Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2018 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 19 lipca 2018 r. Nr (...)

w sprawie S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do rekompensaty

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo S. K. do rekompensaty z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach od 01 lipca 2018 r.

Sygn. akt: IV U 623/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 19 lipca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.24 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał S. K. od 1 lipca 2018r. emeryturę. Wysokość emerytury obliczona została wg zasad określonych w art.26 w/w ustawy na kwotę 2 012,89 złotych brutto miesięcznie. Jednocześnie działając na podstawie art.21 ustawy z 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych organ rentowy odmówił S. K. prawa do rekompensaty wskazując, że ubezpieczony nie udokumentował 15 lat pracy w szczególnych warunkach wykonywanej w pełnym wymiarze czasu pracy (decyzja z 19 lipca 2018r. o przyznaniu emerytury k.5 akt emerytalnych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony S. K. zaskarżając ją w części odmawiającej mu prawa do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że na przestrzeni swojej pracy zawodowej wykonywał pracę w szczególnych warunkach jako operator koparki i operator dźwigu w Przedsiębiorstwie (...) w W., w Przedsiębiorstwie (...) w S., w M. (...) w K., w Spółdzielni Kółek Rolniczych w P., w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. i w kilku innych zakładach pracy. Z uwagi na to, że zatrudniające go zakłady pracy już nie istnieją nie jest w stanie przedłożyć świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach, ale fakt wykonywania przez niego pracy operatora maszyn budowlanych mogą potwierdzić świadkowie – osoby, z którymi pracował (odwołanie k.2-3 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując na argumentację i przepisy prawa powołane w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony S. K. w dniu (...). ukończył 65. rok życia. W dniu 9 lipca 2018r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury wraz z rekompensatą (wniosek o emeryturę z 9 lipca 2018r. k.1 akt emerytalnych). Po rozpoznaniu powyższego wniosku zaskarżoną decyzją z 19 lipca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu emeryturę od 1 lipca 2018r. ,tj od miesiąca zgłoszenia wniosku i obliczył jej wysokość na kwotę 2 012,89 złotych brutto miesięcznie. Jednocześnie organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do rekompensaty wskazując, że nie wykazał 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (decyzja z 19 lipca 2018r. k.5 akt emerytalnych).

W okresie aktywności zawodowej ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu w następujących zakładach pracy:

1.  w okresie od 6 stycznia 1972r. do 8 września 1973r. (1 rok, 8 miesięcy i 2 dni) w Przedsiębiorstwie (...) w W. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pracownika fizycznego wykonując pracę operatora koparki (świadectwo pracy z 8 grudnia 1981r. k.4 akt rentowych, zeznania ubezpieczonego k.19v akt sprawy),

2.  w okresie od 17 października 1973r. do 17 listopada 1973r. (1 miesiąc) w (...) Przedsiębiorstwie (...) w S. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora koparki (świadectwo pracy z 31 sierpnia 1979r. k.5 akt rentowych, zeznania ubezpieczonego k.19v akt sprawy),

3.  w okresie od 18 listopada 1973r. do 31 sierpnia 1974r. (9 miesięcy i 12 dni) w M. (...) w K. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora koparki (świadectwo pracy z 13 marca 1980r. k.6-6v akt rentowych, zeznania świadka A. K. k.20v-21 akt sprawy i zeznania ubezpieczonego k.19v akt sprawy),

4.  w okresie od 1 września 1974r. do 31 października 1976r. (2 lata i 2 miesiące) w Spółdzielni Kółek Rolniczych w P. w pełnym wymiarze czasu pracy, z czego 2 lata na stanowisku operatora koparki przy budowie dróg oraz przy wybieraniu żwiru na żwirowni, a 2 ostatnie miesiące pracy na stanowisku traktorzysty (świadectwo pracy z 13 marca 1980r. k.6 akt rentowych, zeznania świadków: A. L. k.20v akt sprawy i A. K. k.20v-21 akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.19v akt sprawy),

5.  w okresie od 2 listopada 1976r. do 31 marca 1988r.(11 lat i 5 miesięcy) w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku maszynisty koparki i żurawia samojezdnego przy budowie zakładów przemysłowych (świadectwo pracy z 29 kwietnia 1988r. k.7 akt rentowych, zeznania świadków: J. S. k.20-20v i R. G. k.20v akt sprawy, zeznania ubezpieczonego k.19v akt sprawy),

6.  w okresie od 2 maja 1988r. do 31 maja 1989r. (1 rok i 1 miesiąc) w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora dźwigu samojezdnego (świadectwo pracy z 31 maja 1989r. k.8 akt rentowych, świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 1 sierpnia 2018r. k.10 akt emerytalnych i zeznania ubezpieczonego k.19v akt sprawy),

7.  w okresie od 1 czerwca 1989r. do 31 grudnia 1989r. (7 miesięcy) w (...) Spółce z o.o. w S. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora dźwigu (świadectwo pracy z 2 stycznia 1990r. k.9 akt rentowych, zeznania ubezpieczonego k.19v akt sprawy),

8.  w okresie od 2 stycznia 1990r. do 30 kwietnia 1990r. (4 miesiące) w Przedsiębiorstwie (...) w Dobrem w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora sprzętu budowlanego – dźwigu (świadectwo pracy z 30 kwietnia 1990r. k.10 akt rentowych),

9.  w okresie od 2 maja 1990r. do 25 maja 1991r. (1 rok i 24 dni) w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B. koło S. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora sprzętu budowlanego – dźwigu (świadectwo pracy z 17 maja 1991r. 11 akt rentowych, zeznania ubezpieczonego k.19v akt sprawy).

Suma w/w okresów wynosi 21 lat, 1 miesiąc i 14 dni.

Po 25 maja 1991r. do chwili nabycia emerytury od 1 lipca 2018r. ubezpieczony nie pracował zawodowo. Z uwagi na rozpoznanie u ubezpieczonego choroby nowotworowej, od maja 1992r. przebywał on na rencie inwalidzkiej II grupy, a następnie na rencie z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzje o ustaleniu uprawnień do renty k.19 i 242 akt rentowych).

W okresie pierwszej pracy zawodowej ubezpieczony zdobył uprawnienia na obsługę koparki i dźwigu, w kolejnych latach pracy podwyższył swoje kwalifikacje uzyskując uprawnienia klasy drugiej (kserokopia książki uprawnień maszynisty ciężkich maszyn budowlanych i drogowych k.17-18 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. K. podlegało uwzględnieniu.

Stosownie do treści art.2 ust.5 ustawy z 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. z 2015r., poz.965 ze zm.), pod pojęciem rekompensaty należy rozumieć odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 oraz art.23 ust.1 i 2 tej samej ustawy, rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat. Rekompensata nie przysługuje osobie, która nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę. Rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, o którym mowa w przepisach art.173 i art.174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Odnosząc powyższe uregulowania do okoliczności sprawy stwierdzić należy, że ubezpieczony spełnia przesłanki nabycia prawa do rekompensaty. W świetle ustaleń Sądu nie ulega bowiem wątpliwości, że ubezpieczony z uwagi na niekontynuowanie zatrudnienia od maja 1992r. - co było spowodowane złym stanem zdrowia - nie osiągnął 25-letniego okresu ubezpieczenia i tym samym utracił możliwość nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym ,tj. w wieku 60 lat z tytułu pracy w szczególnych warunkach – na podstawie art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Niesporne jest również to, że ubezpieczony nie nabył prawa do emerytury pomostowej. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe wykazało natomiast, że ubezpieczony legitymuje się ponad 15-letnim stażem pracy w szczególnych warunkach. Obiektywne dowody z z dokumentów w postaci świadectw pracy oraz spójne i logiczne zeznania ubezpieczonego i świadków – współpracowników z okresu pracy zawodowej ubezpieczonego pokazują, że całym okresie swojej aktywności zawodowej ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę operatora sprzętu ciężkiego tj. koparki i dźwigu, która to praca w myśl załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) – wykaz A dział V poz.3 zaliczana jest do pracy w szczególnych warunkach.

Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że S. K. przysługuje prawo do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach od 1 lipca 2018r. ,tj. od chwili przyznania prawa do emerytury.