Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Herman

Protokolant: p.o. sekr. sąd. Paulina Rucka

w obecności Asesor Prokuratury Rejonowej Olsztyn – Północ w Olsztynie Joanny Burda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2018 r. sprawy:

T. T., s. R. i S. z d. K., ur. (...) w S.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie II K 471/16 za przestępstwo z art. 178a § 1 kk popełnione w dniu 9 sierpnia 2016 roku na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł i zakaz prowadzenia w ruchu lądowym pojazdów mechanicznych oznaczonych kat. A oraz motorowerów na okres 3 lat;

2)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 11 kwietnia 2017r. w sprawie II K 112/17 za przestępstwo z art. 178a § 4 kk popełnione w dniu 19 grudnia 2016r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym;

3)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 28 grudnia 2017 roku w sprawie II K 431/17 za przestępstwo z art. 178a § 4 kk popełnione w dniu 24 czerwca 2017r. na karę 1 roku pozbawienia wolności i środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

4)  Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 26 lutego 2018 roku w sprawie II K 624/17 za przestępstwo z art. 244 kk popełnione w dniu 7 października 2017r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności i środek karny w postaci zakazu prowadzenia w ruchu lądowym wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat

I.  na podstawie art. 569 §1 k.p.k. w zw. z art. 85 §1, §2 k.k., art. 86 §1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Szczytnie w sprawach II K 112/17, II K 431/17 i II K 624/17 i w ich miejsce wymierza skazanemu T. T. karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej zalicza okres odbytej dotąd kary w sprawie SR w Szczytnie sygn. akt II K 431/17 i zaliczony na poczet tej kary w tej sprawie okres pozbawienia skazanego wolności od dnia 24 czerwca 2017r. godz. 19.50 do dnia 25 czerwca 2017r., godz. 10.40;

III.  na podstawie art. 90 § 2 kk w zw. z art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk łączy orzeczone wobec skazanego środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów orzeczone w sprawach Sądu Rejonowego w Szczytnie sygn. II K 471/16, II K 112/17, II K 431/16, II K 624/17 i w ich miejsce wymierza mu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio;

IV.  na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego karę orzeczoną w sprawie II K 471/16;

V.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie łączone wyroki pozostawia do odrębnego wykonania;

VI.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. S. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w S. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego z urzędu oraz podatek od towarów i usług w kwocie 27,60 zł (dwadzieścia siedem 60/100);

VII.  na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018r. Dyrektor Aresztu Śledczego w S. zawiadomił o możliwości istnienia przesłanek do wydania wyroku łącznego wobec skazanego T. T. obejmującego kary orzeczone wobec niego wyrokami w sprawach II K 112/17, II K 431/17 i II K 624/17.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. T. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie II K 471/16 za przestępstwo z art. 178a § 1 kk, popełnione w dniu 9 sierpnia 2016 roku na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł i zakaz prowadzenia w ruchu lądowym pojazdów mechanicznych oznaczonych kat. A oraz motorowerów na okres 3 lat.

(dowody: karta karna k. 6, odpis wyroku k. 10)

Nadto został on skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 11 kwietnia 2017r. w sprawie II K 112/17 za przestępstwo z art. 178a § 4 kk, popełnione w dniu 19 grudnia 2016r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby i środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 5 lutego 2018 roku zarządzono wykonanie orzeczonej wobec skazanego kary pozbawienia wolności. Karę tę skazany będzie obywał od dnia 10 września 2019 roku.

(dowody: karta karna k. 6, odpis wyroku k. 7)

Następnie Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 28 grudnia 2017 roku w sprawie II K 431/17 T. T. skazany został za przestępstwo z art. 178a § 4 kk popełnione w dniu 24 czerwca 2017r. na karę 1 roku pozbawienia wolności i środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Karę tę skazany odbywa od dnia 13 lutego 2018 roku. Przewidywany koniec kary przypada na dzień 12 lutego 2019 roku.

(dowody: karta karna k. 6, odpis wyroku k. 8)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 26 lutego 2018 roku w sprawie II K 624/17 T. T. natomiast skazany został za przestępstwo z art. 244 kk popełnione w dniu 7 października 2017r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności i środek karny w postaci zakazu prowadzenia w ruchu lądowym wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Karę tę będzie on odbywał od dnia 12 lutego 2019 roku.

(dowody: karta karna k. 6, odpis wyroku k. 9)

Skazany odbywa obecnie karę pozbawienia wolności w sprawie II K 431/17, od dnia 13 lutego 2018 roku w Areszcie Śledczym w S., na wykonanie oczekują kary w sprawach II K 624/17 i II K 112/17. Karę odbywa w systemie programowego oddziaływania, jest w trakcie realizacji programu. Jego zachowanie w warunkach izolacji penitencjarnej określono jako poprawne, nie był dotychczas karany dyscyplinarnie ani nagradzany. Uczestniczy w kursie zawodowym o profilu brukarz. Postępy w resocjalizacji są umiarkowane.

(dowody: opinia o skazanym k. 18 – 18v.)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 569 § 1 kpk wydanie wyroku łącznego w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów jest możliwe, gdy zachodzą warunki do orzeczenia wobec niej kary łącznej.

Przesłanki jej orzeczenia wymienia natomiast kodeks karny w art. 85 § 1 kk. Jak wynika z treści przywołanego przepisu, sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zgodnie z dyspozycją § 2 tegoż przepisu, podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za wskazane w § 1 przestępstwa. § 3 art. 85 kk stanowi natomiast, iż podstawą orzeczenia kary łącznej nie może być kara wymierzona za przestępstwo popełnione po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania innej kary podlegającej łączeniu, z karą wykonywaną w chwili popełnienia przestępstwa lub karą łączną, w skład której wchodzi kara, która była wykonywana w chwili popełnienia czynu.

Mając na uwadze, iż w sprawie II K 471/16 T. T. skazany został na karę grzywny, połączenie powyższej kary z wymierzonymi w pozostałych sprawach karami pozbawienia wolności nie jest dopuszczalne, a postępowanie w tym zakresie podlega umorzeniu (pkt. IV wyroku).

Wskazane w art. 85 § 1 i 2 kk przesłanki zachodzą natomiast wobec podlegających wykonaniu kar pozbawienia wolności w sprawach II K 112/17, II K 431/17 i II K 624/17.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 § 1 kk, granice kary łącznej wyznaczają najwyższa z kar jednostkowych – w tym przypadku kara 1 roku pozbawienia wolności oraz ich suma – 2 lata i 3 miesiące pozbawienia wolności.

Ustalając karę łączną w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności, kierując się zasadą częściowej absorpcji (pkt. I wyroku), Sąd miał na względzie takie okoliczności obciążające skazanego, jak jego czterokrotna już karalność, dopuszczanie się czynów tego samego rodzaju, skierowanych trzykrotnie przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, działanie pomimo stosowanych uprzednio kary o charakterze pieniężnym oraz instrumentów probacyjnych.

Uwzględnić natomiast należało jednocześnie stosunkowo krótki odstęp czasu między kolejnymi, popełnianymi przez skazanego przestępstwami, zbieżność rodzajową popełnianych czynów, a także poprawne zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej, realizację przez niego zadań w ramach systemu programowego oddziaływania i kontynuowanie edukacji w ramach kursu zawodowego.

Podkreślenia wymaga fakt, że skazany nie został dotychczas ukarany dyscyplinarnie, choć zauważyć również należy, że jego postępy w resocjalizacji oceniane są jako umiarkowane, on sam zaś nie był również nagradzany regulaminowo. Zaznaczyć też należy, że skazany w izolacji penitencjarnej przebywa dopiero od lutego 2018 roku.

Na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono skazanemu okres uprzednio zaliczony na poczet kary podlegającej połączeniu orzeczonej w sprawie II K 431/17 oraz kary dotychczas przez skazanego odbytej w powyższej sprawie (pkt. II wyroku).

Zgodnie z art. 90 § 2 kk w zw. z art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk sąd połączył orzeczone wobec skazanego środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów terminowe orzeczone w sprawach II K 471/16, II K 624/17 i dożywotnie orzeczone w sprawach II K 112/17 i II K 431/17 orzekając w ich miejsce łączny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych dożywotnio (pkt. III wyroku).

Pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte wyrokiem łącznym, pozostawiono do odrębnego wykonania (pkt. V wyroku).

O wynagrodzeniu za obronę skazanego z urzędu orzeczono na podstawie stawek określonych rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, uwzględniając nakład pracy obrońcy (pkt. VI wyroku).

Sytuacja finansowa T. T., przebywającego w jednostce penitencjarnej, obciążonego obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz małoletnich dzieci, nie pozwala w ocenie Sądu na poniesienie kosztów sądowych, od których zapłaty został zwolniony, na podstawie art. 624 § 1 kpk (pkt. VII wyroku).