Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 kwietnia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił A. K. prawa do emerytury, powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.).

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że ubezpieczony nie spełnia warunków do przyznania żądanego świadczenia, w szczególności nie udowodnił, że w okresie do 01.01.1999r. przez 15 lat pracował w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w tym posiada wymagany okres pracy
w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone
w uzasadnieniu zaskarżonych decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 27 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. przysługuje emerytura, jeżeli osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiety i 65 lat dla mężczyzny oraz mają okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny.

Natomiast w myśl art. 29 ust.1 ustawy przytoczonej na wstępie - ubezpieczeni urodzeni przed 1 stycznia 1949 r., będący pracownikami, którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego określonego w art. 27 pkt. 1 mogą przejść
na emeryturę – mężczyźni – po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli mają
co najmniej 25 letni okres składkowy i nieskładkowy oraz zostali uznani
za całkowicie niezdolnych do pracy.

Modyfikacje w zakresie wieku przewiduje art. 184 ustawy, uzależniając wcześniejsze nabycie prawa do emerytury od zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie bowiem z przytoczonym wyżej przepisem ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz;

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy ubezpieczony spełnia warunek wymaganego czasu pracy w warunkach szczególnych, niezbędny do uzyskania tzw. emerytury wcześniejszej.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, w tym zapoznał się z dokumentami zgromadzonymi w aktach rentowych i dokumentacji pracowniczej, a także przesłuchał ubezpieczonego i świadków: J. M., M. K., O. R., S. R., (nagranie z rozprawy z dn. 27.11.2013r.).

Po przeanalizowaniu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, Sąd doszedł do przekonania, że potwierdza on twierdzenia ubezpieczonego dotyczące posiadania wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Jak wynika bowiem ze wspomnianych wyżej dowodów, ubezpieczony był zatrudniony na cały etat w okresie od 01.03.1980r. do 30.11.1991r. w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku szlifierza i w okresie od 06.04.1993r. do 31.12.1998r. w Zakładzie (...) w K. na stanowisku montera wod. –kan.

W trakcie pracy w (...) ubezpieczony elementy metalowe gł. do obrabiarek. Pracę tą wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Podczas tego zatrudnienia nie korzystał z urlopów bezpłatnych, a jego najdłuższe zwolnienie lekarskie wyniosło ok. 5 miesięcy i miało miejsce w latach 1984/85. Ubezpieczony otrzymywał dodatek pieniężny za pracę w warunkach szczególnych oraz mleko.

Natomiast podczas pracy w Zakładzie (...) w K. ubezpieczony, jako monter wod. – kan., na stałe i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w kanałach ściekowych, głównie przy naprawach sieci kanalizacyjnej, w tym przy przepompowniach ścieków i konserwacji sieci kanalizacyjnej. Ubezpieczony nie korzystał z urlopów bezpłatnych, nie chorował też przez dłuższe okresy. Z uwagi na szczególnych charakter pracy ubezpieczony otrzymywał dodatek pieniężny, a także mleko, a zimą posiłki regeneracyjne.

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego oraz świadków albowiem były one spójne i logiczne, a dodatkowo potwierdzone dokumentacją pracowniczą. Należy przy tym nadmienić, że świadkowie byli osobami obcymi dla ubezpieczonego, nie byli w żaden sposób zainteresowani wynikiem sprawy, a jako osoby pracujące z ubezpieczonym opierali złożone zeznania na własnych spostrzeżeniach.

Wspomniane wyżej dowody w sposób jednoznaczny wskazują,
że podczas zatrudnienia we wskazanym wyżej Zakładzie (...) w okresie od 01.03.1980r. do 30.11.1991r. ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę określoną w wykazie A dziale III pod poz. 78 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, natomiast pracując w okresie od 06.04.1993r. do 31.12.1998r. w Zakładzie (...) w K. wykonywał stale i na cały etat pracę określoną w wykazie A dziale IX pod poz. 1-2 wspomnianego rozporządzenia.

W tej sytuacji zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do nabycia prawa do emerytury z uwagi na wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, czego domagał się ubezpieczony.

Mając powyższe na uwadze, Sąd działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w pkt 1 wyroku.

Jednocześnie w pkt. 2 wyroku Sąd stwierdził brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania wyroku, albowiem przed organem rentowym obowiązują ograniczenia dowodowe, które uniemożliwiają prowadzenie postępowania dowodowego w takim zakresie, jak to uczynił sąd, co uniemożliwiało organowi rentowemu wydanie decyzji takiej jak rozstrzygniecie Sądu. zaskarżoną decyzję, jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. w zw. z par. 12 ust. 2

Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz