Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w G. VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2018r. w G.

sprawy z odwołania L. L. (1) (L.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Rejonowego w G.

z dnia 17 sierpnia 2017 r. sygn. akt VI U 233/16

1)  zmienia zaskarżony i poprzedzającą go decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznaje odwołującemu prawo do jednorazowego odszkodowania w wysokości
2 340 zł (dwa tysiące trzysta czterdzieści złotych) za dalsze 3% (trzy procent) uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową – pylicą płuc (pylicą górników kopalń węgla) i ustala, iż łączny uszczerbek z tego tytułu wynosi 13% (trzynaście procent);

2)  w pozostałej części odwołanie oddala;

3)  w pozostałej części apelację oddala.

(-) SSR del. Anna Capik-Pater (-) SSO Teresa Kalinka (spr.) (-) SSO Grzegorz Tyrka

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt VIII Ua 22/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 14 kwietnia 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. przyznał odwołującemu prawo do jednorazowego odszkodowania w kwocie 7.800 zł za 10 % stałego uszczerbku na zdrowiu.

L. L. (1) odwołał się od powyższej decyzji domagając się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do jednorazowego odszkodowania za dalsze 10% uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową – pylicą płuc i ustalenia, iż łączny uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu wynosi 20%.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc że zaskarżona decyzja została wydana na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej ZUS
z 11 kwietnia 2016r., która ustaliła u odwołującego 10% uszczerbku na zdrowiu w związku
z chorobą zawodową – pylicą płuc.

Wyrokiem z 17 sierpnia 2017r. sygn. akt VI U 233/16 Sąd Rejonowy w G. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do jednorazowego odszkodowania za dalsze 10 % uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową – pylicą płuc i ustalił, iż łączny uszczerbek z tego tytułu wynosi 20 %.

Sąd Rejonowy oparł powyższe orzeczenie na następującym stanie faktycznym
i poczynił następujące rozważania:

Decyzją nr (...) z 5 lutego 2016r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w R. stwierdził u odwołującego chorobę zawodową pylicę płuc – pylicę górników kopalń węgla. W uzasadnieniu podano, że odwołujący był narażony na działanie pyłu węgla kamiennego w okresie pracy pod ziemią w KWK (...) w R. w latach 1980-2005. Decyzja ta została wydana w oparciu o orzeczenie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. (...) Chorób Zawodowych
w S. nr (...) z 15 stycznia 2016r., gdzie rozpoznano u odwołującego chorobę zawodową pylicę płuc – pylicę górników kopalń węgla. Podstawą rozpoznania
u odwołującego pylicy płuc są zmiany stwierdzane na pełnowymiarowym zdjęciu RTG klatki piersiowej z 23 września 2015r., które wykazało obecność zagęszczeń ogniskowych odpowiadającym efektom oddziaływania pyłów zwłókniających pod postacią pylicy drobnoguzkowej rozproszonej. Natomiast przeprowadzone badanie spirometryczne nie wykazało u odwołującego upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc.

Odwołujący 29 lutego 2016r., wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu jednorazowego odszkodowania w związku z następstwami powyższej choroby zawodowej. Załatwiając ten wniosek organ rentowy skierował odwołującego do lekarza orzecznika, który orzeczeniem
z 23 marca 2016r. ustalił u odwołującego 10% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami choroby zawodowej – pylicy płuc. Ocenę uszczerbku na zdrowiu dokonano w oparciu o załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania na podstawie pozycji 184.2a
w związku z wniesionym przez odwołującego sprzeciwem, komisja lekarskiej ZUS, orzeczeniem z 11 kwietnia 2016r. podtrzymała ustalenia lekarza orzecznika ZUS, stwierdzając równocześnie, że uszczerbku na zdrowiu odwołującego ma charakter stały.

W oparciu o powyższe orzeczenia, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C., wydał zaskarżoną decyzją z 14 kwietnia 2016r.

W celu weryfikacji procentowego uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową, stwierdzonego u odwołującego zaskarżoną decyzją, Sąd Rejonowy dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu pulmonologii.

W oparciu o opinie biegłych z zakresu pulmonologii A. B. z 24 sierpnia 2016r., Ł. L. z 18 stycznia 2017r. i A. R. z 23 kwietnia 2017r., Sąd
I instancji ustalił, iż ubezpieczony cierpi na pylicę płuc pod postacią pylicy drobnoguzkowej rozsianej oraz chorobę niedokrwienną serca. Choroba zawodowa rozpoznana została
u odwołującego na podstawie badania RTG klatki piersiowej oraz wyników badania spirometrii, bez jej zaburzeń. Zmiany pylicze w płucach stanowią gorszy stan w stosunku do pylicy punkcikowej czy ograniczonej.

Z uwagi na powyższe, w następstwie choroby zawodowej, odwołujący doznał 20% stałego uszczerbku na zdrowiu według pozycji 184.2a tabeli załącznika.

Powyższych ustaleń Sąd I instancji dokonał w oparciu o akta organu rentowego
i opinie biegłych: A. B. (k.36-39), Ł. L. (k.72-74), A. R. (k.91-92).

W powyższym zakresie Sąd uznał okoliczności sprawy za bezsporne i wszechstronnie wyjaśnione i przyjął, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Oceniając natomiast opinie biegłych Sąd Rejonowy podzielił w całości ocenę stanu zdrowia odwołującego, dokonaną przez biegłego A. B. oraz w zdecydowanej części opinię A. R., bowiem opinie te zostały sporządzone rzetelnie, zgodnie z tezą dowodową, na podstawie dokładnej dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu dodatkowych badań. Opinie te korelują ze sobą, są przekonujące i zawierają stanowcze wnioski. Biegli w sposób przekonujący uzasadnili swoje stanowisko w sprawie, zgodnie
z którym wysokość uszczerbku na zdrowiu odwołującego spowodowana schorzeniem zawodowym – pylicą płuc wynosi aktualnie 20%. W konsekwencji brak jest podstaw do kwestionowania tych opinii. Równocześnie Sąd I instancji nie podzielił stanowiska biegłego A. R. w zakresie zakwalifikowania choroby zawodowej odwołującego do chorób opisanych w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Z. i (...) z dnia 17 października 1975r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku za zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadków przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz tytułu chorób zawodowych (Dz.U. z 1975r. nr 36, poz. 199). Sąd Rejonowy natomiast nie czynił ustaleń faktycznych odnośnie ustalenia wysokości uszczerbku na zdrowiu odwołującego w związku z chorobą zawodową, na podstawie opinii sporządzonej przez biegłego Ł. L., albowiem ustalenia dokonane przez tego biegłego stały w opozycji do ustaleń przedstawionych przez pozostałych biegłych wypowiadających się w przedmiotowej sprawie. Nadto opinia ta jest niekonsekwentna bowiem biegły rozpoznał u odwołującego pylicę płuc. Następnie jednak przy ocenie uszczerbku na zdrowiu schorzenie to zakwalifikował w oparciu o załącznik nie jako pozycję 184a (pylice płuc), dla której procentowy stały uszczerbek na zdrowiu waha się w granicach 10-20 %, tylko na podstawie pozycji 61 [uszkodzenia płuc i opłucnej (zrosty opłucnowe, uszkodzenia tkanki płucnej, ubytki tkanki płucnej, ciała obce itp.)], dla której w przypadku braku niewydolności oddechowej stały uszczerbek na zdrowiu wynosi zawsze 10%. Ta niekonsekwencja biegłego w ocenie zmian pyliczych u odwołującego przez pryzmat pozycji dotyczącej uszkodzeń urazowych klatki piersiowej wpłynęły na to, że na podstawie tej opinii nie poczyniono ustaleń faktycznych

Sąd I instancji powołując się w pierwszej kolejności na treść art. 49a ust. 1 ustawy
z 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z roku 2015, poz. 1242), zwanej ustawą wypadkową wskazał, że do świadczeń z tytułu chorób zawodowych, jeżeli uszczerbek na zdrowiu spowodowany taką chorobą został stwierdzony po dniu 31 grudnia 2002r. z zastrzeżeniem, że do spraw
o świadczenia z tytułu uszczerbku na zdrowiu stwierdzonego po dniu 31 grudnia 2002r.,
a spowodowanego chorobą zawodową powstałą w zatrudnieniu lub podczas prowadzenia pozarolniczej działalności lub współpracy przy jej prowadzeniu, narażających na tę chorobę, które ustało przed dniem 1 stycznia 2003r., stosuje się przepisy obowiązujące w dniu ustania tego zatrudnienia lub działalności (współpracy). Zatem Sąd Rejonowy uznał, że w niniejszej sprawie, wobec powstania u odwołującego choroby zawodowej w związku z zatrudnieniem, które ustało po dniu 1 stycznia 2003r., w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 11 obecnie obowiązującej ustawy wypadkowej, który definiuje pojęcie stałego uszczerbku na zdrowiu i kategorię osób, którym z tego tytułu przysługuje jednorazowe odszkodowanie.

Dalej Sąd I instancji uznał, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, że aktualny stały uszczerbek na zdrowiu u odwołującego w związku z chorobą zawodową pylicą płuc wynosi 20%, zgodnie z pozycją 184.2a tabeli załącznika, który dotyczy pylicy płuc – pylicy górników kopalń węgla bez zaburzenia sprawności układu oddechowego stanowiące profilaktyczne przeciwwskazanie do pracy w narażeniu na działanie pyłu zwłókniającego w stężeniach przekraczających (...). W ocenie Sądu Rejonowego rozpoznana u odwołującego pylica pod postacią pylicy drobnoguzkowej rozproszonej, świadczy o progresji tego schorzenia i jej zaawansowania względem pylicy punkcikowej lub ograniczonej, co przy jednoczesnym stwierdzeniu braku zaburzeń w wentylacji powoduje, że wysokość uszczerbku na zdrowiu spowodowanego schorzeniem zawodowym została dokonana na podstawie najwyższej wartości z pozycji 184.2a tabeli załącznika.

W tym stanie rzeczy, w oparciu o przytoczone przepisy prawa Sąd Rejonowy
zmienił zaskarżoną decyzją i przyznał odwołującemu prawo do jednorazowego odszkodowania za dalsze 10% uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową - pylicą płuc górników kopalń węgla) i ustalił, że łączny uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu wynosi 20%.

Apelację od wyroku wniósł organ rentowy.

Zaskarżając wyrok w całości, apelujący zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, pod postacią art. 233 § 1 k.p.c. , w zw. z art. 227 k.p.c., poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów poprzez naruszenie zasady wszechstronnego rozważenia całości zebranego materiału dowodowego, a w szczególności:

- nieuwzględnienie merytorycznych zastrzeżeń organu rentowego do zakwestionowanych przez organ rentowy opinii biegłego sądowego z zakresu pulmonologii A. B. oraz A. R. zmierzających do rzetelnego wyjaśnienia istotnych okoliczności związanych z wysokością procentowego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem choroby zawodowej stwierdzonej decyzją nr (...),

- dokonanie istotnych ustaleń faktycznych z naruszeniem zasady wszechstronnego rozważenia całego zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności ustalenie maksymalnej wysokości procentowego uszczerbku na zdrowiu w oparciu o zakwestionowane przez organ rentowy opinie biegłych sądowych z powołaniem na punkt 184/2/a tabeli załącznika do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002r.
w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu (Dz.U. z 2013r. poz. 954).

W dalszej kolejności ZUS zarzucił naruszenie prawa materialnego pod postacią art. 11, ust. 1 ustawy wypadkowej oraz § 8, ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu (Dz.U. z 2013r. poz. 954) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyznanie prawa do jednorazowego odszkodowania za dalsze 10 % uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobową zawodową - pylicą płuc (pylicą górników kopalń węgla) i ustalenie, iż łączny uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu wynosi 20 %.

W oparciu o tak postawiony zarzut apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
i oddalenie odwołania. Alternatywnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W uzasadnieniu apelacji organ rentowy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, jak również zarzucił, iż Sąd Rejonowy bezpodstawnie nie uwzględnił zarzutów merytorycznych odnoszących się do przyjętej przez Sąd Rejonowy, opinii biegłego.
W szczególności apelujący zarzucił, iż Sąd I instancji bezkrytycznie, do pylicy drobnoguzkowej rozproszonej, przyjął najwyższy możliwy uszczerbek dla zdrowiu, jaki tabela uszczerbkowa przewiduje do następstw pylicy płuc, a jednocześnie nie odniósł się do wątpliwości organu rentowego w zakresie, jaki uszczerbek na zdrowiu powodują bardziej zaawansowane stadia pylicy.

Sąd Okręgowy w G. zważył co następuje:

Na podstawie wyników postępowania dowodowego uzupełnionego przez Sąd Okręgowy, Sąd uznał, że apelacja organu rentowego zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie treścią art. 378 § 1 k.p.c. Sąd II instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji, co oznacza, że jest wprawdzie związany apelacją
w aspekcie przedmiotowym, jednakże równocześnie nie wiążą go zarzuty apelacyjne, bowiem nie wyznaczają one granic apelacji. Sąd odwoławczy, weryfikując trafność zaskarżonego orzeczenia, pełni także funkcję sądu merytorycznego. Może zatem rozpoznać sprawę od początku, uzupełnić materiał dowodowy oraz poczynić samodzielne ustalenia na podstawie materiału zebranego w postępowaniu przed Sądem I instancji. Może także brać pod uwagę
z urzędu naruszenie prawa materialnego i naruszenie przepisów postępowania, usuwając ewentualne braki wynikające z błędów popełnionych przez Sąd I instancji, jak i przez strony procesowe. W ten sposób realizuje się istota apelacji pełnej (vide uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 31 stycznia 2008r., IIICZP 49/07,OSNC 2008/6/55 oraz wyrok Sądu Najwyższego z 17 lipca 2009r., IV CSK 110/09, Lex 518138).

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było uprawnienie odwołującego do jednorazowego odszkodowania na podstawie przepisów ustawy z 30 października 2002r.
o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U.
z roku 2015, poz. 1242).

Po myśli art. 11 ust. 1 tej ustawy ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.

Natomiast jak stanowi ust. 2 tego przepisu, Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy.

Bezsporne pomiędzy stronami było, iż decyzją nr (...)
z 5 lutego 2016r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w R. stwierdził
u odwołującego chorobę zawodową pylicę płuc – pylicę górników kopalń węgla. Również niesporne było, iż następstwa tej choroby spowodowały u odwołującego stały uszczerbek na zdrowiu, bowiem decyzją z 14 kwietnia 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. przyznał L. L. (1) jednorazowe odszkodowanie w wysokości odpowiadającej 10 % takiego uszczerbku.

Kwestią sporną w sprawie niniejszej jest, czy faktyczny uszczerbek na zdrowiu spowodowany przedmiotową chorobą zawodową osiągnął poziom 10%, jak domaga się organ rentowy, czy też osiągnął poziom 20 %, tak jak to stwierdził Sąd Rejonowy.

Sąd Rejonowy w oparciu o przeprowadzone przez siebie postępowanie dowodowe, wprawdzie przyjął, że następstwa choroby zawodowej spowodowały u ubezpieczonego 20 % stałego uszczerbku na zdrowiu. Oparł jednak swoje ustalenia na niespójnym materiale dowodowym. Mianowicie oparł się na opinii biegłego Ł. L., którego ocena stanu zdrowia odwołującego odnosiła stan zdrowia odwołującego do pozycji w tabeli uszczerbkowej, w której wskazano inne schorzenie niż choroba zawodowa, na którą cierpi odwołujący. Równocześnie prawidłowo Sąd I instancji nie czynił swoich ustaleń w oparciu
o opinię biegłego A. R., bowiem odnosił on stan zdrowia odwołującego do nieaktualnej tabeli uszczerbkowej. W konsekwencji, w ocenie Sądu II instancji Sąd Rejonowy mógł oprzeć swoje ustalenia i ocenę stanu zdrowia odwołującego wyłącznie na opinii biegłego A. B., którą organ rentowy zakwestionował.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji nie przeprowadził wystarczającego postępowania dowodowego i w konsekwencji naruszył zasady swobodnej oceny dowodów.

Zgodnie z treścią art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

Zasada swobodnej oceny dowodów jest jedną z podstawowych reguł procesu cywilnego. Odnosi się ona zarówno do wyboru określonych środków dowodowych jak i do sposobu ich przeprowadzenia. Ramy swobodnej oceny dowodów określone w art. 233 § 1 k.p.c. wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny
i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według swego przekonania na podstawie rozważenia zebranego materiału. Dając lub omawiając wiary zeznaniom dowodowym kieruje się wyłącznie własnym przekonaniem (por. wyrok SN z dn. 10 czerwca 1999r. II UKN 685/98 OSNP 2000/17/655, wyrok SN z dn. 29 września 2000r.
V CKN 94/00, LEX 52589, wyrok SN z dn. 14 grudnia 2001r. V CKN 561/00, LEX 52713).

Sąd odwoławczy uzupełniając postępowanie dowodowe, na podstawie opinii biegłego z zakresu układu oddechowego R. S. z 5 kwietnia 2018r. (k.149-154) ustalił, że u odwołującego występują zmiany w miąższu płucnym wskazujące na możliwość przebycia procesu specyficznego, stan po przebytym zawale serca (2010), przewlekła choroba niedokrwienna serca, zaburzenia gospodarki tłuszczowej, zaburzenia układu pokarmowego
i stwierdzono u niego też stan po operacji zaćmy.

Ubezpieczony ma 61lat i pracował w narażeniu na ponadnormatywne zapylenie do roku 2005. Rozpoznano i administracyjnie stwierdzono chorobę zawodową pylicę płuc. Klinicznie stwierdzono jej postać rozproszoną drobnoguzkową bez zaburzeń wentylacji i bez niewydolności oddechowej. Zarówno w badaniu orzeczniczym, w trakcie którego rozpoznano chorobę zawodową jak też w latach 2016 i 2017 stwierdzano wyłącznie obraz rtg pylicy drobnoguzkowej rozproszonej. We wszystkich wykonanych dotychczas spirometriach uzyskano obraz pełnej wydolności wentylacji – wyniki badania w granicach normy. Również we wszystkich badaniach gazometrycznych stwierdzono pełną wydolność oddechową. Odwołujący nie był dotychczas leczony z powodu jakichkolwiek objawów ze strony układu oddechowego. Natomiast pozostałe schorzenia na które cierpi odwołujący, pozostają bez jakiegokolwiek związku przyczynowego z chorobą zawodową oraz z narażeniem zawodowym. Z kolei fakt zakończenia pracy w narażeniu na czynniki chorobotwórcze,
w roku 2005 (czyli po roku 2002) oznacza konieczność dokonania wyliczeń uszczerbku
w oparciu o tabelę stanowiącą załącznik do rozporządzenia z 18 grudnia 2002r., gdzie pylica drobnoguzkową bez zaburzeń wentylacji powoduje uszczerbek na zdrowiu w zakresie od 10 do 20%. Przepis nie wykazuje jednak, kiedy orzeka się 10%, a kiedy 20%, kiedy zaś jakiś inny procent uszczerbku pomiędzy tymi wartościami.

W piśmiennictwie naukowym wskazuje się, iż uszczerbek na zdrowiu w przypadku pylicy bez zaburzeń wentylacji, czyli w praktyce bezobjawowej, bowiem same zmiany w rtg nie powodują jakichkolwiek ograniczeń czynnościowych i objawów, jest wyliczany w zależności od wielkości zmian i ich rozproszenia w oparciu o wzorzec (...) ( (...) Organizacji Pracy), na którym opiera się również (...) Chorób Zawodowych. W związku z tym dolny zakres orzekanego uszczerbku stosuje się do najlżejszych form pylicy, zaś górną wartość graniczną (20%), do najcięższych form tego schorzenia.

Tym samym uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego, z tytułu choroby zawodowej winien być wyliczony jako 13% uszczerbku, to jest przy wzięciu pod uwagę, że stwierdzone
u odwołującego zmiany miały charakter zmian drobnoguzkowych i rozproszonych. Natomiast do bardziej zaawansowanych zmian można zaliczyć zmiany guzkowe i guzowate zaś ich umiejscowienie może być rozsiane na całej powierzchni płuc, a nie jak u odwołującego jedynie rozproszone.

Opinia biegłego jest, w ocenie Sądu II instancji jednoznaczna. Wprawdzie odwołujący ją kwestionował, jednak nie zgadzał się z ustalonym uszczerbkiem z tej przyczyny, że biegły ocenił jego stopień odmiennie niż tego oczekiwał odwołujący. Odnosząc się natomiast do jego zarzutów, iż biegły przeprowadził również badania typu przysiad, skłon, dotknięcie rękami czubka nosa, a równocześnie nie wykonał badań, które zdaniem odwołującego winny być przy ocenie pylicy płuc wykonane, należy wskazać, że biegły winien kompleksowo zbadać występujące u badanego objawy, a równocześnie oprzeć się też na objawach opisanych przez badanego w udzielonym wywiadzie chorobowym. Z kolei oceny stanu zdrowia w kontekście przesłanek ustawowych, ocenia ostatecznie Sąd, jedynie w oparciu
o opinię biegłego. Tym samym to nie biegły, a Sąd ostatecznie ustala uszczerbek na zdrowiu
i odnosi go do właściwej pozycji tabeli uszczerbkowej. Równocześnie organ rentowy ostatecznie opinii biegłego S. nie kwestionował. W świetle tej opinii odwołujący
z powodu stwierdzonej u niego pylicy płuc, która w dokumentacji medycznej określana jest jako drobnoguzkowa i rozproszona, doznał jedynie 13% stałego uszczerbku na zdrowiu.

Reasumując Sąd Okręgowy stwierdza, że postępowanie dowodowe przeprowadzone przed Sądem I instancji, po jego uzupełnieniu w toku II instancji, wobec przyznania L. L. (1), zaskarżoną decyzja jednorazowego odszkodowania w wysokości odpowiadającej 10% stałego uszczerbku na zdrowiu, daje podstawy do przyznania mu takiego odszkodowania w wysokości 2.340 zł, tj. za dalsze 3% stałego uszczerbku na zdrowiu. Zaskarżony wyrok nie odpowiada zatem prawu i tym samym zaistniała konieczność jego zmiany.

Na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. orzekł zatem jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. Z kolei wobec zmiany wyroku I instancji, gdzie w całości uwzględniono żądanie ubezpieczonego, zawarte w odwołaniu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie drugim wyroku.

Sąd miał też na uwadze, że organ rentowy w swojej apelacji dążył do całkowitej zmiany wyroku Sądu Rejonowego i w konsekwencji do oddalenia odwołania ubezpieczonego. Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., w pozostałym zakresie apelację oddalił.

(-) SSR del. Anna Capik – Pater (-) SSO Teresa Kalinka (ref.) (-) SSO Grzegorz Tyrka

Sędzia Przewodniczący Sędzia