Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2018 roku do Sądu Rejonowego w T. M. wpłynął wniosek D. W. o wydanie wyroku łącznego z prawomocnych wyroków Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim w sprawach II K (...) i II Ko (...).

( wniosek – k. 3)

D. W. został prawomocnie skazany:

I.  wyrokiem Sądu Rejonowego w T. M. z dnia 23 maja 2002 roku w sprawie II K(...) za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 224 pkt 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej popełnione w dniu 25 października 2011 roku, za które na podstawie art. 224 pkt 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej została wymierzona kara 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych, przy czym postanowieniem z dnia 8 października 2002 roku w sprawie II Ko (...) Sąd Rejonowy w T. M.zarządził wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze 30 dni, którą skazany odbył w okresie od dnia 25 listopada 2002 roku do dnia 25 grudnia 2002 roku;

II.  wyrokiem Sądu Rejonowego w T. M. z dnia 30 kwietnia 2003 roku w sprawie II K (...), utrzymanym w mocy wyrokiem Sadu Okręgowego w P. T. z dnia 23 września 2003 roku w sprawie IV Ka (...), za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 279 § 1 k.k., art. 13 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełnione w okresie od dnia 16 sierpnia 2001 roku do dnia 13 marca 2002 roku, za które na podstawie art. 279 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. została wymierzona kara 3 lat pozbawienia wolności i 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych, przy czym na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet w/w kary pozbawienia wolności zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 13 marca 2002 roku do dnia 25 listopada 2002 roku i od dnia 25 grudnia 2002 roku, zaś skazany rozpoczął odbywał w/w karę pozbawienia wolności od dnia 25 grudnia 2002 roku do dnia 29 grudnia 2004 roku, wobec warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności postanowieniem z dnia 29 grudnia 2004 roku w sprawie III Wz 1125/04 Sądu Okręgowego wR. zaś postanowieniem z dnia 24 czerwca 2005 roku w sprawie II Wog (...) Sąd Rejonowy w T. M. zamienił w/w karę grzywny na pracę społecznie użyteczną w wymiarze 8 (ośmiu) miesięcy z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, przy czym skazany wykonał w/w zastępczą karę pracy społecznie użytecznej z dniem 2 października 2006 roku;

III.  wyrokiem Sądu Rejonowego w T. M. z dnia 5 grudnia 2006 roku w sprawie VI K (...) , zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w P. T. z dnia 17 kwietnia 2007 roku w sprawie IV Ka (...), za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 25 lutego 2006 roku, za które na podstawie art. 278 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. została wymierzona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 5 lat i kara 20 (dwudziestu) stawek dziennych grzywny przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych na poczet której zaliczono jeden dzień zatrzymania w dacie 25 lutego 2006 roku przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny, zaś skazany wykonał ją z dniem 21 czerwca 2007 roku, a następnie postanowieniem z dnia 10 lutego 2011 roku w sprawie II Ko(...) Sąd Rejonowy w T. M. zarządził skazanemu wykonanie w/w kary pozbawienia wolności, którą skazany odbywał od dnia 1 sierpnia 2013 roku do dnia 22 maja 2013 roku, wobec warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności postanowieniem Sądu Okręgowego w P. T.z dnia 22 maja 2013 roku w sprawie II Kow (...) w sprawach II K (...) i VI K (...);

IV.  wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w T. M. z dnia 15 listopada 2007 roku w sprawie VI Ks (...) za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 83 § 1 k.k.s. popełnione w okresie od 21 listopada 2005 roku do 19 stycznia 2006 roku, za które na podstawie art. 83 § 1 k.k.s. została wymierzona kara 10 (dziesięciu) stawek dziennych grzywny przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych, przy czym postanowieniem z dnia 2 czerwca 2009 roku w sprawie VI Ko(...) orzeczono w miejsce w/w kary grzywny karę zastępcza 5 dni pozbawienia wolności, zaś skazany uiścił w/w karę grzywny w dniu 30 września 2009 roku;

V.  wyrokiem Sądu Rejonowego w T. M. z dnia 2 listopada 2010 roku w sprawie II K (...) za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 280 § 1 k.k. popełnione w dniu 5 lutego 2010 roku, za które na podstawie art. 280 § 1 k.k. została wymierzona kara 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet w/w kary pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania od dnia 6 lutego 2010 roku do dnia 8 lutego 2010 roku, którą skazany odbywał od dnia 3 sierpnia 2011 roku do dnia 22 maja 2013 roku, wobec warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności postanowieniem Sądu Okręgowego wP. T.z dnia 22 maja 2013 roku w sprawie II Kow (...)w sprawach II K (...) i VI K (...) z okresem próby do dnia 22 maja 2015 roku;

VI.  wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego wT. M. z dnia 9 stycznia 2015 roku w sprawie II K (...) za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 209 § 1 k.k., popełnione w okresie od dnia 1 września 2013 roku do dnia 15 września 2014 roku, za które na podstawie art. 209 § 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k. została wymierzona kara 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności przez wykonywanie nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym, zaś skazany wykonał w/w karę ograniczenia wolności z dniem 17 sierpnia 2016 roku;

VII.  wyrokiem Sądu Rejonowego w T. M. z dnia 24 września 2015 roku w sprawie II K (...) za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 k.k., popełnione w dniu 29 kwietnia 2015 roku, za które na podstawie art. 178a § 1 k.k. i art. 35 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. została wymierzona kara 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności przez wykonywanie nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym i na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku, a następnie postanowieniem z dnia 19 grudnia 2017 roku w sprawie II Ko (...)Sąd Rejonowy w T. M., utrzymanym w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w P. T. z dnia 31 stycznia 2018 roku w sprawie IV Kzw (...), zarządził wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze 88 (osiemdziesięciu ośmiu) dni, przy czym skazany ma odbywać w/w zastępczą karę pozbawienia wolności w okresie od dnia 3 lipca 2018 roku godz. 00:50 do dnia 29 września 2018 roku godz. 00:50;

VIII.  wyrokiem Sądu Rejonowego w T. M. z dnia 2 marca 2017 roku w sprawie II K (...) za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w okresie od dnia 18 czerwca 2016 roku godz. 14:00 do dnia 19 czerwca 2016 roku godz. 09:30, za które na podstawie art. 279 § 1 k.k. została wymierzona kara 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, zaś skazany rozpoczął odbywanie w/w kary pozbawienia wolności w dniu 3 lipca 2017 roku o godz. 0:50, a planowany jej koniec przypada na dzień 3 lipca 2018 roku godz. 00:50;

IX.  wyrokiem Sądu Rejonowego w T. M. z dnia 14 września 2017 roku w sprawie II K (...) , za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 190 § 1 k.k. popełnione w okresie czasu na przełomie miesiąca sierpnia/września 2015 roku, za które na podstawie art. 190 § 1 k.k. została wymierzona kara 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych na poczet której zaliczono okres zatrzymania w dniu 25 stycznia 2017 roku od godz. 10:30 do godz. 16:30.

(dane o karalności k.5-7

wyrok w sprawie II K(...) Sądu Rejonowego w T. M.. k.9

zarządzenia wykonania wyroku k.10, k.30, k.40, k.49, k.55, k.61

postanowienie w sprawie II Ko (...) Sądu Rejonowego w T. M.. k.11

obliczenia kary k.12, k.31, k.44, k.45 k.56, k.57, k.71, k.78

zawiadomienia o zwolnieniu ze sprawy k.13, k.33, k.46, k.58

zawiadomienie o wykonaniu kary dodatkowej lub grzywny k.14

wyrok w sprawie II K (...) Sądu Rejonowego w T. M. k.15-20

postanowienie w sprawie II K (...) Sądu Rejonowego w T. M. k.21

wyrok w sprawie II K (...) Sądu Rejonowego w T. M. k.22-27

wyrok w sprawie IV Ka (...) Sądu Okręgowego w P. T. k.28

wyrok w sprawie IV Ka(...) Sądu Okręgowego w P. T. k.29

postanowienie w sprawie III Wz(...)Sądu Okręgowego w R. k.32

protokół posiedzenia w sprawie II Ko (...) Sądu Rejonowego w T. M.. k.34

postanowienie w sprawie II Wog (...)Sądu Rejonowego w T. M.. k.35

karta wykonania nieodpłatnej dozorowanej pracy k.36

wyrok w sprawie VI K (...) Sądu Rejonowego w T. M.k.37-38

wyrok w sprawie IV Ka (...)Sądu Okręgowego wP. T.. k.39

zawiadomienia w postępowaniu karnym k.41, k.43, k.52

postanowienie w sprawie VI K (...) Sądu Rejonowego w T. M. k.42

postanowienie w sprawie III Kow (...) Sądu Okręgowego w P. T.. k.47

wyrok nakazowy w sprawie VI Ks(...) Sądu Rejonowego w T. M.k.48

postanowienie w sprawie VI Ks (...) Sądu Rejonowego w T. M. k.50

dowód wpłaty k.51

wyrok łączny w sprawie II K (...) Sądu Rejonowego w T. M. k.53

wyrok w sprawie II K (...)Sądu Rejonowego w T. M. k.54

postanowienie w sprawie III Kow (...) Sądu Okręgowego w P. T. k.59

wyrok nakazowy w sprawie II K (...) Sądu Rejonowego w T. M.. k.60

postanowienie w sprawie II Ko (...) Sądu Rejonowego w T. M.. k.62

zarządzenie k.63

wyrok w sprawie II K (...) Sądu Rejonowego w T. M.k.64

zarządzenia wykonania wyroku k.65, k.73, k.77

postanowienie w sprawie II Ko (...) Sądu Rejonowego w T. M. k.66

postanowienie w sprawie II Ko (...) Sądu Rejonowego w T. M. k.67

postanowienie w sprawie VI Kzw (...) Sądu Okręgowego w P. T.. k.68-70

wyrok w sprawie II K (...)Sądu Rejonowego w T. M.k.72

wyrok w sprawie II K(...)Sądu Rejonowego wT. M.. k.75-76

informacja o pobytach i orzeczeniach k.81-82 )

Skazany D. W. przebywa w izolacji penitencjarnej od dnia 3 lipca 2017 roku. Zachowanie skazanego D. W. podczas pobytu w Zakładzie Karnym w Ł. typu półotwartego gdzie funkcjonuje w warunkach zmniejszonej izolacji i zwiększonej samodyscypliny oceniono jako dobre. Nie był karany dyscyplinarnie, natomiast był nagradzany m.in. za sprzątanie oddziału i wzorowe wywiązywanie się z obowiązków. Skazany przestrzega przepisów określających zasady i tryb wykonywania kary pozbawienia wolności oraz ustalony w zakładzie karnym porządek. Obecnie zgodnie układa relacje ze współosadzonymi. Wobec przełożonych prezentuje właściwe postawy i zachowania. Skazany korzysta z zajęć kulturalno – oświatowych prowadzonych w świetlicy oddziału, a nie korzysta z zajęć sportowych. Nie odnotowano zachowań agresywnych, samoagresji, ani stosowania środków przymusu bezpośredniego wobec osadzonego. Skazany nie jest zainteresowany podjęciem ewentualnej nauki celem podniesienia kompetencji zawodowych.

Na temat popełnionego przestępstwa wypowiada się dość krytycznie, choć na chwilę obecną trudno określić czy w pełni rozumie szkodliwość społeczną swojego zachowania.

Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania, a w najbliższym czasie zostanie skierowany do udziału w programie resocjalizacyjnym z zakresu profilaktyki uzależnień.

(opinia o skazanym – k. 80)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Na wstępie stwierdzić należy, iż przedmiotem analizy Sądu były orzeczenia dotyczące skazanego D. W. wynikające z załączonej do akt informacji z Krajowego Rejestru Karnego (vide k. 5-7), a także informacji uzyskanych w toku przewodu sądowego i potwierdzonych w aktach konkretnych spraw.

Niewątpliwie na gruncie analizowanej sprawy należało zwrócić szczególną uwagę na fakt, iż ustawą z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396) z dniem 1 lipca 2015 roku doszło do nowelizacji przepisów dotyczących wydawania wyroku łącznego (rozdział 60) uregulowanych w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks Postępowania Karnego (Dz. U. z 1997 r., Nr 89, poz. 555 z późn. zm.) oraz przepisów rozdziału IX (art. 85 – 92a) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks Karny (Dz. U. z 1997 r., Nr 88, poz. 553 z późn. zm.).

Zauważyć też należy, iż zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 396) przepisów rozdziału IX ustawy Kodeks karny, tj. rozdziału zatytułowanego „Zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych”, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. (w brzmieniu po dniu 1 lipca 2015 roku) wydanie wyroku łącznego jest możliwe tylko wtedy gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów, a wówczas właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu.

Należy też zauważyć, że w myśl art. 85 § 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 lipca 2015 roku, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Przy czym, podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w art. 85 § 1 k.k. (art. 85 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 lipca 2015 roku). Jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu (art. 85 § 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 lipca 2015 roku).

Natomiast w myśl art. 86 § 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 lipca 2015 roku, Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Zasady wymiaru kary łącznej określone między innymi w art. 86 § 1 k.k. stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna (art. 86 § 4 k.k.).

W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej w wymiarze nie przekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia każdego z tych przestępstw nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające do osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 69 k.k. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania sąd może w wyroku łącznym orzec karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania (art. 89 § 1 i § 1 a k.k.).

Stosownie zaś do treści art. 87 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 lipca 2015 roku w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż w myśl art. 572 k.p.k. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jedynie, jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego. Brak natomiast warunków do wydania wyroku łącznego jako podstawa do umorzenia postępowania w oparciu o przepis art. 572 k.p.k., to taka sytuacja, w której nie zostały spełnione przesłanki ujęte w treści art. 85 k.k. Tym samym, umorzenie postępowania w trybie art. 572 k.p.k., jest możliwe jedynie wówczas, gdy brak jest w ogóle warunków do wydania wyroku łącznego, a więc tylko wtedy, gdy nie istnieją warunki do połączenia wyroków wskazanych we wniosku, ani też nie ma możliwości połączenia w wyrok łączny innych skazań danej osoby. Postępowanie w kwestii wydania wyroku łącznego, mimo że ma miejsce jedynie w stosunku do skazań prawomocnych, jest w istocie rzeczy uzupełnieniem i dalszym ciągiem postępowania jurysdykcyjnego. Wolno więc, a nawet należy, dokonywać wszystkich niezbędnych dla rzetelnego rozpoznania sprawy ustaleń (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 06.07.2005 r., II AKz 378/05, opubl. KZS 2005/12/68).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, iż w ocenie Sądu podlegają łączeniu kary z wyroków opisanych w punktach VII. i VIII.

Wobec powyższego, w przypadku wyroków opisanych w punktach VII. i VIII. wyroku, czyli wyroków podlegających połączeniu, można było wymierzyć karę łączną pozbawienia wolności w granicach od 1 roku pozbawienia wolności do 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Kontynuując przedmiotowe rozważania wskazać należy, iż wyrok łączny jest szczególnym rodzajem wyroku skazującego albowiem nie rozstrzygającym o kwestii winy, o której już prawomocnie orzeczono w podlegających połączeniu wyrokach, lecz tylko o kwestii kary łącznej. Wydając wyrok łączny Sąd orzekający nie jest uprawniony do ponownego rozważania tych samych okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar w uprzednio osądzonych sprawach lecz rozważa przede wszystkim czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak a także rozważa czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków, przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.03.1983 r., IV KR 213/83, opubl. OSNKW 1984/5-6,65).

O granicach kary łącznej powinien decydować zasadniczo tylko związek podmiotowo – przedmiotowy, zachodzący między tymi przestępstwami, za które wymierzono podlegające łączeniu kary jednostkowe. Im bardziej jest on ścisły, tym bardziej powinno się stosować zasadę absorpcji poszczególnych kar. Przez związek ten należy rozumieć podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich (tak też w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28.11.1996 r., II AKa 220/96 opubl. Prok. i Pr. 1997/5/15).

W aspekcie powyższego, stwierdzić trzeba, że w niniejszej sprawie związek ten, w odniesieniu do czynów w sprawach opisanych w punktach VII. i VIII. nie jest ścisły. Skazany popełnił czyn przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w dniu 24 września 2015 roku (VII.), a następny z czynów, który był skierowany przeciwko mieniu popełnił dopiero po po ponad roku (VIII.)

W aspekcie powyższego stwierdzić należy, że na przestrzeni ponad 2 lat skazany popełnił 2 czyny przeciwko dwóm różnym dobrom chronionym prawem, a ponadto, odstęp pomiędzy pierwszym. a ostatnim chronologicznie czynem wynosi ponad rok.

Szczególnie istotną okolicznością prognostyczną, co do skazanego D. W. jest także jego późniejsze zachowanie po popełnieniu przedmiotowych przestępstw. Dlatego też istotny wpływ na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym winno mieć zachowanie skazanego w zakładzie karnym, albo środowisku, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami (por. wyrok Sądu Najwyższego z 12.09.1985 r., II K 245/85, opubl. OSNKW 1986, z. 5 –6, poz. 39; wyrok Sądu Najwyższego z 25.10.1983 r., IV KR 213/83, opubl. OSNKW 1984, z. 5 – 6, poz. 65 ).

Zauważyć także należy, że w stosunku do skazanego D. W. w sprawach opisanych w punktach VII. i VIII. nie byłoby możliwym zastosowanie zasady całkowitej absorpcji, albowiem w zaistniałym układzie, warunki ku temu nie zachodzą.

Przypomnieć bowiem trzeba, że zgodnie z wieloletnim i utrwalonym orzecznictwem, zasadę taką można zastosować albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź przedmiotowo – podmiotową i czasowo – przestrzenną, albo orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną. Zasada ta nie powinna być natomiast z reguły (ale od tej reguły są oczywiście wyjątki) stosowana wówczas, gdy chodzi o naruszenie dóbr o charakterze majątkowym, podlegających zsumowaniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15.05.1990 r., IV KR 80/90, LEX nr 22064; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30.08.1979 r., II KR 232/79, opubl. OSNKW 1980/1/5; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 9.05.2001 r., II AKa 63/01, opubl. Prok. i Pr. 2002/7-8/20).

Mając na uwadze powyższe przesłanki, a także okoliczność, iż związek przedmiotowo – podmiotowy zachodzący między poszczególnymi czynami w sprawach opisanych w punktach VII. i VIII. nie jest na tyle bliski, aby można było zastosować zasadę pełnej absorpcji, ale nie jest też bardzo daleki, uzasadnionym jest zastosowanie zasady mieszanej.

W ocenie Sądu kara łączna nie może stanowić premii dla skazanego płynącej wyłącznie z faktu popełnienia kilku przestępstw bowiem prowadziłoby to do bezkarności niektórych działań, a zastosowanie w takiej sytuacji zasady pełnej absorpcji nie pozostaje w zgodzie z zasadą kary sprawiedliwej.

Jednocześnie analizując treść aktualnej opinii wydanej przez Zastępcę Dyrektora Zakładu Karnego w Ł. oraz informacje dotyczące zachowania skazanego po dokonaniu poszczególnych przestępstw Sąd uznał, iż proces resocjalizacji przebiegający w stosunku do D. W. nie został jeszcze ukończony. Należy podnieść, że orzeczenie kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji nie tylko byłoby nieuzasadnione w świetle przytoczonych okoliczności, ale też przyczyniłoby się do wyrobienia w skazanym mylnego przekonania, że wielość przestępstw popłaca. Dlatego też wymierzając karę łączną w niniejszej sprawie przy uwzględnieniu co do zasady pozytywnego zachowania w izolacji penitencjarnej skazanego D. W. w okresie odbywania kary Sąd w sprawach opisanych w punktach VII. i VIII. zastosował zasadę częściowej absorpcji, gdyż tak orzeczona kara łączna w ocenie Sądu spełni stawiane jej cele ogólnoprewencyjne i indywidualne.

Wobec powyższego na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 85 § 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 87 § 1 k.k. z wyroków opisanych w punktach VII. i VIII. Sąd wymierzył skazanemu D. W. karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Orzeczona kara łączna, zdaniem Sądu należycie realizuje zadania w zakresie prewencyjnego oddziaływania kary, zarówno w znaczeniu prewencji indywidualnej jak i ogólnej, kształtując we właściwy sposób świadomość prawną społeczeństwa.

Na podstawie art. 577 k.p.k. Sąd zaliczył na poczet kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności (orzeczonej w punkcie 1. wyroku łącznego) okresy dotychczas odbytych kar z wyroków podlegających łączeniu

Wyrok opisany w punkcie VII. w części dotyczącej kary ograniczenia wolności oraz wyrok opisany w punkcie VIII. w części dotyczącej jednostkowej kary pozbawienia wolności Sąd uznał za pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym, a w pozostałych częściach powyższe wyroki pozostawił do odrębnego wykonania.

Ponadto na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 85 § 2 k.k. Sąd umorzył postępowanie w części dotyczącej wydania wyroku łącznego wobec skazanego D. W. obejmującego prawomocne skazanie wyrokami opisanymi w punktach I., II., III., IV., V. i VI., a na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w części dotyczącej wydania wyroku łącznego wobec skazanego D. W. obejmującego prawomocne skazanie wyrokiem opisanym w punkcie IX.

W oparciu o treść art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku nr 49, poz. 223 ze zm.) w związku z faktem, iż skazany D. W. obecnie przebywa w Zakładzie Karnym w Ł., Sąd nie pobierał od niego opłaty oraz zwolnił go od wydatków poniesionych w sprawie, którymi obciążył Skarb Państwa, uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na jego aktualną sytuację osobistą, rodzinną i majątkową.

.