Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2018r .

Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Urbańska - Czarnasiak

Protokolant: stażysta Daria Włodarska

w obecności oskarżyciela /-/

po rozpoznaniu w dniach 12 października 2017r., 07 grudnia 2017r. i 25 stycznia 2018r.

sprawy przeciwko

R. M.

synowi H. i H. zd. Ś.

ur. (...) w G.

obwinionego o to, że:

w dniu 31.12.2015r. o godz. 09:48 w lokalizacji D./349. (...).1.083, kierując pojazdem marki F. nr rej. (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości określonego znakiem drogowym, w ten sposób, że na odcinku obowiązywania ograniczenia prędkości do 40 km/h kierował pojazdem z prędkością 52 km/h tj. przekroczenie o 12 km/h,

- tj. o czyn z art. 92a ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2015r., poz. 1094 ze zm) w związku z § 27 ust. 1 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 170, poz. 1393 ze. zm.)

1.  obwinionego R. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego znamiona wykroczenia z art. 92a kw i za to na podstawie art. 92a kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 250,00 /dwieście pięćdziesiąt/ złotych;

2.  na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 627 kpk zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 179,54 /sto siedemdziesiąt dziewięć 54/100/ złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz opłaty od wymierzonej kary.

SSR J. C.

Sygn. akt II W 644/17

UZASADNIENIE

Obwiniony R. M. jest synem H. i H. z domu Ś., ma 45 lat. Jest żonaty i posiada dwoje dzieci na swoim utrzymaniu. Z zawodu jest technikiem elektronikiem. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód w wysokości 1500-2000 zł. Jest współwłaścicielem domu o pow. 150m ² i samochodu marki F. (...)r.. Nie leczył się psychiatrycznie i nie był uprzednio karany.

/dowód : wyjaśnienia obwinionego - protokół rozprawy k. 72 min.00:01:28 (k. 75) /

W dniu 31.12.2015r. o godz. 09:48 w lokalizacji D./349. (...).1.083, R. M. kierując pojazdem marki F. nr rej. (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości określonego znakiem drogowym, w ten sposób, że na odcinku obowiązywania ograniczenia prędkości do 40 km/h kierował pojazdem z prędkością 52 km/h tj. przekroczenie o 12 km/h. Prędkość wraz ze zdjęciem samochodu, jego kierowcy i pasażera zostało zarejestrowane za pomocą radarowego przyrządu do pomiaru prędkości mającego aktualne świadectwo legalizacji ponownej.

/ dowód: świadectwo legalizacji ponownej k. 3,

wydruk z rejestratora k. 4,

kserokopia dowodu osobistego k. 74,

płyta z nagraniem dotyczącym przekroczenia prędkości k. 94 /

Obwiniony R. M. zobowiązany do wskazania, kto w tym dniu o wskazanej godzinie kierował samochodem należącym do niego podał, że należący do niego samochód F. (...) użyczył tego dnia obywatelowi Czech Z. H., wskazując jego adres zamieszkania na terenie Czech.

/ dowód : wezwanie z załącznikami k. 5-7,

pismo k. 9 /

Wobec takiej odpowiedzi właściciela pojazdu Główny Inspektorat Transportu Drogowego zwrócił się do Urzędu Miasta w K. o udostępnienie danych osobowych właściciela pojazdu R. M.. W odpowiedzi na pismo przesłano do (...) kserokopię wniosku R. M. z dnia 27.01.2006r. na którym widnieje jego fotografia. Dokonano również ustaleń, iż obwiniony posiada prawo jazdy kat. C, B, A.

/ dowód : kserokopia wniosku k. 12-13,

kserokopia zdjęcia k. 35,

notatka urzędowa k. 44 /

W innym postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Kaliszu w sprawie II W 674/17 obwiniony również wskazał jako sprawcę wykroczenia drogowego Pana Z. H. (1) podając ten sam adres zamieszkania w Czechach. W odpowiedzi na zapytanie Sądu Prokuratura w Czechach podała, że nie znaleziono osoby o imieniu Z. H. (1) przebywającej pod adresem, który wskazywał obwiniony.

/ dowód : pismo k. 105 /

Obwiniony R. M. w postępowaniu przygotowawczym, z uwagi na brak reakcji na wezwania organu prowadzącego postępowanie, nie został przesłuchany w charakterze sprawcy wykroczenia. Przesłuchiwany przed Sądem nie przyznał się do zarzucanego mu czynu twierdząc, że został niesłusznie oskarżony przez (...), bowiem na wezwanie (...) wskazał osobę, która kierowała jego samochodem w przedmiotowym dniu. Twierdził, że osobą kierującą był tego dnia jego partner biznesowy Z. H. (1), któremu w dniu 31.12.2015r. użyczył samochodu. Według obwinionego osoba ta jechała w tym dniu wraz z żoną obwinionego na S. do Czech, gdzie on dojechał po kilku dniach. Twierdził przy tym, że osoba ta jest w podobnym wieku i podobnie wygląda. Po okazaniu zdjęcia z rejestratora wyjaśnił, że jest przekonany, że w samochodzie jechali wtedy Z. H. (1) i jego żona. Nadmienić należy, iż żona obwinionego odmówiła w niniejszym postępowaniu składania zeznań.

Dokonując oceny materiału dowodowego w niniejszej sprawie Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego R. M.. W ocenie Sądu materiał ten wskazuje w sposób nie budzący wątpliwości, że to R. M. kierował w dniu 31.12.2015r. swoim samochodem i przekroczył dozwoloną prędkość. Po dokładnym zapoznaniu się ze zdjęciem przesłanym przez (...) i fotografią z kserokopii dowodu osobistego należy uznać, iż to obwiniony dopuścił się zarzucanego mu wykroczenia. Wskazywanie zatem jako osoby kierującej samochodem osoby o danych Z. H. (2) stanowi przyjętą przez obwinionego linię obrony, która jednocześnie – co należy podkreślić – polega na wprowadzaniu organów wymiaru sprawiedliwości w błąd. Jak wynika bowiem z pisma Prokuratury w Czechach osoba taka nie istnieje. Podkreślić należy, że obwiniony nie tylko wprowadził w błąd (...) wskazując Z. H. (1) i jego adres zamieszkania w Czechach, lecz później wprowadził w błąd Sąd, który po takich wyjaśnieniach obwinionego podjął czynności w zakresie przesłuchania Z. H. (1) w charakterze świadka. Zwrotka z Czech została odesłana z adnotacją” adres nie istnieje”, a następnie obwiniony podał, że nastąpiła zmiana miejsca zamieszkania tej osoby, bowiem miesza obecnie w C.. Zrobione przez rejestrator zdjęcie oceniane na podstawie innych zdjęć obwinionego, jak również informacji z Czech, że taka osoba o danych Z. H. (2) nie istnieje, daje podstawy by uznać wyjaśnienia obwinionego za zupełnie niewiarygodne.

Za niewiarygodne Sąd uznał zeznania świadka J. R., który w ocenie Sądu próbował wesprzeć wersję przedstawioną przez obwinionego R. M..

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji. Ponadto nie budziła wątpliwości także sprawność urządzenia, za pomocą którego dokonywano pomiaru prędkości, gdyż posiadało ono ważne świadectwo legalizacji. Biorąc pod uwagę świadectwo ponownej legalizacji, którą posiadało urządzenie do pomiaru prędkości, porę dnia i odległość samochodu od urządzenia w momencie dokonania pomiaru oraz czas pomiaru, należy uznać, iż pomiar został dokonany w sposób jak najbardziej prawidłowy.

Sąd zważył, co następuje

Obwiniony swym zachowaniem opisanym we wniosku o ukaranie wyczerpał ustawowe dyspozycje art. 92a kw, albowiem w dniu 31.12.2015r. o godz. 09:48 w lokalizacji D./349. (...).1.083, kierując pojazdem marki F. nr rej. (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości określonego znakiem drogowym, w ten sposób, że na odcinku obowiązywania ograniczenia prędkości do 40 km/h kierował pojazdem z prędkością 52 km/h tj. przekroczenie o 12 km/h.

Przedmiotem ochrony art. 92a k.w. jest porządek i bezpieczeństwo ruchu drogowego. To, czy jest ono groźne tylko dla porządku ruchu, czy także dla jego bezpieczeństwa, zależne jest od zakresu tego przekroczenia i warunków ruchu. Może ono prowadzić do groźnych następstw, włącznie z wypadkiem drogowym. Zachowanie sprawcze przy tym wykroczeniu polega na niezastosowaniu się do ograniczenia prędkości. Niezastosowanie się polega na niepodporządkowaniu się ograniczeniom prędkości, w którego rezultacie dochodzi do przekroczenia jej dopuszczalnych granic. W prawie o ruchu drogowym górne granice prędkości ustalone są w zależności od rodzajów: obszaru, pojazdu, drogi oraz pory roku. Zgodnie z art. 20 ust 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz.U. 2005 nr 108 poz. 908 ze zm.) prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym w godzinach 5 ⁰⁰-23 ⁰⁰ wynosi 50 km/h, z zastrzeżeniem ust. 2. , który stanowi, iż prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów w strefie zamieszkania wynosi 20 km/h.. W miejscu dokonania pomiaru obowiązywała prędkość 40 km/h. Wykroczenie z art. 92a kw jest powszechne. Popełnić je można umyślnie, jak i nieumyślnie.

Obwiniony w toku postępowania kwestionował w ogóle fakt kierowania pojazdem twierdząc, że jechał wtedy nim zupełnie ktoś inny. Odnosząc się do zarzutu obwinionego, należy podnieść, że zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób jednoznaczny wskazuje, że tego dnia kierował samochodem obwiniony R. M., a osoba którą wskazał nie istnieje.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie wykroczenia z art. 92a k.w. i za to na podstawie art. 92a k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 250 zł.. Sąd orzekając o karze przyjął jako okoliczność obciążającą fakt nagminności przestępstw o podobnym charakterze. Jednocześnie Sąd uznał, że wymierzona kara będzie najodpowiedniejszą i jednocześnie dolegliwą, biorąc pod uwagę społeczną szkodliwość czynu oraz sytuację materialną i rodzinną obwinionego. W ocenie Sądu wymierzenie kary grzywny w wysokości 250 złotych jest wystarczające dla osiągnięcia celów kary.

Na podstawie art. 118 § 1 i 3 k.p.w, Sąd obciążył obwinionego zryczałtowanymi kosztami sądowymi oraz opłatą od wymierzonej kary grzywny. Obwiniony bez uszczerbku dla swojej sytuacji finansowej jest w stanie ponieść ciężar zryczałtowanych kosztów sądowych i opłat, które wyniosły w niniejszej sprawie 179,54 złotych.

← P. religijna i przyrzeczenie w postępowaniu karnym oraz wykroczeniowymPrzesłanki dopuszczalności postępowania mandatowego w przypadku zarejestrowania przekroczenia dozwolonej prędkości →

SSR J. C.