Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Czaplińska

Protokolant: Józef Wierzbicki

przy udziale Prokuratora Anny Augustyniak

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2018 roku w Gdańsku sprawy

B. S. , urodzonego (...) w G.,

syna K. i B. z domu K.

o wydanie wyroku łącznego, skazanego prawomocnymi wyrokami:

1  1. Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 3 marca 2008 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 471/07 za przestępstwo z art. 288 § 1 k. k. popełnione w dniu 23 października 2006 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 (pięciu) lat próby oraz karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; postanowieniem z dnia 29 września 2011 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności; kary grzywny i pozbawienia wolności zostały wykonane;

2  2. Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 2 sierpnia 2010 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 261/08 za przestępstw oz art. 291 § 1 k. k. popełnione w dniu 9 listopada 2006 roku na karę 1 (jednego )roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat próby oraz karę grzywny w wymiarze 40 (czterdziestu) stawek dziennych po 10 (dziesięciu) złotych każda; postanowieniem z dnia 17 lipca 2014 r. zarządzono wykonanie warunków zawieszonej kary; postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 10 marca 2017 rok na podstawie art. 2a § 1 i 4 k. w. zamieniono orzeczona karę pozbawienia wolności na karę 30 (trzydziestu) dni aresztu; postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 18 maja 2017 roku umorzono postępowanie wykonawcze w zakresie wykonania kary pozbawienia wolności;

3  3. Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 14 grudnia 201 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 1215/10 za przestępstwo z art. 278 § 1 k. k. popełnione w dniu 5 sierpnia 2010 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; postanowieniem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 2 listopada 2011 roku skazany został warunkowo przedterminowo zwolniony z okresem próby do dnia 2 listopada 2013 roku;

4  4. Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 15 kwietnia 2011 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 185/08 za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zb. z art. 297 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. popełnione w dniu 22 marca 2007 roku na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; kara grzywny została wykonana; postanowieniem z dnia 9 września 2014 r. zarządzono wykonanie warunków zawieszonej kary;

5  5. Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 kwietnia 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 39/13 za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zb. z art. 297 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. popełnione w dniu 22 marca 2007 roku na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; kara pozbawienia wolności została obyta w całości;

orzeka

I.  przy zastosowaniu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, na podstawie art. 85 k. k. i art. 86 § 1 k. k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.) łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach: Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 3 marca 2008 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 471/07, Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 15 kwietnia 2011 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 185/08 oraz Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 kwietnia 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 39/13 i jako karę łączną wymierza skazanemu B. S. karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  przy zastosowaniu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, na podstawie art. 85 k. k. i art. 86 § 1 i 2 k. k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.) łączy jednostkowe kary grzywny orzeczone w wyrokach: Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 15 kwietnia 2011 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 185/08 oraz Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 kwietnia 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 39/13 i jako karę łączną wymierza skazanemu B. S. karę 110 (stu dziesięciu) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda;

III.  na podstawie art. 577 k.p.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności wymierzonej skazanemu w punkcie I. wyroku zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 471/07 Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku od dnia 31 stycznia 2008 roku do dnia 3 marca 2008 roku i od dnia 18 listopada 2012 roku do dnia 30 marca 2013 roku oraz okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 39/13 Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku od dnia 4 kwietnia 2015 roku do dnia 7 kwietnia 2015 roku oraz od dnia 27 sierpnia 2015 roku do dnia 23 sierpnia 2016 roku, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

IV.  w pozostałym zakresie orzeczenia zawarte w wyrokach ulegających połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;

V.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

VI.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, które przejmuje na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 257/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

B. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 3 marca 2008 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 471/07 za przestępstwo z art. 288 § 1 k. k. popełnione w dniu 23 października 2006 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby oraz karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych po 10 złotych każda; postanowieniem z dnia 29 września 2011 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności; kary grzywny i pozbawienia wolności zostały wykonane.

Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 471/07 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku – k. 72 - 73; dane o karalności - k. 9 – 12, 77 – 80, 91 – 94, 102 – 105, 190 - 193

B. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 2 sierpnia 2010 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 261/08 za przestępstw oz art. 291 § 1 k. k. popełnione w dniu 9 listopada 2006 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby oraz karę grzywny w wymiarze 40 stawek dziennych po 10 złotych każda; postanowieniem z dnia 17 lipca 2014 r. zarządzono wykonanie warunków zawieszonej kary; postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 10 marca 2017 rok na podstawie art. 2a § 1 i 4 k. w. zamieniono orzeczona karę pozbawienia wolności na karę 30 dni aresztu; postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 18 maja 2017 roku umorzono postępowanie wykonawcze w zakresie wykonania kary pozbawienia wolności.

Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 261/08 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku – k. 67 - 69; odpis wyroku w sprawie XIII Ka 1024/10 SO w Gdańsku – k. 70 – 71; odpisy postanowień w sprawie II K 261/08 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku – k. 182 – 185; dane o karalności – k. 9 – 12, 77 – 80, 91 – 94, 102 – 105, 190 - 193

B. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 14 grudnia 201 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 1215/10 za przestępstwo z art. 278 § 1 k. k. popełnione w dniu 5 sierpnia 2010 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności; postanowieniem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 2 listopada 2011 roku skazany został warunkowo przedterminowo zwolniony z okresem próby do dnia 2 listopada 2013 roku.

Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 1215/10 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku – k.74; dane o karalności – k. 9 – 12, 77 – 80, 91 – 94, 102 – 105, 190 - 193

B. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 15 kwietnia 2011 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 185/08 za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zb. z art. 297 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. popełnione w dniu 22 marca 2007 roku na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych po 10 złotych każda; kara grzywny została wykonana; postanowieniem z dnia 9 września 2014 r. zarządzono wykonanie warunków zawieszonej kary.

Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 185/08 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku – k. 52 - 53; dane o karalności – k. 9 – 12, 77 – 80, 91 – 94, 102 – 105, 190 – 193

B. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 25 kwietnia 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 39/13 za przestępstwo z art. 286 § 1 k. k. w zb. z art. 297 § 1 k. k. w zw. z art. 11 § 2 k. k. popełnione w dniu 22 marca 2007 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 złotych każda; kara pozbawienia wolności została obyta w całości.

Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 39/13 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku – k. 20 – 21; dane o karalności – k. 9 – 12, 77 – 80, 91 – 94, 102 – 105, 190 – 193

Z opinii o skazanym z Zakładu Karnego w K. wynika, że w środowisku współosadzonych funkcjonował on prawidłowo, wobec przełożonych zachowywał się zgodnie z wymogami regulaminu, poza jednym przypadkiem niezdyscyplinowania w dniu 24 grudnia 2015 roku. Przestrzegał dyscypliny i porządku wewnętrznego obowiązującego w ZK typu półotwartego w stopniu poprawnym. Zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności było regulaminowe, był 5 razy nagradzany, 2 razy karany dyscyplinarnie. Składał prośby o zatrudnienie, ale nie został zatrudniony ze względu na brak wolnych stanowisk pracy. Karę pozbawienia wolności odbywał w systemie programowanego oddziaływania, zadania programu realizował w stopniu umiarkowanym. Nie deklarował przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej. Nie stosowano względem niego środków przymusu bezpośredniego. W dniu 2 czerwca 2016 r. dokonał samouszkodzenia. Deklarował krytyczny stosunek do popełnionego przestępstwa. Prognoza penitencjarna co do właściwego funkcjonowania w zakładzie karnym typu półotwartego jest pozytywna. Prognoza kryminologiczno – społeczna kształtuje się negatywnie.

Dowód: opinia o skazanym– k. 30

Skazany B. S. był uprzednio pięciokrotnie karany przez Sąd.

Dowód: dane o karalności – k. 9 – 12, 77 – 80, 91 – 94, 102 – 105, 190 – 193

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, które zostały ujawnione w toku rozprawy, w szczególności w postaci odpisów wyroków i postanowień, opinii o skazanym, informacji o pobytach i orzeczeniach oraz danych o karalności.

Sąd dał wiarę tym dokumentom uznając, że nie budzą one wątpliwości, co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, a żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności. Dokumenty ujawnione w toku rozprawy łączą się w spójną i logiczną całość i w ocenie Sądu, pozwalają odtworzyć stan faktyczny niezbędny do rozstrzygnięcia o wniosku skazanego.

Wniosek o wydanie wyroku łącznego w stosunku do skazanego B. S. zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że wydając wyrok łączny w niniejszej sprawie, Sąd – zgodnie z dyspozycją art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. – o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw – zastosował przepisy o karze łącznej w brzmieniu sprzed nowelizacji, tj. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.

Należy wskazać, że podstawę do orzeczenia kary łącznej w ramach wyroku łącznego określają przepisy art. 85 k. k. w zw. z art. 569 § 1 k. p. k. Zgodnie z dyrektywą wyrażoną w tych przepisach sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw – i wymierzono za te przestępstwa kary tego samego rodzaju.

Sąd dokonując analizy treści wyroków zapadłych w stosunku do skazanego pod kątem zastosowania przepisów dotyczących łączenia kar, tj. art. 85 k. k., art. 86 § 1 k. k. do których odsyła przepis art. 569 § 1 k. p. k., uznał że w stosunku do skazanego B. S. zachodzą przesłanki do połączenia kar pozbawienia orzeczonych wyrokami wydanymi w sprawach: II K 471/07 i II K 185/08 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku oraz II K 39/13 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku.

Kolejną kwestią podlegającą rozważeniu i decydującą o możliwości połączenia kar było ustalenie, czy kary wymierzone za przestępstwa przypisane skazanemu, a objęte wyrokami podlegającymi łączeniu, są karami tego samego rodzaju. W wyrokach podlegających łączeniu

B. S. skazany został na kary pozbawienia wolności i kary grzywny, które jako kary tego samego rodzaju podlegają łączeniu.

W związku z tym, w punkcie I. sentencji wyroku łącznego w oparciu o art. 85 k. k. , art. 86 § 1 k. k. Sąd połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach wydanych w sprawach: II K 471/07 i II K 185/08 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku oraz II K 39/13 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku. i jako karę łączną wymierzył B. S. karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

W punkcie II. sentencji wyroku Sąd połączył kary grzywny orzeczone w sprawach II K 185/08 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku i II K 39/13 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku i wymierzył skazanemu karę łączną 110 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda. Sąd baczył przy tym, by, zgodnie z treścią art. 86 k. k., wymiar kary łącznej mieścił się w zakresie od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa z wyroków podlegających łączeniu, do ich sumy.

Sąd nie połączył natomiast – mimo spełnienia warunków z art. 85 k. k. – kar pozbawienia wolności i grzywny orzeczonych w sprawie o sygnaturze akt II K 261/08 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku, ponieważ postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 10 marca 2017 rok na podstawie art. 2a § 1 i 4 k. w. zamieniono orzeczona karę pozbawienia wolności na karę 30 dni aresztu; postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 18 maja 2017 roku umorzono postępowanie wykonawcze w zakresie wykonania kary pozbawienia wolności.

Wymierzając karę łączną Sąd nie rozważa ponownie kwestii społecznej szkodliwości czynów, za które zostały orzeczone kary jednostkowe ani też stopnia zawinienia przy popełnieniu wyżej wymienionych czynów. Sąd winien mieć na uwadze prewencję indywidualną wobec oskarżonego – w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego – skazanego, jak też względy prewencji generalnej. Ponadto Sąd winien rozważyć kwestię czy przestępstwa, za które zostały orzeczone kary jednostkowe są jedno- czy też różnorodzajowe, czy zostały popełnione w krótkich czy też znacznych odstępach czasu. Przestępstwa objęte wyrokami wskazanymi w punkcie I. sentencji wyroku łącznego są przestępstwami jednorodzajowymi, wymierzonymi przeciwko temu samemu dobru prawnemu, tj. mieniu (art. 288 § 1 k. k., art. 286 § 1 k. k. ) oraz zostały popełnione na przestrzeni krótkiego okresu czasu (tj. od 23 października 2006 roku do 22 marca 2007 roku, przy czym czyny objęte wyrokami wydanymi w sprawach II 185/08 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku i II K 39/13 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku zostały popełnione tego samego dnia – 22 marca 2007 roku), co przemawia za celowością zastosowania przy łączeniu kar jednostkowych zasady absorpcji. Podobne relacje zachodzą pomiędzy czynami objętymi wyrokami wskazanymi w punkcie II. sentencji wyroku – zostały one wymierzone przeciwko tym samym dobrom prawnym (tj. mieniu i obrotowi gospodarczemu) oraz zostały popełnione tego samego dnia – 22 marca 2007 roku, co przemawia za zastosowaniem zasady absorpcji.

Nie ulega jednak wątpliwości, iż względy prewencji zarówno generalnej, jak i indywidualnej nakazują zastosowanie wobec skazanego zasady kumulacji kar. B. S. już pięciokrotnie karany przez polski sąd (oraz raz przez sąd w Wielkiej Brytanii). Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 lipca 2000 r.: „ decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw” (II AKa 171/00, OSA 2001/2/5).

Sąd miał także na uwadze fakt, iż popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest zasadniczo okolicznością obciążającą i w związku z tym kara łączna nie może stanowić niczym nie uzasadnionej premii dla skazanego płynącej jedynie z faktu popełnienia większej liczby przestępstw ( „Kodeks karny-komentarz” pod red. A. Wąska, Gdańsk 2000, t. II, s. 261-263). A za taką właśnie premię należałoby uznać wymierzenie skazanemu kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że zachodzą podstawy do częściowego zastosowania zasady absorpcji kar jednostkowych, a częściowego zastosowania zasady kumulacji kar jednostkowych – przy czym, w ocenie Sądu, prymat tutaj należy jednak dać zasadzie absorpcji, mając na uwadze blisko związek podmiotowo – przedmiotowy pomiędzy popełnionymi czynami. Sąd miał na uwadze także treść opinii o skazanym z Zakładu Karnego w K..

Sąd Najwyższy niejednokrotnie podkreślał, iż stosowanie jednej z wyżej wymienionych zasad, absorpcji czy też kumulacji w pełnym zakresie z wyłączeniem zasady przeciwnej, winno mieć miejsce jedynie wyjątkowo. Podzielając ten pogląd, Sąd wymierzył kary łączne pozbawienia wolności i grzywny przy zastosowaniu zarówno zasady absorpcji, jak i kumulacji.

Z tych przyczyn Sąd uznał, że kara łączna we wskazanym powyżej wymiarze będzie w należyty sposób oddziaływać prewencyjnie na skazanego.

Co do pozostałych rozstrzygnięć zawartych w wyrokach podlegających łączeniu, Sąd ustalił, że podlegają one odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 572 k. p. k. Sąd umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego w pozostałym zakresie.

W punkcie III. sentencji wyroku Sąd zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności odpowiednie okresy rzeczywistego pozbawienia wolności.

Sąd zwolnił skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem o wydanie wyroku łącznego.