Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 19 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Gąsior – Majchrowska

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Rytych

Anna Koziorowska

przy udziale oskarżyciela publicznego: B. G.

i Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Tomaszowie Mazowieckim: W. S., M. D., A. K. (2)

po rozpoznaniu w dniach: 14.06.2018 r., 26.10.2018 r., 06.12.2018 r.,

sprawy:

D. K.

syna H. i E. z domu C.

urodzonego w dniu (...) w O.

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie od 10.03.2015r. do 20.03.2015r. w lokalu znajdującym się w T. przy ul. (...) urządzał gry na automatach o nazwie C. (...) bez numeru, H. S. P. nr (...), H. S. bez numeru oraz (...) bez numeru, wbrew art. 14 ust. 1 i art. 23a Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540)

tj. przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks

2.  poprzez umieszczenie w bliżej nieokreślonym czasie nie później niż 20.03.2015r. nad wejściem do lokalu znajdującego się w T. przy ul. (...) szyldu z napisem „ (...), prowadził reklamę gry na automatach, wbrew art. 29 ust. 1 oraz ust. 6 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.)

tj. przestępstwo skarbowe określone w art. 110a § 1 kks

I.  oskarżonego D. K. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie 1. aktu oskarżenia, z tą zmianą, iż w miejsce wyrażenia „art. 23a Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540)” przyjmuje wyrażenie „art. 23a ust. 1 Ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. nr 201, poz. 1540 ze zm.)”, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 107 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 107 § 1 k.k.s. wymierza mu karę grzywny w liczbie 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80 (osiemdziesiąt) złotych;

II.  oskarżonego D. K. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie 2. aktu oskarżenia, z tą zmianą, iż w miejsce wyrażenia „Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.)” przyjmuje wyrażenie „Ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. nr 201, poz. 1540 ze zm.)”, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 110a § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 110a § 1 k.k.s. wymierza mu karę grzywny w liczbie 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80 (osiemdziesiąt) złotych;

III.  na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 85 § 2 k.k. w zw. z art. 40 § 1 k.k.s. w zw. z art. 40 § 3 k.k.s. jednostkowe kary grzywny wymierzone za zbiegające się przestępstwa opisane w punktach I. i II. wyroku łączy i wymierza oskarżonemu D. K. karę łączną grzywny w liczbie 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80 (osiemdziesiąt) złotych;

IV.  na podstawie art. 30 § 1 k.k.s. w zw. z art. 30 § 5 k.k.s. w zw. z art. 31 § 1 k.k.s. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych ujętych w wykazie dowodów rzeczowych na karcie 29 akt sprawy pod pozycjami 1 – 4 w postaci automatu (...) bez numeru, automatu H. (...) nr (...), automatu H. (...) bez numeru, automatu (...) bez numeru oraz środków pieniężnych ujawnionych wewnątrz wyżej wymienionych automatów do gry w kwocie 3.687 (trzy tysiące sześćset osiemdziesiąt siedem) złotych;

V.  zwalnia oskarżonego D. K. od opłaty, a wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 5/18

UZASADNIENIE

Oskarżyciel publiczny – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Tomaszowie Mazowieckim postawił oskarżonemu D. K. zarzuty popełnienia czynów polegających na tym, że :

  w okresie od 10.03.2015r. do 20.03.2015r. w lokalu znajdującym się w T. przy ul. (...) urządzał gry na automatach o nazwie C. (...) bez numeru, H. S. P. nr (...), H. S. bez numeru oraz (...) bez numeru, wbrew art. 14 ust. 1 i art. 23a Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540), to jest przestępstwa skarbowego określonego w art. 107 § 1 k.k.s.

  poprzez umieszczenie w bliżej nieokreślonym czasie nie później niż 20.03.2015r. nad wejściem do lokalu znajdującego się w T. przy ul. (...) szyldu z napisem „ (...), prowadził reklamę gry na automatach, wbrew art. 29 ust. 1 oraz ust. 6 Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), to jest przestępstwa skarbowego określonego w art. 110a § 1 kks

* * *

W dniu 21 grudnia 2018 roku oskarżyciel publiczny – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Tomaszowie Mazowieckim wystąpił z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia co do części wyroku w zakresie kary.

* * *

Zważywszy na powyższe, ograniczono zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej tego wyroku oraz rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu (art. 424 § 3 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s.).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Mając na względzie dokonaną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne, Sąd uznał oskarżonego D. K. za winnego tego, że:

VI.  w okresie od 10.03.2015r. do 20.03.2015r. w lokalu znajdującym się w T. przy ul. (...) urządzał gry na automatach o nazwie C. (...) bez numeru, H. S. P. nr (...), H. S. bez numeru oraz (...) bez numeru, wbrew art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 Ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. nr 201, poz. 1540 ze zm.), to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 107 § 1 k.k.s.;

VII.  poprzez umieszczenie w bliżej nieokreślonym czasie nie później niż 20.03.2015r. nad wejściem do lokalu znajdującego się w T. przy ul. (...) szyldu z napisem „ (...), prowadził reklamę gry na automatach, wbrew art. 29 ust. 1 oraz ust. 6 Ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. nr 201, poz. 1540 ze zm.), to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 110a § 1 k.k.s.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala w ocenie Sądu na przyjęcie, iż oskarżony D. K. dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Przypisane zaś oskarżonemu czyny miały charakter zawiniony. W ustalonym bowiem stanie faktycznym oskarżony mógł zachować się zgodnie z prawem i nie zachodziły żadne okoliczności, które z uwagi na osobowość oskarżonego mogłyby wpływać ograniczająco na możliwość jego zachowania się w sposób zgodny z prawem, czy też okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Wszak z pisemnej opinii biegłych lekarzy psychiatrów jednoznacznie wynika, że oskarżony nie jest chory psychicznie (w sensie psychozy), ani upośledzony umysłowo. Natomiast u oskarżonego rozpoznano przewlekły alkoholizm. Jednocześnie z opinii biegłych lekarzy psychiatrów jednoznacznie wynika, że oskarżony w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów miał zdolność rozumienia ich znaczenia i zdolność pokierowania swoim postępowaniem ograniczone lecz nie w myśl art. 31 § 2 k.k. W ocenie Sądu opinia ta jest jasna, pełna, kompletna i nie zawiera sprzeczności, a także spełnia wszystkie wymogi, o jakich mowa w treści art. 201 k.p.k. Nadto pochodzi od osób fachowych i bezstronnych niezainteresowanych korzystnym rozstrzygnięciem na rzecz którejkolwiek ze stron procesu. Ponadto, w ocenie Sądu, przypisane oskarżonemu czyny były bezprawne, a stopień ich społecznej szkodliwości był wyższy niż znikomy. Czyny zaś oskarżonego charakteryzują się znacznym stopniem społecznej szkodliwości.

Przy wyborze rodzaju i rozmiaru kar jednostkowych Sąd baczył, aby były one adekwatne do stopnia winy sprawcy, stopnia społecznej szkodliwości czynów przez niego popełnionych, jak również współmierne do wagi i okoliczności popełnionych czynów oraz do stopnia naruszonych przez oskarżonego dóbr prawnie chronionych. W związku z tym, przy wymiarze oskarżonemu D. K. kar jednostkowych Sąd uwzględnił jego niekaralność w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów, ale też miał w polu widzenia, że aktualnie oskarżony jest osobą karaną, w tym za czyn stypizowany w art. 107 § 1 k.k.s. oraz czasokres przestępczej działalności.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do wniosku, że karami adekwatnymi do winy i stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych oskarżonemu D. K. przestępstw będą:

3.  za czyn opisany w punkcie 1. aktu oskarżenia (czyn przypisany w punkcie I. wyroku) kara grzywny w liczbie 80 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80 złotych,

4.  za czyn opisany w punkcie 2. aktu oskarżenia (czyn przypisany w punkcie II. wyroku) kara grzywny w liczbie 50 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80 złotych.

W oparciu o sytuację osobistą i majątkową oskarżonego, a także jego możliwości zarobkowe Sąd ustalił wysokość stawki dziennej na kwotę 80 złotych. Bowiem oskarżony przebywa w izolacji penitencjarnej od dnia 14 grudnia 2017 roku. Jednocześnie jakkolwiek jest kawalerem i nie posiada nikogo na utrzymaniu, to jednak nie posiada obecnie żadnych dochodów.

Przy wymiarze kary łącznej grzywny wobec oskarżonego D. K. , obejmującej kary jednostkowe orzeczone za przypisane oskarżonemu występki, Sąd ocenił związek podmiotowo – przedmiotowy zachodzący pomiędzy nimi oraz związek czasowy. Stwierdzić należy, iż przestępstwa zostały popełnione przeciwko rodzajowo tym samym dobrom, a związek czasowy między nimi jest zasadniczo bliski. Przemawia to za wymierzeniem kary łącznej przy zastosowaniu zasady częściowej absorpcji. W aspekcie powyższego, Sąd wymierzył oskarżonemu D. K. za pozostające w zbiegu przestępstwa łączną karę grzywny w liczbie 120 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80 złotych. W ocenie Sądu, wymierzona oskarżonemu kara łączna grzywny na wskazanym poziomie jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz znacznego społecznej szkodliwości jego czynów, a także spełni oczekiwane rezultaty wychowawcze i zapobiegawcze, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponadto, na podstawie art. 30 § 1 k.k.s. w zw. z art. 30 § 5 k.k.s. w zw. z art. 31 § 1 k.k.s. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych ujętych w wykazie dowodów rzeczowych na karcie 29 akt sprawy pod pozycjami 1 – 4 w postaci automatu (...) bez numeru, automatu H. (...) nr (...), automatu H. (...) bez numeru, automatu (...) bez numeru oraz środków pieniężnych ujawnionych wewnątrz wyżej wymienionych automatów do gry w kwocie 3.687 złotych.

W oparciu o treść art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku nr 49, poz. 223 ze zm.) w związku z faktem, iż oskarżony D. K. obecnie przebywa w izolacji penitencjarnej do lipca 2019 roku, Sąd nie pobierał od niego opłaty oraz zwolnił go od wydatków poniesionych w sprawie, którymi obciążył Skarb Państwa, uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na jego aktualną sytuację osobistą, finansową i możliwości zarobkowe.

.