Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

D. K. został oskarżony o to , że w okresie czasu od 3 października 2017 roku do 6 listopada 2017 roku w miejscowości K. , przy ul. 3-go maja , działając w krótkich odstępach czasu , w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 26 sztuk stawek hamulcowych oraz 3 sztuk sprzęgów śrubowych o łącznej wartości 2721,38 złotych , czym działał na szkodę (...) S.A. Sekcja P. i Eksploatacji , to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2018r. w sprawie II K 379/17 Sąd Rejonowy w Brzezinach uznał oskarżonego D. K. za winnego dokonania zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 69 § 1 k.k. , art. 70 § 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 1 roku, na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzekł karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych , po 10 złotych każda , na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązał oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby , poprzez złożenie pisemnego sprawozdania co 6 miesięcy oraz zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem kosztów sądowych .

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego i na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. , art. 438 pkt 1 k.p.k. zarzucił wyrokowi obrazę prawa materialnego – art. 33 § 2 k.k. i art. 71 § 1 k.k. poprzez orzeczenie kary grzywny na podstawie art. 71 § 1 k.k. zamiast na podstawie art. 33 § 2 k.k.

W związku z tym , w oparciu o art. 427 § 1 k.p.k. , art. 437 § 1 k.p.k. oraz art. 456 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę podstawy orzeczenia kary grzywny z art. 71 § 1 k.k. na art. 33 § 2 k.k. W uzasadnieniu apelacji prokurator podał , że sąd I instancji orzekł subsydiarną karę grzywny na podstawie art. 71 § 1 k.k. , a zgodnie z treścią tego przepisu sąd może orzec karę grzywny obok kary pozbawienia wolności w przypadku braku możliwości orzeczenia tej grzywny na podstawie innego przepisu . Możliwość orzeczenia kary grzywny obok kary pozbawienia wolności przewiduje natomiast art. 33 § 2 k.k. i to ten artykuł powinien być podstawą wymierzenia kary grzywny w niniejszym postępowaniu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł także pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego w części dotyczącej orzeczenia o karze , na niekorzyść oskarżonego i na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego , to jest art. 46 § 1 k.k. przez nie orzeczenie obligatoryjnego środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem pomimo tego , że doszło do skazania oskarżonego , a oskarżyciel posiłkowy , na podstawie art. 49a k.p.k. złożył wniosek o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody . W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i nałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 2721,38 złotych na rzecz oskarżyciela posiłkowego oraz zasądzenie na rzecz oskarżyciela posiłkowego kosztów procesu , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w postępowaniu odwoławczym. W uzasadnieniu skarżący podał , że pokrzywdzony złożył wniosek o działaniu w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego wraz z wnioskiem o naprawienie szkody . Do chwili wydania wyroku szkoda nie została naprawiona dobrowolnie przez oskarżonego. Sąd miał zatem obowiązek orzec środek kompensacyjny w postaci naprawienia szkody w kwocie 2721,38 złotych od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego, gdyż wydanie takiego rozstrzygnięcia , w trybie art. 46 § 1 k.k. , jest obligatoryjne. Na takie ustalenia pozwalają także ustalenia faktyczne w zakresie wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym oskarżonemu .

Ponadto pełnomocnik wniósł o sprostowanie wyroku sądu I instancji poprzez zastąpienie w sentencji wyroku nazwy pokrzywdzonego/oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. Sekcja P. i Eksploatacji na (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W. podnosząc , że (...) S.A. Sekcja P. i Eksploatacji stanowi jedynie komórkę organizacyjną pokrzywdzonego/oskarżyciela posiłkowego , którego nazwa to (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W..

Sąd Okręgowy zważył , co następuje:

Odnosząc się do apelacji prokuratora , należy uznać, że jest ona zasadna. Faktycznie bowiem sąd I instancji naruszył prawo materialne wymierzając oskarżonemu D. K. karę grzywny w oparciu o art. 71 § 1 k.k. Jak słusznie bowiem podniósł prokurator zgodnie z treścią tego przepisu sąd może orzec karę grzywny obok kary pozbawienia wolności w przypadku braku możliwości orzeczenia tej grzywny na podstawie innego przepisu . Możliwość orzeczenia kary grzywny obok kary pozbawienia wolności przewiduje natomiast art. 33 § 2 k.k. – w przypadku , gdy sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął . Dlatego to ten przepis powinien być podstawą wymierzenia kary grzywny w niniejszym postępowaniu. Oskarżony D. K. został bowiem uznany przez sąd I instancji za winnego dokonania czynu z art. 278 § 1 k.k. , to jest przestępstwa kradzieży , z którego popełnienia osiągnął korzyść majątkową .

Odnosząc się natomiast do apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego w zakresie naruszenia prawa materialnego , to jest art. 46 § 1 k.k. , apelacja ta jest bezzasadna. Faktycznie oskarżony został skazany za czyn z art. 278 § 1 k.k. , sąd I instancji ustalił , że szkoda wyrządzona na rzecz oskarżyciela posiłkowego wyniosła 2721,38 złotych oraz oskarżyciel posiłkowy złożył wniosek o naprawienie szkody w oparciu o art. 46 § 1 k.k. Tyle tylko , że analiza akt sprawy wskazuje , że już na etapie postępowania przygotowawczego mienie będące przedmiotem kradzieży , to jest 26 sztuk stawek hamulcowych oraz 3 sztuk sprzęgów śrubowych zostało odzyskane i przekazane K. G. – toromistrzowi w (...) S.A. Sekcja P. Eksploatacyjnych ( pokwitowanie odbioru k. 37) , od którego przyjęto zawiadomienie o przestępstwie i którego przesłuchano w charakterze świadka . Skoro zatem szkoda została naprawiona , to prawidłowo sąd I instancji nie orzekł w tym przedmiocie. Obowiązek bowiem naprawienia szkody przez oskarżonego dotyczy tylko szkody , której nie naprawiono i sąd – orzekając na podstawie art. 46 § 1 k.k. – musi mieć na względzie rozmiar już naprawionej szkody. ( por. wyrok Sadu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 maja 2017 roku , II AKa 72/17 , Lex nr 2343437)

Biorąc pod uwagę zawarty w apelacji pełnomocnika wniosek o sprostowanie wyroku sądu I instancji w zakresie oznaczenia oskarżyciela posiłkowego, który w efekcie kwestionował prawidłowość ustaleń faktycznych dokonanych przez sąd I instancji w tym przedmiocie sąd odwoławczy przyjął , że oskarżony popełnił przypisane mu przestępstwo na rzecz (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W., a nie na rzecz (...) S.A. Sekcja P. i Eksploatacji, która to spółka stanowi jedynie komórkę organizacyjną (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W. .

Na marginesie należy jedynie podnieść , że wady dotyczące merytorycznej strony orzeczenia nie mogą być traktowane jako oczywiste omyłki pisarskie . Dlatego prawidłowo sąd I instancji , postanowieniem z dnia 24 maja 2018 roku , odniósł się do wniosku pełnomocnika o sprostowanie wyroku tegoż sądu . Naturalną bowiem drogą usunięcia merytorycznych wad orzeczeń jest ich korekta przez sąd odwoławczy . ( por. postanowienie SN z dnia 09 stycznia 2014 roku , II KK 251/13 , Lex nr 1418887)

0Mając na względzie powyższe okoliczności , sąd odwoławczy , na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. , art. 438 pkt 1 i 3 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób , że jako podstawę wymiaru kary grzywny orzeczonej w pkt 3 wyroku przyjął art. 33 § 2 k.k. oraz określił , iż pokrzywdzonym w sprawie w miejsce (...) S.A. Sekcja P. i Eksploatacji jest (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W., utrzymując wyrok w mocy w pozostałej części .

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się występowania w niniejszej sprawie bezwzględnych podstaw odwoławczych .

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 634 k,p.k. w zw. z § 11 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku poz. 1800 ze zm.) sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów pełnomocnictwa w postępowaniu odwoławczym.

Biorąc pod uwagę sytuację materialną i rodzinną oskarżonego , fakt , że oskarżonemu została wymierzona kara grzywny , na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. , sąd odwoławczy zwolnił D. K. od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając , że obciążenie nimi stanowiłoby dla oskarżonego nadmierną uciążliwość .