Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – st. sekr. sąd. Aneta Dybikowska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Giżycku - -----------

w obecności funkcjonariusza Urzędu Celno-Skarbowego w O.- Wioletty Połońskiej

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2019 roku sprawy

1.  A. R. (1)

urodz. (...) w K.

syna A. i A. zd. J.

oskarżonego o to, że:

I.  Będąc Prezesem Zarządu, tj. osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i (...) Sp. z o.o. z/s w S. poprzez świadome działanie polegające na zawarciu umowy o dzierżawę powierzchni w lokalu bez nazwy przy ul. (...) w G., w dniu 21 października 2015 r. urządzał gry na automacie H. S. P. nr (...), w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia, naruszając dyspozycję określoną w art. 14 ust. 1 oraz 23a ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. 2015.612 ze zm.)

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107§1kks w zw. z art. 9§3kks

2.  P. R. (1)

urodz. (...) w K.

syna J. i D. zd. Z.

oskarżonego o to, że:

II.  Poprzez wynajęcie powierzchni w lokalu bez nazwy przy ul. (...) w G., na zainstalowanie i eksploatację automatów bez oznaczeń, o nazwie B. H., (...), H. S. P. oraz (...) w dniu 21 października 2015 r. urządzał gry na ww. automatach w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia, naruszając dyspozycję określoną w art. 14 ust. 1, art. 23 a ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. 2015.612 ze zm.)

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107§1kks w zw. z art. 9§3kks

1.  Oskarżonego A. R. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt I i za to na podstawie art. 107§1kks w zw. z art. 9§3kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks skazuje go na karę grzywny w wymiarze 120 ( sto dwadzieścia) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej odpowiada kwocie 100 (sto) złotych.

2.  Oskarżonego P. R. (1) uznaje za winnego tego, że prowadząc działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w K. poprzez wynajęcie powierzchni w lokalu bez nazwy przy ul. (...) w G., na zainstalowanie i eksploatację automatów bez oznaczeń, o nazwie B. H., U. (...), H. S. P. oraz (...) w dniu 21 października 2015 r. urządzał gry na ww. automatach w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia, naruszając dyspozycję określoną w art. 14 ust. 1, art. 23 a ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych tj. występku z art. 107§1 kks i za to na podstawie art. 107§1 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks skazuje go na karę grzywny w wysokości 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych przyjmując, iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 80 (osiemdziesiąt) złotych.

3.  Na podstawie art. 30§5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa zabezpieczonych jako dowody rzeczowe:

a)  automatu do gier H. S. P. nr (...) wraz z przynależnościami i kluczem

b)pieniędzy zabezpieczonych w kwocie 65 (sześćdziesiąt pięć) zł przechowywanych w kasie Oddziału Celnego w E.;

c)  umowy najmu powierzchni użytkowej nr (...) przechowywaną na k. 32 i protokół instalacji przechowywany na k. 33- nakazuje pozostawienie ich w aktach sprawy.

4.  Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych i art. 113§1 kks w zw. z art. 633 kpk zasądza na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty od oskarżonych:

-

P. R. (1) kwotę 640,00 (sześćset czterdzieści) złotych;

-

A. R. (2) kwotę 1.200,00 (jeden tysiąc dwieście) złotych

i obciąża ich kosztami sądowymi w pozostałym zakresie w częściach równych tj, w 1/3 części.

Sygn. akta II K 549/18

UZASADNIENIE

Oskarżony P. R. (1) ( 32 lata ) jest mieszkańcem K., ze średnim wykształceniem ekonomicznym. W 2015 roku prowadził tam oraz w G. działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. R. (1) z siedzibą w K. przy ul. (...), której przedmiotem była pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna ( k. 174, 32).

1.08.2015 roku P. R. zawarł umowę najmu części lokalu ( 4 m ^{( 2)}) z firmą (...) Sp. z o.o. z /s w G. reprezentowaną przez prezesa zarządu, obywatela R.z O. K. A. R. (1) (33 lata). Umowa dotyczyła części lokalu w G. przy ulicy (...) ( umowa najmu powierzchni użytkowej k. 32-33, pismo z KRS dotyczące P. k. 61-63).

Firma (...) deklarowała, że zajmuje się urządzaniem i prowadzeniem gier na automatach zręcznościowych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub które nie maja charakteru losowego ( §1 umowy z k. 32).

W tym samym dniu tj. 01.08.2015 r Sp. P. zainstalowała w w/w lokalu automat o nazwie H. (...) o nr (...) ( protokół instalacji k. 33).

Inną umowę dzierżawy też części tego lokalu ( 6 m ² ) P. R. zawarł 5.10.2015 roku z P. M. (1) prowadzącym firmę (...) z C.. W następnych dniach zainstalowano tam automaty do gier o nazwach B. (...), U. (...) i (...). One także posiadał wrzutnik do monet i akceptator banknotów. Zamontowanych w nich tez odpowiednie oprogramowanie( umowa najmu k. 34).

W dniu 21.10.2015 roku funkcjonariusze Służby Celnej w osobach L. G. (1), B. W. (1) i A. C. (1) przeprowadzili kontrolę w lokalu przy ul. (...) w G.. Ujawnili tam wymienione wyżej automaty H. (...), B. (...), U. (...) i (...) ( protokół z kontroli k. 5-10, protokół przeszukania k. 28-30, notatka k.2).

Funkcjonariusze przeprowadzili eksperyment procesowy m. in. n a automacie H. (...) polegający na odtworzeniu przebiegu gry, który na bieżąco był rejestrowany kamerą. W tym celu funkcjonariusz rzucił ( zakredytował) automat dwie monety po 5 złotych co dało „100 kredytów „ Następnie wybrano jedną z Gier tj. U. (...) . Naciśnięcie przez funkcjonariusza klawisza (...) spowodowało uruchomienie sterowania obrotami i wprawiło w w ruch trzy bębny ( ich symulację ) B. zaczęły obracać się z duża prędkości, po czym zatrzymały się same, bez ingerencji ze strony grającego, a z licznika kredytu ubyło „ 5 kredytów” . Ostatecznie wynik w/w eksperymentu wykazał, ze gra na w/w automacie ma charakter losowy, bo jej tok pozostaje poza sfera oddziaływania grającego i jest niezależny od jego zdolności psychomotorycznych takich jak spostrzegawczość, refleks, a także doświadczenie i stopień wytrenowania. Wynik eksperymentu procesowego przeprowadzony na pozostałych trzech automatach był taki sam. ( protokół z eksperymentu procesowego k. 6-8, nagranie k. 11, zeznania B. W. k. 109-110, 749-749v, A. C. k. 762-763, L. G. k. 764, notatka k.2-4.).

Obaj oskarżeni nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów. P. R. odmówił złożenia wyjaśnień ( k. 78v, 747). A. R. wyjaśnił natomiast ( k. 92v), że automat H. (...) jest symulatorem i nie podlega pod ustawą hazardową, gdyż nie przynosi żadnego dochodu, zaś gry na nim nie maja charakteru losowego, ponieważ są czasowe. Podał, że swoją wiedze opiera w tym zakresie na ekspertyzie rzeczoznawców, a jednocześnie biegłych przy Sądzie Okręgowym w Słupsku tj. M. S. i M. S.. Załączył tę ekspertyzę ( k. 743-745). Dalej oskarżony ten wyjaśnił, że ostatecznie wynik każdej gry jest zerowy, a zatem skoro to jest znane, to nie może być mowy o charakterze losowym gry ( wyjaśnienia k. 92 v).

W świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i ich analizy, wyjaśnienia obu oskarżonych należy zdaniem Sądu odrzucić jako niewiarygodne. Należy w gruncie rzeczy przyjąć, że nie ma innych istotnych dowodów, których argumentacja podważałaby skutecznie dowód w postaci eksperymentu procesowego i jego konkluzje, a przeprowadzonego w dniu 21.10.2015 roku przez wymienionych wyżej funkcjonariuszy Służby Celnej z E.. W ocenie Sądu dowód ten, jak i zeznania wszystkich funkcjonariuszy posiadają wszelkie walory wiarygodności i zasługiwały na ich podzielenie. Sąd podziela stanowisko m. in. wyrażone przez w/w funkcjonariuszy, że wynik eksperymentu procesowego ( przeprowadzonego w trybie art. 211 kpk) dowodzi w sposób niezbity, że odtworzona na automatach H. (...), B. (...), U. (...) i (...) gra świadczy o jej losowym charakterze, albowiem jej przebieg pozostaje poza sferą oddziaływania grającego. Jest niezależny od refleksu, zręczności, czy innych umiejętności grającego. Rola grającego polega tylko na uruchomieniu bębna ( na ekranie widoczna symulacja obracających się trzech bębnów) nie ma natomiast możliwości zatrzymania ich w określonej konfiguracji. Zatrzymują się same.

W szczególności zdaniem Sądu wiarygodności przywołanych wyżej dowodów ( eksperymentu procesowego k. 7-8, zeznań funkcjonariuszy B. W.. A. C.. L. G. oraz protokołu przeszukania) nie podważają dowody podniesione przez oskarżonych oraz obrońcę oskarżonego A. R.. Przeciwnie, nawet opinia biegłego Z. S. ( k. 817-833), w części dotyczącej automatów zainstalowanych przez P. M. jest zbieżna z dowodami przedłożonymi przez oskarżyciela publicznego.

W toku postępowania oskarżony A. R. przedstawił na swoją obronę i poparcie swoich wyjaśnień ocenę techniczną ( nr. (...)) wydaną mu prywatnie przez rzeczoznawców, a jednocześnie biegłych sądowych. ( ocena k. 743-745 , 844-845). W dokumencie tym – po badaniu automatu H. (...) przeprowadzonym ponad 3 lata wcześniej, bo w dniu 24.04.2012 roku na rzecz innej firmy niż oskarżonego – stwierdzono, że urządzenie to nie wypłaca wygranych pieniężnych ani rzeczowych, czas gry nie zależy od zręczności gracza , ani od wyników gry i jest limitowany wartością wpłat monet lub banknotów do wrzutnika lub akceptora banknotów. Z konkluzji tej oceny wynika, że gra na tym urządzeniu nie posiad charakteru losowego, ponieważ jej wynik jest z góry znany jeszcze przed rozpoczęciem gry oraz, że elementem zabawowym jest możliwość pozyskania punktów dodatkowych korzystając z gry telewizyjnej, przy jednoczesnym doświadczaniu wrażeń wizualnych i dźwiękowych. Dalej przedstawiono argumentację, że jest to automat z elementem zręcznościowym, bo naciśnięcie odpowiedniego klawisza, w odpowiednim momencie premiowane jest punktem (ocena k. 844-845, zeznania M. S. k. 21-23, N. S.. 17- załącznika adresowego).

Mankamentem tej oceny, ekspertyzy jest jednak - co trafnie zauważył Sąd Okręgowy w uzasadnieniu swojego wyroku k. 1301v - a co Sąd Rejonowy w pełni podziela- fakt, że jak wskazano wyżej została ona sporządzona ponad trzy lata przed czynem obu oskarżonych, dla innej firmy i obiektywnie trudno przyjąć, aby w tym czasie automat nie uległ zmianom, czy innym przeróbkom, a w takim razie jak sami zastrzegli obaj rzeczoznawcy - ich ocena traci ważność ( k. 744). W tym stanie rzeczy bardziej miarodajny jest wynik eksperymentu procesowego dokonanego przez przeszkolonych w tej dziedzinie funkcjonariuszy służby celnej, w warunkach obiektywnych, przypadkowo.

W sprawie został ponadto przeprowadzony dowód – zlecony przez Sąd- z opinii biegłego sądowego Z. S.. W pierwszej opinii k. 823 wyraźnie wskazał on, że charakter gry na urządzeniu H. (...) ma charakter losowy, bo nie stwierdził w badanym urządzeniu cech automatu zręcznościowego. W opinii uzupełniającej ( k. 862-864) biegły ten przyznał, że w automacie zamontowany został wyświetlacz ciekłokrystaliczny – ( wcześniej go nie zauważył z uwagi na nietypową jego lokalizacje k. 864). zawierający informacje o punktach zręcznościowych i czasie gry. To, jego zdaniem świadczy, o adaptacji tego automatu na automat nieposiadający charakteru losowego - o ile jednocześnie nie było możliwości wypłat wygranych pieniężnych i rzeczowych ( k. 864). Innym elementem zręcznościowym w tym automacie zdaniem biegłego było zainstalowanie klawisza START oraz możliwość uruchamiania obrotów bębnów wyłącznie w czasie gry, gdy klawisz ten jest podświetlony. Z eksperymentu procesowego funkcjonariuszy służby celnej ( k. 6- 8) wynika jednak, że przycisk ten służy tylko do uruchamiania bębnów, a nie do ich zatrzymania, co podważa te stwierdzenia. Między innymi dlatego Sąd akceptuje i podziela jednocześnie pogląd wyrażony we wspomnianym uzasadnieniu Sądu Okręgowego, że wprowadzenie do gry różnych elementów dodatkowych np. zręczności mających stworzyć pozory braku losowości nie pozbawia gry charakteru losowego ( uzasadnienie SO k. 1300v).

W tej sytuacji stwierdzić należy, że analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pozwala zdaniem Sądu przyjąć, że obaj oskarżeni tj. P. R. i A. R. w dniu 21.10.2015 roku w G. urządzali gry na automacie H. (...) ( P. R. również na automatach : B. (...), U. (...) i (...)). Pierwszy poprzez wynajęcie A. R. i P. M. niewielkich powierzchni lokalu przy ulicy (...), a drugi poprzez zawarcie umowy o dzierżawę tej powierzchni i zainstalowanie automatu, czym wyczerpali, każdy dyspozycje art. 107§1 kks w zw. z art. 9§3 kks.

Zgodnie bowiem z treścią art. 2 ust. 1 Ustawy o grach hazardowych grami losowymi są gry, w tym urządzane przez sieć internet i wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których wynik w szczególności zależy od przypadku. Wspomniany eksperyment procesowy na powyższych urządzeniach zdaniem Sądu wykazał to. Przeprowadzone natomiast przez Sąd pozostałe dowody, w tym te podnoszone i wnioskowany przez oskarżonych i obronę skutecznie wiarygodności tego eksperymentu nie podważyły. Z podzielonych przez Sąd zeznań zatrudnionej w lokalu P. R. N. P. złożonych w postępowaniu przygotowawczym ( k. 21 i k. 748) jednoznacznie wynika zaangażowanie tego oskarżonego w urządzanie gier. Dbał on o obsługę techniczną automatów ( także i tych wstawionych przez skazanego P. M.), zapewniał dostarczanie energii, dostęp do nich grającym, a zatrudniony przez niego personel zapewniał wypłacanie wygranej i kasowanie punktów kredytowych. Potwierdzili to w części także uczestnicy gier tj. P. Ż., k. 12,13, 737 v, 748, Ł. O. k. 16,748). Ich zeznania jako niebudzące wątpliwości Sąd w pełni podzielił. Wprawdzie M. P. przed Sądem wycofała się z wcześniej złożonych zeznań i zeznała odmiennie, ale bez wątpienia zrobiła niezgodnie z prawdą i zapewne w trosce o uwolnienie jej pracodawcy od odpowiedzialności. Sąd podzielił pozostałe dowody przeprowadzone w sprawie zwłaszcza w postaci dokumentów, ich treści i wiarygodność nie były kwestionowane.

Art. 14 ust. 1 u.g.h. stanowi, że urządzanie gier cylindrycznych ,… oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gier na zasadach i warunkach określonych zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu… . Obaj oskarżeni prowadząc wyspecjalizowaną działalność gospodarczą w tej dziedzinie powinni o tym wiedzieć i zapewne wiedzieli. Żadne jednak z nich koncesji ani zezwolenia nie posiadał. Wprawdzie art. 4 noweli ustawy z dnia 12.06.2015 ( wszedł w życie 3.09.2015 ) wprowadzał okres przejściowe, ale jedynie dla tych podmiotów, które w dniu wejścia w życie noweli prowadziły działalność w zakresie gier hazardowych. Nie dotyczył on wiąc obu oskarżonych. W pełni należało natomiast podzielić opinię Z. S. ( k. 817-833) w części dotyczącej automatu B. (...), U. (...) i (...), że gry urządzane na nich mając charakter losowy i że urządzenia te nie zawierają żadnych adaptacji elementów zręczności. W tym zakresie opinia te jest pełna, jasna , ale przede wszystkim pozostaje w tej części zbieżna z wynikami eksperymentu procesowego przeprowadzonego przez funkcjonariuszy służby celnej. Ponadto w tym zakresie jest również prawomocne rozstrzygniecie ( wyrok wobec P. M.). W konsekwencji zezna7nzia P. M. ( wyjaśnienia z k. 140) podlegały odrzuceniu jako niewiarygodne.

Zdaniem Sadu w odniesieniu do obu oskarżonych ( przede wszystkim A. R., bo P. R. odmówił złożenia wyjaśnień, a wiec nie powołał się na tę okoliczność, nie zachodziły także przesłanki z art. 10§4 kks tj. pozostawania w błędzie. Bez wątpienia gra , która jest przedmiotem postępowania nie była urządzana w kasynie, co statuuje wspomniany wyżej art. 14 u.g.h notyfikowany Komisji Europejskiej w dniu 5.11.2014 r pod numerem 214/0537PL. Wprawdzie oskarżony A. R. w toku postępowania przygotowawczego k. 92 v posługując się ocenami M. S. i N. S. twierdził, że pewny był, że może urządzać gry na w/w. automacie, nie mniej jednak Sąd Rejonowy w pełni podziela także i te zapatrywania Sadu Okręgowego, że posiadane przez niego prywatne ekspertyzy nie usprawiedliwiają go w rozumieniu art. 10§4 kks. Zgodzić bowiem się należy z argumentacją ,że to tylko właściwy minister rozstrzyga na wniosek lub z urzędu, w drodze decyzji, czy gra posiadające cechy wymienione w art. 1-5 a u.g.h. jest grą na automatach w rozumieniu tej ustawy ( art. 2 ust. 6 u.g.h). Ani oskarżony A. R., ani P. R. takiej decyzji nie przedstawili, ani nie podali, aby o taką decyzje kiedykolwiek wystąpili.

W ocenie Sądu wina oraz społeczna szkodliwość czynów, które zostały przypisane oskarżonym – są znaczne. Wskazuje na to analiza tak strony podmiotowej, jak i przedmiotowej opisanych czynów. Mowa w tym miejscu o takich okolicznościach jak czas, miejsce, sposób ich popełnienia, pobudki, motywy, jakimi oskarżeni kierowali się, waga naruszonych przez niech obowiązków, postać zamiaru. Niewątpliwie motywem działalności oskarżonych była chęć łatwego zarobkowania, kosztem Skarbu Państwa.

Obaj oskarżeni są osobami dorosłymi i poczytalnymi. Mieli świadomość, że ich zachowanie jest bezprawne. Ich motywacja była wolna od jakichkolwiek zewnętrznych nacisków o których mowa w Ustawie, a które wyłączałyby przypisanie im winy, a zatem można było wymagać od nich zachowania zgodnego z prawem.

Analiza elementów podmiotowych pozwoliła zdaniem Sądu na przedstawienie oskarżonych P. R. i A. R. w umiarkowanie korzystnym świetle. Wymienieni mają odpowiednio 32 i 33 lata, prowadzą dosyć ustabilizowany tryb życia. W chwili czynu nie byli karani.

Orzeczenie rodzaju i wymiaru kary grzywny wobec obojga oskarżonych – zdaniem Sądu – nie przekracza stopnia winy oskarżonych, uwzględniają stopień społecznej szkodliwości czynu oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Sąd w oparciu o przepis art. 107§1 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks wymierzył A. R. karę grzywny w wymiarze 120 stawek dziennych przy przyjęciu, że wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 100 zł. Wysokość orzeczonej grzywny w ocenie sądu jest adekwatna do możliwości majątkowych oskarżonego, a także do stopnia społecznej szkodliwości jego zachowania, spełni też funkcje prewencyjne i represyjne. Podobnie adekwatną karą wobec P. R. jest kara grzywny wymiarze 80 stawek dziennych, przy ustaleniu, iż stawka dzienna odpowiada kwocie 80 złotych.

Przy ustalaniu wysokości stawki dziennej w stosunku do każdego z oskarżonych sąd miał na uwadze wysokość uzyskiwanych przez nich dochodów oraz ich możliwości zarobkowe, właściwości i warunki osobiste.

Wymierzając oskarżonym karę sąd miał zatem na uwadze także i tę okoliczność, że zachowanie obu godziło w istotne interesy finansowe Skarbu Państwa.

O dowodach rzeczowych, orzekając ich przepadek rozstrzygnięto na podstawie art. 30§5 kks.

O opłatach i kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 113§1kks w zw. z art. 633 kpk