Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 11 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant st. sekr. sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2018 r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku Z. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o należności z tytułu składek

w związku z odwołaniami od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 8 lipca 2016 r. Nr (...), z dnia 9 stycznia 2017 r. Nr (...), z dnia 15 maja 2017 r. Nr (...)

p o s t a n a w i a :

I.  odrzucić odwołania,

II.  odstąpić od obciążania Z. Ł. kosztami postępowania.

Sygn. akt: IV U 847/17 UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2017r. wpłynęło do Sądu Okręgowego w Siedlcach pismo Z. Ł. z 24 października 2017r. zatytułowane wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołań od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z 8 lipca 2016r., 9 stycznia 2017r. i 15 maja 2017r., przekazane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. jako odwołanie od w/w decyzji. W piśmie tym Z. Ł. wskazał, że o przedmiotowych decyzjach dowiedział się w dniu wystąpienia do organu rentowego o informację o niezaleganiu w opłacie składek już po zamknięciu działalności gospodarczej, natomiast same decyzje otrzymał w dniu 20 października 2017r. Przekazując w/w pismo jako odwołania organ rentowy wniósł o ich odrzucenie na podstawie art.477.9§3 kpc jako wniesione po upływie przewidzianego ustawą terminu, ewentualnie o oddalenie odwołań jako niezasadnych (pismo Z. Ł. z 24 października 2017r. zatytułowane wniosek, przekazane do tut. Sądu jako odwołanie od decyzji z 8 lipca 2016r., 9 stycznia 2017r. i 15 maja 2017r k.1 i 2 akt sprawy oraz odpowiedź organu rentowego na odwołania k.3-6 akt sprawy).

Sprawy z odwołania Z. Ł. od decyzji z 8 lipca 2016r., 9 stycznia 2017r. i 15 maja 2017r. zostały zarejestrowane pod sygnaturami akt – odpowiednio IV U 847/17 (bieżąca sprawa) oraz IV U 848/17 i IV U 849/17).

W piśmie z 12 grudnia 2017r. wniesionym do tut. Sądu jako uzupełnienie złożonego wniosku z 24 października 2017r., Z. Ł. wskazał, że o decyzjach z 8 lipca 2016r., 9 stycznia 2017r. i 15 maja 2017r. dowiedział się po zakończeniu działalności gospodarczej, kiedy wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o informację, iż nie zalega w opłacie składek. Po otrzymanej odmowie wystąpił do tut. Sądu z odwołaniem. Sprawa toczyła się pod sygnaturą akt IV U 151/17 i w tejże sprawie Sąd poinformował go o możliwości przywrócenia terminu do złożenia odwołań od w/w decyzji, co też czyni. Jego odwołania powinny być uwzględnione, gdyż w okresie, którego dotyczą zaskarżone decyzje przebywał na ciągłym zwolnieniu lekarskim, wobec czego nie mógł prowadzić jednoosobowej działalności gospodarczej. W tym okresie ubiegał się ponadto o rentę z tytułu niezdolności do pracy – w sprawie o sygnaturze akt IV U 54/17. Wskazał, że jest osobą niepełnosprawną i organ rentowy powinien mu wypłacić świadczenia z tytułu niezdolności do pracy i niemożność wykonywania zawodu (pismo Z. Ł. z 12 grudnia 2017r. zatytułowane „Usunięcie braków formalnych” k.10 akt sprawy).

Postanowieniem z 22 marca 2018r. Sąd Okręgowy w Siedlcach połączył sprawy z odwołania do wszystkich zaskarżonych decyzji ,tj. z 8 lipca 2016r., 9 stycznia 2017r. i 15 maja 2017r. celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod bieżącym – najwcześniejszym numerem sprawy – IV U 847/17 (postanowienie z 22 marca 2018r. k.48 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Z. Ł. prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą. Działalność zarejestrowana była w okresie od 30 listopada 2012r. do 30 listopada 2016r. Po wyrejestrowaniu z dniem 30 listopada 2016r. działalności gospodarczej, w dniu 3 stycznia 2017r. Z. Ł. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy. Decyzją z 4 stycznia 2017r. organ rentowy odmówił Z. Ł. wydania wnioskowanego zaświadczenia wskazując, że kompleksowy system informatyczny wykazuje, że na koncie Z. Ł. jako płatnika składek figuruje zadłużenie w opłacie składek na ubezpieczenia społeczne za okres od sierpnia 2014r. do listopada 2016r. oraz na Fundusz Pracy za okres od grudnia 2014r. do listopada 2016r. (kopia decyzji z 4 stycznia 2017r. - w kopercie na k.20 akt sprawy).

Od powyższej decyzji z 4 stycznia 2017r. Z. Ł. złożył odwołanie do tut. Sądu, które toczyło się pod sygnaturą akt IV U 151/17. Wyrokiem z 20 października 2017r. Sąd Okręgowy w Siedlcach oddalił odwołanie Z. Ł. od decyzji z 4 stycznia 2017r. Od wyroku tego Z. Ł. wniósł apelację do Sądu Apelacyjnego w Lublinie. Sprawa ta została zarejestrowana pod sygnaturą akt III AUa 1051/17 i w dacie rozstrzygania niniejszej sprawy oczekiwała na wyznaczenie terminu rozprawy (notatka urzędowa z 21 lutego 2018r. k.15 akt sprawy).

Przed wydaniem decyzji z 4 stycznia 2017r. odmawiającej Z. Ł. wydania zaświadczenia o niezaleganiu w opłacie składek, w dniu 8 lipca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wydał pierwszą z zaskarżonych w niniejszej sprawie decyzję oznaczoną jako (...), w której stwierdził, że Z. Ł. jest dłużnikiem organu rentowego w opłacie składek na ubezpieczenie społeczne za okres od sierpnia 2014r. do listopada 2015r. oraz na Fundusz Pracy za okres od grudnia 2014r. do listopada 2015r. Przedmiotowa decyzja została wysłana na adres ówczesnego zamieszkania ubezpieczonego ,tj. S. ul. (...). Przesyłka była dwukrotnie awizowana – pierwszy raz w dniu 12 lipca 2016r., drugi raz w dniu 20 lipca 2016r. i wobec jej niepodjęcia przez adresata w terminie 7 dni od drugiego awiza, w dniu 27 lipca 2016r. została zwrócona do organu rentowego (kopia decyzji z 8 lipca 2016r. wraz z kopią koperty zawierającej przesyłkę – kopie wykonane z oryginału akt załączonych aktualnie do sprawy III AUa 1015/17 Sądu Apelacyjnego w Lublinie – w kopercie na k.20 akt sprawy).

Następnie, w dniu 9 stycznia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wydał drugą z zaskarżonych w niniejszej sprawie decyzję oznaczoną jako (...), w której stwierdził, że Z. Ł. jest dłużnikiem organu rentowego w opłacie składek na ubezpieczenia społeczne za okres od grudnia 2015r. do września 2016r. oraz na Fundusz Pracy za okres od grudnia 2015r. do września 2016r. Przedmiotowa decyzja została wysłana na adres ówczesnego zamieszkania ubezpieczonego ,tj. S. ul. (...). Przesyłka była dwukrotnie awizowana – pierwszy raz w dniu 11 stycznia 2017r., drugi raz w dniu 19 stycznia 2017r. i wobec jej niepodjęcia przez adresata w terminie 7 dni od drugiego awiza, w dniu 26 stycznia 2017r. została zwrócona do organu rentowego (kopia decyzji z 9 stycznia 2017r. wraz z kopią koperty zawierającej przesyłkę – kopie wykonane z oryginału akt załączonych aktualnie do sprawy III AUa 1015/17 Sądu Apelacyjnego w Lublinie – w kopercie na k.20 akt sprawy).

Wreszcie w dniu 15 maja 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wydał trzecią z zaskarżonych w niniejszej sprawie decyzję oznaczoną jako (...), w której stwierdził, że Z. Ł. jest dłużnikiem organu rentowego w opłacie składek na ubezpieczenia społeczne za okres od października 2016r. do listopada 2016r. oraz na Fundusz Pracy za okres od października 2016r. do listopada 2016r. Przedmiotowa decyzja została wysłana na adres ówczesnego zamieszkania ubezpieczonego ,tj. S. ul. (...). Przesyłka była dwukrotnie awizowana – pierwszy raz w dniu 16 mają 2017r., drugi raz w dniu 24 maja 2017r. i wobec jej niepodjęcia przez adresata w terminie 7 dni od drugiego awiza, w 31 maja 2017r. została zwrócona do organu rentowego (kopia decyzji z 15 lipca 2017r. wraz z kopią koperty zawierającej przesyłkę – kopie wykonane z oryginału akt załączonych aktualnie do sprawy III AUa 1015/17 Sądu Apelacyjnego w Lublinie – w kopercie na k.20 akt sprawy).

Wobec niepodjęcia przez Z. Ł. w/w decyzji z 8 lipca 2016r., 9 stycznia 2017r. i 15 maja 2017r. zwrócone przesyłki należało uznać za doręczone z dniem 28 lipca 2016r., 27 stycznia 2017r. i 1 czerwca 2017r. - po upływie 7 dni od drugiego awiza każdej przesyłki, a ustawowy termin do wniesienia odwołania upłynął: z dniem 28 sierpnia 2016r. - w odniesieniu do decyzji z 8 lipca 2016r., z dniem 27 lutego 2017r. - w odniesieniu do decyzji z 9 stycznia 2017r. oraz z dniem 1 lipca 2017r. - w odniesieniu do decyzji z 15 maja 2017r.

Z. Ł. zamieszkiwał w S. przy ul. (...) do dnia 17 października 2017r. W latach 2016-2017 Z. Ł. przebywał w miejscu zamieszkania. Czasowo mógł opuszczać miejsce zamieszkania w związku z korzystaniem z zabiegów rehabilitacyjnych. Na ogrodzeniu nieruchomości znajduje się skrzynka pocztowa zamykana na kluczyk, w której urząd pocztowy pozostawiał korespondencję kierowaną do Z. Ł. (zeznania Z. Ł. k.62v-63 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania Z. Ł. od decyzji z 8 lipca 2016r., 9 stycznia 2017r. i 15 mają 2017r. podlegały odrzuceniu.

Zgodnie z art.477.9§1 kpc odwołania od decyzji organów rentowych wnosi się na piśmie do organu, który wydał decyzję w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji. Z kolei w myśl art. 477.9§1 3 kpc Sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.

Odnosząc powyższe uregulowania do okoliczności sprawy stwierdzić należy, że odwołania Z. Ł. od decyzji z 8 lipca 2016r., 9 stycznia 2017r. i 15 maja 2017r. zostały wniesione przez odwołującego się w dniu 25 października 2017r. (data wpływu odwołania do organu rentowego), a zatem po upływie ustawowego terminu do wniesienia odwołania od każdej z wymienionych decyzji. Terminy do zaskarżenia wymienionych decyzji upłynęły bowiem z dniem 28 sierpnia 2016r. - w odniesieniu do decyzji z 8 lipca 2016r., z dniem 27 lutego 2017r. - w odniesieniu do decyzji z 9 stycznia 2017r. oraz z dniem 1 lipca 2017r. - w odniesieniu do decyzji z 15 maja 2017r. (vide: wcześniejsze ustalenia). Porównanie w/w dat z datą wniesienia odwołania (25 października 2017r.) pokazuje, że odwołania złożone zostały ze znacznym przekroczeniem ustawowego terminu.

Odnosząc się do wniosku Z. Ł. o przywrócenie terminu do wniesienia odwołań wskazać należy, przepis art.477.9§3 kpc nie przewiduje możliwości przywrócenia terminu do złożenia odwołania na zasadzie art.168 i n. kpc. Możliwe jest natomiast niezastosowanie przez sąd sankcji w postaci odrzucenia odwołania wniesionego po terminie o ile przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się. Analizując okoliczności niniejszej sprawy Sąd doszedł jednak do przekonania, że w sprawie nie można uznać, aby przekroczenie terminu nie było nadmierne (wynosi ono ponad 3 miesiące – w przypadku ostatniej decyzji z 15 lipca 2017r. do ponad roku w przypadku pierwszej z zaskarżonych decyzji - z 8 lipca 2016r.). Nie można ponadto uznać, aby przekroczenie terminów do wniesienia odwołania nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się. W toku przesłuchania Z. Ł. wskazywał, że zaskarżone decyzje otrzymał po raz pierwszy w dniu 20 października 2017r., kiedy to zostały mu wydane na jego wniosek przez organ rentowy po zakończeniu sprawy IV U 151/17 (dotyczącej odmowy wydania zaświadczenia o braku zaległości). Co do przesyłek kierowanych przez organ rentowy na adres jego zamieszkania utrzymywał, że decyzji takich nie odebrał, gdyż nie doręczano mu druków awizo przesyłek. Sąd nie dał wiary takim twierdzeniom Z. Ł.. Odwołujący się potwierdził, że do 18 października 2017r. zamieszkiwał przy ul. (...) w S. - na który to adres organ rentowy kierował przeznaczoną do Z. Ł. korespondencję - a na ogrodzeniu posesji miał skrzynkę pocztową zamykaną na klucz, do której urząd pocztowy mógł doręczać korespondencję lub też awiza przesyłek poleconych. W ocenie Sądu twierdzenie odwołującego się o nieotrzymywaniu awizo nie zasługuje na uwzględnienie i stanowi obronę odwołującego się przed skutkiem w postaci odrzucenia odwołań. Analiza akt organu rentowego, akt sprawy o rentę z tytułu niezdolności do pracy - sygnatura IV U 54/17 oraz akt niniejszej sprawy pokazuje, że obok korespondencji nie podjętej przez Z. Ł. pomimo dwukrotnej awizacji, znajdują się w nich również potwierdzenia odbioru części przesyłek właśnie po awizacji przez urząd pocztowy (przykładowo: potwierdzenia odbioru korespondencji przez Z. Ł. po awizacji na k.90, 114, 207 akt zasiłkowych organu rentowego, potwierdzenie odbioru zawiadomienia o rozprawie w sprawie o rentę po awizacji przez urząd pocztowy na k.57 akt IV U 54/17, czy też potwierdzenie odbioru wezwania do uzupełnienia braków w niniejszej sprawie po awizacji na k.9 i 33 akt niniejszej sprawy). W aktach obu spraw – niniejszej oraz sprawy o rentę IV U 54/17 znajduje się również korespondencja niepodjęta przez ubezpieczonego (przykładowo – złożona na k.9, 34, 37 akt IV 54/17 tut. Sądu, czy też na k.57, 58, 59 akt niniejszej sprawy). Analiza akt IV U 54/17 pokazuje również prawną prawidłowość, a mianowicie fakt nieodbierania przez odwołującego korespondencji awizowanej przez pocztę i jednocześnie odbieranie tej korespondencji przez odwołującego się osobiście w siedzibie sądu - vide: pokwitowania odbioru k.10 i 38 akt IV U 54/17). Powyższe ustalenia prowadzą do dwóch wniosków – po pierwsze przeczą twierdzeniu Z. Ł., że nie otrzymywał awizo (gdyż właśnie po awizo odbierał wybrane przesyłki), a po drugie, że odwołujący się odbierał tylko część przesyłek awizowanych przez pocztę. Nie ulega wątpliwości, że niezgłaszanie się po odbiór awizowanej przesyłki nie niweczy skutku w postaci doręczenia przesyłki, o którym mowa w art.44 kpa – znajdującym zastosowanie do doręczeń pism organu rentowego, a w okolicznościach niniejszej sprawy nie może być uznane za okoliczność niezależną od odwołującego się i taką, która nakazywałaby uznać, iż brak jest przesłanki do odrzucenia odwołania na podstawie art.477.9§3 kpc.

Niezależnie jednak od powyższych okoliczności związanych z awizowaniem i doręczaniem korespondencji, wskazać należy, że fakt wydania przez organ rentowy zaskarżonych obecnie decyzji był znany odwołującemu się z pewnością przed 20 października 2017r., a mianowicie w toku sprawy IV U 151/17 toczącej się z odwołania Z. Ł. od decyzji z 4 stycznia 2017r. odmawiającej wydania zaświadczenia o niezaleganiu w opłacie składek (obecnie w Sądzie Apelacyjnym), o której wiadomo Sądowi z urzędu. W toku rozprawy w tej sprawie w dniu 18 sierpnia 2017r. Z. Ł. oświadczył, że nie zaskarżył dotychczas decyzji z 8 lipca 2016r., 9 stycznia 2017r. i 15 maja 2017r., gdyż ich nie otrzymał. W tych okolicznościach uznać należy, że najdalej w dniu 18 sierpnia 2017r. odwołujący się dowiedział się o wydaniu przedmiotowych decyzji. Działania w kierunku zaskarżenia tych decyzji podjął natomiast po upływie kolejnych 2 miesięcy – w dniu 20 października 2017r. miał otrzymać w organie rentowym ich kopie, a w dniu 25 października 2017r. złożył wniosek potraktowany jako odwołanie od decyzji (k.1 akt niniejszej sprawy).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art.102 kpc.

Na marginesie dodać jeszcze należy, że odwołujący się, mimo iż – jak zeznał - od 18 października 2017r. nie mieszka przy ul. (...) w S., nadal wskazuje ten adres jako adres do doręczania korespondencji (vide: zeznania k.63 akt sprawy).