Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2018 roku.

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Leszek Osiński

Protokolant: st. sekr. sądowy Barbara Dera

w obecności oskarżyciela Prok. Rej. J. K.

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2018 roku

sprawy O. L.

s. J. i M. z domu Z.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

1)  w okresie do dnia 6 lipca 2017 roku w G. (...), woj. (...)- (...), działając wbrew przepisom ustawy oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posiadał środki psychotropowe w postaci pięciu tabletek ekstazy o wadze 2,03 grama oraz środek odurzający w postaci marihuany w ilości co najmniej 10,91 grama, w celu udzielenia w/w środków nieokreślonym osobom, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez policję;

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk

2) w okresie od listopada 2016 roku do maja 2017 roku w G. (...), pow. g. (...), woj. (...)- (...), działając wbrew przepisom ustawy oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w ramach czynu ciągłego, udzielił co najmniej trzykrotnie odpłatnie małoletniemu D. C. (1) środka odurzającego w postaci marihuany w ilości łącznej co najmniej 3 gram za kwotę 90 złotych, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi

tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

ORZEKA:

I.  uznaje oskarżonego O. L. za winnego tego, że w okresie do dnia 6 lipca 2017 roku w G. (...), woj. (...)- (...), działając wbrew przepisom ustawy posiadał środki psychotropowe w postaci pięciu tabletek ekstazy o wadze 2,03 grama oraz środek odurzający w postaci marihuany w ilości co najmniej 10,91 grama, tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na mocy art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego O. L. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia tj. przestępstwa z art. 59 ust. 2 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na mocy art. 59 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na mocy art. 85 § 1 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 kk w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu karę łączną w wymiarze 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na mocy art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu zatrzymanie od dnia 6 lipca 2017 roku godz. 14:20 do dnia 7 lipca 2017 roku godz. 15:15 przyjmując, iż stanowi to dwa dni kary pozbawienia wolności;

V.  na mocy art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci marihuany w ilości 10,91 grama w 19 porcjach oraz pięciu tabletek ekstazy o wadze 2,03 grama, przechowywanych w Magazynie (...) w B.;

VI.  na mocy art. 44 § 2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci dwóch woreczków foliowych i 19 kawałków folii, w których znajdowały się narkotyki, a także dwóch młynków i wagi elektronicznej, przechowywanych w składnicy dowodów rzeczowych tut. sądu pod pozycją 36/17;

VII.  na mocy art. 45 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa opisanego w pkt II aktu oskarżenia w kwocie 90 (dziewięćdziesięciu) złotych;

VIII.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty i obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 110 (sto dziesięć) złotych.

II K 248/17

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2017 roku funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w G. (...)dokonali przeszukania w miejscu zamieszkania S. K. oraz pozostającego z nią w nieformalnym związku O. (...). W wyniku przeprowadzonych czynności w łazience w koszu na bieliznę ujawniono spodnie należące do O. L.. W nogawce spodni funkcjonariusze znaleźli pięć tabletek ekstazy o wadze 2,03 grama oraz środek odurzający w postaci marihuany w ilości co najmniej 10,91 grama. Ponadto w mieszkaniu znaleziono wagę elektroniczną oraz dwa młynki ze śladowymi ilościami suszu.

Dowód:

- zeznania świadka S. K. – k. 5,

- protokół przeszukania z dnia 06.07.2017 r. wraz ze spisem i opisem rzeczy – k. 7-11,

- protokoły użycia testera narkotykowego – k. 20-20v, 23-23v,

- protokoły przeważenia substancji wraz ze świadectwem legalizacji– k. 21-22, 24,

- zeznania świadka M. B. – k. 25v, 206-207,

- wyjaśniania oskarżonego O. L. – k. 37, 42, 205-206

- opinia z badań chemicznych – k. 190-192v,

W 2016 roku O. L. poznał D. C. (2) przez wspólnych znajomych. Od tego czasu wyżej wymienieni zostali kolegami, chodzili razem na siłownię. W jednej z rozmów O. L. spytał kolegę o wiek, na co D. C. (2) oznajmił, że ma 16 lat. W okresie od listopada 2016 roku do maja 2017 roku D. C. (2) co najmniej trzykrotnie kupił od O. L. środek odurzający w postaci marihuany w ilości łącznej co najmniej 3 gram za kwotę 90 złotych.

Dowód:

- zeznania świadka D. C. (2) – k. 97v-98,

- wyjaśniania oskarżonego O. L. - 205-206.

Oskarżony O. L. – kawaler, bezdzietny, bez osób na utrzymaniu, wykształcenie gimnazjalne, uczeń Liceum Ogólnokształcącego dla dorosłych, zatrudniony w firmie L. (...), osiągający z tego tytułu dochód w kwocie 2.000 złotych miesięcznie, bez majątku, karany sądownie.

- odpis wyroku SR w Golubiu-Dobrzyniu z dnia 20 czerwca 2017 roku w sprawie II K 120/17 – k. 46-48,

- karta karna – k. 107,

- dane osobopoznawcze – k. 88,

- odpis wyroku SR w Golubiu-Dobrzyniu z dnia 29 grudnia 2017 roku w sprawie II K 321/16 – k. 200-200a,

- dane oskarżonego – k. 204-205.

Oskarżony O. L. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do posiadania narkotyków. Nie przyznał się natomiast do drugiego czynu, wskazując, iż co prawda dał koledze D. C. (1) 3 porcje marihuany, jednak zaprzeczył, aby wymieniony zapłacił mu za narkotyki (k. 153). W toku postępowania sądowego oskarżony werbalnie przyznał się do popełnienia obydwu zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia. Wskazał w nich jednakże, że nie chciał handlować narkotykami, gdyż posiadał narkotyki na własny użytek. Przyznał jednak, że trzy razy sprzedał narkotyki koledze D., z którym chodził na siłownię. Wyjaśnił, iż D. C. (2) wiedział, że zażywa używki, dlatego mógł sprzedać mu narkotyki. Zaprzeczył przy tym, aby wiedział o tym, że jego kolega jest małoletni. W swoich wyjaśnieniach oskarżony nie podtrzymał jednocześnie wyjaśnień z postępowania przygotowawczego, w których zaprzeczył, aby sprzedawał D. C. (1) narkotyki. Wskazał stanowczo, że doszło do sprzedaży. Zaznaczył jednocześnie, że żałuje tego co zrobił i oświadczył, że nigdy więcej się to nie powtórzy.

Dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego, sąd co da zasady uznał je za wiarygodne. Wyjaśnienia te korespondowały z zeznaniami świadków S. K., M. B. oraz D. C. (2) oraz z pozostałymi środkami dowodowymi w postaci protokołu przeszukania wraz ze spisem i opisem rzeczy, protokołami przeważenia oraz użycia testera narkotykowego oraz opinią z zakresu badań chemicznych. Wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w którym wskazał, że nie wiedział ile lat miał D. C. (2) sąd odmówił przymiotu wiarygodności. W tym zakresie sąd miał na uwadze treść zeznań wyżej wymienionego. Świadek D. C. (2) na etapie postępowania przygotowawczego zeznał, że poznał oskarżonego przez wspólnych znajomych. Chodzili razem na siłownię. W listopadzie lub grudniu 2016 roku oskarżony sprzedał mu pierwszy raz narkotyki w postaci 1 grama marihuany. Świadek zapłacił za nie 30 złotych. Następnie w grudniu 2016 roku świadek kupił od oskarżonego również 1 gram marihuany za 30 złotych. Trzecia, i ostatnia transakcja zakupu narkotyków, miała miejsce w kwietniu 2017 roku, kiedy oskarżony sprzedał świadkowie także 1 gram marihuany za 30 złotych. Z zeznań świadka wynikało jednocześnie, że podczas jednej z rozmów oskarżony spytał go w jakim jest wieku, na co świadek odpowiedział mu, że ma 16 lat. Przed sądem świadek podtrzymał swoje zeznania. Wskazał, że kupował narkotyki od oskarżonego. Twierdził, że nie wiedział czy należały do niego, jednak zaznaczył, że pieniądze za narkotyki przekazywał oskarżonemu. Sąd uznał zeznania tego świadka za wiarygodne, gdyż były spójne i logiczne. Należy zwrócić uwagę, iż w dużej mierze zeznania te korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego. Jedynie w części, w której świadek wskazał na rozmowę z oskarżonym na temat jego wieku zeznania te okazały się sprzeczne z wersją przedstawioną przez oskarżonego. Ocena wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka w tym zakresie skutkowała przyznaniem waloru wiarygodności zeznaniom D. (...). Należy zwrócić uwagę, iż świadek nie pozostaje w konflikcie z oskarżonym. Nie miał zatem żadnego interesu w tym, aby złożyć zeznania niezgodne z prawdą i bezpodstawnie obciążyć oskarżonego Jednocześnie sąd zważył, iż wyjaśnienia O. L. w tym zakresie były wynikiem przyjętej przez niego linii obrony, która miała na celu uchronienie oskarżonego przed poniesieniem odpowiedzialności za przestępstwo narkotykowe popełnione z udziałem małoletniego. Ponadto przy ocenie wyjaśnień oskarżonego w tej części sąd miał na uwadze fakt prawomocnego skazania oskarżonego za przestępstwo kierowanie gróźb pod adresem świadka w celu wywarcia na niego wpływu (k. 200-200a). Skoro oskarżony podjął się takiego działania w toku postępowania, należało przyjąć, że wyjaśnienia tej treści były jedynie kontynuacją próby uniknięcia odpowiedzialności.

W przedmiotowej sprawie sąd przesłuchał ponadto w charakterze świadków S. K. oraz M. B.. Świadek S. K. zeznała, iż pozostaje w nieformalnym związku z oskarżonym, z którym wspólnie mieszka. Świadek potwierdziła, że w dniu 6 lipca 2017 roku w mieszkaniu zajmowanym przez nią oraz oskarżonego w wyniku przeszukania funkcjonariusze Policji znaleźli narkotyki. Zeznania te były wiarygodne dla sądu bowiem były spójne i logiczne, ponadto korespondowały z pozostałymi dowodami, w szczególności z dokumentami pochodzącymi z przeszukania. Świadek M. B. potwierdził zeznania swojej siostry S. K., wskazując, że w dniu 6 lipca 2017 roku w mieszkaniu jego siostry oraz jej chłopaka dokonano przeszukania, w trakcie którego znaleziono narkotyki. Zeznania tego świadka również okazały się wiarygodne, gdyż były spójne o logiczne.

Sąd dał wiarę również nieosobowym źródłom dowodowym w postaci protokołu przeszukania wraz ze spisem i opisem rzeczy oraz protokołów przeważenia oraz użycia testera narkotykowego. Na podstawie tych dowodów ustalano fakt posiadania przez oskarżonego narkotyków w dniu 6 lipca 2017 roku. Ponadto sąd dał wiarę opinii z zakresu badań chemicznych, która potwierdziła, iż ujawnione u oskarżonego substancje stanowią środki psychotropowe i środek odurzający. Wszystkie te dowody były dla sądu wiarygodne, a żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności. Dodatkowo opinia z zakresu badań chemicznych została sporządzono przez osobę posiadającą wymagane w tym zakresie wiadomości specjalne. Autentyczność odpisów wyroków oraz karty karnej również pozostawała poza sporem, stąd również nie było podstaw, aby kwestionować wiarygodność tych dowodów.

Mając na uwadze tak ukształtowany materiał dowodowy, sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia. Jednocześnie - biorąc pod uwagę treść wyjaśnień oskarżonego w zakresie pierwszego czynu oraz pozostały materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie - sąd uznał O. L. za winnego tego, że w okresie do dnia 6 lipca 2017 roku w G. (...), woj. (...)- (...), działając wbrew przepisom ustawy posiadał środki psychotropowe w postaci pięciu tabletek ekstazy o wadze 2,03 grama oraz środek odurzający w postaci marihuany w ilości co najmniej 10,91 grama. W ocenie sądu w świetle zebranego materiału dowodowego nie było podstaw, aby przyjąć, iż oskarżony posiadając ujawnione narkotyki bezpośrednio zmierzał do udzielenia ich innym osobom. Świadek D. C. (2) zeznał wszak, że ostatni raz kupił od oskarżonego narkotyki w kwietniu 2017 roku i to była ostania transakcja. Pozostałe osoby przesłuchane w toku śledztwa w charterze świadków nie potwierdziły, aby kiedykolwiek nabywały narkotyki od oskarżonego. W tym stanie rzeczy, mając zarazem na uwadze wyjaśnienia oskarżonego, który wskazał, że znalezione narkotyki miał na własne potrzeby, sąd nie podzielił stanowiska oskarżyciela co do zamiaru udzielenia narkotyków przez oskarżonego. Wobec powyższego sąd przyjął, że oskarżony wbrew przepisom ustawy posiadał środki psychotropowe oraz środek odurzający, czym wyczerpał znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Kalifikacja prawna jego zachowania nie mogła budzić wątpliwości. Jeszcze raz należy podkreślić, iż w realiach niniejszej sprawy brak dowodów, aby przypisać oskarżonemu usiłowanie udzielenia ujawnionych narkotyków osobom trzecim. W zakresie drugiego czynu sąd przyjął, iż w okresie od listopada 2016 roku do maja 2017 roku w G. (...), pow. g. (...), woj. (...)- (...), oskarżony, działając wbrew przepisom ustawy oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w ramach czynu ciągłego, udzielił co najmniej trzykrotnie odpłatnie małoletniemu D. C. (1) środka odurzającego w postaci marihuany w ilości łącznej co najmniej 3 gram za kwotę 90 złotych, przy czym sąd podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi. Tym zachowaniem oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. W ocenie sądu również w zakresie tego czynu kwalifikacja prawna zachowania oskarżonego nie budziła wątpliwości. W świetle zebranych dowodów, zwłaszcza jednoznacznych zeznań świadka D. C. (2), sąd nie miał wątpliwości, iż oskarżony, mając wiedzę na temat wieku kolegi, sprzedał mu trzykrotnie środek odurzający w postaci marihuany, każdorazowo po 1 gramie. Zdaniem sądu twierdzenie oskarżonego, że nie wiedział ile jego kolega ma lat było konsekwencją przyjętej linii obrony. Z zeznań świadka wynikało bowiem, że oskarżony podczas jednej z rozmów spytał D. C. (2) o wiek. Ponadto świadek zeznał, iż mówił oskarżonemu, że uczy się i odbywa praktyki, co niezależnie od rozmowy, w której świadek powiedział ile ma lat, powinno skłonić oskarżonego do refleksji na temat wieku kolegi.

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu przypisanego mu w punkcie I wyroku, sąd na mocy art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności. Uznając winę oskarżonego w zakresie drugiego czynu, sąd na mocy art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 85 § 1 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 kk w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W przekonaniu sądu tak kary jednostkowe, jak i kara łączna – zarówno co do rodzaju, jak i wymiaru – w sposób trafny oddają stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionych czynów. Taka kara w sposób właściwy uwzględnia zarówno okoliczności popełnionych przestępstw, jak i osobowość sprawcy, będąc w odczuciu społecznym karą sprawiedliwą. Decydując się na orzeczenie kary izolacyjnej, sąd miał przede wszystkim na uwadze wyjątkowo wysoki stopień społecznej szkodliwości drugiego z zarzucanych oskarżonemu czynów, tj. kilkukrotne udzielenie środka odurzającego małoletniemu. Ponadto okolicznością obciążającą, która miała wpływ na wymiar kary była dotychczasowa karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo popełnione w związku z toczącym się postępowaniem w przedmiotowej sprawie. W tym miejscu należy zauważyć, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa z pokrzywdzeniem D. C. (2), chcąc zmusić tego świadka do złożenia korzystnych dla niego zeznań. Żądał przy tym od niego pieniędzy na wydatki związane z obroną w sprawie. Zachowanie to wskazuje, że oskarżony mimo młodego wieku jest osobą wysoce zdemoralizowaną. W świetle przedstawionych wyżej okoliczności nie sposób przyjąć, aby orzeczenie kary wolnościowej odniosło swój efekt resocjalizacyjny i prewencyjny. Warunki i właściwości osobiste oskarżonego nie gwarantują osiągnięcia tak postawionych celów kary. Z tego też względu orzeczona kara pozbawienia wolności ma charakter bezwzględny. Zdaniem sądu jedynie kara izolacyjna w orzeczonym wymiarze postawi dostateczną tamę poczuciu bezkarności oskarżonego. Oskarżony zdaje się nie rozumieć jak szkodliwe skutki może przynieść udzielanie narkotyków małoletnim. Poprzez pobyt w zakładzie karnym oskarżony będzie mógł zdobyć się na krytyczną refleksję co do swojego postępowania. Sąd zważył zarazem, iż wymiar orzeczonej kary łącznej nie może razić surowością. Warto przypomnieć, iż pierwszy z zarzucanych oskarżonemu czynów zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 3, zaś drugi czyn karą pozbawienia wolności do lat dwóch. W tym stanie rzeczy orzeczenie kar jednostkowych w wymiarze odpowiednio 5 i 3 miesięcy nie wydaje się być szczególnie dotkliwe. Kara łączna mogła zostać orzeczona w granicach od 5 do 8 miesięcy. Zatem kara łączną 6 miesięcy również nie może być postrzegana jako surowa.

Stosownie do treści art. 63 § 1 kk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 6 lipca 2017 roku godz. 14:20 do dnia 7 lipca 2017 roku godz. 15:15, przyjmując, że stanowi to dwa dni kary pozbawienia wolności.

Na mocy art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci marihuany w ilości 10,91 grama w 19 porcjach oraz pięciu tabletek ekstazy o wadze 2,03 grama, przechowywanych w Magazynie (...) w B..

W oparciu o przepis art. 44 § 2 kk sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci dwóch woreczków foliowych i 19 kawałków folii, w których znajdowały się narkotyki, a także dwóch młynków i wagi elektronicznej, przechowywanych w składnicy dowodów rzeczowych tut. sądu pod pozycją 36/17.

W związku z odpłatnym udzieleniem środka odurzającego w ilości co najmniej 3 gram marihuany oskarżony osiągnął korzyść majątkową w kwocie 90 złotych. Stosownie do treści art. 45 § 1 kk sąd orzekł zatem wobec niego przepadek tej korzyści.

O kosztach procesu rozstrzygnięto po myśli art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz art. 627 kpk, zasądzając od oskarżonego kwotę 120 złotych tytułem opłaty i obciążając go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 110 złotych. Oskarżony osiąga stały dochód na poziomie 2.000 złotych, a zatem poniesienie przez niego kosztów opłaty sądowej oraz wydatków nie spowoduje istotnego uszczerbku w kosztach jego utrzymania.