Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący SSR Magdalena Glinkiewicz

Protokolant st.sekr. sąd. Bożena Czajkowska

Po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2018r. w Toruniu.

sprawy z

J. T.

przeciwko:

Gminie M. T. – Prezydentowi Miasta T.

przy interwencji ubocznej (...) S.A. V. (...) w W.

o:

zapłatę

orzeka:

I.  zasądza od pozwanego Gminy M. T. – Prezydenta Miasta T. rzecz powoda J. T. kwotę 10.121,50 zł (dziesięć tysięcy sto dwadzieścia jeden złotych pięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 lutego 2017r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza o pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.124 zł (cztery tysiące sto dwadzieścia cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 1.228,17 zł (tysiąc dwieście dwadzieścia osiem złotych siedemnaście groszy) tytułem zwrotu nieuiszczonych wydatków.

Sygn. akt I C 410/17

UZASADNIENIE

Powód J. T. wniósł o zasądzenie od pozwanej Gminy M. T. kwoty 10.121,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 24 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 30 listopada 2016 r. na ul. (...) w T. doszło do przewrócenia się obumarłego drzewa na pojazd marki O. (...). Podkreślił, iż ubezpieczyciel (...) w T. ocenił szkodę w pojeździe jako całkowitą stwierdził nie korzystne warunki atmosferyczne oraz dobry stan drzewa w chwili zdarzenia. Powód powołując się na opinię dendrologiczną podkreślił, iż drzewo w dniu zdarzenia było martwe lub obumierające i mocno spróchniałe. Pomimo odwołania ubezpieczyciel ponownie odmówił wypłaty odszkodowania. Zdaniem powoda pozwany nie dochował należytej staranności w utrzymaniu pasów zieleni w stanie prawidłowym. Wskazał, iż na jego żądania składaj się kwoty: 8.880 zł tytułem wartości uszkodzonego pojazdu, 540 zł tytułem uszkodzonego telefonu marki S. (...), 200 zł tytułem kosztów sporządzenia opinii dendrologicznej, 150 zł tytułem kosztów wynajęcia garażu, 31,50 zł tytułem przejazdu pojazdem (...) w dniu zdarzenia oraz 320 zł tytułem kosztów wynajmu pojazdu zastępczego na okres 2 dni . Podkreślił, iż w wyniku zdarzenia uszkodzony został jego telefon, koszt naprawy wyliczony został na podstawie wyceny. Dodał, iż na skutek przedłużającego się postępowania szkodowego zobowiązany był do garażowania pojazdu. Nadto z uwagi na to, że prowadzi działalność gospodarczą zmuszony był na okres 2 dni wynająć pojazd zastępczy .

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Odnosząc się do meritum pozwu podniósł, iż powód nie udowodnił przesłanek odpowiedzialności deliktowej. Zaznaczył, iż nie wykazał, że przewrócenie drzewa wynikło z zaniedbania pozwanej związanego z nienależytym utrzymaniem zieleni przydrożnej. Dodał, iż w lutym 2016 r. podczas kontroli nie zauważono zewnętrznych objawów chorobowych drzewa. Pozwany kwestionował złożoną przez powoda opinię dendrologiczną. Z ostrożności zakwestionował również wysokość szkody wskazując, iż szkoda w pojeździe wynosi ok 6.600 zł. Pozwany nie zgodził się z żądaniem wypłaty odszkodowania za telefon, przejazd (...), opinię dendrologiczną, najem garażu oraz najem samochodu zastępczego. Zakwestionował również datę naliczenia odsetek wskazując, iż wezwanie otrzymał 9 lutego 2017 r., a w wezwaniu wskazano 7 dniowy termin zapłaty.

Pozwany złożył wniosek o przypozwanie (...) S.A. V. (...) w W..

Pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. interwencję uboczną po stronie pozwanego zgłosił (...) S.A. V. (...). Interwenient wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, iż podnosi brak legitymacji czynnej powoda w zakresie roszczenia o zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego, gdyż powód zbył przysługująca mu wierzytelność, podzielił zarzuty zgłoszone przez pozwanego, zakwestionował przyczynę i przebieg zdarzenia, zaistnienie przesłanek uzasadniających odpowiedzialność pozwanego na zasadzie winy oraz wysokość odszkodowania. Interwenient uboczny zaprzeczył, aby przyczyną szkody był zły stan drzewa i zawinienie zarządcy drogi. Dodał, iż żądana kwota jest rażąco zawyżona. Podkreślił, iż powód wnosi o zapłatę kwoty 8.880 zł tymczasem wartość rynkowa pojazdu powoda została określona na kwotę 8.200 zł. W odniesieniu do roszczenia dotyczącego zwrotu kosztów najmu garażu podkreślił, iż umowa najmu zawarta została dopiero miesiąc później. Zakwestionował roszczenie z tytułu uszkodzenia telefonu komórkowego, najmu pojazdu zastępczego.

W kolejnych pismach powód podtrzymał swoje żądania.

Pismem z dnia 7 września 2017 r. interwenient uboczny zmodyfikował swoje stanowisko w sprawie wskazując, iż nie kwestionuje zaistnienia przesłanek uzasadniających odpowiedzialność ubezpieczonego co do zasady, a sporna jest jedynie wysokość szkody powoda.

Postanowieniem z dnia 5 października 2017 r. Sąd Rejonowy zwolnił powoda od kosztów sądowych w części – od wydatków związanych z wydaniem opinii przez biegłego.

Sąd ustalił co następuje:

Gmina M. T. – Urząd Miasta T. Wydziału (...) i Z. jest odpowiedzialna za utrzymanie pasów zielni przy drogach w tym na ulicy (...) w T..

Bezsporne.

W dniu 30 listopada 2016 r. na ul. (...) w T. doszło do przewrócenia się drzewa na samochód marki O. (...) o nr rej (...) należący do J. T..

Bezsporne

W chwili zdarzenia nie wiał wiatr, wcześniej mógł padać deszcz.

Niezaprzeczone.

Drzewo w chwili zdarzenia było całkowicie martwe lub obumierające i mocno spróchniałe, grążące w każdej chwili upadkiem.

Dowód: płyta CD;

opinia dendrologiczna k. 32-33

dokumentacja fotograficzna k. 147-149

zeznania świadka T. K. z 31 maja 2017r. 00:22:57-00:42:32 k. 154-154v

W pojeździe w chwili zdarzenia na uchwycie znajdował się telefon marki S. (...) należący do powoda. W chwili zdarzenia uszkodzeniu uległ wyświetlacz i funkcja dotyku telefonu Koszt naprawy telefonu wynosił 540 zł.

Dowód: wycena k. 60

J. T. prowadzi działalność gospodarczą.

Bezsporne

W chwili zdarzenia J. T. przewoził towar, który wykonała jego żona na zamówienie M. (...) w L.. Z uwagi na to, że pojazd, na który przewróciło się sporne drzewo był niesprawny do dalszej jazdy, powód zmuszony był zamówić taksówkę w celu dowiezienia towaru do punktu jego odbioru - koło sklepu (...) na R.. Koszt przewozu taksówką wyniósł 31,50 zł.

Dowód: rachunek k. 62

J. T. wynajął na dwa dni samochód zastępczy. Koszt najmu wyniósł 320 zł. W związku z tym, że ubezpieczyciel pozwanego odmówił wynajmującemu zapłaty tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego. Wynajmujący wezwał powoda do zapłaty kwoty najmu.

Dowód: faktura k. 64-65

Pisma k. 63

W dniu 2 stycznia 2017 r. J. T. zawarł z P. S. umowę najmu garażu za kwotę 150 zł miesięcznie. Wrak pojazdu O. (...) garażowany był przez okres 1 miesiąca.

Dowód: umowa najmu garażu k. 61

J. T. w dniu 28 stycznia 2017 r. sprzedał pojazd marki O. (...) za kwotę 3.300 zł. w stanie uszkodzony,

Dowód: umowa sprzedaży samochodu k. 58

Poszkodowany zgłosił szkodę do Miejskiego Zarządu Dróg w T.. Zgodnie z właściwością pismo zostało przekazane do Urzędu Miasta T. Wydziału (...) i Z..

Bezsporne.

Pismem z dnia 5 stycznia 2017 r. ubezpieczyciel (...) S.A. V. (...) odmówił wypłaty odszkodowania wskazując, iż drzewo było w dobrym stanie a przyczyną zdarzenia był silny wiatr.

Dowód: pismo z 5.01.2017 r.

J. T. zlecił wykonanie opinii dendrologicznej. Koszt opinii wyniósł 200 zł.

Dowód: opina k. 32-33

umowa o dzieło k. 50

Pismem z dnia 18.001.2017 r. J. T. wezwał ubezpieczyciela do zapłaty odszkodowania.

Dowód: pismo z dnia 18.01.2017 r.

Decyzją z dnia 23 stycznia 2017 r. ubezpieczyciel podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

Dowód: decyzja z 23.02. (...). k. 35-37

Pismem z dnia 7 lutego 2017 r. doręczonym w dniu 9 lutego 2017 r. wezwano zapłaty do zapłaty odszkodowania w związku ze zdarzeniem z dnia 30 listopada 2016r. w terminie 7 dni.

Dowód: przedsądowe wezwania k. 44-46

Wartość pojazdu O. w stanie przed szkodą wynosiła 12.300 zł. Wartość pojazdu w stanie uszkodzonym wynosiła 2.300 zł Samochód został sprzedany w stanie uszkodzonym za kwotę 3.300, która była faktyczną wartością pozostałości.

Wysokość szkody całkowitej wynosiła 9.000 zł.

Dowód: opinia biegłego k. 194-209

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, dokumentów przedłożonych do akt sprawy przez strony oraz zeznań świadków i dowodu z opinii biegłego oraz akt szkodowych.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów albowiem były kompletne i jasne, wraz z pozostałymi dowodami tworzyły dokładny stan faktyczny sprawy. Ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Co więcej wiarygodność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Za wiarygodną uznano prywatną opinię dendrologiczną sporządzoną na zlecenie powoda. Podkreślić należy, iż wnioski końcowe opinii znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków, pracowników pozwanego. Nadto interwenient uboczny wobec nie kwestionowania przesłanek uzasadniających odpowiedzialność pozwanego co do zasady cofnął złożony wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii z zakresu dendrologii.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się przede wszystkim na opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. S. D..

Sąd uznał przedmiotową opinię za przekonywującą i w pełni podzielił wnioski biegłego. Opinia ta została sporządzona w sposób rzetelny, była logiczna, spójna, nie zawierała sprzeczności. Biegły udzielił odpowiedzi na pytanie sformułowane w tezie dowodowej. Trzeba jednocześnie zaznaczyć, iż biegły jest osobą odznaczającą się niekwestionowanymi kwalifikacjami, kompetentną i posiada duże doświadczenie w sporządzaniu tego typu opinii. Nie można również pomijać tego, że biegły swoje stanowisko w tym przedmiocie sformułował po zapoznaniu się ze zgromadzoną w aktach sprawy dokumentacją a zatem została sporządzona nie na podstawie arbitralnej i formułowanej a priori oceny, lecz w oparciu o obiektywny i rzetelnie zebrany materiał badawczy, który potwierdzał prawidłowość wyrażonych przez biegłego twierdzeń.

Żadna ze stron nie złożyła zastrzeżeń do opinii.

Za wiarygodne Sąd uznał generalnie zeznania świadka T. K. gdyż były logiczne, spójne i zgodne z zebranym materiałem dowodowym. Świadek wskazał, iż na początku 2016 r. robiono przegląd drzew na ul. (...). Przyznał, iż zdarza się, że pomimo tego, iż drzewa mają piękne korony pnie się przewracają. Po okazaniu dokumentacji zdjęciowej przewróconego drzewa świadek stwierdził, iż część korony jest zamierająca, drzewo z pewnością było osłabione, uszkodzone.

Do sprawy niewiele wniosły zeznania złożone przez świadka A. F..

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że doszło do uszkodzenia pojazdu na skutek przewrócenia się drzewa. Początkowo pozwana oraz interwenient uboczny kwestionowali swoją odpowiedzialność wskazując, iż do przewrócenia drzewa doszło na skutek panujących wówczas warunków atmosferycznych. W toku postępowania uznali jednak odpowiedzialność pozwanej co do zasady kwestionując jedynie wysokość szkody. Pełnomocnik interwenienta ubocznego nie uiścił zaliczki na poczet informacji z (...) oraz na poczet opinii biegłego dendrologa. W piśmie z dnia 7 września 2017r. cofnął m.in. wniosek o wystąpienie do Instytutu (...) w W. o udzielenie informacji o warunkach pogodowych występujących w dniach 28-30 listopada 2016r. w T., w rejonie ul. (...) oraz o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego dendrologa. (k. 116, 180)

Na wstępie należy wskazać, iż jasnym było, iż pozwany ponosi odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie. Zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności opinia dendrologiczna i zeznania świadków jednoznacznie wskazują, iż drzewo było całkowicie martwe lub obumierające, mocno spróchniałe i w każdej chwili grążące upadkiem. Gmina M. T. jako zarządca drogi na podstawie art. 20 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych zobowiązana była do utrzymywania zieleni przydrożnej, w tym sadzenia i usuwania drzew oraz krzewów. Zgodnie z cytowaną ustawą niewątpliwie to na pozwanej ciążył obowiązek wykonywania ogółu prac remontowych w tym prac zabezpieczającym, konserwacyjnych, porządkowych celem poprawy i zwiększenia bezpieczeństwa. W przedmiotowym przypadku Gmina nie wywiązała się ze swoich obowiązków, martwe lub obumierające drzewo nie zostało wcześniej ścięte i zagrażało bezpieczeństwu. W efekcie doszło do jego upadku na pojazd powoda i jego uszkodzenia.

Zgodnie z treścią 822 kc., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający.

Wypłacone odszkodowanie ma pozwolić na naprawienie pojazdu w zakresie niezbędnym do przywrócenia stanu sprzed powstania szkody, wykluczając jednocześnie możliwość wzbogacenia się poszkodowanego. Zakres odszkodowania należnego poszkodowanemu reguluje art. 361 § 2 kc, zgodnie z którym naprawienie szkody obejmuje poniesioną stratę, oraz art. 363 § 1 kc, według którego poszkodowany ma prawo wyboru między żądaniem przywrócenia stanu poprzedniego (restytucją) lub zapłatą sumy pieniężnej, przy czym nadmierność kosztów naprawy ogranicza jego żądanie jedynie do otrzymania sumy pieniężnej równej poniesionej stracie. W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania, a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 kc). Zgodnie z przepisem art. 824 ¹ § 1 kc suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody.

Z ugruntowanego już stanowiska judykatury i doktryny płynie konkluzja, że koszt naprawy uszkodzonego w wypadku komunikacyjnym pojazdu, nieprzewyższający jego wartości sprzed wypadku, nie jest nadmierny w rozumieniu art. 363 § 1 kc. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2006 r. III CZP 76/05, LEX nr 175463).

W realiach stanu faktycznego z całą pewnością mieliśmy do czynienia z pojęciem „szkody całkowitej”. Jak wskazano w cytowanym powyżej orzeczeniu Sądu Najwyższego, nieopłacalność naprawy, będąca przesłanką wystąpienia tzw. szkody całkowitej, ma miejsce wówczas, gdy jej koszt przekracza wartość pojazdu sprzed wypadku. W praktyce ubezpieczeniowej za szkodę całkowitą uznaje się sytuację, gdy pojazd całkowicie nie nadaje się do naprawy lub gdy koszty naprawy przekroczyłyby jego wartość, co uzasadnia ograniczenie przez ubezpieczyciela wysokości odszkodowania do wartości pojazdu.

W judykaturze przyjęto, że jedynie gdy koszt naprawy samochodu jest wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 903/00, OSNC 2003/1/15). Na gruncie niniejszej sprawy taka sytuacja właśnie miała miejsce. Wycena wartości samochodu sprzed kolizji oraz kosztów naprawy dokonana przez biegłego wskazuje, iż koszty naprawy są wyższe od przedwypadkowej wartości samochodu.

Rozmiar należnego odszkodowania wyznacza stan majątku poszkodowanych, niezakłócony zdarzeniem ubezpieczeniowym. Nie ulega wątpliwości, że składnikiem majątku powoda był pojazd marki O. o nr rej (...) , wart przed zdarzeniem 12.300 zł. Wartość pozostałości samochodu w stanie uszkodzonym wynosiła 3.300 zł (cena za która powód sprzedał wrak pojazdu). Wysokość szkody całkowitej rozumianej jako różnica pomiędzy wartością samochodu w stanie przed szkodą a jego pozostałościami wynosiła 9.000 zł. Powód w pozwie wnosił o zasądzenie kwoty 8.800 zł. Roszczenie powoda w tym zakresie Sąd uznał za uzasadnione.

Pozwem objęte zostało również żądanie odszkodowania za wynajem pojazdu. Powód dochodził kosztów związanych z wynajmem pojazdu za okres 2 dni. Powództwo w tym zakresie, co do zasady było uzasadnione, w świetle aktualnych poglądów orzecznictwa, wskazujących, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego nie służącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (uchwała SN z 17.11.2011r., III CZP 5/11, OSNC 2012/3/28). Według tego poglądu, utrata możliwości korzystania z pojazdu stanowi negatywne następstwo majątkowe, a wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu tego negatywnego następstwa należy kwalifikować jako szkodę majątkową podlegającą naprawieniu w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela wynikającej z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sąd Najwyższy podkreślił przy tym znaczenie dwóch kryteriów – celowości wydatków oraz ich ekonomicznego uzasadnienia.

Za wydatek niezbędny (celowy) należy uznać wydatek poniesiony na korzystanie z innego pojazdu w takim zakresie, w jakim poszkodowany korzystałby ze swojego środka lokomocji, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wydatki ekonomicznie uzasadnione to wydatki na najem pojazdu zasadniczo o podobnej klasie do pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego, poniesione w oparciu o stawki czynszu najmu, które obowiązują na danym rynku lokalnym (ceny rynkowe za tego typu usługi) i w czasie naprawy pojazdu mechanicznego lub do czasu nabycia nowego pojazdu. Dotychczasowe orzecznictwo Sądu Najwyższego uzasadnia wniosek, że celowymi i ekonomicznie uzasadnionymi wydatkami na najem pojazdu zastępczego są koszty najmu ponoszone w okresie koniecznym do przeprowadzenia naprawy uszkodzonego pojazdu. W przedmiotowej sprawie za uzasadniony Sąd uznał czas najmu pojazdu zastępczego przez okres 2 dni. Powód prowadzi działalność gospodarczą. Pojazd był mu niezbędny. Nadto wskazać należy, iż najem został ograniczony jedynie do dwóch dni. Sąd nie przychylił się do twierdzeń interwenienta ubocznego, iż stawka wynajmu jest zawyżona. W tym stanie rzeczy za uzasadnione uznał zasądzenie na rzecz powoda kwoty 320 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Strona pozwana, ani interwenient uboczny nie wykazali, że powód wierzytelność z tytułu najmu pojazdu zastępczego przelał na inny podmiot.

  Za zasadne Sąd uznał również roszczenie powoda w zakresie dotyczącym zwrotu kosztów przejazdu pojazdem (...). Powód wskazał, iż w chwili zdarzenia miał w pojeździe towar, który musiał dostarczyć do punktu na R.. Z uwagi, iż jego pojazd powoda w wyniku zdarzenia był niesprawny techniczne koniecznym było przewiezienie towaru taksówką. Na udokumentowanie poniesionych kosztów powód przedstawił rachunek na kwotę 31,50 zł.

W ocenie Sądu za uzasadnione należało uznać również koszty związane z uszkodzeniem telefonu marki S. w wysokości 540 zł. Nie ulega wątpliwości, iż w okolicznościach w jakich doszło do zdarzenia mogło dość również do uszkodzenia telefonu. Powód przedłożył wycenę dotycząca kosztu naprawy telefonu.

Sąd uwzględnił również żądanie powoda dotyczące zwrotu kosztów wynajmu garażu w wysokości 150 zł. Postępowanie dotyczące likwidacji szkody przedłużało się w czasie i oczywistym jest, iż wrak pojazdu z uwagi na okres zimowy musiał być odpowiednio zabezpieczony. Powód na potwierdzenie poniesionych kosztów przedłożył umowę najmu garażu.

Z kolei odnośnie pokrycia kosztów sporządzenia prywatnej wyceny wskazać należy, iż zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może – stosownie do okoliczności sprawy – obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego /Uchwała SN z dnia 18 maja 2004 r., III CZP 24/04/. W uzasadnieniu tejże uchwały Sąd Najwyższy stwierdził, że: „ocena czy poniesione koszty ekspertyzy sporządzonej na zlecenie poszkodowanego w postępowaniu przedsądowym są objęte odszkodowaniem przysługującym od ubezpieczyciela z umowy odpowiedzialności cywilnej, musi być dokonana przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy, a w szczególności uzależniona od ustalenia, czy zachodzi normalny związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego wydatku a wypadkiem, oraz czy poniesienie tego kosztu było obiektywnie uzasadnione i konieczne także w kontekście ułatwienia określenia prawidłowo konkretnego ubezpieczyciela, jak i ułatwienia zakładowi ubezpieczeń ustalenia okoliczności wypadku i rozmiarów szkody”.

Zdaniem Sądu koszty opinii prywatnej poniesione przez powoda mieszczą się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, a poniesienie tego wydatku było obiektywnie uzasadnione i konieczne.

Mając na uwadze powyższe Sąd w punkcie I wyroku przyznał powodowi kwotę 10.121,50 zł, na którą składa się: kwota 8.800 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu, kwota 200 zł tytułem kosztów sporządzonej opinii dendrologa, 150 zł tytułem kosztów wynajmu garażu, kwota 31,50 zł tytułem przejazdu pojazdem (...) oraz kwota 320 zł tytułem kosztów wynajmu auta zastępczego.

Sąd na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 10.121,50 zł od dnia 17 lutego 2017 r. do dnia zapłaty. Sąd za pozwanym przyjął, iż przedsądowe wezwanie do zapłaty na które powoływał się powód, zostało doręczone w dniu 9 lutego 2017 r. Mając na względzie, iż w wezwaniu wyznaczono 7 dniowy termin zapłaty, odsetki winny być naliczone od dnia 17 lutego 2017 r a nie jak twierdził powód od 24 stycznia 2017 r.

W pkt II wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałej części.

O kosztach procesu poniesionych przez strony orzeczono w punkcie III wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Ponieważ w niniejszej sprawie to pozwany jest stroną przegrywającą, dlatego też zasądzono od niego na rzecz powoda kwotę 4.124 zł, w tym 507 zł tytułem opłaty sądowej, 3.600 zł tytułem wynagrodzenie pełnomocnika oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W pkt. IV wyroku Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.228,17 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych wydatków.