Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marcin Szajner

Protokolant: Dominika Gorząd

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2018 r. we Wrocławiu

na rozprawie sprawy

z powództwa: D. S.

przeciwko: (...) Spółka z o.o. z siedzibą w Ł.

o odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia i ekwiwalent za urlop

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółka z o.o. z siedzibą w Ł. na rzecz powódki D. S. kwotę 6.208 zł brutto (sześć tysięcy dwieście osiem złotych) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 27 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za skrócony okres wypowiedzenia oraz ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy;

II.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia) kwotę 250 zł tytułem opłaty od pozwu, od uiszczenia której powódka była zwolniona z mocy ustawy;

III.  wyrokowi w punkcie I sentencji wyroku nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości kwoty 2.108,40 zł brutto.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 kwietnia 2018 r. ( prezentata Biura Podawczego Sądu), skierowanym przeciwko stronie pozwanej (...) spółka z o.o. z siedzibą w Ł., powódka D. S. domagała się zasądzenia kwoty 6.000 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy oraz odszkodowania za skrócony okres wypowiedzenia.

W uzasadnieniu powódka podniosła, iż w dniu 19 grudnia 2011 r. zawarła ze stroną pozwaną umowę o pracę na czas nieokreślony. W dniu (...) urodziła córkę. W lutym 2018 r. przebywając na urlopie macierzyńskim otrzymała rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem z zastosowaniem skróconego okresu wypowiedzenia. Okres wypowiedzenia upłynął w dniu 31 marca 2018 r. W dniu 9 kwietnia 2018 r. powódka skierowała do strony pozwanej wezwanie do zapłaty należnego odszkodowania za skrócony okres wypowiedzenia oraz ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. Do dnia dzisiejszego nie otrzymała należnych jej środków finansowych ( vide pozew k.5-7)

Strona pozwana (...) spółka z o.o. z siedzibą w Ł. w odpowiedzi na pozew z dnia 28 czerwca 2018 r. ( prezentata Biura Podawczego Sądu) nadanej w urzędzie pocztowym w dniu 26 czerwca 2018 r. ( vide koperta k.43) wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona pozwana zarzuciła, iż powódka uchybiła terminowi do złożenia do Sądu pozwu o zasądzenie na jej rzecz odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę ze skróconym okresem wypowiedzenia. Oświadczenie strony pozwanej o wypowiedzeniu umowy o pracę zostało powódce doręczone w lutym 2018 r. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu w dniu 31 marca 2018 r. W ocenie strony pozwanej termin do złożenia pozwu mijał w dniu 23 kwietnia 2018 r., a jak wynika z prezentaty Sądu pozew w przedmiotowej sprawie został złożony w dniu 27 kwietnia 2018 r. Powódka nie złożyła także wniosku o przywrócenie uchybionego terminu ( vide odpowiedź na pozew k.33-36).

Na rozprawie w dniu 17 października 2018 r. powódka ostatecznie sprecyzowała dochodzone roszczenia co do wysokości hipotetycznie wyliczonej przez stronę pozwaną w zaświadczeniu 25.06.2018 r. k.38, w ten sposób iż domagała się łącznej kwoty 6.208 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty ( vide protokół rozprawy z 17.10.2018 r. k.70-73).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

Powódka D. S. była zatrudniona u strony pozwanej (...) spółka z o.o. z siedzibą w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy początkowo w oparciu o umowę o pracę na okres próbny w okresie od 1 października 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. na stanowisku specjalisty do spraw obsługi klienta a następnie od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 marca 2018 r. na czas nieokreślony na stanowisku specjalisty do spraw sprzedaży i organizacji szkoleń.

Swoje obowiązki powódka wykonywała we W. w siedzibie Oddziału w (...). Jej bezpośrednim przełożonym była dyrektor Oddziału A. D.. Do obowiązków powódki należały w szczególności czynności obsługi sekretariatu oraz organizacja i logistyka w zakresie prowadzenia przez pozwaną spółkę szkoły dla dorosłych. Powódka fizycznie wykonywała pracę do około września 2013 r. Potem z uwagi na ciążę przebywała na zwolnieniu lekarskim, a następnie po urodzeniu pierwszego dziecka przebywała na urlopie macierzyńskim i korzystała ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

W związku z urodzeniem drugiego dziecka ( 26.12.2016 r.) powódka wystąpiła do pracodawcy o udzielenie urlopu macierzyńskiego do dnia 14 maja 2017 r. a następnie urlopu rodzicielskiego w okresie od dnia 15 maja 2017 r. do 24 grudnia 2017 r. Po wykorzystaniu powyższych urlopów powódka wystąpiła z wnioskiem o udzielenie urlopu wychowawczego w okresie od 25 grudnia 2017 r. do 24 grudnia 2018 r.

W okresie urlopu wychowawczego na drugie dziecko, powódka w dniu 23 lutego 2018 r. odebrała przesyłkę pocztową zawierającą rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem datowane na 22.02.2018 r. z zastosowaniem skróconego okresu wypowiedzenia ( 1 miesiąca) w trybie art.36 ¹ §1 kp ze skutkiem na dzień 31.03.2018 r. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę pracodawca wskazał likwidację stanowiska pracy i miejsca pracy spowodowane zaprzestaniem prowadzenia szkół przez oddział (...) we W. oraz całkowitym zaprzestaniem prowadzenia działalności spółki w oddziale we W.. Wypowiedzenie zawierało pouczenie o środkach odwoławczych do Sądu Pracy.

Po ustaniu stosunku pracy ( z dniem 31.03.2018 r.) pismem z dnia 5 kwietnia 2018 r. powódka wezwała stronę pozwaną do zapłaty na swoją rzecz należności z tytułu ekwiwalentu za urlop, odszkodowania za skrócony okres wypowiedzenia, odprawy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Pracodawca odebrał pismo w dniu 10 kwietnia 2018 r.

Dowody: umowa o pracę na czas nieokreślony z 19.12.2011 ( k.8);

wnioski powódki z 5.01.2017 r. o urlop macierzyński oraz rodzicielski wraz z dowodem nadania i odbioru ( k.60-62);

wniosek powódki z 23.11.2017 r. o urlop wychowawczy wraz z dowodem nadania i odbioru ( k.63-64);

akta osobowe powódki ( załącznik);

aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców KRS pozwanej spółki ( k.10-16);

rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem z 22.02.2018 r. ( k.9);

świadectwo pracy powódki z 31.03.2018 r. ( k.59);

wezwanie do zapłaty z 5.04.2018 r. ( k.17);

przesłuchanie powódki ( k.71-72; płyta CD k.74).

Średnie wynagrodzenie powódki za ostatnie 3 miesiące pracy wynosiło 2.108,40 zł brutto ( 1.491,27 zł netto).

Odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia wynosiło 4.200 zł brutto ( 3.510 zł netto).

Zaległy ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosił 2.008 zł brutto (1.456,76 zł netto).

Dowód: zaświadczenie strony pozwanej z 25.06.2018 r. o średnim wynagrodzeniu powódki za ostatnie 3 miesiące pracy i hipotetycznym wyliczeniu roszczeń ( k.38)

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo jako w pełni uzasadnione zasługuje na uwzględnienie w całości zarówno co do zasady jak i co do wysokości.

W bezspornych realiach niniejszego postępowania strona pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę za wypowiedzeniem z zastosowaniem skróconego okresu wypowiedzenia ( do jednego miesiąca) w trybie art.36 ¹ kp. Zgodnie z powyższym przepisem- jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub umowy o pracę zawartej na czas określony następuje z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z innych przyczyn niedotyczących pracowników, pracodawca może, w celu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę, skrócić okres trzymiesięcznego wypowiedzenia, najwyżej jednak do 1 miesiąca. W takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za pozostałą część okresu wypowiedzenia.

Okres, za który przysługuje odszkodowanie, wlicza się pracownikowi pozostającemu w tym okresie bez pracy do okresu zatrudnienia ( art.36 ¹ §1 i 2 kp).

Powyższy przepis daje pracownikowi uprawnienie do domagania się od pracodawcy wypłaty wynagrodzenia za pozostałą część okresu wypowiedzenia określoną jako odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia.

Należy stanowczo odróżnić powyższe odszkodowanie przewidziane w art.36 ¹ kp. od odszkodowania należnego pracownikowi w związku z nieuzasadnionym bądź naruszającym prawo wypowiedzeniem umowy o pracę przewidzianym w art.45 i 47 ¹ kp. Dla uwzględnienia powyższej należności pracowniczej konieczne jest sądowe ustalenie okoliczności naruszenia przepisów prawa bądź fakt braku zasadności takiego rozwiązania umowy o pracę zastosowanego przez pracodawcę. Taki wymóg nie jest konieczny w przypadku odszkodowania dochodzonego w trybie art.36 ¹ kp. za skrócony okres wypowiedzenia.

Skrócenie okresu wypowiedzenia przez pracodawcę - jako czynność jednostronna i zależna od woli pracodawcy - powoduje obowiązek wypłaty pracownikowi odszkodowania. Świadczenie to (choćby ze względu na sposób wyliczenia) rekompensuje szkodę jaką pracownik ponosi wskutek skorzystania przez pracodawcę z uprawnienia przewidzianego w art. 36 ¹ § 1 zdanie pierwsze k.p., choć nie jest to "klasyczne" odszkodowanie, gdyż nie jest ściśle połączone ze szkodą, lecz ma zryczałtowany charakter. Oświadczenie pracodawcy o skróceniu okresu wypowiedzenia w trybie art. 36 ¹ § 1 k.p. może być złożone tylko łącznie z wypowiedzeniem umowy o pracę, a nie w okresie późniejszym. Podstawą prawną wypłaty tego odszkodowania nie jest jednak wyłącznie (samodzielnie) rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem. Konieczne jest jeszcze skrócenie przez pracodawcę okresu wypowiedzenia i dopiero te dwie okoliczności łącznie stanowią podstawę wypłaty odszkodowania ( por. wyrok SN z 5.11.2013 r.; sygn. II PK 42/13; OSNP 2015/1/2).

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wskazuje, iż w jej ocenie powódka uchybiła terminom reklamacyjnym określonym w art.264 i 265 kp.

Zgodnie z powyższymi przywoływanymi przez stronę pozwaną regulacjami odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę. Żądanie przywrócenia do pracy lub odszkodowania wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia lub od dnia wygaśnięcia umowy o pracę. Żądanie nawiązania umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o odmowie przyjęcia do pracy ( art.264 §1-3 kp.)

Jeżeli pracownik nie dokonał - bez swojej winy - w terminie czynności, o których mowa w art. 97 § 2 ¹ i w art. 264, sąd pracy na jego wniosek postanowi przywrócenie uchybionego terminu. Wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu pracy w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. We wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu ( art.265 §1-2 kp).

Powyższy pogląd strony pozwanej jest oczywiście nietrafny- powyższe przepisy nie mają zastosowania do instytucji odszkodowania za skrócony okres wypowiedzenia określonej w art.36 ¹ kp.

Roszczenie o odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia ( art. 36 ¹ § 1 ) nie mieści się w pojęciu odwołania od wypowiedzenia, o którym mowa w art. 44 i art. 264 § 1 k.p., i w tym znaczeniu nie może być identyfikowane z roszczeniem o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za wypowiedzenie bezskuteczne, o przywrócenie do pracy oraz o odszkodowanie z tytułu wadliwego wypowiedzenia umowy o pracę.

Jest to roszczenie, które ma odrębny byt prawny i służy pracownikowi niezależnie od tego, czy pracodawca, wypowiadając umowę o pracę, narusza przepisy prawne. W konsekwencji do roszczenia tego ma zastosowanie termin przedawnienia z art. 291 § 1 k.p. , wyłączone zaś jest stosowanie terminów z art. 264 k.p.” ( por. też wyrok SN z 8.05.1997 r., I PKN 123/97 , OSNP 1998/5, poz. 151).

Mając na uwadze, iż strona pozwana nie podnosi żadnych innych zarzutów, które miałyby przesądzić o bezzasadności roszczenia powódki o odszkodowania za skrócony okres wypowiedzenia- roszczenie zostało uwzględnione wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu (zgodnie z żądaniem pozwu), o czym orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

Sąd uwzględnił również roszczenie powódki o zasądzenie na jej rzecz należności z tytułu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. Okoliczności przemawiające za uwzględnieniem tego roszczenia należy uznać za przyznane przez stronę pozwaną. Strona pozwana, wnosząc o oddalenie powództwa także w tym zakresie, nie przedstawiła żadnych zarzutów uzasadniających bezzasadność roszczenia. Nie zaoferowała również Sądowi żadnych dowodów w tym zakresie, ograniczyła się wyłącznie do hipotetycznego wyliczenia roszczenia o ekwiwalent za urlop.

Zgodnie z treścią art.171 §1 kp w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny.

O powyższym orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

Sąd rozstrzygnął sprawę w oparciu o całokształ materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy w szczególności dowody z dokumentów zaoferowanych przez strony na bezsporne okoliczności w sprawie. Sąd uwzględnił także przesłuchanie powódki w pełni korespondujące z pozostałymi zebranymi dowodami.

O obowiązku zapłaty przez pozwanego na rzecz Skarbu Państwa, nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu, od wniesienia której powódka była zwolniona z mocy ustawy, orzeczono w punkcie II sentencji wyroku na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 113 ust. 1 w zw. z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.). Zgodnie z art. 113 ust. 1 cytowanej ustawy kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w danej instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Uchwałą z dnia 5 marca 2007r. (I PZP 1/07, OSNP 2007/19-20/269, Biul.SN 2007/3/23, M.P.Pr. 2007/7/368) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż Sąd w orzeczeniu kończącym w instancji sprawę z zakresu prawa pracy, w której wartość przedmiotu sporu nie przewyższa kwoty 50.000 zł: obciąży pozwanego pracodawcę na zasadach określonych w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) kosztami sądowymi, których nie miał obowiązku uiścić pracownik wnoszący powództwo lub odwołanie do sądu (art. 96 ust. 1 pkt 4 tej ustawy); z wyłączeniem opłat od pism wymienionych w art. 35 ust. 1 zdanie pierwsze tej ustawy. Wobec czego, pozwany obowiązany jest uiścić na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu kwotę 250 zł tytułem zwrotu opłaty od pozwu ( liczonej jako 5% w.p.s)

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono jak w pkt III sentencji wyroku na zasadzie art. 477 ² § 1 k.p.c., w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda, którego wysokość wynosiła 2.108,40 zł brutto.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.