Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2018 r. w Warszawie

sprawy W. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o wysokość emerytury i kapitału początkowego

na skutek odwołania W. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

z dnia 12 maja 2017 r. znak: (...)-2005 oraz

z dnia 18 maja 2017 r. znak: (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  odstępuje od obciążenia odwołującego W. N. kosztami zastępstwa procesowego na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W..

Sygn. akt VII U 784/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 lipca 2008 r., znak: (...)-2005, Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. , ustalił wartość kapitału początkowego W. N. na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 106.836,62 zł na podstawie art. 174 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 138 z późn. zm.). Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy, organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od dnia 1 stycznia 1987 r. do dnia 31 grudnia 1996 r., przyjmując wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w wysokości 50,29%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego, organ rentowy ustalił w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru, wynoszącego 50,29% przez kwotę 1.220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w części I decyzji (50,29% x 1.220,89 zł = 613,99 zł). Przy ustalaniu wartości kapitału początkowego, Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 30 lat, 10 miesiąca i 16 dni oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 4 miesięcy, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wymiarze 89,99% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat, tj. 209 miesięcy (decyzja z dnia 23 lipca 2008 r., znak: (...)-2005 k. 45-46).

Ustalając ponownie z urzędu wartość kapitału początkowego, Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. w decyzji z dnia 12 maja 2017 r., znak: (...)-2005 wyliczył go na kwotę w wysokości 107.359,12 zł. Podstawa wymiaru kapitału początkowego została przyjęta na kwotę w wysokości 618,01 zł. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 50,62% przez kwotę bazową 1.220,89 zł. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto lata 1987-1996. Do ustalenia wysokości kapitału początkowego, organ rentowy uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 30 lat, 10 miesięcy i 16 dni oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 4 miesięcy, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wymiarze 90,29% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat, tj. 209 miesięcy. Do wyliczenia wskaźnika podstawy wymiaru za okresy od 01.09.1967 r. do 26.10.1970 r. oraz od 15.10.1972 do 09.08.1980 r. przyjęto wynagrodzenie minimalne zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy emerytalnej (decyzja z dnia 12 maja 2017 r., znak: (...)-2005, k. 59-61).

Decyzją z dnia 18 maja 2017 roku znak (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. , przyznał W. N. emeryturę od dnia 01 maja 2017 roku tj. od miesiąca, w którym został zgłoszony wniosek o jej przyznanie. Wysokość emerytury została obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej, do obliczenie emerytury przyjęto średnie dalsze trawnie życia wynikające z tablicy życia obowiązującej w dniu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego. Obliczona emerytura brutto wynosi 2.382,56 zł, natomiast po odliczeniu zaliczki na podatek odprowadzanej do urzędu skarbowego w kwocie 198,00 zł, składki na ubezpieczenie zdrowotne w łącznej kwocie 214,43 zł, zakład miał przekazywać co miesiąc za pośrednictwem poczty kwotę 1970,13 zł (decyzja z dnia 18 maja 2017 roku znak (...) k.13).

W dniu 06 lipca 2017 roku Zakład Ubezpieczeń społecznych (...) Oddział w W. po otrzymaniu nowych dowodów mających wpływa na wysokość kapitału początkowego wydał decyzją o ponownym ustaleniu kapitału początkowego na dzień 1.01.1999 r. znak (...) – 2005. Wyliczył go na kwotę w wysokości 107.340,31 zł. Podstawa wymiaru kapitału początkowego została przyjęta na kwotę w wysokości 618,01 zł. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 50,62% przez kwotę bazową 1.220,89 zł. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto lata 1987-1996. Do ustalenia wysokości kapitału początkowego, organ rentowy uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 30 lat, 10 miesięcy i 7 dni oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 4 miesiąca, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wymiarze 90,29% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat, tj. 209 miesięcy. Do wyliczenia wskaźnika podstawy wymiaru za okresy od 01.09.1967 r. do 26.10.1970 r. oraz od 15.10.1972 do 09.08.1980 r. przyjęto wynagrodzenie minimalne zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy emerytalnej. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresu od 15.10.1972 do 24.10.1972, ponieważ okres niewykonywania pracy od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej do dnia podjęcia zatrudnienia w ustawie emerytalnej nie jest wymieniony jako okresy składkowe lub nieskładkowe (decyzja (...).07.2017 r. znak (...) – 2005 k. 73-75).

Po ponownym wydaniu decyzji o ustaleniu kapitału początkowego z uwagi na nowe dowody , Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., decyzją z dnia 7 lipca 2017 roku znak (...) , przyznał W. N. emeryturę od dnia 01 maja 2017 roku tj. od miesiąca, w którym został zgłoszony wniosek o jej przyznanie. Wysokość emerytury została obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej, do obliczenia emerytury przyjęto średnie dalsze trawnie życia wynikające z tablicy życia obowiązującej w dniu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego. Obliczona emerytura brutto wynosi 2.382,25 zł, natomiast po odliczeniu zaliczki na podatek odprowadzanej do urzędu skarbowego w kwocie 198,00 zł, składki na ubezpieczenie zdrowotne w łącznej kwocie 214,40 zł, zakład miał przekazywać co miesiąc W. N. kwotę 1969,85 zł (decyzja z dnia 7.07.2017 roku znak (...) k.15).

Powyższe decyzje zostały zaskarżone przez ubezpieczonego W. N., w części dotyczącej wysokości emerytury i wyliczenia wysokości kapitału początkowego. We wszystkich odwołaniach Skarżący wniósł o zmianę powyższych decyzji, w zakresie wysokości emerytury przy uwzględnieniu lat pracy od 1.09.1967 r. do 9.08.1980 r. i wynagrodzenia otrzymywanego wówczas przez Skarżącego i lat pracy z własnej działalności gospodarczej. Ponadto wskazał, że przepracował w (...) 12 lat, 11 miesięcy i 9 dni zachowując ciągłość wraz z odbyciem zasadniczej służby wojskowej, następnie w dniu 15.08.1980 r., otworzył własną działalność gospodarczą prowadząc ją do 30 kwietnia 2017 r, co w ostatecznym rozrachunku prowadzi do konstatacji, że W. N. przepracował 49 lat i 8 miesięcy.

W odpowiedzi na odwołanie od decyzji z dnia 12.05.2017 r. znak sprawy (...)-2005 oraz decyzji z dnia 18.05.2017 r. znak sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych, wskazał, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.) do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dokumenty uzasadniające prawo do świadczeń oraz ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno rentowe (Dz. U. z 2011 r. nr 237, poz. 1412), środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu, oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu przychodu lub uposażenia.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. N. w dniu 07.11.2005 r. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., wniosek o ustalenie kapitału początkowego, w który wniósł o ustalenie wymiaru podstawy kapitału początkowego na podstawie przeciętego wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych z okresu od dnia 1.01.1980 r. do dnia 31.12.1989 r. W kwestionariuszu dotyczącym okresu składkowych i nieskładkowych ubezpieczony wskazał, że w okresie od dnia 27.10.1970 r. do 14.10.1980 r. odbywał obowiązkową służbę wojskową, na potwierdzenie czego złożył kopię książeczki wojskowej, a także wskazał na prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Wśród dokumentów wskazujących na jego aktywność zawodową złożył legitymację ubezpieczeniową nr (...), z której wynika, że w okresie od 1.09.1967r. do 9.08.1980 r. łączył go stosunek pracy z Fabryką (...).

Ze zgromadzonej dokumentacji wynika, że dniu 1.09.1967 r. W. N. nawiązał stosunek pracy z Fabryką (...) w W.. Zaczynając pracę na produkcji samochodu W., początkowo był monterem na taśmie produkcyjnej do jesieni 1970r. Następnie objął stanowisko kontrolera jakości na produkcji F., gdzie otrzymał dyplom mistrzowski w zakresie silników spalinowych. W 1975r.ubezpieczony został kierowcą samochodów ciężarowych powyżej 3.5tony. Odwołujący swoje obowiązki wykonywał w ośmiogodzinnym systemie czasu pracy, a także w godzinach nadliczbowych w systemie 12/24. Stosunek pracy został rozwiązany z dniem 09.08.1980 r. Za pracę w (...), zgodnie ze świadectwem pracy z dnia 2.08.1980 r., W. N. otrzymywał wynagrodzenie w kwocie 12 zł za godziną według szóstej kategorii zaszeregowania z dodatkiem funkcyjnym 2 zł za godzinę oraz dodatkiem stałym 10 % za wysługę. W okresie od 27.10.1970 r. do 14.10.1980 r. Wynagrodzenie w (...) uzależnione było od ilości przepracowanych godzin, w zależności od stażu pracy oraz pojazdu, na którym wykonywana była praca wynagrodzenie wzrastało. Średnie wynagrodzenie wynosiło od 3000-4500 zł. W. N. obywał obowiązkową służbę wojskową, wobec czego umowa o pracę z (...) na ten czas została zawieszona. Zgodnie z treścią dokumentów z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych po rozwiązaniu stosunku pracy z Fabryką (...) w W., W. N. rozpoczął prowadzenie własnej działalności gospodarczej pod nazwą (...)- NOWI” z siedzibą w Z. (dokumentacja znajdująca się w aktach rentowych, kopia świadectwa pracy, k.8-9 a.s., świadectwo pracy, k. 11 a.s., zeznania świadka Z. B., k.73-74 a.s., zeznania świadka G. G. (1), k.74 a.s.).

Zgodnie z wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego, decyzją z dnia 23 lipca 2008 r., znak: (...)-2005, Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., ustalił wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 106.836,62 zł. Następnie w dniu 02.05.2017 r. W. N. złożył wniosek o przyznanie emerytury, wskazując w nim, że wnosił już o ustalenie kapitału początkowego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. ponownie z urzędu ustalił wartość kapitału początkowego, w decyzji z dnia 12.05.2017 r., znak: (...)-2005 wyliczając go na kwotę w wysokości 107.359,12 zł. W dalszej kolejności w dniu 18.05.2017 r. znak:(...)organ wydał decyzję o przyznaniu W. N. emerytury w wysokości 1970,13 zł netto miesięcznie.

Decyzją z dnia 6.07.2017 r. znak: (...)-2005 po ujawnieniu nowych okoliczności które miały istotny wpływa na wysokość kapitału początkowego tj. dołączeniu do akt sprawy świadectwa pracy z dnia 12.08.2015 r. wystawionego przez Fabrykę (...) S.A. z siedzibą w W., organ ponownie ustalił jego wysokość na kwotę 107 340,31 zł. Następnie decyzją z dnia 7.07.2018 r. znak:(...), przyznał W. N. emeryturę w wysokości 1969,85 zł.

Od powyższych decyzji odwołania złożył W. N. ( odwołania akta sprawy).

Ustalenia stanu faktycznego, Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach niniejszej sprawy. Zdaniem Sądu powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Sąd uznał, że zeznania świadków (k.73-74 a.s.), nie mogą stanowić podstawy do uwzględnienie roszczenia W. N., ponieważ nie wskazują one na otrzymywane przez niego wynagrodzenie, a nadto nie mogą stanowić dowodu w niniejszej sprawie bez potwierdzenie w dokumentach.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania W. N. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 12.05.2017 r. oraz z dnia 18.05.2017 r. są niezasadne i jako takie podlegają oddaleniu.

Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań prawnych nad istotą niniejszego rozstrzygnięcia, należy odwołać się do przepisów stanowiących jego podstawę materialnoprawną. O wysokości podstawy wymiaru, jako jednego z elementów mających niewątpliwy wpływ na obliczenie kapitału początkowego decyduje wysokość uzyskiwanego przez ubezpieczonego wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne w okresie wskazanym do ustalenia tej podstawy. Zgodnie bowiem z treścią art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 138 z późn. zm.) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenia społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w przepisie art. 174, pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z przepisem art. 26 ust. 3. Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy, czyli na dzień 1 stycznia 1999 r. W myśl art. 174 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w przepisie art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Zgodnie z ust. 2 przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy okresy składkowe, o których mowa w art. 6, okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt. 5, okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt. 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2, czyli w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych.

Ponadto zgodnie z art. 174 ust. 3 cytowanej ustawy, podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu od dnia 1 stycznia 1980 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. Odesłanie do wymienionych przepisów oznacza, że zasady ustalania podstawy wymiaru kapitału początkowego są takie same, jak zasady ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent.

Odnosząc powyższe do realiów rozpoznawanej sprawy, wskazać należy, że istota sporu sprowadzała się do udowodnienia przez odwołującego, że w okresie od dnia 2.09.1967 r. do 09.08.1980 r. uzyskiwał wynagrodzenie wyższe, niż zaliczone przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do obliczenia wymiaru podstawy kapitału początkowego z pracy na rzecz Fabryki (...) w W. i tym samym, że powyższa okoliczność znacznie wpłynie na wysokość uzyskanej emerytury. Zauważyć należy, że trudności dowodowe w tym zakresie wynikały z faktu, braku kompletnej dokumentacji pracowniczej i zarobkowej W. N.. W powyższym zakresie odwołujący przedłożył jedynie kserokopię świadectwa pracy oraz powołał na tę okoliczność świadków.

Należy wskazać, że ze złożonej dokumentacji wynika, że W. N. w okresie od 1967 r. do 1980 r. pracował w Fabryce (...) w W., z tym, że okresie od 27.10.1970 r. do 14.10.1972 r. odbywał obowiązkową służbę wojskową. Natomiast z przedstawionych dokumentów nie wynika jakie dokładnie wynagrodzenie otrzymywał odwołujący. Następcą prawny (...) jest (...) sp. z o.o., jednakże oba przedsiębiorstwa nie posiadają dokumentów pozwalających na ustalenie wysokości wynagrodzenia pobieranego przez W. N. w spornym okresie czasu. Na wniosek o przesłanie dokumentacji płacowej dotyczącej W. N. i jego zatrudnienia (...), Archiwum Państwowe w W. Oddział w M., odpowiedziało, iż nie posiada żadnych dokumentów dotyczących zatrudnienia W. N. w (...). W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Sama zasada skonkretyzowana w art. 6 k.c., jest jasna. Ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu, a więc neguje uprawnienie żądającego, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje (Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga pierwsza, część ogólna, Stanisław Dmowski i Stanisław Rudnicki, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2005r., Wydanie 6). To zatem na osobie ubiegającej się o prawo do świadczenia spoczywa ciężar wykazania okoliczności, z których wywodzi skutki prawne np. co do wysokości świadczenia. Do akt niniejszej sprawy nie zostały dołączone dokumenty, z których mogłoby wynikać wynagrodzenie otrzymywane w latach 1967-1980 przez W. N..

Co prawda do akt sprawy załączona została teczka akt pracowniczych Z. B. zatrudnionego na stanowisku kierowcy w (...), jednakże przepisy prawa ubezpieczeń społecznych sprzeciwiają̨ się ustalaniu wysokości świadczenia w oparciu o statystyczne zarobki pracowników zatrudnionych w tej samej branży - skoro każdy stosunek pracy ma charakter zindywidualizowany (dotyczy to w szczególności wysokości wynagrodzenia za wykonaną pracę). To na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedłożenia w sądzie odpowiedniej dokumentacji, która powinna potwierdzać wysokość wynagrodzenia faktycznie uzyskiwanego przez niego w przeszłości. Nawet jeżeli dokumentacja płacowa dotycząca zarobków odwołującego się za lata 1967-1980 zaginęła z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, a ubezpieczony ponosi obecnie niekorzystne konsekwencje tego stanu rzeczy (nie mogąc udowodnić rzeczywistej wysokości swoich zarobków w tamtym okresie), tym niemniej w żaden sposób nie może to przemawiać́ za odstąpieniem od przyjętych zasad ustalania wysokości podstawy wymiaru emerytury i zastąpieniem rzeczywistego wynagrodzenia "hipotetycznie ustaloną wielkością̨". Wobec braku dokumentacji płacowej ubezpieczonego za lata 1967-1980 jedyną pewną i niepodważalną wielkością̨ jest uznanie, że wnioskodawca przy zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy musiał uzyskiwać́, co najmniej wynagrodzenie minimalne obowiązujące w spornych latach, a takie wynagrodzenie organ rentowy uwzględnił.

W tym miejscu należy wspomnieć, że zgodnie z art. 473 k.p.c. w postępowaniu przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się żadnych ograniczeń dowodowych. To sprawia, że fakt wysokości otrzymywanego zatrudnienia, może być dowodzony za pomocą każdego środka dowodowego, zarówno osobowego, jak i rzeczowego. Należy jednak wskazać, że dowód z przesłuchania świadka ma charakter "pomocniczy", a uwzględnienie żądania nie może zostać wydane wyłącznie na jego podstawie, gdy nie istnieją̨ inne dowody potwierdzające daną okoliczność, ponadto powinny to być dowody pewne, nie budzące wątpliwości i znajdujące choćby częściowe potwierdzenie w dowodach z dokumentów, a takich dowodów odwołujący nie zgłosił. Ubezpieczony powołał na okoliczność warunków wynagrodzenia w (...) świadków w osobie Z. B. oraz G. G. (2), należy jednak wskazać, że o ile Sąd uznał zeznania świadków za wiarygodne to, nie wynika z nich w jakiej wysokości ubezpieczony otrzymywał wynagordzenie.

Zatem należy uznać, że odwołujący nie udowodnił swojego roszczenia zgodnie z zasadą wynikającą z art. 6 k.c. Ponadto, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Apelacyjnego, wyrażonym w wyroku z dnia 30 października 2013 r. (III AUa 269/13), należy podkreślić, że wszystkie składniki wynagrodzenia, które mają być przyjęte do podstawy wymiaru świadczenia muszą być ustalone w sposób pewny i nie budzący wątpliwości. W ocenie Sądu przedstawione przez Skarżącego dokumenty nie spełniają tych kryteriów.

Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko organu rentowego, zgodnie z którym za okres od 1967 r. do 1980 r. zostało uwzględnione minimalne wynagrodzenie za pracę. Odwołujący wnosił o uwzględnienie faktycznego tj. wyższego wynagrodzenia za pracę. Jednakże nie przedstawił na tę okoliczność żadnych dowód, z których bezspornie wynikałaby wysokość uzyskiwanego wynagrodzenia

W tym miejscu należy wskazać, że podstawę wymiaru emerytur i rent stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenia społeczne zgodnie z przepisami prawa polskiego. Wymagany jest więc dokument potwierdzający wysokość wynagrodzenia, które podlegało składce na ubezpieczenia społeczne. Środkiem dowodowym potwierdzającym wysokość pobieranych płac, są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość kwot, które mogą być przyjęte do ustalenia podstawy wymiaru.

Przepis § 21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe (Dz.U. Nr 237, poz. 1412) stanowi, że środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Środkiem dowodowym w postępowaniu przed organem rentowym mogą być również poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów stwierdzających stan zdrowia oraz dotyczących okresów składkowych i nieskładkowych, a także wysokości wynagrodzenia, przychodu, dochodu i uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń, wydawane przez jednostki upoważnione do przechowywania dokumentacji zlikwidowanych lub przekształconych zakładów pracy (§ 28 ust. 1 cyt. rozporządzenia).

Nie ulega przy tym wątpliwości, że w postępowaniu przed organem rentowym nie jest możliwe udowadnianie wysokości wynagrodzenia innymi dowodami niż wymienione we wskazanych powyżej przepisach dokumenty (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi - III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 marca 2013 r. III AUa 1148/12).

Reasumując, brak jest zatem podstaw do zaliczenia za okres od dnia 2.09.1967 r. do dnia 09.08.1980 r. innego niż minimalne wynagrodzenie za pracę. Zatem zaskarżone decyzje organu rentowego odpowiadają prawu.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołania, o czym orzekł w punkcie I wyroku.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę, a takim w niniejszej sprawie jest ubezpieczony, ma obowiązek zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowej obrony. W myśl art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych Sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Ocena sądu, czy zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony, o którym mowa w art. 102 k.p.c., ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu, kształtowanym własnym przekonaniem oraz oceną okoliczności rozpoznawanej sprawy, w związku z czym w zasadzie nie podlega kontroli instancyjnej i może być podważona przez sąd wyższej instancji tylko wtedy, gdy jest rażąco niesprawiedliwa (tak też Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. I ACa 1027/12).

Sąd odstąpił od obciążania ubezpieczonego zwrotem kosztów procesu na rzecz strony pozwanej. Sąd Okręgowy uznał, że w myśl ww. przepisu zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek uzasadniający taką decyzję, o czym orzekł w pkt. II wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego.