Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2018 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa Raport Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K.

przeciwko K. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego K. S. na rzecz powoda Raport Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kwotę 814,10 zł (osiemset czternaście złotych dziesięć groszy),

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  zasądza od pozwanego K. S. na rzecz powoda Raport Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kwotę 511,00 zł (pięćset jedenaście złotych) tytułem kosztów procesu,

4.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IC 328/18 upr.

UZASADNIENIE

Powód Raport Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł w dniu 8 marca 2018 roku do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew przeciwko K. S. o zapłatę kwoty 1.507,06zł oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż umową cesji z dnia 6 września 2016 roku nabył wierzytelność w stosunku do pozwanego od (...) S.A. z siedzibą w W. z tytułu świadczonych przez tę spółkę na rzecz pozwanego usług telekomunikacyjnych na podstawie umowy abonenckiej zawartej w dniu 1 kwietnia 2011 roku. Powód wskazywał, że pozwany zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z numerem konta klienta (...). Na mocy postanowień umownych pozwany zobowiązany był do regulowania stałych opłat abonamentowych na rzecz wierzyciela pierwotnego. Powołując się na treść zobowiązania pozwanego powód wskazywał, iż w przypadku opóźnienia płatności jakiejkolwiek opłaty przez abonenta w całości lub w części w wymiarze co najmniej 14 dni, po stronie wierzyciela pierwotnego powstawało uprawnienie do zawieszenia świadczonych usług albo wypowiedzenia umowy ze skutkiem natychmiastowym z przyczyn leżących po stronie abonenta zgodnie z regulaminem świadczenia usług, Powód wywodził, iż w sytuacji gdy stronie umowy zawartej na czas określony została udzielona ulga, rozwiązanie umowy abonenckiej przez abonenta lub przez wierzyciela pierwotnego z przyczyn leżących po stronie abonenta, uprawniała wierzyciela pierwotnego do naliczenia kary umownej w wysokości nieprzekraczającej wartości ulgi udzielonej abonentowi, pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy abonenckiej do dnia jej rozwiązania zgodnie z regulaminem świadczenia usług. Przy czym powód powołał się w tym zakresie na treść art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku (Dz.U. z 2004 rok nr 171, poz. 1080 Prawa telekomunikacyjnego), w którym to zobowiązanie umowne zdaniem powoda miało oparcie. Powód wskazywał również, że pozwany zawierając umowę abonencką złożył pisemne oświadczenie, iż akceptuje warunki zawartej umowy, obowiązujący w dniu zawarcia umowy regulamin świadczenia usług przez (...) S. A., warunki obowiązującej oferty promocyjnej oraz cennik świadczonych usług. Powód podkreślał również, że pozwany w razie naruszenie wskazanych zobowiązań akceptując warunki zawartej umowy i korzystając z przyznanych na ich podstawie ulg (promocji) przyjął na siebie zobowiązanie do zapłaty kary umownej w wysokości określonej w umowie. Mimo to pozwany zaprzestał regulowania zobowiązań na rzecz wierzyciela pierwotnego, co skutkowało zawieszeniem świadczonych usług i naliczeniem pozwanemu umówionej kary.

Ostatecznie powód wskazywał, iż w związku z zawarta umową abonencką pozwany posiada zaległości w regulowaniu zobowiązań finansowych.:

- kwotę 14,30 zł płatna do dnia 1 maja 2013 roku naliczanej za pakiet D HD dla konta klienta (...)

- kwotę 39,90 zł płatna do dnia 1 czerwca 2013 roku naliczanej za pakiet D HD dla konta klienta (...)

- kwotę 39,90 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet D HD dla konta klienta (...)

- kwotę 14,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 14,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 9,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

-kwota 692,96 zł płatna do dnia 8 lutego 2014 roku naliczanej za Notę obciążeniową dla konta klienta (...)

-kwota 340 zł płatna do dnia 11 marca 2016 roku naliczanej za Notę obciążeniową dla konta klienta (...)

-kwota 340 zł płatna do dnia 11 marca 2016 roku naliczanej za Notę obciążeniową dla konta klienta (...).

Łączna wysokość zobowiązania to 1.507,06 zł jako należność główna wynikająca z sumy niezapłaconych faktur oraz not księgowych.

Od tak obliczonej całej należności powód w niniejszym postępowaniu nie domagał się odsetek.

Pozwany K. S., pomimo prawidłowego wezwania i pouczenia o skutkach niestawiennictwa, nie stawił się na rozprawie wyznaczonej na dzień 12 czerwca 2018 roku, nie złożył w niniejszej sprawie żadnych wyjaśnień ani nie żądał przeprowadzenia rozprawy pod swoją nieobecność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany K. S. zawarł z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę o zapewnienie dostępu do programów telewizyjnych rozliczaną w ramach konta (...). W celu wykonywania umowy świadczeniodawca przekazał pozwanemu sprzęt.

( okoliczności faktyczne uznane za prawdziwe w oparciu o art. 339 § 2 k.p.c. wynikające z twierdzeń powoda zawartych w pozwie, nadto dowód: umowy o abonament warunki umowy, zmiany warunków umowy , protokoły odbioru sprzętu k. 21v - 27)

W okresie trwania umowy pozwany zaprzestał uiszczania obciążających go opłat. W związku z tym zalegał wobec (...) S.A. w W. z zapłatą należności:

- kwotę 14,30 zł płatna do dnia 1 maja 2013 roku naliczanej za pakiet D HD dla konta klienta (...)

- kwotę 39,90 zł płatna do dnia 1 czerwca 2013 roku naliczanej za pakiet D HD dla konta klienta (...)

- kwotę 39,90 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet D HD dla konta klienta (...)

- kwotę 14,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet SP HD dla konta klienta (...)

- kwotę 14,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za pakiet EX HD dla konta klienta (...)

-kwotę 9,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

-kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

- kwotę 0,10 zł płatna do dnia 1 lipca 2013 roku naliczanej za M. H. dla konta klienta (...)

( okoliczności faktyczne uznane za prawdziwe w oparciu o art. 339 § 2 k.p.c. wynikające z twierdzeń powoda zawartych w pozwie)

Pozwany nie zwrócił sprzętu przekazanego mu w celu wykonania umowy. W związku z tym świadczeniodawca obciążył pozwanego dwukrotnie zastrzeżoną w umowie karą z tytułu nie zwrócenia sprzętu w wysokości po 340 zł.

( okoliczności faktyczne uznane za prawdziwe w oparciu o art. 339 § 2 k.p.c. wynikające z twierdzeń powoda zawartych w pozwie, nadto dowód noty obciążeniowe k. 20v i 21 oraz regulamin świadczenia usług k. 19v-20 )

Świadczeniodawca w dniu 18 stycznia 2014 roku wystawił również dokument księgowy – notę nr (...) z tytułu kary za rozwiązania umowy w okresie podstawowym na kwotę 692,96zł.

(dowód : nota k 27v)

W dniu 6 września 2016 roku pierwotny wierzyciel (...) S.A. z siedzibą w W. oraz powód (...) K. zawarli umowę cesji wierzytelności, której przedmiotem był przelew na rzecz powoda wierzytelności pieniężnych zbywcy, a wynikających z zawartych z dłużnikami umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym usługi telewizyjnej, obejmujących należności z tytułu opłat abonamentowych za zapewnienie dostępu do programów telewizyjnych, naliczanych kar umownych z tytułu niedotrzymania warunków umowy oraz odsetek od tych należności. Przedmiotem tej umowy była również należność naliczona wobec pozwanego K. S.

( okoliczności faktyczne uznane za prawdziwe w oparciu o art. 339 § 2 k.p.c. wynikające z twierdzeń powoda zawartych w pozwie, nadto dowód umowa przelewu wierzytelności k 16-17 oraz wydruk z płyty CD stanowiącej załącznik do umowy w zakresie wyciągu z listy wierzytelności k.17v - 18).

W pismach z dnia 21 października 2016 roku zbywca i nabywca poinformowali pozwanego o dokonanej cesji wierzytelności, a powód również wezwał pozwanego do zapłaty należności.

( okoliczności faktyczne uznane za prawdziwe w oparciu o art. 339 § 2 k.p.c. wynikające z twierdzeń powoda zawartych w pozwie, nadto dowód: informacja o zmianie wierzyciela oraz przedsądowe wezwania do zapłaty k. 13v-14v)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie jedynie w części.

Zaznaczyć należy, iż na mocy art. 339 § 1 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny.

W niniejszej sprawie pozwany K. S. nie stawiła się na posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę, jak również nie wypowiedział się co do twierdzeń podnoszonych przez powoda w uzasadnieniu pozwu oraz powołanych pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed wydaniem wyroku. Stosownie więc do treści art. 339 § 2 k.p.c., wydając wyrok zaoczny przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W toku niniejszego procesu pozwany nie podjął obrony. Zostały więc spełnione przesłanki do wydania wyroku zaocznego.

Przepis art. 339 § 2 k.p.c. ustanawia domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczących okoliczności faktycznych w wypadku bezczynności pozwanego, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Domniemanie to dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe. Ten wyjątkowy przepis nie może być wykładany rozszerzająco (uzasadnienie wyr. SN z 18.2.1972 r., III CRN 539/71, L.). Zatem sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego, twierdzenia powoda uzasadniają uwzględnienie żądań pozwu, w zakresie tym bowiem nie obowiązuje domniemanie z art. 339 § 2 k.p.c, negatywny zaś wynik takich rozważań powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo ( porównaj wyroki Sądu Najwyższego z dnia : 7.6.1972 r. III CRN 30/72, 31.3.1999 r., I CKU 176/97, 6.6.1997 r., I CKU 87/97, 15.3.1996 r., I CRN 26/96, 15.9.1967 r., III CRN 175/67).

Treść przepisu art. art. 339 § 2 k.p.c. wskazuję, iż domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda nie obowiązuje, jeżeli budzą one uzasadnione wątpliwości lub zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Z brzmienia przepisu wynika, że chodzi tu o kwalifikowaną postać wątpliwości, a mianowicie muszą być one uzasadnione. Te uzasadnione wątpliwości mogą powstać, np. gdy podane w pozwie okoliczności stają w sprzeczności z faktami powszechnie znanymi ( art. 228 § 1 k.p.c.) lub faktami znanymi sądowi urzędowo ( art. 228 § 2 k.p.c.) Uzasadnione wątpliwości mogą też powstać w wypadku, kiedy twierdzenia powoda zawarte w pozwie odnośnie do stanu faktycznego sprawy są ze sobą sprzeczne, nie zawierają pełnego stanu faktycznego pozwalającego na rozstrzygnięcie sprawy, wskazują na brak legitymacji procesowej powoda lub pozwanego itp. (porównaj komentarz do art. 339 k.p.c. pod redakcją Zieliński - system Legalis)

W przypadku, gdy sąd poweźmie wątpliwości co do zgodności twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy, nie może wydać wyroku zaocznego, opierając się tylko na twierdzeniach powoda o okolicznościach faktycznych. Należy przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu wyjaśnienia powstałych wątpliwości co do faktów bądź ustalenia, czy powód zmierza do obejścia prawa ( porównaj: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 1972r. III CRN 30/72, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 1973r. III CRN 59/73, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 1999r. I CKU 176/97, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 1996r. I CRN 26/96).

W ocenie sądu w niniejszej sprawie zawarte w pozwie twierdzenia powoda co do zawarcia przedmiotowej umowy i jej nie wykonywania, nie regulowania świadczeń oraz braku zwrotu sprzętu nie budziły żadnych wątpliwości. W zakresie tych okoliczności powód w pozwie zawarł opis stanu fatycznego, nadto dołączył potwierdzające te okoliczności dokumenty względnie wydruki z systemu stanowiące formę dowodów wskazanych w art. 308 k.p.c.

Ustalony w oparciu o te reguły oraz dowody zgromadzone w sprawie stan faktyczny sprawy dają – zdaniem sądu – podstawę do zasądzenie dochodzonego przez powoda roszczenia w zakresie należności z tytułu świadczenia usług abonamentu (134,10 zł) oraz kar umownych z tytułu nie zwrócenia sprzętu (340 zł x 2) .

Brak jest natomiast podstaw do uwzględnienia powództwa w pozostałym zakresie – co do kary umownej – określonej jako kara umowna z tytułu rozwiązania umowy w okresie podstawowym - albowiem uwzględnienie powództwa w tej części nie znajduje oparcia w obowiązujący przepisach. Bez względu na stanowisko pozwanego sąd zawsze jest bowiem zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego, twierdzenia powoda uzasadniają uwzględnienie żądań pozwu.

Zgodnie z twierdzeniem zawartym w pozwie pierwotny wierzyciel naliczył tę karę umowną albowiem pozwany zaprzestał regulowania zobowiązań finansowych wynikających z umowy – w związku z zaprzestaniem regulowania należności pozwany posiada zobowiązania pieniężne. Skutkowało to – zgodnie z twierdzeniem powoda - zawieszenie przez pierwotnego wierzyciela świadczenia usług i naliczenie tej kary umownej. W zakresie podstawy dochodzonego roszczenia w tej części powód powołał się na postanowienia regulaminu świadczenia usług, a także wskazywał na treść art. 57 ust. 6 ustawy Prawo telekomunikacyjne. Przedstawiona argumentacja w sposób jednoznaczny wskazuje, iż powód wywodził, że kara umowna naliczona przez pierwotnego wierzyciela wynikała z nie wywiązania się przez pozwanego z jego zobowiązań dotyczących zapłaty opłaty abonamentowej, a więc świadczenie o charakterze pieniężnym. Należało więc ocenić skuteczność tak określonego zobowiązania.

Ponad wszelką wątpliwość usługa zapewnienia dostępu do programów telewizyjnych stanowi usługę telekomunikacyjną (porównaj wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2014 roku VI ACa 294/14) stąd zastosowanie w niniejszej sprawie będą mały przepisy ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawa telekomunikacyjne ( Dz. U z 2004 roku, Nr 171, poz. 1800 z poź. zmian.).

Zgodnie z treścią art. 56 ust. 3 pkt 13 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku - Prawo telekomunikacyjne w brzmieniu obowiązującym w dniu zawarcia umowy przez pozwaną, umowa o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych powinna określać m.in. zakres odpowiedzialności z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, wysokość odszkodowania oraz zasady i terminy jego wypłaty. Z kolei w myśl art. 57 ust. 6 ustawy, w przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi, pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania.

W treści uzasadniania powód powołał się jedynie na zdaniem powoda wiążące strony umowy postanowienia regulaminu świadczenia usług, iż w przypadku opóźnienia płatności jakiejkolwiek opłaty przez abonenta w całości lub w części w wymiarze co najmniej 14 dni, po stronie wierzyciela pierwotnego powstawało uprawnienie do zawieszenia świadczonych usług albo wypowiedzenia umowy ze skutkiem natychmiastowym z przyczyn leżących po stronie abonenta. Powód wskazywał również na postanowienia tego regulaminu, iż w sytuacji gdy stronie umowy zawartej na czas określony została udzielona ulga, rozwiązanie umowy abonenckiej przez abonenta lub przez wierzyciela pierwotnego z przyczyn leżących po stronie abonenta, uprawniało wierzyciela pierwotnego do naliczenia kary umownej w wysokości nieprzekraczającej wartości ulgi udzielonej abonentowi, pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy abonenckiej do dnia jej rozwiązania.

Oceniając postanowienie regulaminu, na które powoływał się powód podkreślić należy przede wszystkim, iż naliczania kary umownej przewidziane były wyłącznie w sytuacji rozwiązania umowy. Tymczasem zgodnie z twierdzeniem powoda pierwotny wierzyciel w związku z nieopłacaniem należności przez pozwanego jedynie zawiesił świadczenie usług - powód nie wywodził, iż nastąpiło rozwiązania umowy z przyczyn leżących po stronie abonenta - i naliczył karę umowną. Zgodnie z twierdzeniem powoda nie został więc nawet spełniany warunek wynikający z regulaminu, na który powołuje się powód – rozwiązania umowy prze upływem terminu, na który została zawarta przez wierzyciela z przyczyn leżących po stronie abonenta.

Przed wszystkim jednak zauważyć należy iż – zgodnie z twierdzeniami powoda - zastrzeżenie umowne stanowiące podstawę naliczenia dochodzonej kary umownej wiązało się z zaprzestaniem przez pozwaną realizacji świadczenia pieniężnego. Zgodnie z treścią przepisu art. 353 1 k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Cytowany przepis jednoznacznie zakreśla granicę swobody umów wskazując, że ta jest ograniczona w szczególności przepisami ustawy. Takim przepisem ograniczającym swobodę umów jest między innymi przepis art. 483 § 1 k.c. Zgodnie z jego treścią, można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Cytowany przepis, z uwagi na zawartą w nim normę prawną, jest przepisem bezwzględnie obowiązującym (ius cogens). Wskazać przy tym należy, że jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego, które sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela, przy ocenie charakteru zastrzeżonej kary należy brać pod uwagę charakter prawny zobowiązań, które należą do essentialia negotii, a nie obowiązki pochodne (dodatkowe) - por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2000 roku, V CKN 171/00, Lex nr 52662.

W przedmiotowej sprawie pierwotny wierzyciel zobowiązała się do świadczenia na rzecz pozwanego określonych usług telekomunikacyjnych, natomiast pozwany zobowiązany był do uiszczania z tego tytułu opłat Zobowiązanie pozwanego było zatem od początku zobowiązaniem stricte pieniężnym, do którego nie może mieć zastosowania przepis o karze umownej.

W konsekwencji dochodzenie od pozwanego kary umownej naliczanej z powodu nie wykonanie zobowiązania pieniężnego należy uznać za niedopuszczalne zastrzeżenie umowne i jako takie – w świetle przepisu art. 58 k.c. – nieważne. Zgodnie bowiem z treścią art. 58 k.c., czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 2005 roku, V CK 90/05, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1966 roku, III CR 45/66, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 28 lipca 2005 roku, I ACa 368/05).

Na powyższą ocenę nie ma wpływu treść powołanego przez powoda art. 57 ust. 6 ustawy Prawo telekomunikacyjne. Dyspozycja tego przepisu jedynie ogranicza wysokość roszczeń, których może dochodzić świadczący usługi telekomunikacyjny, nie przewiduje zaś ich ryczałtowego określenia w formie kary umownej. Innymi słowy, cytowany przepis nie zawiera upoważnienia dla świadczeniodawców telekomunikacyjnych do zastrzegania kar umownych w sytuacjach nie przewidzianych w art. 483 § 1 k.c. Należy przy tym pamiętać, że art. 483 § 1 k.c. stanowi wyjątek od zasady, że wysokość szkody powinna być udowodniona, zaś przepisy o charakterze wyjątkowym nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający ( tak również Sąd Okręgowy w Łodzi min. w sprawach III Ca 1875/14 i III Ca 519/15).

Wobec powyższego powództwo i w tej części - w zakresie kwoty 692,96 zł. należało oddalić.

O kosztach procesu sąd orzekł zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, wyrażoną w treści art. 100 k.p.c. Do kosztów poniesionych przez stronę powodową zaliczono: opłatę sądową od pozwu w wysokości 30,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 900,00 zł – zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 z póź zniam.), oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, łącznie kwotę 947,00 zł. Wobec faktu, iż powództwo zostało uwzględnione w części, pozwany został zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda kwoty 511,56 zł – stosownie do wyniku sprawy.

W myśl art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. Sąd z urzędu nadaje wyrokowi zaocznemu uwzględniającemu powództwo rygor natychmiastowej wykonalności.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd nadał wydanemu wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.