działalności inny adres niż adres wynikający ze złożonego wydruku z (...).

W tym miejscu należy również wskazać ,że zgłoszenia do ubezpieczeń L. P. dokonała M. M., jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. W dokumentach zgłoszeniowych jest wskazany zarówno NIP jak i REGON wnioskodawczyni. Dlatego też organ rentowy wydał decyzję w przedmiocie podlegania ubezpieczeniom w stosunku do M. M. jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Nazwa pod jaką M. M. prowadziła w spornym okresie czasu działalność gospodarczą nie ma znaczenia z punktu widzenia prawidłowego oznaczenia płatnika w spornej decyzji.

W ocenie Sądu nie ma znaczenia dla rozpoznania sprawy i prawidłowego oznaczenia płatnika w spornej decyzji ,że M. M. z ostatnim dniem grudnia 2007 roku wniosła prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo jako aport do spółki w jakiej była wspólnikiem. W spornym okresie czasu jako płatnik składek ponosi odpowiedzialność za zobowiązania składkowe osób przez siebie zatrudnianych.

Ponadto odnosząc się do podnoszonej przez odwołującą się kwestii wniesienia w dniu 31 grudnia 2007 roku aportem całości prowadzonego przedsiębiorstwa wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 55 ⁴ k.c. nabywca (spółka, do której wniesiono aport) przedsiębiorstwa odpowiada za zobowiązania solidarnie ze zbywcą, co oznacza, że mamy do czynienia z przystąpieniem nabywcy ex lege do długu zbywcy. Stroną stosunku zobowiązaniowego jest nadal zbywca, jednak od momentu nabycia przedsiębiorstwa za jego długi wynikające z tego stosunku odpowiada solidarnie nabywca przedsiębiorstwa. Nie następują zatem zmiany podmiotowe w stosunku zobowiązaniowym zbywcy i wierzyciela. Tym samym po stronie zbywcy istnieje dług i odpowiedzialność, natomiast po stronie nabywcy wyłącznie odpowiedzialność. W ocenie Sądu zbycie przedsiębiorstwa przez wniesienie aportu do spółki nie uwalnia M. M. od odpowiedzialności za zobowiązania z tytułu składek wobec ZUS.

W ocenie Sądu w oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe w sprawie należy przyjąć ,że odwołanie od spornej decyzji nie było zasadne a przy nieuwzględnieniu zarzutu wniesienia go po terminie , podlegałoby oddaleniu.

Z ustaleń Sadu wynika bowiem ,że w spornym okresie czasu L. P. była zatrudniona u innego płatnika składek, E. S. w Zakładzie Usług (...) w latach 2004-2010, na podstawie umowy o pracę jednakże nie osiągała tam wynagrodzenia w kwocie co najmniej minimalnej.

Wskazać należy ,że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 4 i art. 12 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 1778) osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Natomiast w myśl art. 11 ust. 2 powołanej ustawy dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym
i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 8 i 10.

Z mocy art. 13 pkt 2 wspomnianej ustawy zleceniobiorcy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu podlegają od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – osoby pozostające w stosunku pracy spełniające jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów, są obejmowane ubezpieczeniami tylko z tytułu stosunku pracy. Mogą one dobrowolnie, na swój wniosek, być objęte ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi również z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1a. W świetle ust. 1 a powołanego artykułu pracownicy, których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy w przeliczeniu na okres miesiąca jest niższa od minimalnego wynagrodzenia, podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1b.

Zgodnie zaś z art. 81 ust. 1, ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1938 ze zm.), do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne zleceniobiorców stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, finansowanych przez ubezpieczonych nie będących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych.

W świetle art. 82 ust. 1 cytowanej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w przypadku gdy ubezpieczony uzyskuje przychody z więcej niż jednego tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66 ust. 1, składka na ubezpieczenie zdrowotne opłacana jest z każdego z tych tytułów odrębnie. Oznacza to, że w przypadku jednoczesnego wykonywania umowy zlecenia i zatrudnienia na podstawie umowy o pracę składka na ubezpieczenie zdrowotne należna jest z obu tytułów.

Stosownie do art. 36 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowym podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych. Obowiązkiem płatnika składek – z mocy art. 46 ust. 1 i art. 47 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – jest obliczanie, rozliczanie i opłacanie należnych składek za każdy miesiąc kalendarzowy oraz przesyłanie w wyznaczonym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłacanie składek za dany miesiąc.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 (to jest przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia), jeżeli w umowie określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie.

Natomiast art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi,
iż podstawę wymiaru składek ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2.

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, iż stan sprawy uzasadnia przyjęcie, że L. P. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od 1 maja 2007 roku do 31 grudnia 2007 roku z tytułu umowy zlecenia zawartej z (...). Okoliczność, że L. P. równolegle była zgłoszona przez innego płatnika do obowiązkowego ubezpieczenia społecznego nie ma znaczenia w sprawie w świetle powyżej cytowanych przepisów bowiem osiągane u E. S. z tytułu pracy w Zakładzie Usług (...) wynagrodzenia były niższe niż minimalne wynagrodzenie w spornym okresie czasu.

Nadmienić należy ,że przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych, w tym ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, mają charakter przepisów bezwzględnie obowiązujących, co oznacza, iż w sytuacjach w nich określonych muszą być one stosowane przez organ rentowy i okoliczność złożenia przez ubezpieczonego u płatnika składek oświadczenia niezgodnego ze stanem faktycznym w przedmiocie posiadania innego tytułu do ubezpieczenia, pozostaje bez znaczenia dla ustalenia istnienia obowiązku ubezpieczenia społecznego. Ustalenie bowiem obowiązku ubezpieczenia społecznego nie jest w żadnej mierze od takich oświadczeń zależne.

Na podstawie art. 98 k.p.c. w zw z § 9.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych w wersji obowiązującej w dniu wniesienia odwołania do sądu, Sad obciążył wnioskodawczynię obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 360 zł.

Wobec powyższego Sąd orzekl jak w sentencji postanowienia