Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Prudniku II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej ---------

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 r.

sprawy

B. Z. (1) (Z.)

s. B. i S. z domu D.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

1.  W dniu 31 stycznia 2018 roku w P. groził pobiciem oraz pozbawieniem życia A. S. wzbudzając u zagrożonego uzasadnioną obawę spełnienia groźby, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego w Prudniku sygn. akt II K 265/11 z dnia 17 czerwca 2011 roku, objęty wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Prudniku z dnia 31 lipca 2012 roku sygn. akt IIK 460/12, którą to karę odbył w okresie od 24 grudnia 2012 roku do 23 czerwca 2015 roku.

tj, o przestępstwo z art. 190 § l kk w zw. z art. 64 § l kk

2.  W dniu 21 lutego 2018 roku w P. pomimo zakazu kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Prudniku o Sygn. akt II K 873/11 z dnia 16 lutego 2012 roku jechał jako kierujący samochodem m-ki K. (...) o nr rej. (...)

tj. o przestępstwo z art. 244 kk

I.  uznaje oskarżonego B. Z. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 190 § l kk w zw. z art. 64 § l kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego B. Z. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 244 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 § 1 i § 2 kk oraz art. 86 § 1 kk za zbiegające się przestępstwa wymierza oskarżonemu łączną karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 42 § 1a pkt 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z obowiązku zapłaty kosztów sądowych, w tym opłaty, obciążając nimi Skarb Państwa w całości.

Sygn. akt II K 262/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

31 stycznia 2018 r. około godziny 20 oskarżony B. Z. (1) był w markecie K. w P.. Pracownikiem ochrony tego marketu jest A. S.. Wcześniej kilkukrotnie ujawniał kradzieże sklepowe oskarżonego. Kiedy oskarżony był w markecie pokrzywdzony obserwował go na obrazie w pomieszczeniu z monitoringiem. Pomieszczenie to jest usytuowane w bocznym korytarzu, który prowadzi także do toalet marketu. A. S. został uprzednio poinformowany przez funkcjonariuszy policji, aby nie zatrzymywał już więcej oskarżonego, bo ten jest niebezpieczny. Zasugerowano mu, żeby tylko zabezpieczał materiał video z ewentualnej kradzieży. B. Z. (1) po przejściu linii kas wszedł do korytarza prowadzącego m. in. do pomieszczenia, w którym przebywał A. S.. Oskarżony podszedł do drzwi i zaczął w nie kopać. Metalowe drzwi do pomieszczenia ochrony były zamknięte przez pokrzywdzonego od środka. Oskarżony zaczął krzyczeć, aby pokrzywdzony otworzył drzwi, grożąc mu, że go zabije. Kiedy pokrzywdzony nie odpowiadał, oskarżony wyszedł z marketu i zaglądnął do pomieszczenia ochrony z zewnątrz przez okno. Następnie oskarżony wrócił pod drzwi pomieszczenia ochrony, nadal w nie uderzał grożąc pokrzywdzonemu pozbawieniem życia. Kiedy A. S. powiedział mu, że dzwoni na policję B. Z. (1) się oddalił. Pokrzywdzony wystraszył się gróźb oskarżonego i o zdarzeniu poinformował policję. Następnego dnia pokrzywdzony złożył zawiadomienie o przestępstwie.

Dowód:

zeznania św. A. S. - k. 60-61;

notatka urzędowa – k. 1,2;

częściowo wyjaśnienia osk. - k. 60;

zapis z monitoringu - k. 7.

Oskarżony B. Z. (1) w dniu 21 lutego 2018 r. kierował samochodem marki K. R. o nr rej. (...) po drodze publicznej w P.. Oskarżony nie posiadał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Wyrokiem tut. Sądu z dnia 16 lutego 2012 r. o sygn. akt II K 873/11 względem oskarżonego B. Z. (1) orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Przedmiotowy zakaz obowiązuje od 12 sierpnia 2017 r. do 12 sierpnia 2019 r. w związku z odbywaniem przez B. Z. (1) kar pozbawienia wolności.

Dowód:

zawiadomienie - k.36;

wydruk z (...) k.34;

częściowo wyjaśnienia osk. - k.60.

B. Z. (1) w toku postępowania nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Zaprzeczył kierowaniu względem A. S. gróźb karalnych. Odnośnie kierowania samochodem wyjaśnił, że nie wiedział, że zakaz prowadzenia pojazdów nadal go obowiązuje.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego B. Z. - k.60.

B. Z. (1) z zawodu jest mechanikiem maszyn i urządzeń, utrzymuje się prac dorywczych deklarując dochód w wysokości 400 zł miesięcznie, nie posiada majątku, jest kawalerem, nie ma dzieci.

Oskarżony był wielokrotnie karany sądownie, m. in. wyrokiem Sądu Rejonowego w Prudniku z dnia 17.06.2011 r. sygn. akt II K 265/11 za przestępstwo z art.190 §1 kk w zw. z art.64 §1 kk, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, która została objęta łączną karą 10 miesięcy pozbawienia wolności, a która to kara łączna została objęta wyrokiem łącznym tut. Sądu z dnia 31.07.2012 r. sygn. akt II K 460/12. Oskarżony karę tą odbył w okresie od 24.12.2012 r. do 23.06.2015 r.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego B. Z. - k. 60;

dane osobo poznawcze – k. 20;

dane o karalności – k. 15-19;

odpisy wyroków – k. 21-22,23,24-25,28-29,55,56-57,58-59.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wina i sprawstwo oskarżonego B. Z. (1) w zakresie przypisanych mu wyrokiem czynów nie budzą żadnych wątpliwości.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na zeznaniach pokrzywdzonego A. S. oraz na dowodach o charakterze obiektywnym, tj. zapisie video z monitoringu oraz dokumentach.

W ocenie Sądu pokrzywdzony A. S. kierował się wyłącznie potrzebą obiektywnego przedstawienia zdarzenia, relacjonował okoliczności zdarzenia w sposób, jaki zdaniem Sądu nie budził jakichkolwiek wątpliwości co do prawdziwości, brak jest przy tym okoliczności, które przemawiałyby za odmienną oceną jego zeznań. Z tego względu Sąd nie miał żadnego powodu, aby odmówić temu dowodowi waloru wiarygodności. Sam oskarżony nie wskazał na skonfliktowanie z pokrzywdzonym. Co więcej, pokrzywdzony dążył do ugodowego załatwienia sprawy, ale oskarżony na taką propozycję po kilku dniach zareagował opluciem go. Wskazać też należy, że pokrzywdzony bezpośrednio po zdarzeniu zawiadomił o nim organy ścigania. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało więc, że oskarżony groził pozbawieniem życia A. S. wzbudzając u tego pokrzywdzonego uzasadnioną obawę jej spełnienia, czym wypełnił znamiona przestępstwa z art.190 §1 kk. Przepis ten stanowi, że „Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”. W ocenie Sądu słowa wypowiedziane przez B. Z. (1) wzbudziły u pokrzywdzonego subiektywną obawę, że zostaną spełnione, a obawy te były obiektywnie uzasadnione, tzn. zarówno okoliczności w jakich groźby zostały wyrażone, jak i osoba grożącego robią wrażenie na obiektywnym, normalnie wrażliwym obserwatorze, iż groźba wyrażona zostało na serio i daje podstawy do uzasadnionej obawy. Oskarżony B. Z. (1) zachowywał się agresywnie, uderzał w drzwi próbując dostać się do pomieszczenia, w którym przebywał pokrzywdzony. W konsekwencji działania oskarżonego wzbudzały u A. S. uzasadnione poczucie zagrożenia.

Sąd ustalił, nadto, że oskarżony w zakresie czynu z art.190 §1 kk działał w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art.64 §1 kk, bowiem był uprzednio karany za przestępstwa podobne (tj. przestępstwa przeciwko wolności) i odbył za nie karę co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności, a kolejnego przestępstwa dopuścił się w ciągu 5 lat po jej odbyciu. Mianowicie wyrokiem Sądu Rejonowego w Prudniku z dnia 17.06.2011 r. sygn. akt II K 265/11 B. Z. (1) został skazany za przestępstwo z art.190 §1 kk w zw. z art.64 §1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności), która to kara została objęta wyrokiem łącznym tut. Sądu z dnia 31.07.2012 r. sygn. akt II K 460/12. Karę tą oskarżony odbył w okresie od 24.12.2012 r. do 23.06.2015 r.

W zakresie czynu z art.244 kk Sąd oparł się na dokumentacji wskazującej na obowiązywanie względem oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów, w czasie kiedy ten kierował samochodem. W związku z odbywaniem przez oskarżonego kar pozbawienia wolności orzeczony względem niego dwuletni zakaz rozpoczął swój bieg od 12 sierpnia 2017 r. Art.244 kk stanowi (zmiana brzmienia przepisu od 19 kwietnia 2018 r. nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnej oskarżonego), że kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, prowadzenia pojazdów, wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych, wstępu na imprezę masową, przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, nakazu okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, zakazu posiadania wszelkich zwierząt albo określonej kategorii zwierząt albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Zgodnie z przepisami art.53 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (§1); §2 stanowi zaś, że wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Mając na uwadze wszelkie okoliczności sprawy oraz w/w dyrektywy Sąd, uznając oskarżonego za winnego, na podstawie art.190 §1 kk wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art.244 kk karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art.85 §1 i 2 kk oraz art.86 §1 kk wymierzono oskarżonemu karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, jako współmierną do winy oskarżonego, jak i jego właściwości i warunków osobistych oraz dotychczasowego sposobu życia. Powyższa kara, zdaniem Sądu jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa, skłoni oskarżonego do zastanowienia się nad swoim postępowaniem, respektowania prawa i przestrzegania porządku prawnego, który swoimi czynami naruszył. Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczność obciążającą wpływającą na jej wymiar wziął pod uwagę sposób działania sprawcy, zwłaszcza na szkodę A. S., jak również uprzednią karalność oskarżonego za przestępstwa podobne, skutkujące przyjęciem w kwalifikacji prawnej czynu z art.190 §1 kk również i art.64 §1 kk. Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących. Podkreślić należy, że oskarżony pomimo tego, że był już wielokrotnie karany, zupełnie bezkrytycznie podchodzi do popełnionych przestępstw, jest sprawcą niepoprawnym, lekceważącym jawnie porządek prawny, zuchwale i sukcesywnie popełniającym kolejne przestępstwa, na co wskazują ostatnie wyroki skazujące tut. Sądu o sygn. II K 548/17, II K 32/18,IIK 118/18, II K 18/18, którymi to wymierzano oskarżonemu m.in. kary bezwzględnego pozbawienia wolności. Oskarżony w ocenie Sądu nie wykazuje żadnej woli zmiany swego nagannego postępowania, co rodzi konieczność odpowiedniego oddziaływania na jego postawę w przyszłości.

Uprzednia karalność oskarżonego uniemożliwiała skorzystanie przez niego z instytucji zawieszenia wykonania kary. Zgodnie bowiem z przepisem art.69 §1 kk Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Przy wymiarze środka karnego, tj. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, Sąd miał na względzie treść art.42 §1a pkt2 kk, stanowiącego o obligatoryjnym zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w razie popełnienia przez sprawcę przestępstwa z art.244 kk.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów wynika ze wskazanych w pkt V wyroku przepisów oraz sytuacji majątkowej oskarżonego.