Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2017 roku około godziny 17:00, na Placu (...) w T. rozpoczęły się uroczystości upamiętniające 73 rocznicę wybuchu Powstania (...). Oprócz licznie zgromadzonych mieszkańców, byli tam również kombatanci, przedstawiciele władz województwa i miasta, innych organów państwowych oraz różnych związków i organizacji itp.

Dowody:

- zeznania J. P. - k. 3v-4, godz. 00: 25:40 – 00: 32:25 - k. 36,36v;

- zeznania G. P. k. 36v; godz. 00: 34:10-00: 42:30 – k. 36v;

- kserokopia gazety (...) k.20

Po publicznych wystąpieniach poszczególnych osób, delegacje rozpoczęły składanie kwiatów przed pomnikiem Ku Czci Żołnierzom Amii Krajowej. W momencie składania kwiatów przez niektóre delegacje, starszy mężczyzna stojący nieopodal z flagą biało-czerwoną, głośno krzyczał „bandyci”, „złodzieje” oraz gwizdał gwizdkiem. Trwało to około 20 minut. Ludzie stojący w tłumie poczuli się zbulwersowani jego zachowaniem. Próbowali tego mężczyznę uspokoić i prosili, aby nie przeszkadzał, na co on jednak nie reagował. Mężczyzną, który przeszkadzał w przebiegu tego zgromadzenia publicznego okazał się R. P..

Dowody:

- zeznania J. P. - k. 3v-4, godz. 00: 25:40 – 00: 32:25 - k. 36,36v;

- zeznania G. P. k. 36v; godz. 00: 34:10-00: 42:30 – k. 36v;

- kserokopia gazety (...) k.20

Obwiniony R. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu tj. wykroczenia z art. 52§2 pkt.1 kw. W swych wyjaśnieniach wskazał, że brał udział w uroczystościach upamiętniających wybuch Powstania (...). Przyznał, że w trakcie składania kwiatów przez niektóre delegacje gwizdał. Zaprzeczył jednak, aby krzyczał „bandyci” i „złodzieje”.

Wyjaśnienia obwinionego należało uznać za wiarygodne jedynie w tej części, w której przyznał, że w dniu 1 sierpnia 2017 roku podczas składania kwiatów przez niektóre delegacje gwizdał. W tym zakresie wyjaśnienia te korespondują z wiarygodnymi zeznaniami świadków: J. P. i G. P. ( o czym niżej).

Sąd odmówił natomiast wiarygodności pozostałym wyjaśnieniom obwinionego, dotyczącym jego zachowania podczas uroczystości upamiętniających rocznicę Powstania (...). Jego wyjaśnienia w tym zakresie pozostają bowiem w sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami J. P. i G. P.. Zdaniem Sądu wersja przedstawiona przez obwinionego, jest przyjętą przez niego linią obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej za popełnione wykroczenie, która jednak nie przekonywała Sądu.

Za wiarygodne uznano zeznania świadków: J. P. i G. P., którzy są bezstronnymi świadkami i nie mają żadnego interesu w tym by zeznawać na niekorzyść obwinionego, którego nie znają. Ponadto ich zeznania są jasne, logiczne, spójne i korelują ze sobą, jak i z wyjaśnieniami obwinionego w części uznanej za wiarygodną oraz z pozostałym materiałem dowodnym zebranym w sprawie. Świadkowie ci zeznali, iż oboje są pedagogami pracującymi z młodzieżą. Podkreślili, iż przedmiotowego dnia nie szli na żaden wiec politycznych tylko chcieli uczcić rocznicę Powstania (...). Zeznali, iż podczas składania wiązanek, obwiniony niektóre delegacje obrażał głośno krzycząc „bandyci”, „złodzieje” oraz gwizdał gwizdkiem. Trwało to około 20 minut. Świadkowie wskazali, iż zgromadzeni obok obwinionego ludzie byli poruszeni jego zachowaniem i próbowali go uspokoić. Podali również, iż policja stała w dość znacznej odległości od miejsca zdarzenia i prawdopodobnie nie słyszała i nie widziała zachowania obwinionego.

O wiarygodności zeznań w/w świadków świadczy również ich motywacja dla jakiej zwrócili się do policji po uroczystości. Świadkowie podkreślili bowiem, iż zwracając uwagę policji ich intencją nie był aby sprawa trafiła do sądu, a jedynie, aby pouczyli obwinionego i na przyszłość byli bliżej takich uroczystości, żeby mogli reagować na niewłaściwe zachowania.

Przeprowadzone na rozprawie głównej dowody w postaci: notatki urzędowej, kserokopii z gazety (...), pisma Przewodniczącego Rady Miasta T., informacji z W. w T. nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone. Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. Większość z tych dowodów została sporządzona przez kompetentne osoby, po przeprowadzeniu stosownych czynności oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami. W związku z powyższym Sąd uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, iż obwiniony R. P. swoim zachowaniem wypełnił znamiona wykroczenia z art. 52§2 pkt.1 kw. Obwiniony bowiem w dniu 1 sierpnia 2017 r. około godz. 17:00 w T. na ul. (...) przeszkadzał w przebiegu niezakazanego zgromadzenia publicznego tj. obchodów wybuchu Powstania (...) poprzez okrzyki „bandyci”, „złodzieje” oraz gwizdanie.

Przedmiotem ochrony przepisu art. 52§2 pkt. 1 kw jest wolność zgromadzeń, którą gwarantuje art. 57 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, która stanowi, iż każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestnictwa w nich, zaś ograniczenie tej wolności może określać tylko ustawa. Wolność zgromadzeń nie jest więc wolnością nieograniczoną. Zgodnie bowiem z art. 52§2 pkt. 1 kw. „Kto przeszkadza (…) w przebiegu niezakazanego zgromadzenia podlega karze ograniczenia wolności lub grzywny”. Przedmiotowe zgromadzenie niewątpliwie było zgromadzeniem niezakazanym, nie miało ono charakteru politycznego, a jego celem było uczczenie rocznicy wybuchu Powstania (...). Pod pojęciem „przeszkadzania” należy rozumieć każdą czynność czy zachowanie faktyczne utrudniające przebieg zgromadzenia czy też uniemożlwiające jego przeprowadzenie. Zachowanie takie może przybrać formę polegającą na utrudnianiu lub uniemożliwieniu zebrania się w wyznaczonym miejscu uczestników, blokowania dojścia do miejsca zgromadzenia, zabieraniu mikrofonów, głośników czy transparentów, niszczeniu transparentów, zagłuszaniu poszczególnych wystąpień, zakłócaniu przebiegu zgromadzenia przez głośne okrzyki czy inne zagłuszające dźwięki. Przeszkadzanie to innymi słowy ingerowanie w spokojny, prawem przewidziany sposób korzystania z praw obywatelskich. (por. Dorota Habrat artykuł w WPP.2012.3.76, Problematyka odpowiedzialności za wybrane wykroczenia związane ze zgromadzeniami).

Przedmiotowe wykroczenie ma charakter powszechny, materialny, zaś strona podmiotowa polega na umyślności działania.

Sąd w przedmiotowej sprawie winieni był ocenić czy zachowanie obwinionego faktycznie nosiło cechy „przeszkadzania” w przebiegu zgromadzenia, czy też zachowanie obwinionego mieściło się w granicach przewidzianych przez prawo do wyrażania swoich poglądów. Artykuł 54 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, iż każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów. Zdaniem Sądu, wykrzykiwanie słów „bandyci”, „złodzieje”, gwizdanie nie jest wyrażaniem swoich poglądów, tym bardziej podczas uroczystości, gdzie upamiętniało się ofiary i uczestników Powstania (...). Subiektywne odczucia obwinionego wyrażone poprzez wyzwiska i gwizdy w kierunku niektórych delegacji, w żaden sposób nie usprawiedliwiają zachowania obwinionego. Niewątpliwie, jak wynika z zebranego materiału dowodowego, okrzyki i gwizdy obwinionego przeszkadzały w przebiegu zgromadzenia, gdzie wiele osób było poruszone umyślnym zachowaniem obwinionego, który nie zaprzestawał swojego zachowania pomimo zwracanej mu uwagi przez osoby tam zgromadzone.

Na podstawie art. 52§2 pkt.1 kw, Sąd wymierzył R. P. karę 200 złotych grzywny, uznając iż kara ta stanowić będzie adekwatną i wystarczającą reakcją na popełniony czyn. Sąd nie wymierzył obwinionemu kary ograniczenia wolności mając na uwadze wiek obwinionego. Ustalając stawkę grzywny w wysokości 200 zł sąd wziął pod uwagę sytuację materialną i rodzinną obwinionego. Obwiniony obecnie otrzymuje emeryturę w wysokości 1400 zł netto wraz z dodatkiem z uwagi na wiek, jest współwłaścicielem mieszkania, nie ma nikogo na utrzymaniu. W tym kontekście, ustalenie przez Sąd wysokości stawki grzywny było ściśle związane z koniecznością wzięcia pod uwagę okoliczności, iż kara grzywny stanowi dolegliwość typowo ekonomiczną, która częstokroć dotyka również rodzinę sprawcy, obniżając jej poziom życia. Dlatego przy ustaleniu jej wysokości Sąd uwzględnił uwarunkowania finansowe obwinionego. Jednocześnie Sąd uznał, że wymierzona grzywna mieści się w możliwościach finansowych obwinionego. Natomiast okolicznością łagodzącą, która Sąd wziął pod uwagę jest natomiast fakt, iż obwiniony prowadzi ustabilizowany tryb życia i nigdy dotychczas nie był karany za podobne przestępstwa lub wykroczenia.

W ocenie Sądu kara wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia winy obwinionego, stopnia społecznej szkodliwości czynu, właściwości i warunków osobistych sprawcy. Sąd uznał również, iż kara ta jest wystarczająca do osiągnięcia wobec obwinionego celów zapobiegawczych i wychowawczych a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Obwinionego zwolniono z opłaty sądowej i wydatków na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) w zw. z art. 119 kpw, mając na względzie jej sytuację materialną.

ZARZĄDZENIE

1. (...);

2. (...);

3. (...)