Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie VI Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR Barbara Ciwińska

Protokolant : Katarzyna Turek

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego A. M. (1)

reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową K. W.

przeciwko D. M.

o alimenty

1)  zasądza alimenty od pozwanego D. M. na rzecz jego syna A. M. (1) ur. (...) w kwocie po 500 (pięćset) złotych miesięcznie poczynając od 01 stycznia 2018r. płatne do rąk matki małoletniego K. W. do dnia 10 - tego każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat,

2)  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3)  kosztami postępowania obciąża pozwanego D. M. i nakazuje pobrać od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem nie uiszczonej opłaty sadowej,

4)  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

K. W. działając w imieniu małoletniego syna A. M. (1) wniosła 18.09.2017 r. do tutejszego Sądu pozew o zasądzenie na jego rzecz alimentów od jego ojca D. M. w kwocie 600 zł płatnych z góry do dnia 10 – go każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat alimentacyjnych. W uzasadnieniu podniosła, iż jest samotną matką wychowującą dziecko, straciła pracę i świadczenie rodzinne, zaś pozwany obecnie przebywa w areszcie śledczym i nie łoży na utrzymanie syna. Miesięczne koszty utrzymania małoletniego powoda wyliczyła na kwotę 3200 zł.

Pozwany D. M. nie uczestniczył osobiście w postępowaniu, bowiem odbywa karę pozbawienia wolności ( ZK W. –B. k.95), ale był reprezentowany przez pełnomocnika z wyboru radcę prawnego P. W. (k.31 pełnomocnictwo).

Pozwany uznał powództwo do kwoty po 200 złotych miesięcznie, a w pozostałym zakresie wnosił o oddalenie powództwa (k.28 pismo procesowe). Podnosił iż kwota 600 złotych miesięcznie jest nie adekwatna do jego obecnych możliwości zarobkowych.

Sąd Rejonowy ustalił co następuje :

Małoletni A. M. (1) ur.(...)ma niespełna 3 lata, jest dzieckiem K. W. i D. M.. Jego rodzice nie byli małżeństwem, rozstali się, nie mieszkają ze sobą.

K. W. ma 26 lat, jest panną, poza małoletnim A. nie ma innych dzieci. Rok temu kupiła mieszkanie w W. przy ul. (...) w dzielnicy W. z czego część pieniędzy (jak twierdzi) miała ze sprzedaży poprzedniego mieszkania otrzymanego w spadku po babci. W dniu 09.03.2017r. otrzymała wpłatę na swoje konto w wysokości 260.000 tytułem zapłaty za poprzednie mieszkanie (k.61). Część tej kwoty (138.000 zł) wpłaciła jako zaliczkę na nowy lokal, dalszą część wypłaciła z konta w marcu 2017r. (k.62 wyciąg z konta). Kupiła droższe mieszkanie, bo jak twierdzi, chciała mieć lepsze mieszkanie. Czynsz za to nowe mieszkanie wynosi obecnie 650 złotych miesięcznie. K. W. na początku 2017 roku posiadała na swoim koncie środki w kwocie 10.700 (dziesięć tysięcy siedemset) złotych (k.53 wyciąg z jej rachunku). Za 2016r. wykazała w zeznaniach podatkowych dochód 30.462,77 (k.79). K. W. pracowała do końca września 2017r. jako sprzedawca na stacji benzynowej na pół etatu. W opiece nad dzieckiem pomagał jej wtedy pozwany i jego rodzice. K. W. zarabiała ok. 1.340 złotych miesięcznie. W dniu 07.09.2017r. otrzymała tytułem wynagrodzenia kwotę 1.910 zł. (k.72) Stosunek pracy został rozwiązany przez pracodawcę na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy (k.52 – wypowiedzenie umowy o pracę, k. 129 świadectwo pracy).W ocenie K. W. zwolniła się ona z pracy z powodu nie dogadywania się z innymi pracownikami. Potem zarejestrowała się jako osoba bezrobotna w Urzędzie Pracy, dostawała z ośrodka pomocy społecznej zasiłek rodzinny 95 zł. oraz pomoc socjalną w wysokości 500 złotych miesięcznie. Pomagali jej także dziadkowie dziecka – rodzice pozwanego : A. M. (2) i M. M. (1). Jesienią 2017r. K. W. poznała nowego partnera, który z nią zamieszkał i obecnie pozostaje na jego utrzymaniu, nie pracuje. K. W. twierdzi, że podjęciem pracy czeka, aż małoletni syn pójdzie do przedszkola we wrześniu 2018 r. . Koszty utrzymania małoletniego A. miesięcznie to około 1.000 – 1.100 złotych w tym : 450 złotych na wyżywienie, 200 złotych na koszty mieszkaniowe, 250 złotych na pieluchy, środki czystości, leki, 150 złotych na ubrania, buty i inne potrzebne dziecku rzeczy.

Z zeznań świadka A. M. (2) wynika, że do końca 2017 r. często pomagała ona K. W. opiekując się małoletnim A., dając jej pieniądze na potrzeby dziecka. A. M. (2) stwierdziła także, iż K. W. zostawiła jej wnuka na całe święta Bożego Narodzenia, a kiedy później po niego przyjechała była pod wpływem alkoholu i zrobiła awanturę. Nadużywanie alkoholu przez K. W. widział też świadek T. G. i świadek S. M..

D. M. s. M. i A. ur. (...) ma 31 lat, jest kawalerem, poza małoletnim A. nie ma innych dzieci. Pozwany pracował przy pracach budowlanych i remontowych zarabiając 3.000 – 3.500 złotych. (zeznania A. M. (2)). Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. z dnia 29.05.2014r. pozwany skazany został na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawieszoną na okres próby 5 lat (k.40 wyrok). W pkt VI wyroku orzeczony został obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Banku (...) kwoty 23.509, 50 złotych. Ponieważ pozwany nie wykonał tego obowiązku zarządzone zostało wykonanie kary, rozpoczęcie odbywania kary nastąpiło 21.05.2017r. W czasie odbywania kary pozwany pracował na rzecz Poczty Polskiej uzyskując wynagrodzenie w kwocie 300 złotych, pozostała jego część była przeznaczana na jego koszty utrzymania w zakładzie karnym. W rozliczeniu z Urzędem Skarbowym pozwany wykazał za 2016r. dochód 2.730,72 zł. (k.41 PIT -37). Ponadto pozwany był karany 3 razy w 2013 r., w 2014r. za czyn z art. 62 u.1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, i w listopadzie 2017r. za czyn z art. 159 kk, 288 §1 kk, 190 § 1 kk (k.117-118 informacje o karalności z Krajowego Rejestru Karnego). Koniec obecnie odbywanej kary przypada na 23.11.2018r., od 10.04.2018r. nabywa uprawnienia do pracy odpłatnej (k.120).

Pozwany podnosił, że przez rozpoczęciem kary pozbawienia wolności uczestniczył aktywnie w opiece nad synem, opiekę tę sprawowali także dziadkowie, którzy także uczestniczyli w utrzymaniu A.. Zarzucał matce małoletniego nadużywanie alkoholu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów dołączonych do akt sprawy, zeznań świadków A. M. (2), T. G. i S. M. oraz zeznań przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda K. W..

Sąd Rejonowy zważył następujący co następuje :

Powództwo należało uwzględnić tak jak w orzeczeniu do kwoty po 500 (pięćset) złotych miesięcznie poczynając od 01.01.2018roku , zaś w pozostałym zakresie oddalić. Za okres od daty wniesienia pozwu do końca 2017r. powództwo zostało oddalone, gdyż w tym czasie dziadkowie małoletniego ze strony ojca bardzo aktywnie opiekowali się wnukiem i zaspokajali też w dużej mierze jego potrzeby. Za ten okres więc, w ocenie Sądu nie ma podstaw do zasądzenia alimentów, gdyż potrzeby jakie dziecko miało wtedy zostały zaspokojone. Natomiast od początku 2018roku K. W. nie otrzymywała już wsparcia ani od pozwanego ani od jego rodziny, co uzasadnia zasądzenia alimentów za ten okres od pozwanego. Fakt iż pozwany D. M. odbywa karę pozbawienia wolności nie może bowiem zwalniać go od obowiązku alimentacyjnego. Orzeczenie kary pozbawienia wolności następuje w związku ze stwierdzeniem popełnienia przestępstwa i ustaleniem winy oskarżonego. Tak więc naganne i karalne zachowanie pozwanego nie może skutkować tym, że przestaje mieć jako ojciec obowiązek utrzymania swojego syna. Pozwany jako osoba dorosła był kilkukrotnie już karany, powinien więc zdawać sobie sprawę z konsekwencji naruszania norm prawa, zwłaszcza karnego.

Zgodnie z art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W ocenie Sądu co do zakresu potrzeb dziecka to adekwatny do rzeczywistości jest koszt miesięczny utrzymania małoletniego A. wykazany w pierwszej części uzasadnienia w kwocie 1.000 = 1.100 złotych miesięcznie, zaś koszt wskazywany przez K. W. w pozwie należy uznać za zawyżony.

Pozwany D. M. odbywając karę pozbawienia wolności nie opiekuje się teraz osobiście dzieckiem, opiekę tę sprawuje więc stale matka małoletniego K. W., która w ten sposób także realizuje swój obowiązek alimentacyjny wobec syna. Co do jakości tej opieki można mieć zastrzeżenia, bowiem przesłuchiwani w sprawie świadkowie stwierdzili nadużywanie alkoholu przez K. W.. Zdaniem Sądu Rejonowego K. W. mogłaby pracować gdyby chciała, gdyż po urodzeniu dziecka pracowała na stacji benzynowej korzystając z pomocy w opiece nad dzieckiem ze strony dziadków – rodziców pozwanego. K. W. była w dobrej sytuacji życiowej, skoro pozwoliła sobie na zakup nowego mieszkania, co do którego teraz koszty utrzymania wynoszą ponad 600 złotych miesięcznie. W ponoszeniu tych kosztów, jak i w utrzymanie się pomaga jej jej obecny partner, więc K. W. korzystając z tego nie musi chodzić do pracy i nie chodzi. Mimo to zobowiązana jest także zaspokajać potrzeby dziecka. W tej sytuacji Sąd Rejonowy uznał, iż rodzice małoletniego powinni po połowie ponosić jego koszty utrzymania. Dlatego też pozwany w obecnej sytuacji, gdy odbywa karę pozbawienia wolności obciążony został kwotą 500 złotych alimentów miesięcznie poczynając od dnia 01.01.2018r. płatne do rąk matki małoletniego K. W. do dnia 10 - tego każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.

Wobec ustawowego zwolnienia od kosztów strony dochodzącej alimentów opłatą sądową w wysokości 5 % od wartości przedmiotu sporu obciążony został pozwany D. M. . Wartość przedmiotu sporu stanowi kwota alimentów miesięcznie 500 złotych za okres 12 miesięcy ( art. 22 Kodeksu postępowania cywilnego ) 6000 x 5 % ( art. 13 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28.07.2005 roku Dz. U z 2010 r. nr 90 poz. 594) = 300 zł.

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania cywilnego wyrokowi w pkt 1 nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.