Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Monika Machulec

w obecności Izabeli Gąsior-Jelonek Prokuratora Prokuratury Rejonowej

w Jastrzębiu-Zdroju

po rozpoznaniu w dniu 5 i 19 lutego 2018 r.

sprawy: K. P. /P./

s. J. i G.

ur. (...) w R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 190 a § 1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 12 kk

w zw.z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju

z dnia 18 września 2017r. sygn. akt II K 56/16

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. R. po 420,00 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z urzędu oskarżycielek posiłkowych M. K. i L. K. w postępowaniu odwoławczym,

III.  zasądza od oskarżycielek posiłkowych M. K. i L. K. na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie po 430,00 (czterysta trzydzieści) złotych oraz obciąża ich opłatą za II instancję w kwocie po 60,00 (sześćdziesiąt) złotych.

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V.2 Ka 646/17

UZASADNIENIE

K. P. został oskarżony oto, że w okresie od 23 grudnia 2014r. do maja 2015r. w J. poprzez wielokrotne uderzanie, kopanie w drzwi wejściowe do mieszkania zajmowanego przez L. K. i M. K., wdzieranie się siłą do w/w mieszkania i przebywanie w nim wbrew woli w/w pokrzywdzonych, a także uniemożliwianie korzystanie z niego zgodnie z przeznaczeniem poprzez dokonanie demontażu drzwi wejściowych, okna balkonowego, elementów sanitarnych i innych elementów wyposażenia mieszkania, uporczywie niepokoił M. K. i L. K. oraz istotnie naruszając ich prywatność, tj. o czyn z art. 190a § 1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 12 kw w zw. z art. 11 § 2 kk.

Wyrokiem z dnia 18 września 2017 r. Sąd Rejonowy w Jastrzębiu Zdroju na podstawie art. 66 § 1 i § 2 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne wobec K. P. na okres 1 roku tytułem próby, od daty uprawomocnienia się orzeczenia o to, że w okresie od 23 grudnia 2014r. do maja 2015r. w J. poprzez wielokrotne uderzanie, kopanie w drzwi wejściowe do mieszkania zajmowanego przez L. K. i M. K., wdzieranie się siłą do w/w mieszkania i przebywanie w nim wbrew woli w/w pokrzywdzonych, a także uniemożliwianie korzystanie z niego zgodnie z przeznaczeniem poprzez dokonanie demontażu drzwi wejściowych, okna balkonowego, elementów sanitarnych i innych elementów wyposażenia mieszkania, uporczywie niepokoił M. K. i L. K. oraz istotnie naruszając ich prywatność, tj. o czyn z art. 190a § 1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 12 kw w zw. z art. 11 § 2 kk.

Na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk w zw. z art. 43a § 1 kk zasądził od oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 500zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. R. kwoty po 723,24zł brutto tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oskarżycielek posiłkowych: M. K. i L. K..

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk oraz art. 7 Ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od K. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60zł tytułem opłaty i częściowo wydatki tj. w kwocie 130zł.

Apelację od tego wyroku wniósł pełnomocnik oskarżycielek posiłkowych L. K. i M. K. zaskarżając wyrok w części co do pkt 1 i 2 i na zasadzie art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 2 i 3 kpk wyrokowi temu zarzucił :

-błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę , a mających wpływ na treść wyroku, poprzez niewystarczające poczynienie ustaleń faktycznych co do pełnego ustalenia rozmiaru krzywdy jakiej doznały oskarżycielki posiłkowe celem prawidłowego ustalenia przebiegu i skutków czynu zabronionego jakiego dopuścił się oskarżony względem oskarżycielek posiłkowych i wymierzenia na tej podstawie stosownego środka karnego,

-naruszenie przepisów prawa procesowego , tj. art. 424 kpk poprzez niewskazanie w pisemnych motywach wyroku podstawy faktycznej, podstawy prawnej, oceny dowodów oraz okoliczności wpływających na wymiar kary;

-naruszenia art. 170 kpk poprzez bezzasadne oddalenie wniosku dowodowego oskarżycielki posiłkowej w przedmiocie:

-przesłuchania w charakterze świadków funkcjonariuszy policji oraz sąsiadów z klatki,

-innych świadków wskazanych w pismach oskarżycielek posiłkowych

-nagrań z aparatu fotograficznego, zdjęć , dyktafonu oraz zamków,

w sytuacji gdy dowody te miały szczególne znaczenie dla rozstrzygnięcia istoty sprawy.

W oparciu o w/w zarzuty pełnomocnik oskarżycielek posiłkowych wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

apelacja pełnomocnika oskarżycielek posiłkowych nie zasługuje na uwzględnienie. Nie trafny okazał się zarzut podnoszony w apelacji naruszenia przepisów prawa procesowego polegający na oddaleniu wniosków dowodowych oskarżycielki posiłkowej L. K.. Słusznie sąd I instancji w swoim postanowieniu wskazywał, że przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków wskazywanych przez oskarżycielkę posiłkową w swoich pismach na okoliczność winy oskarżonego nie ma znaczenia, skoro od początku oskarżony nie neguje swojego sprawstwa i nie ma potrzeby udowadniania winy oskarżonego kolejnymi dowodami. Odnośnie zarzutu błędu w ustaleniach fatycznych podniesionego w apelacji to taki zarzut byłyby zasadny jedynie wówczas, gdyby sąd I instancji oparł swój wyrok na faktach , które nie znajdują potwierdzenia w wynikach postępowania dowodowego, albo też z faktów tych wyciągnął wnioski niezgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Takich uchybień sąd rejonowy w przedmiotowej sprawie się nie dopuścił, albowiem wskazał dowody, na których oparł swoje ustalenia jednocześnie wskazując przesłanki, którymi się kierował odmawiając wiary dowodom przeciwnym przy czym dokonanych ustaleń dokonał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów. Pomija pełnomocnik oskarżycielek posiłkowych fakt, że oskarżony K. P. w swoich wyjaśnieniach bardzo szczegółowo opisywał relacje z pokrzywdzonymi, szczegółowo opisał motywy działania, przebieg zdarzenia. Wyjaśnienia oskarżonego jak słusznie zauważył sąd rejonowy znalazły potwierdzenie w istotnych dla sprawy w tym zakresie zeznaniach pokrzywdzonych M. K. i L. K.. W swoich zeznaniach pokrzywdzone podawały okoliczności i zdarzenia , które nie mogły być przedmiotem prawno karnej oceny sądu rejonowego w niniejszej sprawie, a ewentualnie mogły stanowić podstawę do zainicjowania przez nie nowych postępowań, o czym sąd I instancji informował pokrzywdzone na rozprawach. W tych okolicznościach w ocenie Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przypisanego mu czynu z art. 190 a § 1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk przyjętego przez sąd rejonowy. Tym samym zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego mają w ocenie Sądu Okręgowego charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwych ocen i ustaleń sądu, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego. Sąd rejonowy warunkowo umarzając postępowanie karne wobec oskarżonego K. P. na okres próby 1 roku, prawidłowo ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oceniając go jako nieznaczny. Miał również na uwadze sąd rejonowy warunki i właściwości oskarżonego, dotychczasowy sposób życia oraz dotychczasową nie karalność. Z tych też względów nie uznając zasadności zarzutów apelacji pełnomocnika oskarżycielek posiłkowych, nie podzielając przytoczone na ich poparcie argumentów Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, zasądzając na rzecz adw. P. R. zwrot kosztów zastępstwa procesowego z urzędu w postępowaniu odwoławczym w stosownej wysokości. O kosztach postępowania orzeczono na postawie art. 636§ 1 kpk.

SSO Sławomir Klekocki