Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

25 września 2018r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR del. Marzena Botwina

Protokolant: stażysta Alicja Krzystała

po rozpoznaniu na rozprawie 11 września 2018r. w R.

sprawy z powództwa D. D.

przeciwko Powiatowemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w R. i W. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  umarza postępowanie ponad kwotę 199.943,00 zł (sto dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy dziewięćset czterdzieści trzy złote) z ustawowymi odsetkami od 17 lipca 2010 roku;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  nie obciąża powódki obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania;

4.  przyznaje adwokat H. U. od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. kwotę 8.856,00 zł (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt sześć złotych), w tym kwotę 1.656,00 zł ( jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem podatku od towarów i usług, jako wynagrodzenie za udzielenie powódce pomocy prawnej w postępowaniu sądowym.

SSR del. Marzena Botwina

Sygn. akt II C 208/13

UZASADNIENIE

wyroku z 25 września 2018 roku

Pozwem z 4 lipca 2013 roku powódka D. D. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego Powiatowego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w R. i w W. z siedzibą w W. kwoty 600.000 zł z odsetkami ustawowymi od 17 lipca 2010 tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 16.668 zł z odsetkami ustawowymi od 17 lipca 2010 roku tytułem odszkodowania. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania.

Na uzasadnienie żądania podała, że z powodu przewlekłego bólu żołądka oraz powtarzających się po każdym posiłku wymiotów podjęła leczenie. 22 czerwca 2009 roku z powodu braków postępów leczenia i pogarszającego się stanu zdrowia powódka została skierowana na obserwację szpitalną i tego samego dnia została przyjęta na Oddział Wewnętrzny Szpitala w R.. Dalej powódka opisała jakim badaniom została poddana, a jakich badań, koniecznych w ocenie powódki, nie wykonano. Powódka podkreślała, że badania wykazały wysoki poziom OB, jednak lekarze pozwanego stwierdzili, że jest wyników jej problemów z próchnicą zębów. W ocenie powódki próchnica zębów nigdy nie powoduje tak gwałtownego i szybkiego wzrostu OB, tym bardziej, że u powódki nie stwardzono stanu zapalnego na tle próchnicy w jamie ustnej. Dalej powódka podała, że na skutek podawania jej silnych lekarstw przeciwwymiotnych zahamowano u niej odruch wymiotny, co spowodowało, że z nieustępującymi bólami brzucha oraz brakiem poprawy stanu zdrowia została wypisana ze szpitala. Po dwóch tygodniach od opuszczenia szpitala powódka wykonała badanie krwi, które wykazało utrzymujący się poziom OB. Po około miesiącu od opuszczenia szpitala przez powódkę, przy stosowaniu się do zaleceń i diety wymioty ustąpiły, a przewlekłe bóle żołądka pojawiały się rzadziej. Powódka podała, że w sierpniu 2009 roku z powodu osłabienia, występujących krótkotrwałych epizodów utraty świadomości i zawrotów głowy uległa wypadkowi tj. spadła ze schodów. Z powodu upadku powódka cierpiała na bóle prawego biodra i z tego powodu udała się do ortopedy. Po wykonaniu badania RTG skierowano powódkę na rehabilitację i przepisano silne leki przeciwbólowe. Mimo rehabilitacji stan powódki nie ulegał poprawie, dodatkowo u powódki występowała wysoka gorączka, która nie ustępowała mimo stosowania dostępnych bez recepty lekarstw. 6 września 2009 roku powódka z powodu przewlekłego bólu brzucha, trudności z poruszaniem się oraz epizodami utraty świadomości została zawieziona przez osoby bliskie na pogotowie w R., a stamtąd skierowana na II Oddział Wewnętrzny Szpitala, tj. ten sam, na którym przebywała w czerwcu. Dalej powódka opisała proces diagnostyki i cierpienia, które wiązały się z jej stanem chorobowym. Ostatecznie powódka została operowana. Podczas operacji stwierdzono rozlanie wyrostka robaczkowego i rozległe zapalenie otrzewnej. W ocenie powódki niewykonanie podczas pierwszej hospitalizacji badania USG jamy brzusznej spowodowało niewykrycie stanu zapalnego wyrostka robaczkowego i późniejsze powikłania i stan zagrażający jej życiu. Powódka podkreśliła, że niedopełnienie obowiązków przez lekarzy zajmujących się powódką podczas hospitalizacji w czerwcu 2009 roku doprowadziło do powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki i narażenia jej na bezpośrednią utratę życia i zdrowia. Powódka stwierdziła, że lekarze dla usprawiedliwienia swoich zaniechań i błędów powołują się na to, że zapalenie wyrostka robaczkowego powódki miało nietypowy przebieg. Następnie powódka opisała przebieg jej leczenia po wykonanym zabiegu chirurgicznym i dalsze powikłania w postaci przetoki jelitowej oraz ropowicy powłok jamy brzusznej z przetokami ropnymi, które wiązały się z pobytami powódki w szpitalu i kolejnym zabiegiem operacyjnym, który miał miejsce 8 marca 2010 roku. Ordynator Oddziału (...) Ogólnej Szpitala w W. poinformował powódkę, że z powodu zainfekowania ropą jelita grubego, jego zainfekowany fragment został wycięty, ponadto usunięto resztki wyrostka robaczkowego, który nie został w całości usunięty podczas operacji przeprowadzonej we wrześniu i powodował szerzenie się infekcji w jamie brzusznej w postaci kolejnych ropni. Dalej powódka opisała swój stan psychiczny będący następstwem niewłaściwego jej leczenia i jej stan zdrowia w chwili wniesienia pozwu. Powódka podała, że 17 lipca 2010 roku złożyła do Prokuratury Rejonowej w Wodzisławiu Śląskim zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z art. 160 § 2 k.k. przez pracowników medycznych pozwanego. 8 maja 2013 roku powódka otrzymała z Sądu Rejonowego w Rybniku odpis postanowienia, w którym Sąd nie uwzględnił jej zażalenia na umorzenie dochodzenia i tym samym postępowanie karne w tej sprawie.

Pozwany Powiatowego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w R. i w W. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania. Pozwany zarzucił, że powództwo jest niezasadne, gdyż po stronie personelu medycznego pozwanego nie zostały popełnione jakiekolwiek błędy w sztuce medycznej zarówno w procesie diagnostycznym jak i prowadzonego leczenia powódki. Pozwany powołał się na treść postanowienia Prokuratury Rejonowej w Tarnowskich Górach z 30 października 2012 roku o umorzeniu śledztwa w sprawie popełnienia przestępstwa z art. 160§ 2 k.k. wszczętego na skutek zawiadomienia powódki. (k. 88-89, 105- 107)

W piśmie z 29 listopada 2013 roku powódka ograniczyła żądanie pozwu w zakresie zadośćuczynienia do kwoty 194.500 zł z ustawowymi odsetkami od 17 lipca 2010 roku oraz w zakresie odszkodowania do kwoty 5.443 zł z ustawowymi odsetkami od 17 lipca 2010 roku. Ponadto powódka wniosła o nieobciążanie jej kosztami postępowania z uwagi na jej trudną sytuację materialną, skomplikowany charakter sprawy oraz okoliczność, że do czasu modyfikacji żądania powódka działała bez pomocy profesjonalnego pełnomocnika. (k. 165-171)

W piśmie z 30 grudnia 2013 roku pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń powódki. (k. 674-675)

Na rozprawie, która odbyła się 4 lutego 2014 roku powódka cofnęła pozew ponad kwoty wskazane w piśmie z 29 listopada 2013 roku, ze zrzeczeniem się roszczenia. (k. 704)

Sąd ustalił, co następuje.

Powódka D. D. początkiem 2009 roku leczyła się w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej Na (...) w P. z powodu utrzymującego się bólu brzucha i wymiotów. W trackie leczenia zdiagnozowano u powódki przewlekłe zapalenie żołądka.

22 czerwca 2009 roku lekarz internista (...) Na (...) w P. wystawił powódce skierowanie na Oddział Wewnętrzny z rozpoznaniem: ostre zapalenie żołądka, podejrzenie choroby wrzodowej. Tego samego dnia powódka została przyjęta na Oddział Wewnętrzny II ZOZ w R., gdzie pozostawała w leczeniu do 26 czerwca 2009 roku. W wywiadzie powódka podała spadek masy o około 10 kg w ciągu ostatnich trzech miesięcy (w dacie przyjęcia powódka ważyła 79,5 kg przy wzroście 161 cm), bóle brzucha nie ustępujące po leczeniu ambulatoryjnymi, występujące po jedzeniu i okresowo wymioty. Powódka skarżyła się na bolesność w nadbrzuszu, nie gorączkowała. Stwierdzono u powódki próchnicę zębów. W trakcie hospitalizacji od 22 do 26 czerwca 2009 roku wykonano powódce badanie gastroskopowe, w którym stwierdzono prawidłowy obraz przełyku i żołądka. Badanie wycinka z błony śluzowej żołądka, pobrane rutynowo w trackie wziernikowania żołądka, wykazało przewlekły stan zapalny błony śluzowej żołądka. W wynikach badań biochemicznych stwierdzono niedokrwistość, niepodwyższony poziom krwinek białych 7,5 G/l i podwyższony nieco poziom białka C-reaktywnego ( (...)) do poziomu 49,7 (25 czerwca 2009 roku). Badanie kału na obecność pasożytów wykluczyło obecność lamblii w organizmie powódki. Od 25 czerwca 2009 roku powódka nie wymiotowała i nastąpiła poprawa stanu ogólnego powódki. Powódka podczas pobytu w szpitalu otrzymywała leki ranigsat i metoclopramid. Temperatura jej ciała przez cały okres pobytu wynosiła od 36,0 ^oC do 36,6 ^oC. 26 czerwca 2009 roku powódka została wypisana do domu z zaleceniami przyjmowania (...) (leku stosowanego przy leczeniu choroby wrzodowej i zapaleń żołądka oraz dwunastnicy) i metoclopramidu (leku przyspieszającego pracę górnego piętra przewodu pokarmowego, podawanego przy leczeniu choroby wrzodowej oraz przy nudnościach i wymiotach. Poza tym zalecono dietę lekkostrawną, sanacja jamy ustnej i kontrolę w (...). W rozpoznaniu ostatecznym wpisano: „Przewlekły nieżyt błony śluzowej żołądka. Próchnica zębów.”

Powódka początkiem lipca 2009 roku podjęła leczenie w (...) w P. przy ul. (...). W trakcie leczenia usunięto powódce głęboko złamany korzeń zęba 47, wykonano leczenie ubytku w zębie 48. Badanie RTG zębów powódki wykonane 7 lipca 2009 roku potwierdziło rozpoznanie zmian w uzębieniu. Wnioski z diagnostyki radiologicznej wskazywały na konieczność leczenia kanałowego d 12. Poza tym do ponownego leczenia kanałowego zakwalifikowano zęby16, 15, 14, 24, 41, 42, jako możliwe źródło stanu zapalnego. Na zlecenie (...) Na (...) w P. 9 lipca 2009 roku powódka miała wykonane ambulatoryjne badania biochemiczne krwi i badanie moczu, które wykazały obniżenie poziomu (...) do 24 mg/l, niski poziom żelaza 69 µg/dl, poziom hemoglobiny podwyższył się do 10,7 g/dl, poziom krwinek białych wynosił 8,8 G/l. Badanie ogólne moczu wykazało obecność licznych bakterii.

W sierpniu 2009 roku powódka uległa wypadkowi – spadła ze schodów. Powódka odczuwała silny ból prawego biodra, jednak po przeprowadzeniu badania rtg ortopeda nie stwierdził uszkodzenia stawu biodrowego.

Pod koniec sierpnia powódka mimo stosowania diety znowu zaczęła czuć się bardzo źle. Na tydzień przed ponownym przyjęciem do szpitala utrzymywała się u niej temperatura ciała 39,0 ^oC i w podbrzuszu przez trzy dni odczuwała silne bóle. 6 września 2009 roku powódka została skierowana przez do leczenia szpitalnego na Oddział Wewnętrzny w celu obserwacji, ze stwierdzoną niedokrwistością. Po przyjęciu na Oddział Wewnętrzny ZOZ R. w wykonanych badaniach laboratoryjnych stwierdzono (...) 277,7 mg/l, podwyższenie poziomu białych krwinek do 13,7 mG/l. Wobec wyników sugerujących obecność ostrego stanu zapalnego poproszono o konsultację chirurgiczną. Powódka tego samego dnia została zbadana przez chirurga, który stwierdził zachowaną perystaltykę, miękki brzuch bez objawów otrzewnowych i bez obrony mięśniowej. Z powodu wysokich parametrów stanu zapalnego w wynikach badań laboratoryjnych i bolesności palpitacyjnej zlokalizowanej w okolicy kolca biodrowego przedniego górnego po stronie prawej konsultujący chirurg zalecił wykonanie badania tomografii komputerowej jamy brzusznej. Badanie to zostało wykonane 7 września 2009 roku i jego wynik wykazał obecność rozległego zbiornika w okolicy kątnej tj. części jelita grubego, z której wyrasta wyrostek robaczkowy oraz pęcherzyków gazu położonych między pętlami jelit. Obraz odpowiadał obecności ropnia okołokątniczego i ropniom międzypętlowym. Po ustaleniu rozpoznania 8 września 2009 roku powódka została przeniesiona na Oddział (...) Ogólnej ZOZ R.. Tego samego dnia powódkę poddano leczeniu operacyjnemu polegającemu na otwarciu jamy brzusznej oraz nacięciu i drenażu ropnia zaotrzewnowego. W kolejnych dobach powódka była leczona miejscowo oraz ogólnie antybiotykoterapią. W kontrolnym badaniu USG wykonanym 29 września 2009 roku stwierdzono obecność resztkowego ropnia o średnicy ok. 3 cm. Nadal stosowano antybiotykoterapię. W wykonanym badaniu tomografii komputerowej 12 października 2009 roku stwierdzono naciecze i pogrubienie mięśni w okolicy prawego dołu biodrowego oraz obecność położonego podskórnie zbiornika płynu o wymiarach 22 x 31. Kolejnego dnia nacięto ropień powłok opisany w badaniu TK. 24 października 2009 roku po uzyskaniu poprawy powódkę wypisano do domu do dalszej opieki ambulatoryjnej w Poradni Chirurgicznej. 4,6 i 12 listopada 2009 roku powódka była badana w Poradni (...) Ogólnej ZOZ R.. Podczas tych badań lekarz nadal stwierdzał wyciek ropy z rany po laparotomii.

Kolejny raz powódkę hospitalizowano 18 listopada 2009 roku z powodu ropowicy powłok jamy brzusznej z przetokami ropnymi. 19 listopada 2009 roku wykonano nacięcie i drenaż ropowicy powłok. W kolejnych dobach powódka była leczona miejscowo oraz ogólnie antybiotykoterapią. W trakcie hospitalizacji wykonano badanie radiologiczne mające wykazać obecność patologicznego otworu, w tym wypadku zlokalizowanego w jelicie grubym, przez który wydostaje się treść kałowa poza światło jelita (fistulografię). W badaniu nie stwierdzono przechodzenia środka cieniującego poza światło jelita. 2 grudnia 2009 roku wykonano pasaż przewodu pokarmowego. Pasaż jelita cienkiego podczas badania był prawidłowy. Jelito grube wypełniło się kontrastem od kątnicy do zstępnicy. W badaniu pasażu nie uwidoczniono przetoki. Zastosowano u powódki odżywianie pozajelitowe do 29 grudnia 2009 roku. 5 stycznia 2009 roku powódka została wypisana do domu po uzyskaniu poprawy stanu zdrowia powódki. Do marca 2009 roku powódka pozostawała pod opieką Poradni (...) Ogólnej ZOZ w R.. 1 marca 2010 roku powódka została przyjęta na Oddział (...) Ogólnej ZOZ Szpitala Miejskiego w W. z powodu przetoki kałowej utrzymującej się w dolnym biegunie blizny pooperacyjnej okolicy pachwinowej prawej. 2 marca 2010 roku wykonano badanie tomografii komputerowej jamy brzusznej, które wykazało pogrubienie ścian końcowego odcinka jelita krętnego, z naciekiem najpewniej zapalnym okołokątniczym i około pętlowym z obecnością pęcherzyków powietrza w tej okolicy. Obraz sugerował obecność przetoki w miejscu po wyrostku robaczkowym i ropniu okołokątniczym. Powódkę po przygotowaniu poddano leczeniu operacyjnemu, polegającemu na wycięciu końcowego fragmentu jelita cienkiego i części jelita grubego wraz z przetoką. Powódka została wypisana do domu 17 marca 2010 roku. Pozostawała pod opieką Poradni (...) Ogólnej ZOZ w W.. 13 stycznia 2012 roku powódka została poddana operacji plastycznej przedniej ściany jamy brzusznej. Powódka od 2013 roku do chwili obecnej pozostaje pod opieką Poradni Chorób Wewnętrznych, lekarza rodzinnego oraz korzystała z pomocy specjalistów (...). W wykonanym w grudniu 2013 roku kontrolnym badania USG jamby brzusznej uzyskano prawidłowy obraz narządów jamy brzusznej. W czerwcu 2014 rok wykonano badanie kolonoskopowe, na podstawie którego stwierdzono prawidłowy obraz zachowanej części jelita grubego.

(dokumentacja medyczna powódki 44-45, 143-150, 172-367, 414-656, 661, 732-740, 802, 823, 828-833, 836, 935-944, (...)- (...), (...), 1240- (...) oraz zgromadzona w aktach sprawy prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Tarnowskich Górach o sygn. 3 Ds. 585/12, zeznania świadków J. F. zapis 00:21:56 – 00:38:24 rozprawy z 4 lutego 2014 roku, M. K. (1) zapis 00:39:07 – 00:52:31 rozprawy z 4 lutego 2014 roku, R. F. zapis 00:52:57 – 01:11:36 rozprawy z 4 lutego 2014 roku, A. C. zapis 01:11:44 – 01:31:15 rozprawy z 4 lutego 2014 roku, S. M. zapis 01:31:33 – 02:04:44 rozprawy z 4 lutego 2014 roku, B. M. zapis 02:06:18 – 02:14:14 rozprawy z 4 lutego 2014 roku, J. K. zapis 02:14:21 – 02:30:44 rozprawy z 4 lutego 2014 roku, D. S. zapis 02:31:46 – 02:36:58 rozprawy z 4 lutego 2014 roku, K. W. zapis 02:37:13 – 02:45:38 rozprawy z 4 lutego 2014 roku, K. S. zapis 00:13:33 – 00:29:29 rozprawy z 3 kwietnia 2014 roku, K. N. zapis 00:34:26 – 00:50:02 rozprawy z 3 kwietnia 2014 roku, M. K. (2) zapis 00:50:39 – 00:59:15 rozprawy z 3 kwietnia 2014 roku, T. D. zapis 00:59:52 – 01:09:08 rozprawy z 3 kwietnia 2014 roku, K. D. zapis 01:09:30 – 01:48:48 rozprawy z 3 kwietnia 2014 roku, S. D. zapis 01:48:58 – 02:03:19 rozprawy z 3 kwietnia 2014 roku, A. S. zapis 00:02:26 – 00:22:13 rozprawy z 29 maja 2014 roku, W. K. zapis 00:22:57 – 00:31:26 rozprawy z 29 maja 2014 roku, przesłuchanie stron zapis 00:33:33 – 01:47:06 rozprawy z 3 kwietnia 2014 roku)

Diagnostyka, leczenie i monitorowanie stanu zdrowia powódki były prawidłowe, adekwatne do prezentowanych przez powódkę objawów. Personel medyczny pozwanego nie dopuścił się w powyższym zakresie żadnych nieprawidłowości ani zaniedbań. Decyzje dotyczące zlecania badan diagnostycznych procedur terapeutycznych podejmowano właściwe i we właściwym czasie. Zakażenie w wyniku którego doszło do powstania ropnia okołokątniczego i ropnia przestrzeni zaotrzewnowej było zakażeniem pozaszpitalnym, wewnętrznym. Zakażenie rany operacyjnej, zakażenie wewnętrzne jak i powstanie przetoki jelitowej były następstwem ropnia okołokątniczego i zaotrzewnowego. Zaś powstanie ropnia okołokątniczego i zaotrzewnowego były następstwem ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, przebiegającego w sposób nietypowy. Podczas takich operacji, jakiej poddana została powódka zawsze dochodzi do zakażenia rany. Źródłem infekcji są bakterie, rosnące w jamie brzusznej. Otwarcie jamy ropnia , przenosi zakażenie na otaczające tkanki. U wielu chorych operowanych z powyższych wskazań dochodzi do powikłań ropnych. Stan taki nie wynika z zaniedbań personelu medycznego. Przyczyną wystąpienia wszystkich powikłań było nietypowo przebiegające zapalenie wyrostka robaczkowego z przedziurawieniem jego ściany. Choroba na jaką zapadłą powódka miała nietypowy przebieg. Dolegliwości, które zgłaszała powódka w czerwcu 2009 roku nie odpowiadały objawom ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego w sposób typowy przebiega z dolegliwościami różniącymi w sposób zasadniczy od tych, które prezentowała powódka w chwili przyjęcia do szpitala w czerwcu 2009 roku. Z tego powodu wykonanie np. diagnostyki USG było pozbawione medycznych przesłanek. Powódka zgłosiła się z bólami w nadbrzuszu, rozpoznano wówczas nieżyt nadżerkowy żołądka i próchnicę zębów. Jedynym kryterium kwalifikującym chorego do leczenia operacyjnego z powodu ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego jest obecność objawów otrzewnowych. Brak wystąpienia tych objawów u powódki i utrzymujący się niski poziom leukocytów świadczą jednoznacznie o nietypowym przebiegu ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Zmiany, do których doszło podczas trwania choroby potwierdziły jej nietypowy przebieg. W typowym przebiegu tworzenie się ropni okołokątniczych, a zwłaszcza zaotrzewnowych nie ma miejsca. W trakcie pobytu w szpitalu w czerwcu 2009 roku wykonano badania adekwatne do zgłaszanych przez powódkę objawów. Brak jest podstaw do przyjęcia, że w czerwcu 2009 roku u powódki występował już ropień około wyrostkowy lub ropień naciekający mięsień lędźwiowo – biodrowy i w przestrzeni zaotrzewnowej.

(opinia biegłego z zakresu chirurgii ogólnej dr n med. B. D. k. 891-907, opinia uzupełniająca biegłego z zakresu chirurgii ogólnej dr n med. B. D. k.984 – 994, opinia (...) J. III Katedry (...) Ogólnej w K. k. 1069 – 1077, opinia uzupełniająca (...) J. III Katedry (...) Ogólnej w K. k. 1206 – 1207, opinia (...) wydana w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Tarnowskich Górach o sygn. 3 Ds. 585/12)

Postanowieniem z 30 października 2012 roku Prokurator Prokuratury Rejonowej w Tarnowskich Górach umorzył śledztwo w sprawie nieprawidłowości w leczeniu wyrostka robaczkowego pacjentki D. D. przez lekarzy Szpitala ZOZ w R. w okresie od 22 czerwca 2009 roku do 5 stycznia 2010 roku. Postanowieniem z 8 maja 2013 roku Sąd Rejonowy w Rybniku utrzymał w mocy powyższe postanowienie.

(dokumenty znajdujące się w aktach Prokuratury Rejonowej w Tarnowskich Górach o sygn. 3 Ds. 585/12 i w aktach Sądu Rejonowego w Rybniku o sygn. III Kp 75/13)

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadków, przesłuchania stron oraz na podstawie powołanych wyżej opinii biegłego i instytutów.

Przebieg diagnostyki, leczenia i monitorowania stanu zdrowia powódki przez pozwanego w okresie od 22 czerwca 2009 roku do 5 stycznia 2010 roku oraz dalsze leczenie powódki ustalono przede wszystkim na podstawie dokumentacji medycznej zgromadzonej w sprawie, której zapisy nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania. Zapis dotyczący występowania u powódki próchnicy zębów, został potwierdzony zaleceniami jakie wystosowano pod adresem powódki przy wypisie ze szpitala 26 czerwca 2009 roku tj. sanacją jamy ustnej i dalszymi działaniami powódki podjętymi początkiem lipca 2009 roku w gabinecie stomatologicznym. Zeznania wszystkich świadków Sąd uznał za wiarygodne, przy czym z uwagi na wielość pacjentów, upływ czasu Sąd ustalenia czynił przede wszystkim na podstawie dokumentacji medycznej, w której szczegółowo odnotowywano podawane powódce lekarstwa, wykonane badania, ich wyniki, zgłaszane przez powódkę dolegliwości i samopoczucie, proces gojenia ran pooperacyjnych i jego powikłania. Oceniając dowód z przesłuchania stron Sąd miał na uwadze, że powódka na skutek opisanego schorzenia bardzo dużo wycierpiała, a powikłany przebieg leczenia połączony był ze strachem powódki o jej zdrowie, a nawet życie. Wszystko to spowodowało, że powódka nadmiernie eksponowała swoje cierpienie i w sposób nieuzasadniony łączyła w związek przyczynowy dolegliwości zdrowotne z leczeniem u pozwanego.

Prawidłowość postępowania personelu medycznego pozwanego w trakcie diagnostyki, leczenia i monitorowania stanu zdrowia została ustalona w oparciu o dowody z opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej dr n med. B. D., opinii uzupełniającej tego biegłego, opinii (...) J. III Katedry (...) Ogólnej w K., opinii uzupełniającej (...) J. III Katedry (...) Ogólnej w K., dokumentu stanowiącego opinię (...) wydaną w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Tarnowskich Górach o sygn. 3 Ds. 585/12. Opinie zostały sporządzone przez specjalistów w dziedzinie schorzeń, na które cierpiała powódka, i z którymi wiąże odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanego. Zarówno opinia wydana przez biegłego z zakresu chirurgii ogólnej dr n med. B. D. jak i opinia (...) J. III Katedry (...) Ogólnej w K. w pełni odpowiadały tezie dowodowej zawartej w postanowieniach dopuszczających te dowody, nie pozostawiały żadnych wątpliwości co do zastosowanych przez biegłych metodyki badań, kompetencji osób sporządzających opinie, a stwierdzenia ujęte w opiniach są jednoznaczne i uwzględniają pozostały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Należy przy tym podkreślić, że opinia biegłego, zgodnie z art. 278 k.p.c., służy stworzeniu sądowi możliwość prawidłowej oceny materiału procesowego w wypadkach, kiedy ocena ta wymaga wiadomości specjalnych w rozumieniu art. 278 k.p.c. (a więc wiedzy wykraczającej poza objętą zakresem wiedzy powszechnej). Zadaniem biegłego zasadniczo nie jest więc poszukiwanie dowodów i okoliczności mających uzasadniać argumentację stron procesu, lecz dokonanie oceny przedstawionego materiału z perspektywy posiadanej wiedzy naukowej, technicznej lub branżowej i przedstawienie sądowi danych (wniosków) umożliwiających poczynienie właściwych ustaleń faktycznych i właściwą ocenę prawną znaczenia zdarzeń, z których strony wywodzą swoje racje. Dowód z opinii biegłego podlega ocenie na podstawie art. 233 § 1 k.p.c., przy czym z uwagi na swoistość tego środka dowodowego, w orzecznictwie wypracowano szczególne kryteria jego oceny. Wskazuje się jednolicie, że opinia nie może podlegać ocenie Sądu w warstwie dotyczącej przedstawionych poglądów naukowych lub dotyczących wiedzy specjalistycznej (naukowej lub technicznej) nawet jeśli członkowie składu orzekającego taką wiedzę posiadają. Ocenie podlega wyłącznie zgodność z materiałem procesowym przyjętych założeń faktycznych, podstawy metodologiczne, transparentność, kompletność, spójność wywodu i wreszcie zgodność wniosków opinii z zasadami logiki, wiedzy powszechnej i doświadczenia życiowego (tak też Sąd Najwyższy w postanowieniu z 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, LEX nr 46096)

Kierując się powyższymi kryteriami, stwierdzić należy, iż opinia (...) J. w K. została sporządzona w sposób rzetelny, prawidłowy, wyczerpujący. Co istotne, opinia ta została wydana przez biegłych z renomowanej Uczelni, posiadających stosowną wiedzę specjalistyczną w zakresie oceny stanu zdrowia powódki i prawidłowości jej leczenia w pozwanym Szpitalu. Biegli sporządzili opinię, wykorzystując zebrany materiał dowodowy, a w szczególności dokumentację lekarską oraz przeprowadzając badania powódki. Wnioski biegłych i korespondujące z nimi wnioski biegłego z zakresu chirurgii ogólnej dr n med. B. D. Sąd uznał za trafne i zasługujące na uwzględnienie, zwłaszcza, że korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności z dowodem z dokumentu stanowiącego opinię (...) wydaną w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Tarnowskich Górach o sygn. 3 Ds. 585/12.

Sąd oddalił wnioski powódki o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego instytutu naukowo – badawczego na okoliczności objęte tezami dowodowymi na jakie przeprowadzono dowody z opinii wyżej wymienionego biegłego oraz (...), mając na uwadze wyczerpujące wyjaśnienia biegłych odnoszące się do podnoszonych przez powódkę zarzutów do opinii i to, że przesłanką dopuszczenia dowodu, z opinii kolejnego biegłego czy też opinii kolejnego instytutu nie może być to, że dotychczas wydana w sprawie opinia była niekorzystna dla strony (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z 20 marca 2014 roku wydanym w sprawie II CSK 296/13)

Sąd oddalił wnioski powódki o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii, urologii, ginekologii, chirurgii plastycznej mając na uwadze wyniki przeprowadzonego już postępowania dowodowego, które wskazywały na to, że brak było zachowania, które mogłoby być uznane za delikt pozwanego w niniejszej sprawie, z którym związana byłaby odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego. Zatem wobec braku wykazania tej podstawowej przesłanki odpowiedzialności pozwanego zbędnym było ustalanie zakresu szkody i dalszych przesłanek, których zaistnienie było niezbędne dla uwzględnienia powództwa.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu protokołów zeznań świadków przesłuchanych w toku postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Tarnowskich Górach o sygn. 3 Ds. 585/12 z uwagi na obowiązująca w postępowaniu cywilnym zasadę bezpośredniości.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Na wstępie należy wskazać, że w przypadku tzw. błędu medycznego przesłankami odpowiedzialności placówki medycznej na podstawie art. 430 k.c. w zw. z art. 415 k.c. są: wyrządzenie szkody przez personel medyczny, zawinione działanie lub zaniechanie tego personelu, normalny związek przyczynowy pomiędzy tym działaniem lub zaniechaniem, a wyrządzoną szkodą oraz spowodowanie szkody przy wykonywaniu powierzonej czynności, przy czym do przypisania odpowiedzialności odszkodowawczej wystarczy choćby najmniejszy stopień winy. Powołany przepis statuuje odpowiedzialność z tytułu czynu niedozwolonego za szkody wyrządzone osobie trzeciej przez podwładnego z jego winy. Zaznaczenia wymaga, że sama placówka medyczna ponosi odpowiedzialność w przypadku winy podwładnego, rozumianej zgodnie z treścią art. 415 k.c., a nie jest wymagane wykazanie przez poszkodowanego winy po stronie placówki medycznej, gdyż odpowiada ona za zasadzie ryzyka w sposób bezwzględny, wyłączający możliwość ekskulpacji. Przyjęcie odpowiedzialności podmiotu leczniczego na podstawie powyższego przepisu wymaga więc uprzedniego stwierdzenia, iż jego pracownik wyrządził szkodę w sposób zawiniony i odpowiada z tego tytułu na zasadach ogólnych (wyrok Sądu Najwyższego z 26 stycznia 2011 r., sygn. akt IV CSK 308/10, OSNC z 2011 r. Nr 10, poz. 116). Zgodnie z treścią art. 6 k.c. na stronie powodowej ciążył obowiązek wykazania przesłanek tak określonej odpowiedzialności.

Błędem w sztuce lekarskiej należy uznać każde postępowanie obiektywnie sprzeczne z powszechnie uznanymi zasadami wiedzy i praktyki medycznej. Przyjmuje się, że błąd w sztuce medycznej jest obiektywnym elementem winy lekarza wykonującego czynności medyczne, stanowi bowiem czynność lub zaniechanie lekarza, niezgodną z nauką medycyny w zakresie dla lekarza dostępnym. Pojęcie "błędu w sztuce lekarskiej" odnosi się zatem nie tylko do błędu terapeutycznego (błędu w leczeniu), ale również do błędu diagnostycznego (błąd rozpoznania).

Nawet tak szerokie rozumienie błędu, a więc jako wadliwe przeprowadzenie zabiegu, niezgodnie z obowiązującymi procedurami, niedostateczną dbałość o dobro pacjenta czy też wadliwie przedstawiona diagnoza, nie pozwoliło ostatecznie przyjąć, że personel pozwanego szpitala dopuścił się w tej sprawie jakichkolwiek uchybień.

W rozpoznawanej sprawie decydujące dla rozstrzygnięcia sprawy były opinie biegłego z zakresu chirurgii ogólnej dr n med. B. D. oraz (...) J. III Katedry (...) Ogólnej w K., albowiem to one determinowały ustalenia faktyczne w zakresie działań zarówno lekarzy, jak i pozostałego personelu medycznego pozwanego, procesu diagnostycznego i wdrożonych działań medycznych. W każdej z opinii biegli w sposób kategoryczny stwierdzili, że w przypadku powódki w sposób prawidłowy przeprowadzono diagnostykę, zastosowano prawidłową metodę leczenia zgodną z obowiązującymi standardami i w prawidłowy sposób monitorowano stan zdrowia powódki. Nie występowało jakiekolwiek zawinione działanie ze strony pozwanego. obserwowany obraz chorobowy u powódki i powikłania były wyłącznie wynikiem samoistnego procesu chorobowego. Przedłużony pobyt powódki w szpitalu po pierwszym leczeniu operacyjnym, a także kolejne hospitalizacje były wyłącznie wynikiem schorzenia samoistnego. Biegli podkreślali, że schorzenia ropne jamy brzusznej wymagają długotrwałego leczenia, aż do całkowitego oczyszczenia jamy brzusznej wygojenia. Co więcej biegli wskazywali, że znane są nieodosobnione przypadki, kiedy tego typu schorzenia mają przebieg wieloletni i przetok nie udaje się zamknąć. Biegli odnosząc się do diagnostyki i leczenia powódki podczas pierwszego pobytu powódki w szpitalu pozwanej tj. w czerwcu 2009 roku wskazali, że wykonano badania adekwatne do zgłaszanych przez powódkę objawów, a uzyskane wyniki badań były zgodne ze stwierdzonym stanem przedmiotowym, w tym wypadku z próchnicą zębów. Powódka już w pozwie zaprzeczała występowaniu u niej w czerwcu 2009 roku próchnicy zębów, jednak dokumentacja medyczna powódki z gabinetu stomatologicznego (powołana wyżej) z lipca 2009 roku stoi w wyraźnej sprzeczności z tymi twierdzeniami.

Żadna ze zgłaszanych przez powódkę skarg w trakcie tej hospitalizacji nie upoważniała i nie naprowadzała na diagnostykę dolnego piętra jamy brzusznej. Podwyższony poziom (...) i OB, nawet uwzględniając dynamikę narastania, w wystarczający sposób był legitymizowany przez rozpoznaną próchnicę uzębienia, co jest stanem zapalnym w obrębie jamy ustnej spowodowanym przez bakterie. Podczas kolejnej hospitalizacji we wrześniu 2009 roku zebrany wówczas wywiad implikował niezwłoczną, prawidłową diagnostykę w kierunku chorób zapalnych jamy brzusznej. Po wykonaniu tomografii komputerowej jamy brzusznej z kontrastem, która uwidoczniła ropień w jamie brzusznej postąpiono prawidłowo przenosząc niezwłocznie powódkę na Oddział (...) Ogólnej, gdzie była leczona operacyjnie zgodnie z obowiązującym standardem w tego rodzaju schorzeniach. Biegli wskazali, że leczenie operacyjne ropni o lokalizacji w sąsiedztwie jelit i ścian w jamie brzusznej ma charakter skomplikowany, długotrwały, powikłany i uciążliwy dla pacjenta. W przypadku powódki nie jest możliwym ustalenia kiedy doszło do zapalenia wyrostka robaczkowego. W szczególności nie istnieje określona zależność funkcji czasu przyrostu objętości ropni lub ropnia , która pozwalałaby retrospektywnie ustalić z jaką datą był on diagnostyczny w badaniu USG. Przyczyną późnego rozpoznania stanu ropnego w jamie brzusznej było wyłącznie niekorzystne położenie wyrostka robaczkowego i ropnia, które skutkowało narastanie ropnia jamy brzusznej bez objawów zapalenia otrzewnej. Stan ropny w jamie brzusznej okolicy około wyrostkowej nawet, gdyby był mniejszy wymagałby dokładnie takiego samego sposobu postępowania chirurgicznego, które u powódki zastosowano i nie przesądzałby oszczędniejszego leczenia operacyjnego i niepowikłanego przebiegu. Powódka nie wykazała, że już w czerwcu 2009 roku występował u niej ropień okołowyrostkowy lub ropień naciekający miesień lędźwiowo- biodrowy i w przestrzeni zaotrzewnowej. Za najbardziej prawdopodobne należy uznać, że tak jak powódka podała w wywiadzie 6 września 2009 roku, że pierwsze istotne objawy miejscowego procesu ropnego miały miejsce od dwóch do czterech tygodni przed przyjęciem na Oddział Chorób Wewnętrznych pozwanego 6 września 2009 roku. Brak jest również podstaw do przyjęcia, że upadek powódki ze schodów w sierpniu 2009 roku pozostawał w związku przyczynowym ze stwierdzonym 7 września 2009 roku stanem klinicznym powódki. Jak wyżej wskazano przedłużony pobyt w szpitalu po pierwszym leczeniu operacyjnym, a także kolejne hospitalizacje były wyłącznie wynikiem schorzenia samoistnego jakim był ropień w okolicy pozaotrzewnowej po stronie prawej.

W związku z powyższym z braku przesłanek z art. 430 k.c. w zw. z art. 415 k.c. powództwo podlegało oddaleniu w zakresie w jakim nie zostało umorzone na skutek cofnięcia pozwu co do części żądań.

Mając na uwadze powyższe zbędne są rozważania w przedmiocie podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia roszczeń powódki

Na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie ponad kwotę 199.943 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 17 lipca 2010 roku z uwagi na cofniecie pozwu w tym zakresie wraz z zrzeczeniem się roszczenia.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. Odstępując od zasady odpowiedzialności za wynik procesu sformułowanej w art. 98 § 1 k.p.c. Sąd miał na uwadze sytuację materialną powódki oraz to, że wynik procesu w znacznej mierze był uzależniony od wiadomości specjalnych, których w toku postępowania dostarczyli biegli, a których powódka przed wszczęciem postępowania nie była w stanie uzyskać. Dolegliwości powódki, proces leczenia mogły wywołać u powódki subiektywne przekonanie o zasadności zgłoszonego roszczenia – trudne, z przyczyn podanych wyżej, do zweryfikowania a limine.

Na podstawie § 6 pkt 7 oraz § 19 i § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 , poz. 461), w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu, Sąd przyznał pełnomocnikowi powódki z tytułu pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu sądowym kwotę 8856 zł (w tym kwotę 1656 zł tytułem podatku od towarów i usług).