Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2013 r. w Kaliszu

odwołania S. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 24 kwietnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie S. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 24 kwietnia 2013 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje S. W.emeryturę od (...)

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz S. W. kwotę 120zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24.04.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił S. W. przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948 r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999 r. (a tylko 11 lat 6 miesięcy i 19 dni), zaś odmówiono zaliczenia pracy w (...) w P., bo na tę okoliczność nie przestawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu S. W., domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach, na stanowisku traktorzysty, w tym również w (...) w P. od 10.07.1974 r. do 31.03.1982 r., w oparciu o zeznania świadków. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 184 ust.1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 162 poz.1118) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999 r.) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna

oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 .

Stosownie do treści ust.2 w aktualnym brzmieniu emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa.

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni, będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art. 27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami). Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami pracy, uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu, są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 cyt. ustawy odwołujący się S. W., jako osoba urodzona w dniu (...) winien warunki stażowe, tj. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach, wykazać na dzień 01.01.1999 r.

Poza sporem jest, że odwołujący się pobiera świadczenie rentowe i nie przystąpił do OFE.

Jak wynika z danych ZUS na dzień 01.01.1999 r. S. W.udowodnił zatrudnienie w łącznym wymiarze 25 lat, 4 miesiące i 22 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W dniu 06.07.1973 r. uzyskał prawo jazdy kategorii T (prawo jazdy okazane na rozprawie w dniu 22.07.2013 r.). Z akt osobowych odwołującego się wynika, że do pracy w (...)w P., na stanowisko traktorzysty, został przyjęty z dniem 10.07.1973 r. Wtedy też powierzono mu ciągnik do eksploatacji. Z dniem 25.04.1974 r. został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Ponownie umowę o pracę zawarto z nim w dniu 03.05.1976 r. na czas nieokreślony, również na stanowisko traktorzysty. Wszystkie kolejne angaże płacowe dotyczą tego samego stanowiska pracy. Zatrudnienie ustało z dniem 31.03.1982 r. w związku z przeniesieniem odwołującego się za porozumieniem zakładów pracy do (...) w L.. Ze świadectwa pracy z 31.03.1982 r. (k 7 akt rentowych) wynika, że w okresie od 10.07.1971 r. do31.03.1982 r. odwołujący się wykonywał w (...) P.prace na stanowisku traktorzysty w pełnym wymiarze czasu pracy.

W oparciu o zeznania odwołującego się sąd ustalił, że przez cały okres zatrudnienia odwołujący się wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę na stanowisku traktorzysty w miejscowości P.. W okresie sezonu prac polowych trwającego zwykle od marca do października wykonywał wszelkie prace polowe w ramach usług realizowanych przez zakład pracy na zlecenia indywidualnych rolników (przy orce, żniwach, wykopkach, opryskach, wysiewaniu nawozu itp.). Poza okresem prac polowych wykonywał usługi transportowe.

Jest faktem powszechnie znanym, że uciążliwość i szkodliwość dla zdrowia tego typu pracy wiązała się z faktem, że traktor nie był resorowany, co narażało kierowcą na wstrząsy przez cały dzień pracy. Ponadto brak było kabin zabezpieczających przed wpływem warunków atmosferycznych i przed działaniem oparów środków chemicznych zwłaszcza podczas wykonywania oprysków. Zapewne taki charakter pracy traktorzystów szkodliwy dla ich zdrowia zadecydował o umieszczenie ich pracy w wykazie prac w szczególnych warunkach. Praca na stanowisku kierowcy ciągnika jest w cytowanym rozporządzeniu zakwalifikowana jako wymieniona w wykazie A dział VIII pkt. 3.

W ocenie sądu nie ma przeszkód do takiego zakwalifikowania pracy świadczonej przez S. W., mimo, że dział VIII dotyczy transportu, a zakład pracy odwołującego się należał do branży rolniczej, gdyż umiejscowienie pracy kierowców ciągników we wspomnianym wykazie z pewnością uwzględniało charakter pojazdu, bez względu na branżę dla jakiej wykonywali pracę. Nie ma znaczenia czy odwołujący się kierował ciągnikiem na drodze czy też w trakcie prac polowych, bo wykonywał również i w tym czasie takie same czynności kierowcy pojazdu jak podczas wykonywania usług transportowych. Rodzaj wykonywanych usług nie może pracy odbierać szczególnego charakteru tylko z uwagi na miejsce wykonywania pracy. W prawidłowości takiego kwalifikowania pracy na stanowisku traktorzysty w rolnictwie (dokonywanego konsekwentnie przez tutejszy sąd) utwierdza niedawno wyrażone jednoznacznie (w odparciu apelacji organu rentowego) stanowisko Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie III AUa 463/12.

S. W.wiek 60 lat osiągnął w dniu (...) w tym dniu spełnił ostatni z warunków o jakich mowa w art. 184 cyt. ustawy i od tego dnia nabył prawo do emerytury w obniżonym wieku. Wniosek o emeryturę złożył w dniu 15.04.2013 r. Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzeczono jak w wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w pkt.2 wyroku na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. i 98 k.p.c. Zgodnie z § 6 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.02.163.1348 ze zm.) stawka minimalna w sprawie z ubezpieczenia społecznego wynosi 60 zł, a biorąc pod uwagę nakład pracy pełnomocnika odwołującego się Sąd zasądził od ZUS zwrot kosztów w wysokości podwójnej stawki minimalnej.