Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 12 września 2017 roku M. F. (1) wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.:

- kwoty 123.612,53 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami od dnia 1 maja 2017 r. do dnia zapłaty,

- kwoty 50.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 1 maja 2017 r. do dnia zapłaty;

- kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu M. F. (1) podał, że w dniu 22 sierpnia 2014 r. miał miejsce wypadek komunikacyjny w przebiegu, którego doznał obrażeń ciała w postaci m.in. złamania żebra VIII po stronie lewej, stłuczenia z raną kolana lewego oraz stłuczenia stopy i stawu skokowego lewego. Przyczyną zdarzenia było zachowanie kierującego samochodem osobowym marki F. (...), A. O., który wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckiem z dnia 18.02.2015 r. w sprawie II K 854/14, został uznany winnym spowodowania wypadku. Samochód sprawcy w dacie zdarzenia szkodowego był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie (...). Powód wskazał, że w związku z wypadkiem, poniósł wydatki na leczenie oraz utracił określone korzyści. /pozew - k. 3-7v./

W odpowiedzi na pozew z dnia 7 listopada 2017 r. strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany zakwestionował roszczenia dotyczące opieki osób trzecich i utraconych korzyści zarówno, co do zasady jak i wysokości, natomiast w zakresie zadośćuczynienia, kosztów leczenia, odszkodowania za utracone mienie, dojazdów do placówek medycznych - co do wysokości. Nadto wskazał, iż w toku likwidacji szkody przyznał powodowi kwotę 5.859,19 zł, lecz wypłacił kwotę 859,19 zł, odliczając kwotę nawiązki w wysokości 5.000 zł. Pozwany wskazał, iż powód nie przedstawił wystarczających dowodów uzasadniających roszczenia, a nadto w zakresie odszkodowania za utracone mienie podniósł, iż należałoby uwzględnić 30% stopień ich zużycia. /odpowiedź na pozew - k. 83-87v./

Pismem z dnia 18 czerwca 2018 roku powód zmodyfikował roszczenie o zadośćuczynienie w ten sposób, że w zakresie kwoty 5.000 zł wniósł o solidarne jej zasądzenie od pozwanego i sprawcy wypadku. /pismo - k. 184-185/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 sierpnia 2014 roku, około godziny 15.00, na ulicy (...) w I., A. O. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem marki F. (...) nr rej. (...), chcąc wykonać manewr skrętu w lewo do posesji, nie upewnił się czy kierujący jadący za nim, nie rozpoczął wyprzedzania i doprowadził do zderzenia z wyprzedzającym go motocyklem marki S. nr rej. (...). Kierujący motocyklem M. F. (1) na skutek zderzenia doznał obrażeń ciała w postaci: złamania żebra VIII po stronie lewej, stłuczenia z raną kolana lewego oraz stłuczenia stopy i stawu skokowego lewego, które to obrażenia spowodowały u niego naruszenie czynności narządu ciała na okres przekraczający 7 dni. W związku z tym, Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim wyrokiem zaocznym z dnia 18 lutego 2015 roku., wydanym w sprawie o sygn. akt II K 854/14 uznał A. O. za winnego popełnienia przestępstwa wyczerpującego dyspozycję art. 177 § 1 k.k. i za to wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby. Nadto, na podstawie art. 46 § 2 k.k. zasądził od A. O. na rzecz pokrzywdzonego M. F. (2) kwotę 5.000 zł tytułem nawiązki. /kserokopia wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim - k. 11/

Po wypadku, z miejsca zdarzenia, powód został przewieziony karetką pogotowia ratunkowego do Szpitala w T. gdzie w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym udzielono mu pomocy. Tam, po wykonaniu zdjęcia RTG klatki piersiowej, stwierdzono u powoda złamanie żebra VIII po stronie lewej oraz zwapnienia przy przyczepie udowym więzadła pobocznego piszczelowego. W rozpoznaniu wskazano: złamanie żebra VIII po stronie lewej, stłuczenie stawu kolanowego oraz stłuczenie stopy i stawu skokowego. Po badaniu powoda zwolniono do domu z zaleceniem: wykonywania okładów z Altacetu na stłuczone okolice ciała, zakazem dźwigania przez okres 4 tygodni oraz kontroli w poradni chirurgicznej. / dokumentacja leczenia szpitalnego - k. 15 – 18; zeznania powoda – k. 280v. e-protokół 00:31:36/

W dniu 25 sierpnia 2014 r. M. F. (1) został zbadany przez lekarza rejonowego w ramach wizyty domowej. W historii choroby wpisano, iż powód jest cierpiący, z wielomiejscowymi potłuczeniami. Następnie powód zgłaszał się na wizyty do lekarza rodzinnego w (...) w B. w dniach 8, 22, 29 września oraz 1, 7, 29 października 2014r. W czasie wizyt skarżył się na dolegliwości bólowe po wielomiejscowych stłuczeniach. Dnia 29 października 2014 r. powód został skierowany do poradni rehabilitacyjnej. /historia choroby - k. 19 – 21/

Dnia 8 września 2014r. powód odbył wizytę u lekarza ortopedy w (...) w R., za którą zapłacił 150 zł /faktura –k. 27/.

W dniu 3 października 2014 r. M. F. (1) był konsultowany przez specjalistę torakochirurga w Szpitalu im. (...) w Ł.. Wykonano wówczas zdjęcie RTG, po którym stwierdzono u niego wygojone złamanie VIII żebra, zalecając dalsze leczenie w POZ. /historia choroby - k. 127/

W okresie od 24 listopada do 12 grudnia 2014 r. (przez 15 dni) M. F. (1) korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych: laser na kciuki i staw kolanowy lewy, krioterapia na staw kolanowy, ćwiczenia w odciążeniu kończyny dolnej, ćwiczenia indywidualne rąk. Powód poniósł koszt tych zabiegów w kwocie 430 zł. Natomiast w okresie 16 marca – 30 marca 2015 r. powód miał wykonywane zabiegi fizykalne: laser, jonoforeza pole magnetyczne, sollux na obie ręce (z powodu zmian zwyrodnieniowych stawów rąk) i laser na kolano lewe. Od 20 lutego 2017 r. do 10 marca 2017 r. powód ponownie korzystał z zabiegów fizykalnych - laser, ultradźwięki, prądy TENS. /zaświadczenia - k. 22- 24, wykaz NFZ – k. 113-114, faktura– k. 26/

W dniu 6 października 2015 r. powód był badany przez chirurga naczyniowego. W badaniu USG z dnia 1 lutego 2016 roku opisano u powoda cechy zakrzepicy w obrębie żył powierzchownych prawego podudzia. /badanie i opis konsultacji - k. 29 - 30/

W aspekcie ortopedycznym w wyniku wypadku z dnia 22 sierpnia 2014 roku M. F. (1) doznał złamania żebra VIII po stronie lewej i ogólnych potłuczeń, w tym lewego kolana, nadgarstka i stopy. Powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu: w związku ze złamaniem żebra - 1 % pkt 58a tabeli uszczerbkowej oraz w związku ze stłuczeniem lewego kolana - 1% pkt 156 tabeli uszczerbkowej.

Odczuwane przez powoda cierpienia fizyczne w okresie pierwszego miesiąca po wypadku były znaczne. Po tym czasie, dolegliwości powoda stopniowo zmniejszały się do poziomu aktualnie odczuwanych przez powoda.

Leczenie powypadkowe powoda odbywało się w ramach refundacji NFZ, było bezpłatne i jest już zakończone. Uzasadnione w procesie leczenia były wydatki na środki farmakologiczne takie jak: Lioton, Traumon, Apap oraz Reparil (k.40,41,44,45). Nie było niezbędności korzystania przez powoda z prywatnych zabiegów rehabilitacyjnych w związku ze skutkami wypadku. Dolegliwości bólowe odczuwane przez powoda w obszarze rąk spowodowane są procesem zwyrodnieniowym pozostającym bez związku z wypadkiem – powód cierpi z powodu samoistnej patologii w obszarze nadgarstków i śródręcza.

Powód wymagał pomocy osób trzecich w wymiarze 4 godzin dziennie w czasie pierwszego tygodnia po wypadku i w wymiarze 3 godzin dziennie w czasie kolejnego miesiąca po wypadku. Po około 5 tygodniach po wypadku powód nie wymagał już pomocy innych osób w wykonywaniu podstawowych czynności życia codziennego. Aktualny stan zdrowia powoda i rokowania na przyszłość są dobre. /opinia biegłego ortopedy – k. 165-167, 221 - 222/

Na w/w leki M. F. (1) wydał łącznie 256,50 zł /rachunki - k. 40, 41 - 44, 45/.

Powód przed wypadkiem leczył się na nadciśnienie tętnicze i cukrzycę, w tym celu zażywając niezbędne leki przepisane odpowiednio przez kardiologa i diabetologa. Obecnie powód nadal pozostaje pod kontrolą lekarzy wymienionych specjalności. /wykaz NFZ – k. 108-112; karta ambulatoryjnej opieki diabetologicznej – k. 123-124v.; zeznania świadka D. F. – k. 185v.-186/

Przed wypadkiem M. F. (1) mieszkał w R. przy ulicy (...) wraz ze swą konkubiną D. S. (obecnie F.) i prowadził własną pracownię architektoniczną. Powód jest z wykształcenia architektem i posiada uprawnienia do pełnienia samodzielnych funkcji w budownictwie. W latach 2008 – 2010 zaprojektował m.in. hotel koło R., Centrum Usług (...) w R., Hotel (...) w M.. Przy wykonywaniu prac kreślarskich czasami korzystał z podwykonawców – architektów. Ponadto w latach 2010 - 2015 był zatrudniony na ½ etatu na stanowisku dyrektora w Centrum Usług (...) za wynagrodzeniem 2800 zł brutto, a także wykonywał prace inżyniera obiektu w Hotelu (...) za wynagrodzeniem 5500 zł miesięcznie. Z Hotelem (...) powód miał zawartą umowę na czas nieokreślony, do jego zadań należał rozdział prac, szukanie ofert marketingowych i ofert firm. Powód chodził do pracy na godzinę 8.00 i przebywał w niej, w zależności od potrzeb, nawet do 12 godzin na dobę. Centrum Usług (...) obsługiwało hotele, w tym hotel (...) koło R., gdzie do 2010 r. dyrektorem gastronomii był M. P. (1), z którym powód od 2009 roku pozostawał w biznesowych i prywatnych relacjach. / zeznania świadka D. F. – k. 185v.-186v.; zeznania powoda – k. 279v. - 281 e-protokół 00:16:00-00:31:36; zeznania świadka M. P. (1) – k. 15-16 dołączonych do sprawy akt I Cps 64/18, decyzja i zaświadczenia – k. 208-211/

W kwietniu 2014r. do M. F. (2) zadzwonił M. P. (1), będący wówczas prezesem Hotelu (...) w Z. i zapytał, czy powód nie podjąłby się wykonania prac związanych z wykończeniem wnętrz sali kongresowej, klatek schodowych, toalet w/w hotelu w terminie do połowy grudnia 2014r. W celu rozważenia tej propozycji powód dwukrotnie był w Z.. Zaproponował M. P. (1) wykonanie prac za kwotę 116.000 zł plus vat. W odpowiedzi otrzymał pismo z dnia 18 sierpnia 2014 roku informujące, że jego oferta została przyjęta oraz zobowiązujące do przygotowania umowy i przesłania jej do akceptacji. Został też zaproszony na spotkanie w dniu 25 sierpnia 2014r.w siedzibie spółki (...) w Z. celem podpisania umowy. W tym czasie M. P. (1) sprawdzał także inne oferty złożone przez wykonawców, gdyż zależało mu na wyborze oferty korzystnej cenowo. Powód nie przygotował projektu umowy, ani jakiegokolwiek projektu wnętrz. Nie zwracał się także o przesłanie projektu umowy do M. P. (1). Liczył na to, że podczas spotkania dogada się z nim. Do spotkania w dniu 25 sierpnia 2014r. (poniedziałek) w Z. nie doszło, gdyż powód w dniu 22 sierpnia 2014r. uległ wypadkowi. M. P. (1) zlecił zadanie wyboru wykonawcy wnętrz generalnemu wykonawcy obiektu i sala została wykończona przez innego wykonawcę do dnia 23 grudnia 2014 roku. Pierwszy projekt wykończenia wnętrz M. P. (1) otrzymał od tego wykonawcy na przełomie sierpnia i września 2014r. /pismo – k.52; zeznania powoda – k. 279v. - 281 e-protokół 00:16:00-00:31:36; zeznania świadka M. P. (1) – k. 15-16 dołączonych do sprawy akt I Cps 64/18/

W okresie od 22 sierpnia do 31 października 2014r. M. F. (1) korzystał ze zwolnienia lekarskiego. W miesiąc po wypadku powód wraz z żoną zamieszkał w Hotelu (...) w pokoju dla osób niepełnosprawnych i mimo zwolnienia lekarskiego podjął zatrudnienie. /zeznania powoda – k. 279v. - 281 e-protokół 00:16:00-00:31:36/

Po wypadku, w pielęgnacji powodowi pomagali żona oraz syn. M. F. (1) nadal odczuwa skutki wypadku -bóle prawego śródstopia, kolana, drętwienie palców przy zmianie pogody. Powód powrócił do jazdy na motocyklu po roku od wypadku, jednak nadal odczuwa strach przed jazdą. /zeznania powoda – k. 281 e-protokół 00:31:36/

M. F. (1) był dowożony samochodem przez żonę na wizyty lekarskie oraz rehabilitację, zarówno ze swego mieszkania w R. jak i z pokoju hotelowego w Hotelu (...), gdzie mieszkał do końca 2014 roku. Odległość od Hotelu (...) do ośrodka zdrowia w B. wynosi 8 km, natomiast z mieszkania powoda odległość ta jest równa 18 km. Odległość dzieląca szpital w Ł. i Hotel (...) to 130 km. / zeznania powoda – k. 280v. -281 e-protokół 00:31:36/

W wyniku wypadku zniszczeniu uległ ubiór powoda oraz kask o łącznej wartości 3.277,99 zł (tj. spodnie o wartości 279,99 zł, kurtka – 599 zł, buty – ok. 200 zł, rękawiczki – ok. 100 zł i kask – 2.099 zł). / rachunki, paragony i fotografie – k. 53-56 i 57-66; zeznania powoda – k. 281 e-protokół 00:31:36/

Stawka (...) Komitetu Pomocy (...) za 1 godzinę usług opiekuńczych w dni powszednie w okresie od 1 lipca 2013 r. wynosiła 11 zł. /bezsporne/

Prowadzona wobec sprawcy wypadku egzekucja w celu wyegzekwowania nawiązki w kwocie 5000 zł okazała się bezskuteczna. /postanowienie – k. 200; zeznania powoda – k. 281 e-protokół 00:31:36/

Sprawca wypadku posiadał u pozwanego, ważną w dniu zdarzenia, umowę w zakresie ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. /okoliczność bezsporna/

Pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r., doręczonym pozwanemu w dniu 18 kwietnia 2017 r., powód zgłosił szkodę i wezwał pozwanego ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 123.612,53 zł tytułem odszkodowania oraz kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia. /wezwanie do zapłaty i pismo z potwierdzeniem otrzymania zgłoszenia - k. 234-238 i k. 248; koperta - k. 270/

Pismem datowanym na 11 lipca 2017 r. pozwany poinformował, że w związku z doznaną przez powoda szkodą, przyznał mu kwotę 3.200 zł tytułem zadośćuczynienia, 345,26 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, 91,44 zł tytułem zwrotu kosztów przejazdów oraz 2.222,49 zł tytułem odszkodowania za zniszczone rzeczy, uwzględniając 30% zużycie rzeczy. Wypłaceniu podlegała jednak kwota 859,19 zł, gdyż odliczono powodowi kwotę nawiązki w wysokości 5.000 zł, jaką zasądzono od sprawcy wyrokiem karnym. W zakresie zwrotu utraconego dochodu pozwany zaniechał decyzji z powodu oczekiwania na informację od podmiotu, dla którego powód miał pracować. /pismo - k. 12-13v.; zeznania powoda – k. 281 e-protokół 00:31:36/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów, w szczególności w oparciu o opinię biegłego sądowego, dokumentację medyczną, zeznania świadków oraz zeznania powoda.

Ustalając okoliczności związane ze stanem zdrowia powoda, w tym doznanymi przez niego w wyniku wypadku obrażeniami i uszczerbkiem na zdrowiu, stopniem cierpień fizycznych oraz rokowaniami na przyszłość, Sąd oparł się w pełni na opinii biegłego z zakresu ortopedii – J. F., uznając, że przedmiotowa opinia jest pełna, rzetelna i jako taka w pełni przydatna dla celów dowodowych. Sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalistyczną. Biegły przy wydawaniu opinii dysponował dokumentacją lekarską powoda, jak również przeprowadził stosowne badanie przedmiotowe.

W zakresie procentowego oszacowania uszczerbku Sąd zaaprobował przedstawioną w opinii ocenę dokonaną w świetle powoływanej posiłkowo tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002r. (Dz. U. Nr 234, poz. 1974). W sumie stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda, ustalony w oparciu o powołany dowód z opinii biegłego sądowego, wyniósł 2%.

Ustalając stan faktyczny Sąd nie dał wiary powodowi w zakresie, jakim twierdził, iż wszystkie warunki umowy na wykończenie wnętrz w Hotelu (...) w Zakopanym były już ustalone, a powód w poniedziałek po wypadku powinien stawić się w siedzibie zlecającego jedynie w celu podpisania umowy oraz, iż docelowo powód miał przygotować projekt wykończenia pomieszczeń o powierzchni 2500m2. Przedstawionym przez powoda okolicznościom przeczą zeznania złożone przez świadka M. P. (1), który twierdził, iż w trakcie rozmów z powodem był jeszcze na etapie sprawdzania ofert, aby wybrać taką z najlepszą ceną, nadto, iż powód nie przygotował projektu Sali, który był zobowiązany przedstawić, a jego oferta została wyrażona jedynie ustnie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie w chwili zdarzenia, pojazd sprawcy zdarzenia objęty był umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu (art. 822 k.c.). Pozwany kwestionował zasadę swej odpowiedzialności jedynie, co do roszczeń dotyczących kosztów opieki osób trzecich oraz odszkodowania, natomiast w odniesieniu do wszystkich zgłoszonych przez powoda żądań kwestionowana była ich wysokość.

M. F. (1) domagał się w niniejszym procesie kompensacji szkody niemajątkowej, żądając zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 50.000 zł.

Podstawę zasądzenia zadośćuczynienia stanowi przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., zgodnie, z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Powołana krzywda ujmowana jest, jako cierpienie psychiczne i fizyczne wynikające z uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia.

Kwota zadośćuczynienia powinna być odpowiednia, a zatem odzwierciedlać stopień doznanego uszczerbku na zdrowiu, zakres cierpień psychicznych i fizycznych, jak również spełniać funkcję kompensacyjną, a więc przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednak przy ustaleniu kwoty zadośćuczynienia należy mieć na względzie potrzebę utrzymania wysokości zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (wyrok SN z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/2003, OSNC 2005, nr 2, poz. 40). Kwota zadośćuczynienia nie może także stanowić źródła wzbogacenia, a jedynym kryterium dla oceny wysokości zasądzonego zadośćuczynienia jest rozmiar krzywdy powoda (wyrok SA w Lublinie z dnia 12 października 2004 r., I ACa 530/04, LEX nr 179052).

Wielkość zadośćuczynienia zależy od oceny całokształtu okoliczności sprawy, w tym rodzaju naruszonego dobra, natężenia i czasu trwania naruszenia, trwałości skutków naruszenia, ich nieodwracalnego charakteru polegającego zwłaszcza na kalectwie, długotrwałości i przebiegu procesu leczenia, stopnia jego uciążliwości, intensywności ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, wieku pokrzywdzonego, rokowań na przyszłość (wyrok SN z 20 kwietnia 2006 r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok SN z 1 kwietnia 2004 r., II CK 131/03, LEX nr 327923; wyrok SN z 19 sierpnia 1980 r., IV CR 283/80, OSN 1981/5/81, LEX nr 2582).

W wyniku wypadku z dnia 22 sierpnia 2014 roku powód doznał obrażeń ciała w postaci złamania żebra VIII po stronie lewej, stłuczenia z raną kolana oraz stłuczenia stopy i stawu skokowego. Przy czym, rozmiar doznanych cierpień fizycznych w okresie pierwszego miesiąca po wypadku był znaczny, spowodowany bólem, ale po tym czasie, stopniowo zmniejszał się i obecnie leczenie powoda zostało zakończone. Powód nadal, wraz ze zmianą pogody, odczuwa dolegliwości bólowe - drętwienie palców, ból kolana. Na skutek zdarzenia z dnia 22 sierpnia 2014 r. powód doznał 2% długotrwałego trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Analizując okoliczności faktyczne rozpoznawanej sprawy Sąd uznał za zasadne przyznanie powodowi zadośćuczynienia w kwocie 7000 zł. Mimo, iż cierpienia i odczuwanie bólu są w znacznej mierze sprawą subiektywną, w ocenie Sądu, w niniejszej sprawie domaganie się przez powoda zadośćuczynienia w kwocie 50.000 zł jest jednak żądaniem wygórowanym, dlatego też w pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Powód domagał się ponadto zasądzenia tytułem odszkodowania kwoty 123.612,53 zł. Wskazywał, że kwocie tej mieszczą się utracone korzyści -116.000 zł, a nadto wydatki na leki, wizyty lekarskie oraz rehabilitację, na dojazdy do placówek medycznych, koszty opieki osób trzecich oraz wartość zniszczonego w wypadku mienia.

Żądanie zasądzenia odszkodowania znajduje oparcie w przepisie art. 444 § 1 k.c., zgodnie, z którym, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na tej podstawie domagać się można od podmiotu odpowiedzialnego zwrotu wydatków, w szczególności kosztów leczenia, kosztów dojazdu do placówek medycznych oraz kosztów związanych z opieką osób trzecich. Powyższe koszty muszą mieć związek ze szkodą, a ponadto to na powodzie spoczywa obowiązek udowodnienia ich wysokości.

W związku z następstwami przedmiotowego wypadku, powód dowiódł, w drodze opinii biegłego sądowego, że uzasadniony był zakup takich środków farmakologicznych jak Lioton, Traumon, Apap oraz Reparil, tytułem, czego poniósł łącznie koszty w kwocie 256,50 zł (k.167, k.40,41,44,45).

M. F. (1) ponad otrzymywane w ramach publicznej służby zdrowia świadczenia zdrowotne odbył także jedną wizytę prywatną u ortopedy. Koszt tej wizyty to 150 zł. Zachowanie to było uzasadnione troską o własne zdrowie. Oprócz rehabilitacji w ramach NFZ powód skorzystał w grudniu 2014 r. z odpłatnych zabiegów rehabilitacyjnych, na których wykonanie przeznaczył kwotę 430 złotych. Co prawda pozwany wskazywał, iż zabiegi te nie były konieczne i taka sama konkluzja wynikała z opinii biegłego, nie mniej okoliczność, iż taka forma leczenia „nie była konieczna” nie wyklucza jednak, iż mogła ona zaistnieć, jako chęć wsparcia procesu leczenia, zwłaszcza, iż zabiegi te były zalecane i konieczne w ramach publicznej służby zdrowia. Zachowanie powoda należy uznać za uprawnione, gdyż zmierzało jedynie do poprawy stanu zdrowia wywołanego wypadkiem, za którego skutki odpowiada pozwany.

Nadto powód wykazał, iż na wizyty i zabiegi dojeżdżał samochodem, w pierwszym miesiącu po wypadku z mieszkania w R., a następnie z Hotelu (...) koło R.. Z tego powodu poniósł uzasadnione koszty w kwocie łącznej 439,80 zł. Na kwotę tą składają się:

- dojazdy na wizyty lekarskie w dniach 8, 22 i 29 września 2014 r. z domu w R. do przychodni w B. (36 km x 3 x 0,8358 = 90,30 zł);

- dojazdy na wizyty lekarskie w dniach 1, 7 i 29 października 2014 r. z Hotelu (...) koło w R. do przychodni w B. (16 km x 3 x 0,8358 = 40,20 zł);

- dojazd do lekarza w dniu 3 października 2014 roku z Hotelu (...) koło R. do Szpitala im. (...) w Ł. (130 km x 1 x 0,8358 = 108,70 zł);

- dojazdy na rehabilitację – 15 razy w okresie od 24 listopada do 12 grudnia 2014 r. z Hotelu (...) koło R. do przychodni w B. (16 km x 15 x 0,8358 = 200,60 zł).

W zakresie kosztów pomocy osób trzecich Sąd przyjął, w ślad za opinią biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu ortopedii J. F., że przez okres tygodnia po wypadku powód potrzebował pomocy w wymiarze 4 godzin dziennie, a przez kolejne 30 dni – przez 3 godziny dziennie. Mając na uwadze, niesporne stawki wynagrodzenia opiekunek społecznych za jedną godzinę pracy w wysokości 11 zł, koszty opieki nad powodem wyniosły przez okres pierwszego tygodnia 308 złotych (7 dni x 4h x 11 zł/h) oraz 990 zł (30 dni 4h x 11zł/h) przez okres kolejnych 30 dni, a więc łącznie 1298 zł.

W związku z wypadkiem, powód utracił mienie o łącznej wartości 3.277,99 zł. Pozwany, pomimo, iż podnosił zarzut 30% zużycia rzeczy, zaniechał przedstawienia dowodów na poparcie swych twierdzeń. Z tych względów Sąd przyjął, na podstawie złożonych paragonów, iż wartość poszczególnych części garderoby i sprzętu jaki powód miał w dniu wypadku na sobie wyniosła odpowiednio: spodnie – 279,99 zł, kurtka – 599 zł i kask 2099 zł. Wobec braku dokładniejszych danych, w oparciu o zeznania powoda, Sąd przyjął, iż buty miały w dniu zdarzenia wartość 200 zł, a rękawice 100 zł.

Reasumując, uzasadnione koszty zakupu środków medycznych, wydatki z tytułu opieki osób trzecich, koszty dojazdów do placówek medycznych oraz utraconego mienia wyniosły łącznie 5.852,29 zł (256,50 zł + 150 zł +430 zł +439,80 zł + 1298 zł + 3.277,99 zł), nie mniej uwzględniając wartość, wypłaconą uprzednio przez pozwanego, w kwocie 859,19 złotych, zasądzeniu podlegała kwota 4993,10 zł.

W pozostałym zakresie żądanie, jako nieudowodnione, podlegało oddaleniu. W szczególności Sąd nie uwzględnił kosztów leczenia, zabiegów rehabilitacyjnych i dojazdów do placówek medycznych począwszy od 2015 r., bowiem nie mają żadnego związku z wypadkiem, a wynikają z samoistnych schorzeń powoda.

Zasądzając w/w kwoty Sąd uwzględnił to, iż obejmują one także zasądzoną wyrokiem karnym wobec sprawcy wypadku nawiązkę w wysokości 5.000 zł. Nawiązka, bowiem orzekana na podstawie art. 46 § 2 k.k. ma charakter kompensacyjny i jest alternatywą dla orzeczenia obowiązku pełnego naprawienia szkody lub zasądzenia zadośćuczynienia, o których mowa w § 1 art. 46 k.k. (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 18 maja 2017 r. I ACa 34/17 (LEX nr 2310568), Komentarz do kodeksu karnego pod red. Stefańskiego (wyd. 2017 r.). Dlatego też uiszczenie jej przez sprawcę wypadku, zwalnia pozwanego z obowiązku naprawienia części szkody do wysokości zapłaconej kwoty, co wskazano w sentencji wyroku.

Powód domagał się także zasądzenia zwrotu utraconych korzyści w kwocie 116.000 zł w związku z utratą zlecenia w Hotelu (...) w Zakopanym.

Na mocy art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, a w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje także straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Artykuł 361 k.c. wskazuje dwie podstawowe i niezbędne przesłanki, których wystąpienie konieczne jest dla powstania obowiązku wynagrodzenia szkody, przewidzianego przepisami prawa. Są nimi: 1) powstanie szkody w dobrach chronionych osoby poszkodowanej; 2) istnienie związku przyczynowego między wskazaną w ustawie przyczyną, z którą związany jest obowiązek odszkodowawczy (działanie, zaniechanie lub inne zdarzenie), a jej następstwami wywołującymi szkodę. Obie wskazane w art. 361 k.c. przesłanki obowiązku odszkodowawczego są niezbędną podstawą jego powstania. Muszą być spełnione we wszystkich przypadkach, w których przepisy szczególne k.c. nakładają powinność wynagrodzenia szkody. Nie stanowią jednak z reguły wystarczających przesłanek obowiązku odszkodowawczego w poszczególnych sytuacjach. Poza nimi wystąpić muszą jeszcze inne okoliczności towarzyszące wyrządzeniu szkody, z którymi przepisy szczególne wiążą roszczenie odszkodowawcze (np. wina, bezprawność, ryzyko, niewykonanie zobowiązania przez dłużnika itp.).

W przedmiotowej sprawie powód nie wykazał istnienia przesłanek uprawniających go do żądania odszkodowania z tego tytułu - nie wykazał by korzyść, na którą się powołuje osiągnął w przyszłości, gdyby mu szkody, w postaci naruszenia czynności narządów ciała, nie wyrządzono. Sąd zwrócił uwagę na poważnie rozbieżności pomiędzy twierdzeniami powoda a świadka M. P. (1) co do metrażu powierzchni jakiej wykończenia miałby się podjąć powód - 2500m2 – według powoda, a 700 m2 według świadka, co przekłada się wprost na wysokość wynagrodzenia. Zeznania powoda i świadka są także rozbieżne, co do sposobu przygotowania umowy. W piśmie przesłanym przez M. P. do powoda wskazano, że to powód ma przedstawić projekt umowy zleceniodawcy, podczas, gdy świadek twierdził, iż to on miał przygotować umowę. Tymczasem oferta bezspornie została złożona przez powoda ustnie – co poddaje w wątpliwość intencje stron dotyczące sfinalizowania umowy, jej zakresu i warunków. Nadto w sytuacji, gdy ostatecznie wyboru wykonawcy na wykonanie wnętrz dokonał generalny wykonawca Hotelu, a pierwszy projekt wykończenia wnętrza został złożony na przełomie sierpnia i września (a więc w kilka dni po wypadku powoda) zastanawiający jest rzeczywisty zakres pełnomocnictwa świadka do zawarcia umowy w imieniu spółki budującej hotel w Zakopanym. Należało, zatem przyjąć, iż powód nie wykazał w sposób wystarczający prawdopodobieństwa zawarcia umowy, z której utraty wynagrodzenia domaga się od pozwanego.

Nie mniej nawet gdyby przyjąć, iż umowa taka miała zostać zawarta, to należy pamiętać, iż powód w tym okresie pracował w Centrum Usług (...), jak sam przyznał często po 12 godzin na dobę. Nadzorując wykonanie prac w Z. powód musiałby tam dojeżdżać, a to oznacza, że robiłby to kosztem dotychczasowego zatrudnienia i nie osiągnąłby dochodów z w/w miejsc pracy, jakie w tym czasie uzyskał. Ponadto w piśmie, na jakie powołuje się powód wskazano kwotę 116.000 zł, co nie oznacza, iż taki dochód z umowy powód by uzyskał, gdyby ją zawarto na takich warunkach. Realizując umowę musiałby ponieść koszty własne – choćby dojazdów lub zatrudnienia architektów do prac kreślarskich. W toku postępowania powód nie wykazał, jakiego rzędu byłyby to kwoty, a tym samym nie wykazał, jaki dochód rzeczywiście by uzyskał. Już to nie pozwala na uznanie, że roszczenie w jakiejkolwiek części jest zasadne.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 481 k.c. Zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia i odszkodowania ma charakter zobowiązania bezterminowego, toteż przekształcenie go w terminowe może nastąpić w wyniku wezwania wierzyciela (pokrzywdzonego) skierowanego wobec dłużnika do spełnienia świadczenia (art. 455 k.c., wyrok SN z dnia 22 lutego 2007 r., I CSK 433/06, LEX nr 274209). Reguła wynikająca z art. 455 k.c. ulega jednak modyfikacji w odniesieniu do świadczeń przysługujących poszkodowanemu od zakładu ubezpieczeń. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013. 392 - tekst jednolity z późn. zmianami) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Wezwanie do zapłaty, w zakresie kwot 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia i 123.612,53 zł tytułem odszkodowania nastąpiło pismem przedsądowym doręczonym pozwanemu 18 kwietnia 2017 r., a więc pozwany pozostawał w opóźnieniu z zapłatą świadczeń od dnia 19 maja 2017r., a nie jak twierdził powód od dnia 1 maja 2017r. Dlatego też Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonych kwot zadośćuczynienia i odszkodowania od dnia 19 maja 2017 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., biorąc pod uwagę to, iż powód przegrał proces w 93,10 % (przyznane świadczenia wyniosły łącznie 11.993,10 zł, zaś suma roszczeń wyniosła 173.613 zł).

Powód poniósł koszty procesu w kwocie 15.150,24 zł (8.681 zł tytułem opłaty od pozwu, 5.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 1052,24 zł tytułem wynagrodzenia biegłego i wydatków związanych ze sporządzeniem kopii dokumentów dotyczących leczenia powoda). Natomiast koszty procesu wyłożone przez pozwanego wyniosły łącznie 5.422,78 zł (5.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 5,78 zł tytułem wydatków związanych ze sporządzeniem kopii dokumentów dotyczących leczenia powoda). Zatem łącznie poniesione przez strony koszty procesu to 20.573,02 zł.

Biorąc pod uwagę stopień, w jakim pozwany przegrał sprawę (6,9%) i poniesione przez niego koszty, Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4003,25 zł (tj. 20.573,02 x 6,9 % = 1.419 5422,78 – 1419,53 = 4003,25).

Na podstawie art. 84 u.k.s.c. Sąd orzekł o zwrocie powodowi nadpłaconej zaliczki na poczet wydatków.