Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2018 r. w Gliwicach

sprawy M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

przy udziale (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

o podleganie pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu

na skutek odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 9 września 2015 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od odwołującego na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSR del. Anna Capik-Pater

Sygn. akt VIII U 2145/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 9 września 2015 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 oraz art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych , art. 58 §1-2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny w zw. z art. 300 Kodeksu pracy, stwierdził, że ubezpieczony M. S. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 lutego 2015 r. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że zawarcie przez ubezpieczonego umowy o pracę i zgłoszenie go do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych nie miało na celu realizacji interesów płatnika i świadczenia pracy za wynagrodzeniem przez ubezpieczonego, lecz uzyskanie świadczenia z ubezpieczonego chorobowego.

Z powyższą decyzją nie zgodził się ubezpieczony. Ostatecznie domagał się zmiany ww. decyzji poprzez stwierdzenie, że podlega on ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 lutego 2015 r. do 15 grudnia 2015 r. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. S. urodził się (...) Ma wykształcenie średnie. Ukończył (...) K. w G..

W okresie od 1996 r. do 2014 r. prowadził działalność gospodarczą. Zajmował się sprzedażą materiałów energetycznych oraz działalnością rozrywkową. Później był przedstawicielem handlowym.

W dniu 30 stycznia 2015 r. ubezpieczony zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony z (...) Sp. z o.o. (dalej: (...)) na stanowisku Dyrektor Zarządzający. Pracę rozpoczął w dniu 2 lutego 2015 r. Z zaświadczenia lekarskiego z 30 stycznia 2017 r. wynika, że nie było przeciwwskazań do podjęcia przez niego pracy. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 9 000 zł brutto miesięcznie. Ubezpieczony nie wie, kto przeprowadził z nim szkolenie z zakresu bhp.

(...) zajmuje się m.in. działalnością rachunkową, doradztwem podatkowym, przetwarzaniem danych, hostingiem oraz działalnością księgową. Wykonywała usługi dla ok. 30 podmiotów. Od 2013 r. współpracowała również z inną kancelarią, która pomagała prowadzić jej sprawy księgowe klientów.

W (...) znajduje się informacja, że siedziba (...) znajduje się w G. przy ul. (...). Ubezpieczony nie wie, czy był w siedzibie (...) w trakcie zatrudnienia.

Na dzień 12 sierpnia 2016 r. (odpis pełny z KRS) (...) posiadało wiele zaległości na rzecz organu rentowego oraz urzędu skarbowego – 42 pozycje.

W lutym oraz w marcu 2015 r. (tj.: w okresie pracy ubezpieczonego w (...)) poza ubezpieczonym (...) zatrudniała dodatkowo sześć osób, z czego pięć osób było zatrudnionych z wynagrodzeniem w wysokości 1750 zł brutto, jedna – 1 800 zł brutto.

Z rachunku zysku i strat (...) za okres od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. wynika, że miała (...) zaledwie 13 900 zł przychodu ze sprzedaży produktów, towarów i usług oraz 237 692,42 zł kosztów działalności operacyjnej. Strata wyniosła 223 858,29 zł. Z kolei na dzień 31 grudnia 2013 r. strata wyniosła 250 289,13 zł.

W 2015 r. (...) (...) był A. M., który jest również wspólnikiem. Następnie przedsiębiorstwo nie miało osoby uprawnionej do jej reprezentowania. Toczyło się postępowanie w przedmiocie ustanowienia kuratora, które zostało umorzone postanowieniem (...) z 21 września 2015 r. Następnie w dniu 23 stycznia 2017 r. postanowieniem (...) (...) (sygn. akt GL X Ns Rej. KRS (...) ustanowiono kuratora w osobie A. O.. Od 12 lipca 2017 r. (...) (...) jest B. P..

Do obowiązków ubezpieczonego należała m.in. współpraca z Zarządem, pracownikami i klientami biura, zarządzenie biurem, pozyskiwanie nowych klientów, poszukiwanie i wdrażanie nowych rozwiązań mających na celu aktywizację usług, realizowanie założonych celów marketingowych, promocja, poszukiwanie nowych i ocenianie potencjalnych szans rynkowych dla sprzedaży usług, redagowanie i przygotowywanie oprawy graficznej materiałów informacyjnych, promocyjnych i reklamowych, utrzymywanie kontaktów z agencjami reklamowymi w zakresie promocji, działania windykacyjne.

Ubezpieczony faktycznie nie miał wyznaczonego miejsca pracy. Nie potrafił wskazać, z którymi przedsiębiorcami nawiązał współpracę (poza jednym).

Ubezpieczony chorował na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C. O chorobie dowiedział się pod koniec 2014 r. Na przełomie marca/kwietnia został zakwalifikowany na specjalistyczne leczenie.

W okresie od 30 marca 2015 r. do 14 grudnia 2015 r. ubezpieczony przebywał na zwolnieniu lekarskim.

W dniu 15 grudnia 2015 r. strony rozwiązały ww. umowę o pracę. Nikt nie został zatrudniony w miejsce ubezpieczonego. Jego obowiązki przejął A. M.. Od kwietnia 2015 r. do czerwca 2015 r. (...) nie miała nowych klientów.

Do końca 2015 r. (...) rozwiązało umowę z częścią pracowników. Zatrudnieni pozostali wyłącznie A. M. oraz radca prawny. Klienci zostali przejęci przez inną kancelarię podatkowo-gospodarczą, w której A. M. jest pełnomocnikiem.

Ubezpieczony był hospitalizowany w (...) Szpitala (...) w B. od 20 stycznia 2015 r. do 24 stycznia 2015 r. (4 dni). Następnie podjął się leczenie w poradni hepatologicznej.

Obecnie ubezpieczony jest kierowcą samochodów ciężarowych w transporcie międzynarodowym.

Wartość przedmiotu sporu wyniosła 104 247 zł i stanowiła sumę utraconych przez ubezpieczonego świadczeń z uwagi na wyłączenie z ubezpieczeń z tytułu zgłoszonego do wypłaty zasiłku chorobowego (od 2 maja 2015 r. do 27 września 2015 r. ) w kwocie 30 857,90 zł oraz świadczenia rehabilitacyjnego (od 28 września 2015 r. do 21 września 2016 r.) w wysokości 73 388,70 zł.

Ubezpieczony zna A. M. od ok. 2007 r.

W trakcie postępowania administracyjnego przed organem rentowym, A. M. unikał z kontaktu z ZUS-em w celu złożenia wyjaśnień.

Decyzjami z 14 września 2015 r., 8 października 2015 r., 29 października 2015 r., 30 listopada 2015 r., organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do zasiłku chorobowego.

Od powyższych decyzji ubezpieczony nie wniósł odwołań.

Organ rentowy wszczął postępowania wyjaśniające mające na celu ustalenie czy ubezpieczony faktycznie świadczył pracę na rzecz (...) i czy zasadne było zgłoszenie ww. do ubezpieczeń jako pracownika od 1 lutego 2015 r.

W dniu 9 września 2015 r. organ rentowy wydał decyzję o treści jak wyżej, od której decyzji ubezpieczony wniósł odwołanie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego, a tym aktach kontroli doraźnej; aktach osobowych ubezpieczonego; poleceniach wyjazdu służbowego (k.17-24); dokumentacji medycznej ubezpieczonego (k.44-45, 109, 111-125); (...) (k.63-74, 93-96, 131-142, 232-234); uchwała nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników (...) z 12 lipca 2017 r. (k.159); zeznania świadka A. M. złożonego na rozprawie w dniu 20 lipca 2018 r.(k.238-239); zeznania świadka N. P. złożonego na rozprawie w dniu 20 lipca 2018 r. (k.239); zeznania ubezpieczonego złożonego na rozprawie w dniu 20 lipca 2018 r. (k.239-240).

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka A. M. oraz ubezpieczonego w zakresie w jakim dotyczą one wykonywanej przez ubezpieczonego pracy, uznając je za niespójne i nielogiczne. Świadek oraz ubezpieczony podnoszą, że ubezpieczony nawiązał kontakt z kilkoma przedsiębiorstwami, z którymi następnie (...) podpisała umowę, lecz nie potrafią oni wskazać (poza jedną prowadzoną przez innego świadka N. P.) ich firm. Zeznania te są pozbawione precyzyjności. Nie zawierają one istotnych informacji dotyczących obowiązków i charakteru pracy ubezpieczonego. Ubezpieczony nie wie, czy był w siedzibie spółki przy ul. (...) w G. w okresie zatrudnienia; nie wie, kto przeprowadzał z nim szkolenie BHP; nie potrafi wskazać z jakimi przedsiębiorstwami nawiązał kontakt (poza jednym). Twierdzi, że poszukiwał klientów za pomocą książki telefonicznej i internetu. Z kolei świadek A. M. zeznaje, że dzięki ubezpieczonemu oraz reklamie pozyskano kilku nowych klientów. Świadek nie wie co to za przedsiębiorstwa. Twierdzi, że z częścią z nich rozwiązano współpracę po krótkim czasie. Ponadto twierdzi, że sytuacja finansowa spółki pozwalała na zatrudnienie ubezpieczonego z wynagrodzeniem 9 000 zł brutto miesięcznie, podczas gdy, z akt sprawy wynika, że (...) posiadała wiele zaległości względem organu rentowego oraz organów podatkowych, a inni pracownicy byli zatrudnieni z wynagrodzeniem w wysokości 1750 zł brutto i 1800 zł brutto. Zdaniem Sąd ww. zeznania nie są wiarygodne i nie wskazują na to, że sporna umowa miała cechy stosunku pracy.

Z kolei z zeznań świadka N. P. – (...) spółki (...) wynika, że ubezpieczony spotkał się z nim. Chodziło o przeniesienie spółki z P. na (...) Odbyła się rozmowa na temat współpracy z (...), lecz nie doszło wtedy do podpisania żadnych dokumentów. Zostały one podpisane dopiero w (...) bez obecności ubezpieczonego. Zeznania te również nie wskazują na to, że ubezpieczony wykonywał swoje obowiązki w ramach stosunku pracy.

Zgromadzone dowody Sąd uznał za kompletne i pozwalające na czynienie na ich podstawie ustaleń co do stanu faktycznego, a następnie na rozstrzygnięcie

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Przedmiotem sporu w niniejszym postępowaniu było ustalenie, czy praca wykonywana przez ubezpieczonego w okresie jego zatrudnienia w (...) była pracą wykonywaną w ramach stosunku pracy, bowiem od tego zależy prawidłowość zaskarżonej decyzji, w której organ rentowy stwierdził, że ubezpieczony nie podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, tj.: emerytalnemu i rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 lutego 2015 r.

Zgodnie z treścią art. 6 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 963 ze zm.) pracownicy (z wyłączeniem prokuratorów), podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, z zastrzeżeniem art. 8 i 9.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 pracownicy podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu.

Z kolei w myśl art. 12 ust 1 osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu.

Zgodnie z art. 13, pkt 1 obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają pracownicy od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Zaś zgodnie z art. 10 tej ustawy pracownikiem, o którym mowa w art. 9, jest osoba fizyczna, która, zgodnie z przepisami polskiego prawa, pozostaje z pracodawcą w stosunku pracy lub jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę nakładczą albo wykonuje pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której, zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 i 585), stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo wykonuje pracę zarobkową na podstawie innej niż stosunek pracy na rzecz pracodawcy będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną, spółdzielnią kółek rolniczych lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną - jeżeli z tego tytułu podlega obowiązkowi ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, z wyjątkiem małżonka pracodawcy, a także jego dzieci własnych, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobionych, rodziców, macochy i ojczyma oraz osób przysposabiających, a także rodzeństwa, wnuków, dziadków, zięciów i synowych, bratowych, szwagierek i szwagrów oraz osób wykonujących pracę zarobkową w gospodarstwie domowym.

Po myśli art. 8 ust. 1 ustawy systemowej, za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a.

Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa pojęcia pracownik i zatrudnienie nie mogą być interpretowane na użytek ubezpieczeń społecznych inaczej niż interpretuje je akt prawny określający prawa i obowiązki pracowników i pracodawców - Kodeks pracy (tak też Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 30 maja 2005r., sygn. akt III AUa 283/2005). Dla wywołania skutków prawnych związanych z istnieniem danego stosunku zobowiązaniowego nie jest wystarczające zatem jedynie zawarcie umowy od strony formalnej, ale decydujące jest rzeczywiste realizowanie i trwanie stosunku pracy w granicach wyznaczonych treścią art. 22 k.p. Zgodnie art. 22 §1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. W tym miejscu trzeba wskazać, że konstytutywne cechy stosunku pracy odróżniające go od innych stosunków prawnych to: dobrowolność, osobiste świadczenie pracy w sposób ciągły, podporządkowanie, wykonywanie pracy na rzecz pracodawcy ponoszącego ryzyko związane z zatrudnieniem i odpłatny charakter zatrudnienia. Wymienione elementy powinny wystąpić łącznie, by doszło do zawarcia stosunku prawnego, o którym mowa w art. 22 k.p. W przypadku ustalenia, że w łączącym strony stosunku prawnym występowały elementy obce stosunkowi pracy np. brak podporządkowania, nie jest możliwa jego kwalifikacja do stosunku pracy. Do podstawowych założeń prawa pracy należy rozdzielenie pracy i kapitału oraz wykonywanie w stosunku do pracowników (w tym przypadku członka zarządu) czynności z zakresu prawa pracy przez inne podmioty niż oni sami.

Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzano składki na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006 r. III AUa 433/2005). Tym samym podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 r. o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 - 16/251).

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru jest nieważne. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

Jednocześnie nie podlega pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu osoba, która zawarła umowę o pracę dla pozoru, a więc w sytuacji, gdy przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie o pracę jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a osoba wskazana jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy (por. wyrok z dnia 4 lutego 2000 r., sygn. akt II UKN 362/99).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego oświadczenie woli złożone jest dla pozoru wtedy, gdy z góry powziętym zamiarem stron jest brak woli wywołania skutków prawnych przy jednoczesnej chęci wprowadzenia w błąd innych osób lub organów. W wyroku z 23 czerwca 1986 r. I CR 45/86 (nie publikowanym) Sąd Najwyższy zdefiniował pozorność jako wadę oświadczenia woli polegającą na niezgodności między aktem woli a jej przejawem na zewnątrz, przy czym strony zgodne są co do tego, aby wspomniane oświadczenie woli nie wywołało skutków prawnych. W odniesieniu do umowy o pracę oświadczenia te zawierają określone w art. 22 k.p. elementy umowy o pracę - zobowiązanie pracownika do wykonywania pracy i zobowiązanie pracodawcy do wypłacania wynagrodzenia - natomiast ich pozorność polega na tym, że strony nie zamierzają osiągnąć skutków wynikających z umowy o pracę. Przy ich składaniu obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a osoba figurująca jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 r., sygn. akt II UK 321/04).

Nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował (wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 2001 r., II UKN 258/00 OSNP 2002 r. nr 21, poz. 527). O ile zatem cywilnoprawna charakterystyka czynności prawnej pozornej wyczerpuje się we wskazaniu jej trzech koniecznych elementów, które muszą wystąpić łącznie: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, o tyle dla stwierdzenia pozorności umowy o pracę konieczne jest ponadto bezsporne ustalenie, że pracownik, który zawarł umowę o pracę faktycznie nie wykonywał obowiązków.

W tym miejscu podkreślić należy również, że postępowanie z zakresu ubezpieczeń społecznych jest postępowaniem cywilnym i obowiązują w nim wszystkie reguły procesowe również te dotyczące rozkładu ciężaru dowodu oraz terminów do składania wszelkich wniosków dowodowych. Art. 6 k.c. ustanawia bowiem podstawową regułę dowodową, zgodnie z którą ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Reguła ta pozostaje w ścisłym związku z przepisami k.p.c. o dowodach (tak też: wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 18 stycznia 2018 r., sygn. akt III AUa 424/17) . W związku z tym, to na ubezpieczonym odwołującym się od decyzji organu rentowego ciąży obowiązek wykazania w procesie, że faktycznie wykonywał prace na rzecz (...).

Z przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego nie wynika, aby ubezpieczony wykonywał prace na rzecz (...), pod jej nadzorem i kierownictwem, w wyznaczonym miejscu w związku z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę na stanowisku Dyrektora Zarządzającego. Ubezpieczony miał bardzo szeroki zakres obowiązków. Twierdzi, że wykonywał pracę na rzecz (...), ponieważ pozyskał 3-4 kilku klientów dla (...), lecz poza jednym nie potrafi wskazać ich firm. Wskazuje jedynie miejscowości do których jeździł. W trakcie procesu nie wskazał żadnych szczegółowych informacji o wykonywanych przez niego czynnościach. Jeżeli ubezpieczony faktycznie pracowałby na stanowisku Dyrektora Zarządzającego, to wiedziałby z kim rozmawiał, z kim chciał nawiązać współpracę. Wskazać należy, że ubezpieczony miał być odpowiedzialny na poprawę sytuacji (...), miał pozyskać dla niej nowych klientów, stworzyć perspektywy rozwoju. Tymczasem ubezpieczony nie wykazuje tego podczas procesu. Nie zna nawet nazw firm, które rzekomo pozyskał (poza jedną, co do której pozyskania przez ubezpieczonego są wątpliwości, gdyż między ubezpieczonym, a N. P. doszło wyłącznie do zwykłej rozmowy, a wszelkie dokumenty zostały podpisane w siedzibie (...) bez obecności ubezpieczonego). Ubezpieczony podnosi jedynie ogólnie, że szukał potencjalnych klientów na internecie oraz w panoramie firm. Przedkłada jedynie kilka delegacji potwierdzających jego wyjazdy, twierdząc, że nie zawsze występował do A. M. o ich wystawienie. Klientów z którymi rzekomo ubezpieczony nawiązał kontakt nie potrafi także wskazać A. M., były Prezes Zarządu (...) oraz wspólnik. Co więcej, ubezpieczony nie wie, czy był w siedzibie (...) w trakcie zatrudnienia. Nie wie, kto przeprowadził z nim szkolenie bhp. Twierdzi, że większość czynności wykonywał w dawnej siedzibie swojego przedsiębiorstwa, które kiedyś prowadził, podczas gdy w umowie o pracę wpisano, że miejscem wykonywania pracy przez ubezpieczonego jest siedziba firmy, a więc G., ul. (...). Zwrócić należy także uwagę na okoliczności zatrudnienia ubezpieczonego. Podjął on pracę w lutym 2015 r. z wynagrodzeniem wynoszącym 9 000 zł, podczas gdy wynagrodzenie innych pracowników (...) wynosiło w tym okresie 1750-1800 zł brutto. Sytuacja finansowa spółki również nie była zadawalająca. Na dzień 31 grudnia 2014 r. poniosła ona stratę w wysokości 223 858,29 zł. Przed zatrudnieniem ubezpieczonego nie było osoby pracującej na stanowisku Dyrektora Zarządzającego. Nikt nie osiągał tak wysokiego wynagrodzenia. Ponadto nie została również zatrudniona osoba na miejsce ubezpieczonego, gdy nie mógł wykonywać pracy. A. M. twierdzi, że przejął obowiązki ubezpieczonego, lecz nie pozyskał żadnego nowego klienta. Następnie zeznaje, że spółka zmierza do likwidacji. Pracownicy zostali zatrudnieni w innej kancelarii, która również przejęła część klientów (...). W ocenie Sądu, stanowisko na którym został zatrudniony ubezpieczony i pracował przez 2 miesiące zostało utworzone wyłącznie na jego potrzeby. Ubezpieczony nie udowodnił, że faktycznie wykonywał prace na rzecz (...).

Reasumując, ubezpieczony nie wykazał, że faktycznie wykonywał prace na rzecz (...) w ramach stosunku pracy. Decyzja organu rentowego jest prawidłowa.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴§1 kpc oddalił odwołanie ubezpieczonego jako bezzasadne.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1 i §3 kpc w zw. z §6 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.) zasądzając od ubezpieczonego, jako od strony przegrywającej proces na rzecz organu rentowego 3 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSR del. Anna Capik-Pater