Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2017 roku

S ąd Okręgowy w Częstochowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Marzena Górczyńska-Bebłot

Protokolant starszy sekretarz sądowy Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 roku w Częstochowie

sprawy M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 10 stycznia 2017 roku Nr (...)

oddala odwo łanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 stycznia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. odmówił ubezpieczonemu M. K. prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy powołał się na art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS w związku z art. 58 ustawy. Wyjaśniał, iż warunek powstania niezdolności do pracy w ciągu 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia nie jest wymagany w przypadku, gdy mężczyzna posiada co najmniej 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Podał, że Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 8 grudnia 2016r. uznał ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy, przy czym ustalona niezdolność do pracy istnieje od 9 listopada 2016r. Organ rentowy wskazał, że ubezpieczony udowodnił łącznie 24 lata, 11 miesięcy i 15 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Podał, że do stażu pracy nie uwzględnił okresu zatrudnienia na podstawie umowy zlecenia w Urzędzie Gmina P. od 1 stycznia 1999r. do 31 grudnia 2000r. z uwagi na podleganie w tym okresie wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu. Wskazał, że nie uwzględnił również okresu pracy od 2 kwietnia 1985r. do 15 kwietnia 1985r. w Warsztacie Ślusarskim z uwagi na brak zgłoszenia do ubezpieczenia. Ponieważ niezdolność do pracy powstała u ubezpieczonego po upływie 18 miesięcy od ustania okresu ubezpieczenia przypadającego na dzień 24 czerwca 2014r., a nadto nie udowodnił wymaganego 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego – brak jest podstaw prawnych do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony. Domagał się jej zmiany
i przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Zarzucał, że organ rentowy nie uwzględnił do okresu składkowego okresu pracy w Warsztacie Ślusarskim H. D. (1) od 2 kwietnia 1985r. do 15 kwietnia 1985r. Dla wykazania powyższego okresu wnosił
o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków. Argumentował przy tym, że uwzględnienie tego okresu, licząc ciągłość zatrudnienia od 1 kwietnia 1985r. pozwoliłoby na zaliczenie
15 dni i w konsekwencji wykazanie 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Wnosił również o zaliczenie okresu pracy w gospodarstwie rolnym dziadków po ukończeniu 16 roku życia w okresie od 25 maja 1971r. do 6 maja 1973r.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

S ąd Okręgowy ustalił, co następuje:

M. K. urodził się w dniu (...) Ubezpieczony posiada wykształcenie podstawowe i wykonywał pracę jako robotnik transportowy, hydraulik oraz górnik.

W dniu 7 grudnia 1993r. ubezpieczony uległ wypadkowi przy pracy i z tego tytułu
w okresach od 4 września 1994r. do 31 lipca 2000r. oraz od 1 marca 2001r. do 31 stycznia 2013r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W tym czasie za okres od
1 marca 2001r. do 31 sierpnia 2005r. była to renta przyznania mocą wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 października 2005r. zmieniającego zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Częstochowie oddalający odwołanie ubezpieczonego wydany w sprawie sygn. akt IV U 2880/01, za okres od 1 września 2005r. do 31 sierpnia 2007r. mocą wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 28 marca 2006r. wydanego w sprawie sygn. akt IV U 2486/05, za okres od 1 września 2007r. do 31 sierpnia 2010r. mocą wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 7 września 2009r. wydanego w sprawie sygn. akt IV U 899/09, a za okres od 1 września 2010r. do 31 sierpnia 2012r. mocą wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 29 lutego 2012r. wydanego w sprawie sygn. akt IV U 1708/10. Na okres od 1 września 2012r. do 31 stycznia 2013r. renta wypadkowa przyznana została po przeprowadzeniu postępowania orzeczniczego przez organ rentowy. Rozpoznając wniosek ubezpieczonego o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy
w związku z wypadkiem przy pracy na dalszy okres organ rentowy decyzją z dnia 8 marca 2013r. odmówił odwołującemu przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia. Odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji oddalił Sąd Okręgowy w Częstochowie wyrokiem z dnia 20 marca 2014r. wydanym w sprawie sygn. akt IV U 751/13, a apelację ubezpieczonego od tego orzeczenia oddalił Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z dnia 11 czerwca 2015r.

W dniu 28 listopada 2016r. ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o rentę
z tytułu niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia. Lekarz Orzecznik orzeczeniem
z dnia 8 grudnia 2016r. uznał ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy od
9 listopada 2016r. do 31 maja 2017r. W 10-leciu przed zgłoszeniem wniosku ubezpieczony wykazał wymagany 5-letni okres składkowy i nieskładkowy, ale ostatni okres ubezpieczenia odwołującego ustał z dniem 24 czerwca 2014r. ZUS uwzględnił ubezpieczonemu 24 lata i 11 dni okresów składkowych oraz 11 miesięcy i 4 dni okresów nieskładkowych, łącznie 24 lata, 11 miesięcy i 15 dni. Na uwzględnione okresy nieskładkowe złożyły się przypadające w okresie pracy KWK (...) okresy niezdolności do pracy: od 20 stycznia 1992r. do 11 lutego 1992r., od 7 kwietnia 1992r. do 8 kwietnia 1992r., od 22 kwietnia 1992r. do 30 kwietnia 1992r., od 27 maja 1992r. do 30 maja 1992r., od 5 kwietnia 1993r. do 10 kwietnia 1993r., od 20 kwietnia 1993r. do 30 kwietnia 1993r., od 19 lipca 1993r. do 25 lipca 1993r., od 15 listopada 1993r. do 19 listopada 1993r. oraz od 8 grudnia 1993r. do 3 września 1994r. Okresy te łącznie stanowią 11 miesięcy i 4 dni. Na uwzględnione okresy składkowe składały się natomiast okresy:

- od 7 maja 1973r. do 1 listopada 1973r. – zatrudnienie w KWK (...);

- od 1 grudnia 1973r. do 4 maja 1975r. – zatrudnienie w CzZPL (...);

- od 5 maja 1975r. do 7 kwietnia 1977r. – okres odbywania zasadniczej służby wojskowej;

- od 27 kwietnia 1977r. do 31 stycznia 1984r. – zatrudnienie w (...);

- od 1 marca 1984r. do 1 kwietnia 1985r. – zatrudnienie w Warsztacie Ślusarskim H. D.;

- od 30 kwietnia 1985r. do 19 listopada 1986r., 24 listopada 1986r. do 20 kwietnia 1987r., od 1 maja 1987r. do 30 czerwca 1987r. – zatrudnienie w (...) (po wyłączeniu okresu urlop dewizowego od 20 do 23 listopada 1986r. między zakończeniem pracy na kontrakcie,
a podjęciem zatrudnienia w kraju oraz okresu nieusprawiedliwionych nieobecności od 21 do 30 kwietnia 1987r.);

- od 14 lipca 1987r. do 31 lipca 1987r. – zatrudnienie w (...);

- od 12 sierpnia 1987r. do 28 lutego 1990r. – członkostwo w RSP(...)
w B. (przy uwzględnieniu przepracowanych dni: 120 dni w 1987r., 214 dni
w 1988r., 267 dni w 1989r. oraz 50 dni w 1990r.);

- od 17 marca 1990r. do 31 marca 1990r. – okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych z PUP;

- od 10 maja 1990r. do 21 września 1990r. – zatrudnienie w Zakładzie (...). D.;

- od 29 października 1990r. do 3 września 1994r. – zatrudnienie w KWK (...) (przy czym biorąc pod uwagę występujące w tym czasie okresy zwolnień chorobowych okresy składkowe stanowiły faktycznie okresy: od 29 października 1990r. do 19 stycznia 1992r., od 12 lutego 1992r. do 6 kwietnia 1992r., od 9 kwietnia 1992r. do 21 kwietnia 1992r., od 1 maja 1992r. do 26 maja 1992r., od 31 maja 1992r. do 4 kwietnia 1993r., od 11 kwietnia 1993r. do 19 kwietnia 1993r., od 1 maja 1993r. do 18 lipca 1993r., od 26 lipca 1993r. do 14 listopada 1993r. oraz 20 listopada 1993r. do 7 grudnia 1993r.);

- od 12 sierpnia 2000r. do 11 lutego 2001r. – okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych
z PUP;

- od 10 stycznia 2001r. do 31 grudnia 2003r. – wykonywanie pracy na podstawie umowy zlecenia zawartej z Urzędem Gminy P., w którym podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu (przy czym okres od 10 stycznia 2001r. do 11 lutego 2001r., w którym pokrywał się z okresem pobierania zasiłku z PUP, został policzony jeden raz);

- od 25 czerwca 2013r. do 24 czerwca 2014r. – okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych
z PUP.

Okresy te stanowiły łącznie 24 lat i 11 dni.

(v. akta rentowe, akta spraw IV U 899/09, IV U 1708/10 oraz IV U 751/13 tutejszego S ądu Okręgowego).

U ubezpieczonego rozpoznaje się chorobę niedokrwienną serca; stan po zawale serca – NSTEMI w listopadzie 2016r.; stan po CABG LIMA-LAD, Ao-RCA, Ao-OM w dniu
16 listopada 2016r.; nadciśnienie tętnicze II według PTNT, HLP mieszaną, miażdżycę tętnic kończyn dolnych, nikotynizm, przebyte w latach 90-tych kompresyjne złamanie trzonu kręgu Th12 i nasady łuku tego kręgu po stronie lewej, wygojone; przewlekły zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Ubezpieczony z przyczyn kardiologicznych jest od listopada 2016r. całkowicie niezdolny do pracy na okres roku, tj. do listopada 2017r. Z przyczyn kardiologicznych odwołujący przed listopadem 2016r. nie był całkowicie, ani częściowo niezdolny do pracy. Z przyczyn neurologicznych i ortopedycznych nie stwierdza się u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

(v. opinia bieg łego z zakresu kardiologii dr n. med. M. W. k. 76-85 akt, opinia biegłych z zakresu neurologii lek. A. N. oraz z zakresu ortopedii lek. A. G. k. 103-105 akt, dokumentacja medyczna k. 23-52 akt).

S ąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r., poz. 1383 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach enumeratywnie wymienionych w tym przepisie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (ust. 2).

Art. 58 ust. 1 pkt 5 ustawy stanowi, iż warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej (ust. 2).

W niniejszej sprawie okolicznością sporną było, czy ubezpieczony spełnia warunki konieczne do uzyskania prawa do renty określone w art. 57 ust. 1 pkt 3 lub art. 57 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Ubezpieczony jest niewątpliwie osobą niezdolną do pracy. U ubezpieczonego stwierdzono całkowitą niezdolność do pracy od 9 listopada 2016r. W 10-leciu przed zgłoszeniem wniosku ubezpieczony wykazał wymagany 5-letni okres składkowy i nieskładkowy, ale ostatni okres ubezpieczenia odwołującego ustał z dniem 24 czerwca 2014r. W tej konfiguracji niezdolność do pracy powstała u ubezpieczonego po upływie 18 miesięcy od ustania okresu ubezpieczenia. Art. 57 ust. 2 powołanej ustawy przewiduje możliwość przyznania renty bez konieczności wykazania powstania niezdolności do pracy w określonej dacie w przypadku osób całkowicie niezdolnych legitymujących się stażem ubezpieczeniowym w wymiarze 25 lat w przypadku mężczyzn. Również jednak w tym zakresie organ rentowy stwierdził, że ubezpieczonemu nie może być przyznane świadczenie rentowe wobec legitymowania się okresami składkowymi i nieskładkowym w wymiarze
24 lat, 11 miesięcy i 15 dni.

Ubezpieczony kwestionując ustalony staż domagał się uwzględnienia do okresu składkowego okresu pracy w Warsztacie Ślusarskim H. D. (1) od 2 kwietnia 1985r. do 15 kwietnia 1985r. (dzień 1 kwietnia 1985r. został uwzględniony przez organ rentowy). Należy jednak wskazać, iż okres ten stanowi 14 dni i nie ma podstaw do innego jego obliczania. Oznacza to, że jego uwzględnienie w żądanym zakresie pozwalałoby odwołującemu na wykazanie maksymalnie 24 lat, 11 miesięcy i 29 dni.

W tej sytuacji, mimo nie kwestionowania przez ubezpieczonego ustalonego przez organ rentowy stażu w pozostałym zakresie, Sąd przeanalizował prawidłowość uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych. Ostatecznie należało stwierdzić, że ZUS ustalając staż ubezpieczonego uwzględnił całą przedłożoną przez niego dokumentację, okresy zaliczył w prawidłowym wymiarze, wyłączając z nich jedynie nie podlegające zaliczeniu okres przerw w wykonywaniu pracy jak urlopy dewizowe oraz nieusprawiedliwione nieobecności.
W przypadku okresów występujących równolegle organ rentowy prawidłowo, zgodnie
z treścią art. 11 ustawy, uwzględniał okres w wymiarze jednokrotnym. Powołany przepis wyraża bowiem zasadę, że w sytuacji nakładania się na siebie okresów można uwzględnić tylko jeden z nich. Z kolei przy ustalaniu stażu pracy w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej organ rentowy prawidłowo uwzględnił zasadę wynikającą z art. 4 dekretu z dnia 4 marca 1976r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz.U. z 1983r. Nr 27, poz.135), z którego wynika, że przy ustalaniu okresu pracy w spółdzielni wymaganego do uzyskania świadczeń za miesiąc pracy uważa się 20 dni pracy dla mężczyzny, a za rok pracy uważa się rok obrachunkowy, w którym mężczyzna przepracował w spółdzielni co najmniej 240 dni pracy.

Reasumując należało stwierdzić, iż organ rentowy prawidłowo zaliczył poszczególne okresy i uwzględnił je w prawidłowym wymiarze, co pozwoliło łącznie na wykazanie 24 lat, 11 miesięcy i 15 dni.

Sporny w tym zakresie pozostawał jedynie okres od 2 kwietnia 1985r. do 15 kwietnia 1985r. w wymiarze 14 dni.

W sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego, jej treść wyznacza przedmiot
i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia z dnia 13 maja 1999r., sygn. II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601).

Istota decyzji organu rentowego polega na rozstrzygnięciu o prawie do konkretnego świadczenia (lub o jego wysokości) jako całości, a nie o poszczególnych elementach składających się na to prawo. Sąd stwierdzający spełnienie przez ubezpieczonego jednego lub więcej warunków powstania prawa do świadczenia, nie może ustalić tego w sentencji wyroku, przy jednoczesnym oddaleniu odwołania ubezpieczonego od niekorzystnej dla niego decyzji organu rentowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2000r., sygn. akt II UKN 147/00, OSNP 2002/16/389).

Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W związku z powyższym sąd rozpoznając odwołanie od tej decyzji orzeka o zasadności takiej decyzji pod kątem prawa do wnioskowanego świadczenia. Wobec powyższego sąd oddalił wnioski dowodowe dla wykazania, że okres od 2 kwietnia 1985r. do 15 kwietnia 1985r. winien zostać uwzględniony do okresów składkowych. Nawet bowiem ustalenie, że okres ten należy zaliczyć do okresów składkowych i tak skutkowałoby oddaleniem odwołania ubezpieczonego od przedmiotowej decyzji, ponieważ jego uwzględnienie nie pozwoliłoby na wykazanie przez ubezpieczonego wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Jednocześnie wskazać należy, iż nie jest możliwe uwzględnienie do tego stażu okresu pracy ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym dziadków.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe:

4)  okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane
w odrębnych przepisach składki,

5)  przypadające przed dniem 1 lipca 1977r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

1)  przypadające przed dniem 1 stycznia 1983r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia,

jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

W myśl ust. 2 art. 10 wskazanej ustawy okresy wymienione w ust. 1 pkt 1 uwzględnia się także przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli okresy składkowe
i nieskładkowe ustalone na zasadach określonych w art. 5-7 są krótsze od okresu wymaganego do przyznania renty, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Z powyższej regulacji wynika zatem jednoznacznie, iż nie jest możliwe uwzględnienie do okresów, od których zależą uprawnienia do renty z tytułu niezdolności do pracy przypadających przed dniem 1 lipca 1977r. okresów prowadzenia gospodarstwa oraz przypadających przed dniem 1 stycznia 1983r. okresów pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia. Przy ustalaniu prawa do tego świadczenia możliwe jest jedynie uzupełniające uwzględnienie okresów ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki, a takich ubezpieczony nie wykazywał.

Niezależnie od powyższego, istniałaby możliwość przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w przypadku stwierdzenia, że niezdolność do pracy powstała u ubezpieczonego najpóźniej do 24 grudnia 2015r.

Dla ustalenia czy możliwe jest przyjęcie wcześniejszej daty powstania tej niezdolności, niż to uczynił organ rentowy, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego
z zakresu kardiologii oraz biegłych z zakresu neurologii i ortopedii. Z przeprowadzonego w tym zakresie postępowania dowodowego wynika, że ubezpieczony obciążony jest licznymi czynnikami miażdżycy, nadciśnieniem tętniczym, paleniem papierosów oraz hyperlipidemią
i był hospitalizowany w listopadzie 2016r. z powodu zawału serca podwsierdziowego.
W koronarografii stwierdzono wielonaczyniową chorobę wieńcową i zakwalifikowano go do leczenia kardiochirurgicznego. Zabieg pomostowania aortalno-wieńcowego wykonano w dniu (...). i był on powikłany lewostronną pneumonią i zespołem pokardiotomijnym, ale wczesna rehabilitacja kardiologiczna przyniosła poprawę stanu zdrowia ubezpieczonego. Wykonany następnie wynik testu wysiłkowego wskazuje na ograniczenie rezerwy wieńcowej, w badaniu ukg ujawniono jednak poprawę funkcji skurczowej lewej komory. Ciśnienie tętnicze jest prawidłowo kontrolowane farmakologicznie, a w przebiegu choroby nie było przełomów nadciśnieniowych i konieczności hospitalizacji z ich powodu. O ile zatem należy stwierdzić, że ubezpieczony jest od listopada 2016r. całkowicie niezdolny do pracy, o tyle brak jest podstaw do uznania, że przed tą datą był niezdolny do pracy w jakimkolwiek stopniu, tak z przyczyn kardiologicznych, jak i urazowo-ortopedycznych i neurologicznych. Odwołujący w dniu 7 grudnia 1993r. wskutek wypadku przy pracy doznał złamania kompresyjnego trzonu łuku kręgu Th12 i z tego tytułu do 31 stycznia 2013r. pobierał rentę wypadkową, po czym w prawomocnie zakończonym postępowaniu sądowym stwierdzono, że odzyskał zdolność do pracy. Aktualnie w tym zakresie zgłasza bóle kręgosłupa lędźwiowego, promieniujące do kończyn dolnych, a od czasu zawału bóle całego ciała. Radiogramy potwierdzają wygojone złamanie trzonu i łuku kręgu Th12. W badaniu przedmiotowym stwierdza się nieco pochyloną sylwetkę, ograniczenie przodopochylenia w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, pourazową deformację paliczków dalszych II i III palca ręki prawej, brak odruchów skokowych oraz brak tętna na tętnicach stopy obustronnie. Stan ten nie uprawnia jednak do uznania, że ubezpieczony z przyczyn neurologicznych lub urazowo-ortopedycznych jest niezdolny do pracy, a tym bardziej, że taka niezdolność do pracy istniała u ubezpieczonego najpóźniej w dniu 24 grudnia 2015r.

Sąd uznał opinię biegłych za w pełni miarodajne, gdyż sporządzone zostały przez lekarzy specjalistów w zakresie schorzeń, na które skarży się ubezpieczony i poprzedzone były osobistym badaniem ubezpieczonego przez biegłych. Opinie te zostały również wydane po zapoznaniu się przez biegłych z całą dostępną dokumentacją dotychczasowego leczenia odwołującego, co pozwoliło wnikliwie ocenić stan jego zdrowia pod kątem zdolności do pracy i daty jej powstania. Brak jest jakichkolwiek uzasadnionych argumentów, które mogłyby przemawiać za odmienną oceną daty powstania niezdolności do pracy u odwołującego niż ustalona przez organ rentowy. Opinia biegłego kardiologa nie była kwestionowana przez strony. Z kolei do opinii biegłych neurologa oraz ortopedy zarzuty kierował odwołujący powołując się na swoje liczne schorzenia i wynikające z nich konsekwencje w życiu codziennym. Zarzuty te nie miały jednak charakteru merytorycznego, lecz polemiczny.

Wyjaśnić należy jeszcze raz, że nie jest sporne, że ubezpieczony od 9 listopada 2016r. jest osobą całkowicie niezdolną do pracy z przyczyn kardiologicznych. Dowód z opinii biegłych miał dać odpowiedź czy ubezpieczony był niezdolny do pracy również wcześniej. Opinie biegłych tej okoliczności jednak nie potwierdziły. Wyjaśnić należy, że zgodnie z utrwalonym w tej mierze orzecznictwem, o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, czy też nawet potrzeba ich okresowego leczenia lub rehabilitacji. Warunki określone w powołanym przepisie są spełnione dopiero wówczas, gdy utrwalone naruszenie sprawności organizmu jest tego rodzaju, że stanowi przeszkodę do wykonywania pełnowymiarowej pracy odpowiadającej kwalifikacjom ubezpieczonego (niezdolność częściowa) lub jakiejkolwiek pracy zarobkowej (niezdolność całkowita). Odnosząc się do kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego i nie negując występujących u niego schorzeń, tego rodzaju naruszenia sprawności organizmu biegli przed 9 listopada 2016r. nie stwierdzili.

Oznacza to, że ubezpieczony nie spełnia warunków koniecznych do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, bowiem niezdolność do pracy powstała
u ubezpieczonego po upływie 18 miesięcy od ustania okresu ubezpieczenia, a nie legitymuje się on 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

Tym samym, w przypadku ubezpieczonego, mimo niewątpliwej niezdolności do pracy, nie jest możliwe ustalenie uprawnień do renty.

W konsekwencji uznając zaskarżoną decyzję za prawidłową Sąd odwołanie oddalił. Orzeczono w oparciu o powołane przepisy oraz art. 47714 § 1 k.p.c.