Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2013 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

PrzewodniczącySSR Przemysław Chrzanowski

Ławnicy: Elżbieta Mitraszewska

Beata Krystyna Tomanek

Protokolant stażysta Ewa Daniło

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. O.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o odszkodowanie

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda A. O. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI P 683/12

UZASADNIENIE

A. O. w dniu 6 września 2012 roku wniósł pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o uznanie za bezzasadne oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, o odszkodowanie w wysokości 27.000 zł oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych (pozew – k. 1 – 3).

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany podniósł, że rozwiązanie umowy o pracę z powodem nastąpiło z powodu utraty zaufania spowodowanej niewykonywaniem przez niego obowiązków w sposób należyty. Powód notorycznie popełniał błędy, nie wykonywał poleceń przełożonego (odpowiedź na pozew z dnia 27 września 2012 roku – k. 22 – 32).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. O. został zatrudniony w (...) Spółce Akcyjnej w W. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 17 kwietnia 2005 roku. Powód zajmował stanowisko Głównego Specjalisty ds. Skarbowości w Biurze Kontrolingu (umowa o pracę z dnia 13 kwietnia 2005 roku – k. 5, porozumienie zmieniające z dnia 23 sierpnia 2011 r. – k. 7).

Wynagrodzenie brutto powoda, liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, wynosi 9.585 zł (zaświadczenie o zarobkach – k. 54).

Do obowiązków powoda należała m.in. stała współpraca z bankami, w szczególności negocjowanie warunków współpracy długoterminowej jak i bieżącej, bezpieczeństwo finansów firmy, poziom ponoszonych kosztów i przychodów finansowych, ustanawianie zabezpieczeń umów handlowych gwarancjami bankowymi oraz przekazywanie informacji do Biura Zarządu, udzielanie wsparcia w obsłudze użytkownikom systemów bankowości, administrowanie procesem obsługi kart płatniczych. Powód odpowiadał za:

- przestrzeganie ustawy o ochronie danych osobowych oraz poufności wszelkich spraw związanych ze sprawami pracowniczymi,

- rzetelne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań,

- materialnie za powierzony do użytkowania majątek Spółki,

- przestrzeganie obowiązujących przepisów dotyczących powierzonego odcinka pracy, w tym ochrona tajemnicy służbowej i państwowej,

- przestrzeganie przepisów bhp i p.poż.,

- podnoszenie kwalifikacji i umiejętności zawodowych,

- ład i porządek na stanowisku pracy (zakres obowiązków i odpowiedzialności – k. 61 akta osobowe).

W dniu 30 sierpnia 2012 roku powód otrzymał od pracodawcy pismo o rozwiązaniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 30 listopada 2012 roku. Jako przyczyny podano nierzetelne i niesumienne wykonywanie obowiązków pracowniczych na stanowisku Głównego Specjalisty ds. Skarbowości, polegające na tym, że:

- wielokrotnie popełniał błędy w przygotowywanej dokumentacji o charakterze oficjalnych pism Spółki kierowanych do klientów i instytucji finansowych;

- popełniał błędy w wypełnianiu formularzy bankowych, zawierających wrażliwe dane dotyczące Spółki oraz osób ją reprezentujących;

- nie stosował się do zasad Polityki Bezpieczeństwa, obowiązujących w Spółce, w zakresie danych osobowych.

Powyższe zaniedbania skutkowały utratą zaufania pracodawcy do pracownika. Jednocześnie powód został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy do końca okresu wypowiedzenia, tj. do dnia 30 listopada 2012 roku (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem – k. 6).

Na spotkaniu, podczas którego wręczono powodowi oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę, obecni byli: A. O., przełożona powoda I. G. oraz dyrektor biura zarządzania kadrami M. B.. I. G. wyjaśniła powodowi przyczyny wskazane w oświadczeniu, m.in. okazała 68 dokumentów, które powód błędnie przygotował do kontrahentów (zeznania I. G. – k. 149 – 150, zeznania M. B. – k. 150).

Powód wielokrotnie popełniał podstawowe błędy dotyczące danych osobowych jak i danych Spółki np. poprzez podanie błędnych numerów kont w formularzach bankowych, błędnych danych we wniosku ubezpieczeniowym, we wniosku o gwarancję, błędów w listach do kontrahentów Spółki. Powód otrzymał także ustne i pisemne polecenie o wykreślenie go z listy osób autoryzujących przelewy i dopisanie osób uprawnionych. Powód nie wykonał tego polecenia, co w konsekwencji oznaczało, że nadal miał dostęp do autoryzacji przelewów bankowych. A. O. dostał polecenie wykreślenia swojego nazwiska z listy autoryzacji w innych bankach, którego również nie wykonał. Powód podczas zmiany kart wzorów podpisów do jednego z banków pomylił dane osobowe B. S. i dyrektora kontrolingu I. G.. Również naruszeniem było ogólnoudostępnienie haseł w sekretariacie, podczas gdy dostęp do haseł powinny mieć tylko 4 osoby – powód, zarząd, dyrektor kontrolingu i B. S.. Zarząd podjął decyzję dotyczącą kontrahentów, którzy mieli wpłacać swoje zobowiązania wobec pozwanej firmy na inny rachunek bankowy. Pisma przygotowane przez powoda były sporządzone w sposób bardzo niestaranny i z błędami – były braki m.in. w danych adresowych i nr PESEL. Przełożeni nie zawsze otrzymywali od powoda rzetelnie przygotowywaną dokumentację (zeznania I. G. – k. 149 – 150, zeznania M. B. – k. 150, zeznania B. S. – k. 181 – 183, zeznania A. K. – k. 184, korespondencja e - mailowa – k. 56 – 91).

A. O. w dniu 15 maja 2012 roku otrzymał karę porządkową – upomnienia. Powodem było nieprzestrzeganie poleceń przełożonego w zakresie kontaktów z bankami oraz ujawnianie nieuprawnionym do tego pracownikom pozwanej Spółki informacji o toczących się negocjacjach z bankami oraz propozycjach przeniesienia obsługi transakcyjnej oraz kart z (...) S.A. do innego banku. Powód nie odwołał się od kary (oświadczenie pracodawcy o nałożeniu na pracownika kary upomnienia z dnia 15 maja 2012 roku z akt osobowych część B – k. 66).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, a w szczególności w aktach osobowych powoda. Dokumenty te nie były kwestionowane przez strony i nie budziły wątpliwości Sądu.

Wiarygodne w ocenie Sądu, jako spójne, logiczne i nawzajem się uzupełniające zeznania świadków I. G., B. S., M. B. i D. D., a także w/w dokumenty nie pozostawiają wątpliwości, że przytoczone przez pozwaną Spółkę jako przyczyny uzasadniające wypowiedzenie powodowi umowy o pracę wydarzenia miały miejsce.

Zeznania A. K., E. R. i A. O. kształtowały się w odmienny sposób. Zdaniem Sądu nie budzi zastrzeżeń kwestia, że powód wcześniej był dobrym pracownikiem, za co otrzymywał nagrody i awanse, jednakże jak wynika z materiału dowodowego i zeznań pozostałych świadków w ostatnim okresie pracy nierzetelnie i niesumiennie wykonywał obowiązki pracownicze na stanowisku Głównego Specjalisty ds. Skarbowości.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego (k. 186-187).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 45 § 1 kodeksu pracy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Przepis art. 30 § 4 k.p. określa warunki, jakie muszą być spełnione w przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Takim warunkiem jest wskazanie przyczyn decyzji o zwolnieniu pracownika, które - zgodnie z utrwalonym orzecznictwem - muszą być konkretne i prawdziwe (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2000 roku, I PKN 481/99, OSNP 2001/11/373).

Pozwana w wypowiedzeniu umowy o pracę, wręczonemu powodowi w dniu 30 sierpnia 2012 roku wskazała, iż powód wielokrotnie popełniał błędy w przygotowywanej dokumentacji o charakterze oficjalnych pism Spółki kierowanych do klientów i instytucji finansowych; popełniał błędy w wypełnianiu formularzy bankowych, zawierających wrażliwe dane dotyczące Spółki oraz osób ją reprezentujących; nie stosował się do zasad Polityki Bezpieczeństwa, obowiązujących w Spółce, w zakresie danych osobowych. Powyższe zaniedbania skutkowały utratą zaufania pracodawcy do pracownika. W ocenie Sądu świadkowie I. G., B. S., M. B. i D. D. oraz w/w dokumenty potwierdziły te okoliczności.

Stwierdziwszy, że przyczyny wypowiedzenia są wskazane w sposób wystarczająco konkretny i precyzyjny, należy przystąpić do badania ich zasadności. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem, podanie w wypowiedzeniu umowy o pracę nierzeczywistej przyczyny jest równoznaczne z brakiem jej wskazania (tak między innymi w wyroku z dnia 13 października 1999 roku I PKN 304/99 OSNP 2011/4/118).

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że wszystkie z wydarzeń opisanych powyżej miały miejsce. Sąd nie neguje, że powód był dobrym pracownikiem, za co otrzymywał nagrody i pochwały, w szczególności w okresie, gdy był podwładnym A. K.. Jednakże dokumenty przedstawione przez pozwaną oraz zeznania w/w świadków potwierdzają działania powoda wskazane w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę. Nie bez znaczenia jest również fakt, że powód w maju 2012 roku otrzymał karę upomnienia za nieprzestrzeganie poleceń przełożonego w zakresie kontaktów z bankami oraz ujawnianie nieuprawnionym do tego pracownikom pozwanej Spółki informacji o toczących się negocjacjach z bankami oraz propozycjach przeniesienia obsługi transakcyjnej oraz kart z (...)S.A. do innego banku. Powód nie odwołał się od kary, co w ocenie Sądu oznacza, iż nie kwestionował wskazanego naruszenia obowiązków pracowniczych.

Zgodnie z art. 100 § 1 kodeksu pracy pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę. § 2 tego przepisu wskazuje, że pracownik jest obowiązany w szczególności: dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Powód był zatrudniony na stanowisku Głównego Specjalisty ds. Skarbowości w Biurze Kontrolingu i Zarządzania Ryzykiem. Fakt zajmowania przez powoda tak odpowiedzialnego stanowiska oznaczał konieczność zachowania przez niego szczególnej staranności, zaufania i dbania o dobro zakładu pracy. Ponadto powód odpowiadał za przestrzeganie ustawy o ochronie danych osobowych oraz poufności wszelkich spraw związanych ze sprawami pracowniczymi, rzetelne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań, ochronę tajemnicy służbowej. Jak wynika z materiału dowodowego powód nie wykonywał rzetelnie powierzonych mu zadań, a także naruszył ochronę danych osobowych i poufności poprzez udostępnienie ogółowi haseł, a które to powinny być znane tylko 4 uprawnionym osobom.

Reasumując powyższe rozważania, Sąd doszedł do przekonania, że przyczyny wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę z dnia 30 sierpnia 2012 roku były przyczynami konkretnymi, rzeczywistymi oraz uzasadniającymi rozwiązanie umowy o pracę w tym trybie. Fakt zwolnienia innych osób, w tak dużym zakładzie pracy, pozostawał w tym przypadku bez znaczenia.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd na podstawie w/w przepisów oddalił powództwo A. O..

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., na mocy którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Strona pozwana wnosiła o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Pozwany był w toku procesu reprezentowany przez radcę prawnego, którego wynagrodzenie na mocy art. 99 k.p.c. w związku z art. 98 § 3 k.p.c. wliczane jest do niezbędnych kosztów procesu. Biorąc to pod uwagę, Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Zastosowanie w niniejszej sprawie ww. przepisu znajduje potwierdzenie w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2011 roku, II PZ 5/11, w którym Sąd stwierdził, że podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o odszkodowanie stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.