Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: sekr. sąd. Tomasz Łukowicz

po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2019 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko (...) spółka jawna z siedzibą w T., D. P. i I. P.

o zapłatę

I zasądza od pozwanych (...) spółka jawna z siedzibą w T., D. P. i I. P. solidarnie na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 8.566,26 zł (osiem tysięcy pięćset sześćdziesiąt sześć 26/100 złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie zł od dnia 10 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanych (...) spółka jawna z siedzibą w T., D. P. i I. P. solidarnie na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 1.925,00 zł (jeden tysiąc dziewięćset dwadzieścia pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować i zakreślić w rep. C

2.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 kwietnia 2017 r. roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz solidarnie od pozwanych (...) Spółki Jawnej z siedzibą w T. i jej wspólników D. P. i I. P. kwoty 8.566,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwani zawarli z poprzednikiem prawnym powoda – P4 spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowę o nr (...). Powód nadmienił, iż pozwani nie wywiązali się z obowiązku spłaty zobowiązania, do dochodzenia którego nabył prawo na podstawie umowy cesji wierzytelności zawartej ze swym poprzednikiem prawnym w dniu 23 czerwca 2016 r.

/pozew złożony w elektronicznym postępowaniu upominawczym – k. 4-6v/

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 05 czerwca 2017 r. wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 599693/17 referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

/nakaz zapłaty z dn. 05.06.2017 r. – k. 7/

Wobec stwierdzenia skutecznego wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty i utraty mocy ww. orzeczenia w całości, postanowieniem z dnia 20 października 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

/postanowienie z dn. 20.10.2017 r. – k. 36/

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód usunął braki formalne pozwu (art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c.) poprzez złożenie dokumentu pełnomocnictwa wraz z dokumentami wykazującymi umocowanie do jego udzielenia, a także dokumentów zawnioskowanych w pozwie w elektronicznym postępowaniu upominawczym jako zgłoszone dowody. Nadto powód wskazał, iż na kwotę żądaną pozwem składają się: kwota 3.892,35 zł wynikająca z noty obciążeniowej o nr (...) z dnia 4 lutego 2016 r. z terminem płatności do dnia 18 lutego 2016 r.; kwota odsetek w wysokości 311,28 zł wynikająca z opóźnienia w zapłacie ww. noty obciążeniowej; kwota 165,95 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności z terminem płatności do dnia 14 lipca 2016 r.; kwota 3.885,90 wynikająca z noty obciążeniowej o nr (...) z dnia 4 lutego 2016 r. z terminem płatności do dnia 18 lutego 2016 r. i odsetki w wysokości 310,77 zł za opóźnienie w zapłacie ww. noty obciążeniowej.

/pozew na formularzu wraz z załącznikami – k. 50-82/

W uzupełnieniu sprzeciwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości, w uzasadnieniu wskazując m.in., iż na podstawie dokumentów przedłożonych wraz z pozwem nie sposób udowodnić odpowiedzialności pozwanych wobec powódki, gdyż noty obciążeniowe dotyczą numerów innych niż widniejący na umowie złożonej wraz z pozwem. Pozwani podnieśli, iż umowa o nr (...) zawarta została dla nr (...) na świadczenie usług dostępu do Internetu i nie została należycie wykonana, co pozwani wielokrotnie zgłaszali składając liczne reklamacje. Nadto wskazali, iż powód nie wykazał umocowania do działania w imieniu i na rzecz P4 sp. z o.o. dla osoby, która miała zawrzeć z pozwanymi przedmiotową umowę. Wobec powyższego, zdaniem pozwanych nawet w przypadku uznania, iż przedmiotowa umowa była wykonywana przez stronę pozwaną należycie, to jest nieważna, bowiem podpisana przez osobę która nie została umocowana do jej zawarcia w imieniu i na rzecz P4 sp. z o.o. Pozwani zakwestionowali także skuteczność zawarcia przez powoda umowy cesji wierzytelności, wskazując tym samym na brak legitymacji czynnej powoda w niniejszym postępowaniu.

/sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 88-89v/

Wobec treści art. 505 ¹ k.p.c. niniejsza sprawa rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28 kwietnia 2015 r. D. P. jako wspólnik spółki jawnej działający w imieniu i na rzecz (...) Spółki Jawnej z siedzibą w T. zawarł z P4 spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. reprezentowanym przez M. O. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr (...), której integralną częścią był m. in. regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych przez P4 sp. z o.o. dla abonentów. Umowa została zawarta na czas określony – 24 miesiące. Do umowy przypisane zostały numery (...) o nr seryjnym karty SIM (...) dla którego abonentowi udzielona została ulga w kwocie 2.897,00 zł; (...) o nr seryjnym karty SIM (...) dla którego abonentowi udzielona została ulga w kwocie 5.965,00 zł; (...) o nr seryjnym karty SIM (...) dla którego abonentowi udzielona została ulga w kwocie 5.965,00 zł; (...) o nr seryjnym karty SIM (...) dla którego abonentowi udzielona została ulga w kwocie 2.621,00 zł.

/dowód: umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr (...) – k. 143-153 akt/

Zgodnie z pkt. 15. regulaminu przedmiotowej umowy, jeżeli zawarcie umowy wiązało się z przyznaniem abonentowi przez operatora ulgi, operator jest uprawniony żądać kary umownej z tytułu rozwiązania umowy przez abonenta lub przez operatora z przyczyn leżących po stronie abonenta przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, w wysokości nieprzekraczającej równowartości ulgi przyznanej abonentowi i pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania.

/okoliczność niesporna, nadto: regulamin – k. 144/

W związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy dotyczącej numeru (...) w dniu 04 lutego 2016 roku P4 spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła notę debetową numer (...) na kwotę 3.892,35 zł, z terminem płatności do dnia 18 lutego 2016 r.

/okoliczność niesporna, nadto: nota debetowa o nr (...) - k. 56/

W związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy dotyczącej numeru (...) w dniu 04 lutego 2016 roku P4 spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła notę debetową numer (...) na kwotę 3.892,35 zł, z terminem płatności do dnia 18 lutego 2016 r.

/okoliczność niesporna, nadto: nota debetowa o nr (...) - k. 57/

W związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy dotyczącej numeru (...) w dniu 04 lutego 2016 roku P4 spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystawiła notę debetową numer (...) na kwotę 1.710,28 zł, z terminem płatności do dnia 18 lutego 2016 r.

/okoliczność niesporna, nadto: nota debetowa o nr (...) - k. 58/

W dniu 23 czerwca 2016 r. (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (zbywca) zawarła z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (nabywca) umowę sprzedaży wierzytelności, przedmiotem której były wierzytelności przysługujące zbywcy w stosunku do dłużników wymienionych w Załączniku nr 1 do Umowy (§ 1, § 2). W wydruku wyciągu z załącznika do umowy cesji zawarto zapis, w treści którego zamieszone zostały dane (...) Spółki Jawnej wraz z numerami not obciążeniowych: (...)/, (...)/, (...)/ , którym przypisano odpowiednio kwoty 3.892,35 zł, 3.892,35 zł i 1.710,28 zł.

/dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z dn. 23.2016 r. – k. 59-64; wyciąg z załącznika nr 1 do ww. umowy cesji – k. 64/

(...) Spółki Jawnej z siedzibą w T. są: D. P. i I. P..

/okoliczność niesporna, nadto: KRS spółki – k. 90-91/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.

W niniejszej sprawie powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz solidarnie od pozwanych (...) Spółki Jawnej z siedzibą w T. i jej wspólników D. P. i I. P. kwoty 8.566,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu, swoje roszczenie wywodząc z zawartej między stronami w dniu 28 kwietnia 2015 r. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W tym miejscu należy wskazać, iż umowa z której powód wywodził swe roszczenie oznaczona została w pozwie nr UM14/D003069127/002393190, niemniej jednak ostatecznie powód przedłożył do akt sprawy umowę nr (...), na podstawie której wystawione zostały noty obciążeniowe, zapłaty których domagał się w niniejszej sprawie.

Pozwani ostatecznie kwestionowali skuteczność zawarcia, a tym samym ważność umowy stanowiącej podstawę żądania pozwu wobec braku wykazania, by osoba która podpisała z nimi umowę posiadała umocowanie do działania w imieniu i na rzecz P4 sp. z o.o. z siedzibą w W.. Pozwani kwestionowali także skuteczność zawarcia przez powoda umowy cesji wierzytelności, wskazując tym samym na brak legitymacji czynnej powoda.

Na poparcie swych twierdzeń wnioskowali o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka M. O.. Sąd wezwał ww. świadka na adres wskazany przez pozwanych (adres firmy prowadzonej przez innego przedsiębiorcę) jednakże korespondencja kierowana na ww. adres powróciła do Sądu podwójnie awizowana niepodjęta w terminie. Wobec powyższego Sąd zobowiązał pozwanych do wskazania adresu zamieszkania świadka pod rygorem oddalenia tegoż wniosku dowodowego, gdyż zgodnie z art. 258 k.p.c. to strona powołująca dowód ze świadków ma obowiązek wskazania adresów świadków, tak aby ich wezwanie było możliwe. Skoro strona pozwana nie sprostała obowiązkowi wynikającemu z art. 258 k.p.c. i ostatecznie nie wykonała zobowiązania Sądu w powyższym zakresie. Wobec tego przedmiotowy wniosek został oddalony, z uwagi na brak możliwości przeprowadzenia ww. dowodu.

Odnosząc się zaś do zarzutu pozwanych dotyczącego braku umocowania osoby podpisującej umowę do reprezentowania poprzednika prawnego powoda – M. O., z którego to zarzutu pozwani wywodzili, iż nie doszło do skutecznego zawarcia umowy między pozwanymi a P4 spółką z o.o., Sąd zważył, iż powód faktycznie nie wykazał, że osoba podpisująca umowę – M. O., był umocowany do reprezentowania operatora w zakresie zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z pozwanymi. Powód nie przedstawił bowiem upoważnienia udzielonego ww. osobie, z którego umocowanie takie by wynikało. Wskazać jednak należy, iż fakt skutecznego zawarcia spornej umowy został potwierdzony przez poprzednika prawnego powoda (P4 Sp. z o.o.) w treści not debetowych o nr: (...)/, (...)/, (...)/, w których wskazane zostały zobowiązania pieniężne pozwanych wynikające z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr (...), tj. z umowy stanowiącej podstawę żądania pozwu. Nadto wierzytelności przysługujące P4 sp. z o.o. na podstawie przedmiotowej umowy były przedmiotem cesji między P4 a powodem.

Możliwość potwierdzenia skuteczności umowy zawartej przez osoby nieumocowane do jej zawarcia, tj. osoby niemające umocowania, lecz działające jako pełnomocnik, przewiduje art. 103 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta. Wskazać należy, iż potwierdzenie zawarcia umowy może nastąpić z własnej inicjatywy tej osoby albo z inicjatywy drugiej strony, w dowolnej formie (chyba że do ważności czynności prawnej potrzeba była forma szczególna) oraz że potwierdzenie takie konwaliduje wadliwą umowę (która do czasu potwierdzenia jest czynnością prawną niezupełną) i nadaje jej pełną skuteczność z mocą wsteczną od daty jej zawarcia. Wskazać również należy, iż potwierdzenie zawarcia umowy może nastąpić w dowolnym czasie, o ile druga strona - w oparciu o § 2 ww. przepisu – nie wyznaczy osobie, w imieniu której umowa została zawarta, odpowiedniego terminu do potwierdzenia umowy.

Mając zatem na względzie treść przywołanych przepisów nie ulega wątpliwości, iż w niniejszej sprawie poprzednik prawny powoda potwierdził zawarcie z pozwanymi umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 28 kwietnia 2015 r. o nr (...) poprzez wystawienie w dniu 04 lutego 2016 r. ww. not debetowych, w których treści wskazane zostały zobowiązania pozwanych wynikające z przedmiotowej umowy. Tym samym uznać należało, iż umowa ta została skutecznie zawarta, zaś zarzut nieważności umowy podniesiony dopiero na etapie postępowania sądowego uznać należy jedynie za element taktyki procesowej przyjętej przez pozwanych.

Zaznaczyć przy tym trzeba, że niezależnie od potwierdzenia przez poprzednika prawnego powoda skuteczności zawarcia umowy, sami pozwani pozostawali w ocenie Sądu w jednoznacznym przeświadczeniu o tejże skuteczności, na co wskazują działania pozwanych, którzy w okresie od dnia zawarcia umowy do dnia wystawienia not debetowych (ok. 9 miesięcy) korzystali z usług operatora i regulowali należności z tego tytułu – czego nie kwestionowali. Niekonsekwentne jest więc stanowisko pozwanych, podnoszących jednocześnie zarzut nienależytego wykonywania umowy o świadczenie usług oraz składania w związku z tym reklamacji.

Podsumowując powyższe rozważania Sąd uznał, że między operatorem – P4 spółką z o.o. a pozwanymi doszło do skutecznego zawarcia umowy stanowiącej podstawę żądania powoda, zaś powód wykazał zarówno fakt istnienia po stronie pozwanej zadłużenia wynikającego z tej umowy, jak również jego wysokość, której pozwani nie kwestionowali. Pozwani wprawdzie wskazywali, iż zgłaszali liczne reklamacje dot. usług operatora, niemniej – jak sami podali – czynili to w stosunku do umowy o nr (...) dot. nr tel. (...), a więc nie do umowy której dotyczyły ww. noty debetowe, zapłaty których powód dochodził w niniejszej sprawie.

W odniesieniu natomiast do zarzutu braku legitymacji czynnej po stronie powoda, zważyć należy, iż zarzut ten także okazał się chybiony. Powód przedłożył w niniejszej sprawie umowę sprzedaży wierzytelności z dnia 23 czerwca 2016 r. zawartą między nim a (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wraz z pełnomocnictwami uprawniającymi do jej zawarcia udzielonymi przez powoda i zbywcę wierzytelności osobom, które złożyły podpisy pod treścią umowy. Dokumenty te zostały złożone w formie kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem przez reprezentującego powoda adwokata (zgodnie z art. 4 ust. 1b ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze; Dz.U.2018.1184 j.t.), w związku z czym spełniają one wymogi pozwalające na uznanie ich za dokumenty w rozumieniu art. 245 k.p.c. i na włączenie w poczet materiału dowodowego, który Sąd uznał za wiarygodny. Powód przedłożył również własny odpis pełny z KRS i odpis pełny z KRS zbywcy wierzytelności, z których wynika umocowanie osób udzielających ww. pełnomocnictw do reprezentowania odpowiednio powoda i zbywcy wierzytelności. Ponadto powód przedłożył wyciąg z załącznika 1 do ww. umowy sprzedaży wierzytelności stanowiącego wykaz wierzytelności, w którym wskazana została wierzytelność (...) Spółki Jawnej wraz z numerami not obciążeniowych: (...)/, (...)/, (...)/, którym przypisano odpowiednio kwoty 3.892,35 zł, 3.892,35 zł i 1.710,28 zł. Wyciąg ten został poświadczony za zgodność z oryginałem zgodnie z ww. przepisami.

W ocenie Sądu z dokumentów tych wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 23 czerwca 2016 r. została skutecznie zawarta między zbywcą a powodem, jak również to, że na podstawie tej umowy powód nabył wierzytelność wynikającą z przedmiotowych not obciążeniowych.

A zatem skoro umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych została rozwiązana przez poprzednika prawnego powoda przed upływem okresu, na jaki została zawarta z powodu nieregulowania przez pozwanych rachunków (czemu pozwani nie zaprzeczali), a więc z przyczyn leżących po stronie pozwanych, zdaniem Sądu nie było wątpliwości, że powód jako nabywca wierzytelności był uprawniony do domagania się kary umownej w wysokości przyznanych pozwanym ulg określonych w umowie zawartej z poprzednikiem prawnym powoda.

Mając na względzie powyższe Sąd w punkcie I wyroku na podstawie art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 roku, poz. 231 ze zmianami) w zw. z art. 509 k.c. w zw. z art 481 k.c. zasądził solidarnie (art. 22 § 2 k.s.h.) od pozwanych na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 8.566,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 10 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II wyroku, na mocy art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800) zasądzając solidarnie (art. 22 § 2 k.s.h.) od pozwanych, jako strony przegrywającej proces, na rzecz powoda kwotę 1.925,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na zasądzoną kwotę składają się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 108,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł i koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.800,00 zł.