Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Wojtczuk

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2018r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania H. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 19 kwietnia 2018 r. (Nr (...))

w sprawie H. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do rekompensaty

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu H. G. przysługuje prawo do rekompensaty od dnia 1 marca 2018 roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. na rzecz ubezpieczonego H. G. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 445/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 19 kwietnia 2018 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie przepisów ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił H. G. prawa do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych wskazując, że ubezpieczony do dnia 1 stycznia 2009 r. nie osiągnął 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył H. G. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do rekompensaty. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że okres zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w K., tj. od 2 stycznia 1974 r. do 31 marca 1992 r. na stanowisku traktorzysty powinien mu zostać zaliczony do stażu pracy w warunkach szczególnych (odwołanie k.1-2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 9-9v).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony H. G. na podstawie decyzji z dnia 26 marca 2018 r. nabył prawo do emerytury od dnia 1 marca 2018 r. na podstawie art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (decyzja k. 6 akt organu rentowego).

Dnia 29 marca 2018 r. H. G. złożył wniosek o przyznanie mu prawa do rekompensaty z tytułu pracy w zawodzie traktorzysty w latach 1974- 1992 (wniosek k. 9 akt organu rentowego).

Z uwagi, iż ubezpieczony nie złożył świadectwa pracy w warunkach szczególnych za okres zatrudnienia w (...) w K. od 2 stycznia 1974 r. do 31 marca 1992 r. decyzją z dnia 19 kwietnia 2018 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do rekompensaty (decyzja z 19.04.2018 r. k. 10 akt organu rentowego).

H. G. w okresie od 1 kwietnia 1971 r. do 31 grudnia 1973 r. był zatrudniony na stanowisku traktorzysty w M. (...) w K.. Na tym samym stanowisku ubezpieczony kontynuował zatrudnienie w Spółdzielni Kółek Rolniczych w K. od 2 stycznia 1974 r. do 31 marca 1992 r. (świadectwa pracy k. 4-5 akta organu rentowego). Pracując jako traktorzysta w (...) w K., H. G. w okresie od wiosny do jesieni każdego roku wykonywał prace polowe na zlecenie rolników indywidualnych, tj. sianie nawozów, koszenie zboża, trawy, prasowanie słomy, orka, wykonywanie oprysków. Ponadto, ubezpieczony wykonywał usługi transportowe, m. in. wożenie kredy do P. oraz żwiru na budowę dróg na rzecz (...). W okresie zimowym tj. od grudnia do lutego ubezpieczony pracując jako traktorzysta wykonywał usługi transportowe wożąc żwir na drogi lub drzewo z lasu n stację do P., kredę z K. do P.. Ponadto, w okresie zimowym ubezpieczony również rozsiewał nawozy na łąkach na zlecenie rolników indywidualnych, gdy pozwalały na to warunki pogodowe. Na łąki wysiewano 400-500 ton nawozów. W przypadku intensywnych opadów śniegu ubezpieczony odśnieżał drogi koparką z pługiem i zdarzało się sporadycznie, że wykonywał drobne prace remontowe w warsztacie pomagając mechanikom w przypadku awarii jego ciągnika po to aby przyspieszyć naprawę i wyjechać w powierzona mu trasę. W (...) byli też zatrudnieni pracownicy na stanowisku mechaników, którzy zajmowali się tylko naprawami sprzętu rolniczego. H. G. dodatkowo posiadał uprawnienia na kombajn, spychacz oraz koparkę. W okresie żniw H. G. wykonywał również pacę kombajnisty po uzyskaniu uprawnień tj. od 1978 r. Pracę na stanowisku kierowcy ciągnika, a w okresie żniw również kombajnisty ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (zeznania świadków: M. K. (k. 20v) i J. Ż. (k.20v-21), zeznania ubezpieczonego (k. 21-21v)).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i obdarzonego przez Sąd wiarygodnością.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie H. G. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. nr 237, poz. 1656) rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat. Rekompensata nie przysługuje osobie, która nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Warunek sformułowany w art. 21 ust. 2 ustawy o emeryturach pomostowych należy rozumieć w taki sposób, że rekompensata jest adresowana wyłącznie do ubezpieczonych objętych systemem emerytalnym zdefiniowanej składki, którzy przed osiągnięciem podstawowego wieku emerytalnego nie nabyli prawa do emerytury z FUS obliczanej według formuły zdefiniowanego świadczenia.

Rekompensata stanowi odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Ubezpieczony nie nabył prawa do emerytury pomostowej, ani do emerytury w warunkach szczególnych. Decyzją z dnia 26 marca 2018 r. zostało mu przyznane prawo do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym od dnia 1 marca 2018 r. na podstawie art. 24 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Ubezpieczony zachorował i od dnia 20.09.1992 r. był uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy, która pobierał do uzyskania prawa do emerytury (akta organu rentowego). ubezpieczony po 20.09.1992 r. nie kontynuował zatrudnienia i przez stan zdrowia utracił możliwości ubiegania się o emeryturę w warunkach szczególnych, gdyż na dzień 1 stycznia 1999 r. ma udowodnione 21 lat, 5 miesięcy i 20 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Kwestią sporną w okolicznościach niniejszej sprawy pozostawało ustalenie, czy ubezpieczony na dzień 1 stycznia 2009 r. legitymuje się stażem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w wymiarze 15 lat. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe, dało podstawy do ustalenia, że ubezpieczony w okresie od 2 stycznia 1974 r. do 31 marca 1992r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w K. wykonywał pracę traktorzysty, a w okresach żniw pracę kombajnisty. Z dokumentacji pracowniczej zachowało się jedynie świadectwo pracy ubezpieczonego w w/w zakładzie, z którego wynika, w sposób niebudzący wątpliwości, że ubezpieczony w tym czasookresie był zatrudniony na stanowisku traktorzysty.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków: M. K. (k. 20v) i J. Ż. (k.20v-21), którzy pracowali razem z ubezpieczonym w tym okresie, zeznań ubezpieczonego w charakterze strony oraz dokumentacji znajdującej się w aktach organu rentowego wykazał, że ubezpieczony w okresie od 2 stycznia 1974 r. do 31 marca 1992 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę na stanowisku traktorzysty, a w okresach żniw kombajnisty. H. G. w okresie od wiosny do jesieni każdego roku wykonywał prace polowe na zlecenie rolników indywidualnych, a także usługi transportowe na zlecenie rejonu dróg, czy nadleśnictwa. Natomiast, w okresach zimowych ubezpieczony przede wszystkim wykonywał w/w usługi transportowe opisane w stanie faktycznym. W okresach, kiedy pogoda nie pozwalała na wykonywanie prac transportowych ubezpieczony w marginalnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace związane z naprawą sprzętu rolniczego, który był mu powierzony i to tylko po to aby przyspieszyć naprawę i wyjechać w trasę. Okoliczność tę, potwierdzają zarówno zeznania świadków, jak i ubezpieczonego (k.20v-21). Ubezpieczony w okresach zimowych wykonywał również odśnieżanie dróg.

Podsumowując Sąd uznał, iż ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku traktorzysty (a w okresach żniw – kombajnisty) w okresie od 2 stycznia 1974 r. do 31 marca 1992 r. Praca na powyższym stanowisku stanowi pracę w warunkach szczególnych wymienioną w wykazie A, Dziale VIII, poz. 3 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. 1983, nr 8, poz. 43), jako prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych.

Podkreślić jednak należy, że skoro o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności, to również fakt, iż zakład pracy nie wystawił ubezpieczonemu świadectwa pracy w warunkach szczególnych nie powoduje, iż nie wykonywał on pracy w tych warunkach.

Sąd zaliczył ubezpieczonemu cały okres zatrudnienia w (...) w K., tj. od 2 stycznia 1974 r. do 31 marca 1992 r. do pracy w warunkach szczególnych co powoduje, że ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 1 stycznia 2009 r., a tym samym spełnia wszystkie przesłanki do przyznania mu prawa do rekompensaty. Podkreślić należy, iż uprzednio, tj. w okresie od 1 kwietnia 1971 r. do 31 grudnia 1973 r. H. G. wykonywał pracę na tym samym stanowisku w M. (...) w K. i okres ten, również stanowi pracę w warunkach szczególnych.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że H. G. przysługuje prawo do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych od 1 marca 2018 r., tj. miesiąca w którym złożono wniosek.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 kpc w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 1800 ze zm.).