Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2018 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa P. G. (1)

przeciwko P. G. (2)

o odszkodowanie

1.  Zasądza od pozwanego P. G. (2) na rzecz powoda P. G. (1) kwotę 10 405,05 zł (dziesięć tysięcy czterysta pięć złotych 05/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 lutego 2018 r. do dnia zapłaty.

2.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

3.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego P. G. (2) na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 932,55 zł (dziewięćset trzydzieści dwa złote 55/100) tytułem kosztów sądowych.

4.  Wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 3 468,35 zł (trzy tysiące czterysta sześćdziesiąt osiem złotych 35/100).

Sygn. akt IV P 195/17

UZASADNIENIE

Powód P. G. (1) wniósł przeciwko P. G. (2) o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne i zasądzenie kwoty 36 000 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia zwłoki do dnia zapłaty i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż był pracownikiem pozwanego zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku technologa produkcji. 4.10.2017 r. pracodawca złożył powodowi oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy o pracę z powodu likwidacji stanowiska pracy. Zdaniem powoda prawdziwą przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę był zamiar korzystania przez powoda z urlopu ojcowskiego.

Na rozprawie 28.02.2018 r. powód zmodyfikował powództwo i wniósł o odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.

Pełnomocnik pozwanego P. G. (2) w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanego wskazał, iż przyczyną wypowiedzenia powodowi umowy o pracę była likwidacja stanowiska pracy, które zajmował powód. Zbędność zatrudniania dwóch technologów produkcji została potwierdzona podczas częstych absencji powoda. Spowodowało to konieczność przeorganizowania pracy tak, że drugi technolog okazał się w praktyce zbędny.

Sąd ustalił co następuje:

Powód P. G. (1) był zatrudniony u pozwanego P. G. (2) od 13.03.2008 r. do 31.01.2018 r. na stanowisku technologa produkcji.

(dowód: akta osobowe powoda cz. B k. 6B).

W przedsiębiorstwie pozwany zatrudniał na stanowisku technologa produkcji powoda i M. O., który po wypowiedzeniu powodowi umowy o pracę, przejął obowiązki powoda.

(bezsporne).

Pozwany 4.10.2017 r. pracodawca złożył powodowi oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy o pracę z powodu likwidacji stanowiska pracy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął z dniem 31.01.2018 r.

(dowód: akta osobowe powoda cz. B, wypowiedzenie umowy o pracę k. 30B).

Średnie miesięczne wynagrodzenie brutto powoda wynosiło 3 468,35 zł.

(dowód: zaświadczenie k. 30).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Przepisy prawa pracy wymagają by wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony: po pierwsze nie naruszało przepisów o wypowiadaniu umów o pracę, po drugie by było uzasadnione - dyspozycja art. 45 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks Pracy (tekst jednolity Dz.U. 1998, Nr 21, poz.94 z zmianami).

Sąd pracy jest uprawniony do badania i ustalenia, czy zmniejszenie zatrudnienia i w konsekwencji likwidacja stanowisk pracy jest autentyczna, czy też ma charakter pozorny (fikcyjny), mający na celu jedynie uzasadniać rozwiązanie umowy o pracę z konkretnym pracownikiem.

Postępowanie przed sądem pracy toczy się w granicach zakreślonych przyczyną podaną w wypowiedzeniu. Sąd powinien dokonać oceny zasadności przyczyny wypowiedzenia w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę (wyrok SN z 10.11.1998 r., I PKN 434/98, OSNAPiUS Nr 21/1999, poz. 688.).

Ciężar udowodnienia zasadności przyczyny stanowiącej podstawę wypowiedzenia obciąża pracodawcę, a pracownika natomiast obciąża dowód istnienia okoliczności przytoczonych przez niego w celu wykazania, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione (wyr. SN z 8.9.1977 r., I PRN 17/77, (...) 1978, Nr 5, s. 70).

W rozpoznawanej sprawie bezsporne było, iż powód był zatrudniony u pozwanego na stanowisku technologa produkcji i że oprócz powoda na tym stanowisku zatrudniony jest M. O., który przejął obowiązki powoda a na miejsce powoda nie zatrudniono nowego pracownika.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 1997 r. I PKN 401/97 - kontroli Sądu Pracy nie podlega ocena zasadności przyjętej przez pracodawcę decyzji o zmianie struktury organizacyjnej zakładu pracy w celu racjonalizacji i ograniczenia zatrudnienia pracowników lecz tylko ocena zasadności i słuszności przyjętych kryteriów doboru pracowników na stanowisku pracy i kwalifikowania pracowników do zwolnienia z pracy, zaś indywidualne wypowiedzenie umowy o pracę podlega ocenie Sądu w zakresie zasadności wypowiedzenia (art. 45 § l k.p.) oraz ewentualnego nadużycia prawa (tak: SN w wyroku z 2002-01-10 I PKN 780/00).

W przypadku likwidacji jednego z analogicznych stanowisk pracy oprócz wskazania przyczyny w postaci likwidacji stanowiska pracy w wypowiedzeniu powinny zostać także wskazane kryteria doboru pracownika do zwolnienia. Zasada ta może jednak dotyczyć jedynie przypadków doboru do zwolnienia pracownika z większej liczby pracowników. Ponadto wymóg ten nie dotyczy także sytuacji, jeżeli przyczyna wyboru pracownika do zwolnienia z pracy (kryteria doboru) jest oczywista lub znana pracownikowi (vide: wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z 22 marca 2016 r., I PK 100/15).

Kryteria doboru pracowników do zwolnienia nie są wprawdzie skatalogowane w żadnym powszechnie obowiązującym przepisie prawa pracy, a sąd rozpoznający odwołanie pracownika od wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego w ramach redukcji etatów nie może krępować pracodawcy w prowadzeniu polityki kadrowej i narzucać mu własnego zestawu owych kryteriów, jednakże typowanie osób, z którymi ma nastąpić rozwiązanie stosunku pracy w ramach indywidulanych lub grupowych zwolnień z pracy, nie może mieć arbitralnego i dowolnego charakteru. Pewne ramy prawne dla decyzji pracodawcy zakreślają przepisy art. 94 pkt 9 oraz art. 11[3] i art. 18[3a] KP Kodeksu pracy, nakazujące pracodawcy stosowanie obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów oceny pracowników i wyników ich pracy również przy doborze osób zakwalifikowanych do zwolnienia. Zasadniczo najważniejszymi kryteriami doboru do zwolnienia powinny być: przydatność pracownika do pracy, jego kwalifikacje i umiejętności zawodowe, doświadczenie zawodowe, staż i przebieg dotychczasowej pracy, dyspozycyjność wobec pracodawcy. (tak: Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z 30 września 2014 r., I PK 33/14).

Wybór do zwolnienia jednego z kilku pracowników wymaga porównania ich sytuacji zawodowej w szczególności w zakresie: stażu zatrudnienia, doświadczenia zawodowego, wykształcenia przydatnego w pracy, umiejętności, stosunku do obowiązków pracowniczych.

Mając na uwadze powyższe rozważania sąd na mocy art. 45 § 1 k.p. w zw. z art. 47 ¹ k.p. zasądził od pozwanego na rzecz powoda 10 405,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia sprecyzowania powództwa przez powoda do dnia zapłaty tytułem odszkodowania i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach sądowych , sąd orzekł na zasadzie art. 98 k.p.c. i 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2000 roku, nr 90, poz. 594) i rozstrzygnął o nieuiszczonych kosztach stosując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy, sąd nakazał ściągnąć od pozwanego przegrywającego proces na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie koszty sądowe, od których z mocy ustawy był zwolniony powód, w wysokości 521 zł z tytułu opłaty sądowej tj. 5% od zasądzonego odszkodowania w wysokości 10 405,05 zł oraz zwrot kosztów utraconego wynagrodzenia pięciu świadków w łącznej wysokości 411,60 zł , łącznie 932,55 zł.

Wyrokowi w punkcie pierwszym sąd nadał na podstawie przepisu art. 477 ² § 1 k.p.c. rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda.

.