Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2014 r. w Katowicach

sprawy z odwołania B. B. (B. B. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji ubezpieczonego B. B.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Gliwicach Ośrodka Zamiejscowego w Rybniku

z dnia 19 lutego 2013 r. sygn. akt IX U 1429/12

1. zmienia zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję organu rentowego i przyznaje ubezpieczonemu B. B. prawo
do odsetek za okres od 15 sierpnia 2011 r. do daty wypłaty świadczenia,

2. w pozostałym zakresie oddala apelację,

3. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz ubezpieczonego B. B. kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za II instancję.

/-/ SSA T. Szweda /-/ SSA J. Ansion /-/ SSA M. Małek-Bujak

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

Sygn. akt III AUa 1230/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 lipca 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Oddział w R. wykonał wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia
24 maja 2012r. (III AUa 2216/11) i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury
od dnia 11 maja 2010r.

ZUS uwzględnił na prawo i na wysokość emerytury okres zatrudnienia
w Zakładzie Karnym w J. od 21 marca 1988r. do 31 marca 2006r.
oraz okres jego pracy wykonywanej, co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy
od 1 maja 1979r. do 1 sierpnia 1986r., zaliczonej jako okres składkowy do emerytury powszechnej przez Sąd Apelacyjny. Do ustalenia wysokości emerytury organ
rentowy nie uwzględnił okresu służby wojskowej w LWP od 1 sierpnia 1960r.
do 2 października 1989r. na podstawie art. 5 ust. 2 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z FUS.

Kolejną decyzją z dnia 19 października 2012r. organ rentowy dokonał wypłaty wyrównania emerytury za okres od dnia 11 maja 2010r., tj. od daty określonej
w wyroku Sądu Apelacyjnego w kwocie 9.338,84 zł.

W odwołaniu od powyższych decyzji ubezpieczony nie zgadzał się z nie zaliczeniem do emerytury okresu służby wojskowej oraz domagał się przyznania
mu odsetek za opóźnienie w wypłacie świadczenia emerytalnego.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS podtrzymał stanowisko, jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy połączył obie sprawy do wspólnego rozpoznania.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 lutego 2013r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku oddalił odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego z dnia 30 lipca 2012r.
oraz z dnia 19 października 2012r.

Na podstawie akt rentowych, akt sądowych w sprawie IX U 2253/10,
akt personalnych za okres służby w LWP, akt emerytalnych Wojskowego
Biura Emerytalnego Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony, urodzony w dniu
(...), uprawniony był od dnia 2 października 1989r. do emerytury wojskowej w związku z pełnieniem zawodowej służby wojskowej w LWP. Ubezpieczony zawodową służbę wojskową pełnił w okresie od 1 sierpnia 1960r.
do 2 października 1989r., jako lekarz jednostki wojskowej. Poza służbą wojskową ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku lekarza medycyny w pełnym wymiarze czasu pracy:

- od 7 kwietnia 1989r. do 31 grudnia 1995r. w Zakładzie Opieki Zdrowotnej
w J.,

- od 1 stycznia 1996r. do 30 czerwca 1996r. w Zakładzie (...) w J.,

- od 1 lipca 1996r. do 31 grudnia 2000r. w Gminnym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w P.,

- od 1 stycznia 2001r. do 31 marca 2005r. w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) Sp. z o.o. w P..

Ubezpieczony równocześnie zatrudniony był w Zakładzie Karnym w J. na stanowisku asystenta, a następnie kierownika ambulatorium, przy czym:

- od 21 marca 1988r. do 30 czerwca 1988r. w wymiarze 0,5 etatu,

- od 1 lipca 1988r. do 31 marca 1989r. w wymiarze 0,9 etatu,

- od 1 kwietnia 1989r. do 31 marca 2003r. w wymiarze 1,0 etatu,

- od 1 kwietnia 2003r. do 31 grudnia 2004r. w wymiarze 0,8 etatu,

- od 1 stycznia 2005r. do 31 marca 2006r. w wymiarze 1,0 etatu.

Równocześnie pracował też w Wojewódzkim Szpitalu (...)
w R. jako lekarz według harmonogramu dyżurów: od 1 maja 1979r.
do 31 grudnia 1987r., od 1 stycznia 1988r. do 31 grudnia 1999r. i od 1 czerwca 2000r. do 30 kwietnia 2002r. oraz w Zespole (...) w Ż. na 1/4 etatu
od 1 stycznia 1979r. do 1 sierpnia 1986r.

Z ustaleń faktycznych wynika, że w dniu 11 maja 2010r. ubezpieczony wystąpił do ZUS o przyznanie emerytury na podstawie ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 55 ustawy z 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż ubezpieczony
nie udowodnił 25-letniego stażu pracy. Ubezpieczony od powyższej decyzji wniósł odwołanie do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku IX Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w wyroku z dnia 14 lipca 2012r., sygn. akt IX U 2253/10, oddalił odwołanie ubezpieczonego, uznając go za niezasadne. W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego, Sąd na podstawie zeznań świadków ustalił,
iż ubezpieczony w okresie od 1 maja 1979r. do 1 sierpnia 1986r. wykonywał pracę,
co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy, pracując w tym okresie równocześnie
w Wojewódzkim Szpitalu (...) w R. i w ZOZ w Ż..
Sąd Okręgowy uznał, iż okres ten nie może podlegać zaliczeniu na prawo
do emerytury powszechnej w sytuacji, kiedy został zaliczony na prawo do emerytury mundurowej. Sąd I instancji na poparcie swojego stanowiska powołał odpowiednie przeczenia Sądu Najwyższego. Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 24 maja 2012r., III AUa 2216/11, zmienił zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję organu rentowego w ten sposób, że od dnia 11 maja 2010r. przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury.
W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Apelacyjny wskazał, iż prawidłowo Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony w spornym okresie od 1 maja 1979r. do 1 sierpnia 1986r. wykonywał pracę, co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy. Sąd Apelacyjny dokonał jednak innej interpretacji przepisów emerytalnych i uznał, iż zasadnym jest zaliczenie okresu od 1 maja 1979r. do 1 sierpnia 1986r. na prawo do emerytury
z systemu powszechnego. W konsekwencji, doliczenia okresu od 1 maja 1979r.
do 1 sierpnia 1986r. do stażu pracy uznanego przez ZUS. Ubezpieczony spełnił wszystkie warunki do emerytury wynikające z art. 27 w związku z art. 55 ustawy emerytalnej na dzień złożenia wniosku o emeryturę, tj. na dzień 11 maja 2010r. Wyrok sądu wraz z uzasadnieniem został do ZUS doręczony w dniu 25 czerwca 2012r.,
a akta rentowe w dniu 12 czerwca 2012r.

Sąd Okręgowy ustalił, że decyzją z dnia 30 lipca 2012r. organ rentowy, wykonując wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 24 maja 2012r., zgodnie z jego sentencją, przyznał prawo do emerytury od dnia 11 maja 2010r., a kolejną decyzją z dnia
19 października 2012r. dokonał wypłaty wyrównania emerytury od dnia 11 maja 2010r. w kwocie 9.338,84 zł (po rozliczeniu z wypłacaną emeryturą wojskową). Wypłata tego wyrównania świadczenia nastąpiła w dniu 6 listopada 2012r.
Organ rentowy na wysokość przyznanej emerytury zaliczył okres pracy w Zakładzie Karnym w J. od 21 marca 1988r. do 31 marca 2006r. w ilości 18 lat
i 11 dni, a również okres jego pracy wykonywanej równocześnie w Wojewódzkim Szpitalu (...) i w ZOZ w Ż., łącznie co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy, od 1 maja 1979r. do 1 sierpnia 1986r., w ilości 7 lat, 3 miesiące i 1 dzień. Łącznie 25 lat, 3 miesiące i 16 dni.

Zebrany materiał dowodowy Sąd I instancji uznał za kompletny, spójny
i przekonywujący, przez co mogący stanowić podstawę rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy w rozważaniach prawnych wskazał, że kwestią wymagającą rozstrzygnięcia pozostawało, czy zasadnym jest zaliczenie na wysokość emerytury
z ZUS okresu służby wojskowej od l sierpnia 1960r. do 2 października 1989r.

Powołując treść art. 5 ust. 2 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń, Sąd I instancji stwierdził, że z tytułu służby wojskowej od 1 sierpnia 1960r. do 2 października 1989r. ubezpieczonemu zostało ustalone prawo do emerytury wojskowej i okres ten został zaliczony na wysokość emerytury wojskowej.

W ocenie Sądu I instancji, mając na uwadze treść art. 5 ust. 2 a ustawy emerytalnej, organ rentowy prawidłowo zaliczył na wysokość emerytury z systemu powszechnego okresy zatrudnienia wykonywane poza służbą wojskową,
tj. w Wojewódzkim Szpitalu (...) i w ZOZ w Ż., łącznie
co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy od 1maja 1979r. do 1sierpnia 1986r.,
a także w Zakładzie Karnym w J. od 21 marca 1988r. do 31marca 2006r. oraz prawidłowo nie zaliczył na wysokość emerytury okresu służby wojskowej od 1sierpnia 1960r. do 2 października 1989r. W konsekwencji tego, Sąd stwierdził,
że organ rentowy prawidłowo ustalił i wypłacił ubezpieczonemu wyrównanie z tytułu nabycia prawa do emerytury od dnia 11 maja 2010r., które wyniosło 80.930,64 zł
(po rozliczeniu z emeryturą wojskową ZUS wyrównanie to wyniosło 9.338,84 zł).

Sąd Okręgowy wskazał, że kolejną sporną kwestią pozostawało, czy organ rentowy powinien ubezpieczonemu wypłacić odsetki z tytułu opóźnienia w wypłacie emerytury przyznanej decyzją z dnia 30 lipca 2012r. za okres od daty złożenia wniosku o emeryturę do dnia jej zapłaty. Kwestię wydawania decyzji i wypłaty świadczenia reguluje art. 118 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), zaś podstawę prawną do wypłaty odsetek przez ZUS zawiera art. 85 ust. 1
ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych
(t.j. Dz. U. z 2007r., Nr 1, poz. 74 ze zm.). Z powyższych regulacji wynika, że jeżeli ZUS nie ustali prawa do świadczenia lub nie dokona jego wypłaty w przewidzianych przepisami terminach ich przyznawania i wypłacania w następstwie okoliczności,
za które ponosi odpowiedzialność, to wówczas jest zobowiązany z urzędu do wypłaty odsetek w wysokości określonej przepisami prawa cywilnego. Wobec powyższego, Sąd Okręgowy uznał, że skoro w zaskarżonej decyzji dnia 19 października 2012r., przyznającej ubezpieczonemu prawo do wypłaty należnego wyrównania, ZUS
nie przyznał prawa do odsetek, ubezpieczony miał prawo zakwestionować taką decyzję do właściwego sądu, domagając się merytorycznego rozstrzygnięcia
w sprawie odsetek, bez potrzeby składania w organie rentowym odrębnego wniosku
o odsetki. Zajmując takie stanowisko, Sąd nie potraktował zawartego w odwołaniu żądania w sprawie odsetek jako nowego wniosku o odsetki za zwłokę w wypłacie emerytury. Warunkiem zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności świadczenia jest ustalenie, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność
za niewyjaśnienie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sąd I instancji, rozpatrując sporną kwestię w zakresie odsetek z tytułu opóźnienia w wypłacie emerytury, uznał, że zwłoka w wypłacie świadczenia
nie powstała na skutek okoliczności, za które organ rentowy odpowiada. Ubezpieczony nie dostarczył bowiem do organu rentowego, przy wniosku o emeryturę z dnia 11 maja 2010r. wystarczającej dokumentacji do przyznania wnioskowanej emerytury z ZUS. W szczególności ubezpieczony nie przedłożył dokumentacji odnośnie wymiaru czasu pracy wykonywanej jako osoba cywilna poza służbą wojskową, co spowodowało, że na dzień wydania decyzji z dnia 30 sierpnia 2010r.
nie udokumentował on 25-letniego okresu ogólnego stażu pracy wykonywanej,
co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy. Sprawa przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wymagała przeprowadzenia wnikliwego postępowania dowodowego przed Sądem Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych, tj. zapoznania się z całością dokumentacji akt personalnych ubezpieczonego za okres jego służby wojskowej oraz przesłuchania świadków. Sąd w oparciu o zeznania świadków ustalał łączny wymiar czasu pracy wynikający z równoczesnego zatrudnienia ubezpieczonego w Wojewódzkim Szpitalu (...) w R. i w ZOZ w Ż. oraz badał, w oparciu
o harmonogramy dyżurów, czy godził on wykonywanie służby wojskowej z tym dodatkowym zatrudnieniem.

Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, jednakże dokonał odmiennej interpretacji przepisów i ostatecznie zaliczył ubezpieczonemu okres od 1 maja 1979r. do 1 sierpnia 1986r. do okresów składkowych, uprawniających do emerytury z ubezpieczenia powszechnego,
co skutkowało spełnieniem przez ubezpieczonego wszystkich przesłanek do nabycia prawa do emerytury z systemu powszechnego od dnia 11 maja 2010r. Odmienna ocena prawna Sądu Apelacyjnego dodatkowo świadczy o skomplikowanym charakterze sprawy ubezpieczonego.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy uznał, iż ostatnią okolicznością niezbędną do wydania przez ZUS decyzji był wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 24 maja 2012r., przyznający ubezpieczonemu prawo do emerytury, który po uprawomocnieniu się wpłynął do ZUS w dniu 25 czerwca 2012r. Organ rentowy niezwłocznie, bo w lipcu wydał decyzję i podjął wypłatę emerytury. Wprawdzie wypłata wyrównania emerytury nastąpiła w dniu 6 listopada 2012r., tj. po ustawowym terminie, jednak Sąd I instancji uznał, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za to opóźnienie, bo wypłaty należności dokonał po zakończeniu koniecznych wyjaśnień z Wojskowym Biurem Emerytalnym w K. odnośnie rozliczenia przyznanej emerytury z systemu powszechnego z emeryturą wojskową.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołania, jako niezasadne.

Apelację od wyroku wniósł ubezpieczony.

Zaskarżając wyrok w całości, zarzucił mu naruszenie:

- art. 2 Konstytucji, a to zasady demokratycznego państwa prawnego, poprzez przyjęcie, że art. 95 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 2 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(t.j. Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), nie zezwalając na zaliczenie okresów służby wojskowej przy obliczaniu wysokości emerytury
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jest zgodny z wyrażoną w art. 2 Konstytucji zasadą sprawiedliwości społecznej;

- art. 477 ¹⁰ 2 k.p.c., poprzez wyjście poza zakres odwołania, a to rozstrzygnięcie kwestii odsetek, które nie były wcześniej przedmiotem rozstrzygnięcia przez organ rentowy;

- art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r., Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie.

W oparciu o powyższe, apelujący wniósł o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 19 lutego 2013r. (sygn. akt IX U 1429/12)
oraz poprzedzającej go decyzji organu rentowego w całości i przekazanie sprawy organowi rentowemu do ponownego rozpoznania celem wydania decyzji w zakresie, „w którym jest on upoważniony na podstawie przepisów o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych” oraz o zasądzenie na rzecz ubezpieczonego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego
wg norm przepisanych.

Skarżący podniósł, że organ rentowy mógł w czasie właściwym, na podstawie dostępnych mu środków dowodowych przewidzianych w k.p.a., określić świadczenie emerytalne ubezpieczonego w prawidłowej wysokości. Organ rentowy kwestionował natomiast samo uprawnienie ubezpieczonego do emerytury, które przyznane zostało ubezpieczonemu na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia
24 maja 2012r. W takim stanie rzeczy przepis art. 85 ust. 1 zd. 2 nie znajdzie zastosowania, ponieważ organowi rentowemu przypisać można zarzut nieprzyznania
i niewypłacenia świadczenia emerytalnego w terminach przewidzianych przepisami prawa na skutek okoliczności, za które Zakład ponosi odpowiedzialność (a to, błędnej interpretacji obowiązujących przepisów prawa oraz niewłaściwego przeprowadzenia postępowania dowodowego w sprawie ustalenia prawa oraz wysokości emerytury ubezpieczonego).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonego jest częściowo uzasadniona.

Bezspornym w sprawie było, że ubezpieczony nabył prawo do emerytury wojskowej na podstawie przepisów ustawy z dnia z dnia 16 grudnia 1972r.
o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin ( Dz. U. z 1983r.,
Nr 29, poz. 139 z późn. zm.).

Okoliczności sporne sprowadzały się do ustalenia, czy ubezpieczony może mieć zaliczony przy obliczaniu wysokości emerytury z FUS okres pełnienia służby wojskowej, z tytułu której nabył prawo do emerytury wojskowej.

Przypomnieć należy, że ustawa z dnia 5 grudnia 2008r. o zmianie ustawy
o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dała możliwość m.in. żołnierzom zawodowym uprawnionym do emerytur wojskowych, możliwość nabycia prawa do świadczeń
(w tym emerytur) z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, na warunkach określonych
w ustawie.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 a tej ustawy, okresów, o których mowa w art. 6 ust. 1
pkt 4 i pkt 6 lit. a-e i g, nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury
i renty oraz obliczaniu ich wysokości, jeżeli z ich tytułu ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2 (emerytowanych żołnierzy).

Wbrew zarzutom apelującego, słusznie uznał Sąd I instancji, że organ rentowy, ustalając wysokość emerytury z systemu powszechnego, prawidłowo nie zaliczył okresu służby wojskowej od 1 sierpnia 1960r. do 2 października 1989r. Odmowa zaliczenia przez organ rentowy okresu służby wojskowej uwzględnionej do emerytury wojskowej nie narusza przepisów prawa, ani tym bardziej zasad Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Emerytura przyznana w systemie powszechnym może obejmować wyłącznie okresy nieuwzględnione przy ustalaniu prawa do emerytury wojskowej (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 1, ust. 2). Zatem okresy służby w wojsku nie podlegały zaliczeniu
do emerytury powszechnej, ponieważ z tego tytułu ustalono prawo do emerytury wojskowej (art. 2 ustawy emerytalnej, vide: Komentarz do ustawy o emeryturach
i rentach pod redakcją B. Gudowskiej str. 35-37).

Skoro sporny okres z tytułu służby wojskowej został zaliczony na wysokość emerytury wojskowej, to nie ma żadnych podstaw prawnych do wliczenia okresu służby wojskowej ponownie przy ustalaniu świadczeń emerytalnych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Sąd Apelacyjny nie podziela natomiast stanowiska Sądu I instancji, który uznał, że ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji przez organ rentowy był wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 24 maja 2012r., sygn. akt III AUa 2216/11.

Sąd Okręgowy, sygn. akt IX U 2253/10, rozpoznając odwołanie ubezpieczonego od decyzji organu rentowego z dnia 30 sierpnia 2010r., prawidłowo ustalił, że w okresie od 1 maja 1979r. do 1 sierpnia 1986r. ubezpieczony wykonywał pracę, co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy, jednakże błędnie przyjął,
że z uwagi na fakt, iż okres ten jest tożsamy z okresem służby wojskowej, nie może być uwzględniony przy obliczaniu emerytury powszechnej.

Rozpoznając apelację ubezpieczonego od wydanego w tej sprawie wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14 lipca 2011r., Sąd Apelacyjny dokonał odmiennej interpretacji przepisów prawa, stwierdzając, że ze względu na okoliczność, iż okres od 1 maja 1979r. do 1 sierpnia 1986r. nie został uwzględniony przy ustalaniu prawa i wysokości emerytury wojskowej, to brak przeszkód, by okres ten został zsumowany
z uwzględnionym już przez organ rentowy okresem składkowym.

Jak wynika z powyższego, już na etapie postępowania przed Sądem I instancji zostały ustalone wszystkie okoliczności wyjaśniające sporne kwestie. Sąd Okręgowy, dysponując wystarczającym materiałem dowodowym, mimo prawidłowych ustaleń, faktycznych błędnie ocenił, że ubezpieczony nie spełnia warunków do przyznania emerytury na podstawie art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W takim przypadku późniejsze wydanie prawomocnego wyroku przez Sąd Apelacyjny, przyznającego świadczenie i wpływ tego wyroku do organu rentowego, nie mają znaczenia dla biegu terminu do wydania decyzji, od upływu którego ubezpieczonemu przysługują ustawowe odsetki.

Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy emerytalnej, organ rentowy wydaje decyzję
w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy
w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania
tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120. Z kolei, podstawę prawną
do wypłaty odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia stanowi art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych
(Dz. U. z 2013r., poz. 1442 j.t.), zgodnie z którym jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych
do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

Mając na względzie powyższe okoliczności, Sąd Apelacyjny na mocy
art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję organu rentowego i przyznał ubezpieczonemu prawo do odsetek za okres od 15 lipca 2011r., tj. od dnia następującego po dacie wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w sprawie
IX U 2253/10 do daty wypłaty świadczenia oraz na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację ubezpieczonego w pozostałej części.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013r., poz. 461 j.t.). oraz art. 36 ustawy dnia
28 czerwca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010r.,
Nr 90, poz. 594 j.t.).

/-/ SSA T. Szweda /-/ SSA J. Ansion /-/ SSA M. Małek-Bujak

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

JR