Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 listopada 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 6 października 2015 r. odmówił Z. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 24 listopada 2015 r. ustalono, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

/decyzja – k. 18 plik I akt ZUS/

W związku z odwołaniem wnioskodawczyni od powyższej decyzji Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie VIII U 157/16 na podstawie art. 477 ¹⁴ §4 kpc uchylił zaskarżoną decyzję, przekazał sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. i umorzył postępowanie w sprawie.

W uzasadnieniu swego stanowiska wskazał, że okoliczność przeprowadzenia u wnioskodawczyni w dniu 1 sierpnia 2016 r. operacji mającej wpływ na ocenę jej zdolności do wykonywania pracy zarobkowej ujawniła się na etapie postępowania sądowego, a zatem dopiero po wydaniu przez organ rentowy zaskarżonej decyzji z dnia 27 listopada 2015 r. i po złożeniu odwołania. W ocenie Sądu powyższe stanowiło nową okoliczność w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c.

/postanowienie z dnia 6 listopada 2017 r. wraz z uzasadnieniem k. 155-170 akt sprawy VIII U 157/16/

Decyzją z dnia 26 lutego 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 6 października 2015 r. w związku z postanowieniem Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6.11.2017 r. odmówił Z. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 lutego 2018 r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy.

/decyzja – k. 28 plik I akt ZUS/

Odwołanie od w/w decyzji w dniu 13 marca 2018 r. złożyła wnioskodawczyni Z. K. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy za okres od 31 lipca 2016 r. do czasu przyznania prawa do emerytury tj. 1 października 2017 r. W uzasadnieniu ubezpieczona wskazała, że w trakcie postępowania w sprawie VIII U 157/16 biegły lekarz ortopeda w opinii z dnia 5.09.2016 r. stwierdził, że w trakcie postępowania odwoławczego nastąpiła niezdolność do pracy, która uzasadniałaby przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, tymczasem ani orzeczenie lekarza orzecznika ani Komisji Lekarskiej będące podstawą do wydania zaskarżonej decyzji tej okoliczności nie weryfikują.

/odwołanie k. 3-4/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame, co w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 5-5 v. /

Na rozprawie w dniu 15 października 2018 r. wnioskodawczyni wniosła o przyznanie renty od dnia 31 lipca 2016 r. do dnia 31 lipca 2017 r.

/ stanowisko procesowe wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 15 października 2018 r. 00;00:57 -00:01:54/.

Na rozprawie w dniu 23 listopada 2018 r. wnioskodawczyni wniosła o przyznanie renty od zakończenia zwolnienia lekarskiego do dnia 31 lipca 2017 r.

/ stanowisko procesowe wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 23 listopada 2018 r. 00;08:24/.

Na rozprawie w dniu 11 stycznia 2019 r. strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska procesowe.

/ stanowisko procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 11 stycznia 2019 r. 00;05:30 -00:05:44/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni Z. K. urodziła się w dniu (...)

/bezsporne/

Wnioskodawczyni ma wykształcenie średnie. Pracowała jako kaletnik, od 1990 roku prowadzi działalność gospodarczą – jest współwłaścicielem firmy handlowej wyrobami skórzanymi.

/bezsporne/

Z. K. pobierała świadczenie rehabilitacyjne w okresie od dnia 6 listopada 2014 roku do dnia 31 października 2015 roku.

/bezsporne/

W dniu 6 października 2015 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 1 plik I akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznał u niej stan po operacji kręgosłupa lędźwiowego w 2005 roku z zastarzałym uszkodzeniem prawego nerwu strzałkowego, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne całego kręgosłupa z zespołem bólowym, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia adaptacyjne. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 23 października 2015 r. uznał, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k. 11 plik I akt ZUS, opinia lekarska – k. 29-30 dokumentacji medycznej ZUS/

W dniu 6 listopada 2015 r. wnioskodawczyni złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, domagając się rozpatrzenia jej sprawy przez Komisję Lekarską ZUS oraz podnosząc, że jest niezdolna do pracy.

/sprzeciw – k. 31 dokumentacji medycznej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niej zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa z zespołem bólowym piersiowym i lędźwiowym z niewielkimi objawami ubytkowymi, po przebytym leczeniu operacyjnym L4-L5 w 2005 roku, zaburzenia adaptacyjne, nadciśnienie tętnicze chwiejne. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 24 listopada 2015 r. uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 16 plik I akt ZUS, opinia lekarska – k. 35-36 dokumentacji medycznej ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 24 listopada
2015 r., organ rentowy decyzją z dnia 27 listopada 2015 r., odmówił Z. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 18 plik IV akt ZUS/

W związku z odwołaniem wnioskodawczyni od powyższej decyzji Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie VIII U 157/16 na podstawie art. 477 ¹⁴ §4 kpc uchylił zaskarżoną decyzję, przekazał sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. i umorzył postępowanie w sprawie.

/postanowienie z dnia 6 listopada 2017 r. wraz z uzasadnieniem k. 155-170 akt sprawy VIII U 157/16/

W toku wskazanego postępowania w badaniu sądowo – ortopedycznym z dnia 5 września 2016 roku rozpoznano u wnioskodawczyni stan po reoperacji przepukliny jądra miażdżystego L4/L5 (w dniu 1 sierpnia 2016 roku), wielopoziomowe dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. W związku z powyższym biegły ortopeda uznał iż wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy od dnia 31 lipca 2016 roku do dnia 31 lipca 2017 roku. Ponadto wskazał iż przed ponowną reoperacją ubezpieczona była z dużą dozą prawdopodobieństwa zdolna do pracy. Wnioskodawczyni nie leczyła się u lekarza ortopedy.

/pisemna opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. S. – k. 22-25 akt sprawy VIII U 157/16 ; pisemna uzupełniająca opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. S. k.94-95 akt sprawy VIII U 157/16 w związku z postanowieniem z dnia 23.11.2018 – protokół rozprawy – z 23 listopada 2018 00:05:17 /

W okresie od 31.07.2016 r. do 28.01.2017 r. wnioskodawczyni przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z przebytą w dniu 1 sierpnia 2016 r. operacją kręgosłupa. Za ten okres miała prawo do zasiłku chorobowego. Po okresie niezdolności do pracy z tego tytułu została zgłoszona do ubezpieczeń jako osoba współpracująca przy prowadzeniu działalności gospodarczej i były za nią opłacane składki.

/bezsporne, oświadczenie wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 15 października 2018 r. 00:02:17 -00:04:23 /

Decyzjami z dnia 18 października 2017 r. po rozpoznaniu wniosku z dnia 25 września 2017 r. organ rentowy ustalił wnioskodawczyni zaliczkę na poczet okresowej emerytury kapitałowej od dnia 1 października 2017 r. tj. od dnia nabycia prawa do emerytury z FUS oraz przyznano wnioskodawczyni zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od 1 października 2017 r.

/ decyzje k. 6-8 plik II akt ZUS/

Po przeprowadzeniu ponownego bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 18 stycznia 2018 r. uznał, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Rozpoznano przewlekły okresowo zaostrzony zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego po przebytej dwukrotnie operacji dyskopatii L4-L5 w 2005 i 2016 r. bez objawów korzeniowych z niewielkim ograniczeniem ruchomości kręgosłupa odcinka lędźwiowego z przykurczem mięśni przykręgowych na tym poziomie. Zaburzenia adaptacyjne. Nadciśnienie tętnicze. Stwierdzono iż wnioskodawczyni przebywała na (...) od 31.07.2016 r. do 28.01.2017 r. a po skończonym okresie zasiłkowym wróciła do pracy. Nie stwierdzono naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy. Uwzględniono stopień naruszenia sprawności organizmu rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy poziom wykształcenia i wiek.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k. 26 plik I akt ZUS, opinia lekarska – k. 39-40 dokumentacji medycznej ZUS/

W dniu 31 stycznia 2018 r. ubezpieczona złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k. 41 - 42 dokumentacji medycznej/

Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonej zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego u osoby po usunięciu jadra miażdżystego w 2005 r. oraz operacji (...) w 2016 r. obecnie bez objawów korzeniowych i bez upośledzenia sprawności. Nieżyt błony śluzowej żołądka. Nadciśnienie tętnicze. W badaniu przedmiotowym i po analizie dokumentacji nie stwierdzono naruszenia sprawności w stopniu powodującym niezdolność do pracy. Uznano, iż brak podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy po okresie zasiłkowym zakończonym w styczniu 2017 r. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 20 lutego 2018 r. r. nie uznała wnioskodawczyni za osobę niezdolną do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 27-27 v. plik I akt ZUS, opinia lekarska – k. 44 – 46 dokumentacji medycznej/

W konsekwencji powyższego orzeczenia organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 26 lutego 2018 r. odmówił Z. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 28 akt ZUS/

U Z. K. rozpoznano stan po dwukrotnym leczeniu operacyjnym dyskopatii L4/L5 bez istotnych deficytów neurologicznych. Chorobę zwyrodnieniowo – dyskopatyczną kręgosłupa odcinka piersiowego i lędźwiowo –krzyżowego. W badaniu neurologicznym stwierdzono, iż badana przebyła w 2005 r. operacje dyskopatii L4/L5 z powodu zespołu bólowego i niedowładu nerwu strzałkowego prawego. Z powodu nawrotowej (...)/L5 była operowana 1.08.2016. W okresie od 31.07.2016 do 28.01.2017 przebywała na (...) z powodu przebytej operacji (...)/L5. Biegły ortopeda, dr S. wydając opinie w sprawie VIII U 157/16, uznał wnioskodawczynię za całkowicie niezdolną do pracy od 30.07.2016 do 31.07.2017. Niemniej jednak stwierdzane naruszenie sprawności organizmu z powodu przebytej operacji 1.08.2016 skutkowało (...) przez 182 dni. Po tym okresie badana powróciła do pracy. Aktualne naruszenie sprawności po okresie zasiłkowym, który zakończył się 28.01.2017 r. tj w okresie od 28.01.2017 r. do 1.10.2017 r. nie powodowało długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Z przyczyn neurologicznych po wykorzystaniu (...) 182 dni wnioskodawczyni od 28.01.2017 r. odzyskała zdolność do pracy. Okres 6 miesięcy po zabiegu operacyjnym wystarcza na odzyskanie pełnej sprawności organizmu (przeważnie jest to okres 3 miesięcy)

/opinia lekarza biegłego sądowego neurologa J. B. z dnia 11.05.2018 r.– k. 13-14 opinia uzupełniająca z dnia 10.08.2018 r. k. 46 /

W badaniu ortopedycznym u wnioskodawczyni stwierdzono zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowo – krzyżowym. Stan po dwukrotnym leczeniu operacyjnym przepukliny jądra miażdżystego L4-L5, bez istotnego upośledzenia funkcji kręgosłupa z zespołem bólowym. Płaskostopie, paluchy koślawe obu stóp. Z punktu widzenia biegłego ortopedy wnioskodawczyni jest zdolna do pracy na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Po zapoznaniu się z opisami badań Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 18.01.2018 r. oraz Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20.02.2018 r. biegły uważa, że wnioskodawczyni była zdolna do pracy w dniu zaskarżonej decyzji - opinia biegłego zgodna z opiniami Lekarzy Orzeczników ZUS. Nie stwierdza się upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawczyni za częściowo lub całkowicie niezdolną do pracy. W rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS z dnia 17.12.1998 r. wnioskodawczyni nie utraciła w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Brak jest sprzeczności pomiędzy stwierdzeniem, iż wnioskodawczyni na dzień wydania zaskarżonej decyzji jest zdolna do pracy a opinią z dnia 5.09.2016 r. gdyż pomiędzy badaniami upłynął okres 2 lat i stan zdrowia wnioskodawczyni uległ zamianom. Na dzień wydania zaskarżonej decyzji z uwagi na schorzenia ortopedyczne wnioskodawczyni była zdolna do pracy.

/opinia lekarza biegłego sądowego ortopedy M. S. z dnia 27.06.2018 r. – k. 15- 17, opinia uzupełniająca z dnia 8.08.2018 r. k. 45, z dnia 19.09.2018 r. k. 67 oraz z dnia 22.10.2018 r. k. 98/.

Wnioskodawczyni nie dysponuje dokumentacją medyczną za rok 2017.

/oświadczenie wnioskodawczyni protokół z rozprawy z dnia 23 listopada 2018 r. 00:00:38 -00:04:49 /

Wnioskodawczyni posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe. Przy przyjęciu, iż stała się całkowicie niezdolna do pracy od dnia 31.07.2016 r. spełnia też warunek posiadania stażu pracy w dziesięcioleciu poprzedzającym datę złożenia wniosku lub powstania niezdolności do pracy oraz warunek powstania niezdolności do pracy w okresie ubezpieczenia bądź też w okresie 18 miesięcy od ustania okresu ubezpieczenia.

/ bezsporne/

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny materiału dowodowego:

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o okoliczności niesporne między stronami, załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłego neurologa i częściowo opinię biegłego ortopedy.

W ocenie Sądu opinia biegłego neurologa jest w pełni wiarygodna, została bowiem sporządzona przez biegłego o specjalności właściwej z uwagi na schorzenia wnioskodawczyni w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawczyni. Biegła rozpoznała u wnioskodawczyni stan po dwukrotnym leczeniu operacyjnym dyskopatii L4/L5 bez istotnych deficytów neurologicznych. Chorobę zwyrodnieniowo – dyskopatyczną kręgosłupa odcinka piersiowego i lędźwiowo –krzyżowego. W badaniu neurologicznym stwierdzono, iż badana przebyła w 2005 r. operacje dyskopatii L4/L5 z powodu zespołu bólowego i niedowładu nerwu strzałkowego prawego. Z powodu nawrotowej (...)/L5 była operowana 1.08.2016. W ocenie biegłej, która zapoznała się również z opinia biegłego ortopedy z dnia 5.09.2016 r. z przyczyn neurologicznych po wykorzystaniu (...) 182 dni wnioskodawczyni od 28.01.2017 r. do 31.07.2017. odzyskała zdolność do pracy. Okres 6 miesięcy po zabiegu operacyjnym wystarcza bowiem na odzyskanie pełnej sprawności organizmu.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinię wskazanego biegłego, gdyż jest ona rzetelna, a wynikające z niej wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinia nie zawiera braków i wyjaśnia wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Czyniąc ustalenia w sprawie natomiast jedynie częściowo uwzględnił wnioski wynikające z opinii biegłego ortopedy. W oparciu o wskazany dowód Sąd doszedł do przekonania, iż wnioskodawczyni jest zdolna do pracy na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Biegły nie stwierdził upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawczyni za częściowo lub całkowicie niezdolną do pracy. W rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS z dnia 17.12.1998 r. wnioskodawczyni nie utraciła w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Wnioski biegłego w tym zakresie były kategoryczne i wynikały zarówno z analizy przedstawionej dokumentacji medycznej jak i przedmiotowego badania wnioskodawczyni. Nie sposób było zatem ich kwestionować.

Sąd nie uwzględnił natomiast wskazanej opinii w zakresie w jakim odnosiła się do oceny zdolności do pracy wnioskodawczyni pierwotnie w okresie od dnia 31.07.2016 do 1.10.2017 r. a potem z uwagi na sprecyzowanie żądań zgłaszanych w procesie od dnia 29 stycznia 2017 r (dzień po wykorzystaniu okresu zasiłkowego) do 31.07.2017 r., gdyż stanowisko biegłego w tym przedmiocie nie było spójne i jednoznaczne. Podkreślić należy, iż biegły w opinii z dnia 5.09.2016 r. wydanej w sprawie VIII U 157/16 w związku zabiegiem operacyjnym kręgosłupa z dnia 1.08.2016 r. uznał, iż wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy od dnia 31 lipca 2016 roku do dnia 31 lipca 2017 roku (badanie przez biegłego miało miejsce po upływie miesiąca kilku dni po zabiegu). Natomiast w niniejszym procesie w opiniach wskazywał, iż nie może wypowiadać się co do stanu zdolności do pracy wnioskodawczyni w okresie od 28.01.2017 (po wyczerpaniu zasiłku chorobowego) do 1.10.2017 r., gdyż nie badał wnioskodawczyni w tym okresie. Z drugiej zaś strony biegły wskazywał, iż biorąc pod uwagę wnioski zawarte w opinii z dnia 5.09.2016 r. uważa, że wnioskodawczyni w okresie od 31 lipca 2016 r. do 31 lipca 2017 r. była niezdolna do pracy. Zdaniem biegłego wnioskodawczyni zdolność tą odzyskała dopiero po dniu 31 lipca 2017 r., gdyż można przyjąć że po roku czasu od zabiegu operacyjnego nie występowało upośledzenie funkcji narządu ruchu ze względów ortopedycznych. Tym samym opinia biegłego w tej części nie była miarodajna dla poczynienia ustaleń w sprawie.

Mając na uwadze wskazane niespójności Sąd Okręgowy doszedł jednak do przekona, iż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie był wystarczający dla wydania rozstrzygnięcia. Podkreślenia wymaga, iż pomiędzy wydaniem opinii przez biegłego ortopedę w dniu 5.09.2016 r. w sprawie VIII U 157/16 a wydaniem przez niego opinii w sprawie niniejszej minął okres 2 lat w trakcie, którego stan zdrowia wnioskodawczyni ulegał zmianom, na c zwraca uwagę biegły ortopeda. Nie sposób uznać opinii z dnia 5.09.2016 r. za rozstrzygającą w zakresie stwierdzenia niezdolności do pracy wnioskodawczyni skoro ta w świetle nie kwestionowanego przez żadną ze stron faktu po dniu 28.01.2017 tj po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, została zgłoszona do ubezpieczeń jako osoba współpracująca przy prowadzeniu działalności gospodarczej i były za nią opłacane składki. Tym samym po dniu 28.01.2017 r. wnioskodawczyni musiała być zdolna do podjęcia działalności zarobkowej, skoro zgłosiła się do ubezpieczeń społecznych. W niniejszym procesie podnosi, że nie wykonywała żadnych czynności, brak na to jednak dostatecznego dowodu. Przy przyjęciu stanowiska ubezpieczonej należałoby przyjąć, iż w spornym okresie nie podlegała ubezpieczeniom społecznym, a zgłoszenie jej do ubezpieczeń miało charakter pozorny, co wiąże się z określonymi konsekwencjami w oparciu o przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Nadto wnioskodawczyni nie korzystała z możliwości ubiegania się o świadczenie rehabilitacyjne, nadto nie dysponowała dokumentacją lekarską za 2017 r.

Wniosek ten w pełni koresponduje z opinią biegłej neurolog, która jednoznacznie wskazała, iż aktualne naruszenie sprawności po okresie zasiłkowym, który zakończył się 28.01.2017 r. tj w okresie od 28.01.2017 r. do 1.10.2017 r. nie powodowało długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Z przyczyn neurologicznych po wykorzystaniu (...) 182 dni wnioskodawczyni od 28.01.2017 r. odzyskała zdolność do pracy. Okres 6 miesięcy po zabiegu operacyjnym wystarcza bowiem na odzyskanie pełnej sprawności organizmu. Sąd uznał wskazaną opinie za rozstrzygającą. Biegła formułując wskazane wnioski miała bowiem na uwadze treść opinii biegłego ortopedy z dnia 5.09.2016 r. ponadto niezdolność wnioskodawczyni do pracy w okresie od 31.07. 2016 r. do 28.01.2017 r. była spowodowana schorzeniem neurologicznym i wynikała z przeprowadzenia zabiegu neurochirurgicznego. Biegła także badała wnioskodawczynię po zakończonym procesie rekonwalescencji po zabiegu operacyjnym, co dawało pełniejszy obraz schorzeń ubezpieczonej. W konsekwencji zatem, to przede wszystkim opinia wskazanego biegłego mogła dać pełny obraz stanu zdrowia wnioskodawczyni i jej zdolności do pracy w spornym okresie.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił wniosek organu rentowego o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego ortopedy. O wskazanej decyzji procesowej zaważył również fakt, iż wnioskodawczyni nie posiada żadnej dokumentacji medycznej za 2017 r. Tym samym wskazany biegły wydawałby opinie w oparciu o dokumentację, w tym dokumentację medyczną, która już jest w posiadaniu Sądu i była oceniana przez biegłych, ponadto w oparciu o przedmiotowe badanie wnioskodawczyni, które miało by miejsce półtora roku po okresie za który wnioskodawczyni dochodzi świadczeń w związku z niezdolnością do pracy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2017 r., poz. 1383 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 i ust.4 przepisu powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym opinii biegłych, a w szczególności opinii biegłego neurologa Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że nie jest ona niezdolna do pracy.

U skarżącej rozpoznano stan po dwukrotnym leczeniu operacyjnym dyskopatii L4/L5 bez istotnych deficytów neurologicznych. Chorobę zwyrodnieniowo – dyskopatyczną kręgosłupa odcinka piersiowego i lędźwiowo –krzyżowego. Badana przebyła w 2005 r. operacje dyskopatii L4/L5 z powodu zespołu bólowego i niedowładu nerwu strzałkowego prawego. Z powodu nawrotowej (...)/L5 była operowana 1.08.2016. W okresie od 31.07.2016 do 28.01.2017 przebywała na (...) z powodu przebytej operacji (...)/L5. Po tym okresie badana powróciła do pracy rejestrując się jako osoba współpracująca przy prowadzeniu działalności gospodarczej i były za nią opłacane składki. Aktualne naruszenie sprawności po okresie zasiłkowym, który zakończył się 28.01.2017 r. tj w okresie od 28.01.2017 r. do 1.10.2017 r. nie powodowało długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach. Po wykorzystaniu (...) 182 dni wnioskodawczyni od 28.01.2017 r. odzyskała zdolność do pracy. Okres 6 miesięcy po zabiegu operacyjnym wystarcza na odzyskanie pełnej sprawności organizmu. Na dzień wydania spornej decyzji wnioskodawczyni była też zdolna do pracy ze względów ortopedycznych.

W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach w tym zakresie wyjaśnili dlaczego w taki właśnie sposób ocenili stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinia biegłej neurolog – w ocenie Sądu rozstrzygająca w procesie – szczegółowo odnosiła się do podniesionych w sprawie zarzutów i wyjaśniała, dlaczego naruszenie sprawności organizmu wnioskodawczyni nie przekłada się na zdolność świadczenia przez nią pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność tej opinii. Została ona bowiem sporządzona zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegła na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawczyni zdiagnozowała schorzenia, oceniła stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedziała się co do sprawności organizmu wnioskodawczyni i wpływu dolegliwości na jej zdolność do pracy. Sąd podzielił opinię biegłej uznając, iż jest ona pełna, jasna i nie prowadzi do sprzecznych wniosków.

Sąd podzielił też w zakresie wskazanym powyżej opinię biegłego ortopedy uznając iż ze względu na rozstrzygający charakter opinii biegłego neurologa (a także jej jasny i precyzyjny charakter) brak podstaw do mnożenia środków dowodowych i dopuszczenia opinii kolejnych biegłych tej specjalności.

Podkreślić należy, iż żądanie ponowienia lub uzupełnienia dowodu z opinii biegłych jest bezpodstawne, jeżeli sądy uzyskały od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania (wyrok SN z 1999-10-20 II UKN 158/99 OSNAPiUS 2001/2/51).

Sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo, aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę, i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy (wyr. SN z 19.3.1997 r., II UKN 45/97, OSNP 1998, Nr 1, poz. 24). Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430).

Na gruncie rozpoznawanej sprawy biegły ortopeda w swych wnioskach zgodził się z opiniami Lekarzy Orzeczników ZUS i stanowisko to konsekwentnie podtrzymywał uznając iż wnioskodawczyni była zdolna do pracy na dzień wydania spornej decyzji bez względu na treść opinii z dnia 5.09. 2016 r. Natomiast biegła neurolog w swoich wnioskach końcowych odnosząc się także do zarzutów zgłaszanych w procesie, zgodnie i precyzyjnie uzasadniła tezę, zgodnie z którą wnioskodawczyni była w okresie spornym, osobą zdolną do pracy.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni, jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc w sentencji wyroku.

J.L.