Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 07 listopada 2016 roku (data prezentaty), ostatecznie sprecyzowanym pismem z dnia 16 sierpnia 2017 roku (data prezentaty) małoletnia A. J. (1), reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową A. J. (2), wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych od pozwanego M. J. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 08 stycznia 2014 roku, w sprawie o sygn. akt VI C 920/12, z kwoty po 3 000 złotych do kwoty po 6 000 złotych miesięcznie oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych /k. 3 – 13, 378 – 380/.

Pozwany M. J. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki, na rzecz pozwanego, kosztów niniejszego postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego /k. 115 – 130, 639 – 643/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dotychczasowy obowiązek alimentacyjny M. J. (1), na rzecz małoletniej A. J. (1), ustalony został wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 08 stycznia 2014 roku, w sprawie o sygn. akt VI C 920/13, na kwotę 3 000 zł miesięcznie. W toku postępowania rozwodowego rodzice małoletniej zawarli porozumienie rodzicielskie, w którym ustalili kontakty pozwanego z córką: w dwa weekendy w miesiącu, od piątku wieczorem lub soboty rano do niedzieli wieczorem lub poniedziałku rano, w tygodniu podczas dwukrotnego odwożenia córki do szkoły oraz dwukrotnych popołudniowych wizyt w miejscu zamieszkania dziecka, łącznie 21 dni wakacji, łącznie jeden tydzień ferii, w jeden tzw. długi weekend
(w maju lub czerwcu) każdego roku oraz ustalili dodatkowy udział finansowy pozwanego w kosztach utrzymania córki, ponad ustaloną porozumieniem kwotę alimentów 3 000 zł. Koszty pobytu dziecka na wakacjach i feriach miał pokrywać rodzic, pod którego opieką dziecka przebywa. Wyjazdy córki, bez rodziców, na kolonie, obozy, zielone i białe szkoły zobowiązał się finansować ojciec dziecka. M. J. (1) zobowiązał się dodatkowo, oprócz alimentów, do pokrywania czesnego za szkołę córki i opłaty za wyżywienie w szkole córki zarówno podstawowej, gimnazjum, liceum jak i na studiach na poziomie do kwoty 2 000 zł miesięcznie, kosztów zajęć dodatkowych dziecka i kosztów dodatkowego paliwa niezbędnego do dowożenia dziecka na dodatkowe zajęcia, ponad kwotę 440 zł miesięcznie, kosztów leczenia córki i 50% kosztów niani.

Miesięczny koszt utrzymania dziecka matka określała na kwotę 6 048 zł, w tym: szkoła i wydatki szkolne 1 883,90 zł, zajęcia dodatkowe 400 zł, wyżywienie 672,61 zł, ubrania około 420 zł, transport do szkoły i ze szkoły 450 zł, pomoc domowa, niania, sprzątanie (50%) 450 zł, udział w kosztach utrzymania domu 696 zł .

Przedstawicielka małoletniej, A. J. (2), miała 40 lat. Była psychologiem szkolnym; zarabiała 1 800 zł. Własne koszty utrzymania oceniała na kwotę 2 907 zł.

Pozwany M. J. (1) miał 40 lat. Spłacał kredyt hipoteczny w miesięcznych ratach po około 8 000 zł, wynajmował mieszkanie za kwotę 4 000 zł, ponosił koszty utrzymania domu zajmowanego przez małoletnią i matkę małoletniej w kwocie 3 000 zł miesięcznie oraz koszty szkoły małoletniej w kwocie 1 800 zł miesięcznie. Od stycznia 2014 roku osiągał dochód w kwocie 42 500 zł bez VAT, tytułem usług doradczych w (...) Sp. z o.o. Był członkiem Zarządu (...) Park S.A. osiągając z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie średnio 2 421,12 zł netto miesięcznie /k. 39 – 43, 48 – 49 akt Sądu Okręgowego sygn. VI C 920/13; k. 132 – 143, 278, 285 akt przedmiotowej sprawy/.

Aktem notarialnym z dnia 07 stycznia 2014 roku rodzice małoletnich dokonali częściowego podziału majątku wspólnego w ten sposób, że matka małoletniej otrzymała od ojca dziecka kwotę 290 000 zł oraz kwotę 47 000 zł, pomniejszoną o wartość samochodu marki F. (...), rok produkcji 2002, przyjęta w rozliczeniu w ramach ceny nabycia nowego samochodu. Ojciec małoletniej otrzymał zobowiązanie do spłaty debetu w kwocie 20 260,56 zł, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 ¹ k.c. pod nazwą M. J. (1), 300 akcji (...), pozostałą kwotę zgromadzoną na rachunkach bankowych. Rodzice małoletniej zawarli także ustalenia na poczet ostatecznego, w przyszłości, dokonania podziału majątku, który ma nastąpić w terminie do 21 kwietnia 2021 roku, kiedy to dokona spłaty na rzecz A. J. (2) w kwocie 430 000 zł. Do tego czasu pozwany zobowiązał się pokrywać koszty utrzymania domu zajmowanego przez matkę i córkę, do kwoty 2 800 zł, spłacać raty kredytu hipotecznego i zobowiązał się nie domagać się od matki dziecka zwrotu połowy zapłaconych rat /k. 241 – 248/.

Aktualnie sytuacja stron jest następująca:

Małoletnia A. J. (1), ma 12 lat. Uczęszcza do prywatnej szkoły. W ramach czesnego za szkołę małoletnia uczęszcza na zajęcia siatkówki i inne. Dodatkowo, uczęszcza ma zajęcia z pianina, które odbywają się w miejscu zamieszkania małoletniej; koszt (440 zł) pokrywa matka, z alimentów. Matka małoletniej zatrudnia opiekunkę do dziecka, z deklarowanym przez matkę wynagrodzeniem 1 600 zł miesięcznie. Małoletnia pozostaje pod opieką stomatologa, ortopedy, pediatry, rehabilitanta. Przyjmuje leki.

Usprawiedliwione potrzeby dziecka matka małoletniej określiła na kwotę około 8 000 zł w tym: żywność (między innymi: drugie śniadania do szkoły tj. sałatka po 10 zł dziennie czyli 200 zł, sushi w piątki, dwa razy w miesiącu wyjścia na pizzę 400 zł) 1 500 zł, środki czystości, chemia 250 zł, artykuły papiernicze, pomoce naukowe 150 zł, kosmetyki, fryzjer 150 zł, książki, lektury, szkolne gazetki 80 zł, podręczniki szkolne 120 zł, obuwie (10 par rocznie) 130 zł, odzież 500 zł, stomatolog 50 zł, komputer 30 zł (program S. S.), kino, teatr, muzea, wystawy 150 zł, zabawki, gry edukacyjne 80 zł, prezenty okolicznościowe 50 zł, wyposażenie pokoju 158 zł, sprzęt sportowy 53 zł, kieszonkowe 120 zł; koszty (1/2) utrzymania samochodu około 1 000 zł, w tym: ubezpieczenie 200 zł (2 500 zł rocznie), paliwo 800 zł (w tym: 230 zł dojazd do szkoły, dojazdy do rodziny w T. 360 zł, do L., do lekarzy), koszty wymiany opon, przeglądu technicznego;
½ wynagrodzenia osoby sprzątającej 400 zł, basen (karnet); 100 zł wizyty lekarskie około 150 zł, leki 65 zł, opiekunka 1 500 zł, remont pokoju 430 zł, ferie zimowe 220 zł, wakacje 392 zł (4 200 zł za 8 dni wypoczynku), wycieczki weekendowe (dwa razy w roku) 36 zł, artykuły elektroniczne (dwie ładowarki do samochodu, głośnik, słuchawki) 97 zł, psycholog 120 zł /k. 17 – 83, 389, 391 – 499, 645 – 647, 655 – 658/. Aktualnie małoletnia dojeżdża do szkoły autobusem. Matka deklaruje ponoszenie kosztów dojazdów córki do szkoły oraz odbierania córki ze szkoły w kwocie 230 zł miesięcznie. Małoletnia nie uczęszcza do psychologa; odbyła około dwie wizyty u psychologa, ostatnią 2 lata temu. Aktualnie nie ma potrzeby uczęszczania do psychologa. Od około półtora roku nie uczęszcza także na basen /k. 655, 658, 662/.

W ocenie matki dziecka, uzasadnione potrzeby dziecka, od dnia poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego, wzrosły o kwotę 2 100 zł miesięcznie, w tym: 850 zł miesięcznie wydatki nowe – restauracja, lodziarnia, pizzeria 400 zł, kosmetyki młodzieżowe 100 zł, imprezy kulturalnej i oświatowe 200 zł, wyposażenie pokoju 150 zł. Nadto, według matki wzrosły koszty utrzymania dziecka o: koszt żywności 300 zł, odzieży 300 zł, obuwia 250 zł, wakacji 400 zł /k. 9 – 10, 17 – 83/. Matka dziecka zarzuca pozwanemu, że pozwany nie partycypuje w kosztach eksploatacji samochodu oraz w połowie wynagrodzenia osoby sprzątającej /k. 645 – 647/. Domaga się od pozwanego finansowania 80% usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Podnosi, iż dokłada do kosztów utrzymania dziecka kwotę około 5 000 zł miesięcznie /k. 645 – 648/.

Przedstawicielka ustawowa, A. J. (2), ma 44 lata. Posiada wykształcenie wyższe: studiowała biologię oraz psychologię. Ukończyła studia podyplomowe z HR. Posiada kwalifikacje terapeuty /k. 121, 645/. W okresie od 06 maja 2016 roku do 31 sierpnia 2017 roku pracowała, jako specjalista, w (...) Laboratorium Sp. z o.o. i osiągała średnie miesięczne wynagrodzenie w kwocie 4 259,52 zł brutto tj. około 3 500 zł netto. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu wraz z upływem czasu, na jaki została zawarta /k. 16, 381/. Od czerwca 2017 roku matka dziecka poszukuje pracy w charakterze psychologa. Od roku uczęszcza do Szkoły Psychologii (...). Koszt dwuletnich studiów to około 15 000 zł. Prawdopodobnie podejmie prace w (...) w K., na pełen etat, z prognozowanym wynagrodzeniem około 2 000 zł netto. A. J. (2) skarży się na dolegliwości (dyskopatię) kręgosłupa. Pozostaje pod opieką ortopedy; korzysta z prywatnej rehabilitacji. Deklaruje, iż ma zdiagnozowaną rwę kulszową. Swoje możliwości zarobkowe ocenia na takim poziomie, jak w dacie wyroku rozwodowego. Ocenia, iż jako specjalista ds. marketingu medycznego osiągałaby zarobki rzędu 4 500 – 5 000 zł netto /k. 500 – 637, 647 – 648, 674/.

W roku 2014 uzyskała dochód w kwocie 52 263,57 zł /k. 336 – 342/, a w roku 2015 w kwocie 51 848,77 zł /k. 327 – 334, 336 – 343/.

A. J. (2) mieszka z córką, a w przeszłości także z kuzynką, w domu w S.. Całkowite koszty utrzymania domu pokrywa pozwany. W kwietniu 2020 roku będzie musiała opuścić nieruchomość. W kwietniu/maju 2017 roku wykonała remont pokoju córki, oszacowany na łączną kwotę około 7 000 zł /k. 344 – 345, 364, 391 – 418, 648 – 649/. W styczniu – lutym 2017 roku poniosła koszty wynagrodzenia opiekunki w kwocie 1 080 zł. W okresie ferii zimowych 2017 roku małoletnia przebywała z matką w D.; koszt wypoczynku wyniósł 4 390 zł /k. 346 – 350, 429 – 430/. Koszt tygodniowych wakacji matki i córki, we W., w 2017 roku, wyniósł 12 759 zł /k. 426 – 427/.

Własne koszty utrzymania matka małoletniej określiła na kwotę około 3 000 zł /k. 647/. A. J. (2) nie posiada zobowiązań finansowych. Deklaruje oszczędności w kwocie około 6 000 zł, pozostałe z kwoty 290 000 zł, jaką otrzymała w ramach podziału majątku wspólnego. Jest właścicielką samochodu marki N. (...), którego wartość szacuje na kwotę około 30 000 zł, zakupionego z w/w kwoty /k. 647 – 649/.

Pozwany, M. J. (1), ma 43 lata. Jest ogólnie zdrowy. Od marca 2014 roku mieszka z partnerką, obecną żoną, w mieszkaniu wynajmowanych za kwotę 3 000 zł miesięcznie, o powierzchni około 80 m ². Z obecnego związku posiada roczne, zdrowe dziecko. Partnerka pozwanego jest właścicielką Agencji (...). Przed narodzinami dziecka osiągała dochody rzędu 6 0000 – 12 000 zł miesięcznie. Partycypuje w 1/3 kosztów czynszu najmu. Małżonkowie zatrudniają opiekunkę do dziecka, na pełen etat, z wynagrodzeniem 3 000 zł miesięcznie. Ponoszą koszty sprzątania mieszkania w kwocie 400 zł miesięcznie /k. 273 – 274, 362 – 363, 649, 659, 662/.

Pozwany pozostaje, aktualnie do października 2018 roku, członkiem Zarządu (...) Park S.A. W 2016 roku osiągał dochód w kwocie średnio 43 096,09 zł tytułem usług doradczych w (...) Sp. z o.o. W 2016 roku był członkiem Zarządu (...) Park S.A., osiągając wynagrodzenie w kwocie średnio 2 421,12 zł netto miesięcznie. W/w wynagrodzenie pozostawało niezmienne od dnia 01 października 2013 roku. Tytułem warrantów za rok 2016 premia przyznana na objęcie akcji przez pozwanego wyniosła 652 282,95 zł brutto tj. 426 841,00 zł netto /k. 283 – 286, 680/.

W roku podatkowym 2014 pozwany osiągnął dochód w wysokości 414 082,44 z tytułu działalności gospodarczej /k. 303 – 307/ oraz w kwocie 53 148,20 z tytułu stosunku pracy i działalności wykonywanej osobiście /k. 309 – 316/. W 2015 roku uzyskał dochód w kwocie 453 243,35 zł z tytułu działalności gospodarczej
/k. 288 – 292/ oraz w kwocie 470 832,01 zł z tytułu stosunku pracy /k. 288 – 296/.
W 2016 roku pozwany uzyskał dochód w kwocie 786 561,41 zł ze stosunku pracy oraz w kwocie 460 361,16 zł z tytułu działalności gospodarczej, a partnerka pozwanego w kwocie 157 392,44 zł /k. 666 – 667, 669/.

Pozwany posiada udział (½) w nieruchomości przy ul. (...) w S., o powierzchni 240 m ² (współwłasność z A. J. (2)), samochód osobowy M. (...), rok produkcji 2007, a także lokaty bankowe w MBank na kwotę 132 000 zł, akcje Grupy (...) P. w ilości 860 000 (o wartości 4 000 000 – 5 000 000 złotych, nabywanych sukcesywnie od 2014 roku na podstawie warrantów), 178 akcji Grupy Azoty i 5 500 akcji (...), których wartość szacuje na kwotę 200 000 – 250 000 zł, około 98 055 warrantów Grupy (...) P.. Warranty są niezbywalne, są elementem systemu motywacyjnego dla członków zarządu. Pozwany obciążony jest spłatą kredytu hipotecznego w wysokości 476 014,23 CHF o miesięcznej racie około 7 700 zł, zaciągniętego na dom, w którym mieszka małoletnia wraz z matką
/k. 201, 282, 659, 679/. Deklarował oszczędności w kwocie około 360 000 zł. Pozwany nabył, wspólnie z żoną, dom na W., o wartości około 2 000 000 zł, z której dotychczas uiścił 400 000 zł. Ubiega się o kredyt w kwocie około 1 600 000 zł. Nakłady na urządzenie domu pozwany szacuje na kwotę około 600 000 zł /k. 662, 679/.

Pozwany spędza z córką dwa popołudnia w tygodniu (poniedziałek
i czwartek) oraz co drugi weekend od soboty po zajęciach pianina tj. od godziny 11:00 do niedzieli do godziny 17:00. W czwartki zabiera córkę na Akademię (...). Nie zawsze przestrzega harmonogramu kontaktów z uwagi na obowiązki zawodowe. W czasie kontaktów korzysta z córką z odpłatnych form rozrywki, sportu. W wakacje 2017 roku spędził z córką łącznie 3 tygodnie. Pozwany chciałby spędzać z córką więcej czasu, ale nie może porozumieć się w tej kwestii z matką dziecka. Przed tut. Sądem toczy się postępowanie z wniosku matki dziecka, o ustalenie kontaktów. Pozwany chciałby się spędzać z córką dwa dni w tygodniu oraz dwa weekendy w miesiącu, od czwartku do niedzieli. Chciałby opiekować się córką również w okresie choroby dziecka. Mediacje rodziców małoletniej, w sprawie kontaktów, zakończyły się bezskutecznie. Pozwany chciałby zabrać córkę na jeden 3 tygodniowy kontakt w wakacje, ale matka dziecka wymaga od pozwanego 3 kontaktów, po tygodniu. Pozwany nie może spełnić oczekiwań matki z uwagi na obowiązki zawodowe. Według matki dziecka, małoletnia tęskni za matką w czasie dłuższych, niż tygodniowe, kontaktów z ojcem /k. 362, 646, 660, 681 – 682/. Matka dziecka domaga się od ojca dziecka dodatkowych środków finansowych na wyżywienie córki w sytuacji, gdy małoletnia nie chce jeść obiadów w szkole i matka musi ugotować obiad w domu lub w czasie nieobecności córki w szkole /k. 681/.

Pozwany spłaca kredyt hipoteczny za dom w S., w miesięcznych ratach po 7 766,92 zł, ponosi koszty utrzymania domu w kwocie około 3 700 zł miesięcznie oraz opłaca podatek od nieruchomości. Łączne miesięczne nakłady na dom w S. ocenił na kwotę około 11 200 zł. Przedstawicielka ustawowa ponosi jedynie koszty osoby sprzątającej oraz koszty wywozu śmieci. Pozwany regularnie łoży alimenty na córkę w pełnej kwocie. Wywiązuje się z obowiązków finansowych nałożonych porozumieniem wychowawczym i opłaca czesne za szkołę córki (1 500 zł przez 10 miesięcy), składki szkolne córki (na wycieczki szkolne, wyjścia do muzeów, Zieloną szkołę), koszty obiadów szkolnych córki (350 zł przez 10 miesięcy), koszty dojazdu córki autobusem do szkoły (120 zł) oraz koszty zakupu podręczników. Ponosi 50% kosztów opiekunki córki oraz jej leków. Finansuje kolonie córki. Zakupił dla córki iPoda, iPhone’a, komputer, drukarkę, telefon komórkowy i opłaca abonament za ten telefon oraz Internet córki. Finansuje koszty naprawy komputera, zakupu tonerów do drukarki. Finansuje koszty zajęć dodatkowych córki: emisji głosu, Akademii (...), jogi, pływania (karnet na basen). Ponosi koszty opieki zdrowotnej córki: wizyt lekarskich, stomatologa, ortodonty tj. koszty aparatu ortodontycznego (2 400 zł) oraz wizyt kontrolnych (200 zł). Sporadycznie koszty wizyt lekarskich finansuje matka dziecka. Pozwany kupuje córce zabawki, obuwie i odzież, sprzęt sportowy (między innymi rower za 3 000 zł) oraz strój sportowy. Finansuje wspólne wakacje i wyjazdy, w tym do L., D., wakacje w Grecji, Turcji, wyjazdy narciarskie. Dodatkowy, ponad alimenty, udział w kosztach utrzymania córki ocenia na kwotę ponad 3 000 zł miesięcznie /k. 157 – 176, 178 – 229, 363 – 366, 645, 651 – 652, 656, 659/.

Pozwany kwestionuje zasadność zatrudnia opiekunki dla córki w sytuacji, gdy matka dziecka nie pracuje, ale także w okresie zatrudnienia przedstawicielki ustawowej, z uwagi na możliwości przebywania córki na świetlicy szkolnej do godziny 17:00 – 17:30, jak też możliwość opiekowania się córką przez pozwanego /k. 668/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w szczególności w oparciu na podstawie przesłuchania przedstawicielki ustawowej A. J. (2) /k. 645 – 649/ i pozwanego M. J. (1) /k. 659 – 662, 678 – 682/, zeznań świadków: L. P. /k. 362 – 363/ i M. J. (2) /k. 363 – 366/, zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu /k. 16, 381, 283 – 286/, zeznań podatkowych /k. 288 – 316, 327 – 343, 666 – 672/, aktu notarialnego /k. 241 – 248/ a także k. 39 – 43, 48 – 49 z akt sprawy Sądu Okręgowego w Warszawie sygn. VI C 920/13.

Zeznania świadków: L. P. i M. J. (2) Sąd uznaje za spójne, wiarygodne i zgodne z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy.

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, Sąd uznał za wiarygodny materiał dowodowy. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron, zaś Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd oddalił wniosek dowodowy pełnomocnika przedstawicielki ustawowej
z punktu 5 odnośnik 6 pozwu oraz wnioski dowodowe pełnomocnika przedstawicielki ustawowej z dnia 20 lutego 2017 roku (data prezentaty) z punktu 3 ppkt c oraz
z punktu 4 pisma, jako zbędne dla rozstrzygnięcia przedmiotowego postępowania /k. 5, 323 – 326, 366/

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (§ 3 w/w art.).

Jak stanowi natomiast treść art. 135 § 1 i 2 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zmiana obowiązku alimentacyjnego, zgodnie z art. 138 kro możliwa jest w razie zmiany stosunków tzn. wtedy, gdy zmianie ulegają uzasadnione potrzeby uprawnionego albo możliwości zarobkowe zobowiązanego. Zmiana taka musi być istotna.

W ocenie Sądu, od dnia poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego nie nastąpiła zmiana, w rozumieniu art. 138 kro, uzasadniająca zwiększenie obowiązku alimentacyjnego pozwanego.

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż nie wzrosły usprawiedliwione potrzeby dziecka. Miesięczny koszt utrzymania dziecka, w trakcie postępowania rozwodowego, matka określała na kwotę około 6 000 zł. W przedmiotowej sprawie wskazała na kwotę około 8 000 zł, domagając się od pozwanego pokrywania 80% kosztów utrzymania dziecka.

W ocenie Sądu matka małoletniej nie wykazała usprawiedliwionych potrzeb dziecka na deklarowanym przez siebie poziomie. Wskazane przez matkę dziecka koszty utrzymania małoletniej, oszacowane na kwotę około 8 000 zł, zawierają wydatki, które regularnie finansuje lub współfinansuje pozwany, zgodnie z porozumieniem zawartym w toku postępowania rozwodowego, jak też wydatki dobrowolnie ponoszone przez pozwanego w zakresie wykraczającym poza obowiązek alimentacyjny i ustalenia porozumienia. Powyższe wydatki, wskazane przez matkę a finansowane przez pozwanego, tj. koszty podręczników szkolnych, stomatologa, komputera, paliwa niezbędnego do dowożenia dziecka na dodatkowe zajęcia (ponad kwotę 440 zł miesięcznie), 50% wynagrodzenia opiekunki, leki i wizyty lekarskie, opiewają na kwotę około 1 200 zł miesięcznie. Wśród kosztów utrzymania dziecka matka wskazała wydatki nieaktualne, jak psycholog czy basen (łącznie około 220 zł miesięcznie). Koszty ubezpieczenia samochodu, przeglądów technicznych, napraw powinny obciążać właściciela samochodu – czyli matkę. Za niewykazane Sąd uznał wydatki na: wycieczki weekendowe (dwa razy w roku) 36 zł, artykuły elektroniczne 97 zł, wyposażenie pokoju 158 zł, remont pokoju 430 zł. Wycieczki weekendowe są formą wspólnego spędzania czasu z dzieckiem, przez matkę. Takie koszty powinna ponosić matka dziecka, podobnie jak to czyni pozwany w czasie spędzanym z córką. Matka wykazała przeprowadzenie jednego remontu pokoju córki, oszacowanego około 7 000 zł. Warto w tym miejscu przypomnieć, iż koszty remontu czy wyposażenia pokoju córki matka szacowała w perspektywie kolejnych 2 – 3 lat, podnosząc, iż w okresie wyprowadzki zajdzie potrzeba zmian. Za zawyżone Sąd uznaje wydatki na wyżywienie małoletniej, które – biorąc pod uwagę obiady małoletniej w szkole oraz czas spędzany z ojcem, przy uwzględnieniu wieku dziecka – Sąd ocenia na kwotę około 800 – 1 000 zł miesięcznie. Udział małoletniej w kosztach środków czystości Sąd ocenia na kwotę około 100 zł. W ocenie Sądu kwota wskazana przez matkę dziecka jest zawyżona, a poza tym brak racjonalnych podstaw do obciążania małoletniej w całości tymi kosztami. Koszty ferii oraz wakacji dziecka, spędzanych z matką, matka dziecka powinna pokrywać we własnym zakresie, tak jak to czyni pozwany. Taki zapis zawarty jest w pkt 18 porozumienia rodzicielskiego.

Mając na uwadze wiek oraz potrzeby dziecka, uwzględniając poziom życia rodziców dziecka, wydatki pozwanego na odzież i obuwie córki, książki, płyty a także ponoszone przez pozwanego koszty odpłatnych form rozrywki z córką, pozostałe usprawiedliwione potrzeby dziecka Sąd ocenia następująco: artykuły papiernicze, pomoce naukowe 50 zł, kosmetyki, fryzjer 150 zł, książki, lektury, szkolne gazetki, zabawki, gry 150 zł, obuwie, odzież 300 zł, kino, teatr, muzea, wystawy 150 zł, kieszonkowe 120 zł, ½ wynagrodzenia osoby sprzątającej 400 zł, prezenty okolicznościowe około 50 zł, sprzęt sportowy około 50 zł, inne nieprzewidziane wydatki, typu sporadyczne wydatki na wizyty lekarskie.

W ocenie Sądu zatem, usprawiedliwione potrzeby dziecka, w zakresie niepokrywanym przez pozwanego, kształtują się na poziomie średnio 3 000 zł miesięcznie.

Jak już wyżej wskazano, pozwany pokrywa całkowity koszt utrzymania domu zajmowanego przez matkę i córkę, opłaca czesne za szkołę córki i koszty obiadów szkolnych, koszty karty miejskiej małoletniej i inne, wskazane powyższej wydatki.
A zatem, w ocenie Sądu, aktualnie pozwany łoży na utrzymanie dziecka kwotę minimum 6 000 zł miesięcznie i każdego miesiąca pokrywa minimum 80% wszystkich aktualnych usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Zasadnie, zdaniem Sądu, podnosi pozwany, iż z uwagi na aktualny brak zatrudnienia matki dziecka, od września 2017 roku zatrudnianie opiekunki dla dziecka jest zbędne. Ponadto, warto przypomnieć, iż pozwany dąży do szerszych kontaktów z córką, także w okresie choroby dziecka, na co dotychczas matka dziecka nie wyraża zgody.

W ocenie Sądu, od dnia poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego nie zmniejszyły się również możliwości zarobkowe rodziców dziecka.

Możliwości zarobkowe pozwanego Sąd ocenia na bardzo wysokim poziomie, potwierdzonym osiąganymi dotychczas dochodami oraz stanem majątkowym pozwanego. Zdaniem Sądu możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego pozwalałby pozwanemu łożyć na utrzymanie córki alimenty w kwocie 6 000 zł, także przy uwzględnieniu udziału pozwanego w kosztach utrzymania drugiego dziecka oraz zobowiązaniach finansowych pozwanego.

Zmniejszeniu nie uległy także możliwości zarobkowe matki dziecka, która posiada wykształcenie wyższe: studiowała biologię oraz psychologię. Ukończyła studia podyplomowe z HR. Posiada kwalifikacje terapeuty. Wprawdzie od września 2017 roku jest osobą bezrobotną, poszukującą pracy w charakterze psychologa ale sama oceniła swoje możliwości zarobkowe, jako specjalista ds. marketingu medycznego, na kwotę 4 500 – 5 000 zł miesięcznie netto. W dacie rozwodu zarabiała 1 800 zł netto. Ponadto, w wyniku częściowego podziału majątku otrzymała do swojej dyspozycji kwotę 290 000 zł. Wysokie możliwości zarobkowe pozwanego nie zwalniają matki dziecka z obowiązku pracy i łożenia środków na utrzymanie córki, adekwatnie do własnych możliwości zarobkowych, niewątpliwie znacznie niższych od możliwości zarobkowych pozwanego. Sąd nie dostrzega aktualnie po stronie matki dziecka przeszkód do podjęcia pracy. Zaświadczenie lekarskie, o problemach zdrowotnych matki dziecka, datowane jest ma dzień 27 lutego 2017 roku. Aktualnego zaświadczenia o stanie zdrowia matka dziecka nie złożyła.

Reasumując, w ocenie Sądu od dnia poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego nie wzrosły usprawiedliwione potrzeby dziecka, nie zmniejszyły się możliwość zarobkowe rodziców dziecka, a pozwany nie przestał wywiązywać się
z porozumienia zawartego w toku postępowania rozwodowego, regularnie łoży alimenty na córkę oraz pokrywa inne, wykraczające poza alimenty oraz zapis porozumienia, usprawiedliwione potrzeby dziecka. Nie zachodzi ryzyko, iż pozwany przestanie wywiązywać się z zapisu porozumienia rodzicielskiego i zmniejszy swój wkład finansowy w koszty utrzymania córki. Brak zatem podstaw do podwyższenia obowiązku alimentacyjnego pozwanego na rzecz córki.

Mając zatem powyższe rozważania, na mocy art. 133 § 1 kro, 135 § 1 i 2 kro oraz art. 138 kro Sąd orzekł, jak w sentencji.

Mając na uwadze charakter dochodzonego roszczenia oraz wynik postępowania, o kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.05.167.1398) w zw. z § 4 ust. 1 pkt 9 i ust. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800).