Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ireneusz Bieniek (spr.)

Sędziowie: SO Urszula Gubernat

SR del. Anita Szczerbowska-Pradid

Protokolant: st. prot. Justyna Machulak

przy udziale Magdaleny Woronieckiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 roku, sprawy

M. B.

oskarżonej o przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk; art. 286 § 1 kk

H. S.

oskarżonej o przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; art. 270 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych,

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie

z dnia 18 kwietnia 2013r. sygn. akt XIV K 249/12/S,

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy i zwalnia obie oskarżone od zwrotu należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. W. (Kancelaria Adwokacka w K.) oraz adw. T. W. (Kancelaria Adwokacka w K.) kwoty po 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonym z urzędu w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji.

SSO Urszula Gubernat SSO Ireneusz Bieniek SSR Anita Szczerbowska-Pradid

Sygn. akt IV Ka 704/13

UZASADNIENIE

M. B. została oskarżona o to, że:

I. w okresie od dnia 2 kwietnia 2009 roku do dnia 10 czerwca 2009 roku w

K., działając wspólnie i w porozumieniu z H. S., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, doprowadziła M. R. i G. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w łącznej kwocie 59.000 zł, poprzez wprowadzenie w błąd co do faktycznej i prawnej możliwości przeniesienia prawa odrębnej własności lokalu przy ul. (...) w K. przez lokatora A. Z., a także zamiaru wywiązania się z przekształcenia tego prawa przez M. B. jako pełnomocnika A. Z., a w szczególności:

- w dniu 2 kwietnia 2009 roku otrzymała od M. R. kwotę 20.000 zł

- w dniu 15 kwietnia 2009 roku odebrała od M. R. kwotę 10.000 zł

- w dniu 27 kwietnia 2009 roku odebrała od M. R. kwotę 8.000 zł

- w dniu 29 maja 2009 roku odebrała od M. R. kwotę 10.000 zł

- w dniu 10 czerwca 2009 roku odebrała od G. K. kwotę 11.000 zł;

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II. w dniu 13 maja 2009 roku w K. działając wspólnie i w porozumieniu z H. S., doprowadziła W. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 35.000 zł, poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się jako pełnomocnik J. L. z przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży lokalu przy ul. (...) w K., którego najemcą był J. L. i załatwienia wszelkich spraw związanych z uregulowaniem zadłużenia i wykupem lokalu;

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

H. S. została oskarżona o to, że:

I. w okresie od dnia 2 kwietnia 2009 roku do dnia 10 czerwca 2009 roku w K., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, doprowadziła M. R. i G. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w łącznej kwocie 59.000 zł, poprzez wprowadzenie w błąd co do faktycznej i prawnej możliwości przeniesienia prawa odrębnej własności lokalu przy ul. (...) w K. przez lokatora A. Z., a także zamiaru wywiązania się z przekształcenia tego prawa przez M. B. jako pełnomocnika A. Z., a w szczególności:

- w dniu 2 kwietnia 2009 roku otrzymała od M. R. kwotę 20.000 zł

- w dniu 15 kwietnia 2009 roku odebrała od M. R. kwotę 10.000 zł

- w dniu 27 kwietnia 2009 roku odebrała od M. R. kwotę 8.000 zł

- w dniu 29 maja 2009 roku odebrała od M. R. kwotę 10.000 zł

- w dniu 10 czerwca 2009 roku odebrała od G. K. kwotę 11.000 zł, przy czym czynu tego dopuściła się po odbyciu w ciągu pięciu lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, za które była już uprzednio skazana;

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II. w dniu 13 maja 2009 roku w K., działając wspólnie i w porozumieniu z M. B., doprowadziła W. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 35.000 zł, poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się, jako pełnomocnik J. L. z przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży lokalu przy ul. (...) w K., którego najemcą był J. L. i załatwienia wszelkich spraw związanych z uregulowaniem zadłużenia i wykupem lokalu, przy czym czynu tego dopuściła się po odbyciu w ciągu pięciu lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, za które była już uprzednio skazana;

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

III. w nieustalonym bliżej dniu, przed dniem 28 sierpnia 2009 roku w K., posłużyła się jako autentycznymi, w całości przerobionymi dokumentami poprzez sporządzenie ich treści, kompilacji pieczęci i naniesienia podpisów, w postaci aktu notarialnego z dnia 20 sierpnia 2009 roku sporządzonego w Kancelarii Notarialnej notariusza A. W. rep. A nr (...)oraz pisma zatytułowanego „Upomnienie” z dnia 16 sierpnia 2009 roku wydanego przez Zarząd (...) w K., przy czym czynu tego dopuściła się po odbyciu w ciągu pięciu lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, za które była już uprzednio skazana;

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2013 roku sygn. akt XIV K 249/12/S orzekł w tym przedmiocie następująco:

I. oskarżoną M. B. uznał za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w punkcie I aktu oskarżenia, z tym że przyjął, iż czynu tego oskarżona dopuściła się w okresie od 2 kwietnia 2009 r. do 29 maja 2009 r., z opisu czynu wyeliminował słowa „w dniu 10 czerwca 2009 roku odebrała od G. K. kwotę 11.000 zł” i w konsekwencji jako łączną kwotę wyłudzonych wspólnie i w porozumieniu z H. S. pieniędzy przyjął kwotę 48 000 (czterdzieści osiem tysięcy) złotych, a nadto uzupełnił opis czynu o wskazanie, że oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, tj. winną popełnienia czynu stanowiącego występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierzył jej karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II. oskarżoną M. B. uznał za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w punkcie II aktu oskarżenia, z tym że uzupełnił opis czynu o wskazanie, iż oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, tj. winną popełnienia czynu stanowiącego występek z art. 286 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierzył jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III. na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych w punkcie I i II wyroku wymierzył oskarżonej M. B. karę łączną 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV. oskarżoną H. S. uznał za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w punkcie I aktu oskarżenia, z tym że przyjął, iż ostatniego zachowania polegającego na przyjęciu w dniu 10 czerwca 2009 roku od G. K. kwoty 11.000 (jedenastu tysięcy) złotych oskarżona dopuściła się sama, bez współdziałania z M. B., a nadto uzupełnił opis czynu o wskazanie, że oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a czynu tego dopuściła się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 14.10.2005 r. do 14.03.2007 r. kary łącznej 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Krakowa Podgórza w Krakowie z dnia 31.05.2006 r. (sygn. akt II K 1875/05/P), obejmującym skazania za przestępstwa:

1)  z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. osądzone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 16.12.2003 r. (sygn. akt II K 951/03/S),

2)  z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 270 § 3 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., osądzone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z dnia

17.03.2005  r. (sygn. akt II K 1915/04/P),

tj. winną popełnienia czynu, stanowiącego występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art . 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierzył oskarżonej karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

V. oskarżoną H. S. uznał za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w punkcie II aktu oskarżenia, z tym że uzupełnił opis czynu o wskazanie, że oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a czynu tego dopuściła się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 14.10.2005 r. do 14.03.2007 r. kary łącznej 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Krakowa - Podgórza w Krakowie z dnia 31.05.2006 r. (sygn. akt II K 1875/05/P), obejmującym skazania za przestępstwa:

1)  z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. osądzone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 16.12.2003 r. (sygn. akt II K 951/03/S),

2)  z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 270 § 3 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., osądzone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z dnia 17.03.2005 r. (sygn. akt II K 1915/04/P),

tj. winną popełnienia czynu stanowiącego występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierzył oskarżonej karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

VI. oskarżoną H. S. uznał za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w punkcie III wyroku, z tym że sprecyzował, że czyn ten został popełniony w nieustalonym bliżej dniu sierpnia 2009 roku i polegał na tym, że oskarżona posłużyła się, jako autentycznymi, w całości podrobionymi — poprzez sporządzenie ich treści, kompilację pieczęci i naniesienie podpisów - dokumentami w postaci: aktu notarialnego z dnia 20 sierpnia 2009 roku, sporządzonego rzekomo w Kancelarii Notarialnej notariusza A. W. (rep. A nr (...)) oraz pisma zatytułowanego „Upomnienie” z dnia 16 sierpnia 2009 roku (znak: (...)), sporządzonego rzekomo przez Zarząd (...) w K., a czynu tego dopuściła się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 14.10.2005 r. do 14.03.2007 r. kary łącznej 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Krakowa - Podgórza w Krakowie z dnia 31.05.2006 r. (sygn. akt II K 1875/05/P), obejmującym skazania za przestępstwa:

1) z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. osądzone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Sródmieścia w Krakowie z dnia 16.12.2003 r. (sygn. akt II K 951/03/S),

2) z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 270 § 3 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., osądzone wyrokiem Sądu Rejonowego dła Krakowa-Podgórza w Krakowie z dnia 17.03. 2005 r. (sygn. akt II K 1915/04/P),

to jest winną popełnienia czynu, stanowiącego występek z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na mocy art. 270 § 1 k.k. wymierzył oskarżonej karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienie wolności;

VII. na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych w punkcie IV, V i VI wyroku wymierzył oskarżonej H. S. karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VIII. na mocy art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonej M. B. za czyn przypisany jej w punkcie II wyroku, środek karny w postaci obowiązku naprawienia wyrządzonej tym przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego W. G. kwoty 17.500 (siedemnaście tysięcy pięćset) złotych;

IX. na mocy art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonej H. S. za czyn przypisany jej w punkcie V wyroku, środek karny w postaci obowiązku naprawienia wyrządzonej tym przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego W. G. kwoty 17.500 (siedemnaście tysięcy pięćset) złotych;

X. na mocy art. 44 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonej H. S. za czyn przypisany jej w punkcie VI wyroku środek kary przepadku na rzecz Skarbu Państwa podrobionych dokumentów w postaci: aktu notarialnego z dnia 20 sierpnia 2009 nr rep A nr (...), znajdującego się w aktach na k. 53 oraz pisma zatytułowanego „Upomnienie” z daty 16 sierpnia 2009 roku, znajdującego się w aktach na k. 51;

XI. na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz.U. nr 16, poz. 124 ze zmianami) oraz § 14 ust. 1 pkt 2, ust 2 pkt 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. W. - Kancelaria Adwokacka w K., ul. (...) - kwotę brutto 1136,52 (jeden tysiąc sto trzydzieści sześć 52/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonej M. B.;

XII. na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz.U. nr 16, poz. 124 ze zmianami) oraz § 14 ust. 1 pkt 2, ust 2 pkt 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348) zasądził od Skarbu Państwa, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonej H. S.:

1) na rzecz adw. M. G. — Kancelaria Adwokacka w K., ul. (...) - kwotę brutto 1402,20 (jeden tysiąc czterysta dwa 20/100) złote;

2) na rzecz adw. T. W. — Kancelaria Adwokacka w K., ul. (...) — kwotę brutto 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych;

XIII. na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 ze zmianami) zwolnił obie oskarżone od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Wyrok ten zaskarżyli obrońcy obu oskarżonych.

Apelacja obrońcy oskarżonej H. S. zarzuca:

błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a polegający na błędnym przyjęciu, iż H. S. działając wspólnie i w porozumieniu z M. B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła M. R. i G. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 59.000 złotych, a W. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 35.000 złotych, podczas gdy prawidłowa ocena całości materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie prowadzi do wniosku, iż oskarżonej nie można przypisać działania z zamiarem bezpośrednim kierunkowym.

W oparciu o powyższy zarzut apelujący wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie IV, V, IX poprzez uniewinnienie oskarżonej, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania.

Apelacja obrońcy oskarżonej M. B. zarzuca:

I. błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia polegający na uznaniu, że oskarżona M. B. dopuściła się zarzucanych jej w punkcie I i II aktu oskarżenia czynów, w sytuacji gdy materiał dowodowy zebrany w sprawie, zwłaszcza zeznania świadków M. R., W. G., J. L. wskazują, że zasadniczą rolę w sprawach związanych z organizowaniem wykupu i przekształcania lokali odgrywała druga współoskarżona H. S.;

II. naruszenie przepisów postępowania, które to naruszenie miało wpływ na treść wydanego przez Sąd Rejonowy wyroku, a to:

art. 7 k.p.k., czyli zasady swobodnej oceny dowodów, poprzez odmowę uznania za wiarygodnych wyjaśnień oskarżonej M. B. w części, w której wskazuje ona, że była ona tylko „pośrednikiem” a wszystkie sprawy związane z organizowaniem przekształcenia i wykupu mieszkań załatwiała H. S., co potwierdzają zeznana świadków M. R., W. G., J. L.;

alternatywnie zarzuca:

III. rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonej M. B. poprzez jej niedostosowanie do stopnia winy.

W oparciu o powyższe zarzuty apelujący obrońca wnosi o:

-

zmianę wyroku Sądu I instancji poprzez uniewinnienie oskarżonej M. B. od zarzucanych jej czynów,

względnie

-

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,

ewentualnie, w odniesieniu do zarzutu III

-

zmianę wyroku Sądu I instancji poprzez obniżenie wymiaru kar łącznej do 1 roku pozbawienia wolności z orzeczeniem warunkowego zawieszenia jej wykonania na okres próby.

Jednocześnie wniósł o zasądzenie kosztów obrony udzielonej oskarżonej z urzędu za instancję odwoławczą, bowiem koszty te nie zostały w całości ani w części uiszczone.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonej H. S. nie jest zasadna.

Sąd Rejonowy dokonał bardzo dokładnej oceny całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, która to ocena jest zgodna z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Została zatem dokonana w oparciu o dyrektywy zawarte w art. 7 kpk i pozostaje pod ochroną tego przepisu.

Po dokonaniu prawidłowej oceny dowodów Sąd Rejonowy dokonał też precyzyjnych, szczegółowych i trafnych ustaleń faktycznych. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżone działały wspólnie i w porozumieniu.

Apelujący pomija, iż obie oskarżone kontaktowały się z pokrzywdzonymi. Pomija także i to, iż oskarżona H. S. wzięła od G. K. kwotę 11.000 zł oraz, iż to ona posłużyła się sfałszowanym aktem notarialnym.

Nie budzi wątpliwości także i to, że żadna z oskarżonych nie podjęła jakichkolwiek działań celem oddłużenia przedmiotowych lokali mieszkalnych oraz ich wykupu.

Apelacja obrońcy oskarżonej M. B. również nie jest zasadna.

Ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy jeśli chodzi o rolę tej oskarżonej jest w pełni zasadna zgodna z dyrektywami art. 7 kpk, pozostaje więc w konsekwencji pod ochroną wyżej wskazanego przepisu.

Apelujący jedynie wybiórczo powołuje się na zeznania świadków, podczas gdy Sąd meriti dokonał kompleksowej oceny wszystkich dowodów. Przede wszystkim Sąd I instancji przeprowadził bardzo szczegółową, a wręcz drobiazgową ocenę wyjaśnień oskarżonej M. B., zwłaszcza w zakresie, w których starała się wytłumaczyć dlaczego została pełnomocnikiem A. Z. i J. L..

Bezspornym jest również, iż to oskarżona M. B. przyjmowała od pokrzywdzonych poszczególne kwoty pieniężne z wyjątkiem tylko kwoty 11.000 zł, którą G. K. przekazał oskarżonej H. S..

Apelujący całkowicie pomija również fakt spotkania G. K. z oskarżoną M. B. na początku marca 2010 roku, kiedy to pokrzywdzony miał nadzieję na odzyskanie pieniędzy, a oskarżona M. B. oferowała mu kupno dalszych zadłużonych mieszkań.

Prawidłowo ustalony stan faktyczny nie nasuwa żadnych wątpliwości, iż obie oskarżone działając wspólnie i w porozumieniu, oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, którą zresztą osiągnęły, doprowadziły pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, wyczerpując znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk.

Chybiony jest zarzut rażącej niewspółmierności kary, który skarżący upatruje w braku warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Sąd Rejonowy trafnie nie zastosował tej instytucji właśnie wobec uprzedniej dwukrotnej karalności oskarżonej za przestępstwa oszustwa kwalifikowane z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, a wyroki skazujące w tych sprawach zapadły przed popełnieniem przestępstw przypisanych oskarżonej w niniejszym postępowaniu.

Skoro zatem oskarżona mimo wcześniejszych wyroków skazujących za przestępstwa tego samego rodzaju nie zmieniła swojego postępowania, brak jest podstaw do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminalistycznej, w szczególności zaś do ustalenia, iż kara wolnościowa spełni swe cele, a w szczególności zapobiegnie ponownemu popełnieniu przestępstwa przez oskarżoną (art. 69 kk).

W konsekwencji kara pozbawienia wolności orzeczona oskarżonej M. B. bez warunkowego zawieszenia jej wykonania nie jest karą rażąco niewspółmiernie surową, a więc surową w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować, czy też w odczuciu społecznym oczywiście niesprawiedliwą.

Nadto po zapoznaniu się z pismem oskarżonej H. S. z dnia 11.12.2013 roku Sąd Odwoławczy stwierdza, iż podniesione w nim argumenty nie dają żadnych podstaw do przyjęcia, iż utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy jest rażąco niesprawiedliwe (art. 440 kpk).

W związku z powyższym uznając obie apelacje za niezasadne, a nadto mając na uwadze, iż Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych uchybień, które należałoby uwzględnić niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 439, 440, 455 kpk) Sąd Odwoławczy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy (art. 437 § 1 kpk i w związku z tym kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciążył oskarżone (art. 636 § 1 kpk).

SSO Urszula Gubernat SSO Ireneusz Bieniek SSR Anita Szczerbowska-Pradid

MK