Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie Wydział IV Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący : Sędzia SR Beata Grabiszewska

Ławnicy: M. K., B. T.

Protokolant: Wiesława Rudzka

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2018 roku w Bełchatowie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. G.

przeciwko Szpitalowi Wojewódzkiemu im. (...) II w B.

o odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanego Szpitala Wojewódzkiego im. (...) II
w B. na rzecz powódki W. G. odszkodowanie w kwocie 25.678,50 zł (dwadzieścia pięć tysięcy sześćset siedemdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 02 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty ;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego Szpitala Wojewódzkiego im. (...) II
w B. na rzecz powódki W. G. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego Szpitala Wojewódzkiego im. (...) II
w B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bełchatowie kwotę 1.406,36 zł (jeden tysiąc czterysta sześć złotych trzydzieści sześć groszy) tytułem zwrotu kosztów sądowych;

5.  wyrokowi w punkcie 1. (pierwszym) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 8.500,00 zł (osiem tysięcy pięćset złotych 00/100).

Sygn. akt IV P 57/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 23 maja 2016 roku, skierowanym przeciwko Szpitalowi Wojewódzkiemu im. (...) II w B., powódka W. G., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie na jej rzecz kwoty 25.680 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony. Powódka wnosiła także o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że wypowiedzenie umowy o pracę jest nieuzasadnione, a przyczyny wypowiedzenia są nieprawdziwe i pozorne. Odnosząc się do poszczególnych zarzutów postawionych przez pracodawcę podnosiła, że z uwagi na ich nieprawdziwość nie mogą one stanowić podstawy rzekomej utraty zaufania ze strony pracodawcy. Jednocześnie powódka podała, że przyczyny przedstawione przez pracodawcę nasuwają ogromne wątpliwości i są jedynym „pretekstem” do zwolnienia powódki
i osobistą rozgrywką obecnego dyrektora szpitala. Na stanowisku powódki, jeszcze przed upływem okresu wypowiedzenia umowy o pracę zatrudniono inną osobę, co prowadzi do wniosku, że zwolnienie powódki było konieczne na zapewnienie zatrudniania innej osoby.

W odpowiedzi na pozew z dnia 14 czerwca 2016 roku pozwany Szpital Wojewódzki w B. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany podnosił, że odwołanie od wypowiedzenia jest nieuzasadnione.

W uzasadnieniu odniósł się do poszczególnych przyczyn podnosząc, że są one rzeczywiste i uzasadniają rozwiązanie stosunku pracy. Niewłaściwe wykonywanie obowiązków znajdujące odzwierciedlenie w zarzutach wskazanych w oświadczeniu spowodowało utratę zaufania do powódki przez pracodawcę. Pozwany podnosił również, iż powódka byłą zastępcą dyrektora szpitala ds. ekonomicznych, stąd wykonywanie przez nią obowiązków
w ramach istniejącego stosunku pracy podlega surowszym kryterium oceny, aniżeli w przypadku tzw. „szeregowego” pracownika.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd Rejonowy – Sąd Pracy ustalił następujący stan faktyczny:

W. G. została zatrudniona w pozwanym Szpitalu Wojewódzkim im. (...) II w B. od dnia 1 stycznia 2004 roku na stanowisku Głównego Księgowego w pełnym wymiarze czasu pracy na czas określony, a od 1 stycznia 2005 roku na czas nieokreślony. Od maja 2004 roku powódce powierzono obowiązki Zastępcy Dyrektora ds. (...) Głównego Księgowego. Uchwałą z dnia 5 maja 2015 roku Zarząd Województwa (...) powierzył W. G. pełnienie obowiązków dyrektora Szpitala Wojewódzkiego w B. do czasu zatrudnienia nowego dyrektora. Pełnienie obowiązków dyrektora pozwanego Szpitala zostało cofnięte powódce z dniem 30 listopada 2015 roku.

(okoliczności bezsporne)

Powódka W. G. przystąpiła do konkursu na stanowisko Dyrektora Szpitala Wojewódzkiego w B. i była kontrkandydatką P. S., któremu w wyniku wygrania konkursu powierzono stanowisko dyrektora.

(okoliczności bezsporne)

Zakres obowiązków powódki został określony na piśmie. Do zadań W. G. związanych z pełnieniem funkcji Zastępcy Dyrektora ds. (...) Głównego Księgowego należało:

1.  wykonywanie obowiązków i odpowiedzialność w zakresie realizacji ustawy o finansach publicznych i rachunkowości, a w szczególności: prowadzenie rachunkowości jednostki, wykonywanie dyspozycji środkami pieniężnymi, wstępna kontrola zgodności operacji gospodarczych i finansowych z planem finansowym, dokonywanie wstępnej kontroli kompletności i rzetelności dokumentów dotyczących operacji gospodarczych i finansowych,

2.  wykonywanie obowiązków wynikających z innych przepisów prawa,
a w szczególności przepisów wykonawczych do ustawy o finansach publicznych i ustawy o rachunkowości oraz zadań wynikających
z regulaminu organizacyjnego działu,

3.  sporządzanie planu finansowego Szpitala, prowadzenie analiz
i symulacji ekonomicznych,

4.  nadzór nad prowadzeniem windykacji należności,

5.  nadzór nad terminowym rozliczaniem usług medycznych (realizacja pakietu świadczeniobiorcy) i terminowym wystawianiem faktur za świadczone usługi medyczne.

(dowód: zakres czynności – w aktach osobowych powódki, część B)

W okresie pełnienia przez powódkę obowiązków Dyrektora Szpitala,
we wrześniu lub w październiku 2015 roku, W. G. rozpoczęła negocjacje z firmą (...) w zakresie zawarcia aneksu do umowy
o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W negocjacjach uczestniczyli M. L. (1), M. P. (przedstawiciele Szpitala) i J. W. (przedstawiciel O.), z inicjatywy którego doszło do negocjacji. Aneks miał uporządkować i ujednolicić dotychczasowe umowy. W ramach aneksu miały zostać obniżone koszty abonamentów i zawarta jedna umowa dotycząca wszystkich numerów. Jednocześnie z zawarciem aneksu miały zostać zakupione nowe telefony w ilości 46 sztuk z przeznaczeniem dla personelu poszczególnych oddziałów. Część telefonów miała cechować się większą odpornością i wytrzymałością. Z chwilą zaprzestania pełnienia przez powódkę obowiązków Dyrektora Szpitala zaprzestała ona prowadzenia negocjacji z firmą (...). Na pierwszym spotkaniu dyrektorów, Dyrektor Szpitala (...) został poinformowany o prowadzonych negocjacjach. Przed Wigilią Bożego Narodzenia zostały dostarczone telefony wraz z aneksem. Odebrał je dyrektor techniczny, powódka w dniach 22 i 23 grudnia 2015 roku przebywała na urlopie wypoczynkowym. Po dostawie telefonów Dyrektor Szpitala prowadził rozmowy z przedstawicielami O., w tym z J. W., także na temat telefonu dla siebie. Wielokrotnie dyrektor (...) przypominał P. S. o telefonach. Ostatecznie aneks do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie został podpisany przez Dyrektora Szpitala. Pracownicy księgowości podlegający powódce księgowali faktury za usługi telekomunikacyjne, zgodnie z wartościami z nich wynikającymi, odpowiadającymi niższym kwotom za abonament, proponowanym w aneksie.

(dowód: zeznania powódki W. G. –– nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 1054 w zw. z nagraniem rozprawy – protokół elektroniczny – k. 544; zeznania świadka: J. W. – nagranie rozprawy – protokół elektroniczny - k. 983; wniosek urlopowy – k. 988; aneks z dnia 16.12.2015 roku – k. 62-73).

W pozwanym Szpitalu obowiązuje Regulamin udzielania zamówień publicznych, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 30 000 euro, wprowadzony zarządzeniem 23A/2015 Dyrektora Szpitala Wojewódzkiego w B. z dnia 17.07.2015 roku. Kierownik działu zamówień publicznych i zaopatrzenia w szpitalu – (...) otrzymał od Dyrektora P. S. pakiet umów z O. do przeanalizowania. Został powołany zespół do przeanalizowania aktualnej współpracy szpitala w zakresie wszelkich usług związanych z telefonią komórkową. Zespół zapoznał się z fakturami za okres od grudnia 2015 roku do marca 2016 roku. Wysokość abonamentów z aneksu pojawiła się na fakturach. Zespół nie badał, czy prowadzona była analiza przydatności aparatów telefonicznych i ich dysponentów. Umowy dotyczące telefonii komórkowej były zawarte przed wprowadzeniem Regulaminu udzielania zamówień publicznych, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 30 000 euro. Regulamin nie ma zastosowania do aneksu, nie przewiduje zawarcia aneksu. M. L. (2) na podstawie dostarczonych przez Dyrektora umów nie był w stanie wykazać ciągłości
i jednorodności tych umów, ani też, że ma do czynienia z jednym dużym zamówieniem.

(dowód: zeznania świadka M. L. (2) – k. 879–882; Regulamin udzielania zamówień publicznych – k. 87-103)

W 2009 roku Szpital złożył wniosek o dofinansowanie zakupu tomografu komputerowego. Zostało wówczas przygotowane studium wykonalności dla tego projektu. Z uwagi na brak wystarczających środków projekt został umieszczony na liście rezerwowej. Tomograf komputerowy pozwany Szpital zakupił w 2011 roku ze środków dotacji organu założycielskiego oraz środków szpitala pochodzących z kredytu. Latem 2015 roku (...) Urząd Marszałkowski poinformował Szpital o możliwości dofinansowania zakupu tomografu. W dniu 31 sierpnia 2015 roku została zawarta umowa o dofinansowanie, zarejestrowania w dniu 2 września 2015 roku. W dniu 18 września 2015 roku Szpital Wojewódzki w B. złożył wniosek o dofinansowanie projektu, a w dniu 30 września 2015 roku aneks do umowy z dnia 31 sierpnia 2015 roku. Sprawami dofinansowania zakupu tomografu komputerowego zajmowała się kierownik sekcji inwestycji – A. K., która w Urzędzie Marszałkowskim w Ł. kontaktowała się w tej sprawie z E. C. lub M. R.. Urząd Marszałkowski wiedział, że były wykonywane badania odpłatne tomografem komputerowym. Uzgodnienia z Urzędem Marszałkowskim były takie, że badań odpłatnych nie można było wykonywać od momentu otrzymania dofinansowania. Takie same zasady były przyjęte przy dofinansowaniu zakupu rezonansu magnetycznego, które Szpital uzyskał 2014 roku. W dniu 28 grudnia 2015 roku Zastępca Dyrektora ds. Medycznych pozwanego Szpitala skierował pismo do kierownika zakładu diagnostyki obrazowej o zaprzestaniu wykonywania badań komercyjnych na tomografie komputerowym w związku z podpisaniem umowy na dofinansowanie projektu. W listopadzie 2015 roku Urząd Marszałkowski przeprowadził kontrolę. Po jej wykonaniu Szpital prowadził korespondencję i rozmowy w zakresie wykonanych badań odpłatnych, które stanowiły 2% wartości wszystkich badań. Według informacji z Urzędu Marszałkowskiego te 2 % należało odliczyć od dofinansowania. Od początku 2016 roku powódka została odsunięta od sprawy dofinansowania zakupu tomografu. W informacji pokontrolnej z dnia 14 marca 2016 roku Urząd Marszałkowski zawarł informację, że Szpital nie dochował założeń projektu określonych we wniosku o dofinansowanie zakupu tomografu i studium wykonalności, bowiem zapisano w nich, że urządzenie będzie służyło wszystkim pacjentom szpitala nieodpłatnie,
że projekt nie będzie generował dochodów. W protokole wskazano,
że z dokumentów przedstawionych przez Szpital wynika, iż wykonywane były odpłatnie badania wobec indywidualnych pacjentów. Z tych przyczyn oświadczeniem z dnia 2 sierpnia 2016 roku Zarząd Województwa (...) rozwiązał umowę z pozwanym Szpitalem o dofinansowanie projektu.

(dowód: zeznania powódki W. G. –– nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 1054 w zw. z nagraniem rozprawy – protokół elektroniczny – k. 544; zeznania świadka: A. K. – nagranie rozprawy – protokół elektroniczny - k. 948; częściowe zeznania świadków: E. C. i M. R. – nagranie rozprawy – protokół elektroniczny – k. 948, M. A. - k. 878-879; P. S. – nagranie rozprawy – protokół elektroniczny – k. 691 w zw. z zeznaniami – protokół elektroniczny – k. 1032, umowa o dofinansowanie wraz z aneksem – k. 125-151; studium wykonalności – k. 580-637, regulamin organizacyjny – 638-641; informacja pokontrolna – k. 173-180; oświadczenie o rozwiązaniu umowy – k. 529-530, pismo o wstrzymaniu badań odpłatnych – k. 504)

Badania odpłatne w pozwanym Szpitalu zostały wprowadzone w 2012 roku zarządzeniem ówczesnego dyrektora szpitala. Dyrektor nie konsultował odpłatności badań z Departamentem Polityki (...) Urzędu Marszałkowskiego. Cennik badań ustalał dyrektor naczelny z dyrektorem ds. medycznych. Powódka nie miała w tym zakresie żadnych kompetencji. Na badania odpłatne zgłaszali się pacjenci ze skierowaniem z gabinetów prywatnych, którzy nie chcieli oczekiwać w długiej kolejce. W planie finansowym Szpitala badania odpłatne były uwzględnione. Dyrektor Szpitala był co miesiąc informowany o wykonaniu planu. Nie zgłaszał zastrzeżeń do powódki, ani też nie dokonał zamiany zarządzenia w zakresie badań odpłatnych. Badania komercyjne na tomografie komputerowym i rezonansie nie są obecnie prowadzone. Nadal prowadzone są badania komercyjne m.in. w zakresie diagnostyki laboratoryjnej, obrazowej, endoskopowej. Kwoty uzyskane za badania odpłatne księgowała J. M.. Zwroty kwot za badania rezonansem magnetycznym i tomografem komputerowym były dokonywane w przypadku, gdy badanie się nie odbyło. Powódka przygotowywała projekt planu finansowego, który opiniowała Rada Społeczna Szpitala. Do planu dołączony był obszerny załącznik opisujący każdą pozycją. Następnie plan przedkładany był do zatwierdzenia Zarządowi Województwa (...).

(dowód: regulamin organizacyjny – 638-641; zeznania powódki W. G. –– nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 1054 w zw. z nagraniem rozprawy – protokół elektroniczny – k. 544, 691; zeznania świadków: J. M. – nagranie rozprawy – protokół elektroniczny - k. 948; M. A. - k. 878-879; P. S. – nagranie rozprawy – protokół elektroniczny – k. 691 w zw. z zeznaniami – protokół elektroniczny – k. 1032, wykaz badań odpłatnych – k 188-257, cennik usług medycznych i niemedycznych – k. 274-299; oświadczenie – k. 702)

W dniu 20 kwietnia 2016 roku W. G. z własnej inicjatywy sporządziła pismo dotyczące bieżącej sytuacji Szpitala, według stanu na dzień 31 marca 2016 roku. Pismo to przedstawiła Dyrektorowi Szpitala (...) w dniu 21 kwietnia 2016 roku. Wskazała w nim, że analiza wyników za 3 miesiące 2016 roku nasuwa obawy w zakresie realizacji założeń planu finansowego. Wskazała na wzrost kosztów i stratę oraz ujemny wynik finansowy. Podała również, że niewykonanie kontraktu
w leczeniu szpitalnym pogłębia się, za I kwartał stanowi kwotę około 1.300 tys. zł. Zasygnalizowała, że dochodzenie ewentualnych nadwykonań będzie możliwe prawdopodobnie dopiero w 2017 roku, a w chwili obecnej zostanie złożony wniosek do NFZ o zwiększenie wartości umowy w zakresie programów lekowych adekwatnie do nadwykonania w tym zakresie. W. G. nie była zobowiązana do złożenia informacji zawartych w piśmie. Realizacja usług medycznych leży w gestii dyrektora naczelnego i zastępcy dyrektora ds. medycznych. Pismo to złożyła w celu zdopingowania dyrektora do podjęcia działań w zakresie alokacji pacjentów i obłożeniem łóżek
w oddziałach. Sprawozdawczość finansowa jest sporządzana na koniec miesiąca, za miesiąc marzec do końca kwietnia. Pismo nie zawierało pełnych danych. Również tabela z dnia 14.04.2016 roku dotycząca realizacji świadczeń nie zawierała pełnych danych. Faktury powinny zostać zaksięgowane do 15 dnia miesiąca. W ramach kontraktu z NFZ możliwe są przesunięcia po każdym kwartale. Jeżeli jedne komórki medyczne nie wykonują świadczeń, a inne mają nadwykonania, to można dokonać przesunięć świadczeń pod warunkiem, że nie została przekroczona kwota ze wszystkich umów. Szpital może złożyć wniosek, a decyzje podejmuje NFZ.
W czasie roku można wnioskować, ale nie zawsze Fundusz wyrazi zgodę. Powódka nie otrzymała polecenia od dyrektora Szpitala wystąpienia
o dokonanie przesunięć. Najczęściej zgoda jest po zakończeniu okresu rozliczeniowego, którym jest rok. L. M. – Kierownik Sekcji rozliczeń wykonywała comiesięczną analizę wykonania kontraktu.
Po pierwszym kwartale roku przesunięcia można dokonać w ramach umowy, między zakresami, a nie rodzajami świadczeń. Wnioski składane były po każdym kwartale. Nie złożenie wniosku nie skutkuje utratą środków. Po pierwszym kwartale nie można było zbilansować niewykonań z nadwykonaniami.

(dowód: zeznania powódki W. G. –– nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 1054 w zw. z nagraniem rozprawy – protokół elektroniczny – k. 691, 747; zeznania świadka L. M. - nagranie rozprawy – protokół elektroniczny - k. 948; częściowe zeznania świadków: B. L. - nagranie z rozprawy – protokół elektroniczny - k. 983, P. S. – nagranie rozprawy – protokół elektroniczny – k. 691, 747 w zw. z zeznaniami – protokół elektroniczny – k. 1032; pismo z dnia 21.04.2016 roku z tabelą dot. realizacji świadczeń – k. 259-267, propozycje przesunięcia środków – k. 754-826)

Koszty badań w Zakładzie Endoskopii rozliczane były do rzeczywistych kosztów pracowni w danym okresie. Każde badanie ma przypisaną ocenę punktową. Na podstawie sprawozdań otrzymywanych co miesiąc z pracowni endoskopowej wpisywana była ilość badań na poszczególne ośrodki: oddziały, poradnie, zlecające badanie. Cena za punkt badania była uzależniona od kosztów rzeczywistych pracowni i ilości wykonanych badań. Koszty badań ponosiły te jednostki, które je zleciły. Koszt badania w każdym miesiącu był inny, uzależniony od kosztów całościowych, na które wpływ miały m.in. naprawy sprzętu, serwis sprzętu, usługi remontowe. Była taka sytuacja, że cena za punkt badania była wysoka, Oddział Wewnętrzny II miał zawyżone koszty badań endoskopowych. Okazało się, że nie zostały ujęte wszystkie badania, ich liczba została zaniżona. Po stronie księgowej nie było błędów. Koszty były rozliczane zgodnie z zasadami rachunkowości, określonymi zarządzeniem wewnętrznym. Dotychczasowa procedura nie uległa zmianie i koszty badań w Zakładzie Endoskopii są rozliczane w taki sam sposób.

(dowód: zeznania powódki W. G. –– nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 1054 w zw. z nagraniem rozprawy – protokół elektroniczny – k. 747; zeznania świadków: H. W. - nagranie rozprawy – protokół elektroniczny - k. 948; M. G. - nagranie rozprawy – protokół elektroniczny - k. 948; częściowe zeznania świadków: A. Z. - nagranie rozprawy – protokół elektroniczny - k. 920, P. S. – nagranie rozprawy – protokół elektroniczny – k. 920 w zw. z zeznaniami – protokół elektroniczny – k. 1032; zestawienie badań – k. 858)

Szpital Wojewódzki w B. zawarł z M. M., prowadzącym działalność gospodarczą umowy na usługi transportu administracyjnego, dotyczącą przewozu osób i dokumentów. Usługi te M. M. na rzecz pozwanego Szpitala świadczył od około 10 lat. W ramach świadczonych usług obsługiwał m. in. dyrekcję Szpitala, w tym powódkę W. G.. Na jej życzenie podstawiał samochód i przewoził powódkę do różnych urzędów. W wyznaczone dni przywoził W. G. z domu do szpitala, czasami bezpośrednio, a czasami zawoził do urzędów. Odległość
z miejsca zamieszkania powódki do szpitala wynosi 2-3 km. Nigdy nie przyjeżdżał po powódkę przed godziną rozpoczęcia usługi, tj. przed godz. 7.00. Przewozy te wykonywał przez okres kilku lat. Nikt tego nie kwestionował. Przejechane kilometry wpisywał w karty drogowe. Kilometry przejechane z W. G. obejmowały także przejazdy do urzędów. Podczas jazdy z domu do pracy W. G. uzgadniała z kierowcą dalsze przejazdy, kontaktowała się z pracownikami w sprawach służbowych. Powódka nie korzystała z transportu szpitala w celu powrotu z pracy do domu. Na przejazdy samochodem służbowym powódka miała zgodę Dyrektora Szpitala, który sam zaproponował takie rozwiązanie z uwagi na to, że powódka jest astmatykiem i alergikiem. Dyrektor P. S. nie rozmawiał z powódką na temat korzystania z transportu Szpitala.

(dowód: zeznania powódki W. G. –– nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 1054 w zw. z k. 871-874; zeznania świadka M. M. - nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 920, częściowe zeznania świadka P. S.– k. 874 w zw. z zeznaniami - nagranie rozprawy – protokół elektroniczny – k. 1032; umowa o świadczenie usług transportowych – k. 728-733; karty drogowe – k. 301-483)

W. G. nie podważała kompetencji dyrektora Szpitala (...). Do kierownika kadr B. M. wyraziła swoją opinię na temat sposobu wypłaty podwyżek dla pracowników oraz odpisu na konto funduszu świadczeń socjalnych. Uważała, że dotychczasowy sposób przekazywania środków na fundusz był bardziej racjonalny. Powódka nie rozpowszechniała informacji o rzekomym odejściu P. S. ze stanowiska dyrektora szpitala. Na terenie szpitala były takie pogłoski, pracownicy rozmawiali na ten temat między sobą.

(dowód: zeznania powódki W. G. –– nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 1054 w zw. z k. 875-876; zeznania świadka S. D. – nagranie rozprawy – protokół elektroniczny - k. 920; B. M. - nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 948)

W czasie zatrudnienia w pozwanym Szpitalu współpraca powódki
z poprzednimi dyrektorami układała się dobrze. Nie mieli ono zastrzeżeń do sposobu realizowania przez powódkę obowiązków pracowniczych. Pełniąc obowiązki dyrektora szpitala powódka za każdy miesiąc otrzymała premię. (...) biegły rewident w opinii potwierdził, że W. G. prowadziła księgowość w sposób prawidłowy. Współpraca z P. S. była utrudniona, zrezygnował z cotygodniowych spotkań dyrektorów, decyzje podejmował jednoosobowo, był trudno było się do niego dostać.

(dowód: zeznania powódki W. G. –– nagranie rozprawy - protokół elektroniczny – k. 1054 w zw. z k. 875-876, z nagraniem rozprawy – protokół elektroniczny – k. 544, 691, 747; opinia niezależnego biegłego rewidenta – k. 553-560; pisma o przyznaniu premii – k. 561-567)

Oświadczeniem z dnia 10 maja 2016 roku pozwany pracodawca rozwiązał z W. G. umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 sierpnia 2016 roku.

Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę pozwany wskazał utratę zaufania spowodowaną niewłaściwym wykonywaniem przez powódkę obowiązków pracowniczych w postaci:

1.  doprowadzenia do zawarcia, nie będąc uprawnioną do reprezentacji Szpitala Wojewódzkiego w (...) umów na świadczenie usług telekomunikacyjnych i zakupu w dniu 22 grudnia 2015 roku 46 aparatów telefonicznych bez porozumienia z Dyrektorem Szpitala i wbrew jego woli, a także bez przeprowadzenia postępowania konkursowego, a następnie realizowania płatności wynikających z tych umów, księgowania dokumentacji związanej z wykonywaniem tych umów oraz braku podjęcia działań naprawczych w tym związanych działań sygnalizacyjnych wobec przełożonego wskazujących na tę nieprawidłowość;

2.  akceptowania faktu wykonywania w Szpitalu w formie odpłatnej badań tomografii komputerowej (CT) pacjentom wbrew warunkom dofinansowania w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...) na lata 2007 – 2013, co skutkowało utratą dofinansowania na zakup tomografu komputerowego w ramach ww. projektu, a także księgowania tych świadczeń, braku podjęcia działań sygnalizacyjnych wobec przełożonego wskazujących na niezgodność tej praktyki z warunkami ww. dotacji oraz braku podjęcia działań naprawczych z tym związanych;

3.  akceptowania faktu wykonywania w Szpitalu, będącym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, pacjentom, ubezpieczonym i innym uprawnionym świadczeń zdrowotnych w formie odpłatnej (m.in. tomografii komputerowej, badań (...) rezonansu magnetycznego) zawartych w tzw. koszyku świadczeń gwarantowanych, które winny być wykonane nieodpłatnie, a także księgowania tych świadczeń, braku podjęcia działań sygnalizacyjnych wobec przełożonego wskazujących na niezgodność tej praktyki z obowiązującym prawem oraz braku podjęcia działań naprawczych z tym związanych;

4.  udzielenia Dyrektorowi dopiero w dniu 21 kwietnia 2016 roku, a więc około trzy tygodnie po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, ponadto nieprawdziwej i niepełnej informacji na temat sytuacji finansowej Szpitala, której przedmiotem było ustalenie stopnia realizacji kontraktów z Narodowym Funduszem Zdrowia, która to informacja wskazywała na niewykonanie kontraktów z NFZ na poziomie 1.300.000,00 zł, podczas gdy prawidłowa analiza sytuacji finansowej wskazuje na nadwykonanie kontraktów w tym okresie na poziomie 105%, a ponadto niedostarczenia Dyrektorowi szczegółowej informacji o realizacji świadczeń zdrowotnych w Szpitalu za okres rozliczeniowy: styczeń – marzec 2016 roku w stosunku do planu rzeczowo-finasowego, pozwalającego na taką analizę,

5.  niedokonania do dnia 5 maja 2016 roku przesunięć za I kwartał 2016 roku pomiędzy umowami zawartymi z Narodowym Funduszem Zdrowia w celu wyrównania stopnia realizacji poszczególnych kontraktów (zbilansowania występujących niewykonań/nadwykonań pomiędzy oddziałami Szpitala) i braku podjęcia działań sygnalizacyjnych, informujących przełożonego o takiej możliwości i konsekwencjach zaniechania w tym względzie, a także braku podjęcia działań naprawczych w tym przedmiocie,

6.  niewłaściwego (niezgodnego z wyceną badań dokonywaną przez NFZ oraz cennikiem Szpitala) rozliczania księgowego kosztów funkcjonowania oddziałów szpitalnych, co zostało ujawnione przy okazji rozliczania Oddziału Wewnętrznego II za okres od stycznia 2015 roku do 31 stycznia 2016 roku,

7.  wykorzystywania do celów prywatnych usług transportowych świadczonych przez podmiot zewnętrzny na rzecz Szpitala, bez uzgodnienia z pracodawcą i na koszt Szpitala, w szczególności w postaci dowozu z domu do pracy i z pracy do domu, oraz księgowania tych należności,

8.  podważania wobec innych pracowników kompetencji Dyrektora Szpitala oraz upubliczniania nieprawdziwych informacji na jego temat w postaci rzekomej rezygnacji z pełnionej funkcji i podjęcia kierownictwa innego Szpitala.

(dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę – k. 8-9)

Wyrokiem z dnia 12 maja 2017 roku, wydanym w sprawie II K 163/17 Sąd Rejonowy w Bełchatowie uznał W. G. winną złożenia nierzetelnych pisemnych oświadczeń we wnioskach z dnia 18 sierpnia 2015 roku i 18 września 2015 roku w celu uzyskania dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego dla rozpoczętego od dnia 22 października 2009 roku projektu, dotyczącego zakupu tomografu komputerowego podając, iż projekt ten nie generuje dochodów, służąc wszystkim pacjentom Szpitala, całkowicie bezpłatnie, w sytuacji, kiedy od rozpoczęcia projektu przeprowadzono tomografem 725 badań odpłatnych, uzyskując dochód w łącznej wysokości 181.269,00 zł., czym działała na szkodę Zarządu Województwa (...). Sąd Rejonowy warunkowo umorzył wobec powódki postępowanie karne na okres próby 1 roku.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie w sprawie II K 163/17 – akta sprawy II K 163/17 - k. 317-317v)

Wynagrodzenie powódki W. G. obliczone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego stanowi kwotę 8559,50 zł.

(dowód: zaświadczenie – k. 1034)

Ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie poczyniono w oparciu o zeznania powódki W. G. oraz świadków, a także na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy i dokumentacji pracowniczej powódki, której żadna ze stron nie kwestionowała.

Dokonując oceny materiału dowodowego Sąd uznał za wiarygodne zeznania powódki W. G.. Zeznania te są konsekwentne, spójne
i korespondują z zeznaniami świadków L. M., A. K., H. W., B. M., J. M., S. D., J. W., M. M., E. C., M. R., M. A. i M. L. (2), którym Sąd dał wiarę. Niewielkie rozbieżności w szczegółach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Nadto zeznania powódki korespondują z treścią dowodów z dokumentów.

Za niewiarygodne Sąd uznał zeznania świadka B. L. w części, w której podaje, że brak przesunięć w pierwszym kwartale 2016 roku miał wpływ na płynność finansową i wynik finansowy Szpitala. Zeznania te nie znajdują potwierdzenia w treści żadnych dokumentów, a nadto pozostają
w sprzeczności z zeznaniami powódki oraz świadka L. M..

Z tych samych przyczyn na wiarę nie zasługują zeznania świadka P. S. w tym zakresie. Zeznania tego świadka nie są wiarygodne również w części, w której podaje, że nie został poinformowany przez powódkę o negocjacjach z firmą (...). Przeczą temu zeznania powódki. Nadto za niewiarygodne Sąd uznał zeznania P. S. w zakresie , w którym podaje, że powódka podważała jego kompetencje podając, że działa na on szkodę Szpitala i rozpowszechniała informację o jego rzekomej rezygnacji z funkcji dyrektora, bowiem pozostają w sprzeczności z zeznaniami B. M. i S. D..

Natomiast zeznania świadków A. Z. i M. G. niewiele wnoszą do sprawy, poza potwierdzeniem okoliczności, że wartość badań wykonywanych przez Zakład (...) była wysoka. Świadkowie nie posiadali wiedzy fachowej w zakresie sposobu rozliczania kosztów zakładu i dokładnego wyliczania ceny badań.

Sąd Rejonowy – Sąd Pracy zważył co następuje:

Stosownie do postanowień art. 44 kp pracownik może wnieść odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę. Odwołanie wnosi się do sądu pracy
w ciągu 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego warunki pracy
i płacy (art. 264 § 1 kp).

W myśl przepisu art. 45 § 1 kp w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia lub o przywróceniu do pracy (gdy umowa uległa już rozwiązaniu). Wypowiedzenie jest nieuzasadnione, jeżeli nie opiera się na ważnych i rzeczywistych przyczynach.

Przyczyny uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę na czas nie określony mogą leżeć zarówno po stronie pracownika, jak i po stronie pracodawcy, albo też po obu stronach łącznie. Gdy chodzi o pracownika mogą być przez niego zawinione, albo niezawinione. Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę w ramach art. 45 § 1 kp powinna być dokonana nie tylko z uwzględnieniem interesów pracownika związanych ze stosunkiem pracy, ale także z uwzględnieniem słusznego interesu zakładu pracy, który należy oceniać w powiązaniu z istotą i celem stosunku pracy.

Badanie rzeczywistości przyczyn wypowiedzenia odbywa się jedynie w odniesieniu do okoliczności, które zostały przedstawione w piśmie pracodawcy zawierającym oświadczenie o wypowiedzeniu (art. 30 § 4 k.p.). Jeżeli pracodawca wskazał kilka przyczyn wypowiedzenia, dla oddalenia powództwa pracownika wystarczającym jest, aby choćby jedna z nich okazała się uzasadniona (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005 roku, sygn. akt I PK 61/05 opubl. w OSNP nr 17 – 18 z 2006 roku pod poz. 265).

Równocześnie ocena zasadności wypowiedzenia powinna być dokonywana przez sąd w ramach przyczyn podanych przez pracodawcę. Sąd Najwyższy wskazał w wyroku z dnia 10 listopada 1998 roku w sprawie sygn. akt I PKN 423/98, że pracodawca nie może uzupełniać braku wskazania konkretnej przyczyny po wniesieniu powództwa (OSNP 1999, nr 24, poz. 789), zaś w sytuacji kwestionowania przyczyn wypowiedzenia przez pracownika, zgodnie z art. 6 kc w zw. z art. 300 kp, ciężar dowodu co do istnienia przyczyny wypowiedzenia spoczywa na pracodawcy.

Podstawowe obowiązki pracownika reguluje kodeks pracy,
a uszczegóławia je regulamin pracy obowiązujący u pracodawcy.

Zgodnie z treścią przepisu art. 100 § 1 kp pracownik jest zobowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę. Pracownik jest obowiązany w szczególności: przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy, przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku, dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, przestrzegać tajemnicy określonej w odrębnych przepisach, przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego. Często zakres czynności uszczegóławia obowiązki powierzone pracownikowi na danym stanowisku pracy.

W przedmiotowej sprawie jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę powódce pozwany wskazał utratę zaufania, spowodowaną niewłaściwym wykonywaniem przez powódkę obowiązków pracowniczych, które pozwany wymienił w oświadczeniu.

Utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę. Istotna jest nie sama utrata zaufania pracodawcy do pracownika, lecz przyczyny, które ją spowodowały. Utrata zaufania sama w sobie nie może być przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę. Utrata zaufania uzasadnia wypowiedzenie, jeżeli wynika z obiektywnych i racjonalnych przyczyn, które same w sobie usprawiedliwiają wypowiedzenie oraz nie jest wynikiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń. Utrata zaufania musi z czegoś wynikać – np. z określonego zachowania pracownika, obiektywnie wadliwego. Inaczej mówiąc, jeżeli przyczyny utraty zaufania są prawdziwe, obiektywne i racjonalne, to mogą uzasadniać wypowiedzenie (por. orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 25.11.1997 roku, I PKN 385/97, OSNAPiUS z 1998 roku, Nr 18, poz. 538; z dnia 31.03.2009 roku, II PK 251/08, opubl.: L.; z dnia 19.01.2012 roku, I PK 121/1, opubl.: L.).

Powyższe rozważania należy zatem odnieść do przyczyn wskazanych przez pracodawcę na uzasadnienie utraty zaufania do powódki.

Pracodawca zarzucił powódce W. G., że doprowadziła do zawarcia, nie będąc uprawnioną do reprezentacji Szpitala Wojewódzkiego
w B., 46 umów na świadczenie usług telekomunikacyjnych
i zakupu w dniu 22 grudnia 2015 roku 46 aparatów telefonicznych bez porozumienia z Dyrektorem Szpitala i wbrew jego woli.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że
w okresie pełnienia przez powódkę obowiązków Dyrektora Szpitala,
we wrześniu lub w październiku 2015 roku, W. G. rozpoczęła negocjacje z firmą (...) w zakresie zawarcia aneksu do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a w negocjacjach uczestniczyli jeszcze dwaj inni pracownicy Szpitala. Aneks miał uporządkować i ujednolicić dotychczasowe umowy. W ramach aneksu miały zostać obniżone koszty abonamentów i zawarta jedna umowa dotycząca wszystkich numerów. Jednocześnie z zawarciem aneksu miały zostać zakupione nowe telefony w ilości 46 sztuk z przeznaczeniem dla personelu poszczególnych oddziałów, cechujące się większą odpornością i wytrzymałością. Bezspornym jest, że z chwilą zaprzestania pełnienia przez powódkę obowiązków Dyrektora Szpitala zaprzestała ona prowadzenia negocjacji z firmą (...), a na pierwszym spotkaniu dyrektorów, Dyrektor Szpitala (...) został poinformowany o prowadzonych negocjacjach. W dniu 22 i 23 grudnia 2015 roku powódka przebywała na urlopie wypoczynkowym i nie odebrała aparatów telefonicznych. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej powódka nie zawarła umowy na świadczenie usług telekomunikacyjnych i nie dokonała zakupu w dniu 22 grudnia 2015 roku 46 aparatów telefonicznych, który to zakup był elementem umowy. Z zeznań świadka J. W. – przedstawiciela O. wynika, że po dostawie telefonów Dyrektor Szpitala prowadził rozmowy z przedstawicielami O.. Wielokrotnie dyrektor (...) przypominał P. S. o telefonach.

Aneks dotyczący umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie został w ogóle podpisany, nie doszło do zawarcia umowy, zatem zarzut ten jest nieprawdziwy. Co do zarzutu księgowania dokumentacji związanej
z wykonywaniem tych umów, to istotnie pracownicy księgowości podlegający powódce księgowali faktury za usługi telekomunikacyjne, zgodnie
z wartościami z nich wynikającymi, odpowiadającymi zresztą niższym kwotom za abonament, niż dotychczas. Brak księgowania i zapłaty za usługi mógł skutkować negatywnymi konsekwencjami dla Szpitala.

Jak wynika z materiału dowodowego nie zostało przeprowadzone postępowanie konkursowe, bowiem ewentualny aneks miał uporządkować
i ujednolicić dotychczasowe umowy, a obowiązujący Regulamin udzielania zamówień publicznych, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 30 000 euro, nie przewidywał zawarcia aneksu. M. L. (2), zajmujący się sprawą aneksu na podstawie dostarczonych przez Dyrektora umów nie był w stanie wykazać ciągłości i jednorodności tych umów, ani też, że ma do czynienia z jednym dużym zamówieniem.

Dwa kolejne zarzuty stawiane powódce powiązane są ze sobą. Pracodawca zarzucił, że powódka akceptowała fakt wykonywania w Szpitalu w formie odpłatnej badań tomografii komputerowej (CT) pacjentom wbrew warunkom dofinansowania w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...) na lata 2007 – 2013, co skutkowało utratą dofinansowania na zakup tomografu komputerowego w ramach ww. projektu oraz, że akceptowała fakt wykonywania w Szpitalu, będącym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, pacjentom, ubezpieczonym i innym uprawnionym świadczeń zdrowotnych w formie odpłatnej (m.in. tomografii komputerowej, badań (...) rezonansu magnetycznego), zawartych w tzw. koszyku świadczeń gwarantowanych, które winny być wykonane nieodpłatnie. Zarzucił W. G. księgowanie tych świadczeń i brak podjęcia działań sygnalizacyjnych wobec przełożonego wskazujących na niezgodność tej praktyki z warunkami ww. dotacji i obowiązującym prawem.

Z materiału dowodowego sprawy wynika, że badania odpłatne
w pozwanym Szpitalu zostały wprowadzone w 2012 roku zarządzeniem ówczesnego dyrektora szpitala. Cennik badań ustalał dyrektor naczelny z dyrektorem ds. medycznych. Powódka nie miała w tym zakresie żadnych kompetencji. Natomiast sporządzała plan finansowy, w którym uwzględnione były badania odpłatne. Dyrektor Szpitala był co miesiąc informowany o wykonaniu planu i nie zgłaszał zastrzeżeń do powódki. Do obowiązków powódki należał nadzór nad terminowym rozliczaniem usług medycznych (realizacja pakietu świadczeniobiorcy) i terminowym wystawianiem faktur za świadczone usługi medyczne, co realizowała.

Z kolei wniosek o dofinansowanie zakupu tomografu komputerowego Szpital złożył w 2009 roku. Z uwagi na brak wystarczających środków projekt został umieszczony na liście rezerwowej. Tomograf komputerowy został zakupiony przez pozwany Szpital w 2011 roku ze środków dotacji organu założycielskiego oraz środków szpitala pochodzących z kredytu. Dopiero latem 2015 roku (...) Urząd Marszałkowski poinformował pozwany Szpital o możliwości dofinansowania zakupu tomografu i następnie w dniu 31 sierpnia 2015 roku została zawarta umowa o dofinansowanie
i złożony ponowny wniosek o dofinansowanie projektu, o treści tożsamej jak wniosek z 2009 roku. Kierownik sekcji inwestycji – A. K., zajmująca się kwestią dofinansowania kontaktowała się w tej sprawie
z pracownikami w Urzędzie Marszałkowskim w Ł.. Urząd ten wiedział, że były wykonywane badania odpłatne tomografem komputerowym. Jak wynika z zeznań A. K. uzgodnienia z Urzędem Marszałkowskim były takie, że badań odpłatnych nie można było wykonywać od momentu otrzymania dofinansowania. Takie same zasady były bowiem przyjęte przy dofinansowaniu zakupu rezonansu magnetycznego, które Szpital uzyskał 2014 roku. Z zeznań świadka M. A. wynika, że były prowadzone rozmowy w zakresie wykonanych badań odpłatnych, których wartość należało ewentualnie odliczyć od dofinansowania. Ostatecznie oświadczeniem z dnia 2 sierpnia 2016 roku Zarząd Województwa (...) rozwiązał umowę z pozwanym Szpitalem o dofinansowanie projektu.

W świetle przedstawionych okoliczności, wobec braku środków na dofinansowanie i umieszczenie projektu Szpitala na liście rezerwowej, trudno było oczekiwać, że takie dofinansowanie będzie możliwe, skoro przez 7 lat nie było żadnych informacji w tym zakresie. Jednocześnie w związku
z uzgodnieniami i dotychczasową praktyką, że badania odpłatne powinny zostać wstrzymane od momentu otrzymania dofinansowania, zarzucanie powódce, że prowadzone były badania odpłatne jest nieuzasadnione. Nie miała ona bowiem uprawnień w zakresie ustalania zakresu i cennika badań. Pozwany pracodawca próbuje na powódkę przerzucić odpowiedzialność za cały zakres działalności Szpitala, w tym zakres usług medycznych.

W stosunku do powódki zapadł wyrok warunkowo umarzający postępowanie dotyczące złożenia we wniosku z 2015 roku o dofinansowanie tomografu nierzetelnego oświadczenia w zakresie odpłatności badań, zaś powódka zeznała, że wobec złożenia przez nią takiego oświadczenia, nie kwestionowała orzeczenia. Wydanie tego orzeczenia nie wpływa na ogólną ocenę postawionego powódce zarzutu, bowiem przedmiotem zarzutu nie jest złożenie nierzetelnego oświadczenia, tylko akceptowanie faktu prowadzenia badań odpłatnych.

Kolejne zarzuty stanowiło: udzielenie Dyrektorowi dopiero w dniu 21 kwietnia 2016 roku nieprawdziwej i niepełnej informacji na temat sytuacji finansowej Szpitala, której przedmiotem było ustalenie stopnia realizacji kontraktów z Narodowym Funduszem Zdrowia oraz niedokonanie do dnia 5 maja 2016 roku przesunięć za I kwartał 2016 roku pomiędzy umowami zawartymi z Narodowym Funduszem Zdrowia w celu wyrównania stopnia realizacji poszczególnych kontraktów (zbilansowania występujących niewykonań/nadwykonań pomiędzy oddziałami Szpitala) i brak podjęcia działań informujących przełożonego o takiej możliwości i konsekwencjach zaniechania w tym względzie.

Przypomnieć należy, iż pismo z dnia 20 kwietnia 2016 roku, dotyczące bieżącej sytuacji Szpitala według stanu na dzień 31 marca 2016 roku, W. G. sporządziła z własnej inicjatywy i przedstawiła Dyrektorowi
w dniu 21 kwietnia 2016 roku. Wskazała w nim, że analiza wyników za 3
miesiące 2016 roku nasuwa obawy w zakresie realizacji założeń planu finansowego. Wskazała na wzrost kosztów, stratę i ujemny wynik finansowy. Podała również, że niewykonanie kontraktu w leczeniu szpitalnym pogłębia się. W. G. nie była zobowiązana do złożenia informacji zawartych
w piśmie. Realizacja usług medycznych leży bowiem w gestii dyrektora naczelnego i zastępcy dyrektora ds. medycznych. Celem złożenia pisma było właśnie zasygnalizowanie konieczności podjęcia odpowiednich działań
i zdopingowania dyrektora do czynności w zakresie alokacji pacjentów
i obłożeniem łóżek w oddziałach. Powódka zasygnalizowała jednocześnie, że dochodzenie ewentualnych nadwykonań będzie możliwe prawdopodobnie dopiero w 2017 roku, a obecnie zostanie złożony wniosek do NFZ
o zwiększenie wartości umowy w zakresie programów lekowych adekwatnie do nadwykonania w tym zakresie. Pismo nie zawierało pełnych danych, ponieważ faktury powinny zostać zaksięgowane do 15 dnia miesiąca,
a sprawozdawczość finansowa jest sporządzana na koniec miesiąca, za miesiąc marzec do końca kwietnia. W ramach kontraktu z NFZ możliwe są przesunięcia po każdym kwartale. Nie złożenie wniosku nie skutkuje utratą środków. Z zeznań powódki i świadka L. M. wynika, że po pierwszym kwartale nie można było zbilansować niewykonań
z nadwykonaniami. Powódka zawnioskowała po pierwszym kwartale 2016 roku o przesunięcia tam, gdzie było to możliwe. Uczyniła to z własnej inicjatywy, nie otrzymała polecenia od dyrektora Szpitala wystąpienia
o dokonanie przesunięć. Decyzja o wnioskowaniu o przesunięcia nie należała do powódki, tylko do dyrektora naczelnego i dyrektora ds. medycznych. Pracodawca nie przestawił żadnych dowodów, że brak przesunięć w pierwszym kwartale 2016 roku miał wpływ na płynność finansową i wynik finansowy Szpitala.

Co do zarzutu niewłaściwego rozliczania księgowego kosztów funkcjonowania oddziałów strona pozwana odwołała się jedynie do przykładu rozliczenia Oddziału Wewnętrznego II w zakresie kosztów badań endoskopowych, nie wskazując na czym wadliwość rozliczania polegała. Pracodawca uściślił tę przyczynę dopiero w toku procesu. Zarówno powódka, jak i świadek H. W. wskazały, że całość kosztów musi zostać rozliczona w danym miesiącu, koszt badania jest uzależniony od kosztów całościowych jednostki i obciąża oddział szpitala, który zlecił badanie. Zawyżenie kosztów badań w jednym miesiącu było spowodowane podaniem przez pracownika Zakładu (...) niewłaściwej liczby badań, co zostało następnie skorygowane. Zarzut ten nie może obciążać powódki, bowiem po stronie księgowej nie było błędów. Koszty były rozliczane zgodnie z zasadami rachunkowości, określonymi zarządzeniem wewnętrznym. Dotychczasowa procedura nie uległą zmianie i koszty badań w Zakładzie Endoskopii są rozliczane w taki sam sposób. Prowadzenie księgowości przez powódkę
w sposób prawidłowy potwierdził w opinii niezależny biegły rewident.

Kolejny zarzut pracodawcy sprowadzał się wykorzystywania do celów prywatnych usług transportowych świadczonych przez podmiot zewnętrzny na rzecz Szpitala, bez uzgodnienia z pracodawcą i na koszt Szpitala,
w szczególności w postaci dowozu z domu do pracy i z pracy do domu, oraz księgowania tych należności.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że na przejazdy samochodem służbowym, wbrew twierdzeniom pozwanego, powódka miała zgodę poprzedniego Dyrektora Szpitala, który sam zaproponował takie rozwiązanie. W ramach świadczonych usług transportowych podmiot zewnętrzny obsługiwał m. in. dyrekcję Szpitala, w tym powódkę W. G.. W wyznaczone dni przywoził W. G. z domu do szpitala, czasami bezpośrednio, a czasami zawoził do urzędów. Przewozy te wykonywał przez okres kilku lat i nikt tego nie kwestionował. Kilometry przejechane z W. G. wpisywane były do kart drogowych i obejmowały także przejazdy do urzędów. Odległość z domu do pracy wynosiła niewiele ponad 2 km. Podczas jazdy z domu do pracy W. G. wykonywała czynności służbowe, uzgadniała z kierowcą dalsze przejazdy, kontaktowała się z pracownikami w sprawach służbowych. Powódka nie korzystała z transportu szpitala w celu powrotu z pracy do domu. Dyrektor P. S. nigdy nie rozmawiał z powódką na temat korzystania z transportu Szpitala, nie próbował tej sprawy wyjaśnić, z góry założył złą wolę powódki.

Ostatni zarzut dotyczył podważania przez W. G. wobec innych pracowników kompetencji Dyrektora Szpitala oraz upubliczniania nieprawdziwych informacji na jego temat w postaci rzekomej rezygnacji
z pełnionej funkcji i podjęcia kierownictwa innego Szpitala.

Zarzut ten nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. W. G. nie podważała kompetencji dyrektora Szpitala (...). Z zeznań powódki i B. M. wynika, że powódka wyraziła jedynie swoją opinię na temat sposobu wypłaty podwyżek dla pracowników oraz odpisu na konto funduszu świadczeń socjalnych. Uważała, że dotychczasowy sposób przekazywania środków na fundusz był bardziej racjonalny. Nie mówiła, że dyrektor działa na szkodę Szpitala. Nadto z zeznań świadka S. D. wynika, że powódka nie rozpowszechniała informacji o rzekomej rezygnacji P. S.
ze stanowiska dyrektora szpitala. Były takie pogłoski, pracownicy rozmawiali na ten temat między sobą, ale od powódki świadek nie słyszał takich informacji.

Reasumując, w ocenie Sądu wypowiedzenie umowy o pracę powódce jest nieuzasadnione, nie znajduje oparcia w obiektywnej ocenie pracy powódki. Przyczyny rozwiązania umowy wskazane w oświadczeniu, na uzasadnienie utraty zaufania do powódki, są albo nieprawdziwe, albo nie uzasadniają rozwiązania umowy. Pracodawca próbował obciążyć powódkę odpowiedzialnością za cały zakres działalności jednostki.

Podkreślić należy, iż w czasie zatrudnienia w pozwanym Szpitalu współpraca powódki z poprzednimi dyrektorami układała się dobrze. Powódka miała długoletnie doświadczenie zawodowe na stanowiskach kierowniczych. Poprzedni dyrektorzy Szpitala nie mieli zastrzeżeń co do fachowości powódki i sposobu realizowania przez powódkę obowiązków pracowniczych. Pełniąc obowiązki dyrektora szpitala powódka za każdy miesiąc otrzymała premię. (...) biegły rewident w opinii potwierdził,
że W. G. prowadziła księgowość w sposób prawidłowy.

Natomiast współpraca z P. S. była utrudniona, ograniczył on kontakty z powódką, decyzje podejmował jednoosobowo, trudno było się do niego dostać. Należy podkreślić, że dyrektor P. S. właściwie nie nawiązał współpracy z powódką. Niewątpliwie, okoliczność, że P. S. i W. G. byli kontrkandydatami
w konkursie na stanowisko dyrektora szpitala mogła utrudniać relacje
i stawiała powódkę w niezręcznej sytuacji. P. S. nie przedstawił żadnych oczekiwań wobec jej osoby, nie przejawiał też inicjatywy w zakresie nawiązania współpracy z powódką, co jednoznacznie wskazuje na niechęć do powódki.

Zdaniem Sądu pracodawca poszukiwał przyczyn na uzasadnienie swojej decyzji w celu pozbycia się powódki z pracy i zatrudnienie na jej miejsce innej osoby jeszcze przed upływem okresu wypowiedzenia umowy o pracę. Przyczyny podane przez pracodawcę mają na celu wyłącznie uprawdopodobnienie zasadności wypowiedzenia. Są to przyczyny subiektywne i wynikające z uprzedzeń dyrektora do powódki. Decyzję
o rozwiązaniu umowy o pracę dyrektor pozwanego Szpitala podjął po krótkim okresie współpracy, nie posiadając rzeczywistego obrazu co do sposobu wykonywania obowiązków przez powódkę.

Przedstawione powyżej okoliczności świadczą o naruszeniu przez pozwanego pracodawcę przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę
i niezasadności wypowiedzenia umowy o pracę powódce. Dlatego też powództwo podlegało uwzględnieniu.

W. G. z dwóch alternatywnych roszczeń wybrała odszkodowanie. Zgodnie z art. 47 ¹ kp odszkodowanie, o którym mowa
w art. 45 kp, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Okres wypowiedzenia umowy o pracę powódce wynosił 3 miesiące, zatem odszkodowanie stanowi kwotę 25.678,50 zł.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd na podstawie art. 45 § 1 kp w zw. z art. 47 ¹ kp zasądził na rzecz powódki ww. kwotę, oddalając powództwo w pozostałym zakresie. Oddaleniu podlegało również żądanie odsetek od daty wytoczenia powództwa. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem odsetki od odszkodowania przysługują od daty doręczenia pozwu.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 kpc, wyrażającego zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Wysokość tych kosztów Sąd ustalił na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 265).

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 300 ze zm.) w zw. z art. 98 kpc Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.406,36 złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych, na które składa się opłata od pozwu oraz poniesione w sprawie wydatki.

Na podstawie art. 477 ² § 1 kpc Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty nieprzekraczającej jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki.