Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2018roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Sylwia Piasecka

Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kantak - Rekowska

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa małoletniego O. S. (1)

przeciwko P. S.

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego P. S. na rzecz małoletniego powoda O. S. (1) tytułem alimentów kwotę po 700,00 złotych (słownie: siedemset złotych) miesięcznie, płatną do dnia 10 - go każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej W. D. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności każdej z rat, poczynając od dnia 22 maja 2018 roku,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego P. S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 390,00 złotych (słownie: trzysta dziewięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów sądowych, których strona powodowa nie miała obowiązku uiścić,

4.  wzajemnie znosi koszty procesu,

5.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 247/17

UZASADNIENIE

Małoletni powód O. S. (1), reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową w osobie matki W. D., reprezentowanej przez pełnomocnika w osobie adwokata, złożył pozew przeciwko ojcu P. S. o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kwoty po 900,00 złotych miesięcznie tytułem alimentów, płatnych do rąk przedstawiciela ustawowego – W. D. – do dnia 10 – go każdego miesiąca, poczynając od dnia wniesienia pozwu, z ustawowymi odsetkami ustawowymi w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, o zasądzenie tytułem zaległych alimentów za okres trzech lat wstecz, a więc od dnia 21 grudnia 2014 roku do dnia 20 grudnia 2017 roku kwoty 28.800,00 złotych, płatnej do rąk przedstawiciela ustawowego małoletniego, w terminie 14 dni od uprawomocnienia się wyroku zasądzającego dochodzone roszczenie, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że pozwany P. S. jest ojcem powoda. Rodzice małoletniego przez okres kilkunastu lat żyli w nieformalnym związku, który rozpadł się w 2012 roku. Od tego czasu pozwany nie partycypował w kosztach utrzymania dziecka, nie wspierał matki dziecka w utrzymaniu wspólnego małoletniego syna, mimo że w przeszłości wielokrotnie prosiła pozwanego aby wsparł ją w codziennym utrzymaniu dziecka. Niestety bezskutecznie. W konsekwencji przedstawicielka ustawowa znalazła się w dramatycznej sytuacji. Ponadto na skutek kilkuletniego samodzielnego utrzymywania dziecka oraz będącej pokłosiem tego konieczności zaciągania kolejnych zobowiązań, matka dziecka popadła w tzw. „spiralę zadłużania się”, która uniemożliwia jej dalsze samodzielne utrzymywanie syna. Przedstawicielka ustawowa podkreśliła nadto, że jej stan zdrowia pogorszył się, a także odwołana została darowizna posiadanego gospodarstwa rolnego.

Przedstawicielka ustawowa zaznaczyła również, że jako osoba samotnie wychowująca dziecko nie pobiera świadczenia 500+, ponieważ aby uzyskać prawo do świadczenia wychowawczego musi przedstawić organowi administracji publicznej dokument w postaci orzeczenia sądowego potwierdzającego zasądzenie alimentów.

Przedstawicielka ustawowa wskazała, że powód ma obecnie 9 lat i uczęszcza do Szkoły Podstawowej. Koszty miesięczne związane z jego utrzymaniem, to wyżywienie - 400,00 złotych, obuwie i odzież – 210,00 złotych, środki czystości, chemia i kosmetyki – 100,00 złotych, prywatna opieka medyczna (stomatologia) – 50,00 złotych, witaminy i lekarstwa – 100,00 złotych, wyprawka szkolna (plecak, strój sportowy, zeszyty, ćwiczenia oraz inne dodatkowe pomoce dydaktyczne – 600,00 zł rocznie) – 50,00 złotych, ubezpieczenie ucznia – 25,00 zł/rok, rada rodziców – 10,00 zł/rok, wycieczki szkolne – 70,00 zł/rok, opłata za obiady w szkole – 490,00 zł/rok, wypoczynek w czasie ferii zimowych i letnich – 600,00 zł/rok, rozrywka – 80,00 zł, prezenty na urodziny kolegów i koleżanek – ok. 15,00 zł, koszty utrzymania zwierząt dziecka (królik angolski, pies) – 50,00 zł, kieszonkowe dla dziecka – 20,00 zł, paliwo (wyjazdy związane z edukacją, leczeniem, rozrywką – 200,00 zł oraz inne nieuwzględnione wydatki (zakup komputera, mebli dziecięcych, kołdry) – 100,00 zł.

Przedstawicielka ustawowa szacuje, iż miesięczny dochód pozwanego wynosi obecnie kwotę około 6.000,00 złotych. W swoim miejscu zamieszkania prowadzi on bowiem sklep wielobranżowy, który przynosi mu spore dochody. Posiada on również gospodarstwo rolne o powierzchni kilkunastu hektarów, z którego czerpie korzyści. Podkreśliła nadto, że pozwany żyje na wysokim poziomie i stać go praktycznie na wszystko, a mimo to nie zamierza dobrowolnie wspierać własnego dziecka. W ostatnim czasie wykonał generalny remont domu, a tym samym prowadzone działalności przynoszą mu znaczne profity, skoro stać go na inwestycje. Pozwany systematycznie wyjeżdża także na wycieczki i wczasy nad morze.

Wobec powyższego kwota dochodzona pozwem jest adekwatna do majątkowych i zarobkowych możliwości pozwanego oraz uwzględnia ona usprawiedliwione potrzeby małoletniego.

Odnosząc się natomiast do kwestii alimentów zaległych, to pozwany w okresie ostatnich pięciu lat nie wspierał syna, w wyniku czego przedstawicielka ustawowa popadła w stan tzn. niedostatku, albowiem nie posiada dochodów, ani majątku, z którego mogła się utrzymać wraz z synem. Istotnym jest również stan zdrowia matki małoletniego, która w ostatnim czasie kilkakrotnie przebywała w szpitalu. Natomiast ze względu na dolegliwości bólowe nie może podjąć zatrudnienia. Na skutek powyższych okoliczności przedstawicielka ustawowa posiada kilkadziesiąt tysięcy długu.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda złożyła również wniosek o zabezpieczenie powództwa.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 18 stycznia 2018 roku, wydanym w sprawie III RC 247/17, zmienionym postanowieniem Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 12 marca 2018 roku, wydanym w sprawie IV Cz 159/18, uwzględniono wniosek o zabezpieczenie roszczenia do kwoty 700,00 złotych miesięcznie płatną do dnia 10 – go każdego miesiąca z góry, na czas trwania procesu, poczynając od dnia 22 grudnia 2017 roku.

Pozwany – P. S. uznał roszczenie w zakresie bieżącego obowiązku alimentacyjnego co do kwoty po 600,00 złotych miesięcznie. Nie zgodził się natomiast z zasądzeniem kwoty tytułem alimentów zaległych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda W. D. i pozwany P. S. pozostawali przez kilkanaście lat w nieformalnym związku. W 2012 roku rozstali się. Ze związku tego w dniu 18 stycznia 2008 roku narodził się małoletni O. S. (1).

W czasie gdy pozwany i przedstawicielka ustawowa pozostawali w nieformalnym związku, pozwany prowadził gospodarstwo rolne przedstawicielki ustawowej. Wówczas dochód miesięczny z tego gospodarstwa wynosił około 10.000,00 złotych za same mleko. Ponadto otrzymywane były również dopłaty unijne. Czysty miesięczny zysk z tego gospodarstwa w okresie letnim oscylowała w granicach kwoty 7.000,00 złotych, a w okresie zimowym 6.500,00 złotych.

Bezsporne, nadto dowód: odpis skrócony aktu urodzenia k. 9.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda W. D. ma 39 lat i posiada wykształcenie średnie handlowe. Pozostaje ona wraz z małoletnim synem O. S. we wspólnym gospodarstwie ze swoją matką A. D., która pomaga przedstawicielce ustawowej finansowo, albowiem W. D. obecnie nigdzie nie pracuje, nie jest zarejestrowana w urzędzie pracy, a nadto nie partycypuje w kosztach utrzymania gospodarstwa domowego. Matka przedstawicielki ustawowej otrzymuje rentę w wysokości 700,00 złotych i opłaca córce składkę KRUS.

W okresie od 2014 roku do 2017 roku przedstawicielka ustawowa W. D. prowadziła sklep (...). Po opłaceniu wszystkich pracowników musiała ona dokładać do prowadzonej działalności gospodarczej – były to kwoty w wysokości 1.000,00 zł – 1.500,00 złotych. Fundusze pochodziły z pożyczek od matki oraz instytucji finansowych. Przedstawicielka nie regulowała systematycznie zaciągniętych zobowiązań.

Od 2005 roku W. D. była również właścicielką gospodarstwa rolnego, które otrzymała w darowiźnie od rodziców. Jednakże z powodu problemów finansowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą przedstawicielki ustawowej, w 2017 roku darowizna została odwołana przez jej matkę, z obawy przed postępowaniami egzekucyjnymi.

Dochód z gospodarstwa rolnego w okresie zimowym wynosił około 5.000,00 zł – 6.000,00 złotych, a w okresie letnim około 10.000,00 złotych miesięcznie.

Osiągany z gospodarstwa rolnego dochód przedstawicielka ustawowa przeznaczała na swoje potrzeby, potrzeby dziecka oraz spłatę pożyczek, jak również na utrzymanie gospodarstwa rolnego i utrzymanie domu.

Przedstawicielka ustawowa ma problemy zdrowotne związane ze stawami.

bezsporne, nadto dowód: wyniki badań i karty leczenia szpitalnego k. 10 – 15, wezwania do zapłaty k. 16 – 16v, 18 – 18v, propozycja porozumienia k. 17, ramowe umowy pożyczek i umowy o kredyt gotówkowy k. 19 – 26, zeznania przedstawicielki ustawowej W. D. 00:05:20 – 00:12:05 k. 99v, 00:19:19 k. 100.

Pozwany – P. S. ma 43 lata, z zawodu jest technikiem mechanikiem. Obecnie pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym ze swoją partnerką i oprócz powoda nie posiada innych dzieci na utrzymaniu.

Pozwany prowadzi działalność gospodarczą w postaci sklepu spożywczo – przemysłowego, w którym zatrudnia swoja partnerkę. Z tego tytułu otrzymuje ona wynagrodzenie w wysokości 1.100,00 złotych miesięcznie. Miesięczny dochód z prowadzonej działalności gospodarczej, w okresie letnim oscyluje w granicach kwoty 7.000,00 złotych, a w okresie zimowym w granicach kwoty 4.500,00 złotych.

Osiągany dochód pozwany przeznacza na koszty związane z utrzymaniem domu – energia elektryczna - 270,00 złotych/2 miesiące, ubezpieczenie domu 250,00 zł, woda – 350,00 zł/rok, podatek od nieruchomości oraz regulowanie licznych zobowiązań finansowych w postaci pożyczek i kredytów. Pierwszy kredyt został zaciągnięty przez pozwanego pięć lat temu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w wysokości 50.000,00 złotych. Miesięczna rata tego kredytu wynosi kwotę 1.100,00 złotych, a płatność ostatniej rat przypada na 2019 rok. Kolejny kredyt został zaciągnięty przez pozwanego na zakup domu w wysokości 150.000,00 złotych, miesięczna rata wynosi sumę 1.200,00 złotych, pozostała kwota do spłaty to 90.000,00 złotych. Pozwany posiada również kredyt na remont domu w wysokości 100.000,00 złotych, miesięczna rata to kwota 1.500,00 złotych, do spłaty pozostała suma 84.000,00 złotych. Kolejny kredyt gotówkowy na kwotę 39.236,00 złotych został uruchomiony w 2016 roku, miesięczna wysokość raty wynosi kwotę 766,00 złotych. spłata kredytu nastąpi w 2022 roku. Pozwany posiada również kartę kredytową w wysokości 2.000,00 złotych przyznanego limitu. Obecnie zadłużenie na karcie kredytowej wynosi kwotę 1.805,00 złotych. Pozwany posiada również kredyt w (...) Bank na kwotę 70.664,00 złotych, miesięczna rata wynosi 1.175,00 złotych, ostatnia rata przypada na lipiec 2022 roku.

Pozwany posiada również gospodarstwo rolne i z tego tytułu otrzymuje on dopłaty unijne w wysokości 12.598,55 złotych rocznie, płatność za zazielenie – 8.455,54 zł oraz płatność redystrybucyjną w wysokości 4.305,80 złotych.

Pozwany jest właścicielem domu, który zajmuje wspólnie ze swoją partnerką oraz dwóch samochodów. V. (...) rok wykorzystywany jest do prowadzenia działalności gospodarczej. Ubezpieczenie auta wynosi kwotę 438,00 złotych rocznie. Drugi samochód to V. (...) rok. Wysokość ubezpieczenia zbliżona jest do wysokości V. (...).

Pozwany dzierżawił również stację PKT Centertel za 1.200,00 złotych, którą jednak zmuszony był sprzedać z uwagi na zaległości w spłacie zobowiązań kredytowych. Uzyskaną ze sprzedaży kwotę w wysokości 50.000,00 złotych przeznaczył na spłatę zaległości kredytowych i zakup towaru do sklepu.

Pozwany pali 30 paczek papierosów miesięcznie. Jedna paczka to kwota 15,20 groszy. Pozwany nie choruje.

Wobec pozwanego nie są prowadzone żadne postępowania egzekucyjne.

bezsporne, nadto dowód: zeznania pozwanego P. S. 00:34:33 – 00:41:46 k. 100v, 00:41:46 k. 101, 00:43:30 k. 101.

Małoletni O. S. (1) mieszka ze swoją matką W. D. i babcią A. D. na gospodarstwie rolnym w C., które po odwołaniu darowizny stanowi własność babci.

Obecnie O. S. (1) ma 9 lat i uczęszcza do szkoły podstawowej w P., do IV klasy. Jest on zdrowym dzieckiem, nie choruje na przewlekłe schorzenia. Jedynym problemem jest próchnica i z tego tytułu konieczne są częste wizyty stomatologiczne w prywatnym gabinecie. Koszt wizyty wynosi około 50,00 złotych.

Małoletni powód uczęszcza na obiady w szkole z i tego tytułu przedstawicielka ustawowa ponosi koszty w wysokości 490,00 złotych rocznie. Miesięczne koszty wyżywienia dziecka w domu wynoszą natomiast kwotę około 400,00 złotych. O. S. (1) nie uczęszcza na płatne zajęcia pozalekcyjne, a te w których uczestniczy finansowane są z dopłat unijnych.

Przedstawicielka ustawowa ponosi koszty związane utrzymaniem małoletniego syna w postaci zakupu odzieży – koszulki, majtki, około 100,00 złotych miesięcznie, obuwia – 2 pary w ciągu roku, przy czym jedna para to kwota około 150,00 złotych. W. D. przeznacza również kwoty na zakup środków czystości, chemii i kosmetyków – 100,00 złotych, witamin i lekarstw – 100,00 złotych. Wyprawka do szkoły (plecak, strój sportowy, zeszyty, ćwiczenia oraz inne dodatkowe pomoce dydaktyczne), to suma około – 600,00 zł rocznie. Ponadto ponosi ona roczne koszty związane ze szkołą w postaci ubezpieczenia ucznia – 25,00 zł, komitet rodzicielski – 10,00 zł oraz wycieczki szkolne – 70,00 zł. Dziecko otrzymuje również kieszonkowe w wysokości od 20,00 – 100,00 złotych miesięcznie.

Małoletni O. S. (1) okres wakacji letnich i zimowych spędza zazwyczaj u cioci w C.. Nie korzysta on natomiast z żadnego zorganizowanego wypoczynku, ponieważ nie chce wyjeżdżać w inne miejsca. Z tego tytułu przedstawicielka ustawowa ponosi wyłączanie koszty dowozu dziecka do C..

Małoletni O. S. (1) średnio raz na 2 miesiące jeździ do kina do C. oraz na C.. Koszty biletu to kwota około 15,00 złotych.

Małoletni O. S. (1) ma kontakt z ojcem, który pamięta o świętach, urodzinach i imieninach dziecka. Pozwany podczas wizyt u ojca otrzymuje nie tylko prezenty (zabawki, wycieczki) i słodycze, ale również gotówkę w wysokości około 50,00 złotych. Jednorazowo otrzymał on od pozwanego kwotę 200,00 złotych.

bezsporne, nadto dowód: zaświadczenie k. 27 27v, historia wizyt lekarskich k. 28 – 31, zeznania przedstawicielki ustawowej 00:19:19 – 00:21:33 k. 100.

Sąd zważył co następuje :

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.i.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wykraczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Istotnym jest przy tym, że obowiązek alimentacyjny każdego z rodziców względem dziecka istnieje niezależnie od tego, czy pochodzi ono z małżeństwa, czy też jest dzieckiem pozamałżeńskim. W tym ostatnim przypadku obowiązek alimentacyjny istnieje od chwili urodzenia dziecka, a nie dopiero od daty jego uznania lub sądowego ustalenia ojcostwa. Ponadto zgodnie z przyjęta linia orzecznictwa małoletnie dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Konsekwencją tej zasady jest to że rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż małoletni O. S. (1) nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, jak również nie posiada majątku, z którego dochody pozwalałyby na pokrycie jego kosztów utrzymania i wychowania. Dlatego też, zdaniem Sądu, roszczenie małoletniego powoda o zasądzenie alimentów, co do zasady, zasługiwało na uwzględnienie. Kwestią sporną był natomiast zakres, a dokładniej wysokość świadczenia alimentacyjnego należnego od pozwanego na rzecz uprawnionego tym bardziej, że pozwany nie kwestionował konieczności i zasadności wydatków ponoszonych przez przedstawicielkę ustawową tytułem kosztów utrzymania małoletniego, uznając roszczenie do kwoty 600,00 złotych miesięcznie.

Zgodnie z treścią art. 135 k. r. i o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie.

Zgodnie z utrwalonymi w doktrynie poglądami przez „usprawiedliwione potrzeby” rozumieć należy te potrzeby, które zapewniają uprawnionemu prawidłowy rozwój fizyczny, duchowy, możliwości zdobywania wiedzy i kwalifikacji zawodowych. Potrzeby te dotyczącą zarówno środków utrzymania, jak również środków wychowania. Dostarczenie uprawnionemu środków utrzymania to przede wszystkim zapewnienie mu mieszkania, wyżywienia, ubrania czy opieki w leczeniu. Zaspokojenie potrzeb w zakresie wychowania obejmuje oprócz środków finansowych, także osobistą troskę o rozwój fizyczny i umysłowy oraz przygotowanie do samodzielnego utrzymania się uprawnionego.

Przez ustawowe określenie "możliwości zarobkowe i majątkowe" rozumieć z kolei należy nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz te zarobki i te dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzecznictwa określenie wysokości alimentów od każdego z rodziców na rzecz dziecka stanowi wypadkową usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego oraz wkładu osobistych starań rodzica w utrzymanie i wychowanie dziecka (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 1 lipca 1974 roku III CZP 41/74, OSCP z 1974 roku, nr 5 poz. 76). Dlatego też usprawiedliwione potrzeby powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego, które określane są przez zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś zarobki, które rzeczywiście uzyskuje.

Istotnym jest również, że zawsze każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku.

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy pod kątem możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego oraz usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, w zakresie rodzaju i wysokości wydatków związanych z jego utrzymaniem, wynika, że dotyczą one wyłącznie kosztów niezbędnych związanych przede wszystkim z zapewnieniem podstawowych potrzeb życiowych małoletniego powoda. Przedstawicielka ustawowa wskazała bowiem, że na usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda składają się wyłącznie koszty wyżywienia, zakupu odzieży i obuwia, higieny, utrzymania zwierząt małoletniego, edukacją i opieką stomatologiczną małoletniego.

W przedmiotowej sprawie pozwany uznał roszczenie małoletniego powoda co do kwoty 600,00 złotych, natomiast przedstawicielka ustawowa nie wyraziła zgody na zaspokojenie obowiązku alimentacyjnego wspólnego małoletniego syna w takiej wysokości.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań przedstawicielki ustawowej W. D. wynika, że koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda obejmują wyłącznie koszty wyżywienia w domu i w szkole, zakupu odzieży, obuwia, środków higienicznych, utrzymania zwierząt małoletniego powoda, wydatków związanych z edukacją oraz opieką stomatologiczną. W ocenie Sądu wskazane przez przedstawicielkę ustawową wydatki nie odbiegają od normy, biorąc pod uwagę wiek dziecka, jak również nie są znaczne, biorąc pod uwagę fakt, że część wydatków wskazanych przez przedstawicielkę ustawową została określona w okresie rocznym, np. wyżywienie w szkole, wyprawka do szkoły. Zatem miesięczne koszty z tego tytułu stanowią niewielkie kwoty. Istotnym jest również, że wydatki wskazane przez przedstawicielkę ustawową W. D. ponoszone były, do czasu prawomocnego postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia obowiązku alimentacyjnego, wyłącznie przez matkę dziecka i jego babcię.

W ocenie Sądu na uwzględnienie nie zasługują jedynie koszty związane z wypoczynkiem małoletniego powoda O. S. (1), albowiem przedstawicielka ustawowa w zeznaniach przyznała, że małoletni powód wszelkie wakacje zimowe i letnie spędza u swojej cioci w C., albowiem nie chce on nigdzie wyjeżdżać.

Sąd uznał zeznania przedstawicielki ustawowej za wiarygodne albowiem nie były one kwestionowane w zakresie wydatków przez samego pozwanego, a nadto są one logiczne i spójne. Ponadto analizując te koszty, jak również wiek dziecka – ponad 9 lat, Sąd uznał, że stanowią one usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda i są adekwatne do wieku oraz zapewnią prawidłowy rozwój psychofizyczny.

Określając wysokość świadczenia alimentacyjnego na rzecz małoletniego powoda O. S. (1) Sąd wziął również pod uwagę możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego, który jest osobą zdrową i posiada stałe comiesięczne źródło dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej, który w okresie zimowym wynosi około 4.500,00 złotych, natomiast w okresie letnim około 7.000,00 złotych. Ponadto pozwany posiada gospodarstwo rolne i z tego tytułu otrzymuje dopłaty unijne w wysokości 12.598,55 złotych rocznie, płatność za zazielenie – 8.455,54 zł oraz płatność redystrybucyjną w wysokości 4.305,80 złotych. Pozwany jest również właścicielem domu, który zajmuje wspólnie ze swoją partnerką oraz 2 samochody - V. (...) rok wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Koszty związane z tym autem, to ubezpieczenie, które wynosi kwotę 438,00 złotych rocznie oraz samochód V. (...) rok.

Z zeznań pozwanego wynika nadto, że osiągany dochód przeznacza na koszty związane z utrzymaniem domu (energia elektryczna - 270,00 złotych/2 miesiące, ubezpieczenie domu 250,00 zł, woda – 350,00 zł/rok, podatek od nieruchomości) oraz na regulowanie licznych zobowiązań finansowych w postaci pożyczek i kredytów. Wprawdzie ilość i wysokość tych zobowiązań finansowych jest znaczna, jednakże w ocenie Sądu, świadczy ona wyłącznie o dobrej kondycji finansowej pozwanego, która przekłada się na zdolność kredytową. Ponadto sam fakt licznych zobowiązań finansowych osoby, która powinna ponosić koszty związane z utrzymaniem wspólnego małoletniego dziecka, w ocenie Sądu, absolutnie nie może być okolicznością usprawiedliwiającą niewykonywanie tego obowiązku.

Ustalając wysokość obowiązku alimentacyjnego w przedmiotowej sprawie należy również podkreślić, że małoletni powód jest jedynym dzieckiem pozwanego, a zatem powinien on żyć na podobnej stopie życiowej jak pozwany, a nadto, że pozwany pomimo iż nie partycypował w kosztach utrzymania małoletniego powoda przez kilka lat, pamiętał o jego urodzinach, imieninach oraz świętach i z tej okazji małoletni powód otrzymywał prezenty. Istotnym jest również, że pozwany miał i nadal ma kontakt z synem, a zatem również w ten sposób realizuje on swój obowiązek alimentacyjny. Nagannym natomiast jest, w ocenie Sądu, że pozwany nie wspierając finansowo przedstawicielki ustawowej w kosztach utrzymania małoletniego wspólnego syna O. S. (1), wypala miesięcznie 30 paczek papierosów, przy czym koszt jednej paczki to kwota 15,20 groszy.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego P. S. albowiem były one spójne i logiczne, a nadto korelowały z pozostałym materiałem dowodowym w postaci przedłożonych przez pozwanego umów kredytowych i pożyczek, świadczących o wysokości zobowiązań pozwanego. Ponadto zeznania pozwanego nie były kwestionowane przez przedstawicielkę ustawową W. D..

Biorąc zatem pod uwagę zebrany w sprawie materiał dowodowy, w ocenie Sądu, obowiązek alimentacyjny na rzecz małoletniego powoda O. S. (1) w wysokości 700,00 złotych miesięcznie uwzględnia zarówno usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda oraz możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego P. S..

Sąd ustalił obowiązek alimentacyjny od dnia 22 maja 2018 roku albowiem na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 18 stycznia 2018 roku, w sprawie III RC 247/17, zmienionego postanowieniem Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 12 marca 2018 roku, w sprawie IV Cz 159/18, pozwany P. S. w ramach zabezpieczenia roszczenia na czas trwania procesu, realizował obowiązek alimentacyjny uiszczając na rzecz małoletniego powoda kwotę po 700,00 złotych miesięcznie, płatną do dnia 10 – go każdego miesiąca z góry, poczynając od dnia 22 grudnia 2017 roku.

Dlatego też Sąd oddalił roszczenie w zakresie wskazanej przez przedstawicielkę ustawową daty ustalenia obowiązku alimentacyjnego.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaległych alimentów, to w ocenie Sądu, roszczenie w tym zakresie nie zostało wykazane przez stronę powodową zarówno co do zasady, jak i wysokości, mimo że zgodnie z treścią art. 6 kc, to na niej spoczywał ciężar wykazania tej okoliczności.

Wprawdzie przedstawicielka ustawowa przedłożyła wezwania do zapłaty z tytułu nieuregulowanych zobowiązań finansowych, ramowe umowy pożyczki i umowy kredytowe. Jednakże, w ocenie Sądu, zaoferowany przez przedstawicielkę ustawową materiał dowodowy świadczy wyłącznie o tym, że zaciągała ona zobowiązania w instytucjach finansowych i nie regulowała ich terminowo. Nie wynika natomiast z tego materiału dowodowego aby zobowiązania finansowe przedstawicielki ustawowej były zaciągane w związku z utrzymaniem małoletniego powoda O. S. (1). Wręcz przeciwnie, przedstawicielka ustawowa sama zeznał, że w czasie kiedy prowadziła działalność gospodarczą w postaci sklepu (...), to musiała ona wspierać się finansowo zaciągając zobowiązania w instytucjach finansowych, jak również, że dochód osiągany z działalności przeznaczała na swoje potrzeby, potrzeby dziecka oraz spłatę pożyczek, jak również na utrzymanie gospodarstwa rolnego i utrzymanie domu. Z powyższego wynika zatem, że zobowiązania finansowe przedstawicielki ustawowej miały związek przede wszystkim z prowadzoną działalnością gospodarczą. Świadczą o tym również daty zaciągania tych zobowiązań, a mianowicie w czasie kiedy W. D. prowadziła działalność gospodarczą.

Niewątpliwym natomiast jest, zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa, że już z samego charakteru świadczeń alimentacyjnych wynika, że ich celem jest dostarczanie uprawnionemu środków do zaspokajania jego bieżących potrzeb. Dlatego też dochodzenie przez uprawnionego do alimentacji roszczeń alimentacyjnych za czas poprzedzający wytoczenie powództwa jest dopuszczalne, jeżeli z tego okresu pozostały niezaspokojone potrzeby albo zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na zaspokojenie tych potrzeb (por. uchwała Sądu Najwyższego (7) z dnia 28 września 1949 roku, C 389/49, OSN 1951, Nr 3, poz. 60, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 1976 roku, III CRN 88/76, OSN 1977, Nr 2, poz. 33).

Wobec powyższego, skoro roszczenie w tym zakresie nie zostało wykazane zarówno co do zasady, jak i wysokości, to nie mogło zostać uwzględnione. Dlatego też Sąd oddalił roszczenie w tym zakresie.

Na mocy art. 207 § 6 kpc Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

Wobec powyższego postanowieniem z dnia 18 maja 2018 roku pominięto dowód z zeznań świadka A. D. albowiem był on spóźniony, natomiast strona powodowa, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, nie uprawdopodobniła dlaczego nie zgłosiła tego świadka już w pozwie, jak również, że uwzględnienie tego dowodu nie spowoduje zwłoki w postępowaniu.

O kosztach sądowych orzeczono na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz.U. Nr 167, poz. 1398), który stanowi, że kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

W niniejszej sprawie strona powodowa, na mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy, nie miała obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Wobec powyższego koszty te w zakresie opłaty stosunkowej od pozwu zostały tymczasowo poniesione przez Skarb Państwa Sąd Rejonowy w Człuchowie. Zatem, skoro stron pozwana jest stroną przegrywająca w części niniejsze postępowania, to zasadnym było obciążenie jej nieuiszczonymi kosztami sądowymi.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 100 kpc, który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

W przedmiotowej sprawie niewątpliwym jest, że roszczenie strony powodowej zostało uwzględnione w części, dlatego też Sąd orzekł o kosztach procesu na mocy art. 100kpc.

Na mocy art. 333 § 1 pkt 1 kpc Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, gdy zasądza alimenty - co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Wobec powyższego zasadnym było nadać rygor natychmiastowej wykonalności co do pkt 1 orzeczenia.